Συναισθηματική διαταραχή

[cheapcheap]

Καλησπέρα και από μένα.Καλώς ήρθα και εγώ στο φόρουμ.Βασικά πρώτη φορά γράφω σε κάποιο φορουμ και νιώθω κάπως περίεργα,ειδικά όσον αφορά το θέμα για το οποίο πρόκειται να σας μιλήσω(γράψω για να ακριβολογούμε).Καταρχάς να αναφέρω πως ήδη επισκέφτηκα ψυχολόγο και ψυχίατρο,ο οποίος και μου έγραψε σύνταγη (σεροξατ).Έχω 2 μέρες που παίρνω το φάρμακο και νομίζω πως έχω αρχίσει να έχω παρενέργειες(οι οποίες φύσικα αναγράφονται στο φυλλάδιο του κουτιού,οπότε περίμενα πως θα τις είχα).Η δοσολογία είναι 20 mg.

Ας κάνω όμως πρώτα μια αναδρομή στο παρελθόν.Το πρόβλημα άρχισε πριν 1,5 χρόνο περίπου , όταν και έπαθα την πρώτη κρίση πανικού.Στο σημείο αυτό να αναφέρω πως φοίτω σε μια εξαιρετικά δύσκολη σχολή γεγονός που συνεπαγέται πολύ διάβασμα και πολλές υποχρεώσεις.Πριν αρχίσουν όλα αυτά θέλω να πιστευώ πως δεν είχα κάποιο πρόβλημα.Έβγαινα,έκανα σχέσεις,αθλούμουν και γενικά διασκέδαζα.Από θέμα διαβάσματος και εκεί όλα άψογα.Τεμπελάκος με μεγάλες δυνατότητες που όταν αποφασίσει να κάνει κάτι το κάνει και το κάνει καλά έλεγαν όλοι.Όταν πρωτομπήκα στην σχολή άρχισα να παθαίνω κατάθλιψη λόγω των πολλών υποχρεώσεων και της γενικής απομόνωσης που μπήκα προκειμένου να ανταπεξέλθω στις ανάγκες της σχολής.Τότε είχα ήδη σχέση με μια υπέροχη κοπέλα , η οποία και μου στάθηκε αργότερα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.Τα πρώτα 2 χρόνια πέρασαν αρκετά μουντά με διάβασμα και πολλά ταξίδια στον τόπο καταγωγής μου(όπως καταλαβαίνετε διατηρούσαμε τότε σχέση από απόσταση,η οποία έβαινε εξαιρετικά καλώς).Στον τόπο φοίτησης είχα λίγες παρέες και αυτές για τη σχόλη.Γενικά διασκέδαζα μόνο στον τόπο καταγωγής μου.Μετά τα 2 πρώτα χρόνια ήρθε και η κοπέλα μου μαζί και αρχίσαμε να συζούμε.

Μέσα σε μισό χρόνο από τότε άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού.Η 1η ήταν όταν νόμιζα πως είχα αποστείλει ένα υβριστικό email σε έναν καθηγητή μου(ήταν πολύ αργά το βράδυ και ήμουν πολύ κουρασμένος{γενικά κάνω πολλά ξενύχτια και κοιμάμαι πολύ λίγες ώρες}).Φυσικά δεν είχα στείλει τίποτα αλλά η βασανιστική σκέψη του να το είχα στείλει και έπειτα να το είχα διαγράψει σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπό αυτό το ενδεχόμενο δεν θα έπαιρνα πτυχίο με έκαναν να μην μπορώ να κοιμηθώ και να το σκέφτομαι συνέχεια.Έπειτα άρχισα να κλείνομαι στο σπίτι γιατί φοβόμουν να βγω μόνος μου.Φοβόμουν τα πάντα.Μην βγω κ πάθω κάτι ή μην κάνω τίποτα το εξευτελιστικό.Έσφιγγα τα δόντια και πήγαινα σχόλη και έβγαινα με την φίλη μου αρκετά συχνά αλλά παρόλ'αυτά έξω δεν ένιωθα καθόλου άνετα.Είχα φθάσει σε σημείο να της λέω να με κλειδώνει στο σπίτι όταν ήταν να φύγει παρόλο που μπορούσα να βγω εύκολα από το παράθυρο(ένιωθα μια κάποια ασφάλεια).Φοβόμουν μην κάνω κάτι και καταστρέψω το μέλλον μου.Φοβόμουν τα πάντα (όπως και τώρα).Φοβόμουν μην κάνω το οτιδήποτε μη κοινωνικά αποδεκτό και καταστρέψω τα πάντα.Σιγά σιγά ο φόβος αυτός άρχισε να με παραλύει και να μην μπόρω να βγαίνω έξω μόνος μου.Μόνο όταν είχα εξεταστική έβγαινα μόνος μου(ένιωθα μια αδρεναλίνη λες και μέχρι τότε ζούσα σε ένα όνειρο).Από τότε έχω περάσει πολλά μαθήματα και τα περισσότερα με πολύ καλούς βαθμούς και με λίγη προσπάθεια(παρόλο που όταν παρέδιδα κόλλα το έλεγχα πολλές φορές μην είχα υβρσίσει τον εκάστοτε καθηγητή και μετά είχα και το άγχος μην τυχόν και το είχα κάνει).Ταυτόχρονα με έπιασε φόβος και για τα κοινωνικά δίκτυα και όποτε χρησιμοποιούσα λαπτοπ αγχωνόμουν.Σπίτι με την κοπέλα μου και τους δικούς μου περνούσα κανονικά διασκέδαζα κλπ όταν όμως έπρεπε να βγω έξω ένιωθα τρόμο ανασφάλεια και περιέργως αδρεναλίνη.

Μετά από έναν χρόνο με παράτησε η κοπέλα μου.Ευτυχώς ήταν λίγο πριν από την εξεταστική και είχα διάβασμα για να απασχολήσω το μυαλό μου.Από τότε μέχρι τώρα το πάλευα κάπως (διάβασμα , βόλτες με φίλους , άραγμα στο σπίτι) αλλά πάντα όταν έβγαινα έξω ήθελα να έχω κάποιον να με ελέγχει.Σπάνια βγαίνω έξω μόνος μου και αυτό τις πιο πολλές φορές όταν έχω να δώσω μάθημα.Όλα αυτά μέχρι αυτή την Πρωτοχρονιά όταν και εκεί που νόμιζα ότι θα κατάφερνα επιτέλους να το ξεπεράσω(έβγαινα,γελούσα,έ� �ανα χιούμορ και γυμναστική,φλέρταρα και γενικά φαινόμουν πιο καλά από ποτέ) άρχισα να απελπίζομαι και να θέλω να πεθάνω για 1 φορά στη ζωή μου.Πήγα μια μέρα να πάρω χάπια μπας και αλλάξει τίποτα(είχα φροντίσει να με βρουν εγκαίρως για τυχόν πλύση) αλλά μόλις διάβασα τις παρενέργειες φοβήθηκα μην πάθω τίποτα και τα παράτησα(δεν είναι λύση η αυτοκτονία).Μετά πήγα σε ψυχίατρο για πρώτη φορά και μου έγραψε το σεροξατ(πιο πριν είχα ήδη πάει σε ψυχολόγο που δεν με έπεισε για την ικανότητά της αφού κάθε λίγο κοιτούσε το ρολόι και άρα την τσέπη μου).

Έχω ήδη 3 μέρες που το παίρνω και νιώθω περίεργα.Υπνηλία,ζαλάδες,θ� �λούρες,μουδιάσματα,τρέμου� �ο και τάση για εμμετό...Από την στιγμή που πήρα την φαρμκευτική αγωγή νιώθω ότι έχω χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον πως φοβάμαι μην την χάσω.Φοβάμαι μην τρελαθώ ή μήπως έχω αρχίσει ήδη να τρελλαίνομαι.Κυρίως νιώθω πως δεν έχω μέλλον.Ο λόγος που φοβάμαι να βγω έξω μόνος μου είναι μην κάνω κάτι και στιγματιστώ δημόσια (κατοικώ σε κλειστή κοινωνία).Χθες μπήκα για πρώτη φορά σε αυτό το σάιτ και μου έδωσε το κουράγιο να βγω για μισή ώρα έξω μόνος μου χωρίς να με ελέγχει κάποιος.Και σήμερα γράφω πάλι σε η/υ μετά από πολύ καιρό φόβου μην στείλω τίποτα το υβριστικό σε κανέναν καθηγητή μου.Μου φαίνεται πως έχω αρχίσει να έχω και κατάθλιψη καθώς έχω χάσει κάθε ελπίδα να το παλέψω.Πιο παλιά τουλάχιστον ήλπιζα πως κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω.Αυτά..........Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και για την τυχόν αναντιστοιχία του μηνύματος με την κατηγορία που το ένταξα.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας και την όποια δυνατή στήριξη μου δώσετε.

Υστερόγραφο:Είναι φυσιολογικές οι παραπάνω παρενέργειες που ανέφερα? Μάλιστα πρόσεξα πως έχει πέσει πολύ η αποδοσή μου.Λέτε να ευθύνεται το σεροξατ γι'αυτό?

[cheapcheap]

Moυ το έδειχνε κομμένο το κείμενο γι'αυτό και παραθέτω το κομμάτι που έλειπε...

,έκανα χιούμορ και γυμναστική,φλέρταρα και γενικά φαινόμουν πιο καλά από ποτέ) άρχισα να απελπίζομαι και να θέλω να πεθάνω για 1 φορά στη ζωή μου.Πήγα μια μέρα να πάρω χάπια μπας και αλλάξει τίποτα(είχα φροντίσει να με βρουν εγκαίρως για τυχόν πλύση) αλλά μόλις διάβασα τις παρενέργειες φοβήθηκα μην πάθω τίποτα και τα παράτησα(δεν είναι λύση η αυτοκτονία).Μετά πήγα σε ψυχίατρο για πρώτη φορά και μου έγραψε το σεροξατ(πιο πριν είχα ήδη πάει σε ψυχολόγο που δεν με έπεισε για την ικανότητά της αφού κάθε λίγο κοιτούσε το ρολόι και άρα την τσέπη μου).

Έχω ήδη 3 μέρες που το παίρνω και νιώθω περίεργα.Υπνηλία,ζαλάδες,θ� �λούρες,μουδιάσματα,τρέμου� �ο και τάση για εμμετό...Από την στιγμή που πήρα την φαρμκευτική αγωγή νιώθω ότι έχω χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον πως φοβάμαι μην την χάσω.Φοβάμαι μην τρελαθώ ή μήπως έχω αρχίσει ήδη να τρελλαίνομαι.Κυρίως νιώθω πως δεν έχω μέλλον.Ο λόγος που φοβάμαι να βγω έξω μόνος μου είναι μην κάνω κάτι και στιγματιστώ δημόσια (κατοικώ σε κλειστή κοινωνία).Χθες μπήκα για πρώτη φορά σε αυτό το σάιτ και μου έδωσε το κουράγιο να βγω για μισή ώρα έξω μόνος μου χωρίς να με ελέγχει κάποιος.Και σήμερα γράφω πάλι σε η/υ μετά από πολύ καιρό φόβου μην στείλω τίποτα το υβριστικό σε κανέναν καθηγητή μου.
Μου φαίνεται πως έχω αρχίσει να έχω και κατάθλιψη καθώς έχω χάσει κάθε ελπίδα να το παλέψω.Πιο παλιά τουλάχιστον ήλπιζα πως κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω.Αυτά..........Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και για την τυχόν αναντιστοιχία του μηνύματος με την κατηγορία που το ένταξα.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας και την όποια δυνατή στήριξη μου δώσετε.

Υστερόγραφο: Είναι φυσιολογικές οι παραπάνω παρενέργειες που ανέφερα? Μάλιστα πρόσεξα πως έχει πέσει πολύ η αποδοσή μου.Λέτε να ευθύνεται το σεροξατ γι'αυτό?

[cheapcheap]

Θα ήθελα να ρωτήσω αν φαίνεται ολόκληρο το κείμενο στην πρώτη δημοσίευση?

[Μαράλ]

Γεια σου, cheapcheap, καλως όρισες :) Νομίζω πως το μήνυμά σου θα εμφανιστεί ολόκληρο αν προσθέσεις κενά μεταξύ των προτάσεων.