Πού πάω?

[Φοίβη]

Originally posted by eirineta

δεν ξέρω γιατί προτιμώ να πληγώσω τον εαυτό μου παρά αυτούς αλλά πιστεύω ότι είναι λόγω των τύψεων που με κάνουν ΑΥΤΟΙ να νιώθω.

Δηλαδή η κατάσταση μέσα σου είναι λιγάκι σαν φαύλος κύκλος? Αυτοί σε κάνουν να νιώθεις τύψεις κι έτσι εσύ πληγώνεις εσένα για να μην νιώσεις αυτές τις τύψεις. Σε πληγώνεις για να προστατευτείς από τις τύψεις?

[keep_walking]

Επειδη ειναι πολλες οι σελιδες να ρωτησω κατι ή εχει απαντηθει ηδη ερωτηση? (θαπρεπε)
Eirineta εισαι οικονομικα ανεξαρτητη?
Αν ναι κανεις οτι θελεις.
Αν οχι τοτε πρεπει να το σκεφτεις πολυ καλα...οχι γιατι προκειται να σε εγκαταλειψουν οι ανθρωποι που σε αγαπουν...αλλα για τους σωστους λογους.
Εισαι ετοιμη να δουλευεις και να σπουδαζεις ταυτοχρονα για να εισαι με αυτον που αγαπας?
Εκτος αν σκεφτεσαι να εγκαταλειψεις και τις σπουδες σου.
Α ναι και κατι αλλο...γιατι επιλεγεις καθε φορα τα Χριστουγεννα για να τους πεις το \"ευχαριστο\" νεο?
Και γιατι να τους το πεις εντελει?
Ηταν πιεστικοι?

[eirineta]

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by eirineta

δεν ξέρω γιατί προτιμώ να πληγώσω τον εαυτό μου παρά αυτούς αλλά πιστεύω ότι είναι λόγω των τύψεων που με κάνουν ΑΥΤΟΙ να νιώθω.

Δηλαδή η κατάσταση μέσα σου είναι λιγάκι σαν φαύλος κύκλος? Αυτοί σε κάνουν να νιώθεις τύψεις κι έτσι εσύ πληγώνεις εσένα για να μην νιώσεις αυτές τις τύψεις. Σε πληγώνεις για να προστατευτείς από τις τύψεις?

Κάπως έτσι.

Η αυτοτιμωρία νομίζω με χαρακτήριζε πάντα σαν άνθρωπο

Πάντα πίστευα ότι ήμουν κατώτερη από τους άλλους και ένιωθα ενοχη κόμα και για πράγματα που φαίνονταν γελοία.

Όταν ήμουν μωρό, πιτσιρίκι, ρωτούσα τη μαμά κάθε βράδυ που έπεφτα για ύπνο αν \"ήμουν υπάκουο κορίτσι σήμερα\"
Αν δεν το ρωτούσα δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

Το έίπα πριν λίγα χρόνια στη μαμά μου και ούτε το θυμόταν
Για μένα όμως το να μου πει \"ναι αγάπη μου, ήσουν υπάκουο κορίτσι\" ήταν το φάρμακό μου.

Πάντα ήθελα να είμαι εντάξει απέναντι σε άλλους.
Δεν έχω βρίσει άνθρωπο
Δεν έχω πληγώσει γκόμενό μου (παρά για μικροπράγματα)
Δεν είχα πληγώσει τους γονείς μου πριν από αυτό

Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικοί είναι?
Όχι για μένα.
Συχνά εύχομαι να είχα γονείς που να μην νοιάζονται
Αλλά καταλαβαίνεις πόσο καταπιεστική νιώθω τη σκιά τους από πάνω μου?

[konman]

Καποτε βρεθηκα στην αντιστοιχη θεση.Το σκεφτηκα πολυ και τυρρανουσα το μυαλο μου για εβδομαδες.Γνωστοι,φιλοι και γονεις με αποθαρρυναν απο το να γυρισω παλι σε αυτη που,ελεγαν,οτι δεν εκανε για μενα και που ηξερα οτι τα λογια της εκεινα που με τοση ειλικρινεια εβγαιναν απο μεσα της εκεινες τις στιγμες,ισως και να ηταν καθαρα πραξεις εγωισμου..Ξερεις,ακουσα απ την ιδια τα γνωστα..οτι οταν χανεις καποιον τοτε το εκτιμας,οτι νιωθει τοσο μεγαλο πονο στην καρδια και θα εκανε τα παντα για να ειναι μαζι μου,οτι ολα θα διορθωθουν και θα ειμαστε καλα κλπ. Ενω ηξερα οτι ισως να κατεληγε για ακομη μια φορα σε αδιεξοδο και οι γυρω φωναζαν για το \"καλο μου\",τους αγνοησα και ακολουθησα αυτο που ελεγε η καρδια μου.Και βρεθηκα και παλι διπλα της περνοντας για ενα 3μηνο πολυ ομορφες στιγμες..Αλλα ηταν πραγματικα η τελευταια φορα που της εδωσα την καρδια μου και δυστυχως αυτη την πεταξε στα σκουπιδια..Επειδη ομως καθως ζουσα αυτο που πραγματικα ποθουσα,δηλ. το να ειμαι μαζι της ξανα,
ο ιδιος ο χρονος,μου εδωσε την ευκαιρια να καταλαβω κατα ποσο ενιωθε αυτα που μου ειχε αναφερει για να με κερδισει ξανα.Ετσι καταλαβα οτι στη δικη μου περιπτωση δεν ηταν αγαπη αυτο που ενιωθε και ο εγωισμος της ειχε κερδισει,οποτε καποια στιγμη αργοτερα την κλειδωσα εξω απ την καρδια μου και το μονο που ενιωθα ηταν απλα ελξη χωρις συναισθημα..Το ξερω,ηταν δυσκολο να γινω σαν αυτη,αναισθητος,ομως με εκπαιδευσε με τον τροπο της..Τοτε ηταν πραγματικα πιο ευκολα να φυγω μακρια της και το εκανα οντως λιγοτερο απογοητευμενος,αφου τελικα ειχαν πεσει οι μασκες...Βεβαια,κρατησα τις καλες στιγμες σ εκεινο το κουτακι που λεγαμε,και το ανοιγω που και που για να κλεβω λιγη χρυσοσκονη..
Αλλα μετα απ ολα αυτα,συνειδητοποιω οτι δεν πρεπει να το ανοιγεις,
γιατι ισως δεν υπαρχει λογος,απ τη στιγμη που μπορεις να εχεις ενα αλλο καινουριο,το οποιο περιμενει να το γεμισεις με καινουρια συναισθηματα και ισως να μη χρειαστει να το κλεισεις ξανα...

[eirineta]

Originally posted by keep_walking
Επειδη ειναι πολλες οι σελιδες να ρωτησω κατι ή εχει απαντηθει ηδη ερωτηση? (θαπρεπε)
Eirineta εισαι οικονομικα ανεξαρτητη?
Αν ναι κανεις οτι θελεις.
Αν οχι τοτε πρεπει να το σκεφτεις πολυ καλα...οχι γιατι προκειται να σε εγκαταλειψουν οι ανθρωποι που σε αγαπουν...αλλα για τους σωστους λογους.
Εισαι ετοιμη να δουλευεις και να σπουδαζεις ταυτοχρονα για να εισαι με αυτον που αγαπας?
Εκτος αν σκεφτεσαι να εγκαταλειψεις και τις σπουδες σου.
Α ναι και κατι αλλο...γιατι επιλεγεις καθε φορα τα Χριστουγεννα για να τους πεις το \"ευχαριστο\" νεο?
Και γιατι να τους το πεις εντελει?
Ηταν πιεστικοι?

Οχι δεν είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και τις σπουδές μου δεν τις σταματάω για κανέναν λόγο ή άνθρωπο.Το λατρεύω αυτό που κάνω...

Τα Χριστούγεννα...Φέτος έμαθαν κάτι και με πίεσαν να τους πω παραπάνω. Τελικά τα είπα όλα. Μια ψυχή που \'ναι να βγει...

Πέρσυ το είπα απλά κι ωραία μην περιμένωντας ότι θα με πάρει και θα με σηκώσει...

Τα \'θελα και τα παθά, αλλά όπως είπα δεν μπορώ να μην είμαι ειλικρινής.

[eirineta]

Originally posted by konman
Καποτε βρεθηκα στην αντιστοιχη θεση.Το σκεφτηκα πολυ και τυρρανουσα το μυαλο μου για εβδομαδες.Γνωστοι,φιλοι και γονεις με αποθαρρυναν απο το να γυρισω παλι σε αυτη που,ελεγαν,οτι δεν εκανε για μενα και που ηξερα οτι τα λογια της εκεινα που με τοση ειλικρινεια εβγαιναν απο μεσα της εκεινες τις στιγμες,ισως και να ηταν καθαρα πραξεις εγωισμου..Ξερεις,ακουσα απ την ιδια τα γνωστα..οτι οταν χανεις καποιον τοτε το εκτιμας,οτι νιωθει τοσο μεγαλο πονο στην καρδια και θα εκανε τα παντα για να ειναι μαζι μου,οτι ολα θα διορθωθουν και θα ειμαστε καλα κλπ. Ενω ηξερα οτι ισως να κατεληγε για ακομη μια φορα σε αδιεξοδο και οι γυρω φωναζαν για το \"καλο μου\",τους αγνοησα και ακολουθησα αυτο που ελεγε η καρδια μου.Και βρεθηκα και παλι διπλα της περνοντας για ενα 3μηνο πολυ ομορφες στιγμες..Αλλα ηταν πραγματικα η τελευταια φορα που της εδωσα την καρδια μου και δυστυχως αυτη την πεταξε στα σκουπιδια..Επειδη ομως καθως ζουσα αυτο που πραγματικα ποθουσα,δηλ. το να ειμαι μαζι της ξανα,
ο ιδιος ο χρονος,μου εδωσε την ευκαιρια να καταλαβω κατα ποσο ενιωθε αυτα που μου ειχε αναφερει για να με κερδισει ξανα.Ετσι καταλαβα οτι στη δικη μου περιπτωση δεν ηταν αγαπη αυτο που ενιωθε και ο εγωισμος της ειχε κερδισει,οποτε καποια στιγμη αργοτερα την κλειδωσα εξω απ την καρδια μου και το μονο που ενιωθα ηταν απλα ελξη χωρις συναισθημα..Το ξερω,ηταν δυσκολο να γινω σαν αυτη,αναισθητος,ομως με εκπαιδευσε με τον τροπο της..Τοτε ηταν πραγματικα πιο ευκολα να φυγω μακρια της και το εκανα οντως λιγοτερο απογοητευμενος,αφου τελικα ειχαν πεσει οι μασκες...Βεβαια,κρατησα τις καλες στιγμες σ εκεινο το κουτακι που λεγαμε,και το ανοιγω που και που για να κλεβω λιγη χρυσοσκονη..
Αλλα μετα απ ολα αυτα,συνειδητοποιω οτι δεν πρεπει να το ανοιγεις,
γιατι ισως δεν υπαρχει λογος,απ τη στιγμη που μπορεις να εχεις ενα αλλο καινουριο,το οποιο περιμενει να το γεμισεις με καινουρια συναισθηματα και ισως να μη χρειαστει να το κλεισεις ξανα...

Τα ίδια τα γνωστά
Πόσο γνώριμα μου φαίνονται αυτά που λες
Τελικά το έκανες, κράτησε 3 μήνες

Κι ο Αλέξης μου λέει τα ίδια
Κάπου ανάμεσα σα λόγια του βλέπω κάτι μικρό και εγωιστικό να ξεπροβάλλει. Ελάχιστο.
Μήπως όμως το κρύβει τόσο καλά όσο και η δικιά σου?

Και τελικά τα λόγια? Κι άντε τα λόγια είναι λόγια...Τα κλάματα οι οδυρμοί?
Κι αυτά εγωισμός?
Αυτα με βασανίζουν..
λέει ότι μου έδωσε την καρδιά του, δεν μπορεί να είναι πια όπως πριν, με πολλές
Τώρα γυρνάμε στον ακόμη παλιότερο Αλέξη που εγώ δεν γνώρισα. Ή μόνος ή μ\' εμένα.

Δεν μπορώ να το ζήσω
Δεν συμβιβάζονται τα γαμημένα τα \"θέλω\" μας...
Αδιέξοδο και κανονική απόγνωση έτσι?

[konman]

Originally posted by eirineta

Και τελικά τα λόγια? Κι άντε τα λόγια είναι λόγια...Τα κλάματα οι οδυρμοί?
Κι αυτά εγωισμός?
Αυτα με βασανίζουν..
λέει ότι μου έδωσε την καρδιά του, δεν μπορεί να είναι πια όπως πριν, με πολλές...

Εγω παντως τη Μαρια δεν την ειχα ξαναδει να κλαιει και να οδυρεται,να παλευει με νυχια και με δοντια και να μην αφηνει να παρεις ανασα απο τις προσπαθειες να κερδισει αυτο που ενιωθε να χανεται και που μεχρι τοτε θεωρουσε δεδομενο..Οντως,ομολογω οτι με ξαφνιασε,με συγκινησε και τελικα υπεκυψα..Δεν μπορω να πω ομως οτι μετανιωνω κιολας για καποια απ\'τα μου τα λαθη...

[Sofia]

Eirineta,

πολυ καλα κανεις κ εισαι ειλικρινης κ σπουδάζεις αυτο που λατρεύεις κ δεν σκοπευεις να το αφήσεις.Εγω θα σου ελεγα οτι απο καποια ηλικια κ μετα (μετα την ενηλικιωση) καθε εξάρτηση οπως κ οι οικονομικη εχει ενα τιμημα.Σκεψου αν θες να το πληρωσεις.

Επισης,για να σαι ενταξει απεναντι στους αλλους δεν σημαινει οτι δεν θα τους πληγωσεις. Πολλες φορες ειναι αναποφευκτο! Αλλωστε τί παει να πει ενταξει με τους άλλους? Να κανεις οτι φαινεται σωστο γι αυτους?

[konman]

και αν με ρωτουσες και σημερα τι θα εκανα αν μου συνεβαινε ξανα,παρολο που ξερω την κατασταση,θα εκανα ξανα το ιδιο..Θα υπεκυπτα..Κερδιζοντας μερικες ακομη καλες αναμνησεις..

[Sofia]

Και κατι ακομα: αποδεκτη κ αγαπητη γινεσαι εκφραζοντας τις πραγματικες σου επιθυμιες,αυτο που εισαι ή κανοντας οτι θελει ο καθε ενας? η πραγματικη αγαπη και ο σεβασμος γνωριζουν την 1η οδο. σκεψου το λιγο....

[eirineta]

Σοφία, έχεις δίκιο για το τίμημα.
Ίσως πρέπει να συνεχίσω την ειλικρίνειά μου λέγοντας κι άλλα πράγματα που θα τους πληγώσουν
Ίσως πάλι πρέπει να κάνω αυτό που ΠΡΕΠΕΙ κι όχι αυτό που ΘΕΛΩ. Το άκουσα κι αυτό σαν επιχείρημα
Μπορεί να είμαι πχ με τον Αλέξη και ένα βράδυ να ΘΕΛΩ να κοιμηθώ με κάποιον ξένο.
ΘΕΛΩ να το κάνω αλλά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ γιατί θα πληγώσω κάποιον που αγαπάω και μ\' αγαπάει για κάτι εφήμερο
Ε, μεταβίβασέ το αυτό τώρα με τη σχέση με τους γονείς μου και τον εφήμερο Αλέξη.
έχουν ή δεν έχουν δίκο?

Κονμαν, ούτε εγώ μετανιώνω για ό,τι έκανα
Ούτε για τον πόνο που έδωσα με αντάλλαγμα αυτά που κέρδισα
αλλά τώρα έχει φτάσει στο απροχώρητο...

Και τελικά ίσως η Μαρία κι ο Αλέξης να μοιάζούν παααααααρα πολύ.
Με νύχια και με δόντια...αυτό που μας συγκινεί και υποκύπτουμε...

[konman]

μηπως ηρθε η ωρα να διεκδικησεις λιγο εγωιστικα αυτα που δικαιουσαι?Να πατησεις λιγο ποδι και να κρυψεις για λιγο το καλο παιδι βαθια μεσα σου?Να δειξεις πως μεγαλωσες πια και εχεις και συ προσωπικη ζωη που οι αλλοι πρεπει να σεβονται?Λεω,μηπως?Και γω μεγαλωσα με υπερπροστατευτικους γονεις,αλλα καποιο πρωι ξυπνησα και ειδα τη ζωη με αλλο ματι..Και δε μου κρατησε κανεις κακια..Trust me..

[eirineta]

Originally posted by konman
μηπως ηρθε η ωρα να διεκδικησεις λιγο εγωιστικα αυτα που δικαιουσαι?Να πατησεις λιγο ποδι και να κρυψεις για λιγο το καλο παιδι βαθια μεσα σου?Να δειξεις πως μεγαλωσες πια και εχεις και συ προσωπικη ζωη που οι αλλοι πρεπει να σεβονται?Λεω,μηπως?Και γω μεγαλωσα με υπερπροστατευτικους γονεις,αλλα καποιο πρωι ξυπνησα και ειδα τη ζωη με αλλο ματι..Και δε μου κρατησε κανεις κακια..Trust me..

Αυτό που λες ξέρεις τι σημαίνει όμως ε?
Τα ξανακάνω μπάχαλο.
Τα γαμάω ξανά όλα.
Τους βάζω και πάλι σε δεύτερη μοίρα.

Και πάλι το λέω. Εύχομαι να μην ήταν υπερπροστατευτικοί και να μην ενδιαφέρονταν τόσο πολύ.
Αλλά είναι.
Και νιώθω ότι τους χρωστάω.
Είναι λογικό να το νιώθω αυτό?

Σαν να μου έγραψαν επιταγή πολλών χιλιάδων και χωρίς να μου ζητάνε τόκο εγώ επιμένω να τους δώσω τα λεφτά+τους τόκους για να είμαι οκ.

Είναι λογικό?
Αχ θα τρελαθώ..

[eirineta]

ωραία διάθεση konman
:(

[Φοίβη]

Originally posted by eirineta
Όταν ήμουν μωρό, πιτσιρίκι, ρωτούσα τη μαμά κάθε βράδυ που έπεφτα για ύπνο αν \"ήμουν υπάκουο κορίτσι σήμερα\"
Αν δεν το ρωτούσα δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

Το έίπα πριν λίγα χρόνια στη μαμά μου και ούτε το θυμόταν
Για μένα όμως το να μου πει \"ναι αγάπη μου, ήσουν υπάκουο κορίτσι\" ήταν το φάρμακό μου.

Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικοί είναι?
Όχι για μένα.
Συχνά εύχομαι να είχα γονείς που να μην νοιάζονται
Αλλά καταλαβαίνεις πόσο καταπιεστική νιώθω τη σκιά τους από πάνω μου?

Καταλαβαίνω οτι είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό για σένα να είσαι ένα υπάκουο κορίτσι. Κι αυτό που συμβαίνει με τον Αλέξη σε κάνει να μην είσαι ένα υπακουο κορίτσι στους γονείς σου. Καταλαβαίνω οτι κάτω από αυτό το πρίσμα η αγάπη των γονιών σου σε πνίγει.
Πως λοιπόν να εξακολουθήσεις να είσαι υπάκουη που τόσο το θες και ταυτόχρονα να χαρείς τον έρωτά σου? Ο εαυτός σου κόντρα στα συναισθήματά σου, που είναι πάλι δικά σου.