έχω ακόμη πρόβλημα

[soupsoup]

είμαι 30 ετών και βρίσκομαι σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν πιστεύω ότι μπορώ ποτέ να βγώ.
Αυτό μοιάζει πραγματικά με ηττοπαθή δήλωση όμως δεν μπορεί να μου καταρρίψει κανένα λογικό επιχείρημα το ότι όσα περισσότερα περνάει κανείς γίνεται και πιο σκληρός και πιο χοντρόπετσος με τα πράγματα.

Δεν το βλέπω σαν ηττοπάθεια το βλέπω σαν ένα τελμα, ειλικρινά εναν πάτο ενός πηγαδιού όπου κάνω συνέχεια κύκλους με το μηχανάκι ενα πράγμα.

οταν ημουν 7 λοιπον κι εγώ παραθέριζα σε ένα χωρο με τροχόσπιτα σε μια παραλία της Αττικής. Εχω εναν μικρότερο αδερφό και τους γονείς μου οι οποίοι έχουν μια πολυπαθή αλλά εν τέλει υγιή με τα ελληνικά δεδομένα σχέση.

Δεν έχουν τόσο σημασία οι λεπτομέρειες οι οποίες έχουν καλύψει την ψυχή μου τόσα χρόνια που τις μασουλάω σαν ένα χιτώνιο αόρατο και βρωμερό, ούτε το πως με πλησίασε και με έπεισε σιγά σιγά μερες με τις μέρες ότι είναι μόνος ότι δεν έχει κανεναν να τον αγαπάει, ότι να με χαιδεύει κάτω από το νερό στη θάλασσα ( εγώ με τα μπρατσάκια ) ήταν το παιχνιδι μας σαν αυτό που ήθελα να παίξω με τα άλλα παιδιά αλλά δεν με αφηνε, να μην τον αφήσω , κι εγώ μόνος μου θα μείνω? Ουτε ότι μετά βγαίναμε όλοι μαζί στην όμπρέλα και υπήρχαν φορές που οι μέρες μας ήταν ρουτίνα διακοπών και εγώ ήμουν μέσα στο νερό με την πιτσιρικαρία και εκείνος έξω με την μαμά μου και τον μπαμπά μου στην πετσέτα. Δεν τον ξέραμε ήταν υπάλληλος σε ενα ξενοδοχείο εκει γύρω και είχε αυτογνωριστεί με όλους γιατί γυρόφερνε μόνος του και ήταν ευχάριστος και έκανε και παρέα με τα παιδιά, πρεπει να ήταν γύρω στα 30.
Μου άρεσε πολύ αυτό το χάδι στα πόδια μου κατω από το μαγίο μου το θυμάμαι ότι με ανατρίχιαζε και ήταν σαν να σε αγαπάνε και να σε προστατεύουν οι γονείς σου, τα χέρια του σαν ένα κάθισμα μεσα στο νερό και μια ραστώνη ενα χουζούρι αυτή η ανατριχίλα. Δεν το ήθελα όμως συνέχεια. Είχα καταλάβει με τις φορές ότι κρυβότανε και προφανώς δεν έπρεπε. Νομιζα όμως ότι δεν έπρεπε για εκείνον. Δεν καταλαβα ότι δεν έπρεπε σε εμενα να το κανει αυτό. Τον απέφευγα όσο μπορούσα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα γιατί δεν το είπα σε κανεναν. ϊσως γιατί μου είχε χτίσει διαφορα επιχειρήματα ίσως γιατί μου αρεσε δεν ξέρω.

Θυμάμαι να έχουμε παει για ηλεκτρονικά στο ξενοδοχείο κι εκει που εγώ παρακολουθούσα να έχει έρθει από πίσω μου και να με θωπεύει εκεί δημόσια μπροστά στον κόσμο από την πίσω μερία του μαγίω.
\
Και να με κερναέι και τον αδερφό μου παγωτό.

Είχαμε ποδήλατα και το πιο οδυνηρό γεγονός συνέβη όταν με ξεμονάχιασε με το ποδήλατο, μου είπε να κατεβουμε και με εβαλε αναμεσα σε κατι θάμνους με σκοπό τα ίδια. δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί πήγαινα. Μαλλον τον συμπαθούσα?

ήμουν όρθια κι εκείνος από πίσω μου όταν συνειδητοποίησα ότι είχε βαλει το οργανό του μεσα στο μαγίο ( παλι αυτό το μαγιό)/

Και τότε, πριν προλάβω να σοκαριστώ πέρασε η παρέα των άλλων παιδιών με τα ποδήλατα και τους είδαμε και μας είδαν γιατί τα κεφάλια μας φαίνονταν από τους θάμνους. Και ψυχρά σήκωσε το χέρι του και τα χαιρετησε λεγοντας ότι εμείς εδώ μιλαμε, και ακόμα θυμαμαι πως ένα από τα μεγαλύτερα αγόρια μας κοίταξε περίεργα΄. Η γελάσανε? Μόλις εφυγαν γύρισα να δω, είδα το .. του και ΄(πάντα ευγενική απο τα 7 μου) είπα ότι ήθελα να παω να πιω νερό και επρεπε να φύγω. Μου είπε διαφορα να με παει αυτός σε λίγο αλλα είχα καταλαβει ότι ήταν κακό. Τότε το κατάλαβα. Και εφυγα.

Δεν εγινε ποτέ ξανα παρόμοιο περιστατικό ούτε και από τα προηγούμενα μικρότερης σημασίας.

Μεγάλωσα πολύ ησυχα σαν παιδί , ημουν τυφλά υπάκοη και τα πήγα εξαιρετικά καλά σε όλα, σχεδόνα μαγικά καλά αφού ήμουν πάντοτε πρώτη σε ότι και αν δοκίμαζα. Το δημοτικό όμως σαν χρόνια της ζωής μου δεν μπορώ να πω ότι το θυμαμαι σχεδόνα καθόλου. Τι φίλους είχα πως τους έλεγαν τί πλάκες καναμε τι παιζαμε στο διαλειμμα τα μαθήματα. Εχω κενό μνήμης και από ότι θυμαμαι ήμουν σχετικά νωθρή τα χρόνια εκείνα κυρίως με την κοινωνικότητα και τις φιλίες μου.

Στα 18 περασα στην Ιατρική Αθηνων και ξεκίνησα και τις σχέσεις μου, καπου τότε. Μαζί ξεκίνησαν και τα προβλήματα με την οικογένεια μου αφού ενώ είχα πολύ στενές και καλές σχεσεις με τη μαμα μου, εκανα πολύ γρήγορα ερωτα με το αγόρι μου δεν της το είπα και επήλθε σοκ κρίση κλπ όταν το ανακάλυψε τυχαία.

Στα 21 μου σε εναν τσακωμό που είχαμε στο αυτοκίνητο μας όλοι οικογενειακά, εκείνη εκλαιγε μαλώνοντας με που έχει κανει λάθος και τί της έχω φταίξει και δεν την ακούω όταν χωρίς να το θυμαμαι χωρίς να το έχω ξανασκεφτεί ή σχεδιασει πως να της το πώ της ούρλαξα αυτό που συνέβη.

Μετά σκεφτηκα τις φορές που το είχα ξανασκεφτεί από τα 7 εως τότε. Οποτε περνούσαμε από το σημείο αυτό των διακοπών θυμαμαι να κοιτάω έξω και πριν προλάβει να φανεί η στροφή να κλείνω τα ματια μου για να δω το σκοτάδι , έτσι ελεγα στον εαυτό μου, αν βλεπεις το σκοτάδι είσαί καλά γιατί έτσι παυεις να σκεφτεσαι οτιδήποτε, αρκεί να δεις σφιχτά το σκοτάδι.

Δεν θυμαμαι ακόμα αν καταφερε να διεισδύσει έστω και ελάχιστα. Ξερω ότι σε τυχαία εξέταση στα δεκατέσσερά μου ο υμένας μου ήταν μισός σπασμένος και απλά αποδόθηκε στο γεγονός ότι σε πολλά κορίτσια έίναι έτσι.

Φοβαμαι ότι τωρα τα γράφω όλα αυτά εδώ για να τα γράψω και να το κανω και αυτό γιατί έτσι μπορεί να το διαβάσω και να μην είμαι εγώ που της συνέβη.

Έκτός ότι έθαψα ενα κομματι της μνήμης μου, επίσης ξύπνησα πολύ πρόωρα σεξουαλικά με αυνανισμούς και διαθεση για γνωριμία με το σεξ από εκείνη την ηλικία πολύ εντονα.

Δοκίμασα ψυχοτρόπες ουσίες και κυνήγησα πολύ την απώλεια της συνειδητότητας μου.

τα τελευταία χρόναι αδυνατώ να κάνω φυσιολογικές σχέσεις με το άλλο φύλο γιατί οποιαδήποτε φθορά ανακαλυπτω την αντιμετωπίζω στυγνά και σκληρά με αποτέλεσμα να δίνω λαθος εντύπωση, η ίσως όχι και τόσο λάθος ότι δεν αξίζω του σεβασμού.

δεν έχω κανει ψυχοθεραπεία, όμως περασα τα τελευταία τρία χρόνια υπό θεραπεία για κατάθλιψη ΄την οποία αυτόβουλα σταμάτησα πριν λίγο καιρό και νιώθω πολύ καλύτερα.

Εκτός από αυτό το διαρκες ελλειμμα σεβασμού στον εαυτό μου, το πισωγύρισμα, την προσπάθεια να μην τα δικαιολογώ όλα εξαιτίας του γεγονότος,

Α ναι. Και δεν αφήνω να με φλερτάρουν. Επιτίθεμαι εγώ. Πράγμα που με εχει οδηγήσει στο να ακούσω πολύ ασχημα πράγματα για μένα που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και με κανουν ολο και πιο νεκρή μέσα μου/
Ακόμα κι αν απλά προσπάθησα να επικοινωνήσω να βγω για εναν καφέ/

Το μόνο που μου έχει απομείνει σαν πετραδάκι ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι αυτό ακριβώς από το οποίο προσπαθώ να ξεφύγω. Και το χρησιμοποιώ. Ξερεις όταν ημουν μικρή είχε γίενι αυτό οπότε χέστηκα κι εγώ που δεν με θέλεις έτσι? Εχει νόημα τίποτα απο ολο αυτό?

[Reina]

..εγώ το διάβασα πολύ ξεκάθαρο.

Να αρχίσεις θεραπεία για να μπορείς να αποδώσεις τις ευθύνες εκεί που πρέπει, να μάθεις οτι δεν φταις εσύ, να βγάλεις την ντροπή από πάνω σου και να προχωρήσεις με τη ζωή σου, πραγματικά περήφανη για τον εαυτό σου.

Ένας καινούργιος, κατασταλλαγμένος Άνθρωπος.

[soupsoup]

σε ευχαριστώ για τη δύναμη, να σου πώ την αλήθεια δεν είμαι σίγουρη αν πρεπει να το θεωρώ κατι το τρομερά σημαντικό γιατί οι ανθρωποι είμαστε αδύναμα όντα και όταν κάτι μας αδικεί ή μας παει στραβά έχουμε την τάση να γυρίζουμε στις πληγές μας και να τις \" γλείφουμε\"......

το μόνο που λυπάμαι έιναι ότι ποτέ δεν έιχα την καθαρότητα των εμπειριών πριν μπώ σε μια σχεση κι αυτό στην ηλικία μου το σέρνω σαν ένα ταλαίπωρο πόδι.

Επίσης σε σχέση με το γεγονός καθε αυτό νιώθω ότι πρεπει να το αντιμετωπίσω με δια ζώσης αναπαράσταση, για να κλάψω να θυμώσω να δω τα μέρη να μην τα θεωρώ πια εφιάλτες.

¨οσες φορές όμως έχω φτάσει κοντά στο μέρος εκείνο δυστυχώς με την παρέα της οικογένειάς μου δεν δέχεται η μητέρα μου να πάμε εκεί και απειλεί να κάνει και να πάθει φριχτά πράγματα αν αναγκαστούμε να το ξαναζήσουμε.

Και θέλω να δω το μέρος όμως, και πολύ περισσότερο να λύσω την απορία αν αυτός υπάρχει και αν κινηθηκε ακόμα στο χώρο εκείνο, αν καποιος έχει τα ίχνη του, γιατί ειλικρινά θέλω να ηξερα ότι κάτι τον έχει σταματήσει αφού δεν ήμουν αυτή εγώ.

Μηπως να το προσπαθήσω εν αγνοία των δικών μου? Ξερω όμως ότι θα τους στοιχίσει ότι ασχολούμαι ακόμα με την υπόθεση αυτή σαν δείγμα ότι δεν το έχω ξεπεράσει, και οι ενοχές τους είναι ασύλληπτες.

[Sofia]

soupsoup,καλώς ήρθες...

εγω βρισκω ενδεικτικο αυτο που γράφεις: νιωθω σα να κουβαλάω ενα ταλαιπωρο ποδι...Δλδ δεν μπορεις να σταθεις, να ισορροπήσεις...νιώθεις κουρασμενη,ε?

Κριμα δεν ειναι να κουβαλας ενα τέτοιο φορτίο....? εγω θα σου λεγα να μιλησεις γι αυτο, γι οτι σε προβληματιζει, σε φοβίζει, σε θλίβει, σε θυμώνει....Πιστεύω τόσο πολυ πωςθα σου κανε πολυ καλο! Το θάψιμο κ η υποκρισια πως δεν εγινε κ τπτ φοβερο οδηγει σε χειροτερους δρομους...

[soupsoup]

γεια σου κι εσενα και ευχαριστώ για το καλοσώρισμα,

η παραβολή με το πόδι είναι λίγο τραβηγμένη εξ ορισμού. Δεν είναι ότι το νιώθω κουρασμένο και αδύναμο για να με κρατήσει, όχι έχω πολύ μεγάλη δύναμη για μένα που εκφράζεται κυρίως στα επαγγελματικά. Ομως στεναχωριέμαι γιατί έμαθα να πηγαίνω κουτσό μια ζωή στα θέματα των σχεσεων.
Δεν επεσα θύμα, δεν αφησα κοντινούς μου ανθρώπους να με πληγώσουν, όμως είναι σαν να αποζητώ την ταπείνωση από αγνώστους μου.
Πρόσφατο παράδειγμα είναι το ότι προσκάλεσα εναν ειδικευόμενο ψυχιατρικής να πάμε για καφέ , πράγματι του φάνηκε τολμηρό που έψαξα να βρώ το τηλέφωνό του και τα τοιάυτα, ήμουν ψύχραιμη και cool γιατί ήμουν καιρό μόνη και ήθελα παρέα απεγνωσμένα, όμως όταν εκατσα στο τραπεζάκι το θρυλικό ( ακόαμ το θυμάμαι ) έπεσα σε μια δίνη ανευ προηγούμενου με εκείνον να μου λεει ότι πιθανόν να φέρω καποιο παιδικό τραύμα και για το λόγο αυτό ειμαι τόσο χαμογελαστή και κοινωνική με όλους, ( επαιρνα και τα λαντόζ τότε μπορεί και να χασκογέλαγα αναυδα ξερεις ), και στη συνέχεια να υπερθεματίζει με το τρομερό : και να δείς ότι οι γυναίκες γύρω σου έχουν σίγουρα πρόβλημα να σε καταλάβουν αφού δείχνεις ότι κανεις λογικά άλματα ΄(παράταιρα με τη φύση μου? δεν καταλαβα τι εννοούσε)

Οποτε και που το σκεφτόμουν για τη θεραπεία λειτούργησε η θεία δίκη και με έφερε στα συγκαλά μου, εφόσον ο συγκεκριμένος ούτε ιδέα είχε ούτε μπορώ να δεχτώ ότι τον κίνησε το μαγικό του ενστικτο. Και δεν είχα τα αποθέματα όμως να σηκωθώ και να φύγω από το τραπέζι εκείνο. Να καταλάβω ότι σε καμία δεν θα μπορούσε να πει τέτοια πράγματα, πόσο μαλλον σε εμενα όπου έπεφτε μαλλον κοντα.

Και έτσι δεν θέλω πολύ να το αναμοχλέυω.

Από την άλλη ξέρω ότι τώρα πια με ενοχλεί πιο πολύ να μαθω ότι δεν εκανα κάτι για να σταματήσω την δράση αυτού του τέρατος. Αν εκανε κι αλλα θέλω από καποιο λόγο να το μάθω, θέλω να παω εκεί να δω αν ζει να τον καταγγείλω έστω και τώρα που μπορώ και δεν θα με τραυματίσει η διαδικασία.

[soupsoup]

παντως να πω ότι ήδη με την ανωνύμία και το ότι πληκτρογραφώ πιο γρήγορα κι από ότι μιλάω () νίωθω καλά που σας τα εγραψα, οπότε να και ένα υπερ της θεραπείας ενδεχομένως.

Καλή συνέχεια στο φορουμ και καλή δύναμη

[magda-ps.]

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Τώρα άρχισες να το μοιράζεσαι. Με εμάς εδώ. Θα πρέπει να το μοιραστείς και με δικούς σου ανθρώπους και να απενοχοποιηθείς από αυτό σιγά σιγά. Ποτέ δεν είναι αργά. Και μη ρίχνεις όλες τις ατυχίες που σου συνέβησαν σε αυτό το γεγονός. Σίγουρα μπορεί να προκαλεί κολλήματα στις διαπροσωπικές και ερωτικές σου σχέσεις, αλλά να είσαι σίγουρη πως αν βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο να σε στηρίξει πολλά θα αλλάξουν.
Ο καφές με ένα γιατρό δεν αποτελεί ψυχοθεραπεία. Κι η θεραπεία τον κατάλληλο χώρο και χρόνο θέλει. Σε τέτοιες περιπτώσεις η ψυχοθεραπεία επιβάλλεται, όσο κι αν αυτό σου φαίνεται βαρύ. Πάρε το χρόνο σου, διάλεξε που θα κάνεις τη θεραπεία κι όλα θα πάνε καλά. Μην απογοητεύεσαι με την πρώτη. Και η ψυχοθεραπεία ανθρώπινη σχέση είναι. Πρέπει να ταιριάζεις με τον θεραπευτή για να ανοιχτείς, μετά να δείξεις εμπιστοσύνη και τέλος να μπορέσει να σε βοηθήσει να σταθείς στα πόδια σου. Όλα σταδιακά γίνονται.
Τραυματικές καταστάσεις σαν τη δική σου αφήνουν σημάδια. Όχι ομως κι ότι δεν θεραπεύονται. Κάτι τελευταίο. Απομυθοποίησε λίγο τη δύναμη αυτού του ανθρώπου και του γεγονότος πάνω σου. Έζησες και πολλές άλλες εμπειρίες και θα ζήσεις. Άσχημες και καλές. Δεν είναι αυτό ΤΟ γεγονός της ζωής σου.

[psychangel]

Καλώς ήρθες !

Με τα λίγα που ξέρω και εκφράζοντας την προσωπική μου \'άποψη και μόνο
θα συμφωνήσω κι εγώ ότι ένας ειδικευόμενος ψυχιατρικής ΔΕΝ είναι ΚΑΝ ψυχίατρος πόσο μάλλον
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ, που για να μπορέσει να γίνει τέτοιος πρεπει να κάνει ΕΙΔΙΚΗ εκπαίδευση και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ θεραπεία
αν θέλει να σέβεται τον εαυτό του και το λειτούργημά του .
Νομίζω δε θα σε βοηθούσε το να βγάλεις γρήγορα συμπεράσματα από πρόχειρες εκτιμήσεις.
Καλύτερα να δουλέψεις το πρόβλημα πιο ... υπεύθυνα με κάποιο ψυχοθεραπευτή που θα σου εμπνέει εμπιστοσύνη

[Aphelia]

Κι εγώ συμφωνώ με τους προλαλήσαντες ότι θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιο ψυχολόγο για να μπορέσεις να ξεπλέξεις όλο αυτό που οι σκέψεις σου έχουν δημιουργήσει. Έχουν περάσει τόσα χρόνια και εσύ έφερνες στο μυαλό σου το περιστατικό και του προσέδιδες όλο και περισσότερες ιδιότητες, ότι φταίει για πολλά από αυτά που σου συμβαίνουν ή τη συμπεριφορά σου. Ένας ψυχολόγος θα έχει μια πιο ξεκάθαρη ματιά αφού δε θα τον αφορά άμεσα και θα μπορεί να σου δείξει το δρόμο.

Μου έκανε πραγματικά εντύπωση ότι περιγράφεις κάποια θέματα στη ζωή σου που ενώ εγώ τα θεωρώ απόλυτα φυσιολογικά, εσύ τα συμπλέκεις με αυτό που σου συνέβηκε.

Π.χ. κι εμένα ξεκίνησε νωρίς η σεξουαλική μου αφύπνιση με σκέψεις και αυνανισμούς αλλά χωρίς να μου έχει συμβεί κάτι σαν αυτό που περιγράφεις. Αλλά εγώ είχα διαφορετική αντιμετώπιση από την οικογένειά μου. Η μητέρα μου μου είχε μιλήσει για τον αυνανισμό από τα 10-11 αν θυμάμαι καλά και μου είχε πει ότι ήταν απόλυτα φυσιολογικά. Και όταν έκανα έρωτα πρώτη φορά (στα 16μισό) μπορεί να μη της το είπα τότε (γιατί θεώρησα ότι η σεξουαλική μου ζωή είναι δική μου δουλειά) αλλά όταν έτυχε να της το πω ίσως λίγο να τη στενοχώρησε που έκανα τόσο νωρίς αλλά την καθησύχασα ότι έγινε γιατί το ήθελα και εγώ ένοιωθα μια χαρά με αυτό.

Αναφέρεις ότι λυπάσαι ότι δεν είχες την καθαρότητα των εμπειριών πριν μπεις σε μία σχέση. Μα φυσικά την είχες αφού δεν ήσουν πριν σε άλλη σχέση και δεν είχες κάνει πριν έρωτα. Δηλαδή αν μια κοπέλα είχε ένα ατύχημα όταν ήταν μικρή και ένα αντικείμενο διαπέρασε τον παρθενικό της υμένα (αν και είμαι σίγουρη ότι δε συνέβηκε κάτι τέτοιο σε σένα) θα θεωρείται ότι έχει εμπειρία; Αυτό συνιστά την πράξη του σεξ, του έρωτα; Δεν πρέπει να υπάρχει συνείδηση για αυτό;

Και φυσικά οι προστριβές σου με τη μητέρα σου είναι απόλυτα φυσιολογικές. Δεν έχω γνωρίσει ακόμα καμία κοπέλα από το περιβάλλον μου που να μην έχει προβλήματα με τη μητέρα της στην μεταεφηβεία. Άλλες το ξεπερνάνε νωρίς άλλες όχι. Εγώ το θεωρώ δεδομένο αλλά καλύτερα να μη κάτσω να αναλύσω αυτή τη στιγμή γιατί.

Αναφέρεις φυσικά και κάποιες συμπεριφορές προς το αντίθετο φύλο που δείχνουν μια αυξημένη άμυνα από την πλευρά σου (και η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση) που μπορεί να πει κάποιος ότι επηρεάζεται από την αντιμετώπιση του γεγονότος από τον εαυτό σου. Και πάλι όμως κάποια άλλη κοπέλα μπορεί να φέρεται το ίδιο χωρίς να έχει περάσει κάτι ανάλογο. Το σημαντικό όμως είναι ότι εσύ δε τη θεωρείς σωστή τη συμπεριφορά σου ή πιστεύεις ότι κάτι δε πάει καλά με αυτή και θέλεις να την αλλάξεις.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Αυτό που είπαν με λίγα λόγια οι υπόλοιποι. Να ξεκινήσεις τη θεραπεία για να μπορέσεις να αποδώσεις τις ευθύνες εκεί που πρέπει και όπως τους αναλογούν, να ξεκαθαρίσεις τι οφείλεται σε τι, για να μπορέσεις να πορευτείς χωρίς βάρη.

[soupsoup]

καμια φορά λεμε ευχαριστώ αλλά δεν έχει νόημα, τωρα ελπίζω να νιώθετε ότι το εννοω. Ηθελα να απαντησω στην Aphelia μερικά σημεία που λες θελω να προσθεσω καποιους προβληματισμούς/

Δεν είναι βρε συ το ίδιο να αυνανίζεσαι γιατί ετσι σου ήρθε φυσιολογικά και να αυνανίζεσαι γιατί κατι/ καποιος σου λείπει. Αυτό ήταν και το διεστραμμενο στην υπόθεση ότι δεν με βίασε να παει στα κομμάτια να το συνδέσω με κάτι τρομερά ασχημο και να το απωθήσω, ή μπορεί και το τυχερό, παντως διαφοροποιεί την κατάστασή μου αρκετά. Εγώ ήξερα ότι κατι γίνεται όταν με αγγίζει αλλος πολύ νωρίς.

Επισης το γεγονός με την πρωτη φορά σεξ και την μητέρα μου είναι καθαρά δικό της ταμπου δεν το συνέδεσα απλά ήταν η αρχή των προστριβών για να τσακωνόμαστε καθημερινά και τρία χρόνια μετά να φτάσω να θυμηθώ ότι πιθανότατα της είχα κρατήσει τρομερές ευθύνες γιατί θυμαμαι να βρίσκεται και αυτή παρούσα στο χώρο τότε και να μην ψυλλιάζεται τίποτα. Και προφανώς λειτούργησε μεσα μου ότι μπορώ να κρύβω τα πάντα από τους γονείς μου. Ειδες εσύ το είπες. Κι εγώ είχα καθε καλή σχέση μαζί της για να της τα πω όλα, όμως δεν το εκανα. Εκεί θύμωσε που δεν της το είπα. Ομως εκτός του η σεξουαλική ζωή είναι δική μου υπόθεση φοβάμαι ότι σε εμένα λειτούργησε και το ότι δεν ηθελα να ξέρουν γιατί έτσι εμαθα.

Αυτό μου τη δίνει το ότι εμαθα.

τελος παντων κανεις δεν απαντησε ( προσκληση ) να παω στην τοποθεσία? Η να ακούσω τους δικούς μου ανθρώπους που προτείνουν να το αφήσω πίσω μου?

[Sofia]

Originally posted by soupsoup
η παραβολή με το πόδι είναι λίγο τραβηγμένη εξ ορισμού. Δεν είναι ότι το νιώθω κουρασμένο και αδύναμο για να με κρατήσει, όχι έχω πολύ μεγάλη δύναμη για μένα που εκφράζεται κυρίως στα επαγγελματικά. Ομως στεναχωριέμαι γιατί έμαθα να πηγαίνω κουτσό μια ζωή στα θέματα των σχεσεων.

τραβηγμένη ή οχι,μόνη σου την έδωσες...εκτος των αλλων ειναι τυχαιο οτι η δυναμη σου εκφράζεται στα επαγγελματικά σου?μονη σου λες επισης οτι εχεις προβλημα ακομα και πηγαινεις κουτσο στα θεματα σχέσεων....υποθέτω οτι νιωθεις λοιπον μια αδυναμια,καπου να νιωθεις μιση....

αυτο προσωπικα το θεωρω αρκετο ωστε να ζητήσεις βοηθεια απο εναν ειδικο. και οχι,ενας καφές με εναν ψυχιατρο καμια σχεση (μα καμια) δεν εχει με τις συνεδριες που θα κανεις ...

Οσο για το αν θα πας ή οχι στην τοποθεσια,δε νομίζω οτι μπορει να στο υποδειξει κανεις,μα κανεις! αυτο θα το βρεις μόνη σου..σημασια δεν εχει τί λενε οι άλλοι (εξω απο το χορο) αλλα εσύ. και πως εσύ θα νιωσεις καλύτερα!

Καλή δύναμη

[weird]

παντως η τοποθεσια δεν προκειται να φυγει απο εκει... Εχεις ολο το χρονο που θελεις για να λαβεις την αποφαση αν θα πας η οχι. Μπορεις να το συζητησεις και με τον μελλοντικο θεραπευτη σου, αν αποφασισεις να μπεις σε ψυχοθεραπευτικη φροντιδα. Μπορειτε να πατε και μαζι, φανταζομαι.
Καλη δυναμη- που την εχεις.

[Larisa]

Καλήσπέρα!Θα θελα να σου πω πως ενώ δείχνεις να ερμηνευεις τα πράγματα ως έγιναν, θεώρω πως έχεις κάποια ασύνδετα στοιχεία. ¨οταν ήσουν μικρή και έγινε αυτό φανηκέ να σου άρεσε. Δεν είναι ξεκάθαρη ερωτική παρενόχληση.Ούτε σε οδήγησε με το ζορι. Βεβαία απο τη δική του πλευρά μιλαμέ σιγουρα για παιδεραστία. Εσένα ίσως θα σε χαρακτήριζα προωρα ώριμη σεξουαλικα.Θα πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου. Μην τα φορτώνεις όλα σε εκείνο το γεγονός. Σου προτεινω να το δουλέψεις μ ένα συνάδελφό μου δηλαδή ψυχολόγο και όχι διαφορών ονομάτων θεραπευτων

[Φοίβη]

Originally posted by soupsoup
Αυτό ήταν και το διεστραμμενο στην υπόθεση ότι δεν με βίασε να παει στα κομμάτια να το συνδέσω με κάτι τρομερά ασχημο και να το απωθήσω, ή μπορεί και το τυχερό, παντως διαφοροποιεί την κατάστασή μου αρκετά. Εγώ ήξερα ότι κατι γίνεται όταν με αγγίζει αλλος πολύ νωρίς.
τελος παντων κανεις δεν απαντησε ( προσκληση ) να παω στην τοποθεσία? Η να ακούσω τους δικούς μου ανθρώπους που προτείνουν να το αφήσω πίσω μου?

Λες οτι δεν σε βίασε...αλλά εγώ διαβάζω ξεκάθαρα οτι εσύ soupsoup μου βίωσες έναν βιασμό. Έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω οτι ο βιασμός είναι μόνο σωματικός. Τι κι αν δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η σωματική πράξη? Όπως και μόνη σου το λες ήξερες οτι κάτι γινόταν όταν ο άλλος σε άγγιζε τόσο νωρίς.
Όσο για την τοποθεσία, άκου τον εαυτό σου. Ζύγιασε τις απαντήσεις και διάλεξε την καλύτερη για σένα. Αυτό απαντώ στην πρόσκλησή σου.

[krino]

Originally posted by Sofia


αυτο προσωπικα το θεωρω αρκετο ωστε να ζητήσεις βοηθεια απο εναν ειδικο. και οχι,ενας καφές με εναν ψυχιατρο καμια σχεση (μα καμια) δεν εχει με τις συνεδριες που θα κανεις ...

ρε συ σοφια,
με το μπαρδον δηλαδη,
εχεις κατι αλλο να πεις περα απο την μονιμη ατακα σου παραπανω???
βαρεθηκα να την διαβαζω.......
Αφου σκεπτομαι οτι την εχεις κανει copy paste στο μυαλο σου.

ε μα....