Μόνη

[keep_walking]

Είμαι μια κοπέλα 40 ετών, που συνειδητά δεν έκανε οικογένεια και παιδιά.
Είχα αρκετές φίλες/γνωστές και περνούσα καλά μαζί τους, αλλά τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιώ ότι αυτό έχει αλλάξει αρκετά. Δεν αισθάνομαι το ίδιο με τις φίλες-μαμάδες, δεν έχω τι να πω μαζί τους. Αισθάνομαι παρείσακτη. Η καθεμία έχει την οικογένεια της, τα δικά της προβλήματα να την απασχολούν. Με μένα θα ασχοληθούν;
Κάνω μεγάλες προσπάθειες να πολεμήσω τις αρνητικές σκέψεις, να γνωρίσω νέο κόσμο (από γυμναστήρια και διάφορες εκδηλώσεις κλπ) και τα βρω με τον εαυτό μου. Δεν τα καταφέρνω όμως και αισθάνομαι τόσο μόνη… Ξέρω ότι αυτό είναι παιχνίδι του μυαλού μου. Θα τα καταφέρω ποτέ να τα βρω με τον εαυτό μου και αυτός να γίνει ο καλύτερος μου φίλος ή θα συνεχίσω να βασανίζομαι;

Δεν ειναι τοσο παιχνιδι του μυαλου ειναι οντως δυσκολα. Ο καθενας ακολουθει μια πορεια και συνηθως οσο μεγαλωνεις σε ηλικια , τοσο εντεινεται το προβλημα της μοναξιας. Απο την αλλη θα συμφωνησω με Marian γιατι αλλωστε δεν μπορουμε να καταθεσουμε τα οπλα και απλως πρεπει να προχωραμε στη ζωη μας και στις δυσκολιες που εχει αυτη. Δεν εχω καποια ιδιαιτερη συμβουλη , πανω-κατω ειμαι στην ιδια κατασταση + του βιοποριστικου προβληματος λογω οικονομικης κρισης. Σαν να μην εχω βρει την πορεια μου σε κανεναν τομεα. Δεν νομιζω ομως οτι ειμαι ουτε δυστυχισμενος , ουτε ευτυχισμενος , μου αρεσει πολυ η ελευθερια που εχω αυτη την στιγμη.

[silencer]

Κοίτα να δεις που η xara άνοιξε ένα θέμα που είναι ολόιδιο με την περίπτωση μου. Χara είμαι στην ίδια ηλικία και σε παρόμοια κατάσταση με σένα. Νιώθω μονος, μου άρεσε για χρόνια να είμαι μοναχικός και να δραπετεύω με εκρήξεις κοινωνικότητας ποτέ ποτέ αλλά κατά βάθος, στον πυρήνα μου ένιωθα πως εγώ τα βρίσκω καλύτερα με τον εαυτό μου και απολαμβάνω την παρέα του περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου.
Αφού συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με mariam και John, να πω τώρα τι με διαφοροποιει από την περίπτωση σου. Εγώ δεν έχω τόσο έντονο πρόβλημα να βρω φίλους ελεύθερους, ανύπαντρους, διαθέσιμους. Έχω αρκετούς από αυτούς. Το θέμα είναι πως θέλω να ανανεώσω την παρέα μου και δεν βρίσκω ανθρώπους σαν αυτούς που ήδη έχω. Θα μου πείτε και γιατί δεν μένεις με την παρέα που έχεις. Οι λόγοι είναι ποικίλοι. Πρώτον, στην παρέα υπάρχει ένα ζευγάρι. Με την αδερφή της κοπέλας υπήρξε πέρισυ μια σύντομη σχέση. Χωρίσαμε και στην αρχή το κλίμα ψυχράνθηκε. Εκείνη δεν είχε συμμετοχή στην παρέα, ζει σε άλλη πόλη. Η αδερφή της όμως και ο φίλος της με έβαλαν στο περιθώριο. Μετά από ενάμισι μήνα με επαναπροσεγγισαν και η παρέα ξανασμιξε. Τους τελευταίους 2 μήνες όμως νιώθω ότι δεν πάει άλλο. Βλέπετε, εκτός από τη διαπίστωση ότι αυτή η παρέα έχει κλείσει τον κύκλο της, διαπίστωσα πως υπάρχουν ακόμα μέσα μου αισθήματα για την πρώην. Την οποία είχα δει φευγαλέα το καλοκαίρι. Και την οποία η αδερφή της μου τη θυμίζει καταπληκτικά.
Δεύτερον οι άνθρωποι που συνθέτουν την παρέα μου κάποια στιγμή θα φύγουν για τα μέρη τους. Η παρέα θα διαλυθεί. Οφείλω λοιπόν να ανοιχτώ και σε άλλα άτομα. Κι εκεί ερχεται η διαπίστωση πως αυτό πλέον είναι πολύ δύσκολο. Λόγω ηλικίας αλλά και λόγω απόψεων, λόγω στάσης ζωής. Είμαι διαφορετικός σε πολλούς τομείς, δεν ακολουθώ το συρμό. Υπάρχουν βέβαια ντόπιοι φίλοι που δεν θα φύγουν και με εκτιμούν πολύ. Αλλά αυτοί δεν είναι πάντα διαθέσιμοι λόγω ωραρίου εργασιας και ιδιοσυγκρασίας. Εγώ δηλαδή στις παρέες μου θέλω τον άλλον ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμο. Και είμαι κι εγώ εκεί για εκείνον. Στην ηλικία όμως που είναι τώρα οι φίλοι μου αυτό μάλλον θεωρείται άχρηστο.
Κινδυνεύω ετσι να μείνω με ένα καλό παιδικο φίλο και μόνο. Αυτό βέβαια θα έχει αντίκτυπο και στην προσωπική μου ζωή. Αν δεν κυκλοφορείς με παρέα, δεν σε βλέπουν, δεν κάνεις γνωριμίες, δεν έχεις ευκαιριες για σχέση.
Ένα μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι πάντα εντασσομουν στο φιλικό κύκλο των κοριτσιών που τα είχα. Όσο διαρκούσε η σχέση περνούσα υπέροχα. Μετά όμως απομονωση, απογύμνωση.......

[Remedy]

.... Εγώ δηλαδή στις παρέες μου θέλω τον άλλον ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμο. Και είμαι κι εγώ εκεί για εκείνον. Στην ηλικία όμως που είναι τώρα οι φίλοι μου αυτό μάλλον θεωρείται άχρηστο.
Κινδυνεύω ετσι να μείνω με ένα καλό παιδικο φίλο και μόνο. Αυτό βέβαια θα έχει αντίκτυπο και στην προσωπική μου ζωή. Αν δεν κυκλοφορείς με παρέα, δεν σε βλέπουν, δεν κάνεις γνωριμίες, δεν έχεις ευκαιριες για σχέση.
Ένα μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι πάντα εντασσομουν στο φιλικό κύκλο των κοριτσιών που τα είχα. Όσο διαρκούσε η σχέση περνούσα υπέροχα. Μετά όμως απομονωση, απογύμνωση.......

πολυ ζορικη απαιτηση. και μονο που το διαβασα ενοιωσα να πνιγομαι...
οι φιλιες θελουν αερα ,για να αναπνεουμε....

αν εντασσοσουν στις παρεες των συντροφων σου, μαλλον δεν ειχες προσωπικους φιλους. δεν εχεις κολλητο/ους, καποια ατομα που δεν εχουν σχεση με τις εκαστοτε ερωτικες σου σχεσεις?

[silencer]

Remedy το κατανοώ απολυτα αυτό που λες για τον αέρα στις σχέσεις. Μάλλον κι εγώ τον χρειάζομαι αυτόν τον αέρα στις παρέες μου. Οταν όμως νιώθω τον άλλο σαν αδερφό/αδερφή μου, για όσο διαρκεί, τον θέλω κοντά μου.
Έχω λοιπόν 5-6 φίλους αδερφούς, αλλά εκτός από έναν οι υπόλοιποι είναι μακριά, σε άλλες πόλεις. Υπάρχει κι ένας μοναδικός φίλος που ξέρω από τα 15 μου, αλλά αυτός δεν ήταν ποτέ επιστηθιος.
Παίζει λοιπόν να πάθω αυτό που έπαθαν και οι γονείς μου που στον τόπο που ζούσαν δεν είχαν κοντά τους πραγματικούς φίλους, μόνο γνωστούς. Έτσι η μάνα μου, χήρα πλέον, είναι απομονωμένη και "ζει" κοινωνικα μέσα από τα παιδιά της.
Εντωμεταξύ, είναι άλλο πράγμα η "κοινωνική μοναξιά" κι άλλο η μοναξιά του εργενη, του μπακουριου. Είμαι τώρα σε μια φάση που είμαι και κοινωνικά απομονωμένος αλλά και χωρίς σύντροφο. Σε συνδυασμό και με κάποια προβληματάκια υγείας αλλά και τα οικονομικά μου που πάνε από το κακό στο χειρότερο, έχει δημιουργηθεί ένα κοκτέιλ απογοήτευσης, παράδοσης των όπλων και μια τάση να αυτοπεριθωριοποιηθώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.

[μυσπ]

Κουραγιο φιλη μου,ειναι σημαντικο να καταλαβεις τι ακριβως θελεις,ζηλευεις οσες εχουν συζυγο η παιδια επειδη θελεις κ για τον εαυτο σου η απλα βλεπεις οτι ολοι δινουν προτεραιοτητα στον συζυγο κ στα παιδια τους κ εσενα σε εχουν δευτερη,Στην πρωτη περιπτωση εχεις ακομα περιθωριο 3 4 το πολυ χρονια να βρεις κ εσυ ενα συζυγο κ να αποκτησεις ενα παιδι κ αλλωστε εαν δεν συμβει αυτο μπορεις κ να υιοθετησεις αρκει να ειναι συνειδητη επιλογη γιατι ειναι πολυ σοβαρο να αναλαβεις ενα παιδι,Τωρα στην δευτερη περιπτωση δυστυχως πρεπει να το παρεις αποφαση δεν γινεται μια κοπελα να βαζει πρωτα εσενα σαν φιλη της κ μετα την οικογενεια της ομως εαν κανεις παρεα με κοπελες που δεν εχουν παντρευτει ακομα τοτε ισως ασχολουνται περισσοτερο μαζι σου τωρα με τις παντρεμενες με παιδια αναγκαστικα δεν βρισκεστε στην ιδια φαση και συνομηλικες να ειστε,Μην σταματας να προσπαθεις να εισαι δημιουργικη κ να γνωριζεις κοσμο