Πού πάω?

[eirineta]

Να φύγω από το σπίτι χωρίς δεύτερη σκέψη
να πάω να τον βρω
και ναμείνω μαζί του όπως αυτός με παρακαλούσε.

Αλλά δεν μπορώ να το κάνω.
Είμαι αδύναμη. Φοβισμένη.
Και όταν είχα την ευκαιρία, όταν η προοπτική ήταν εκεί, μπροστά μου, δεν το έκανα.

Τώρα?
Τι νόημα θα έχει?
Δεν γίνονται αυτά που βλέπουμε στις ταινίες.
Δεν είναι ο πρίγκιπας.
Κι εγώ δεν είμαι η ερωτοχτυπημένη που ΜΠΟΡΕΙ να τα αφήσει ΟΛΑ πισω της.

Απλά αναρωτιέμαι τώρα...
Λίγο καιρό μετά.
Αν άξιζε να πονέσω
αυτόν,
τους ανθρώπους που αγαπάω
κι εμένα
για να λέω τώρα
\"δεν μπορώ να κάνω πια τίποτα παρά να τον ξεπεράσω\"

Κι αυτό δεν θα μου το απαντήσει κανένας...

[Φοίβη]

Είναι σαν η μισή να θέλεις και η άλλη μισή να σου λέει να κάτσεις στ\' αυγά σου. Θέλεις αλλά δεν μπορείς...και κατηγορείς τον εαυτό σου για την απόφαση που έχεις πάρει, μια απόφαση-μονόδρομο:\"Φεύγω και τον ξεπερνάω\".Κατηγορείς τον εαυτό σου και για όλο τον πόνο που έχει αυτή η απόφαση για πολλούς ανθρώπους.
Κι εγώ σε ρωτάω γιατί πιστεύω οτι υπάρχει η απάντηση και βρίσκεται μέσα σου: Έσύ τι λες? Άξιζε?

[eirineta]

Δεν ξέρω τελικά.
Εδώ νομίζω ότι μου χρειάζεται ο χρόνος.

Αν το δω εγωιστικά, ναι άξιζε.
Μετά από ενάμιση χρόνο τρβήγματος μου είπε τελικά ότι θέλει να είμαστε μαζί και πόνεσε κι έκλαψε και πάλεψε κι αυτός με τους γονείς μου για να σταθεί δίπλα μου (ασχέτως αν παίζει κι ο δικός του εγωισμός)

Αν το δω ψυχρά, όχι δεν άξιζε. Πόνεσα πολλούς και πολύ. Έχασα την εμπιστοσύνη ανθρώπων που ήταν και είναι σημαντικοί. Για τι? Για να είμαι με κάποιον 3, 4 μέρες.

Αν το δω συναισθηματικά, άξιζε και με το παραπάνω. Είπα θα το πετύχω και το πέτυχα. Νιώθω τρομερή ικανοποίηση. Αλλά αυτός? Εδώ τον σκέφτομαι...Αυτός θα λέει \"καλά της έλεγα τόσο καιρό ότι δε γίνεται να είμαστε μαζί, τώρα στην πρώτη βδομάδα...προσπαθήσαμε αλλά δε μας βγήκε.\"

Βέβαια, άξιζε, συναισθηματικά.
Κατά τ\' άλλα, πόνεσαν όλοι πολύ εξαιτίας μου.
Και νιώθω τόσε τύψεις μέσα μου.
Πολλές από αυτές χωρίς λόγο
Αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος

τα έκανα όλα μπάχαλο
πλήγωσα όλους γύρω μου
πλήγωσα εμένα την ίδια
κλώτσησα το κάτι που θα με τραβούσε μακριά από όλα
αυτόν που θα με λάτρευε
για να μπορώ τώρα να λέω
\"θυμάστε τον Αλέξη πώς ήταν? τι έλεγε?
Ε, τελικά τα φτιάξαμε\"

Και?
Μπράβο μας!
3 μέρες, άντε 4...
ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ
όπως είπες μονόδρομος.
Φεύγω και τον ξεπερνάω

Το πώς είναι άλλο θέμα.

[Φοίβη]

Ήταν τρείς τέσσερις μέρες που άξιζαν λοιπόν, τουλάχιστον συναισθηματικά...αλλά είχαν ένα βαρύ τίμημα: τον πόνο τον δικό σου και των αγαπημένων σου προσώπων...και τις τύψεις σου, που υπάρχουν, άσχετα αν έχουν λόγο ύπαρξης ή όχι.
Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά έχω την αίσθηση οτι το μύνημά σου βγάζει μια αίσθηση ματαιότητας...Αυτό το \"μπράβο μας\" εκεί στο τέλος.Μπορεί να κάνω και λάθος.

[eirineta]

Καλά τα λες.
Ματαιότητα.
Αλλά δεν ξέρω μήπως εγώ είμαι τελικά κυνική ή απλά θέλω να αυτοτιμωρηθώ με κάποιο τρόπο και βγάζω αυτό το συναίσθημα της ματαιότητας.

Από τη φύση του ο άνθρωπος θέλει να δικαιολογήσει τις πράξεις του ως συνεπείς, σωστές.
Αυτό κάνω?
Κατά βάθος πιστεύω ότι ήταν μάταιη η προσπάθεια?
Δε νομίζω...
Για μένα άξιζε
αλλά ήταν πολύ βαρύ το τίμημα.
Και οι συνέπειες δεν έπεσαν μόνο πάνω στους δικούς μου ώμους
εκεί προκύπτουν οι τύψεις

ΕΓΩ φταίω που πόνεσαν άλλοι
(ξεχνώντας ότι εγώ πονούσα 1,5 χρόνο κι ήμουν ΜΟΝΗ στο λούκι)

ΕΓΩ πόνεσα τον Αλέξη που ΤΩΡΑ κατάλαβε ότι μ\' αγαπάει και θέλει να περάσει τη ζωή του μαζί μου
(ξεχνώντας ότι 1,5 χρόνο μου κατέβαζε χιλιάδες επιχειρήματα για να μην είμαστε μαζί)

ΕΓΩ πόνεσα τους γονείς μου που τρελάθηκαν Χριστουγεννιάτικα
(ξεχνώντας ότι....τι? Αυτοί έχουν δίκιο σ\' αυτά που λένε...)

Και ναι, είμαι δύσπιστη ως προς το αν όλα τα κλάματα κι οι οδυρμοί του....\"δικού μου\" είναι original ή όπως μου είπαν όλοι είναι ο εγωισμός του ότι θα μ\' έχανε και ξεπούλησε τον εαυτό του με τον πιο γελοίο τρόπο...

Άρα΄ή εγώ είμαι ο μα...κας που τα χάφτει και τα κλάματα και τα λόγια και τα \"έρχομαι να σε πάρω σηκωτή από \'κει μέσα\" (και ήρθε, και γιατί να έρθει αν δεν είναι ερωτευμένος, τόσο εγωισμός πια?)

ή Ο Αλέξης μ\' αγαπάει και πονάει τώρα εξαιτίας μου και βρίζει τον εαυτό του που αφέθηκε να μ\' ερβτευτεί παρ\' όλο που ήξερε ότι θα τον πληγώσω αλλά που ποτέ δε φανταζόταν ότι θα γίνει τόσο γρήγορα. Άρα τι ωραία, πλήγωσα τον άνθρωπο που αγαπώ...

[Φοίβη]

Σαν να μιλάω με δυο ειρηνέτες...έτσι μου φαίνεται. Και έχουν και οι δυο τους πολύ δυνατές φωνές. Η μια ξεκινάει τη φράση της με ένα ηχηρό ΕΓΩ και κατηγορεί τον εαυτό της για τα πάντα. Η άλλη εκφράζεται μέσα σε παρένθεση και είναι ο συνήγορος του εαυτού της...Κι είναι λίγο σαν δίκη αυτό που γίνεται. Έχεις στήσει τον εαυτό σου στον τοίχο κι απ\' τη μια τον πετροβολείς κι απ\' την άλλη τον χαιδεύεις.

[eirineta]

Έτσι νιώθω.
Χωρισμένη στα δύο
Μόνο που για κάποιο λόγο (τα ενοχικά μου μέσα) η ειρήνη που κατηγορεί τον εαυτό της φαίνεται να έχει το πάνω χέρι.
Τέλος πάντων.
Αν προσπαθήσω να βγάω απόφαση σ\' αυτή τη δίκη, το έχασα το μυαλό μου...

Δεν είμαι αντικειμενικός κριτής και φοβάμαι να πληγώσω κι άλλο, κι άλλους.
Γι\' αυτό σου λέω.
Μονόδρομος είναι κι από τη μία το ότι δεν έχω επιλογή είναι υπέρ μου
Δεν έχω να βασανιστώ για κάτι
Είναι εύκολο
Απλά αφήνεις χρόνο

Τι να λέω?
Λες και τα πιστεύω αυτά που γράφω...
Πάντως όντως δεν έχω επιλογή.
Τα βράδια μόνο να περνούσαν λίγο πιο γρήγορα
εγώ να μπορούσα να κοιμηθώ λίγο πιο εύκολα, να μη σκέφτομαι
και θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα

Πού θα πάει?
Θα περάσει...

[Φοίβη]

Έτσι όπως τα λες βρε Ειρήνη μου πρέπει να είναι πολύ φρικτό να κάνει κανείς παρέα μαζί σου. Αλήθεια, τόσο πολύ πληγώνεις τους ανθρώπους? Τόσο κακό κάνεις στους γύρω σου?
Όσο για την επιλογή που δεν έχεις και τον μονόδρομο, πάλι νομίζω δυο ειρήνες υπάρχουν...Η μια τα βλέπει ψυχρά τα πράγματα κι ο μονόδρομός της είναι απλός, ζωρίς βάσανα...άντε με κάτι ταλαίπωρες νύχτες μόνο. Η άλλη νιώθει όμως, το βλέπει το πράγμα με το συναίσθημα. Κι εκείνη μονόδρομο έχει μπροστά της...κι είναι ένας δρόμος που οδηγεί σε εκείνον.

[konman]

Οχι ρε γαμωτο...δε σε προλαβα..κριμα..
θα μαι για σενα το κλαδι σου να κρατηθεις αν χρειαστει..ειλικρινα..και ξερεις γιατι?Γιατι τον νιωθω πολυ τον πονο που υπαρχει στην καρδια σου.
Τι κ΄αν τα περασα και ΄γω και εψαξα πολυ να βρω το γιατρικο μεσα μου?Δυστυχως τοτε δεν ειχα κανεναν να μου συμπαρασταθει,δεν ειχα σε ποιον να μιλησω,αυτο to foroum δεν το ηξερα και ο χρονος αργησε να μου γιατρεψει τις πληγες και πιστεψε με,τουλαχιστον με τη δικη μας συμπαρασταση και τις συμβουλες ,σωστες ή λαθος,θα περασει ο πονος σου πιο γρηγορα..Τι αλλο να πω..διαβαζοντας τα μηνυματα σου μου \'ρχεται να βαλω τα κλαματα και ξερεις γιατι?Επειδη ολα αυτα που περασα πριν 2 χρονια και που μοιαζουν παρα πολυ με οσα περιγραφεις και ζεις,κανουν την καρδια μου να σταματα να χτυπα,οταν βλεπω πως καποιος αλλος,καπου εκει εξω πισω απο την οθονη που κοιταζω,περνα τα ιδια με μενα και δεν μπορω να κανω κατι για να τον προστατευσω και να του γεμισω την καρδουλα του με θαρρος και ελπιδα,οπως καποτε κι εγω χρειαζομουν...
Κουραγιο βρε μικρουλα μου,θα δεις πως δεν αξιζει να γυρισεις πισω...
Κουραγιο,θα περασει...
Και θα ξυπνησουμε μαζι εκεινο το πρωι,
που ο ηλιος θα δειχνει τοσο ομορφος και θα σε προκαλει ν\'απλωσεις τα φτερα σου...

[krino]

χμμμ ειρινετα.....

[liberchild]

Eιρηνέττα μου γλυκειά ο μόνος δρόμος που αξίζει να ακολουθήσεις είναι αυτός της καρδιάς σου. Τα υπόλοιπα περί διχασμών τριχασμών ενοχών και τα τοιαύτα δεν τα καταλαβαίνω.

[krino]

Originally posted by eirineta

Κι αυτό δεν θα μου το απαντήσει κανένας...

οριστε λοιπον να σου απαντησω εγω.
Να βγαλεις το σκασμο και να μην γκρινιαζεις.
Ολα στην ζωη θελουν και κοπο και τροπο και συνηθως και πονο.

Θα πρεπει να μαθεις οτι, αυτο που ζεις στη ζωη σου θα εχει καποια στιγμη ενα τελος.
Ειναι εγωιστικο να απαιτεις να υπαρχει και συνεχεια με το ζορι μαλιστα.
Αυτο που εχει σημασια ειναι να αξιολογησεις τις μερες που εζησες και οχι οτι τελειωσε.
Δυστυχως αρχιζεις την γκρινια και χανεις την ουσια,
αντι να αναπολησεις τις ομορφες στιγμες τις απεμπολεις για να μεταπηδησεις στο οτι τελειωσε!!!

Μα και η επομενη σχεση σου καλη μου θα τελειωσει, οποτε ποιο ειναι το ζητουμενο??? να μην κανουμε σχεσεις για να μην κλαιμε?? η τελικα να μην μπορουμε να χαρουμε καμια στιγμη??


Σκεψου επιτελους τι λαθος κανεις τοσο καιρο που εχει ριξει 10 κουβαδες κλαμα και σταματο το.

Οσο για την ερωτηση του θρεντ, η απαντηση ειναι,
εκει που κοιτας.

[Bonnie]

Στην Ειρήνη ήθελα να απαντήσω αλλά πως γίνεται κρίνο και όλο κάτι λές και θέλω να απαντήσψ σε εσένα. Καταρχήνα καλημέρα, είμαι η ξενιτεμένη αλλά εφτιαξα αλλο λογαριασμο, τεσπα. Να σε ρωτησψ κατι κρινο. Γιατι καλε μου ανθρωπε θελεις να πεισεις ολο τον κοσμο ιτι οι σχεσεισ δημιουργουνται για να διαλυονται τελικα? Γιατι τοσο απολυτος οτι η Ειρηνη ας πουμε θα κανει και αλλη σχεση και θα τελειωσει?
Το γιατι εισαι τοσο απολυτος μαλλον δεν το αναρωτιεμαι γιατι νομιζω ξερω η υποψιαζομαι. Απλα αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι θελεις να περασεις την γνωμη σου ως αντικειμενικη πραγαμτικοτητα. Θα μου πεις ο καθενας αυτο κανε με τη γνωμη του αλλα παλι ξερεις οτι αυτο το επιχερημα ειναι ενα επιχειρημα του φαινεσθαι και οχι ουσιας....
Ο καθενας καποια κοσμοθεωρια εχει φτιαξει για να τα βγαλει περα σ\'αυτη τη ζωη, οποτε σε καταλαβαινω αλλα αν ο αλλος θελει να πιστευει σε αυτα που εσυ δεν πιστευεις μην γινεσαι ειρωνικος. Επισης ο αλλος μπορει να θελει να κλαιει μια ζωη, τι αντρικη θεωρηση ειναι αυτη μην κλαις γιατι δεν ειναι τροπος ? Ποιος ειναι ο τροπος να εκφραστει κανεις δηλαδη αν θελει να εκφραστει ετσι?
Φιλικα παντα και με διαθεση επικονωνιακή
καλημερα

[Bonnie]

Υ.Γ. Συγνωμη για τα ορθογραφικα αλλα εχω συνηθισει να πληκτρολογω αγγλικα η Greeklish και κανω λαθη.

[krino]

Originally posted by Bonnie
Στην Ειρήνη ήθελα να απαντήσω αλλά πως γίνεται κρίνο και όλο κάτι λές και θέλω να απαντήσψ σε εσένα.


Με αυτο που λες δειχνεις να το εχεις καημο,
αρχισες παντως καλη καριερα με το πρωτο - δευτερο κιολας μυνημα σου....
Οντως δεν θα ηθελα να σε δω να σπαταλιεσαι εδω μεσα απαντωντας σε εμενα και μονο.




Καταρχήνα καλημέρα,


ολη μερα :)




είμαι η ξενιτεμένη


και εγω ξενιτημενος ειμαι.




αλλά εφτιαξα αλλο λογαριασμο, τεσπα. Να σε ρωτησψ κατι κρινο.

οτι θες, στην διαθεση σου....




Γιατι καλε μου ανθρωπε θελεις να πεισεις ολο τον κοσμο


καταρχην δεν πειθω κανενα εγω απο μονος μου,
οι αλλοι πειθονται αρκει να μπορεις να το κανεις, βαζωντας τις σωστες λεξεις στο μυαλο του αλλου, οχι ομως του οποιουδηποτε.
Στην παρουσα φαση επικεντρωθηκα στην ειρηνετα και στο τι ειναι η ειρηνετα.
Αν μιλαγα μαζι σου θα εγραφα κατι αλλο διαφορετικο.
Αυτο γιατι εσυ δεν εχεις πειστει απο οτι διαβασες.




ιτι οι σχεσεισ δημιουργουνται για να διαλυονται τελικα?


Εσυ ποσες σχεσεις εχεις κανει???
και ποσες εχουν διαλυθει???
πες μας την προσωπικη σου εμπειρια.....




Γιατι τοσο απολυτος οτι η Ειρηνη ας πουμε θα κανει και αλλη σχεση και θα τελειωσει?


θες να συζητησουμε και το νομο της βαρυτητας στο καπακι??




Το γιατι εισαι τοσο απολυτος μαλλον δεν το αναρωτιεμαι γιατι νομιζω ξερω η υποψιαζομαι.


εμμμ.... και δεν μου λες και εμενα???
ειναι ενα ερωτημα που με ταλανιζει χρονια....




Απλα αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι θελεις να περασεις την γνωμη σου ως αντικειμενικη πραγαμτικοτητα. Θα μου πεις ο καθενας αυτο κανε με τη γνωμη του αλλα παλι ξερεις οτι αυτο το επιχερημα ειναι ενα επιχειρημα του φαινεσθαι και οχι ουσιας....


χαιρομαι για τις ερωτησεις σου οσο και για τις απαντησεις σου.
Με ξεκουραζεις και ειναι στα συν σου αυτο.
Το φαινεσθαι με την ουσια ειναι μια κατασταση πολυ μπερδεμενη μιας και κινειται σε πολυ λεπτες γραμμες, συμφωνεις???




Ο καθενας καποια κοσμοθεωρια εχει φτιαξει για να τα βγαλει περα σ\'αυτη τη ζωη, οποτε σε καταλαβαινω αλλα αν ο αλλος θελει να πιστευει σε αυτα που εσυ δεν πιστευεις μην γινεσαι ειρωνικος.


ειμαι ειρωνικος απο τοτε που με εβαλαν στην κολυμπηθρα και εκτοτε πολυ τσαντισμενος.
Ωστοσο στην ειρηνετα δεν απαντω ειρωνικα.
Αντιθετα επειδη την συμπαθω πολυ της απανταω με οση σοβαροτητα διαθετω.
Που την ειδες την ειρωνια ακριβως???



Επισης ο αλλος μπορει να θελει να κλαιει μια ζωη, τι αντρικη θεωρηση ειναι αυτη μην κλαις γιατι δεν ειναι τροπος ?


Αντρικη θεωρηση???
μηπως εισαι λιγο σεξιστρια???
Το κλαμα απο μονο του δεν ειναι κακο, αρκει να μην ειναι ξοδεμα ζωης. το κλαμα (οπως και το γελιο) πρεπει να εχει θετικο προσημο σε οτι κανουμε αλλιως ειναι αχρηστο και φθοροποιο. Και στην παρουσα φαση οταν συμπαθω ενα ανθρωπο θελω να του μεταδωσω αυτη την σκεψη.
Που με βρισκει λαθος ακριβως???




Ποιος ειναι ο τροπος να εκφραστει κανεις δηλαδη αν θελει να εκφραστει ετσι?


Κοιτα σε καθε περιπτωση η Χ ειρηνετα θα κανει το σωστο.
Της αρεσει η οχι, θα σταματησει να κλαιει και αυτο ειναι μια σωματικη διαδικασια, εστω αν θες γιατι θα βαρεθει.
Θεωρω οτι αν μπορεσω να την κανω να το καταλαβει (οτι μπορει να σημαινει αυτο) θα εχει η ιδια κερδισει πολλα στη ζωη της.
Οχι μονο το τι θα κανει στην παρουσα φαση, αλλα και στο πως θα δομησει τις επομενες σχεσεις στην ζωη της.

Ειναι πολυ σαφες αυτο που εγραψα, πριν.
Εστιαζοταν στο χωρισμο και στο πονο που προκαλει αυτος και στην χαρα που εζησε.
Το προβλημα ειναι οτι αφηνει να κυριαρχει το αρνητικο συναισθημα, παραμεριζωντας οτι θετικο βγηκε απο ολο αυτο.
Κατι τετοιο ειναι πολυ συνηθες στους ανθρωπους ομως πιστευω οτι πρεπει να παλευουμε για το αντιθετο, τουλαχιστον να ειναι σε μια ισορροπια.

Μπορω να στο αναλυσω και αλλο αν θες.




Φιλικα παντα και με διαθεση επικονωνιακή
καλημερα


επισης φιλικα....
τουλαχιστον προσπαθω.
:cool: