ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[Πες το μου και αυτό]

Τι σου κάνανε;

Αυτοί που μου κάνανε, το ξέρουνε.
Εύχομαι όμως να κοιμηθούνε ήσυχοι το βράδυ : )

[αλεξανδρος_77]

οσο περναει ο καιρος καταλαβαινω ολο και περισσοτερο τους ανθρωπους και ξερω τι σκεφτονται ομως εχω κουραστει και ειχα πει εξ αρχης οτι ειχα ζητησει καπια πραγματα για να παρω καπιον στα σοβαρα κατι που εγινε απο ελαχιστα εως καθολου.

ξερω πολυ καλυτερα τον εαυτο μου απ το καθενα και κανεις σχεδον δε μπορει να καταλαβει πως βλεπω το κοσμο και πως καταλαβαινω αν κατι πραγματι μου μιαζει η οχι

θα εχω τα ιδια ακριβως ετοιματα ακομα και στην επομενη ζωη και μονο οταν ικανοποιηθουν θα παψω να ειμαι αρνητικος πραγματικα ως τοτε απλως θα καθομαι και θα περιμενω προσπαθοντας να αναπτυξω οσοι περισσοτερη επαφη μπορω με το θεο ναι ζω ψυχαναγκαστικα αλλα καθε φορα σκεφτομαι ο θεος θελει να εισαι στη γη και να παλεψεις χωρις να τα παρατησεις για κανενα λογο

[favvel]

αλέξανδρε, πιστεύεις πράγματι πως το παλεύεις όταν, όπως αισθάνομαι, έχεις αποκοπεί απ' το κοινωνικό σύνολο λόγω θυμού και περιμένεις απλά να έρθει το τέλος σου?
Δεν τα λέω για να σε επιπλήξω. Είμαι ακριβώς στην ίδια θέση με σένα, αν όντως είσαι σε αυτή τη θέση.
Θα ήθελα να μάθω ποια είναι η στάση ζωής σου γιατί και η δική μου είναι ασφυκτικά περιοριστική λόγω αντίδρασης.
Πώς εννοείς εσύ την πάλη?
Εγώ έχω παραιτηθεί από τα πάντα, έχω αφήσει τη ζωή μου στην τύχη της, και που ζω δηλ πολύ μου είναι.

Επίσης αν πιστεύεις, που βλέπω πως πιστεύεις, ο Χριστός είχε πει σαν πρώτη εντολή : αγάπα τον Θεόν σου με όλη την καρδία και τη διανοία σου (κάτι τέτοιο) και σαν δεύτερη εντολή : αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν.
Δεν είπε πουθενά να αγνοείς, να είσαι θυμωμένος, να μην σε ενδιαφέρει ο πλησίον και να σε ενδιαφέρει μόνο ο θεός. Καταλαβαίνω όμως πως έχεις καταλήξει εκεί από θυμό και απογοήτευση απέναντι στους ανθρώπους.
Απλά πρέπει να πας παραπέρα.

Είπε να συγχωρείς τον πλησίον αν είναι λάθος και να μετανοείς αν είσαι εσύ λάθος. Πρώτα μαθαίνουμε να αγαπάμε και να συγχωρούμε τους άλλους και τον εαυτό μας που είναι πιο προσιτοί σε μας και τους βλέπουμε και μετά μαθαίνουμε να αγαπάμε και το θεό που δεν βλέπουμε.
Ή αυτό έρχεται αυτόματα μετά. Δηλ άπαξ και έχουμε σωστή συμπεριφορά με τους άλλους τότε αυτόματα έχουμε και απέναντι στο θεό.

Αν με τους άλλους χρειάζεται να έχουμε μια Α υπομονή με το Θεό χρειάζεται να έχουμε πολλαπλάσια υπομονή γιατί μπορεί μεν κάποια φορά να αισθανθούμε την παρουσία του ή απλά να έχουμε πειστεί για αυτήν, τις περισσότερες φορές στη ζωή μας όμως αισθανόμαστε μόνοι και αβοήθητοι και εύκολα χάνουμε την πίστη μας.

Οι συνάνθρωποι είναι το σκαλοπάτι που θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στο Θεό. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το σκαλοπάτι και να θέλουμε να φτάσουμε κατευθείαν στο θεό.
Στους άλλους βλέπουμε τον εαυτό μας. Οι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας. Έτσι λένε κι έτσι πιστεύω πως είναι. Οπότε όταν δεν σε ενδιαφέρει ο άλλος, δεν σε ενδιαφέρει ούτε ο εαυτός σου.
Όσο αγαπάς τον άλλον άλλο τόσο αγαπάς και τον εαυτό σου.

Τώρα αν εσύ δεν θες να αγαπάς τον άλλον ούτε τον εαυτό σου, αυτός είναι ο πιο βαρύς σταυρός για μένα που δύσκολα τον φέρνει κανείς βόλτα γιατί πας κόντρα με το τον εαυτό σου, με τους άλλους και με το θεό εν τέλει.

Και έχω μπερδευτεί. Πολλές φορές δεν ξέρω καν αυτά που λέω αν τα εννοώ ή είναι κασέτα αλλωνών που παίζει μες στο κεφάλι μου και που την παίζω κι εγώ, όπως αυτά που έγραψα πιο πάνω για τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.

Τέλος πάντων, αυτά ήθελα να πω πιο πολύ για να τα ακούω κι εγώ η ίδια..

[Constantly curious]

Favvel δεν υπαρχει παρθενογεννεση ολοι αναπαραγουμε τα αναγνωσματα μας, τα ακουσματα μας. Εισαι κατανοητη στον Λογο σου

[elis]

https://www.facebook.com/35258952487...2880/?sfnsn=mo

[favvel]

Constantly curious σ' ευχαριστώ πολύ.. ήθελα να σ' ευχαριστήσω και για κάποιες προηγούμενες απαντήσεις σου αλλά δεν σου έγραψα κάτι και φάνηκε σαν να σε αγνοώ..
Έχω ανάγκη να μιλήσω, να μοιραστώ το μέσα μου, έχω ανάγκη να καταλάβω το μέσα και το έξω μου.. απλά καταπιέζω τις ανάγκες μου ως συνήθως.. γι' αυτό και δεν γράφω συχνά εδώ..
Είναι κι επειδή αισθάνομαι πως εκτίθεμαι σε ένα φόρουμ.. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί παντού.. Και στην έξω ζωή εκθέτουμε τον εαυτό μας..
Κι έχω επιλέξει να εκτίθεμαι όσο το δυνατόν λιγότερο.. Μια ήσυχη ζωή που βράζει.. Αυτό κάνω.. Αλλά όλοι πληρώνουμε τις επιλογές μας..

Για κάποιο λόγο αισθάνομαι πως είναι ντροπή το να θέλει κανείς να εκφραστεί..όχι μόνο εδώ, γενικά στη ζωή.. ότι είναι ντροπή το να θέλει να ζήσει..
Και θέλει τέχνη το να μπορεί κανείς να ζήσει, να ξέρει τι θέλει και να το διεκδικεί.. θέλει τέχνη όλο αυτό..
Κι αυτό το αισθάνομαι επειδή οι άλλοι είναι οι κριτές μας..
Αισθανόμουν πάντα το βλέμμα του άλλου, την κριτική του, πολύ ισχυρή..
Μου λέγαν πως είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου, αλλά δεν μου έλεγαν πως δεν έφταιγε αυτό στην ουσία, αυτό ήταν ένα επακόλουθο..
Αυτό που έφταιγε ήταν η συστολή μου, ότι αισθανόμουν την κριτική των άλλων πολύ ισχυρή και προσπαθούσα πάντα να φανώ κάπως άξια στα μάτια τους, γι' αυτό γινόμουν αυστηρή με τον εαυτό μου, για να καταφέρω να είμαι όπως με θέλουν..

Όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου σημαίνει πως έχεις αφήσει λίγα περιθώρια στον εαυτό σου και τα κενά τα έχεις αφήσει να τα συμπληρώσουν οι άλλοι όπως θέλουν, αφήνεις στους άλλους την πρωτοβουλία να σε κάνουν να ζεις τη ζωή σου όπως αυτοί επιθυμούν για σένα ή όπως θεωρούν καλύτερο για σένα, επειδή σου είναι πιο βολικό αυτό.. Είναι πιο εύκολο να αφήσεις τους άλλους να αποφασίζουν και να βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα παρά να συμμετέχεις κι εσύ σε όλο αυτό.. παρά να συμμετέχεις στη ζωή σου!

Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται πως έχεις τους περισσότερους σύμμαχους ή έτσι σου παρουσιάζονται τουλάχιστον, δεν έχεις εχθρούς γιατί έχεις κάνει τον εαυτό σου θύμα προκειμένου να κερδίσεις τους άλλους, προκειμένου να τους αφήσεις να κάνουν ό,τι θέλουν με σένα..
Μόνο που το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να αδικείς τον εαυτό σου και να σε λένε και οι άλλοι θύμα ή κάτι χειρότερο πίσω απ' την πλάτη σου..

Όλο αυτό γινόταν μέχρι την εφηβεία όπου κάπου εκεί σταμάτησα αυτό το παιχνίδι.. Αντέδρασα, άρχισα να κάνω τα αντίθετα από αυτά που έκανα μέχρι τότε.. Από καλό παιδί έγινα το αντίθετο, από υπάκουη έγινα αντιδραστική, από εκεί που έτρωγα λίγο (με σκοπό να είμαι αρεστή) άρχισα να κατεβάζω την Άρτα με τα Γιάννενα..

Και κρατάει μέχρι τώρα όλη αυτή η αντίδραση.. Το θέμα είναι πως πάλι η ίδια είμαι απλά με άλλο μανδύα.. Πάλι είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου γιατί δεν με αφήνω να χαρώ, πάλι είμαι θύμα γιατί εγώ την πληρώνω την αντίδραση αυτή που είναι στείρα και δεν με έχει βγάλει πουθενά..

Το να μιλάμε, το να κάνουμε διαπιστώσεις είναι όντως παρηγορητικό.. Μας ανακουφίζει προς στιγμήν.. Το δύσκολο είναι από εκεί και πέρα τι κάνουμε.. Μένουμε σε μια διαπίστωση? ή κάνουμε βήματα για να αλλάξουμε κάτι στη ζωή μας?

Το όλο πρόβλημα είναι πως δεν μπορώ να αποδεχτώ πως δεν είμαι τέλεια.. και πως κανείς δεν είναι και κανείς δεν μπορεί να γίνει..
Εξάλλου για να είσαι αποδεκτός δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, απλά να είσαι ειλικρινής και ο εαυτός σου..
Αλλά ποιος είναι αυτός ο ρημαδοεαυτός μας τελικά?

Άσε που είμαι εδώ και χρόνια δεν με ενδιαφέρει να είμαι αποδεκτή από κανέναν.. Παλιά ήθελα να είμαι αποδεκτή από όλους.. Αυτό ήταν το λάθος μήνυμα απ' την οικογένειά μου και ακόμα δεν το έχω εμπεδώσει τελείως φαίνεται γιατί τώρα έχω περάσει στο άλλο άκρο..
Γενικά πιάνω τα άκρα, μια μέση κατάσταση δεν μπορώ να βρω..
Το τέλειο άλλωστε είναι υποκειμενικό και σχετικό..
Ίσως πρέπει να επανανοηματοδοτήσω κάποιες έννοιες που έχω στο μυαλό μου και καθορίζουν το πώς ζω..

[elisabet]

@favvel

Η αντίδραση είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Όσο σε ενδιέφεραν οι άλλοι όταν προσπαθούσες να είσαι αρεστή και έκανες ο, τι θεωρούσες πως ήθελαν να κάνεις, άλλο τόσο σε ενδιαφέρουν και ως αντιδραστική γιατί καταλήγεις πάλι να κάνεις όχι όσα η ίδια θες, αλλά όσα θεωρείς πως δεν θέλουν εκείνοι. Είναι το ίδιο νόμισμα. Και στο λέω ως αντιδραστική και η ίδια.

Το να μπορέσεις να ξεφύγεις από το δίπολο (κάνω ο, τι θέλουν- κάνω ο, τι δεν θέλουν) και να βρεις τι πραγματικά θες είναι το πιο δύσκολο από όλα και είναι αγώνας που κρατά μια ζωή, όχι για σένα μόνο ή για μένα αλλά για όλους. Δεν υπάρχει πιο διαρκής και δύσκολος αγώνας από αυτό που χαρακτηριστικά είπες "ποιος ρημαδοεαυτός είμαι τελικά;"

Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν όλη τους την ζωή χωρίς καν να έχουν αντιληφθεί ότι όσα κάνουν μπορεί να μην είναι ο εαυτός τους, δεν το χουν καν αναρωτηθεί ποτέ. Το γεγονός και μόνο ότι το αναρωτιέσαι, οτι αμφισβητείς όσα "είσαι" και ψάχνεις είναι τεράστιο βήμα αλλά μην περιμένεις να φτάσεις κάποτε στο σημείο που θα πεις " α να, τώρα τα βρήκα όλα, αυτή είμαι τελικά, τέλειωσε το ψάξιμο" γιατί αυτό το ψάξιμο δεν σταματά ποτέ απαξ και αρχίσει.

Υγ. Συγγνώμη που "πετάχτηκα" ξαφνικά στην κουβέντα σας, αλλά ήθελα να σου θέσω κι αυτή την οπτική.

[Constantly curious]

Δεν ξερω γιατι μου γινονται τοσο κατανοητα αληθινα και συμπαθη τα γραφομενα σου. Αυστηρη με τον εαυτο σου * Υπακουη σε κανονες. Γονεων ;; Με βαθυτερη αναγκη την Αγαπη τους ;; Στερηση τροφης / αρνηση Ζωης. Ανυπακοη / συναισθηματικη υπερφαγια ;; Εκεινοι οι πρωτοι συναισθηματικοι Αλλοι καθοριζουν το σωστο και το λαθος στη συμπεριφορα αλλά αν υπακοουμε παντοτε εκεινους η ψυχη εκρυγνυεται. Εχεις οξυτατο νου. Εχεις και συναισθημα. Αποτραβηχτηκες απο τα ονειρα σου; αποφασισες να ζησεις στο σπιτι για να μην υπαρξει ουδεμια κατακριση; Νιωθω οτι ειμαστε στην εποχη του παραλογου οπου αυτα τα "δηθεν νοσηρα" εχουν μεγαλυτερο νοημα. Οταν μεγαλωνουμε ως μαριονεττες και αποκοπτομαστε απο τη ψυχη μας πως ξαφνικα θα αποκτησουμε Υγιη ελευθερη βουληση και ικανοτητα συναισθηματικης διαχειρισης;; Επισης δεν ξερω αν ειχες συμμαχο ποτέ. Εαν η ιδια ενιωσες πως υπαρχει συμμαχος σε καποια αλλαγη σου. Μου διεγειρονται και αλλα ερωτηματα αλλά η κοπωση μου μπερδευει τη συνοχη.
Ελισσαβετ καλοδεχουμενη Ειμαστε πολλα μαζι. Εγω δεν αισθανομαι οτι κουβαλαω 1 εαυτο. Οπως και οι φωνες που εχω εσωτερικευσει μεσα μου. Ειμαστε ενα κραμα αρκετων στοιχειων και θλιβομαστε οσο δεν ξεδιπλωνομαστε. Για καποιους αρεστοι για καποιους απαραδεκτοι. Εσενα ομως favvel ποιοι ειναι οι πρωτοι ;; ολη η κοινωνια ;; ειναι ανεφικτο θαρρω. Θυμαμαι οτι με ειχε κολλησει στο τοιχο ακριβως το ιδιο μια χρονικη περιοδο της ζωης μου. Στη συζητηση πανω ακουω "μα ολοι κρινομαστε ακομα και εκεινοι που εχουν φυγει απο τη ζωη, τί σε κανει να το φοβασαι τοσο;;;" η απαντηση ηλθε. Ενιωθα ηδη υπερ ενοχικα και ηθελα να σταματησω τον φαυλο κυκλο. Πως;; μη ζωντας. Μου ειπα να ξανα τολμησω. Δειλα στην αρχη. Δυσκολα. Το εκανα. Δεν βλεπω πουθενα τελειοτητα. Βλεπω αρμονια εν δυναμει ομως μπορει να χαθει. Α!!! Επρεπε να πεταξω και καμια 20αρια ταμπελες επισης.

[αλεξανδρος_77]

δεν ειμουν ΠΟΤΕ μερος του κοινωνικου συνολου αυτου οσες φορες ειμουν απλως υποκρινομουν εναν ανθρωπο που ποτε δεν υπηρξε και απλως τους παριστανα τον κακομοιρη και τον αμοιρο για να ξεγλιστραω και να βρισκομαι παντου να τους πιανω τη κουβεντα και να τους λεω οτι ηθελαν να ακουσουν οι συζητησεις που εκανα δεν ηταν αληθινες αφου μου μιλαγαν χωρις να ξερουν ποιος ειμαι και απλα οταν αυτο σταματησε να λειτουργει απλως πεταξα τη μασκα και εδειξα ποιος ειμαι αδιαφοροντας για τις αντιδρασεις που θα προκαλεσει αυτο

επισης το να ζω και να παλευω αυτο ειναι η μεγαλυτερη προσφορα αφενος γιατι θυσιαζω τον εγωισμο μου δηλαδη το οτι δεν επιθυμω τη κατασταση αυτη και εφετερου ολοι θα συμφωνησουν (οσοι με ακολουθησουν) οτι εκανα τα παντα σχεδον για να σωθουν οσο δυνατον περισσοτεροι αφου δε σταματω δευτερολεπτο να τους προειδοποιω με οτι τροπο μπορω για οτι θα επακολουθησει

δευτερο ο Χριστος ολα αυτα που περιγραφεις τα ελεγε για τους αδερφους του κατι ιερο γι αυτον δεν αναφεροταν ουτε σε ΑΠΙΣΤΟΥΣ ουτε σε αθεους ακομα και η φραση εχθροι που χρησιμοποιουσε αναφεροταν σε αδερφους που πιθανον δε συμφωνουσαν κατι απαγορευτικο για τα πιστευω του κατι που συμφωνω και εγω σε αυτο το σκεπτικο το οραμα μου ηταν η αληλεγγυη κατι που φυσικα δεν εχει περασει καν απ το μυαλο σου

οσο για το κοινωνικο συνολο δε χρειαζεται να αναφερθω τι σκεφτομαι γι αυτο γιατι μπορει να καταλαβει κανεις

αν διαβασεις την αποκαλυψη θα διαπιστωσεις οτι οι απιστοι οχι μονο θα αγνωηθουν αλλα θα εχουν και κακη καταληξη και δε το λεω εγω αυτο αλλα οι γραφες

η υπομονη του θεου εχει εξαντληθει και προκειται να επιτρεψει σε ΑΠΙΣΤΟΥΣ να καταλαβουν τη γη αυτη εισβαρος των πιστων

[αλεξανδρος_77]

για οσους προβληματιζεστε και σκοπευεται να πορευτειτε με το θεο ενα θα σας πω επιθυμια του θεου ειναι να ζητε με ειρηνη στο πλανητη που θα φτιαξει ο θεος οταν θα ερθει η ωρα και θυμιθητε τα λογια του Χριστου μακαριοι οσοι φερουν την ειρηνη στο κοσμο ολα τα υπολυπα ειναι δευτερευουσας σημασιας αν θελετε να ασπαστειτε το θεο θα ασπαστειτε και τους αδελφους του τωρα αν εχετε ενδιασμους προς αυτα που λεω επειδη μια εικονα αξιζει οσο χιλιες λεξεις γκογκλαρετε τη λεξη κολαση ετσι απλα απο περιεργεια για να δειτε τι ειναι καλυτερο απ τα δυο και θελω να πω το εξης μπορει αυτα που λεω να ακουγονται δυσκολα στο πλανητη αυτο γιατι αυτος ο πλανητης ειναι ο πλανητης των ΘΗΡΙΩΝ (αριθμος ανθρωπου αρισμος θηριου) οταν θα αφαιρεθει το κακο απο τα μυαλα σας με το τροπο που θα το κανει αυτο ο Χριστος (μακαρι φτωχο το πνευμα) αυτο που λεω θα ειναι πανευκολο οπως ακριβως τα παιδια στη παιδικη χαρα και θα σας πω το εξης θυμιθητε τον εαυτο σας πως ενιωσε πραγματικη χαρα και αυτο ηταν οταν εισασταν παιδια αν δεν επανελθετε σε αυτη τη κατασταση δε προκειτε να νιωσετε χαρα πραγματικη αλλα παρα μονο λυπη και δυστυχια γιατι η δυστυχια ειναι η ενηλικιωση σας νομιζετε οτι ενω ειστε μεγαλοι εχετε εξουσια αλλα η εξουσια αυτη ειναι ψευτικη και προσπαθει απλα να σας αποκρυψει την πραγματικη αληθεια οτι τα παιδια ειναι αδυναμα και εσεις δυνατοι

[αλεξανδρος_77]

το μονο που τους ενδιαφερει ειναι να εχουν εξασφαλισει οτι θα εισαι δυστυχισμενος αναπηρος χωρις χερια και ποδια απο κει και περα να δεις λεφτα να πεφτουν απ τα μπατζακια προσφορες με τη σεσουλα αρκει να ξερουν οτι εισαι κακομοιρης και υποφερεις αυτο θελουν να ακουσουν για να γινεις αποδεκτος μολις εμαθαν οτι εμφανιστηκε καποιος στη γη με ειδικες ικανοτητες λυσαξαν να κανουν το πλανητη ανω κατω λυσαξαν επειδη υποψιαζονται και μονο οτι στη νεα εποχη οι ανθρωποι περνανε καλα βρηκαν φτηνα πραγματα να ψωνιζουν και ξεφυγαν απ τη κριση και πραγματικα τους μισησα γιατι θελουν ενα πλανητη απο ραγιαδες δουλους που δε θα σηκωνουν κεφαλι σε τιποτα και θα ζουν σκλαβοι για να βασιλευει το 3 ραιχ οσο ο κοσμος υποφερει και αν καποτε διαλυσουν το πλανητη αυτο απ το μισος τους επειδη κατι χαρηκαμε σε αυτον μην ανυσιχητε ο θεος θα δωσει τη λυση οσο αυτοι θα παριστανουν τους σωτηρες ενω δε κανουν αλλη δουλεια τοσα χρονια απ το να καταστεφουν τη μεσαια ταξη με στημενες οικονομικες κρισεις οσο αυτοι εχουν βγαλει λεφτα για 500 ζωες και για να μη πουν οτι τους θελουν υποταγμενους σε οικονομικα συστηματα
οταν δε μιλαγα για ολα αυτα δε τους αρεσε φανταζομαι τωρα που θα μιλαω και γι αυτο θα τους αρεσει καλυτερα

[αλεξανδρος_77]

10 χρονια και βαλε απο τα 20 ως τα 30 τους παριστανα τον μαυροφορεμενο καταθλιπτικο που γυρισε μολις απο κηδεια ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΔΑ να εκνευριζεται και ολα πηγαιναν ρολοι οταν πεταξα το πεπλο τοτε ειδα ποιοι ειναι πραγματικα και τοτε τα αισθηματα φρικης μεσα μου εγιναν απεριγραπτα γιατι ο θεος εφτιαξε τον ανθρωπο με αγαπη ενω αυτοι ηταν πολεμιοι του θεου και το μισος τους για το συνανθρωπο τους ηταν η τροφη τους ειναι απολυτως αποφασισμενος πλεον και το καλο μου προσωπο θα το διξω μονο σε οπιον το αξιζει

[favvel]

elisabet συμφωνώ..
Να προσθέσω πως όλα αυτά που λέμε σχετικά με το ποιοι είμαστε, παλιότερα δεν ήταν τόσο έντονα σαν αναζητήσεις στους ανθρώπους.. Παλιά πχ πριν 200 χρόνια, δεν υπήρχε φυσικά η ψυχολογία σαν επιστήμη.. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ότι είχαν σημαντικότερα προβλήματα να λύσουν πχ να φάνε.. Αυτό είναι πάντα ένα επίκαιρο πρόβλημα (βέβαια σήμερα όντως και άστεγος να μείνεις κάτι να φας θα το βρεις από συσσίτια για παράδειγμα.. -Η ζωή που κάνει βέβαια ένας άστεγος δεν παύει να έχει κακουχίες οι οποίες τον εξοντώνουν τελικά- άσχετο αυτό)..

Είχαν λοιπόν ασφαλώς και το πρωταρχικό πρόβλημα της επιβίωσης παλιότερα οι άνθρωποι αλλά η ψυχή τους δεν ήταν τόσο μπερδεμένη, χαμένη και εξουθενωμένη..
Ήταν θεωρώ πιο κοντά στον εαυτό τους, πιο προσγειωμένοι ίσως στην πραγματικότητα επειδή η πραγματικότητα όσο οδυνηρή και να ήταν πχ επί Τουρκοκρατίας, ωστόσο ήταν περισσότερο ξεκάθαρη.. Ο εχθρός ήταν πιο ορατός.. Δεν προσπαθούσαν να ξεφύγουν απ' την πραγματικότητα και να κάτσουν σε ένα κρεβάτι να ονειροπολήσουν για το πώς είναι ο κόσμος και γιατί είναι έτσι και πώς θα έπρεπε να είναι.. Όχι γιατί δεν τους έπαιρνε να το κάνουν.. Πάντα έχει την επιλογή ο άνθρωπος να αρνηθεί αυτό που συμβαίνει, να στήσει τα ποδάρια και να πέσει κάτω να πεθάνει.. Αλλά δεν το έκαναν.. Είχαν άλλο δυναμικό ψυχής..
Και αν πέθαιναν θα πέθαιναν υπερασπιζόμενοι ένα ιδανικό.. Πάντα αυτός ήταν ο λόγος που δεχόταν κάποιος το θάνατο.. Όχι από απογοήτευση, δεν πέθαιναν από παραίτηση, δεν αυτοκτονούσαν.. Και δεν εννοώ μόνο την πραγματική αυτοκτονία, γιατί κάποιοι πάντα αυτοκτονούσαν, εννοώ και την καθημερινή ψυχολογική αυτοκτονία..

Οι άνθρωποι αν κρίνω απ' τον εαυτό μου που είμαι το αντίθετο, ήταν περισσότερο ολοκληρωμένοι και ξεχώριζαν ο καθένας με τον τρόπο του.. Βέβαια μπορεί και να μην ήταν ακριβώς έτσι.. Πάντα υπήρχαν τα προβλήματα στις σχέσεις των ανθρώπων και στα τότε ζευγάρια, απλά κάπως έβρισκαν τον τρόπο να διαχειρίζονται τον εαυτό τους..

Σήμερα τρέχουμε όλοι στο γιατρό και στον ψυχολόγο.. Ενώ οι συνθήκες ζωής έχουν βελτιωθεί, ωστόσο η ψυχή μας νοσεί περισσότερο..
Και με βάση αυτά που λέγαμε πιο πάνω, θα πω πως αυτό που νομίζω ότι φταίει είναι η πολυσύνθετη κοινωνία μας.. Είμαστε πολλοί και διαφορετικοί και οι καθρέφτες μας, οι άλλοι, έχουν γίνει πολλοί.. Θα πει κανείς, μα οι καθρέφτες αντανακλούν πάντα το ίδιο, οπότε γιατί να χάνουμε τον εαυτό μας?
Δεν νομίζω πως είναι ακριβώς έτσι ή το παράδειγμα με τους καθρέφτες είναι ατυχές..
Δεν έχουμε την ίδια συμπεριφορά με όλους.. Ανάλογα το τι είναι ο άλλος μας προκαλεί και ανάλογη αντίδραση.. Και όταν αυτοί οι άλλοι που αντανακλούν τη συμπεριφορά μας είναι πολλοί και διαφορετικοί, κάπου εκεί χανόμαστε, χάνουμε τον εαυτό μας και δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε τελικά..

Ενώ είμαστε όλοι άνθρωποι κατά βάσιν και έχουμε τις ίδιες ανάγκες, ωστόσο ο τρόπος που καλύπτουμε αυτές τις ανάγκες είναι αυτό που μας διαφοροποιεί και που ενώνει μεταξύ τους αυτούς που έχουν τους ίδιους τρόπους..
Σήμερα προσπαθούμε να συνυπάρξουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, μέσα στην ίδια κοινωνία.. Είναι επόμενο ότι οι κανόνες συνύπαρξης θα είναι πιο αυστηροί ώστε να συμπεριλάβουν και τους πιο ατίθασους..
Κάπως έτσι όμως οι πιο υπάκουοι βγαίνουν off.. Γιατί δεν αντέχουν τους αυστηρούς κανόνες όταν εκ φύσεως βάζουν αυστηρούς κανόνες στον εαυτό τους που λέγαμε..

Επίσης αν δεν φταίει η πολυσύνθετη κοινωνία, ίσως τότε φταίει που έχουμε γίνει ελαστικοί και δικαιολογούμε τον εαυτό μας και έχουμε γίνει ως εκ τούτου πιο μαλθακοί.. Και μας μεγαλώνουν έτσι από μικρά.. Παλιά τα παιδιά μάθαιναν από μικρά πώς να ζουν μέσα στην κοινωνία.. Μάθαιναν πώς να αντιμετωπίζουν το μπούλιγνκ που λέμε σήμερα, και δυνάμωνε έτσι το μέσα τους.. Γιατί μπούλινγκ πάντα υπήρχε κατά τη γνώμη μου..

Σήμερα προσπαθούμε να βρούμε την αιτία σε καθετί.. Παίρνουμε μία απόσταση απ' τα γεγονότα όταν πάμε στον ψυχολόγο (και για τα παιδιά ισχύει αυτό), και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα απ' τη συσχέτιση με τον άλλον..
Με λίγα λόγια βγαίνουμε εκτός ζωής.. Δεν ξέρω αν χρειάζεται τελικά να κάνουμε κάτι τέτοιο.. Δεν ξέρω αν είναι ωφέλιμο, αυτό εννοώ..
Εξάλλου ποιος είχε πει ότι η ζωή δεν είναι ένας γρίφος που πρέπει να λύσεις αλλά ένα μυστήριο που πρέπει να ζήσεις..

Τώρα όλα αυτά δεν ξέρω αν είναι σωστά, είναι πολύ γενικά απ' τη μια και περιληπτικά απ' την άλλη.. Πώς να χωρέσει εδώ τώρα ολόκληρο θέμα, το γιατί νοσούμε σήμερα?

Constantly curious, αναφορικά με το αν είχα σύμμαχο ποτέ σε κάποια αλλαγή μου, (πολύ καλή ερώτηση παρεμπιπτόντως), απάντηση είναι ναι.. Αλλά εγώ είμαι αυτή που πρέπει να κάνει την αλλαγή.. Όσο και να βοηθήσουν ή να προσπαθούν οι άλλοι, αν εγώ δεν κάνω βήματα, δεν μπορούν να κάνουν αυτοί αντί για μένα..

αλέξανδρε, καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι πως έχεις δίκιο ή ξέρεις πως έχεις δίκιο και αυτό σε φέρνει αντιμέτωπο με το άδικο που βλέπεις γύρω σου..
Καταλαβαίνω και αυτό που λες για το πρόσωπο του μίζερου και καταθλιπτικού που αποδέχονται οι άλλοι και το γνήσιο πρόσωπό σου που δεν αποδέχονται..
Και έτσι είναι.. Οι άλλοι που μας θέλουνε σκυφτούς, ανήμπορους και υποταγμένους που λέει και το τραγούδι, πρώτοι πριν από εμάς έχουν απεμπολήσει τον εαυτό τους και την ψυχή τους και θέλουν να κάνουν και τους άλλους σαν τον εαυτό τους για να μην αισθανθούν πως κάποιος είναι καλύτερος από αυτούς..
Κανονικά θα έπρεπε να θέλουν να τραβηχτούν οι ίδιοι προς τα πάνω παρά να προσπαθούν να τραβήξουν τους άλλους προς τα κάτω για να τους φέρουν στα μέτρα τους.. Δυστυχώς αυτό γίνεται..

Τώρα όσο για το θεό και τη θρησκεία δεν ξέρω αν πρέπει να πάρω θέση..

Γενικά λόγια για να πω ήταν αυτά περισσότερο.. Και όταν τα ξαναδιαβάζω μυ φαίνονται και άσχετα.. Τέλος πάντων, το πρόβλημα της ψυχής μας παραμένει.. Και η ζωή περνάει..

[Vox]

Όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου σημαίνει πως έχεις αφήσει λίγα περιθώρια στον εαυτό σου και τα κενά τα έχεις αφήσει να τα συμπληρώσουν οι άλλοι όπως θέλουν, αφήνεις στους άλλους την πρωτοβουλία να σε κάνουν να ζεις τη ζωή σου όπως αυτοί επιθυμούν για σένα ή όπως θεωρούν καλύτερο για σένα, επειδή σου είναι πιο βολικό αυτό.. Είναι πιο εύκολο να αφήσεις τους άλλους να αποφασίζουν και να βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα παρά να συμμετέχεις κι εσύ σε όλο αυτό.. παρά να συμμετέχεις στη ζωή σου!

Δεν καταλαβαίνω καλά τι λες εδώ. Θεωρώ ότι είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου αλλά δεν επιτρέπω σε κανένα να μού υποδείξει πώς θα ζήσω, πόσο μάλλον να ενεργήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια για να είσαι κύριος της ζωής σου πρέπει να μην εξαρτάσαι με κάποιο τρόπο από άλλους.

[Vox]

Ρε παιδιά εσάς δεν σας χάλασε η αλλαγή της ώρας;

Εμένα καθόλου. Κατ' αρχήν η συγκεκριμένη αλλαγή προσφέρει μία επιπλέον ώρα ύπνου, γιατί να με «χαλάσει»; Έπειτα νυχτώνει νωρίς. Τι άλλο να ζητήσει κανείς! Εντάξει, ζητάω και ένα βαρβάτο χειμώνα με πολλά χιόνια και βαθύ σκοτάδι.