Φοβάμαι πως δε θα τα καταφέρω

[krino]

Originally posted by psychangel

Originally posted by krino
εγινες καλα??

καλά ΔΕΝ έγινα αλλά προσπαθώ να στο πω με \"τρόπο\" για να μη ... σκίσεις το πτυχίο σου ...

το πτυχιο μου καλα κρατει... :P
και οσο μπορεις και επικοινωνεις και εχεις θεληση για αυτο το επιβεβαιωνεις με τον καλυτερο τροπο.

[psychangel]

... και συνεχίζω λοιπόν ..

Τέταρτη συνεδρία Χτες :
μετά από δύο εβδομάδες . Βρήκα κάτι να πω.
Τόσες μέρες είχα στριμώξει τον εαυτό μου στη γωνία και δώστου \'κάτω από τη μέση\' ...
Δύο βδομάδες τώρα εντελώς συρρικνωμένη στο \'εντός\' προετοίμαζα υλικό για τη συνεδρία ...
Όλη την ώρα μόνο εγώ μιλούσα .
Εκείνη σχεδόν μιλιά δεν έβγαλε Με παρατηρούσε όλη την ώρα με καρφωμένα τα μάτια πάνω μου.

Πέμπτη συνεδρία σήμερα :
Δεν είχα χρόνο να αποδελτιώσω τα όσα ειπώθηκαν χτές.
η ώρα κύλησε με μεγάλες σιωπές και αμηχανία από μέρους μου.
δεν κράτησα κάτι ιδιαίτερο απ τα -λιγοστά- που είπε.
Της είπα πως οι δύο συνεχόμενες μέρες δεν είναι και πολύ ΄λειτουργικές΄.
Συμφώνησε ....
Απ΄ τον καινούριο χρόνο θα αλλάξουμε είπε ...
Φεύγοντας είχα την αίσθησή της σπαταλημένης ώρας ....

Από τ’ απόγευμα και μετά ένας χείμαρρος από μέσα μου άρχισε να με γυρίζει πίσω ....
πολύ πίσω .... και βγήκαν μνήμες απίστευτες, θαμμένες , ξεχασμένες ...

Κατέβαινα Πανεπιστημίου και νόμιζα θα χάσω την ισορροπία μου στη μέση του δρόμου ....
Έκαιγε το μυαλό μου και έμοιαζε να ταιριάζει κομματάκια σ΄ένα τεράστιο πάζλ ....

Έβγαλα μολύβι και χαρτί στη μέση του δρόμου κι άρχισα να τραβάω γραμμές και να συνδέω με βελάκια
πρόσωπα-γεγονότα-συναισθήματα .
Το σχήμα εμοιαζε στο τέλος με ... \'δομημένη καλωδίωση\' ...


Από τη μιά ένιωθα πόνο αφόρητο κι από την άλλη έκπληξη και ταραχή σαν να ανακάλυπτα το χαμένο ... δισκοπότηρο.

Πως θα περάσει η νύχτα;
Πως θα περάσει η βδομάδα μέχρι την άλλη Τετάρτη για τη συνεδρία ;
Δε θάθελα με τίποτα να χάσω αυτή την αίσθηση και να τη μεταφέρω στη θεραπεύτριά μου
με την ένταση που τη βίωσα έτσι ξαφνικά ... Όσο κι αν πονάει αυτό ...

Νομίζω άγγιξα κάποιο ΄νεύρο΄ μου ...
Πονάω και δε ξέρω πώς να με ... \'χωρέσω\' !!!
Δε ξέρω πώς να με \'χειριστώ\' μέχρι την άλλη Τετάρτη ...

Μακάρι νάχε συμβεί την ώρα της συνεδρίας σήμερα και όχι τόσο αργότερα ....

Δε ξέρω τί να κάνω ....

[Reina]

psychangel,

είμαι πολύ χαρούμενη για σένα. Αν δεν αντέχεις να σκεφτείς άλλο, μην κάνεις απολύτως τίποτα. Κατέγραψε όσο παζλ βλέπεις και σαν στρατιώτης προχώρα..το απόστημα το ψηλαφείς και όπου νάναι σπάει. 100%.

no fear.

[gog_magog]

Originally posted by psychangel

Κατέβαινα Πανεπιστημίου και νόμιζα θα χάσω την ισορροπία μου στη μέση του δρόμου ....
Έκαιγε το μυαλό μου και έμοιαζε να ταιριάζει κομματάκια σ΄ένα τεράστιο πάζλ ....

Έβγαλα μολύβι και χαρτί στη μέση του δρόμου κι άρχισα να τραβάω γραμμές και να συνδέω με βελάκια
πρόσωπα-γεγονότα-συναισθήματα .
Το σχήμα εμοιαζε στο τέλος με ... \'δομημένη καλωδίωση\' ...


Από τη μιά ένιωθα πόνο αφόρητο κι από την άλλη έκπληξη και ταραχή σαν να ανακάλυπτα το χαμένο ... δισκοπότηρο.

Το ειχα κανει και εγω αυτο. Αλλα για αλλο λογο. Φοβομουν μηπως τα ξεχασω ΟΛΑ, οποτε πηρα ενα μεγαλο χαρτι και σημειωσα ΟΛΑ οσα θεωρησα σημαντικα, συνδεοντας τα με βελακια και αλλα σχηματα που ελπιζα οτι, οταν χαθει η μνημη μου, θα βρω το νοημα τους. Καμια σχεση με την περιπτωση σου. Εγω ειχα ψυχωση. Δεν θελω να σε τρομαξω. Εσυ για αλλο λογο το εκανες. Θα ηθελα να μαθω τι ειδους συμπερασμα εβγαλες - οχι ποιο ηταν - αν και νομιζω οτι ειναι προσωπικο και ισως θελεις να το κρατησεις για σενα. Τεσπα. Εγω εκεινο το χαρτι το εχασα. Δεν εχω ιδεα τι απεγινε. Οσο για το αλλο που λες, σχετικα με τα κομματια του παζλ, εγω αυτο το βιωνα καθε μερα επι μηνες. Αυτη τη \"δουλεια\" εκανα. Συνεχης, γρηγορη σκεψη και συνειρμοι που συνεθεταν ενα παρανοικο παζλ.

edit: Δεν ξερω γιατι, αλλα μελαγχολησα τωρα που τα θυμηθηκα αυτα...

[psychangel]

κι εγώ φοβόμουν μη τα ξεχάσω ...
Ήταν σαν να είχα πέσει σε εκσταση ..
Επιανα το κεφάλι μου (όπως κοιτάμε για πυρετό) στη μέση του δρόμου
και νόμιζα θα βάλω τα κλάμματα ...

Ήθελα κάπου να τα πώ , να μιλήσω με κάποιον , αλλά σε ποιόν
να κάτσω να τα πω και να με καταλάβει ... πού να εξηγώ τώρα απ΄την αρχή !

Ήθελα τη θεραπεύτριά μου, να την πάρω τηλ να της τα πω να τα αξιολογήσει
και ν΄ανακουφιστώ πρίν τα ξεχάσω ....

Ενοιωθα πως μπορεί να μην ήταν ( ή μπορεί και νάταν !) σπουδαία αυτά
που κατέβαιναν σαν καταράχτης απ΄το μυαλό μου αλλά το σημαντικό ήταν
στα συναισθήματα που μου υποκινούσαν και την ένταση που τα βίωνα εκείνη
τη στιγμή ....

Δεν είχα το θάρρος και ντρεπόμουν να την πάρω τηλ. - δε μου είχε δωσει το δικαίωμα άλλωστε ...

Τώρα σκέφτομαι πώς θα της τα πω στη συνεδρία ...
Είναι και κάποια που δύσκολα λέγονται και -να πάρει- δεν έχω το θάρρος ακόμα μαζί της ..
Από την άλλη είναι πολύ σημαντικό να ΄τα ξέρει κι αυτά γιατί σίγουρα θα της δώσουν πολύ ... υλικό για επεξεργασία ....

Να πάρει ...
Πρέπει με κάποιο τρόπο να το κάνω κι αυτό γιατί πνίγομαι ....

[gog_magog]

Μακαρι να βρεις το θαρρος. Αλλα πιστευω οτι δεν χρειαζεται να βιαστεις. Χαλαρωσε. Ιεραρχισε τα στο μυαλο σου. Ξεκινα με τα πιο ανωδυνα. Θα μπεις σε μια διαδικασια στην οποια θα γνωρισεις καλυτερα και εσυ την γιατρο. Ανθρωπος ειναι και αυτη. Στη συνεχεια θα δεις οτι καποια πραγματα θα σου βγαινουν πιο ευκολα. Και εγω καταθλιπτηκος ημουν (μετα την ψυχωση) και ισως ειμαι και ακομα. Πριν λιγο διαβασα το πρωτο post σου σε αυτο το thread και ηταν σαν να βλεπω τον εαυτο μου. Αλλα ισως λεω και βλακειες. Δεν ξερω. Αλλωστε εγω πρεπει να θεωρουμαι αντιπαραδειγμα. Γιατι σε καποιο σταδιο της θεραπειας τα παρατησα. Δεν ξαναπηγα στον γιατρο. Σε αυτον οφειλω σε μεγαλο βαθμο οτι ξεπερασα την ψυχωση, αλλα κατα την διαρκεια της καταθλιψης η εμπιστοσυνη που του ειχα κλονιστηκε. Και επισης τον βαρεθηκα κιολας. Παρατησα και τα χαπια και ειπα, οτι θα το παλεψω μονος μου.

edit: Οταν λεω, οτι ισως λεω βλακειες, αναφερομαι στις \"συμβουλες\" που σου δινω. Δεν το συνηθιζω να συμβουλευω σε τετοια θεματα.

[krino]

πσυ-χουλα
εισαι σε καλο δρομο. δυσβατο μεν αλλα εκει που πρεπει.

[Sofia]

Originally posted by psychangel

Μακάρι νάχε συμβεί την ώρα της συνεδρίας σήμερα και όχι τόσο αργότερα ....

Δε ξέρω τί να κάνω ....

θυμίσου κάτι: η ψυχοθεραπεια δεν γίνεται μονο μεσα στους τέσσερις τοιχους του γραφειου της...συνεχίζει κ εξω απο αυτο και μέσα σου....

εισαι σε καλο δρόμο ήδη το βλέπεις))

[Φοίβη]

Originally posted by psychangel
Ενοιωθα πως μπορεί να μην ήταν ( ή μπορεί και νάταν !) σπουδαία αυτά
που κατέβαιναν σαν καταράχτης απ΄το μυαλό μου αλλά το σημαντικό ήταν
στα συναισθήματα που μου υποκινούσαν και την ένταση που τα βίωνα εκείνη
τη στιγμή ....

Συμφωνώ μαζί σου psychangel. Φαίνεται οτι άνοιξες μια πορτούλα στο μέσα σου και αυτό ξεχύθηκε και σε κατέκλυσε. Νομίζω οτι είναι πολύ σημαντικό το οτι βιώνεις αυτά τα συναισθήματα, άσχετα αν θα θυμάσαι αυτά ή τα γεγονότα την επόμενη φορά που θα πας στη θεραπεία σου.Ακόμα και να τα ξεχάσεις, πάλι για καλό θα είναι, κι όταν ξανάρθει η ώρα τους θα τα ξαναθυμηθείς, είμαι σίγουρη.
Σιγά σιγά...κι όλα θα πάνε καλά.

[psychangel]

πέρασαν τρείς μέρες ...

είμαι σε μια περίεργη κατάσταση ...
Από τη μια έχω την αίσθηση (.. υποψία μάλλον) : ‘φώς-στο-τούνελ\'
κι όλο το μυαλό μου γυρίζει πίσω και ... σκαλίζει και ταιριάζει κομματάκια και μπερδεύεται με τ\' αταίριαχτα ...
Κι έχω την αίσθηση πως πρέπει κάπου να κρατήσω μια σημείωση μπας και το ξεχάσω να το πω κι αυτό , και κεινο και το άλλο .... στη θεραπεύτριά μου την Τετάρτη (πόσο αργεί ακόμα !)

Από την άλλη ,νιώθω πως όλα αυτά είναι ένα όνειρο ,μια φαντασίωση που μεγαλοποιήθηκε και υπερεκτιμήθηκε στο μυαλό μου ... και τα μηδενίζω όλα και τα θεωρώ ασήμαντα για να ειπωθούν , ανάξια λόγου ..
και αντιδρώ , και αναστέλλομαι ... και απελπίζομαι πως έμπλεξα πάλι με τα \'παλιά\' που είναι \'άνευ σημασίας\' πια γιατί πέρασαν και γιατί τί ωφελεί να τα φέρνω πάλι πάνω ;
κλπ κλπ κλπ

και πάλι γυρνάω στην αρχή , στο ΜΗΔΕΝ ...
και ξέρω .. πάλι θα με πάρει από κάτω και πάλι τα ΙΔΙΑ ....

(Αργεί η Τετάρτη ... και φοβάμαι μέχρι τότε θα τα έχω ...\"εκλογικεύσει\" ΟΛΑ πάλι (όπως πάντα) και δε θάχω τίποτα να πω ή τουλάχιστον σ΄ αυτά που θα πω δε θα φανεί η ένταση, η έκπληξη και ο πόνος που μου δημιουργήθηκαν τη στιγμή που τα εντόπιζα βαθειά μέσα μου και τάφερα πάνω ... )

[Φοίβη]

Originally posted by psychangel
και αντιδρώ , και αναστέλλομαι ... και απελπίζομαι πως έμπλεξα πάλι με τα \'παλιά\' που είναι \'άνευ σημασίας\' πια γιατί πέρασαν και γιατί τί ωφελεί να τα φέρνω πάλι πάνω ;
κλπ κλπ κλπ

(Αργεί η Τετάρτη ... και φοβάμαι μέχρι τότε θα τα έχω ...\"εκλογικεύσει\" ΟΛΑ πάλι (όπως πάντα) και δε θάχω τίποτα να πω ή τουλάχιστον σ΄ αυτά που θα πω δε θα φανεί η ένταση, η έκπληξη και ο πόνος που μου δημιουργήθηκαν τη στιγμή που τα εντόπιζα βαθειά μέσα μου και τάφερα πάνω ... )

Θα λεγα οτι τα παλιά θα ήταν άνευ σημασίας και θα είχαν περάσει αν δεν δημιουργούσαν στο τώρα σου τόσο πόνο και ένταση...
Αλλά πάλι αυτή είναι απλά η δική μου άποψη...
Όσο για την Τετάρτη θα δεις τότε τι θα σου βγει...Εγώ δεν σε φοβάμαι πάντως.

[Reina]

...δεν χρειάζεται να μεταφέρεις τα συναισθήματα που ακριβώς ένιωσες όταν τα ανέσυρες για να πείσεις τον/την γιατρό σου Psych, αν και κατά πάσα πιθανότητα να βγουν κι άλλα.

Κάνε την αναφορά/περιγραφή απλά, και άσε εκείνον να κάνει τη δική του δουλειά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και μάλλον δυστυχώς δεν πρόκειται για μύθευμα.

Υπομονή.

[psychangel]

Τελικά μέσα σ΄όλη αυτή την αναστάτωση κι ενώ περίμενα τη συνεδρία της Τετάρτης μ΄ αγωνία ,
βίωσα πολύ έντονα διάφορα ... ψυχοσωματικά.

Αν κάποιος έχει διαβάσει ένα (παλιό) βιβλίο : \"Εγώ και \'Αυτό\' \" της Μαρί Καρντινάλ -εκδ Κέδρος-
ίσως καταλάβει τι εννοώ ....

Την Τετάρτη, με το που μπαίνω μέσα ... βαθειά ανάσα και τάπα όλα ...
Ενώ με άκουγα να τα λέω ένοιωθα να ξεκολλάω τις ... ψηφίδες μου με τα ίδια μου τα χέρια μία μία ...
να με ... \'αποδομώ΄, να με \'απογυμνώνω\' σε ... δημόσια θέα ..
Ένοιωθα έξαιρετικά \'άβολα κι έλεγα μέσα μου ...\"και τώρα που τα είπα τί έγινε; , τί μπορεί να μου κάνει ; ,
... το στομάχι μου , ... θέλω να φύγω ....\"

Μ΄άκουγε αμίλητη όπως πάντα και σαν να διάβασε τη σκέψη μου λέει :
\"ίσως να νοιώθετε άβολα και να αναρωτιέστε αν σας καταλαβαίνω και πώς θα μπορούσατε να βοηθηθείτε;\"

Της λέω : \"Ναι αυτό είναι ένα θέμα , πράγματι έτσι αισθάνομαι .. \"
Δε είπε τίποτα άλλο ... μείναμε εκεί

Στην επόμενη συνεδρία την Πέμπτη συνέχισα ....
ήταν πολύ οδυνηρό ... μεσολαβούσαν μεγάλα κενά με σιωπή ..
γεμάτα φόρτιση ...

Φεύγοντας συνειδητοποίησα να περπατάω .. σχεδόν κουτσαίνοντας ...
Ένοιωθα πόνους στο δεξί χέρι και στο αριστερό πόδι ...
Από κείνη τη μέρα νοιώθω ξανά κάτω...
Τα μηδενίζω όλα και μηδενίζομαι κι έχω συνέχεια το μυαλό μου στον ... \"τύπο των ήλων\" μου ...
Διαβάζω σκέψεις που σημειώνω στο χαρτί και σκοτεινιάζω ακόμα περισσότερο ....

Νοιώθω να παλεύω στα βαθειά μέσα κύματα να μη πνιγώ και ο ναυαγοσώστης να με κοιτάει
- με πολύ ενδιαφέρον δε λέω ,κι ίσως και με συμπόνια-
απ΄ ...την καρέκλα του στην παραλία ....

...Δεν ξέρω τελικά αν προχωράει αυτή η θεραπεία ή είναι
ακόμα κι αυτή μου η αίσθηση στα πλαίσιά της

[Sofia]

Psychangel,διαβάζοντας τα οσα γράφεις στα τελευταια post, νομίζω πως προχωράει η θεραπεια...αλλά αυτο ειναι κάτι που θα το νιώσεις μονο εσύ αν ειναι έτσι ή όχι. Από προσωπική εμπειρία (και μονο) μπορώ να πω πως η ψυχοθεραπεια δεν ειναι παιδική χαρά ή κάτι εύκολο ή έστω κάτι που μπαινει στο αυτόματο. Δεν γίνεται να μην πονέσεις,να μην ανοιχτείς, να μην εκτεθείς, να μη ρισκάρεις, να μην παλεψεις...θέλει αντοχές να δεις εσένα. Καλή δύναμη δεν θα πάψω να εύχομαι...Η αλήθεια ειναι λυτρωτική

[interappted]

για να λειτουργησει μια ψυχοθεραπεια πρεπει να νιωσεις ασφαλεια με τον ψυχοθεραπευτη
να δεις οτι σε νιωθει σε καταλαβαινει
να καταλαβεις οτι δεν ειναι ουτε τζινι ουτε Θεος για να λυσει αποτομα τα ψυχολογικα σου
αλλα βγαζοντας απο μεσα σου πραγματα που αρχικα ειναι επιπονα αρχιζει κ λειτουργει σιγα-σιγα καμια φορα ισως κ στασιμα αλλα λειτουργει..
ο ψυχοθεραπευτης θα σε \"σμπρωχνει\"να προσπαθεις θα σου ξυπνησει το θελω να προσπαθησωαλλα απο κει κ περα \"συν Αθηνά κ χειρα κεινει¨αυτο ειναι το πλεον δυσκολο κομματι
καλη συνεχεια!