ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[favvel]

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση..
Δυστυχώς η περίοδος ανάπαυλας είναι η μισή μου ζωή.. Το θέμα είναι πως επειδή σκέφτομαι αρνητικά όλα αυτά τα χρόνια, ο εγκέφαλος δεν έχει ξεκουραστεί.. Δεν μπορεί να ξεκουραστεί όταν επί πολλά χρόνια κλαίω κάθε μέρα.. Έχει διαταραχθεί νομίζω ανεπανόρθωτα η ψυχική μου υγεία παρά τις όποιες θεραπείες και το φάρμακο που παίρνω..
Αισθάνομαι δε ότι η ικανότητα μελέτης μου έχει γυρίσει πίσω σε επίπεδα δημοτικού γιατί δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω.. Διαβάζω λέξη λέξη πολλές φορές..

Το πρόβλημα είναι πως δεν κάνω καμία προσπάθεια.. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχω τον τρόπο να διαβάσω ή δεν έχω συγκέντρωση.. Δεν το προσπαθώ καν.. Ή όποια προσπάθεια κι αν κάνω τελευταία δεν έχω τη δύναμη να την υποστηρίξω και είμαι σε μια διαρκή παραίτηση..
Απ' τα 18 αισθάνομαι πως έχει τελειώσει η ζωή μου .. Από τότε και μετά ζούσα καίγοντας τα λιγοστά αποθέματα ελπίδας και ενέργειας που είχα με κανά σεμινάριο από' δώ, ένα ιεκ που τελείωσα από εκεί χωρίς να με ενδιαφέρει αυτό που κάνω.. Απλά για να κάνω κάτι..

Είναι σαν να σέρνομαι στη ζωή.. Σαν να ζω μια ζωή άλλου ανθρώπου όπου δεν με αφορά.. Είμαι αμέτοχη στη ζωή μου..
Πλέον αφού ό,τι κι αν προσπάθησα δεν με έβγαλε κάπου, έχω παραιτηθεί..

Και είναι πολύ εύκολο να το κάνει αυτό κανείς για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το να παραιτηθεί, δύσκολο δε να το αντέξει όταν έχει γίνει χρόνιο.. Χρειάζεται δύναμη ψυχής να αντέξεις το τέλμα αλλά χρειάζεται και ένα βήμα πίσω στον εγωισμό σου για να αποδεχτείς τον εαυτό σου και τον κόσμο και να βγεις από αυτό το τέλμα που σε καθηλώνει..

Είναι και ότι δεν πιστεύω ότι θα μου δώσει ικανοποίηση να σπουδάσω κάτι, συγκεκριμένα να ασχοληθώ με τη σχολή..
Ίσως να ενεργοποιηθεί λίγο ο εγκέφαλος αν επιμείνω στην προσπάθεια για μάθηση, αλλά δεν περιμένω να αλλάξει η ψυχολογία μου αν γεμίσω απλά με γνώσεις..
Κι αυτό γιατί δεν παίρνω χαρά από ό,τι κι αν κάνω.. Δεν ξέρω τι περιμένω.. Τι προσδοκίες έχω απ' τη ζωή.. Περιμένω κάτι σπουδαίο, κάτι μεγάλο.. και αυτό που εισπράττω είναι μια σπουδαία αποτυχία..
Γιατί όταν θέλεις τα πολλά χάνεις και τα λίγα..

Από τον καιρό που απομονώθηκα και άρχισε να ξεφεύγει το μυαλό κάποιες φορές απ' την πραγματικότητα, μου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτώ αυτήν την πραγματικότητα και να ζήσω φυσιολογικά..
Σκέφτομαι συνέχεια πως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα απ' το φυσιολογικό και αυτή η σκέψη δεν με αφήνει να ησυχάσω και να ζήσω φυσιολογικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα..

Αν υπήρχε κάτι να αγαπήσω στον κόσμο θα είχα το μεράκι να ασχοληθώ με αυτό.. Είτε άνθρωποι ήταν αυτό είτε φυτά, ζώα, τέχνες, επιστήμες.. Αλλά τα βλέπω όλα σαν ένα υπερευφυές δημιούργημα που λειτουργεί με έναν τρόπο ακατανόητο για εμένα όταν βλέπω πως υπάρχει τόσος πόνος..
Υπάρχουν τόσα πράγματα να ασχοληθεί κανείς και εγώ επιλέγω από όλα αυτά το τίποτα..

Υπάρχουν ωστόσο πράγματα που με αγγίζουν και με συγκινούν.. Μπορεί να είναι τραγούδια, μπορεί να είναι και οι άνθρωποι ή οι ιστορίες ζωής τους..
Με συγκινούν οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να αγχώνονται για το μέλλον.. Με συγκινεί η προσπάθειά τους, η επιμονή τους, η υπομονή τους, η αγάπη που έχουν για αυτό που κάνουν, για την οικογένειά τους και αυτά είναι που θαυμάζω σε αυτούς..
Με συγκινούν άνθρωποι που γνωρίζω, πρόσωπα κοντινά, αλλά και άγνωστοι..
Με συγκινεί η πορεία του κάθε ανθρώπου.. Πώς ξεκινάει από μωρό και πώς εξελίσσεται όχι μόνος του, πάντα με βοήθεια από άλλους ανθρώπους..
Είναι συγκινητικό να βλέπεις τι έχει η καταφέρει η ανθρωπότητα στο διάβα των αιώνων αλλά και απογοητευτικό να φτάνει στις μέρες μας ένας άνθρωπος στα 18 του και να νιώθει ότι όλα τελείωσαν.. Είναι κρίμα να σέρνεται κάποιος στη ζωή και να περιμένει να περάσει ο καιρός..

Ψάχνω να βρω κάπου νόημα.. Το νόημα ξέρω το δημιουργούμε εμείς..

Γράφω και γράφω.. δεν βγάζει κάπου που τα αναμασάω.. Συγγνώμη αν κουράζω που τα γράφω.. Βρίσκω την ευκαιρία να τα πω αφού δεν πάω σε ψυχοθεραπευτή..

[Ορέστης]

Νιωθω σαν μια μυγα που μπηκε στην ταξη που ημουν ως φοιτητης και παρατηρω τον παλιο μου εαυτο. Μου ερχονται αναμνησεις απο εκεινη την εποχη οταν παρατηρω τους συμμαθητες μου. Σαν την ταινια στη Ρωμη με αγαπη του Γουντυ Αλεν.

[boo]

ξενυχταει αραγε κανεις?
γραφω το μεσημερακι και το παω σερι δυστυχως μπας και καταφερω τιποτα.. με το που γυρισω αν τελικα δε με παρει ο υπνος μεχρι τοτε θα ξεραθω..!!

[αλεξανδρος_77]

https://www.youtube.com/watch?v=UBfPRhultk8

[αλεξανδρος_77]

ξερεις που απευθυνομαι ααλλα θα σου πω το εξης αναλυεις το θεμα με τη λογικη και εχεις ξεχασει εντελως οτι εγω καταγομαι απο αλλο πλανητη και δε προκειται να λυγισω αν αυτο νομιζεις επισης δε μ αρεσει καθολου η συμπεριφορα σου γιατι κανεις πραγματα που ξερεις οτι τα βλεπω και συνεχιζεις κατι που με εξαγριωνει ακομα περισσοτερο το πεπλο επεσε και δε γινετε να ξαναμπει στη θεση του οπως ηταν

[Πες το μου και αυτό]

Σκέφτομαι ότι ο καλύτερος τρόπος να μην απογοητεύτεις , είναι να μην περιμένεις τίποτα από κανέναν.. Καμία προσδοκία και για τίποτα.. Καλημέρα!

[george1520]

Σκέφτομαι πως οι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι αν ζούσαν παρα να σκέφτονταν.

[Ορέστης]

Μας βαλαν εργασια στη σχολη να φτιαξουμε μια συνταγη και ειπα οτι θα φτιαξω βασιλοπιτα και θα τους κερασω αλλα νομιζω οτι αν το κανω δε θα φαει κανεις. Τι λετε κι εσεις;

[αλεξανδρος_77]

δε προκειται να κανω οδηγο της ζωης μου να τη βολεψω με οτι να ναι και με οτι βρω διαθεσιμο οι περισσοτεροι ανθρωποι καταστρεφονται γι αυτο το λογο οδηγο θα εχω οτι πιστευω και δε με ενδιαφερει αν αυτο σιγκλινει με την ιδεολογια του κοσμου αυτου.

[haritini86]

σκεφτομαι οτι με αργοπεθαινει να μην ξανα δω μερικα ατομα ποτε ξανα

με πληγωνει αρκετα να ξερω πως πχ ενα ατομο δεν θα το ξανα δω ποτε εστω απο κοντα

και θα πρεπει αυτο να το δεχτω γιατι δεν εχω αλλη επιλογη

το θεωρω θανασιμο και θανατηφορο και οτι χειροτερο

και δεν ξερω ποσο κακο η αν ειναι καλο το να υπαρχει επικοινωνια με τηλ μνμ βιντεοκλησεις και να ξερεις οτι δεν θα τους ξανα δεις απο κοντα

ανυποφορο ολα μου φαινονται ανυποφορα και πολυ δυσκολα για τις ανθρωπινες σχεσεις

[Νοσηρή φαντασία]

Σκέφτομαι ότι μερικά άτομα από δω είτε δεν πηγαίνουν σε ψυχίατρο ενώ θα επρεπε είτε τους παρακολουθεί λάθος ειδικός.Δε γίνεται να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας

[αλεξανδρος_77]

δε προκειται να βαλω κανενα δυναστη στη ζωη μου να με εξουσιαζει και να μου κανει τη ζωη μαυρη το μονο που μπορει να πετυχει καπιος με το να προσπαθει να μου πει τι θα κανω ειναι να με κανει να τον αποστρεφομαι (η πιο ευγενικη λεξη που βρηκα)

ειχα διξει ξεκαθαρα τη προτημιση μου για συγκεκριμενα προιοντα και ηταν απολυτως ΠΡΟΛΕΨΙΜΟ το τι θα αγοραζα και μη νομιζουν οτι θα αφησω το θεμα ετσι θα ανεβαζω συνεχως σχολια για το οτι βλεπω να μη πηγαινει καλα και αν υπαρχει καποιος που με γνωριζει και απορει γιατι ειμαι σε αυτη τη κατασταση απλως με κοροιδεψαν πουλωντας μου πανακριβα προιοντα απο ψευτικα υλικα γιατι απλα η εκμεταλευση παει συνεφο ειναι να μη καταλαβουν οτι χρειαζεσε κατι και δε μπορεις χωρις αυτο

μου φερθηκαν με το χειροτερο τροπο κατι που δε μου αξιζε και περιμενουν να τα κανω γαργαρα ολα αυτα ομως καταλαβαν λαθος η εποχη των κοροιδων τελειωσε προ πολου τωρα μπηκαμε στην εποχη των θεων.δε προκειται να ανεχτω αυτη τη συμπεριφορα

[αλεξανδρος_77]

αυτο που συνειδητοποιησα καλυτερα απο ποτε ειναι το ποσο μισουν οτιδηποτε ευχρηστο που σε εξυπηρετει γιατι η θα πουλανε δυσχρηστα προιοντα συνεχως που δε θα βολευουν η θα γινουν συνταξιουχοι παλιοτερα δε τους εφτανε που οτιδηποτε χρησιμο το εκαναν κατραμι μαυρο τωρα τα ξεφτυλισαν και αυτα γιατι δε θελουν κανενας να επωφεληθει απο τιποτα θελουν μονο να εχουν καταναλωτες χωρις μυαλο που να ψωνιζουν συνεχεια πανακριβες αχρηστες συσκευες και δεν ειναι τοσο οτι αναφερομαι σε μικρομαγαζα αλλα σε κατι τυπους που εχουν βγαλει λεφτα για 500 ζωες και εχουν το θρασος να εχουν και παραπονα γιατι θελουν να βγαλουν αλλα τοσα για να φανε και τα τρισεγγονα τους ετσι για σπασιμο

[αλεξανδρος_77]

ακομα δεν εχω καταλαβει ποιοι νομιζουν πως ειναι με αντιμετωπισαν με αυτο το τροπο και τωρα περιμενουν και να τους σεβαστω γιατι αυτοι μηπως με σεβαστηκαν η νομιζουν οτι θα παιζουν με την υπομονη μου δια παντως
η μηπως εχουν καλομαθει να εχουν ακολουθους και νομιζουν οτι οι αλλοι ειναι σκλαβοι τους
τοσο καιρο με σταυρωσαν με οτι τροπο μπορουσαν καταχραστηκαν οτι υπομονη μου εχει απομυνει ξεπερασαν καθε οριο και τωρα δηλωνουν και σχολασμενοι απο οτι φαινετε το θρασος τους δεν εχεις οριο απαιτουν το σεβασμο μου σε αυτους κατι που δε κανουν καν οι ιδιοι σε μενα γιατι νομιζουν οτι ειμα ηλιθιος και αυτο θα το δεχτω με κολπα που νομιζουν οτι δεν αντιλαμβανομαι
ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ το θυμαμαι πολυ καλα καταρχην.

[Constantly curious]

Την περιοδο των εορτων παντοτε την περνουσα πιο βαρια. Γυρω μου χαρα χαμογελα εγω θλιμμενη βαρια στη διαθεση. Μετα απο χρονια καταλαβα οτι η συνδεση παιδικου τραυματος με αυτη την εορτη ισως ευθυνοταν ή αυξανε την καταθλιψη. Και φετος τα ιδια. Γιατι εγινε καραμελα η λυση ή η σκεψη της αυτοχειριας ; ( βασει των τιτλων στο φορουμ ) διερωτομαι. Και Ναι τολμησα καποτε και εγω να δωσω τελος. Δεν ασκω κριτικη. Ειχα ακουσει πως η απελπισια ωθει τον ανθρωπο εκει. Δεν ειναι ομως απλο. Επισης η απελπισια εκδηλωνεται και με θυμό. Αυτος αν στρεφεται εκ των εσω ( εαυτος μας γιγαντωνει την απελπισια ) αν στρεφεται εξωθεν καταληγει σε αψιμαχιες. Καποια στιγμη ολοι οι ανθρωποι θα αφησουμε τη ζωη. Ειναι η φθορα των κυτταρων. Εκτος βεβαια απο τα απροοπτα οπου μιλαμε για τον Χαρο ( τροχαια κτλ ). Ποσοι κλαινε επειδη εμειναν πισω να νοσταλγουν αγαπημενους;;; ποσοι νιωθουν ευγνωμοσυνη που βρηκαν σημερα ανθρωπο να μιλησουν; να φανε;; να ζεσταθουν ;;;; Παλευω να μην ξεχασω πως ενιωθα αρρωστη σωματικα και ψυχικα. Να πω ενα " δε πειραζει, σημερα πεσμενη αυριο ισως οχι". Θελω να ευχαριστησω πολλα μελη που απο το 2015 εκαναν χωρο και μου εδωσαν χρονο ψυχης. Μην ξεφτιλιζουμε τα παντα λογω απελπισιας. Και αν ναι... υπαρχει χρονος μετεπειτα περισυλλογής. Υπαρχει το Συγνωμη. Μεσω αλλαγης συμπεριφοράς.