Απογοήτευση

[Νάντια]

Δεν ξέρω αν εδώ είναι η κατάλληλη ενότητα γι' αυτά που θέλω να πώ..

Το πρόβλημα είναι ίσως απλό. Δεν βρίσκω δουλειά. Με τίποτα!
Μου είναι αδιανόητο, είμαι 23 και νιώθω πλέον άχρηστη και ανίκανη. Δεν μπορώ να βρώ πουθενά δουλειά όσο και να ψάχνω, όσο κι αν προσπαθώ. Δεν έχω δικά μου λεφτά, μένω με τους δικούς μου, και ακόμα χειρότερα, δεν μπορώ να συμβάλλω σε τίποτα απο αυτά που κάνω με το αγόρι μου. Πάντα εκείνος πληρώνει για όλα, κι αυτό με κάνει να νιώθω μειονεκτικά απέναντύ του. Ο ίδιος δεν με κάνει να νιώθω έτσι φυσικά, πάντα προσπαθεί να με ηρεμήσει, να με στηρίξει σε ό,τι μπορεί κλπ κλπ... Όμως το πώς αισθάνομαι δεν αλλάζει.

Έχω μια υπέροχη σχέση λοιπόν εδώ και ένα χρόνο, αλλά περνάω την κακή μου διάθεση και μέσα στη σχέση μου. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή ο άνθρωπός μου θα κουραστεί και θα με παρατήσει. Δεν μπορει στην τελική να μου κάνει συνέχεια τον ψυχολόγο!

Σκέφτομαι την αυτοκτονία. Δεν την σκέφτομαι στα σοβαρά. Δεν σχεδιάζω ούτε τρόπο να το κάνω. Απλώς μου περνάει σαν ενδεχόμενο κάθε τόσο απο το κεφάλι μου...

Είμαι στάσιμη πάνω απο 6 μήνες. Στην σχολή μου δεν με αφήσανε να δώσω εξετάσεις γιατί χρωστάω λεφτά και έτσι ακόμα δεν έχω αποφοιτήσει. Αυτό φυσικά έχει τις συνέπειές του, γιατί έτσι ούτε πρακτική δεν μπορώ να κάνω.

Δεν θέλω να ακούσω κανέναν να λέει οτι είμαι αχάριστη, πως θα έπρεπε να ευγνωμονώ που έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, πως τα έχω όλα πληρωμένα ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε. Αν μπορούσα να κάνω κάτι για τους πεινασμένους θα το έκανα, αλλά εδώ δεν μπορώ να βοηθήσω ούτε τον εαυτό μου. Έχω απογοητευτεί πλέον.

Αν είχα ναρκωτικά δωρεαν, θα έπαιρνα. Έχω ξανα πάρει και στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν πλήρωσα για τίποτα. Πάντα με κερνούσαν. Απλώς τότε δεν ήθελα να καταστραφώ απο αυτό και σταμάτησα. Τώρα δεν με νοιάζει, θα έπαιρνα μέχρι να πεθάνω.

Απο την μία δεν θέλω να πεθάνω, απο την άλλη σκέφτομαι τον θάνατο και την αυτοκτονία και συμπεριφέρομαι αυτοκαταστροφικά. Αν δεν ήμουν με τον σύντροφό μου θα ήμουν συνέχεια έξω σε μπαράκια και θα έπινα (δεν θα είχα θέμα για τα λεφτά... πολλά λιγούρια σε κερνάνε ελπίζοντας να περάσεις την νύχτα μαζί τους)

Δεν αντέχω άλλο, μισώ την ζωή μου, θέλω να είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι γιατί νιώθω πως δεν έχω να κάνω τίποτα αν σηκωθώ. Θέλω μόνο να κοιμάμαι.

Αυτά είχα να πώ...

[Remedy]

εσυ και χιλιαδες χιλιαδων, αλλοι νεοι...
δεν σου λεω οτι εισαι αχαριστη που δεν εκτιμας αυτα που εχεις, σου λεω ομως οτι στην ελλαδα της κρισης, εχεις το πιο συνηθισμενο προβλημα του κοσμου.
αν δεν σε παρηγορει το οτι δεν εισαι στον δρομο κι εχεις κι εναν συντροφο που σε στηριζει, προσπαθησε να βρεις παρηγορια στο οτι εισαι στην πλειοψηφια και περιμενε τις καλυτερες μερες....

[Νάντια]

Το οτι είμαι στην πλειοψηφία δεν με παρηγορεί καθόλου.. Βασικά πλέον τίποτα δεν με παρηγορεί. Πάντα έλεγα οτι όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και πως πρέπει να κάνουμε υπομονή, και πως όλα αυτά είναι μαθήματα ζωής και και και.... Φτάνει.
Έχω βαρεθεί να ψάχνω για δουλειά. Έχω βαρεθεί να παίρνω τηλέφωνα παντού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και τον κάθε ανώμαλο που θέλει να ικανοποιήσει την καύλα του!
Έχεις ιδέα πώς είναι να ανεβάζεις αγγελία για μαθήματα αγγλικών και να σου στέλνουν φωτο με μουνιά και να σου λένε "για 30 τέτοιες φωτό θα πάρεις 4500€" ;;;

[anxious4ever]

η απογοητευση ερχεται οταν κατι παει κοντρα σε αυτα που θελουμε κ δνε μας αφηνει να τα κανουμε πραξη.
σε καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις.αν δεις το θεμα που εχω ανοιξει σημερα θα καταλαβεις.
εσυ δουλεια, εγω για ενα παιδι που θελω ...η απογητευση φωλιαζει κ μας καταστρεφει.
τα χανω, κλαιω κ θελω κ γω να πεσω στο κρεβατι..
να πεθανω..κατι τετοιο..οκ...μετα ξανανεβαινω κ μετα παλι τα ιδια.
οκ..το μονο που μπορω να σου πω ειναι απλα οτι σε καταλαβαινω.δεν γνωριζω την λυση.δεν εχω λυση.
νευριαζω κ θελω να τα σπασω ολα..θελω επισης κ γω μερικες φορες να δωσω εναν πηδο να τελειωνουμε.
κουραζομαι κ με πιανει απεραντη θλιψη.
μονο οτι σε καταλαβαινω θα πω κ καλο κουραγιο.τιποτα αλλο.

[anxious4ever]

η απογοητευση ερχεται οταν κατι παει κοντρα σε αυτα που θελουμε κ δνε μας αφηνει να τα κανουμε πραξη.
σε καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις.αν δεις το θεμα που εχω ανοιξει σημερα θα καταλαβεις.
εσυ δουλεια, εγω για ενα παιδι που θελω ...η απογητευση φωλιαζει κ μας καταστρεφει.
τα χανω, κλαιω κ θελω κ γω να πεσω στο κρεβατι..
να πεθανω..κατι τετοιο..οκ...μετα ξανανεβαινω κ μετα παλι τα ιδια.
οκ..το μονο που μπορω να σου πω ειναι απλα οτι σε καταλαβαινω.δεν γνωριζω την λυση.δεν εχω λυση.
νευριαζω κ θελω να τα σπασω ολα..θελω επισης κ γω μερικες φορες να δωσω εναν πηδο να τελειωνουμε.
κουραζομαι κ με πιανει απεραντη θλιψη.
μονο οτι σε καταλαβαινω θα πω κ καλο κουραγιο.τιποτα αλλο.