ψυχοθεραπεια

[Mriya]

Ολγάκι θέλεις να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου ή όχι; Γιατί ώρες ώρες δίνεις την εντύπωση ότι δεν θέλεις...

[marian_m]

Αυτό που εγώ έχω παρατηρήσει είναι ότι εκείνοι που έχουν περισσότερη ανάγκη για ψυχοθεραπεία είναι αυτοί που δεν θέλουν ούτε ν' ακούν γι' αυτή.
Είτε θεωρούν ότι δεν τη χρειάζονται, είτε την απαξιώνουν.
Πιστεύω ότι πίσω από αυτή την άρνηση βρίσκεται ο φόβος για αυτό με το οποίο θα έρθουν αντιμέτωποι.
Πάντως, για εκείνον που θέλει να βοηθηθεί, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφει ο Scott Peck στο πολύ γνωστό βιβλίο με θέμα την ψυχοθεραπεία "Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος" :
"Η είσοδος στην ψυχοθεραπεία είναι μια πράξη μέγιστου θάρρους. Η πρωταρχική αιτία που οι άνθρωποι δεν θέλουν να υποβληθούν σε ψυχοθεραπεία δεν είναι ότι τους λείπουν τα χρήματα αλλά ότι τους λείπει το θάρρος."
"Η περίοδος της εντατικής ψυχοθεραπείας είναι μία περίοδος εντατικής εξέλιξης, στη διάρκεια της οποίας ο ασθενής μπορεί να υποστεί περισσότερες αλλαγές απ' ό,τι μερικοί άνθρωποι δοκιμάζουν σε ολόκληρη τη ζωή τους. Γιατί, για να επισπευστεί αυτή η εξέλιξη, πρέπει να εγκαταλειφθεί ένα ανάλογο ποσοστό του 'παλιού εαυτού'....Συχνά, για παράδειγμα, η ίδια η απόφαση να ζητηθεί ψυχιατρική φροντίδα αποτελεί καθεαυτήν μια παραίτηση από την ιδέα που έχει κανείς για τον εαυτό του 'Είμαι εντάξει'."

[Mriya]

Αυτό που πάντα άκουγα/διάβαζα... "Η παραδοχή ότι κάτι δεν πάει καλά είναι το πρώτο βήμα".
Αυτό είναι ενθαρρυντικό λοιπόν στις περισσότερες περιπτώσεις ανθρώπων που δέχονται να κάνουν ψυχοθεραπεία.
Τι γίνεται όμως με εκείνους που ακόμα και μετά από πολλές συνεδρίες δεν αισθάνονται να ωφελούνται; (δεν το λέω προσωπικά, είμαι στην αρχή ακόμα, φοβάμαι όμως)
Και εν τέλει με τους εξωγενείς παράγοντες όταν δεν υπάρχει πάντα η δυνατότητα αποφυγής τους; Θα δώσω ένα τυχαίο παράδειγμα. Πχ κάποιος αισθάνεται εντελώς ανεπαρκής και άχρηστος και πνιγμένος και απαισιόδοξος επειδή είναι χάλια τα οικονομικά του και βλέπει ότι όσο και να το παλεύει δε γίνεται να τα βγάλει πέρα και αυτό τον ρίχνει και όλο αυτό γίνεται ένας φαύλος κύκλος. Γνωρίζουμε όλοι πώς έχει πλέον η κατάσταση σε αυτό τον τομέα και τις εργασιακές ευκαιρίες. Εκεί για παράδειγμα τι γίνεται;
Έτσι υπάρχουν και άλλοι εξωγενείς παράγοντες που δυστυχώς δε γίνεται να εξαλειφθούν από τη ζωή κάποιου. Ο σκοπός της ψυχοθεραπείας εκεί ποιος είναι; Να φτάσει το άτομο απλά να μην ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους παράγοντες και να μην επηρεάζεται;
Και τι γίνεται με αυτούς που θέλουν και το παλεύουν αλλά τελικά δε βελτιώνονται; Δεν το θέλουν αρκετά οι ίδιοι; Δεν έτυχαν των κατάλληλων θεραπαειών/θεραπευτών;

[marian_m]

Και εν τέλει με τους εξωγενείς παράγοντες όταν δεν υπάρχει πάντα η δυνατότητα αποφυγής τους; Θα δώσω ένα τυχαίο παράδειγμα. Πχ κάποιος αισθάνεται εντελώς ανεπαρκής και άχρηστος και πνιγμένος και απαισιόδοξος επειδή είναι χάλια τα οικονομικά του και βλέπει ότι όσο και να το παλεύει δε γίνεται να τα βγάλει πέρα και αυτό τον ρίχνει και όλο αυτό γίνεται ένας φαύλος κύκλος. Γνωρίζουμε όλοι πώς έχει πλέον η κατάσταση σε αυτό τον τομέα και τις εργασιακές ευκαιρίες. Εκεί για παράδειγμα τι γίνεται;
Έτσι υπάρχουν και άλλοι εξωγενείς παράγοντες που δυστυχώς δε γίνεται να εξαλειφθούν από τη ζωή κάποιου. Ο σκοπός της ψυχοθεραπείας εκεί ποιος είναι; Να φτάσει το άτομο απλά να μην ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους παράγοντες και να μην επηρεάζεται;
Και τι γίνεται με αυτούς που θέλουν και το παλεύουν αλλά τελικά δε βελτιώνονται; Δεν το θέλουν αρκετά οι ίδιοι; Δεν έτυχαν των κατάλληλων θεραπαειών/θεραπευτών;

Οι εξωγενείς παράγοντες πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι πώς διαχειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις που μας τυχαίνουν (όπως π.χ. μια απώλεια, ένας θάνατος, ένας χωρισμός, μία απόλυση) αλλά και πώς αποφεύγουμε να εμπλακούμε σε καταστάσεις που δεν μας κάνουν καλό, όπως οι προβληματικές σχέσεις.
Το να μείνει κάποιος άνεργος σε μια συγκυρία όπως αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια, είναι κάτι πολύ πιθανό. Σίγουρα δεν είναι μια ευχάριστη εμπειρία, πολλές φορές όμως μπορεί να οδηγήσει σε κάτι άλλο, ίσως και καλύτερο. Όπως και να έχει, αν κάποιος έχει τη διαύγεια και την ψυχραιμία, θα το δει στις πραγματικές του διαστάσεις και θα το διαχειριστεί καλύτερα από κάποιον που θα νιώθει άχρηστος και πολύ εύκολα θα παραιτηθεί από οποιαδήποτε προσπάθεια. Και από προσωπική εμπειρία θα πω, ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα εμπόδια είναι εκείνα που μας οδηγούν στη λύση ή μας κινητοποιούν και μας κάνουν πιο δημιουργικούς.
Αλλά και το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει. Δηλαδή, κάποιος που έτσι κι αλλιώς δε στέριωνε σε καμία δουλειά, το να κάτσει και να σκεφτεί ότι ίσως φταίει και ο ίδιος και όχι μόνο τα κακά αφεντικά και οι ύπουλοι συνάδελφοι, είναι κάτι που χρειάζεται και θάρρος, αυτογνωσία και αίσθημα ευθύνης. Μόνο τότε και αφού εντοπίσει τα αδύνατα σημεία του, μπορεί να δουλέψει για να τα βελτιώσει.
Η ωριμότητα και βελτίωση του δυναμικού μας που συχνά προκύπτουν από την ψυχοθεραπεία, μας δίνουν τα εφόδια να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις με μεγαλύτερη επιτυχία και να μην επηρεαζόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει από αυτές.
Κατά τη γνώμη μου, αν καταφέρουμε να ξεφορτωθούμε τις ενοχές και τις προσδοκίες, αν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τη χαρά και τη λύπη με ψυχραιμία και αν καταφέρουμε να λέμε την αλήθεια στον εαυτό μας, τότε έχουμε πετύχει πολλά προς αυτή την κατεύθυνση.
Επίσης, προσωπικά πιστεύω ότι αυτοί που δεν βελτιώνονται μάλλον δεν το παλεύουν και ίσως δεν το θέλουν αρκετά. Γιατί, ακόμη κι αν δεν έτυχαν στον κατάλληλο θεραπευτή, θα μπορούσαν να απευθυνθούν αλλού. Συνήθως βλέπεις κάποιους που έχουν δοκιμάσει δύο-τρεις θεραπευτές και παρόλ' αυτά δεν έχουν μείνει ικανοποιημένοι. Είναι άραγε τόσο άτυχοι και πέφτουν πάντα στον χειρότερο;
Είναι σα να λέμε ότι κάποιος δεν έμαθε γράμματα και έμεινε αμόρφωτος επειδή δεν είχε καλό δάσκαλο (χωρίς να σημαίνει ότι ταυτίζω τον θεραπευτή με τον δάσκαλο, αν και υπάρχουν ομοιότητες). Πόσοι αλήθεια είναι αυτοί που ήθελαν πολύ να μορφωθούν και ένας κακός δάσκαλος τους σταμάτησε;
Τώρα, γιατί κάποιος δεν θέλει να βελτιωθεί είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα!

[καθρεπτης]

Συμφωνώ με την Μαριαν 99%, δεν ξέρω που διαφωνώ... αλλά το 100% μου φαίνεται υπερβολικό..
Εκτός από αυτούς που δεν βελτιώνονται όμως με την ψυχοθεραπεία, υπάρχουν και άτομα που βλάπτονται από αυτήν... μεγάλη και ευθύνη του ψυχοθεραπευτή σε αυτή την περίπτωση...
Εγώ δυστυχώς αυτή την στιγμή είμαι στην εξαίρεση που δεν κάνει ψυχοθεραπεία λόγω οικονομικού θέματος και οχι λόγω έλλειψης θάρρους, αλλά στο παρεθλόν που την είχα διακόψει για κάποιο διάστημα δεν ήταν για οικονομικούς λόγους... αλλα επειδή δεν είχα το σθένος να συνεχίσω...
Επίσης, δεν ξέρω αν είναι σε αυτό το θέμα ή σε άλλο, γράφει κάποιος πως ο χρόνος που περνάει είναι η καλύτερη θεραπεία... το θέμα όμως είναι πως με την ψυχοθεραπεία, απ' την στιγμή βέβαια που έχουμε αποφασίσει να ανοίξουμε τα μάτια μας και το μυαλό μας, ο χρόνος που θα χρειαστεί να περάσει θα είναι λιγότερος...

[Mriya]

Γιατί δε συνέχισες σε κάποιο ΚΨΥ;

[καθρεπτης]

Εχω κλείσει ραντεβού εδώ και ένα μήνα περίπου στα εξωτερικά νοσοκομείου που παλαιότερα έκαναν και ψυχοθεραπεια εκεί... και δυστυχώς πρόσφατα έμαθα πως αυτό δεν ισχύει πια... το ραντεβού μου είναι στις19/1 και το περιμένω καιρό τώρα γιατί δυστυχώς έχω ανάγκη και φαρμάκων που θα μου γράψουν. Για τα κψυ έμαθα την προηγουμένη βδομάδα, από το ποστ ενός μέλους και ζήτησα πληροφορίες και μου έδωσε ένα σαιτ με τηλέφωνα και θα πάρω την Δευτέρα για να κλείσω ραντεβού (ελπίζω να μην είναι σε δύο μήνες κι αυτό). Από την στιγμή που μπήκα ήταν από τις πρώτες μου ερωτήσεις, το αν γίνεται κάπου ψυχοθεραπεία χωρίς χρήματα... αλλά ΄το μόνο που μου είχαν πει τότε ήταν οι ομάδες στήριξης των δήμων...

Εσύ είσαι τελικά... καλά θυμόμουν

[καθρεπτης]

Γιατί δε συνέχισες σε κάποιο ΚΨΥ;

Και δεν θα συνεχίσω ακριβώς μιας και έχω διακόψει πάνω από τρία χρόνια... Μάλλον θα ξαναρχίσω...αν και όσα έμαθα δεν διαγράφονται... το ότι θα πρέπει να γνωριστούμε από την αρχή πάντως με τον ψυχιάτρο είναι μια εξτρά δυσκολία... σίγουρα θα έχει και οφέλη βέβαια. Εσύ σε κψυ πας ή ιδιώτη?

[Mriya]

Σε ιδιώτη πηγαίνω.
Η από την αρχή γνωριμία θα είναι δύσκολη αν δε σου βγάλει ο/η ειδικός οικειότητα και εμπιστοσύνη. Διαφορετικά δε θα είναι δύσκολο. Άσε που όσοι είναι έμπειροι και καλοί στη δουλειά τους και ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους, καταλαβαίνουν πολλά από πολύ λίγα λόγια που θα πεις. Θα σου εξηγήσω σε προσωπικό μήνυμα.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

παντως δειλια δεν ειναι με τπτ το να μην θες να μιλας συνεχεια για το ψυχωτικο γεγονος με καποιον ψυχολογο,οπως ειναι η ψυχοθεραπεια.αιωνες τωρα κανουν ψυχοθεραπεια με τον αλφα η βητα τροπο οι ασθενεις κ ενας δεν θεραπευτηκε κανεις επισημα στην γλωσσα τον ψυχιατρων.εκει κολαει κ η κοντρα των ψυχιατρων με τους ψυχολογους.οχι οτι ειναι κ δειλια μην τρελαθουμε.θαρρος ειναι να μην φοβασαι να ζεισεις συγκινησεις μην τυχων σε αποριψουν κ τοσα αλλα πραματα αλλα το να μην με γουσταρει να κανω ψυχοθεραπεια ή να μην ειμαι σχετικα πλουσιος να την κανω δεν ειναι ελλειψη θαρρους.τωρα οκ αλλοι την θελουν,κ ειναι σεβαστο κ αυτο.εγω παντως προσπαθησα συστηματικα κ ψυχοθεραπεια κ τζιφος σχετικα

[rose70]

Επίσης, προσωπικά πιστεύω ότι αυτοί που δεν βελτιώνονται μάλλον δεν το παλεύουν και ίσως δεν το θέλουν αρκετά. Γιατί, ακόμη κι αν δεν έτυχαν στον κατάλληλο θεραπευτή, θα μπορούσαν να απευθυνθούν αλλού. Συνήθως βλέπεις κάποιους που έχουν δοκιμάσει δύο-τρεις θεραπευτές και παρόλ' αυτά δεν έχουν μείνει ικανοποιημένοι. Είναι άραγε τόσο άτυχοι και πέφτουν πάντα στον χειρότερο;
Είναι σα να λέμε ότι κάποιος δεν έμαθε γράμματα και έμεινε αμόρφωτος επειδή δεν είχε καλό δάσκαλο (χωρίς να σημαίνει ότι ταυτίζω τον θεραπευτή με τον δάσκαλο, αν και υπάρχουν ομοιότητες). Πόσοι αλήθεια είναι αυτοί που ήθελαν πολύ να μορφωθούν και ένας κακός δάσκαλος τους σταμάτησε;
Τώρα, γιατί κάποιος δεν θέλει να βελτιωθεί είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα!

Κι εγω βλεπω ομοιοτητες μεταξυ ψυχοθεραπειας και διδασκαλιας. Βεβαια για να τηρηθουν σωστα οι αναλογιες στη θεση του ασθενη που θελει να βοηθηθει θα βαλουμε τον καλο τον μαθητη, αυτος ναι σιγουρα θα βοηθηθει με οποιον δασκαλο και να ειναι και με οποιο εκπαιδευτικο συστημα και να χρησιμοποιηθει. Το προβλημα ομως ειναι οτι οι πελατες των ψυχοθεραπευτων συνηθως ειναι συνηθως ανθρωποι με αδυναμια στον χειρισμο των ψυχικων τους θεματων, με απωθημενα, με φοβους κλπ...κατα αναλογια οι πιο μετριοι μαθητες η ακομα και τα στουρναρια δηλαδη. Οι συγχρονοι παιδαγωγοι κρινουν την αποτελεσματικοτητα της διδασκαλιας απο την επιδραση που εχει σε ολους τους μαθητες και οχι μονο σε αυτους που θελουν. Με τον ιδιο τροπο αν θελουμε να μιλαμε για αποτελεσματικοτητα της ψυχοθεραπειας θα επρεπε να μπορουμε να δουμε αποτελεσματα αν οχι σε ολους τους θεραπευομενους (που ειναι ετσι κι αλλιως αδυνατον), τουλαχιστον σε ενα μεγαλο ποσοστο απο αυτους.
Και θα συμφωνησω επισης οτι οι ανθρωποι που αρνουνται την αποτελεσματικοτητα της θεραπειας ειναι αυτοι που την χρειαζονται περισσοτερο - ακριβως αυτο μας δειχνει οτι ειναι αναποτελεσματικη. Αδυνατει να βοηθησει τους ψυχικα ασθενεις δηλαδη αυτους που την χρειαζονται.

[αλεξανδρος_77]

καλησπερα :)

Το προβλημα ομως ειναι οτι οι πελατες των ψυχοθεραπευτων συνηθως ειναι συνηθως ανθρωποι με αδυναμια στον χειρισμο των ψυχικων τους θεματων, με απωθημενα, με φοβους κλπ...

κοιτα να δεις τα θεματα συνηθως ειναι αρκετα απλα αλλα εμεις ι ανθρωποι εχουμε τη ταση καπιες φορες να τα μπερδευουμε κ να τα κανουμε συνθετα κ περιπλοκα αυτο συμβαινει πολες φορες σε πολα πραγματα σε πολυ κοσμο.πρεπει να ξερεις ομως οτι μεσα απο την αδυναμια γεννιεται η δυναμη
γιατι...
οι ανθρωποι απο τη φυση τους ειναι εγωιστικα οντα κ προταρχικος τους στοχος ειναι η καλυψη των δικων τους αναγκων.
για παραδειγμα αν καπιος αισθανεται βλακας αυτη του αδυναμια θα ειναι που θα τον σπροξει να καλυψει το κομπλεξ του να μαθει πραγματα μεχρι να καλυψει αυτο το κενο που αισθανετε μεσα του.
αυτο σημαινει οτι οπιος αισθανεται εξυπνος το πιο πιθανο σεναριο θα ηταν να επαναπαυτει στις δαφνες του να τα παρατησει κ τελικα να μη προσπαθει για τιποτα

σχετικα με τη ψυχαναλυση.
ο σκοπος της δεν ειναι συμβουλευτικος

ο σκοπος της ειναι να βελτιωσει ενα ατομο την αυτογνωσια του οστε να καταληξει το ιδιο σε ενα συμπερασμα για το πως θα βελτιωσει ο ιδος τον εαυτο του
ο σκοπος της ψυχαναλυσης ειναι να βοηθησει το ιδιο το ατομο να συνηδιτοποιησει το τι ακριβως του φταιει.
ειναι πολυ συχνο φαινομενο να βλεπουμε πολες φορες ατομα να μην εχουν απολυτως καμια αυτογνωσια σχετικα με το τι τους φταιει κ να μη γνωριζουν καν τι ακριβως τους συμβαινει κ πως θα το αλαξουν. αυτο καταληγει σε αυτο που ειχε πει ο φροιντ

Ο ψυχαναλυτής θα πρέπει να είναι εντελώς ανέκφραστος προς τον ασθενή και -όπως ένας καθρέφτης- δεν θα πρέπει να δείχνει τίποτε άλλο πέρα από αυτό που του δείχνουν.

αυτο σημαινει οτι ο καθενας αυτο που εχει ως προταρχικη αναγκη ειναι να παρατηρισει καλυτερα τον εαυτο του για να προσαθησει ο ιδιος να καταλαβει τι ακριβως του φταιει

αυτο σημενει λοιπον οτι ο καθενας μπορει να μαθει παρα πολα παρατηροντας καπιον που του μιαζει πολυ κ με αυτο το τροπο μπορει να βελτιωσει φοβερα την αυτογνωσια του.

επισης το να συμβουλοευεις καπιον χωρις να μπορεις να τον νιωσεις κ να τον καταλαβεις κ κατ επεκταση να τον υποστηριξεις ετσι δε του προσφερεις απολυτως τιποτα οσες συμβουλες κ αν του πεις

αρα αυτο που χρειαζετε καπιος σε πρωτο ρολο δεν ειναι συμβουλες αλλα κατανοηση κ υποστηριξη που ειναι αληθινη

οσο πιο αληθινη ειναι τοσο περισσοτερο κοντα εισαι στο να τον βοηθησεις πραγματικα

τιποτα τιποτα τιποτα δε μπορει να αντικαταστησει την αληθινη κατανοηση κι το ποσο πολυ μπορει να ηρεμισει καπιον αυτον που μεσα του μπορει να βραζει σαν αγρια θαλασσα κ εξωτερικα να μη φαινεται τιποτα.

[Delmem080319a]

τιποτα τιποτα τιποτα δε μπορει να αντικαταστησει την αληθινη κατανοηση κι το ποσο πολυ μπορει να ηρεμισει καπιον αυτον που μεσα του μπορει να βραζει σαν αγρια θαλασσα κ εξωτερικα να μη φαινεται τιποτα.

Καλησπέρα! Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου αλέξανδρε_77 εκεί έγκειται η ουσία του ότι βοηθιέται κανείς ΚΑΙ από ανθρώπους που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Η κατανόηση μπορεί να είναι ευεργετική και να ηρεμήσει τον άλλο. Και οι συμβουλές από τον άνθρωπο αυτό όμως, γιατί σίγουρα θα εμπεριέχουν την αλήθεια, τη δική του αλήθεια, αυτά που πέρασε, αυτά που έμαθε... Και αυτή την αλήθεια μπορεί να τη δώσει κάποιος ακόμα και άγνωστος που όμως το πρόβλημα, πάθηση κλπ του είναι οικείο.

Να προσθέσω μια σκέψη μου πάντως σχετικά με την ψυχανάλυση, δεν αντιλέγω ο Φρόιντ έδωσε πάρα πολλά στην ψυχιατρική, έχω διαβάσει βιβλία και ορισμένες θεωρίες του κλπ, αλλά πλέον υπάρχουν διάφορες μέθοδοι, αν θες, πιο συμβουλευτικές που μπορεί να είναι καλύτερες για ορισμένες ψυχικές παθήσεις. Με την ψυχανάλυση δε σημαίνει ότι θα βρει σίγουρα κανείς λύση στα προβλήματά του, μπορεί επίσης να γίνει και χειρότερα, προσπαθώντας να ξετυλίξει ένα ατελείωτο κουβάρι ή να επιστρέφει συνεχώς στο παρελθόν επίπονα... το έχω δει σε ορισμένους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι. Και εν πάσει περιπτώσει αν είναι να ψυχαναλύει κανείς για πολλά χρόνια τη ζωή που πέρασε από τότε που γεννήθηκε, και να κυλάει η ζωή του έτσι, τι να πω, εγώ προσωπικά δε θα το προτιμούσα, θα έλεγα ότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω, να τη ζήσω αυτή τη ζωή, όπως και αν είναι... Αντί να την αναλύω σπιθαμή προς σπιθαμή... Βέβαια σε κάποιους άλλους ανθρώπους μπορεί να ταιριάζει η ψυχανάλυση. Ένα πράγμα που έχω μάθει στη ζωή μου είναι να μην είμαι απόλυτη για τίποτα, αν κάτι τέτοιο βοήθησε κάποιον το δέχομαι. Το παν είναι κανείς να δοκιμάζει τι του ταιριάζει.
Και να παρατηρεί τον εαυτό του και τη ζωή, ναι, μαθαίνει πολλά κανείς παρατηρώντας. Ο καλύτερος ψυχολόγος είναι ο εαυτός μας αρκεί να το καταλάβουμε αυτό.

[αλεξανδρος_77]

επισης δε ξερω αν το παρατηρισε κανενας οτι τα γκρουπ θεραπυ ονομαζονται ομαδες αυτογνωσιας
επισης τον φρουντ τον ανεφερα ως παραδειγμα γιατι εχω γνωστους μου που μου ειπαν σχεδον τα ιδια οπως κ αυτο το γνωμικο κ που ειναι σχετικο που ειχε πει ενας αμερικανος ψυχολογος...

Αυτό που είναι πρωταρχικό να αλλάξουμε σε ένα προβληματικό άτομο, είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του.

[δελφίνι]

Ολγάκι θέλεις να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου ή όχι; Γιατί ώρες ώρες δίνεις την εντύπωση ότι δεν θέλεις...

Και φυσικά θέλω αλλά το ΚΨΥ εμένα προσωπικά δεν με βοήθησε ούτε η ψυχοθεραπεία που έκανα εκεί. Λέω να κάνω ομοιοπαθητική.