Για αρχή.

[ana21]

Καλησπέρα σε όλους.
Μπαίνοντας εδώ πρώτη φορά και βλέποντας την ένδειξη οτι 114 άτομα διαβάζουν το συγκεκριμένο θρεντ, για να είμαι ειλικρινής αισθάνθηκα λιγάκι ανακούφιση. Ανακούφιση, όχι με την έννοια οτι υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια ανησυχία με εμένα, αλλά περισσότερο το γεγονός οτι δεν είμαι μόνη μου. Αυτά τα δυο έχουν τεράστια διαφορά.

Τα τελευταία 5 χρόνια, ίσως και περισσότερο, δεν ξέρω πώς έχω καταφέρει και έχω επιβιώσει. Παλεύω με σκέψεις αυτοκτονίας απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά το γεγονός οτι είμαι εδώ απόψε και γράφω αυτές τις γράμμες δείχνει οτι δίνω μια καλή μάχη. Δεν ξέρω αν υποφέρω απο κατάθλιψη ή όχι, δεν το έχω ψάξει ποτέ γιατί οικονομικά δεν με παίρνει να ασχοληθώ με την ψυχική μου υγεία καθώς όλοι γνωρίζουμε οτι κάτι τέτοιο κοστίζει, όπως επίσης και χρόνος δεν υπάρχει γιατί εργάζομαι, μπορώ δεν μπορώ, ζορίζομαι δεν ζορίζομαι, αν θέλω να καταφέρω να επιβιώσω, πρέπει να εργάζομαι.
Η καθημερινότητα μου εκτός εργασίας είναι φρικτή. Δεν τολμάω να σηκωθώ απ τον καναπέ μου. Ακόμα και η αναγκαία επίσκεψη στο σουπερ μάρκετ για φαγητό είναι μαρτύριο.
Προσπάθησα πολύ να κρατήσω κάποιες φιλικές σχέσεις που θεωρούσα πάντα οτι ήταν απαραίτητες για μια νορμάλ ζωή, παρόλα αυτά μάλλον εκ των πραγμάτων δεν προσπάθησα αρκετά. Ίσως να είμαι μοναχικός άνθρωπος απ την φύση μου, δεν ξέρω στ αλήθεια γιατί δεν μπορώ να έχω σωστή διαδραστικότητα με τους άλλους.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Νομίζω οτι αυτές οι γενικότητες είναι αρκετές για να καταλάβει κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός.
Ούτε και ξέρω γιατί αποφάσισα να ποστάρω όλα τα παραπάνω. Ίσως επειδή ξέρω οτι χρειάζομαι βοήθεια αλλά δεν ξέρω ούτε πώς ούτε πού να τη ζητήσω.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Α.

[αλεξανδρος_77]

Δεν τολμάω να σηκωθώ απ τον καναπέ μου. Ακόμα και η αναγκαία επίσκεψη στο σουπερ μάρκετ για φαγητό είναι μαρτύριο.

μου λες λιγο τι ενοεις για να καταλαβω δηλαδη γιατι δε σηκωνεσε απ το καναμπε

[ana21]

μου λες λιγο τι ενοεις για να καταλαβω δηλαδη γιατι δε σηκωνεσε απ το καναμπε

Καλημέρα.
Η δυσκολία μου αφορά κυρίως την συναλλαγή μου με κόσμο. Δεν είμαι καλή στη διαδραστικότητα με τους άλλους, με κουράζει πολύ, παθαίνω κάτι σαν κρίση πανικού. Λέω "κάτι σαν" γιατί δεν είναι κάτι διεγνωσμένο, απλές εικασίες δικές μου. Ζορίζομαι πολύ, έχω ταχυκαρδίες, θέλω να φεύγω απ τον χώρο που είμαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Δεν ξέρω αν σε βοήθησα να καταλάβεις αλλά πάνω κάτω αυτά νιώθω.

[panagiwtis23]

Καλησπέρα Άννα,
καταλαβαίνω...
Τα έχω περάσει και έχω περάσει τεράστια διαστήματα χωρίς φίλους καθώς έπεφτα σε κατάθλιψη και έμπαινα σε φαύλο κύκλο κατάθλιψη-δεν έχω φίλους-πεφτω σε κατάθλιψη...
Αλλά επειδή δυσκολευόμουν κιόλας στις κοινωνικές σχέσεις.

Την παλεύω πλέον πολύ περισσότερο λόγω ψυχίατρου και ψυχολόγου παλιότερα αλλά νιώθω ακόμα κοινωνικά πολύ άγαρμπος και αδέξιος...

Άννα αλήθεια με τις ακριβώς ασχολείσαι;
Έχεις ασφάλεια απο την δουλειά σου;

[alfapark2001]

Καλησπερα και απο εμενα. Δεν εισαι μονη εδω ειμαστε και εμεις στην ιδια φαση και για να μη λεω εμεις θα πω εγω..... Σημερα με το ζορι σηκωθηκα απο το κρεβατι για να παω να περπατησω μονος μου στη θαλασσα να γυρισω να φαω μονος μου να παω προπονηση μονος μου να περπατησω με το σκυλο μονος μου και τωρα να βλεπω μια ταινεια παλι μονος μου. Ξερω πως ειναι πολυ δυσκολο αυτο που αισθανεσαι σε νιοθω απολυτα επειδη ουτε εγω το θελω π.χ. χθες πηγα στον πειραια σε ενα μπαρ που ειχε μια εκδηλωση ηθελα να φυγω να ερθω μονος μου να ηρεμισω γιατι ζοριζομουνα ομως πιεσα τον εαυτο μου να το κανει. ΣΗΚΩ και πηγαινε ΚΑΠΟΥ οπουδηποτε πιεσε τον εαυτο σου εγω αυτο κανω ειτε θελω ειτε οχι. Αυριο πρεπει να εξυπηρετησω τον πατερα μου καπου και μου φενεται βουνο ομως θα το κανω για να βγω απο το σπιτι.....

[Mriya]

Ξέρω πώς αισθάνεσαι, γιατί τα πέρασα κι εγώ και τα περνάω ακόμα ανά περιόδους, άλλοτε σε μεγαλύτερο άλλοτε σε μικρότερο βαθμό. Πριν λίγα χρόνια είχα φτάσει σε σημείο να πρέπει να βγω από το σπίτι για δουλειά και να τρέμω. Με τους ανθρώπους έξω ένιωθα να βρίσκομαι σε ζούγκλα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πότε θα τελειώσει το μαρτύριό μου να βρεθώ στην ασφάλεια του δωματίου μου. Δεν άφηνα άνθρωπο να με πλησιάσει και είχα ξεκόψει απ' όλους. Αισθανόμουν τους πάντες σαν εχθρούς. Είχα υψώσει ένα αδιαπέραστο τείχος όπου από τη μία πλευρά βρισκόμουν εγώ και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι "εχθροί". Κατάφερα τελικά να το ξεπεράσω με αρκετή προσπάθεια και να δημιουργήσω φιλίες και σχέσεις με άλλα άτομα.
Πέρα από ιδιωτικούς ψυχολόγους/ψυχιάτρους, υπάρχουν και τα κέντρα ψυχικής υγείας καθώς και τα δημόσια νοσοκομεία, όπου μπορείς να απευθυνθείς για βοήθεια σε κάποιον ειδικό. Αυτό όσον αφορά το οικονομικό. Για το χρόνο, από τη στιγμή που έχεις χρόνο να κάθεσαι στον καναπέ σου και να μη θέλεις να σηκωθείς από κει, μπορείς να διαθέτεις μία ώρα τη βδομάδα για μια επίσκεψη σε κάποιον που θα σε βοηθήσει. Να νικήσεις τις φοβίες σου και να βρεις ποια σημεία σε εμποδίζουν. Μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου, όσο επαναπαύεσαι σε αυτό, τόσο χειρότερο θα γίνεται.

[ana21]

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις και συμβουλές σας.
Η αλήθεια είναι πώς είναι κάπως ανακουφιστικό το να γνωρίζεις οτι είναι κι άλλοι στην ίδια κατάσταση με σένα, παρόλο που δεν μπορώ να πω πως χαίρομαι γι αυτό..
Ναι, εργάζομαι και έχω ασφάλιση πράγμα που σημαίνει οτι μπορώ να απευθυνθώ στα δημόσια κέντρα υγείας όπως αναφέρετε όμως, ακόμα κι αυτό, ενώ γνωρίζω πως πιθανά θα με βοηθήσει, μου ακούγεται τεράστιος κόπος. Το να πιέσω τον εαυτό μου να κάνει οτιδήποτε εξαντλείται στη προσπάθεια που καταβάλω να βρίσκομαι καθημερινά στη δουλειά μου και να παρουσιάζομαι σαν ένας άνθρωπος που δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αυτό και μόνο μου τρώει όλη την ενέργεια που έχω.
Σίγουρα θέλω να προσπαθήσω, γι αυτό εξάλλου οδηγήθηκα σ αυτό το φόρουμ, πλην όμως δεν ξέρω αν είμαι ικανή να το κάνω μόνη μου. Έχω μείνει πολλά χρόνια μόνη μου χωρίς βοήθεια κι ίσως να έχω βολευτεί μέσα σ αυτό..

και πάλι σας ευχαριστώ.

[jim1992]

Γεια σου, ana21!
Όταν μιλάς με κόσμο και νιώθεις ταχυκαρδίες, όπως λες, πώς αντιδράς; Παραμένεις στη συζήτηση υπομένοντας το μαρτύριο ή ψάχνεις τρόπους και δικαιολογίες για να φύγεις και τελικά φεύγεις; Επίσης έχεις την εντύπωση πως ό,τι λες - κάνεις το βλέπουν οι άλλοι και το κριτικάρουν αρνητικά; Κάτι σαν να είσαι το επίκεντρο της προσοχής με την αρνητική έννοια;
Πάντως μπράβο σου που συνεχίζεις και εργάζεσαι παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις! Νομίζω ότι από μόνο του αυτό λέει πολλά: είσαι λειτουργική στην καθημερινότητά σου και δυνατός χαρακτήρας που δεν το βάζει κάτω. Αρκετοί στη θέση σου αφήνονται και χάνουν και τη δουλειά τους...
Αλήθεια, αν έπρεπε με μία λέξη να εκφράσεις τα συναισθήματά σου αυτόν τον καιρό, ποιά θα ήταν;
Επίσης γιατί πιστεύεις έχεις τις σκέψεις αυτοκτονίας που αναφέρεις; Έχεις παρατηρήσει να συνδέονται με συγκεκριμένες ιδέες (π.χ. ότι δεν αξίζεις, ότι οι άνθρωποι είναι άδικοι, ότι το μέλλον είναι μαύρο) ή να σε οδηγούν σε συγκεκριμένες πράξεις; Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας περισσότερα;

[alfapark2001]

Αν δεις εγω την Παρασκευη ετοιμαζομουνα να την κανω μια και εξω τα παιδια απο εδω μεσα με κρατησαν απο το γιακα και με εσωσαν. Εγω θα σου πω κατι σηκω πανω πηγαινε στον καθρεφτη δες τι δε σου αρεσει διορθωσε το δες τι σου αρεσει και κρατησε το. Φτιαξε ενα μικρο προγραμματακι με πραγματα που σου αρεσουν. Εγω ετσι κανω αυριο παραμονη χριστουγεννων εκει που ολοι θα πηγαινουν σε ρεβεγιον εγω θα ειμαι εδω και θα βλεπω ταινεια αυτο με φτιαχνει αυτο θα κανω. Το πρωι τρεξιμο στην παραλια μετα κουρεμα μετα βολτα μονος μου για φαγητο κλπ κλπ. Λοιπον σε παρακαλω σηκω πανω σηκω πανω σηκω πανω.....

[the only peace I can find]

Παιδιά, να ξέρετε ότι σας θαυμάζω όλους εσάς που προσπαθείτε για την υπέρβαση και την επιτυγχάνετε.

Όπως είπε ο Alfa, σήκω. Η αρχή είναι το ήμισι του παντός! Η Mriya είπε μια πολύ καλή ιδέα για ΚΨΥ. Ψάξε το.

Αν δεν ξέρεις κάποιο στην περιοχή σου, έχω μια τεράστια λίστα που είχα βρει απο εφημερίδα. Βαριέμαι μεν να το κάνω, αλλά αν μου το ζητήσεις θα τη φωτογραφίσω και θα την ανεβάσω εδώ!

[ana21]

jim92
έχω μάθει να ζω με τις ταχυκαρδίες και έχω μάθει να γίνομαι μια άλλη για 9-10 ώρες τη μέρα προκειμένου να τα βγάζω πέρα στη δουλειά μου. Δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου να μην έχω ταχυκαρδίες όπως δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου να μην θέλω να φύγω απο κάπου. Δεν είναι τόσο το οτι αισθάνομαι το κέντρο της αρνητικής προσοχής, όσο το οτι προτιμώ να περνάω απαρατήρητη γι αυτό και οποιοαδήποτε προσοχή είναι βάρος για μένα.
Αν έπρεπε να εκφράσω με μια λέξη τα συναισθήματα μου όπως λες, νομίζω αυτή είναι το ανύπαρκτα. Δεν νιώθω πολλά. Αν με ρωτάς τι θέλω, θέλω απλά να μην συμβαίνει τίποτα, να μην είμαι αναγκασμένη να κάνω τίποτα, να μη μιλάω με κανέναν,να μην ασχολούμαι με τίποτα. Κ αυτό, δεν είναι νορμάλ.
Σχετικά με τις αυτοκτονικές τάσεις, η πρώτη ανάμνηση που έχω είναι στη τουαλέτα στο σπίτι των γονιών μου μετά απο υστερική κρίση της μητέρας μου να προσπαθώ να σπάσω ένα ξυραφάκι για να τα τελειώνω όλα. Ήμουν δεν ήμουν 10. Πάντα πίστευα οτι μόνο έτσι μπορώ να απαλαγώ απ όλα. Φυσικά δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα, προσπαθώ να βάζω τη λογική μπροστά.
Δεν νομίζω να συνδέονται με συγκεκριμένες πράξεις. Περισσότερο έχουν να κάνουν με τις αντοχές μου, όταν αυτές εξαντλούνται κλπ.

alfapark2001 & the only peace I can find,
πάντα προσπαθώ να ξέρετε. Κάθε μέρα είναι μια τεράστια προσπάθεια. Ακόμα και το να γράψω αυτές τις λέξεις είναι τεράστια προσπάθεια. Κυρίως το να καταφέρω να είμαι ειλικρινής,γιατί ειλικρινής δεν ήμουν ποτέ, πάντα ισχυρίζομαι οτι είμαι καλά κυρίως για να μ αφήσουν στην ησυχία μου. Ασφαλώς και η αρχή είναι το ήμισι του παντός, γι αυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολη.

να είστε καλά.

[Mriya]

Εδώ υπάρχει λίστα με ΚΨΥ:

http://www.e-psychology.gr/mental-health-centers

Αν και έχω την εντύπωση ότι δεν είναι πλήρης. Πχ του Ανατολικού τομέα Θεσ/νίκης απουσιάζει από τη λίστα.

[anxious4ever]

αυτο που λες κ επειδη δεν προλαβαινω να διαβασω τα σχολια των αλλων..λεγεται κοινωνικη φοβια.αντιμετωπιζεται με επιτυχια με ψυχοθεραπεια κ φαρμακευτικη αγωγη μαζι.
ειναι κριμα να το αφηνεις ετσι στην τυχη του..
υπαρχουν κεντρα ψυχικης υγειας που ειναι δωρεαν, καθως κ οργανισμος με ασημαντο κοστος ετησιως που αφορα ανθρωπους που πασχουν απο καταθλιψη κ τετοια.
κανεις λαθος γιατι οσο το αφηνεις τοσο αυτο θα γιγαντωνεται κ καποια στιγμη δεν θα ειναι καθολου διαχειρισιμο.
κ μεις πασχουμε απο διαφορα τετοια κ εγω συγκεκριμενα εχω παθει τετοια πολλα κ με θεραπεια ειμαι καλα.
ειμαι ενας κανονικος κ λειτουργικος ανθρωπος.
ολοι μας εδω πανω κατω εχουμε νιωσει ετσι κ σε καταλαβαινω..ζητα βοηθεια μη δισταζεις κ εδω που μιλησες ειναι πολυ σημαντικο για σενα.!ειναι κ αυτο μια αρχη..για να μιλησες εδω σημαινει πως δεν αντεχεις αλλο.

[jim1992]

BOOM, καλύτερα να μην κάνουμε τηλεδιαγνώσεις, ακόμα κι αν είμαστε ειδικοί...
ana21, λες δεν είναι νορμάλ να μη θες να ασχοληθείς με τίποτα. Εγώ διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, γιατί θεωρώ ότι αυτή η κατάσταση που βρίσκεσαι ίσως είναι μια "φυσιολογική" αντίδραση του οργανισμού, απλά δεν είναι λειτουργική στην καθημερινότητά σου, πράγμα που σε ενοχλεί. Νομίζω ότι έχεις συνηθίσει - προσαρμοστεί σε αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση, γι' αυτό και καταφέρνεις να κρατάς τα πράγματα σε ισορροπία.
Αλλά, μπορείς να αναρωτηθείς, πιο παλιά, όταν ήσουν πιο "νορμάλ", πώς ήσουν, τί έκανες, ποιά ήταν η καθημερινότητά σου; Ίσως αν μιμηθείς εκείνη την περίοδο, έστω και μηχανικά, να ξαναβρείς έστω κάποιο μέρος του εαυτού σου... Π.χ. ξαναπιάσου με κάποιο παλιό χόμπι, έστω κι αν δε σου κάνει κέφι στην παρούσα φάση...
Οι αυτοκτονικές σου σκέψεις σε οδηγούν σε συγκεκριμένες πράξεις (όχι απαραίτητα απόπειρα, αλλά κάτι σαν εκτόνωση των συναισθημάτων που δημιουργούν αυτές οι σκέψεις - αν δημιουργούν); Ας πούμε εγώ ένοιωθα ότι δεν αξίζω και πρέπει να πεθάνω και χαρακωνόμουν στα χέρια (όχι με σκοπό να πεθάνω, αλλά για να εκτονώσω την πίεση που ένιωθα)...

[δελφίνι]

'Αννα για να εργάζεσαι μια χαρά θα είσαι!!! Αλήθεια με τι ασχολήσε;;