Αισθάνομαι μόνη

[inspiration]

Έχω καιρό που έχω ανακαλύψει το forum και ακόμα περισσότερο καιρό που νιώθω μια ανεξήγητη μοναξιά να με στοιχειώνει, προσπαθώ καθημερινά να αποβάλλω αυτό που αισθάνομαι, να βρω λόγους αφορμές αιτίες κάτι τεσπα να καταπιαστώ και να το πολεμήσω αλλά μάταια προσπαθώ.
Μετά από πολλά χρόνια δηλώνω άνεργη και αυτό με έχει καταβάλει, είμαι πολλές ώρες σπίτι μόνη μου, χωρίς να έχω κάποιον να μιλήσω, το ξέρω ότι εγώ φταίω, έχω αποξενωθεί γιατί δεν θέλω να με λυπούνται πως είναι άραγε όλοι να έχουν τις δουλειές τους κι εγώ να είμαι αργόσχολη?? Δεν θέλω να γίνομαι βάρος σε κανέναν ούτε να ακούω είμαι πτώμα σήμερα δεν το κανονίζουμε κάποια άλλη στιγμή?? Το πρόβλημα δεν σταματάει εκεί, έχω ξεκινήσει και κρίνω μέσα μου τις ζωές των άλλων με ζήλια, τι θα κάνουνε σήμερα γιατί δεν είπαν σε εμένα γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόση μόνη αισθάνομαι, πράγματα που τα θεωρώ αρρωστημένα και νευριάζω και μόνο που το σκέφτομαι!!
Το παράλογο είναι πως είμαι πολύ κοινωνικό άτομο με πολλές παρέες κι όμως νιώθω πως κανένας δεν είναι δίπλα μου. το μόνο άτομο που θέλω δίπλα μου είναι ο άντρας μου που προσπαθώ να του αποκρύψω το τι αισθάνομαι γιατί κάνει τα πάντα για να είμαι καλά & θεωρώ άδικο να τον βαρύνω με τα ψυχολογικά μου.
Μετά από χρόνια απομακρύνθηκα απο μια φιλική σχέση με δική μου βούληση γιατί ένιωθα πως με εκμεταλεύεται ψυχολογικά, είχαμε γίνει τόσο κολλητές που τα δικά της προβήματα μεταφερόντουσαν σε εμένα ήθελε συνέχεια την προσοχή μου στραμένη πάνω της και έκανε τα πάντα γι'αυτό, μέχρι που κάποια στιγμή δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω στην τόση πίεση, υπάρχουν στιγμές που γίνεται αισθητή η απουσιά της μου λείπει η κολλητή μας σχέση και άλλες που αισθάνομαι πολύ δυνατή που ξέφυγα απο αυτή την αρρωστημενη κατάσταση. Όπως και να έχει μου λείπει και μια φίλη να με παροτρύνει να κάνουμε πράγματα έστω να πάμε για ένα καφέ ή να μιλάμε καθημερινά να έχω κάποιον να λέω τα νέα μου.
Έχετε περάσει ποτέ κάτι παρόμοιο? πως το αντιμετωπίσατε?

[kerasi]

Koπελα μου συνεχεια συμβαινει αυτο που νιωθεις, ολοι περναμε απο τετοιες φασεις. Το θεμα ειναι οτι να βρεις ατομο να σε νιωθει πραγματικα ειναι πολυ δυσκολο, ειναι αλλο οι παρεες κ οι γνωστοι. Ειναι κ η ανεργια που σου χαμηλωνει το ηθικο οποτε ειναι λογικο να ''ζηλευεις'' τους αλλους με την καλη εννοια γτ θα θελες να ναι αλλιως η ζωη σου. Επισης ειναι κ δυσκολες οι γνωριμιες στην ηλικια σου γτ για να σαι παντρεμενη θα σαι καποιας ηλικιας φανταζομαι. Εγω θα σου ελεγα ας μην βρισκεις δουλεια κανε καποια πραγματα που βοηθανε πχ να μαθεις κατι κ αν δεις καποιο ατομο στον κυκλο σου που ειναι καλο, κανε μια επαφη. Οπως ειδες κ απ το παραδειγμα της τεως φιλης σου ειναι πολυ δυσκολο να ταιριαξεις με καποιον κ να σε νιωθει.

[path]

Μετά από χρόνια απομακρύνθηκα απο μια φιλική σχέση με δική μου βούληση γιατί ένιωθα πως με εκμεταλεύεται ψυχολογικά, είχαμε γίνει τόσο κολλητές που τα δικά της προβήματα μεταφερόντουσαν σε εμένα ήθελε συνέχεια την προσοχή μου στραμένη πάνω της και έκανε τα πάντα γι'αυτό, μέχρι που κάποια στιγμή δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω στην τόση πίεση, υπάρχουν στιγμές που γίνεται αισθητή η απουσιά της μου λείπει η κολλητή μας σχέση και άλλες που αισθάνομαι πολύ δυνατή που ξέφυγα απο αυτή την αρρωστημενη κατάσταση. Όπως και να έχει μου λείπει και μια φίλη να με παροτρύνει να κάνουμε πράγματα έστω να πάμε για ένα καφέ ή να μιλάμε καθημερινά να έχω κάποιον να λέω τα νέα μου.
Έχετε περάσει ποτέ κάτι παρόμοιο? πως το αντιμετωπίσατε?

-μετα από χρόνια , τώρα βρήκες να απομακρυνθείς από μια φιλία , τώρα που εσύ βρίσκεσαι στην ποιο δύσκολη κατάσταση να υποθέσω (?)
-υπάρχουν στιγμές που είναι αισθητή η απουσία , αλλα και στιγμές που αισθάνεσαι πολύ δυνατή από την απόφαση σου αυτή...... Αντισταθμίζει αυτή η αίσθηση δύναμης μια απουσία ? καθώς φαίνεται όχι καθώς εσύ βρίσκεσαι στην αναζήτηση κάποιας ..λύσης !
....
....
όλες οι σχέσεις και ιδιαίτερα οι φιλικές επιβιώνουνε -αν εμείς το θέλουμε- σε μια μπόλικη δόση ανεκτικότητας !

[μυσπ]

Καλησπερα φιλη μου καταρχας πιστευω οτι εφοσον ειναι στην ζωη σου ο αντρας σου τοτε δεν εισαι μονη σου αυτο ειναι πολυ καλο,Ειναι ενας παραγοντας οτι εισαι σε μεταβατικο σταδιο μιας κ καποτε εργαζοσουν κ τωρα εισαι ανεργη γιαυτο αυτο το περιεργο συναισθημα ισως σου λειπει το εργασιακο περιβαλλον με τους συναδελφους σου,Πιθανον σου ερχεται βαρια αυτη η αλλαγη κ γιαυτο νιωθεις κ ζηλεια για ανθρωπους που εργαζονται ομως στην πραγματικοτητα εισαι το ιδιο ικανη κ αξιολογη με αυτους δεν σου λειπει η ικανοτητα,Ειναι γεγονος οτι ευκολοτερα κανεις φιλιες σε σχολειο κ πανεπιστημιο κ μετα δεν ειναι ιδιαιτερα ευκολο αλλαζουν οι προτεραιοτητες ο καθενας κοιταζει τον συζυγο του τα παιδια του το σπιτι του κ την δουλεια του τους συγγενεις του κ τα λοιπα,ειναι αρκετα ολα αυτα κ δεν περισσευει αρκετος χρονος κ για παρεες,Παντως υπαρχουν ενα σωρο δραστηριοτητες χομπυ εκτος σπιτιου που μπορεις να κανεις για να εισαι σε περιβαλλον με κοσμο κ να εχεις την αισθηση οτι κ παλι εργαζεσαι κ εισαι μεσα στην κοινωνια

[inspiration]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας! Κεράσι 32 ετών ειμαι & δεν ειναι οτι δεν εχω φίλους, το θεμα ειναι οτι αισθάνομαι ενα εσωτερικό κενό. Path πίστεψε με το να εχεις κάποιο προβλημα & να κανεις παρεα με ενα κλειστό θυμικό άτομο ειναι παράτολμο! & δεν εχω σταματήσει τελείως την παρεα απλα το κολλητηλικη εκοψα. Σκέψου να βγαίνεις με πολυ καλη διάθεση & να γυρνάω στο σπιτι με ενα σωρό προβλήματα γιατι μάλωσε με τον άντρα της την μανα της πονάνε το χέρι της το πόδι της κλπ προτίμησα να βγαίνω με μη προβληματικά άτομα τουλαχιστον να τα περνάω καλα! Μυσπ νομιζω εχεις δίκιο πρεπει να ξεκινήσω μια δραστηριότητα να περνάω λιγο παραγωγικό χρόνο.