Πιθανές λύσεις

[nikiii]

Καλησπέρα μια ερώτηση που νομίζω αφορά πολλούς. Τι μπορούμε να κάνουμε αν κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς ενώ εκείνοι προκαλούν το πρόβλημα;

[Delmem080319a]

Καλησπέρα nikiii, τι άλλο από να τους αγνοούμε και να αδιαφορούμε, όσο μπορούμε.

[nikiii]

Το να αδιαφορείς και να μην μιλάς στον άλλον που το κάνει αυτό όμως, για το θέμα αυτό που σε αφορά, δεν σου δημιουργεί μια κρίση ταυτότητας και να μαζεύεις πράγματα μέσα σου; επίσης αυτό δεν σου δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία σου με τους άλλους. Να έχεις μάθει να μην αντιδράς τόσο πολύ ίσως από φόβο και οι άλλοι να το εκμεταλλεύονται;

[panagiwtis23]

Το να μη σε αγγίζει όταν το κάνουν άτομα στενά συνδεδεμένα με εσένα είναι πολύ δύσκολο.
Το τι μπορείς να κάνεις εξαρτάται από το τι σου είναι αυτά τα άτομα και τι σχέση έχουν με εσένα.
Εγώ που είχα τέτοια θέματα με τους γονείς μου (θέλαν αυτοί ψυχολόγο και τελικά κατέληξα εγώ να τρέχω σε ψυχολόγους) απλά εφυγα από το σπίτι μου όταν επιτέλους το κατάφερα...

[nikiii]

Έτσι είναι καμιά φορά άλλοι χρειάζονται ψυχολόγο κι άλλοι καταλήγουν εκεί. Πως έφυγες; έχεις ακόμα σχέσεις με τους δικούς σου;

[Delmem080319a]

Το να αδιαφορείς και να μην μιλάς στον άλλον που το κάνει αυτό όμως, για το θέμα αυτό που σε αφορά, δεν σου δημιουργεί μια κρίση ταυτότητας και να μαζεύεις πράγματα μέσα σου; επίσης αυτό δεν σου δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία σου με τους άλλους. Να έχεις μάθει να μην αντιδράς τόσο πολύ ίσως από φόβο και οι άλλοι να το εκμεταλλεύονται;

Κοίτα, το ερώτημά σου είναι κάπως γενικό. Όπως είπε και ο panagiwtis23, εξαρτάται τι σου είναι αυτά τα άτομα. Και τι θέματα είναι αυτά που σε απασχολούν. Κατά τη γνώμη μου πάντως χρειάζεται επιλεγμένα να αντιδράς εκεί που πρέπει. Επίσης και η αδιαφορία μπορεί να κλείνει τα στόματα κάποιων ορισμένες φορές, δε χρειάζεται να τσιμπάς σε ότι σε κατηγορούν και να αναλώνεσαι να αποδείξεις το αντίθετο, μπορεί να είναι και χάσιμο χρόνου... Εμένα δεν με ενδιαφέρει πάντως πλέον τι με θεωρούν οι άλλοι, ο καθένας βγάζει πάντα συμπεράσματα μέσα από τις δικές του λογικές και αντιλήψεις.
Γενικά πάντως η συμβουλή μου είναι να ακολουθείς αυτό που θες εσύ και όχι αυτό που σου ορίζουν οι άλλοι, γιατί η καταπίεση αυτή η έμμεση κάνει κακό ψυχολογικά.

[betelgeuse]

Νικη , πιστευεις πως εισαι ψυχικα υγιης και πως οι αλλοι εχουν προβλημα ή πως εχεις προβλημα που προκληθηκε απο αλλους?

[αλεξανδρος_77]

Καλησπέρα μια ερώτηση που νομίζω αφορά πολλούς. Τι μπορούμε να κάνουμε αν κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς ενώ εκείνοι προκαλούν το πρόβλημα;

να κανεις αυτο που θεωρεις καλο κ ας σε κακοχαρακτηρισουν ο πολυς κοσμος ειναι κακος κριτης ενως καλου πραγματος.

[nikiii]

Για γενικά το ρώτησα πιο πολύ. Ψυχικά είμαι υγιείς. Το πρόβλημα το είχα από άλλους και από την έλλειψη ηρεμίας και στήριξης. Τώρα εχω ένα θέμα με το ότι πιέζομαι κάποιες φορές και προσπαθώ να είμαι ήρεμη όπως επίσης και με το άγχος μου και το ότι στεναχωριεμαι αλλά όχι πάντα πλέον

[Delmem080319a]

Νikiii, άγχος και στενοχώρια είναι ότι μας καταστρέφει την ψυχική υγεία, καμιά φορά χωρίς να το καταλαβαίνουμε κιόλας, γι' αυτό όσο μπορείς απομάκρυνε τα από μέσα σου. Και δες που και σε τι μπορείς να βρεις ηρεμία. Και στους άλλους βάζε ένα όριο να μη σου χαλούν αυτήν την ηρεμία που αναζητάς, είναι πολύ σημαντικό.

[betelgeuse]

Για γενικά το ρώτησα πιο πολύ. Ψυχικά είμαι υγιείς. Το πρόβλημα το είχα από άλλους και από την έλλειψη ηρεμίας και στήριξης. Τώρα εχω ένα θέμα με το ότι πιέζομαι κάποιες φορές και προσπαθώ να είμαι ήρεμη όπως επίσης και με το άγχος μου και το ότι στεναχωριεμαι αλλά όχι πάντα πλέον

Σε ρωτησα γιατι εχω παρακολουθησει ολα τα θεματα που εχεις ανοιξει και αν θυμαμαι καλα σε ειχα παροτρυνει να παρεις φαρμακευτικη αγωγη.
Τελευταια βλεπω οτι γραφεις πιο συγκροτημενα και χαιρομαι για αυτο .
Στο ερωτημα σου , μιλωντας γενικα , θα ελεγα πως απλα τους απομακρυνεις ή απομακρυνεσαι .Αν αυτο δεν ειναι δυνατον πρεπει να χτιζεις γερες αμυνες ωστε να μην επηρρεαζεσαι.

[nikiii]

Φάρμακα εχω πάρει όμως εδώ και πολλούς μήνες τα σταμάτησα. Σήμερα ήταν μια πολύ κακή μέρα που δεν αφορούσε τόσο εμένα αλλά τον πατέρα μου και το τι έπρεπε εγώ να κάνω