Η απολυτη καταθλιψη

[kudra]

Καλημέρα σε ολους, πρωτη μου φορα σε φορουμ, ελπιζω να μην σας κουρασω με τις λεπτομέρειες. Σημερα είμαι 46 χρονων και τα τελευταια 4 χρονια εχω κανει 14 εισαγωγες σε νοσοκομεια λογω εμετων, απωλειας βαρους, πονους στην κοιλια και στο στομαχι, χωρις μεχρι σημερα να εχει βρεθει κατι παθολογικο.Σημειωση πριν 7 χρονια ανακαλυψα ότι ειχα έναν καρκινο στο στηθος τον οποιο και εβγαλα κανοντας μαστεκτομή, χημειοθεραπείες, ακτινοβολιες. Την ολη φαση την περασα επιλεγωντας να μην το μαθει κανεις από το περιβαλλον μου και κυριως η μητερα μου, θα την σκοτωνε μια ωρα αρχύτερα καθως ημουν το μονο, με προβλήματα παλαιοτερα αλλα πολυαγαπημενο παιδι της και με την οποια ζουσαμε σχεδόν στο ιδιο σπιτι.Να πω ότι είμαι ένα ατομο που αν πεθαινα σημερα, θα ημουν ευχαριστημενη από την ζωη που μεχρι τωρα εζησα καθως εκανα πραγματα, δουλεψα, πετυχα, κερδισα το σεβασμο και την εκτιμηση αλλων,ερωτευτηκα παραφορα,ενιωσα την απολυτη αγαπη ενός αντρα για μενα,γαμηθηκα καλα στην ζωη μου και κυριως όταν ηθελα εγω, και με καποιες γυναικες, επαιξα με το μυαλο μου και τα ορια του, πηρα ναρκωτικα (δεν εννοω χορτο, θα σας πω πιο μετα αυτό το κεφαλαιο), εκανα ταξίδια, εζησα ομορφα. Μετα τον καρκινο, με το που τελειωσα τις ακτινες τον επομενο μηνα αρχισα να στηνω ένα μαγαζι διπλα σε μια θαλασσα, ένα καφε που θα μου εδινε παλι κατι ομορφο να πιαστω το επομενο διαστημα.Να πω εδώ ότι όταν εμαθα για το στηθος, ο μονος σύμμαχος μου ηταν το χορτο, το οποιο κανω χρονια με συνεση όμως, εχοντας την κανονικη μου ζωη και απολαμβανοντας ένα - δυο τσιγαρα το βραδυ για να χαλαρωσω.Εκεινο το διαστημα εκανα χορτο και εβρισκα τη δυναμη να καλεσω τους αγγελους μου για να καθαρισουν το σωμα μου και να βιωσω πραγματα που η λογικη μου απαγορευε όπως πχ ότι μικραίνω το ογκο μου.και όταν πηρε τ αποτελέσματα της βιοψίας η γιατρος μου μου ειπε "αν μου το ελεγαν δεν θα το πιστευα, το βλεπω όμως και πρεπει να το πιστεψω". Ενας ογκος σε μέγεθος πορτοκαλιου, 13 λεμφαδένες και από κει και περα τιποτα, δεν ειχε πειραχτεί τιποτα άλλο, ένα ακομα θαυμα στην ζωη μου. Μετα από εναν ομορφο χρονο σ αυτό το καφε, συναντω ένα παλικαρι και παροτι ηταν ιατρικα απαγορευμενο, μενω εγκυος. Μετα τον τρομο της συνειδητοποίησης και για τους δυο μας, για διαφορετικούς λογους ο καθενας, αποφασίζουμε να μεινουμε μαζι και να μεγαλώσουμε το παιδακι. Τελεια εγκυμοσυνη, χωρις προβλήματα με ένα τσιγαρο το βραδυ που με κραταει χαλαρη μεχρι την μερα πριν γεννησω (στο θηλασμο μονο το εκοψα τελειως). Ο πρωτος χρονος περναει με προτογνωρη αγαπη και υπομονη από εμενα για το μικρο μου, με σχετικη αδιαφορια από τον συντροφο μου για μενα και το παιδι και γενικα για όλα οσα συμβαινουν, με κλεισιμο στους τέσσερις τοιχους του σπιτιου αναγκαστικα (ενώ όλα τα χρονια ειχα μαθει να είμαι εξω, να δουλευω) και αρχιζω σιγα σιγα τους εμετους. Το πρωτο βραδυ 2-3, την επομενη περισσοτεροι. μετα συνεχεια, μετα νοσοκομειο από αφυδατωση κτλ., φτανω σ ένα σημειο μετα τον πρωτο χρονο να κανω 30 εμετους την ημερα να εχω χασει 10 κιλα και να μην μπορω να βγω απ το σπιτι.Περναμε από διαφορες φασεις στο σπιτι, ο συντροφος μου εχει αρχισει να μην αντεχει την κατασταση, εγω νιωθω ότι δεν είμαι κοντα στο παιδι, ότι χανω το παιχνιδι και διαλυονται όλα, παω σε ψυχολόγους, μια , δυο, παω στο αιγηνειτιο να με βοηθησουν με το χορτο γιατι πλεον ο μονος τροπος για να καθυστερώ η να αποφυγω τον εμετο είναι να κανω τσιγαρα, και είναι πλεον πολλα τα τσιγαρα, δεν το θελω ετσι, παιρνω τοτε πρωτη φορα tranxene και seropram , παω κανα 6μηνο ετσι, μετα σταματαω τα tranxene, είμαι καπως καλυτερα, τα τσιγαρα εξακολουθουν να είναι πολλα αλλα καπως την παλευω, remeron και μετα Depreram, εχω πονους τωρα αλλα όχι τους εμετους, γυριζω και στα κανονικα μου κιλα. Τους τελευταίους μηνες αρχισα το ladose και εκοψα το τσιγαρο. Για έναν μηνα περιπου ειπα ότι αυτό ηταν τελειωσε αλλα τωρα μετα από δυο περιπου μηνες ladose ξυπναω το πρωι κατά τις 5 και μολις βγω από τα ονειρα μου με πιανει σφιξιμο στο στομαχι και τρεμουλο. Καταλαβαινω ότι κυριο λογω παιζει η δικη μου ψυχολογια και όχι τα χαπια αλλα αν αυξησω την δοση του ladose από ένα χαπι των 20 που παιρνω τωρα σε δυο την ημερα μπορει να μου γυρισει τουμπα το οποιο καλο μου εκανε? Επισης ξερει κανεις τι γινεται στην παραλληλη χρηση ladose και 1-2 τσιγαρων την ημερα? Σας ευχαριστω που με ακουσατε και ελπιζω να μην σας επρηξα.

[valia.valia]

Καλησπερα kudra .. Σου είναι απαραίτητα τα τσιγάρα και τα κάνεις τώρα που κάνεις θεραπεία?

[kudra]

Καλησπέρα, Valia.valia. Ισως δεν ημουν ξεκαθαρη για τον ρολο των τσιγαρων. Όχι δεν είναι απαραίτητα είναι όμως ενας τροπος το μυαλο μου να αντιμετωπιζει τις καταστασεις με καλυτερη διαθεση. Τον τελευταιο καιρο δεν εχω καν διαθεση, ουτε να χαρω ουτε να λυπηθω ουτε να θυμωσω, τιποτα. Νιωθω σαν να εχω στεγνωσει από συναισθηματα, εγω που μια ζωη μονο όταν με πλημμυριζε το συναισθημα ενιωθα ζωντανη και δυνατη . Το τσιγαρο είναι ένα καταφυγιο για το μυαλο μου για να μην τρελλαθω από την βαρεμαρα της ζωης μου.

[valia.valia]

Καλησπέρα, Valia.valia. Ισως δεν ημουν ξεκαθαρη για τον ρολο των τσιγαρων. Όχι δεν είναι απαραίτητα είναι όμως ενας τροπος το μυαλο μου να αντιμετωπιζει τις καταστασεις με καλυτερη διαθεση. Τον τελευταιο καιρο δεν εχω καν διαθεση, ουτε να χαρω ουτε να λυπηθω ουτε να θυμωσω, τιποτα. Νιωθω σαν να εχω στεγνωσει από συναισθηματα, εγω που μια ζωη μονο όταν με πλημμυριζε το συναισθημα ενιωθα ζωντανη και δυνατη . Το τσιγαρο είναι ένα καταφυγιο για το μυαλο μου για να μην τρελλαθω από την βαρεμαρα της ζωης μου.

Ναι αυτό που κάνεις όμως δεν είναι λύση .. Ειναι και άλλοι που με τα τόσα προβλήματα πέφτουν στο ποτο και μετα κάνουν δυο φορες πιο χάλια την ζωη τους.. Αυτο που πρέπει να κανειςς ειναι να συμβουλευτεις τον γιατρο σου που σου έγραψε τα ladose ή ακομα καλύτερα να κάνεις επισκέψεις σε ψυχολόγο για να δείς που πραγματικα επηρεάζεσαι και να λυσεις το προβλημα σου.. αυτο που κανεις παντως δεν ειναι λύση..

[valia.valia]

επισης είπες οτι εχεις μικρό παιδάκι .. δεν νομιζω να ειναι οτι καλύτερο για μία μάνα να κάνει τσιγάρα.. Αυτη είναι η δική μου άποψη που μπορει να διαφέρει απο σένα ..

[66psy]

κοψε τα πολλα τσιγαρα... κι αν δεν μπορεις να το κανεις μαχαιρι τουλαχιστον ελαττωσετα και κανε μια στο τοσο!!

[66psy]

με τον αντρα σου πως τα πατε?

[kudra]

τα τσιγαρα τα πολλα τα εκοψα εδώ και ένα διμηνο , κανω 2 μικρα μονο το βραδυ, ειδα κι εγω ότι ειχε ξεφυγει η κατασταση και αν υπερηφανεύομαι για κατι στην ζωη μου είναι ότι ειχα ισορροπημενη σχεση με αυτά. Με τον αντρα μου... απογοητευση, κανενα ερωτικο ενδιαφερον κι από τις δυο πλευρες, καλο παιδι αλλα με προβλήματα.Απλα μεγαλωνουμε μαζι το παιδι

[valia.valia]

οι εμετοί μετά απο πόσο καιρό σε σταμάτησαν?

[betelgeuse]

τα τσιγαρα τα πολλα τα εκοψα εδώ και ένα διμηνο , κανω 2 μικρα μονο το βραδυ, ειδα κι εγω ότι ειχε ξεφυγει η κατασταση και αν υπερηφανεύομαι για κατι στην ζωη μου είναι ότι ειχα ισορροπημενη σχεση με αυτά. Με τον αντρα μου... απογοητευση, κανενα ερωτικο ενδιαφερον κι από τις δυο πλευρες, καλο παιδι αλλα με προβλήματα.Απλα μεγαλωνουμε μαζι το παιδι

Αν κανεις δυο τσιγαρα το βραδυ δεν το εχεις κοψει , τοσο απλα.
Για τα υπολοιπα ρωτα τον γιατρο που σου συνταγογραφει τα φαρμακα.

[μυσπ]

Καλησπερα φιλη μου,Κ εγω παιρνω λαντοζε πιστευω οτι παραλληλα δεν πρεπει να πινεις ουτε να καπνιζεις μου το εχει πει ο γιατρος κ δεν κανω κατι απο αυτα,Πρεπει να φροντισεις τον εαυτο σου για το παιδι κ τον αντρα σου μιας κ ειναι καλος ανθρωπος να καλυτερευεσετε την σχεση σας κ για εσας κ για το παιδι σας να σας βλεπει καλα μεγαλωνοντας πιστευω αυτο πρεπει να ειναι προτεραιοτητα σου,Μακαρι να καταφερεις να σταματησεις κ το καπνισμα ισως το νομιζεις ομως δεν σου προσφερει κατι ουσιαστικο,Μαλλον πως βρισκεσαι σε μεταβατικο διαστημα μιας κ πριν εργαζοσουν ενω τωρα εισαι σπιτι με το παιδι κ γιαυτο εχεις φρικαρει ετσι,Πρεπει να παλευεις κ μην το βαζεις κατω ομως,η ανατροφη του παιδιου ειναι πολυ ουσιαστικος σκοπος ζωης κ μπορει με τον καιρο να σε κανει να νιωθεις καλυτερα,Ηρεμησε κ παρεα με εναν ειδικο για να λες οτι σε απασχολει να βγαινει απο μεσα σου

[kudra]

καλημέρα μυσπ, σ ευχαριστω για τα λογια σου τα οποια και συμμερίζομαι. Το παραξενο σ αυτή τη φαση είναι ότι η λογικη μου δεν με ταλαιπωρει με ασχημες η απογοητευτικες σκεψεις, όπως λες χαιρομαι να είμαι με το παιδι μου, εχω το καλυτερο αγορακι του κοσμου, κάθε βραδυ τραγουδάει πριν κοιμηθεί, είναι γελαστος, στο νηπιαγωγειο μου λενε τα καλυτερα, εγω κι ο Κωστας παιζουμε συνεχεια μαζι του, σπανια εχουμε φωνες η κλαματα. Το βασικο μου πρόβλημα είναι ότι όπως λες λογω της τωρινης ζωης μου βαριέμαι, νιωθω ότι δεν κανω τιποτα (ψαχνω για δουλεια, οποιαδήποτε, εστω και εθελοντικη αλλα είναι δυσκολο) , ότι γενικα δεν κανουμε τιποτα με τον αντρα μου (αυτος είναι ευχαριστημένος να μην κανει τιποτα, τηλεοραση, σπιτι,οκ), τα οικονομικα μας επιτρεπουν να πληρωνουμε τους λογαριασμούς αλλα τιποτα παραπανω πχ μια εκδρομη η μια εξοδο. Επισης με καταρρακωνει ότι με τον αντρα μου δεν είμαι πια ερωτευμενη, απλως συνυπάρχουμε, δεν υπαρχει κανενα συναισθημα κι αυτό εμενα με πεθαινει. Βεβαια δεν μπορω ν αλλαξω κατι στον αντρα μου ουτε να σκεφτω να τον αφήσω γιατι το παιδι τον λατρευει και εκει τελειωνουν όλα για μενα. Σ ολη αυτή την κατασταση το τσιγαρο είναι το τελευταιο που μ ενοχλεί καθως ολη μου την ζωη το ειχα σαν συντροφο όχι σαν εχθρο και νομιζω ότι ετσι ηταν. Πχ όταν εμαθα για τον καρκινο αρχικα επαθα σοκ, γυρισα σπιτι κλαιγοντας, ανεβηκα επανω μονη μου, εκανα ένα τσιγαρο και εκει μου γυρισε τουμπα το μυαλο, ειπα όχι ρε πουστη δεν θα με νικησει, ενιωθα ότι θα το διωξω, επαιρνα παγακια στο χερι μου και ελεγα σε λιωνω, θα σε βγαλω από το σωμα μου. Και μετα για 4 μερες φωναζα τους αγγελους μου να καθαρισουν το σωμα μου, κι ετσι εγινε. Αποφασισα μονη μου και το ελλατωσα από 15 τσιγαρα σε 2 σε μια μερα. Η κανναβη δεν δημιουργει εθισμο, σε μερικες περιπτώσεις συστήνεται ιατρικα για να αντιμετωπίσεις παρενέργειες χημειοθεραπείας και αλλων ασθενιων.Και βεβαια αυτό δεν ισχυει σε καμμια περιπτωση για τα "βαρια" τα οποια γνωρισα αλλα δεν επελεξα να μεινω, παλι χωρις πιεση αλλα από δικη μου επιλογή. Για μενα πιο επικινδυνα είναι τα χαπια παρα το απλο χορταρακι. Παντως το πρόβλημα μου αυτή την στιγμη δεν είναι το τσιγαρο, είναι ότι νιωθω στεγνη από συναισθηματα (μονο το παιδι μου δημιουργει χαρα) και ότι αν και στην λογικη μου όλα είναι καλα (στο μετρο που ζουμε σημερα) το στομαχι με ταλαιπωρει με πονο και σφιξιμο σε ασχετες φασεις της ημερας , χωρις να εχει προηγηθεί κατι ασχημο η κατι να με στενοχωρησει. Ελπιζω να μην σε κουρασα με την φλυαρια μου..