Ζώντας με φωνές (βιβλιο)

[path]

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Σας ενημερώνουμε ότι πρόσφατα μεταφράστηκε στα ελληνικά το βιβλίο ‘Living with voices: 50 stories”. Μπορείτε να το βρείτε προς το παρόν μόνο σε κεντρικά βιβλιοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά:


http://www.politeianet.gr/books/9789...e-fones-238144

Τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου .

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή:

«Αυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι είναι πέρα για πέρα πιθανό να ξεπεράσει κανείς προβλήματα που σχετίζονται με το να ακούει φωνές και ν’ ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του.

Παρουσιάζει ένα μονοπάτι ανάρρωσης, επισημαίνοντας τα βασικά προβλήματα που περιγράφουν όσοι ακούνε φωνές (απειλές, αισθήματα αδυναμίας, άγχος ότι τρελαίνεσαι) και τους βοηθάει να βρουν τον δρόμο να επιστρέψουν στα συναισθήματά τους και στην πνευματικότητά τους, να συνειδητοποιήσουν τα όνειρά τους. Έχει επίσης μια αξία για όσους έχουν λάβει τη διάγνωση ‘σχιζοφρένεια’. (...)

Στην καρδιά αυτού του βιβλίου βρίσκονται οι ιστορίες πενήντα ανθρώπων που ανάρρωσαν από τη δυσφορία που τους προκαλούσαν οι φωνές που άκουγαν. Έχουν υπερνικήσει τις αναπηροποιητικές κοινωνικές και ψυχιατρικές συμπεριφορές απέναντι στην εμπειρία των φωνών και έχουν επιπλέον παλέψει με τους εαυτούς τους προκειμένου ν’ αποδεχθούν και να νοηματοδοτήσουν τις φωνές τους. Έχουν αλλάξει τη σχέση με τις φωνές τους, προκειμένου να διεκδικήσουν τις ζωές τους.

Όλοι οι άνθρωποι του βιβλίου περιγράφουν την ανάρρωσή τους: Πώς αποδέχτηκαν τις φωνές τους ως προσωπικές, πώς έχουν μάθει να τα βγάζουν πέρα με αυτές και πώς έχουν αλλάξει τη σχέση μαζί τους. Έχουν επίσης ανακαλύψει ότι οι φωνές δεν είναι σημάδι τρέλας αλλά μια αντίδραση σε προβλήματα της ζωής τους με τα οποία δεν τα έβγαλαν πέρα και έχουν ανακαλύψει την ύπαρξη μιας σχέσης ανάμεσα στις φωνές και στην ιστορία τους, με άλλα λόγια, ότι οι φωνές μιλάνε για προβλήματα με τα οποία δεν ασχολήθηκαν και ότι συνεπώς έχουν κάποιο νόημα.

Μολονότι η έρευνα έχει δείξει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ακούνε φωνές δεν αναζητούν βοήθεια, οι ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι από ανθρώπους που ακούνε φωνές και υπήρξαν (συχνά για μεγάλο διάστημα) ψυχιατρικοί ασθενείς. Φοβόντουσαν τις φωνές τους και, κυριευμένοι απ’ αυτές, ένιωθαν αβοήθητοι. Η αποδοχή των φωνών υπήρξε συνεπώς ένα θαρραλέο και δύσκολο βήμα για αυτούς. Στις ιστορίες του βιβλίου θα βρείτε περιγραφές της διεργασίας με την οποία άνθρωποι που ακούνε φωνές, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο, να σταματήσουν να αγωνιούν και να μην κυριεύονται από αυτές. Το βιβλίο μιλάει επίσης για το πώς έμαθαν να αποδέχονται τις φωνές τους, να αλλάζουν τη σχέση μαζί τους και πώς άρχισαν να διαχειρίζονται τα προβλήματα της ζωής τους. Πέτυχαν χάρη στις δικές τους εσωτερικές δυνάμεις, χάρη στη θέληση και στις δυνατότητές τους, καθώς και με τη βοήθεια άλλων.

Από τις ιστορίες θα γίνει ξεκάθαρο ότι για κάθε άνθρωπο που ακούει φωνές η αποδοχή των φωνών και η συσχέτισή τους με τη ζωή του είναι ο μόνος δρόμος για ν’ αναρρώσει από τη δυσφορία που αυτές προκαλούν. Η ενθάρρυνση των ανθρώπων ν’ ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο είναι ο μόνος τρόπος να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τη δυσφορία τους. Καθίσταται επίσης σαφές ότι, αντί να εξαλειφθούν οι φωνές, είναι περισσότερο βοηθητικό ν’ αλλάξει κανείς τη σχέση μαζί τους.

Στον άνθρωπο που ακούει φωνές θέλουμε να πούμε ότι, για να πάρει πίσω τη ζωή του, πρέπει να κάνει επιλογές, ότι χρειάζεται άλλους με τους οποίους να σχετισθεί και ότι πρέπει να χτίσει τον ‘εαυτό’ του πάλι. Για να σταματήσει να είναι θύμα και να γίνει νικητής, χρειάζεται επίσης ευκαιρίες και εκμάθηση σε πραγματικές καταστάσεις ζωής, μια διαδικασία που περιγράφεται ξεκάθαρα από τον Ron Coleman (1999) και από πολλούς άλλους σ’ αυτό το βιβλίο.»



Με εκτίμηση

Η διαχειριστική ομάδα του

Δικτύου HVN Αθήνας

[αλεξανδρος_77]

πω πω αν διαβαζα αυτο το βιβλιο μετα απο λιγο θα αρχιζα να ανυσιχω οτι μου σαλεψε κ μενα...

[maus]

αμα ακους μονο φωνες ειναι ενταξει.

τι γινεται αμα εχεις και οπτικες ψευδαισθησεις, και βαρανε κοκκινο αδρεναλινες και κορτιζολη και εισαι τιγκα στο αγχος ;

[mihalis]

Κι αμα οι φωνες που ακους σου λενε πηγαινε σκοτωσε ή αυτοκτονα τοτε πως τις αποδεχεσαι?Νομιζω το καλυτερο ειναι να ζητησει καποιος βοηθεια απο ψυχιατρο και να παρει φαρμακα.Στην αρχη ειναι δυσκολα αλλα με τον καιρο τα πραγματα για πολλους ασθενεις βελτιωνονται.Αν παρω παραδειγμα και απο τον ευατο μου.

[path]

αμα ακους μονο φωνες ειναι ενταξει.

τι γινεται αμα εχεις και οπτικες ψευδαισθησεις, και βαρανε κοκκινο αδρεναλινες και κορτιζολη και εισαι τιγκα στο αγχος ;

Στην ουσία αυτός ο όρος αναφέρεται σε όλες τις "ψευδαισθήσεις" , απλά για λόγους συντομογραφίας και αφού συνηθως οι ακουστικές , (δηλαδή το "ακούω φωνές" ) προηγείται σαν βίωμα απ τις άλλες (οπτικές, οσφρητικές , αφής,κλπ) αλλά και τις επικαλήπτει σε συχνότητα ας πούμε , επικράτησε αυτός ο όρος στο HEARING VOICES MOVEMENT σαν συνθηματικη πρόταση !!, δεν υπάρχει καμιά μα καμία διαφοροποίηση.

[path]

Κι αμα οι φωνες που ακους σου λενε πηγαινε σκοτωσε ή αυτοκτονα τοτε πως τις αποδεχεσαι?Νομιζω το καλυτερο ειναι να ζητησει καποιος βοηθεια απο ψυχιατρο και να παρει φαρμακα.Στην αρχη ειναι δυσκολα αλλα με τον καιρο τα πραγματα για πολλους ασθενεις βελτιωνονται.Αν παρω παραδειγμα και απο τον ευατο μου.

προφανως όταν λέει να "ν’ αποδεχθούν και να νοηματοδοτήσουν τις φωνές τους'' δεν ενοεί να συμφωνήσεις και να γίνεις οργανο των εντολών τους ε ? αλλά να βρεί ένα θετικό νήμα και να αναπτύξει μια δημιουργική σχέση με αυτές .
Και επίσης δεν λεει κανέίς ότι δεν πρεπει να ζητήσεις βοήθεια από ειδικούς

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

δεν ειναι τοσο οτι χανουμε την λειτουργικοτητα με τις φωνες οσο το οτι θελοντας κ μη τις ακουμε σαν προιον που ειναι της εσωτερικοτητας μας κ μας οδηγουν προς την κατασταροφη κ να κανουμε βλακειες μικρες ή μεγαλες.το καλυτερο που εχει να κανει καποιος οταν ακουει φωνες ειναι πιστευω να κανει το αντιθετο απο αυτο που λενε ωστε ετσι να μην κανει σφαλματα στην ζωη του αλλα κ με την παροδο του χρονου ετσι να τις αποδυναμωνει.δεν υπαρχει κατι το θετικο στις φωνες ωστε να ψαξουμε να βρουμε το μετρο σε αυτες κ σε εμας.κυριως αυτες ειναι οι φωνες δλδ ειτε προκειται για εσωτερικες η εξωτερικες η και τα δυο που μας αρωστενουν.αν δεν ηταν αυτες(και δεν εξαιρω τις ηπιες εσωτερικες φωνες) δεν θα χρειαζομασταν κ τα φαρμακα(που αν κακως κοψουμε αργα η γρηγορα οι φωνες δυναμωνουν κ πλυθαινουν)...

[nikopoul]

πω πω αν διαβαζα αυτο το βιβλιο μετα απο λιγο θα αρχιζα να ανυσιχω οτι μου σαλεψε κ μενα...

μη το διαβαζεις να εισαι ενταξη

[εσωτερική_σήψη]

το εχω παρει.. ειναι πολυ καλο..
@αλεξ αστο παιδι μου αν ειναι να σ σαλεψει

[maus]

για να γραφεις εδω περα τοσο συχνα, μαλλον θα σου εχει σαλεψει ηδη χεχε.

πω πω αν διαβαζα αυτο το βιβλιο μετα απο λιγο θα αρχιζα να ανυσιχω οτι μου σαλεψε κ μενα...

[path]

παιδιά κόψτε την πλάκα για το ..σάλεμα :)
....
...πάρτε το αλλιώς !!!!!!!!!!!!!!!