Σωματική και λεκτική κακοποίηση απο γονείς !

[Kleiw]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Reina
σοφία,

ναι έχεις δίκιο, αλλά δεν είχα δει από την αρχή την επιθετικότητα για να αποτανθώ σε ειδικό.

ποσο ετων εισαι?50,60,65?

Βρε Σοφία, πρέπει να φτάσει στα 50 ? Στα 50 θα έχει ήδη δικά της παιδιά και αν δεν το έχει λύσει το πρόβλημα, θα έχει δημιουργήσει και νέα !

[Kleiw]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Reina

δεν είναι δυνατόν να έχουμε τέτοια γενεολογικά δέντρα και να κωφεύουμε.

μια χαρά γινεται....κοιττα λίγο γύρω σου να δεις ποσοι κανουν οτι δεν ακουν ή απλα δεν ακουν,δεν βλεπουν...ξερεις για ολα τα πραγματα θέλει μια δύναμη. καποιοι απλα δεν αντεχουν...

Γίνεται ! Φυσικά ! Ειναι καλό να γίνεται ? Ποιον κανει ευτυχισμένο μια επιλογή αγνόησης του προβλήματος ?

[Reina]

παιδιά,

εγώ προσωπικά, δεν άντεχα να πάω σε ψυχ, λόγω του ότι ζώντας σε επαρχία προσπαθούσα να αποφύγω τον κοινωνικό στιγματισμό ανάμεσα σε άλλα. Είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνετε παρόλο που ενδεχομένως να ζείτε σε μεγαλύτερη πόλη, αφού το φαινόμενο αναπαράγεται και μέσα στο περιβάλλον της οικογένειας, για πολλούς λόγους που προσεγγίσαμε στο \"διαμόρφωση χαρακτήρων\".

Για μένα η αδυναμία να ζητήσεις βοήθεια, περιορίζεται μόνο στο οικονομικό.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να λες με άνεση ότι κάνεις θεραπεία στον τόπο μου. Πρέπει να το κάνεις επιλεκτικά, και να το στηρίζεις με το \"φέρεσθαι\".

Και άλλα (μη γράψω σεντόνι).

[Kleiw]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Kleiw
Στην εποχή του παππού της δεν υπήρχαν όμως ψυχολόγοι ! :P
Δεν προσπαθώ να μειώσω την προσπάθεια της Reina, καθε άλλο ! Μαζί της είμαι !

Στην εποχή μας, που απο ειδικοτητες ψυχολογων εχουμε αφθονες, βλέπεις οσους εχουν προβλημα να απευθύνονται καπου εκει για βοηθεια???????

Μα οι περισσοτεροι δεν βλεπουν καν ή εστω δεν παραδέχονται οτι εχουν προβλημα!!!!

Συμφωνώ ! Εχεις δίκιο ! Αλλα αυτο είναι άλλο θέμα !
Αλλο συζητάμε ! (νομίζω)

[Sofia]

Originally posted by Reina
αν και δεν καταλαβαίνω το περιεχόμενο της ερώτησης:

είμαι 38. Τι θέλεις να πεις?

θελω να πω οτι εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου (απο οσο μπορω να καταλαβω απο τα λιγα λογια που ανταλλασουμε μεσω ενος φορουμ). Το οτι εσπασες τον κύκλο της βιας κ προσπαθεις για σενα ειναι σπουδαιο. Μην υποτιμας το τί κανεις!

[Reina]

...έχοντας μπει σε θεραπεία, από μένα και από ανθρώπους σαν κι εσάς περιμένω η κοινωνία να πάει ένα βήμα παραπέρα.

Πολύ καλά βλέπω γύρω μου, έχεις δίκιο σοφία, έτσι είναι, κατάντια.
Μετά όμως τί θα πρέπει να γίνει? Να αφήσουμε τα κακώς κείμενα ως έχουν? Αρνούμαι να το πράξω- αισθάνομαι προσωπική μου ευθύνη να εξελίξω αυτόν τον κόσμο όσο πιο ανθρώπινα μπορώ.

Για να μπορέσω να δημιουργήσω υγιείς συνεχιστές, θα πρέπει να να γίνω εγώ καλά. Και χωρίς υστερίες όταν εντοπίζω το πρόβλημα, να καταπιάνομαι με τη λύση του.

Χωρίς να αεροβατώ.

[Reina]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Reina
αν και δεν καταλαβαίνω το περιεχόμενο της ερώτησης:

είμαι 38. Τι θέλεις να πεις?

θελω να πω οτι εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου (απο οσο μπορω να καταλαβω απο τα λιγα λογια που ανταλλασουμε μεσω ενος φορουμ). Το οτι εσπασες τον κύκλο της βιας κ προσπαθεις για σενα ειναι σπουδαιο. Μην υποτιμας το τί κανεις!

πως έδωσα την εντύπωση ότι με υποτιμώ?

[Sofia]

Originally posted by Kleiw

Γίνεται ! Φυσικά ! Ειναι καλό να γίνεται ? Ποιον κανει ευτυχισμένο μια επιλογή αγνόησης του προβλήματος ?

κανεναν. πολλοι ομως προτιμουν κ βάζουν αλλα πανω απο την προσωπικη τους ευτυχια. ασε που ΚΑΙ η ευτυχια οριζεται διαφορετικα απο τον καθενα.για μενα μπορει να περιλαμβανει ελευθερια κ προσωπικη εκφραση μεσα απο αυτη, για καποιον αλλο η ελευθερια να ναι δευτερευουσα αναγκη κ να κυριαρχει η οικονομικη ευμαρεια...

Περα ομως απο τα πλαισια της ευτυχιας κ πως οριζεται αυτη απο τον καθένα μας, η επιλογή του να μη βλεπω το προβλημα μου προσφέρει ασφαλες κ γνωριμο περιβάλλον. Οι αλλαγες θέλουν κουράγια κ δεν ξέρεις κ που θα σε οδηγήσουν.Δεν ειναι εύκολος ο δρομος των αλλαγων (αν και περιπετειώδες)...

[Kleiw]

Originally posted by Reina
...έχοντας μπει σε θεραπεία, από μένα και από ανθρώπους σαν κι εσάς περιμένω η κοινωνία να πάει ένα βήμα παραπέρα.

Πολύ καλά βλέπω γύρω μου, έχεις δίκιο σοφία, έτσι είναι, κατάντια.
Μετά όμως τί θα πρέπει να γίνει? Να αφήσουμε τα κακώς κείμενα ως έχουν? Αρνούμαι να το πράξω- αισθάνομαι προσωπική μου ευθύνη να εξελίξω αυτόν τον κόσμο όσο πιο ανθρώπινα μπορώ.

Για να μπορέσω να δημιουργήσω υγιείς συνεχιστές, θα πρέπει να να γίνω εγώ καλά. Και χωρίς υστερίες όταν εντοπίζω το πρόβλημα, να καταπιάνομαι με τη λύση του.

Χωρίς να αεροβατώ.

Συμφωνώ μαζί σου !

Σε εμένα δεν έδωσες την εντύπωση οτι υποτιμάς τον εαυτό σου !

Αντιμετωπίζεις την αλήθεια κατάματα και αφού αντέχεις το φώς της , πιστεψε με , θα τη δεις !

Καλη δύναμη !

[Sofia]

Originally posted by Kleiw

Βρε Σοφία, πρέπει να φτάσει στα 50 ? Στα 50 θα έχει ήδη δικά της παιδιά και αν δεν το έχει λύσει το πρόβλημα, θα έχει δημιουργήσει και νέα !

παιδια δεν ειπα πουθενα οτι πρεπει να φτασει σε μια ηλικια.Πιαστηκα απο το \"αργησα\" και για αυτο ειπα οτι ΜΑΛΛΟΝ υποτιμας την προσπαθεια σου. Θεωρώ οτι σπανια μπορει να πει κανεις για τετοια ζητήματα άργησα. Γιατι διαλέγω να πω \"άργησα\" και οχι \"εξελιχθηκα\", \"ωρίμασα\"? Είναι τυχαίο?

[Reina]

η επιλογή του να μη βλεπω το προβλημα μου προσφέρει ασφαλες κ γνωριμο περιβάλλον. Οι αλλαγες θέλουν κουράγια κ δεν ξέρεις κ που θα σε οδηγήσουν.Δεν ειναι εύκολος ο δρομος των αλλαγων (αν και περιπετειώδες)... [/quote]




..έτσι εθελοτυφλεί ο άνθρωπος.
Με τέτοιου είδους θεωρίες καθυστερεί.
Αν το να ξέρεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου είναι ρίσκο,
τότε πολύ τυχαία είσαι αυτό που είσαι.
Και μια μέρα, μέσα στο ασφαλές που επέλεξες να έχεις, ανεβαίνεις σε μία ταράτσα, και το παίζεις χαρταετός.

Νοου οφφενς σοφία, μήπως ήθελες να πεις κάτι άλλο και το παρεξήγησα?

[Sofia]

Originally posted by Reina
παιδιά,

εγώ προσωπικά, δεν άντεχα να πάω σε ψυχ, λόγω του ότι ζώντας σε επαρχία προσπαθούσα να αποφύγω τον κοινωνικό στιγματισμό ανάμεσα σε άλλα. Είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνετε παρόλο που ενδεχομένως να ζείτε σε μεγαλύτερη πόλη, αφού το φαινόμενο αναπαράγεται και μέσα στο περιβάλλον της οικογένειας, για πολλούς λόγους που προσεγγίσαμε στο \"διαμόρφωση χαρακτήρων\".

Για μένα η αδυναμία να ζητήσεις βοήθεια, περιορίζεται μόνο στο οικονομικό.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να λες με άνεση ότι κάνεις θεραπεία στον τόπο μου. Πρέπει να το κάνεις επιλεκτικά, και να το στηρίζεις με το \"φέρεσθαι\".

Και άλλα (μη γράψω σεντόνι).

Δεν χρειάζεται φαντασια! Το βλέπω αυτο το φαινομενο που περιγράφεις κ σε μεγάλες πολεις...Το να πεις ακομα κ σε μεγάλες πολεις οτι κανεις θεραπεια ειναι ταμπου! ακομα κ απο ανθρωπους που θεωρητικά παντα ειναι ανοιχτομυαλοι....

[Reina]

..(το \"άργησα\" δεν το λέω υποτιμητικά εννοώντας το σαν αδιέξοδο, αλλά μάλλον ως ένδειξη ότι δεν θα πρέπει να συμβαίνει εν γένει, αφού η ωριμότητα δεν έρχεται στα 38 αλλά πολύ νωρίτερα. Τώρα είμαι σε μετεφηβικό στάδιο :P)

[Kleiw]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Kleiw

Γίνεται ! Φυσικά ! Ειναι καλό να γίνεται ? Ποιον κανει ευτυχισμένο μια επιλογή αγνόησης του προβλήματος ?

κανεναν. πολλοι ομως προτιμουν κ βάζουν αλλα πανω απο την προσωπικη τους ευτυχια. ασε που ΚΑΙ η ευτυχια οριζεται διαφορετικα απο τον καθενα.για μενα μπορει να περιλαμβανει ελευθερια κ προσωπικη εκφραση μεσα απο αυτη, για καποιον αλλο η ελευθερια να ναι δευτερευουσα αναγκη κ να κυριαρχει η οικονομικη ευμαρεια...

Περα ομως απο τα πλαισια της ευτυχιας κ πως οριζεται αυτη απο τον καθένα μας, η επιλογή του να μη βλεπω το προβλημα μου προσφέρει ασφαλες κ γνωριμο περιβάλλον. Οι αλλαγες θέλουν κουράγια κ δεν ξέρεις κ που θα σε οδηγήσουν.Δεν ειναι εύκολος ο δρομος των αλλαγων (αν και περιπετειώδες)...

Ξέρεις κάποιοι βρίσκουν πρόχειρους τρόπους για ευτυχία ! Εμένα μου φαίνεται αυτή η ευτυχία που περιγράφεις ευθραυστη ! Δεν την ζηλευω !

Επιπλέον, ευκολος ίσως να μην είναι ο δρόμος ! Αλλα είναι ο σωστός δρόμος ! Και ξέρεις ο σωστός δρόμος είναι τελικά ο πιο σύντομος προς την ευτυχία , ακόμα και αν φαινεται να είναι δυσβατος κάποιες φορές !

[Sofia]

Originally posted by Reina
η επιλογή του να μη βλεπω το προβλημα μου προσφέρει ασφαλες κ γνωριμο περιβάλλον. Οι αλλαγες θέλουν κουράγια κ δεν ξέρεις κ που θα σε οδηγήσουν.Δεν ειναι εύκολος ο δρομος των αλλαγων (αν και περιπετειώδες)...

..έτσι εθελοτυφλεί ο άνθρωπος.
Με τέτοιου είδους θεωρίες καθυστερεί.
Αν το να ξέρεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου είναι ρίσκο,
τότε πολύ τυχαία είσαι αυτό που είσαι.
Και μια μέρα, μέσα στο ασφαλές που επέλεξες να έχεις, ανεβαίνεις σε μία ταράτσα, και το παίζεις χαρταετός.

Νοου οφφενς σοφία, μήπως ήθελες να πεις κάτι άλλο και το παρεξήγησα? [/quote]

κανενα οφφενς ....δεν λεω την προσωπικη μου αποψη πανω στις αλλαγες, βλεπω ομως γύρω μου, συζητω με κοσμο κ αντιλαμβανομαι ποσο φοβούνται οι περισσοτεροι τις αλλαγες. Κάποτε ήμουν κ εγω έτσι...αρνιομουν πεισματικα να δω προβληματα μου κ προβληματα των αλλων...Ξέρω τί προσπάθεια απαιτείται (για τον εαυτο μου τουλάχιστον) να δεις κατάματα τί εχεις, τί εχεις περάσει κ τί σου χουν αφήσει τα βιώματα σου μεσα σου....Και υποστηρίζω φανατικά την προσπαθεια του καθενος να αλλαξει οτι τον ενοχλει μεσα σου κ κατ επεκταση κ έξω του