Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ

[μυσπ]

Καλημέρα μυσπ.
Δεν τη μειωνουν μπροστά της ή ανεβάζουν εμένα..
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Στέκονται σούζα και περισσότερο έχουν υιοθετήσει μια στάση "yes sir" :-p
Οπότε η αδερφή μου έχει αναπτύξει έναν χαρακτήρα κακομαθημένο και γκρινιάρη που δεν επιδέχεται κριτική παρα μόνο ο,τιδήποτε συμφωνήσει με την δική της άποψη.
Και οκ, ήταν ανέκαθεν έτσι,αλλά τώρα τελευταία έχει αναπτύξει κάτι περίεργου τύπου παπαρολογίες και ό,τι και να της πεις είναι λες και μιλάς σε μπετό.
Και το ενδεχόμενο φυσικά να μείνουμε στο ίδιο σπίτι να ακούω τις βλακείες της και τη γκρίνια της όλη μέρα (διότι όταν έχουμε ένα πρόβλημα-που μονίμως έχουμε- το συζητάμε όοοοοοοοολη την ώρα), να βλέπω αυτό το αγέλαστο πρόσωπο που πάντα κάτι της φταίει...ε αυτό το σκέφτομαι και κουράζομαι από τωρα!

Καλησπερα φιλη μου δεν το κατονοησα απο την πρωτη σου δημοσιευση,κ παλι ομως ισχυει αυτο που λεω δεν πρεπει να γινονται διακρισεις στα παιδια οι γονεις σου ειναι αυτοι που προκαλουν να ειναι ετσι τα πραγματα κ η αδερφη σου συνηθισε να συμπεριφερεται κατα αυτον τον τροπο,Πραγματικα πιστευω πρεπει να τους βαλεις φρενο σε αυτο που συμβαινει παροτι δεν ειστε μικρα παιδια κ πιθανοτατα δεν μπορει να αλλαξει τωρα κατι σημαντικο ετσι κ μια ζωη η αδερφη σου συμπεριφερεται ετσι,Οσο μπορεις παντως αδιαφορησε κ ετσι κ εχεις δικο σου δωματιο μπορεις να περνας την μερα σου περισσοτερο σε αυτο οπως κ να βγαινεις με την παρεα σου

[nikoleta87]

Void καλησπέρα.
Παρόλο που δεν είμαι ψυχολόγος, είχε τύχει να πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο ατομικής ψυχολογίας. Εκεί λοιπόν ορίζεται η προσωπικότητα ενός ατόμου κυρίως ως ένα άθροισμα των εμπειριών και της θέσης που έχει στην οικογένεια. Άρα, σαφώς ο ρόλος που έχει κάποιος σπίτι καθορίζει την μετέπειτα πορεία του.
Κατά αυτό τον τρόπο, όταν πρόκειται για δυο αδέρφια ιδίου φύλου, χωρίς μεγάλη διαφορά ηλικίας, υπάρχει η τάση να διαμορφώνουν εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, συνήθως το πρώτο παιδί διαφαίνεται ριζικά αντίθετο από το μικρότερο. Σκέψου ένα γήπεδο κι ένα παιδί. Το παιδί τρέχει και η οικογένεια στη θέση του κοινού το επικροτεί. Ο ερχομός όμως του δεύτερου παιδιού στην εικόνα θα σήμαινε πως εκεί που το πρωτότοκο τρέχει μόνο του, ξαφνικά αποκτά ανταγωνιστή. Άρα, το μεγαλύτερο παιδί αγχώνεται και στρεσάρεται ευκολότερα προκειμένου να διατηρήσει την πρωτιά του. Συνεπώς, έχει την τάση να θέλει να έχει τον έλεγχο κλπ. Σκέψου δηλαδή τι χαρακτηριστικά προσωπικότητας θα μπορούσε να επιφέρει μια τέτοια άλλη. Με τον ίδιο τρόπο, το μικρότερο συνήθως είναι χαλαρό και άνετο επειδή ξέρει πως έτσι κι αλλιώς η πρωτιά δεν ήταν ποτέ δική του. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει σε αδέρφια διαφορετικού φύλου.
Στην περίπτωση των πολύτεκνων οικογενειών, όταν πρόκειται λόγου χάρη για τρία αδέρφια, διακρίνεται η παραπάνω τάση μεταξύ του πρώτου παιδιού και του μικρότερου, ενώ το δεύτερο λειτουργεί κυρίως εξισορροπητικά (ίσως διαμεσολαβητικά) και πιθανώς να μην καυγαδίζει και εύκολα.
Ωστόσο, το παραπάνω δεν ισχύει για την περίπτωση που δυο αδέρφια έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Εάν για παράδειγμα το δεύτερο παιδί γεννηθεί 10 χρόνια μετά το πρώτο, τότε μικρό θα μεγαλώσει ως μοναχοπαίδι.
Για το ζήτημα των ισορροπιών δυστυχώς δεν έχω κάτι νέο να σου πω εγώ προσωπικά. Κατ εμέ, η υγιής αποστασιοποίηση, εφόσον είναι δυνατή, θα βοηθούσε. Και αυτό για να μην δημιουργηθεί βαθύ ρήγμα. Φυσικά, αυτό ισχύει για μεγαλύτερη ηλικία. Όχι για δυο εφήβους που είναι αναγκασμένοι να ζουν στο ίδιο δωμάτιο.
Καλή δύναμη,
Νικολέτα.