Πιθανό πρόβλημα με την υγεία της μητέρας μου.

[Mriya]

Δύσκολο είναι όταν αλλάζει προς το δυσάρεστο και μας συμβαίνει κάτι κακό, όταν συμβαίνει κάτι ευχάριστο δε νομίζω να παραπονιέται κανένας :Ρ
Μίλησέ της, προσπάθησε να καταλάβεις πώς το έχει πάρει. Είναι από τους ανθρώπους που έχουν θετική και αισιόδοξη αντιμετώπιση ή από αυτούς που δείχνουν δύσκολα τα συναισθήματα και το άγχος τους;
Είναι η πρώτη φορά που κάποιος γονιός σου αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας;
Γενικότερα, πέρα απ' αυτό το περιστατικό, είχες κάνει ποτέ άσχημες και αγχώδεις σκέψεις σχετικά με την υγεία και τη ζωή τους;

[ioannis.87]

Γενικά δεν θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις την ζωή μου ήρεμη...
Το μεγαλύτερο και χρόνιο πρόβλημα μου...το άγχος μου...
Το ίδιο είναι και η μητέρα μου...φαίνεται δυνατή,αλλά ξέρω πως κατά βάθος πονάει...
Ο πατέρας μου λυγίζει ώρα με την ώρα και εγώ νιώθω χαμένος...
Ελπίζουμε σε αυτές τις λίγες πιθανότητες...αυτές τις πιθανότητες που σου δίνουν λίγο δύναμη,λίγο κουράγιο!

[Mriya]

Δε θα χάσεις τη μητέρα σου απ' αυτό, μη φοβάσαι!
Το άγχος κάνει μεγάλο κακό στην υγεία, το γνωρίζεις φαντάζομαι.
Τι σε βοηθάει να ξεαγχωθείς; Να περάσουν πιο γρήγορα οι ώρες μέχρι τη στιγμή της εγχείρισης;
Πέρα από το κάπνισμα βέβαια, αυτό δε βοηθάει καθόλου στα συναισθήματα και τις σκέψεις!

Κάποιος συγγενής, κάποιος φίλος; Μια βόλτα; Μια ταινία; Όσο και να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι, δε βοηθάει ούτε επηρεάζει την έκβαση της επέμβασης, γι' αυτό κάνε κάτι να σε ηρεμήσει λιγάκι, μην πάθεις τίποτα κι εσύ στο τέλος.

Καλά κάνεις και γράφεις εδώ, μην το κρατήσεις μέσα σου. Εγώ τότε με την εγχείριση του μπαμπά μου είχα κάνει το λάθος να απομακρυνθώ απ' όλους, δε μιλούσα πουθενά, καθόμουν κι έκλαιγα μόνη μου και τελικά με χτύπησε άσχημα όλο αυτό στο στομάχι.

Τι θα σε έκανε τώρα να ξεχαστείς και να μεταφερθούν οι σκέψεις σου κάπου αλλού έστω και για λίγο;

[ioannis.87]

Πολλά πράγματα με κάνουν να νιώθω καλύτερα...όπως ο Αθλητισμός που είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου,όσο παράλογο και να ακούγεται που πολλές φορές στα ζόρι μου βάζω στο στόμα μου το τσιγάρο...

Προσπαθώ...εχτές ήταν ίσως η δυσκολότερη ημέρα...το πάλεψα!
Ξάπλωσα νωρίς,άκουσα μουσική,κλείστηκα στον εαυτό μου...
Σήμερα νιώθω περισσότερο αισιόδοξος...Βρέθηκα με φίλους για καφέ,αλλά όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να ηρεμήσω!
Ήδη τα προβλήματα στο στομάχι έχουν κάνει την εμφάνισή τους και πρέπει να κοιτάξω όσο μπορώ να αποφεύγω την υπερβολική πίεση,να τρώω καλά και να ξεκουράζομαι!
Μας περιμένουν πολύ,πολύ δύσκολες ημέρες,αλλά εάν θα ήθελα κάτι,θα ήταν μόνο να έχουν αίσιο τέλος...

Θα βρώ κουράγιο και δύναμη..θα σταθώ στα πόδια μου και θα το παλέψω!
Αλλά δεν θα ήθελα τίποτα περισσότερο από ένα καλό τέλος!

[Mriya]

Θα επιμείνω σε μία ερώτηση που έκανα και πιο πάνω, όμως δεν πήρα απάντηση :Ρ
Γενικότερα σε άγχωνε το γεγονός ενδεχόμενου προβλήματος υγείας ή απώλειας των γονιών σου;
Τι είναι αυτό που σε τρομάζει περισσότερο αν επαληθεύονταν οι φόβοι σου για την επικείμενη επέμβαση; (που σου το ξαναλέω, δε θα χάσεις τη μητέρα σου, απλά σε ρωτάω για να εξωτερικεύσεις το άγχος σου και αν γίνεται να το εκλογικεύσεις ή να βρεις διέξοδο)
Σε άλλες καταστάσεις της ζωής σου αγχωτικές, με ποιο τρόπο το αντιμετώπιζες;
Τι είναι αυτό που φοβάσαι πιο πολύ στη ζωή σου;

[ioannis.87]

Ο μεγαλύτερος φόβος που αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω είναι οι ασθένειες...
Πάντα είχα εμμονές,πάντα έβρισκα καινούργια πράγματα να ταλαιπωρώ το μυαλό μου...
Για την ερώτηση που μου έκανες...να σου πω την αλήθεια,πως ποτέ δεν πίστευα να έρθει μια τέτοια στιγμή στην ζωή μας,αλλά και επειδή δεν έχω αδέρφια ίσως και επειδή είχαμε μια τόσο καλή σχέση με τους γονείς μου αισθάνομαι αβοήθητος!Φυσικά και πάντοτε ενδιαφερόμουν,αγχωνόμουν,τ ους ρωτούσα καθημερινά εάν είναι καλά!

Ο μεγαλύτερος φόβος μου,είναι να μην βρουν όντως κάτι κακό σε προχωρημένο στάδιο...με αποτέλεσμα να ξέρουμε τι μας περιμένει!
Όποτε περνούσα και περνάω καταστάσεις άγχους και φοβίας,τις αντιμετωπίζω μόνος μου...γιατί όποτε απευθύνομαι στον πατέρα μου,μόνο που δεν μου την λέει,γιατί ξέρει πως είμαι καλά και πως όλα είναι στο μυαλό μου!
Αλλά καμία φορά δεν ένιωσα παρόμοια με αυτά τα συναισθήματα!
Τις προηγούμενες φορές,το ξεχνούσα σε μια μέρα μέσα ή δεν έδινα σημασία και έκανα πράγματα που με χαροποιούσαν!
π.χ.όσες φορές νόμιζα πως έχω κάτι,έβγαινα,έτρεχα 20km. και έλεγα μέσα μου,πως μόνο ένας που είναι σε άριστη κατάσταση υγείας μπορεί να τα κάνει αυτά!

[Mriya]

Καταρχάς αυτό είναι κάτι που έρχεται στη ζωή όλων μας να αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή, γιατί κανένας μας δε ζει για πάντα.
Από τη στιγμή που είμαστε θνητοί και φθαρτοί, αρρωσταίνουμε.

Πιστεύω ότι το ότι είσαι μοναχοπαίδι εντείνει για σένα την κατάσταση, όπως σου είχα γράψει και σε αρκετά ποστ πιο πριν. Κι εγώ αισθάνομαι πολλές φορές και σε παρόμοιες καταστάσεις ότι αν είχα έναν αδερφό ή αδερφή θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα και θα ήμουν πιο χαλαρή.
Δυσκολίες έρχονται πάντα, το πώς τις δέχεται και τις αντιμετωπίζει ο καθένας μας είναι το πρόβλημα. Κάποιοι πελαγώνουν εντελώς, κάποιοι νομίζουν ότι χάνονται αλλά τα καταφέρνουν και κάποιοι πονούν μεν, όμως έχουν πολλή δύναμη και στρατηγική μέσα τους.

Το ότι σε βασανίζουν εμμονές περί ασθενειών είναι όντως πρόβλημα, που ναι μεν βρίσκεται στο μυαλό σου, αλλά δεν παύει να είναι πρόβλημα. Και τώρα είναι σαν να επιβεβαιώνεται ο χειρότερος φόβος σου. Γι΄αυτό έχεις απευθυνθεί ποτέ σου κάπου; Έχεις προσπαθήσει να το λύσεις με άλλο τρόπο πέρα από δικές σου σκέψεις;
Και τι φοβάσαι περισσότερο; Για ασθένειες δικές σου ή των αγαπημένων σου;

Οι αιματολογικές και οι υπόλοιπες εξετάσεις της πώς βγήκαν; Έχει φανεί κάποιο σοβαρό πρόβλημα; Έγραψες ότι ο μπαμπάς σου λυγίζει όσο περνάει η ώρα. Είδε κάτι που φοβήθηκε ή απλώς αγχώνεται και για το ότι θα είναι παρών στην επέμβαση της συζύγου του;

[ioannis.87]

Θέλω να είναι οι άλλοι καλά πρώτα!
Τον ευατό μου τον έβαζα δεύτερο σε τέτοια ζητήματα!
Όχι δεν έχω προσπαθήσει αν απευθυνθώ κάπου για αυτό το πρόβλημα!

Στις εξετάσεις ήταν αυξημένοι οι καρκινικοί δείκτες,αλλά και πάλι αυτό δεν είναι σύμπτωμα διότι σε οποιαδήποτε απλή κύστη είναι αυξημένοι μέχρι να αφαιρεθεί!
Πίστη και δύναμη....
ο Θεός είναι μεγάλος!

[Mriya]

Η μαμά σου ανακάλυψε το πρόβλημα από ενοχλήσεις ή από εξετάσεις ρουτίνας;
Οι γονείς σου μιλάνε μεταξύ τους; Μιλάνε γι' αυτό ή για άσχετα θέματα; Την αυριανή μέρα πώς σκέφτεστε να την περάσετε;

Οι εμμονές που έχεις με τις ασθένειες καλό θα είναι να αντιμετωπιστούν για να μη σε βασανίζουν και σε αγχώνουν σε τέτοιο βαθμό που σε επηρεάζει στη ζωή σου. Αισθάνεσαι κάτι τέτοιο μόνο για τους γονείς σου ή και για φίλους/σχέση;

[ioannis.87]

Αισθάνομαι έτσι για όλους!
Την αυριανή ημέρα γιορτάζει ο πατέρας μου,θα την περάσουμε στο σπίτι...ίσως κάποιοι έρθουν για επίσκεψη!
Φυσικά και μιλάνε...για όλα,όπως και πρίν...η μητέρα μου,μόλις γύρισε από κομμωτήριο και ψώνια,αλλά δεν παύουν φυσικά να μιλούν και γι'αυτό!
Μακάρι να πάνε όλα καλά και αν χρειαστεί κάτι στο μέλλον,θα το αντιμετωπίσουμε βήμα,βήμα!

[Mriya]

Να τον χαίρεστε λοιπόν!
Α κεφάτη η μαμά, πήγε και κομμωτήριο, εξακολουθεί να φροντίζει τον εαυτό της, δεν καταρρακώθηκε. Καλό αυτό
Αν κουράστηκες σταματώ τις ερωτήσεις

[ioannis.87]

Φυσικά και δεν κουράστηκα!
Δεν ξέρω ειλικρινά πως να σε ευχαριστήσω για όλη αυτή την τόσο πολύτιμη βοήθεια!
Προγραμμάτιζα καιρό μια επίσκεψη στο Άγιον όρος(αν και δεν είμαι τόσο θρήσκος)και λέω να την επισπέυσω για τις ημέρες της αναμονής για το πόρισμα!

[Mriya]

Να την κάνεις αν είναι να σε ηρεμήσει και να βρεις δύναμη. Ούτε κι εγώ είμαι ιδιαίτερα θρήσκα, αλλά όταν ένιωθα ότι κοντεύω να χάσω το μυαλό μου εξαιτίας ενός περιστατικού, πήγαινα και καθόμουν σε μια εκκλησία όταν άνοιγε το απόγευμα και έπιανα μια θέση απόμερη και προσευχόμουν. Γιατί ένιωθα ότι στηρίζω κάπου αλλού τις ελπίδες μου, σε κάτι έξω από μένα. Είτε υπάρχει είτε όχι.

Πέρα από το θρησκευτικό του θέματος ένα ταξιδάκι σε απάτητα μέρη μακριά από το χάος των πόλεων και της ρύπανσης θα σε βοηθήσει. Αν βέβαια μένεις σε μεγαλούπολη :Ρ

Και μη διστάσεις να μιλήσεις για τις εμμονές και τις φοβίες σου για τις ασθένειες σε κάποιον πνευματικό εκεί που θα σου βγάλει οικειότητα και εμπιστοσύνη. Αν δε σκέφτεσαι να το αντιμετωπίσεις με ψυχολόγο, κάνε το εκεί σαν ψυχοθεραπεία τουλάχιστον. Εξωτερίκευσέ το. Και μην ξεχνάς να διακωμωδείς κάποιες φορές όταν το αντέχεις τις σκέψεις σου. Το χιούμορ και το γέλιο βοηθούν.

[ioannis.87]

Μέχρι εχτές,έπιανα το στομάχι μου από τα γέλια...
Χαθήκανε όλα απότομα!
Όχι ιδιαίτερα μεγαλούπολη!
Θα με βοηθούσε ένας ψυχολόγος?

[Mriya]

Σε περίπτωση που λες ότι έχεις εμμονή με ασθένειες ναι. Να βρεις τι στο πυροδοτεί αυτό και πού καταλήγει (προφανώς στο ότι φοβάσαι την απώλεια αγαπημένων σου προσώπων). Και με το άγχος σου, να το διαχειριστείς με κάποιο τρόπο ώστε να μη σε βάζει κάτω και σε καταστρέφει.
Ελπίζω να μην αισθάνεσαι άσχημα που σου το λέω αυτό και έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Σου το προτείνω επειδή έγραψες ότι είσαι αρκετά αγχώδες άτομο και ότι σε επηρεάζει αυτό. Το άτιμο το άγχος τρώει πολύ κόσμο και φέρνει πολλά προβλήματα πριν της ώρας τους.
Όταν αγχώνεσαι πώς τα πας με τον ύπνο; Καταφέρνεις να κοιμηθείς; Αν ναι κοιμάσαι καλά ή ξυπνάς συχνά ενδιάμεσα/έχεις εφιάλτες;