Παιρνετε πολυ σοβαρα τον εαυτο σας ;

[maus]

Ειναι ερωτηση - γκαλοπ.

Εγω εχω την ταση να τον παιρνω σοβαρα κλπ., αν και δε θα επρεπε βεβαια.

Ειναι που οσο πιο αποκομμενος εισαι απο τους αλλους, για διαφορους λογους, τοσο πιο σοβαρα παιρνεις τον εαυτο σου.

Επισης οσο περισσοτερο κακομεταχειριση, κοροϊδια, ειρωνια εχεις δεχτει απο τους αλλους, τοσο πιο σοβαρα και σημαντικο παιρνεις τον εαυτο σου.

Ειναι και ο πολιτισμος μας που ειναι πολυ εγωκεντρικος, η τηλεοραση που καλλιεργει εγωκεντρικα προτυπα και το computer που σε αποκοβει απο τους αλλους και κυριολεκτικα σε βυθιζει στον εαυτο σου..

Ωστοσο το πληρωμα του χρονου ερχεται, και καταλαβαινεις οτι δεν εισαι καθολου σημαντικος και οτι αποτελεις μερος του συμπαντος και της κοινωνιας.

[Macgyver]

maus , Καλη Χρονια . Ωραια ερωτηση , αλλα δυσκολη η απαντηση . Δεν παιρνω πολυ σοβαρα τον εαυτο μου , διοτι αν το κανω , θα πρεπει να παιρνω και πολυ σοβαρα αυτα που μου συμβαινουν . Θεωρω λαθος να τα παιρνεις ολα κατακαρδα , αλλα να μην εισαι και στο αλλο ακρο . Ειμαι επιεικης με τον εαυτο μου , επιεικης με τους αλλους . Δεν μου πανε οι ανθρωποι που ειναι απολυτοι , το λαθος καραδοκει στην γωνια , μου ειναι και αντιπαθεις . Το θεμα σου εχει πολλες προεκτασεις ομως . Αν δεν εχω να πω κατι καλο για καποιον , προτιμω να μην πω τιποτα .
Δεν συμφωνω οτι οσο πιο αποκομμενος εισαι απο τους αλλους , τοσο πιο σοβαρα παιρνεις τον εαυτο σου . Ειναι καθαρα σταση ζωης .
Ο καθενας ειναι σημαντικος για τον εαυτο του , αλλα περνωντας τα χρονια , καταλαβαινεις οτι δεν εισαι τιποτα σπουδαιο , εισαι ενας θνητος με ενα καρο ελατωμματα , αυτο ειναι ωριμοτης , και δεν συμβαινει σε ολους .
Ειμαι πολυ υπευθυνος σε θεματα δουλειας , αλλα πολυ πιο χαλαρος στην προσωπικη μου ζωη .
Τωρα θα θεσω εγω μια αλλη ερωτηση , ποσο σοβαρα παιρνετε τους αλλους , και με τι κριτηρια .
Παντως ειναι αξιωμα οτι ο τροπος που χαρακτηριζεις τους αλλους , λεει πολλα για τον δικο σου χαρακτηρα .

[σακης]

Eτσι ειναι, κανονικα δεν θα επρεπε να παιρνουμε σοβαρα τον εαυτο μας, οχι μονο εμεις αλλα ολοι, ενα τιποτα ειμαστε και στο τιποτα πηγαινουμε. Πιστευω θα ηταν πολυ καλυτερα για ολους να βρισκομασταν σε παρεες σε διαφορες συναναστροφες με σχεσεις σκασμενοι στα χαμογελα με ειλικρινεια, χωρις υποκρισια, μισος, ζηλεια και τουμπαλιν. Να απολαμβαναμε τις χαρες της ζωης σαν μικρα παιδια.

Κανονικα ετσι πρεπει να ημασταν προορισμενοι. Αντι γι αυτου, ετσι πως ειναι η κοινωνια δομημενη, το '' ********'' το συστημα στο οποιο ζεις, συμβαινουν ολα τα αντιθετα.

Στην τελικη αναγκαζεσαι να παρεις στα σοβαρα τον εαυτο σου μετα απο πολλες κατραπακιες, να τον προστατεψεις, να τον προφυλαξεις γιατι οπως ειπα και πριν η κοινωνια δεν ειναι ιδανικα πλασμενη.

Το ιδανικοτερο θα ηταν μια σταση το πως βλεπεις τον εαυτο σου απο αποσταση σαν αυτου του παρατηρητη, σε συναρτηση παντα και με τους αλλους.

[Delmem080319a]

Ενδιαφέρον ερώτημα - γκάλοπ με πολλές προεκτάσεις, έχει δίκιο ο Macgyver, δύσκολη η απάντηση. Και εγώ παίρνω τον εαυτό μου σοβαρά αρκετές φορές, όπως και τη ζωή και τους άλλους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το μυστικό είναι να μην παίρνει τίποτα κανείς τόσο σοβαρά, δηλαδή να τα βλέπουμε λίγο τα πράγματα όπως τα παιδιά, συμφωνώ με τον Σάκη.
Και πιστεύω όσο περισσότερο επαφή έχουμε με τη φύση και είμαστε γήϊνοι, με τη σημασία να αντιλαμβανόμαστε την ουσία των πραγμάτων και ότι μας περιβάλλει, τόσο περισσότερο βελτιώνουμε τη ζωή μας, έχουμε πιο ξεκάθαρες αντιλήψεις και δεν αφήνουμε διάφορες καταστάσεις να μας τη χαλάνε.
Επίσης μπορώ να τα περιγράψω όλα αυτά και άλλα, με αυτό το παλιό τραγούδι που περιέχει πολύ σοφία στο στίχο του :) https://www.youtube.com/watch?v=gVfbbvUoX6s

[keep_walking]

Οταν πονας και υποφερεις τοτε κλεινεσαι στο καβουκι σου και παιρνεις πιο σοβαρα τον εαυτο σου. Εαν καταλαβα καλα την εννοια "σοβαρα". Ναι στην ασθενεια αυτη συνηθως οταν εισαι σε υποτροπη νομιζεις οτι ο κοσμος ολος περιστρεφεται γυρω απο την υπαρξη σου , τουλαχιστον σε μενα , ενω υπο νορμαλ συνθηκες ολα βαινουν κανονικως.
Ειναι και πολλα , κατι που γινεται με χιουμορ και διαθεση πειραγματος , οταν εισαι καλα το βλεπεις στις πραγματικες του διαστασεις , ενω οταν εισαι σε υποτροπη το βλεπεις σαν επιθεση προς την προσωπικοτητα σου.

Επισης οταν υποφερεις ειναι δυσκολο να καταλαβεις πολλα πραγματα , οπως χανεις ενσυναισθηση κλπ κλπ. κατα τη γνωμη μου.

Τεσπα , δυσκολο θεμα και δεν ξερω εαν αναφερεσαι στην φυση της ασθενειας ή γενικα.

Προσωπικα περναω καλα και μονος μου και παντα ημουν μοναχικος , αρκει να εχω ενασχολησεις και να μην βαριεμαι , ειναι και πως ειναι δομημενος ο χαρακτηρας του καθενος.

[nikopoul]

εγω θα αλλαξω λιγο το ερωτημα και θα το κανω ποσο προστατευεις τον εαυτο σου. εγω δεν το προστατευα καθολου και επαθα ψυχωση καθε αλλος στην θεση μου θα εβαζε περιορισμους .

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

παντως οσο αφορα την προστασια του εαυτου πιστευω οτι αυτο που λεγεται υπερκοπωση στους 'φυσιολογικους' σε μας ειναι η επειδηνωση του προβληματος η ακομη κ το ιδιο το ψυχωτικο επεισοδιο.θελω να πω δλδ με πιο απλα κ λαικα λογια να μην κουραζομαστε πολυ

[Deleted-member-18-05-2015]

Φανταζομαι θα ρωτας βασει ασθενειας ετσι?

[maus]

βασικα επαιρνα / παιρνω πολυ σοβαρα τον εαυτο μου και τους γυρω μου, αλλα συνειδητοποιω οτι ολα εν τελει ...ειναι μια φαρσα.

αφου στο τελος ολοι πεθαινουμε..

απλως πολλοι παιρνουμε στα πολυ σοβαρα τον εαυτο μας και τους αλλους και ετσι μεταδιδεται αυτη η σοβαροφανεια που δεν εχει ομως βαση.

εβλεπα και ιστορικες φωτογραφιες στο twitter : https://twitter.com/historicalpics και https://twitter.com/historyinpix

πανω σε αυτο τον πλανητη οι ανθρωποι παντα ηταν απορροφημενοι απο τον εαυτο τους και νομιζαν οτι ειναι σημαντικοι....ενω τωρα υπαρχουν με σωμα μονο στις φωτογραφιες.

απλως μας εχει δοθει ενα παραθυρο χρονου πανω σε αυτο τον πλανητη.

αλλοι λενε οτι ζουμε απλως εναν ρολο σε αυτο τον πλανητη...ποιος ξερει...

παντως αυτο που μας φαινεται σαν "φυσικο" και "καθημερινοτητα" δεν ειναι ετσι και δεν ειναι τοσο σταθερο..

μακαρι οι ανθρωποι να συνειδητοποιησουμε περισσοτερο την αληθινη φυση μας και να βλεπαμε ενα κοινο καλο με σοφια.

τωρα ειμαστε απλως για τη μασα και οτιδηποτε πνευματικο που παρουσιαζεται ως "νεο" απλως καθοδηγειται απο σκοτεινες δυναμεις.

[keep_walking]

βασικα επαιρνα / παιρνω πολυ σοβαρα τον εαυτο μου και τους γυρω μου, αλλα συνειδητοποιω οτι ολα εν τελει ...ειναι μια φαρσα.

αφου στο τελος ολοι πεθαινουμε..

απλως πολλοι παιρνουμε στα πολυ σοβαρα τον εαυτο μας και τους αλλους και ετσι μεταδιδεται αυτη η σοβαροφανεια που δεν εχει ομως βαση.

εβλεπα και ιστορικες φωτογραφιες στο twitter : https://twitter.com/historicalpics και https://twitter.com/historyinpix

πανω σε αυτο τον πλανητη οι ανθρωποι παντα ηταν απορροφημενοι απο τον εαυτο τους και νομιζαν οτι ειναι σημαντικοι....ενω τωρα υπαρχουν με σωμα μονο στις φωτογραφιες.

απλως μας εχει δοθει ενα παραθυρο χρονου πανω σε αυτο τον πλανητη.

αλλοι λενε οτι ζουμε απλως εναν ρολο σε αυτο τον πλανητη...ποιος ξερει...

παντως αυτο που μας φαινεται σαν "φυσικο" και "καθημερινοτητα" δεν ειναι ετσι και δεν ειναι τοσο σταθερο..

μακαρι οι ανθρωποι να συνειδητοποιησουμε περισσοτερο την αληθινη φυση μας και να βλεπαμε ενα κοινο καλο με σοφια.

τωρα ειμαστε απλως για τη μασα και οτιδηποτε πνευματικο που παρουσιαζεται ως "νεο" απλως καθοδηγειται απο σκοτεινες δυναμεις.

Ισως η θνητοτητα μας να μας οδηγει να τα εχουμε ολα γραμμενα κανονικα. Ποιο κοινο καλο? Ετσι κι αλλιως θα πεθανω ... γλεντησε οσο μπορεις. Εαν ειμασταν αθανατοι ισως να αλλαζε αυτο. Ξερω γω ετσι λεω.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

akomh και ετσι οπως ειμαι θνητοι εχει σημαντικοτατο νοημα να νοιαζομαστε για την υγεια μας που ειναι πρωταρχικο μερος του εαυτου μας αρα εχει επισης νοημα το να φροντιζουμε(κ να ανακαλυπτουμε...) τον εαυτο μας... ΥΓ κ θεος να μην υπαρχει,αθανασια ψυχης υπαρχει(εγω πιστευω κ στα δυο)

[σακης]

Its just a ride...


https://www.youtube.com/watch?v=NC4ycViC-Xg

[καθρεπτης]

χμ χμ
Μπερδεμένη ερώτηση... αν παίρνουμε σοβαρά τον εαυτό μας... δηλαδή αν τον υπολογίζουμε? αν ακούμε και δίνουμε σημασία στις ανάγκες και τα προβλήματα του? αν τον προστατεύουμε?
Σ' αυτή την ερώτηση η απάντηση μου δυστυχώς είναι όχι...

Αν θεωρούμε σημαντικό τον εαυτό μας... Δηλαδή αν θεωρουμε πως είμαστε κάτι ξεχωριστό? για εμάς? για τους οικείους μας? για τον πλανητη? για την ζωή?
Και σ' αυτή την ερώτηση η απάντηση μου είναι όχι αλλά χωρίς δυστυχώς...

Και πάλι αν κατάλαβα σωστά την ερώτηση σου δεν ξέρω... πάντως διαφωνώ στο "το computer που σε αποκοβει απο τους αλλους και κυριολεκτικα σε βυθιζει στον εαυτο σου", η άποψη μου είναι πως οι οθόνες σε αποκόβουν και από τον εαυτό σου.

[Deleted-member-15102015]

Πολύ ωραία ερώτηση......

Σε γενικές γραμμές ναι..... κ όχι........ Πάντα εξαρτάται από το άτομο κ την κατάσταση που έχω απέναντί μου. Αν το άτομο αυτό ή οι καταστάσεις δεν αξίζουν για μένα μία, τότε δεν δίνω δεκάρα στην κυριολεξία ούτε για το αποτέλεσμα, ούτε για τις συνέπειες (μου είναι αδιάφορες) κ ούτε θα με επηρεάσει το ο,τιδήποτε θετικό ή αρνητικό ακούσω. Δεν με νοιάζει ούτε τί θα σκεφτεί ο άλλος για εμένα ούτε κ τί εντύπωση θα σχηματίσει, αφού οι αντιλήψεις, τα κριτήρια, η λογική κ η ιδιοσυγκρασία του είναι για μένα κάτι το εντελώς "ξένο".

Αντίθετα θα λάβω πολύ σοβαρά υπ'όψιν τη γνώμη των ανθρώπων, των οποίων την κρίση έχω σε κάποια εκτίμηση κ πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κερδίσει το σεβασμό κ την αναγνώρισή μου. Εκεί παίρνω πολύ σοβαρά (έως κ πάρα πολύ σοβαρά) τον εαυτό μου, προσέχω τί εντύπωση δίνω, αν πρόκειται δε για δουλειά, προσπαθώ να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως είμαι σοβαρή κ αγέλαστη, απλά σημαίνει το ότι θέλω να αποδείξω όσο το δυνατόν περισσότερο την αξία μου.

Από εκεί κ πέρα, κάνοντας έναν απολογισμό όσο περνάει ο χρόνος, διαπιστώνω πως καλώς- κακώς (κακώς δηλ........) υπήρξαν κ φορές που πήρα στα σοβαρά άτομα κ καταστάσεις, παίρνοντας συνεπακόλουθα κ σοβαρά τον εαυτό μου, τα οποία δεν άξιζαν να τα υπολογίζω τόσο. Αλλά κ η καμιά φορά λανθασμένη κρίση ανήκει στα αναμενόμενα, άνθρωποι είμαστε. Τουλάχιστον δεν συνέβη ποτέ το αντίστροφο, δηλ. ουδέποτε αδίκησα ή υποβάθμισα την αξία κάποιου, ώστε να πάρω κάτι "ελαφριά", το οποίο άξιζε για παραπάνω.

[αλεξανδρος_77]

Δεν με νοιάζει ούτε τί θα σκεφτεί ο άλλος για εμένα ούτε κ τί εντύπωση θα σχηματίσει, αφού οι αντιλήψεις, τα κριτήρια, η λογική κ η ιδιοσυγκρασία του είναι για μένα κάτι το εντελώς "ξένο".

ετσι ομως ενω συστηνεσαι ως αγνωστη εγω δε μπορω να ριξω τα χαρτια για να μαντεψω τι θελει να πει ο ποιητης απο μακρια γιατι εμενα ως συνηθως το μακρια δε μου παει κ δε με κολακευει καθολου κ ως συνηθως με τους γνωστους αγνωστους δε τα πηγαινω καλα ακομα κ αν ειναι αυτοι που αν τους γνωριζα μπορει να μιλαγαμε συνεχεια.οι αλλοι μπορει να ξερουν κατι παραπανω κ να καταλαβαινουν αλλα απο αυτα που γραφεις.