ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[Mariah]

Επειδη ζηλεψα και εγω, οριστε ενα βιντεακι

Natalie Imbruglia - Torn <3

https://www.youtube.com/watch?v=VV1XWJN3nJo

[mindcrime]

Πόσο πολύ έχω μετανιώσει που βρίσκομαι στο μέρος που βρίσκομαι και δεν μπορώ να απεγκλωβιστώ από αυτό...

[Constantly curious]

Πόσο πολύ έχω μετανιώσει που βρίσκομαι στο μέρος που βρίσκομαι και δεν μπορώ να απεγκλωβιστώ από αυτό...

Ποσο ταυτιζομαι αλλά ποσο πολυ ψαχνω τη μαμημενη εξοδο. Ε δε γινεται, θα βρεθει η εξοδος, θα την βρουμε και θα πορευτουμε.

***Επισης, για ποσο ακομα αραγε θα πληρωνω για να μαθω πως ειχα παρει λαθος μαθηματα ζωης αλλά οτι θα διορθωθω ? οε ο ?
πφφφφφφφφφφφφφ

[ioannis2]

Μήπως επέλεξα την ασφαλή οδό?
Μήπως ο φόβος για το άγνωστο καθόρισε την επιλογή μου δλδ την παραμονη στο χώρο που ειμαι τωρα?
Μήπως με καθοδήγησε η καταστροφικότητα ως τροπος αντικρισης του άγνωστου?

Το ρεζίλεμα είναι πως πάλεψα για αυτο το άγνωστο και τωρα τους λεω όχι. Το όχι ειναι αποτελεσμα παρεναίσεων, θετικότατης στασης έναντι μου των ανθρωπων με τους οποιους τώρα είμαι. Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος με το τώρα. Σίγουρα όταν πάμε να χάσουμε κάτι τότε κατανοούμε την αξία του. Υπήρχε και μια αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια αυτού του άγνωστου και ως προς το αν θα ήταν κάτι πολύ καλό όπως το τώρα.

Η επιλογη της ασφαλειας εκμηδενίζει, αποτρεπει το στρες της αλλαγης και τα όσα ψυχολογικα πλην το συνοδεύουν.
Τελικά είμαι αδύναμος για αλλαγές ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?

[ioannis2]

Πόσο πολύ έχω μετανιώσει που βρίσκομαι στο μέρος που βρίσκομαι και δεν μπορώ να απεγκλωβιστώ από αυτό...

Ποσο ταυτιζομαι αλλά ποσο πολυ ψαχνω τη μαμημενη εξοδο. Ε δε γινεται, θα βρεθει η εξοδος, θα την βρουμε και θα πορευτουμε.

***Επισης, για ποσο ακομα αραγε θα πληρωνω για να μαθω πως ειχα παρει λαθος μαθηματα ζωης αλλά οτι θα διορθωθω ? οε ο ?
πφφφφφφφφφφφφφ

Χωρίς να ξέρω την προηγούμενη συζήτηση σας, αρκούμενως σε αυτα τα τελευταια σας μηνύματα:
Δέστε και το πιο πάνω μήνυμα μου, μάλλον ταυτίζεται με αυτα που συμβαίνουν σε σας.
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ εγκλωβιζόμαστε. Άμα δεν κάνεις τη σωστη επιλογη στο σωστο χρόνο, ιδίως αν εχεις και τα προσόντα, λόγω της χάλια ψυχολογιας, μετά ισχύει το ενός κακού μύρια έπονται! Η έξοδος απο το μερος που βρίσκεσαι (ήτοι από τη λάθος επιλογή, τα λάθη σε καθε τομεα της ζωης σου) όλο και πιο πολύ χάνεται πίσω σου. Τα λάθος μαθήματα ζωης οδηγούν σε λάθος επιλογές.

[Constantly curious]

"ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?"


Ευγενικη σκεψη προς εσε, λεω να την κρατησεις. Καλημερα.

Ως προς το προηγουμενο, οπως ειχα διαβασει και στον Σκοτ Πεκ, ορισμενα λαθη χριζουν επαναληψης γιατι μονον ετσι περνανε βιωματικα αρα διακοπτονται και οριστικα.
Ενα μυαλο δε μπορει να σωσει ή να προλαβει πολλους παραγοντες. Μπορει απλα να διαλεξει.
Εαν ειναι αναποφασιστο και φοβισμενο καλο ειναι να αναζητα σωστη βοηθεια. Εαν δεν ειναι ετοιμο τοτε ισως η υπερβολικη πιεση του προκαλεσει ψυχολογικη καταρρευση.
Τελος παντων.... τεραστιο θεμα.

[mindcrime]

Ποσο ταυτιζομαι αλλά ποσο πολυ ψαχνω τη μαμημενη εξοδο. Ε δε γινεται, θα βρεθει η εξοδος, θα την βρουμε και θα πορευτουμε.

***Επισης, για ποσο ακομα αραγε θα πληρωνω για να μαθω πως ειχα παρει λαθος μαθηματα ζωης αλλά οτι θα διορθωθω ? οε ο ?
πφφφφφφφφφφφφφ

Καλημέρα CC
Εγώ δεν βρίσκομαι στην Αθήνα και με ενοχλεί αυτό, μου λείπει αυτό το μέρος...

[Constantly curious]

Καλημέρα CC
Εγώ δεν βρίσκομαι στην Αθήνα και με ενοχλεί αυτό, μου λείπει αυτό το μέρος...

Αχ, να υποθεσω οτι πρεπει πρωτα να δωσεις συνεντευξεις να κλεισεις δουλεια κ μετα να μετακομισεις?

[ioannis2]

"ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?"Ευγενικη σκεψη προς εσε, λεω να την κρατησεις. Καλημερα.

Ως προς το προηγουμενο, οπως ειχα διαβασει και στον Σκοτ Πεκ, ορισμενα λαθη χριζουν επαναληψης γιατι μονον ετσι περνανε βιωματικα αρα διακοπτονται και οριστικα.
Ενα μυαλο δε μπορει να σωσει ή να προλαβει πολλους παραγοντες. Μπορει απλα να διαλεξει.
Εαν ειναι αναποφασιστο και φοβισμενο καλο ειναι να αναζητα σωστη βοηθεια. Εαν δεν ειναι ετοιμο τοτε ισως η υπερβολικη πιεση του προκαλεσει ψυχολογικη καταρρευση.
Τελος παντων.... τεραστιο θεμα.

Το πρώτο, μου το εισηγήθηκε (ήτοι να το ακούω) πριν χρόνια κάποιος ψυχοθεραπευτής.
Το άλλο που ήθελα να σας πω (αφορά και το θεμα "αναζητα σωστη βοηθεια" που με συμβουλευεις, κάποιος ψυχολογος, μου έχει πει πως κάποτε στη ζωη μας υπάρχουν πραγματα/λάθη/σωστά/ καταστασεις τελος πάντων σε εμάς που εμεις αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε και αυτα μας τα υποδεικνύουν άλλοι οι οποίοι έχουν γνώση της εικόνας μας και μου φερε παραδειγμα όπως όταν έχουμε ένα σημάδι στο πρόσωπο το οποίο προφανώς με τα μάτια μας δεν μπορούμε να το δούμε και μας το υποδεικνύουν οι άλλοι για να το καθαρίσουμε. Κάπως έτσι. Πάντως στο προκείεμνο θεμα που με απασχόλησε οι σκέψεις (πέραν του ενστίκτου) από υπεύθυνα άτομα που ειχαν καποια γνωση του θεματος, ήταν αρνητικές ως προς το να κάνω την κίνηση, την επιλογή.
Βεβαια αν το κανω ακομα πιο πολύπλοκο μπαινει στη μεση και ο φόβος ο οποίος μας βρίσκει χίλιες δυο δικαιολογίες και κόλπα για να μην φύγουμε από αυτο που θεωρούμε ως το ασφαλές. Ίσως όλα τα πιο πάνω να παοτελούν και παιχνίδια του φόβου.

[Remedy]

Μήπως επέλεξα την ασφαλή οδό?
Μήπως ο φόβος για το άγνωστο καθόρισε την επιλογή μου δλδ την παραμονη στο χώρο που ειμαι τωρα?
Μήπως με καθοδήγησε η καταστροφικότητα ως τροπος αντικρισης του άγνωστου?

Το ρεζίλεμα είναι πως πάλεψα για αυτο το άγνωστο και τωρα τους λεω όχι. Το όχι ειναι αποτελεσμα παρεναίσεων, θετικότατης στασης έναντι μου των ανθρωπων με τους οποιους τώρα είμαι. Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος με το τώρα. Σίγουρα όταν πάμε να χάσουμε κάτι τότε κατανοούμε την αξία του. Υπήρχε και μια αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια αυτού του άγνωστου και ως προς το αν θα ήταν κάτι πολύ καλό όπως το τώρα.

Η επιλογη της ασφαλειας εκμηδενίζει, αποτρεπει το στρες της αλλαγης και τα όσα ψυχολογικα πλην το συνοδεύουν.
Τελικά είμαι αδύναμος για αλλαγές ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?

το οτι επελεξες την ασφαλη οδο, ειναι βεβαιο. αυτο περιγραφεις.
αυτο δεν σημαινει ομως οτι ηταν η λαθος αποφαση!
μπορει πραγματι η εξελιξη να ηταν αρνητικη αν επελεγες την αλλαγη.
απλα δεν θα το μαθεις ποτε.

[favvel]

να ρωτήσω κάτι?
τι σας κρατάει στη ζωή?
μήπως η πίστη?(η θρησκεία δλδ)..
η δυσκολία να πεθάνετε?
ή μήπως η πραγματική αγάπη για τη ζωή?

πιστεύω πως αυτοί που μένουν στη ζωή επειδή τους αρέσει πραγματικά είναι πάρα πολύ λίγοι..είναι η μειοψηφία..
εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
πιστεύω πως οι περισσότεροι ζουν από συνήθεια..έχουν συμβιβαστεί με την ανυπόφορη ζωή τους και κάνουν υπομονή μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι..σ'αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ..

[Κύκνος]

να ρωτήσω κάτι?
τι σας κρατάει στη ζωή?
μήπως η πίστη?(η θρησκεία δλδ)..
η δυσκολία να πεθάνετε?
ή μήπως η πραγματική αγάπη για τη ζωή?

πιστεύω πως αυτοί που μένουν στη ζωή επειδή τους αρέσει πραγματικά είναι πάρα πολύ λίγοι..είναι η μειοψηφία..
εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
πιστεύω πως οι περισσότεροι ζουν από συνήθεια..έχουν συμβιβαστεί με την ανυπόφορη ζωή τους και κάνουν υπομονή μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι..σ'αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ..

Μια απ' τα ίδια κι εγώ favvel, περιμένω να τελειώσει και να ησυχάσω...αυτό που με κρατάει στη ζωή είναι η δυσκολία να πεθάνω, προσπάθησα αρκετές φορές αλλά χωρίς επιτυχία...προφανώς...

[giang]

να ρωτήσω κάτι?
τι σας κρατάει στη ζωή?
μήπως η πίστη?(η θρησκεία δλδ)..
η δυσκολία να πεθάνετε?
ή μήπως η πραγματική αγάπη για τη ζωή?

πιστεύω πως αυτοί που μένουν στη ζωή επειδή τους αρέσει πραγματικά είναι πάρα πολύ λίγοι..είναι η μειοψηφία..
εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
πιστεύω πως οι περισσότεροι ζουν από συνήθεια..έχουν συμβιβαστεί με την ανυπόφορη ζωή τους και κάνουν υπομονή μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι..σ'αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ..

με κρατάνε στην ζωή τα πάντα
τ ανίψια μου τ αδέρφια μου οι φίλοι μου
τ ότι ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω τον ήλιο τα σύννεφα
τ ότι θα πάω για καφέ και θα μιλήσω για ότι νάνε
γιατί θα γευτώ ωραίες γεύσεις το μεσημέρι
γιατί θα απολαύσω έναν καφέ και 5 τσιγάρα
γιατί θα μπω εδώ και θα πω και 10 κουβέντες μαζί σας
είναι πάρα πολλά αυτά που μας κρατάνε στην ζωή απλά μερικές φόρες δεν τα βλέπουμε

[Mariah]

να ρωτήσω κάτι?
τι σας κρατάει στη ζωή?
μήπως η πίστη?(η θρησκεία δλδ)..
η δυσκολία να πεθάνετε?
ή μήπως η πραγματική αγάπη για τη ζωή?

πιστεύω πως αυτοί που μένουν στη ζωή επειδή τους αρέσει πραγματικά είναι πάρα πολύ λίγοι..είναι η μειοψηφία..
εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
πιστεύω πως οι περισσότεροι ζουν από συνήθεια..έχουν συμβιβαστεί με την ανυπόφορη ζωή τους και κάνουν υπομονή μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι..σ'αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ..

Η αγαπη γενικα. Της οικογενειας μας. Των ανθρωπων που αγαπαμε και μας αγαπανε. Και οι φιλοι μας.

Αν υπαρχει αγαπη, ολα τα καταφερνεις και τα πολεμας.

[melissa]

Μήπως επέλεξα την ασφαλή οδό?
Μήπως ο φόβος για το άγνωστο καθόρισε την επιλογή μου δλδ την παραμονη στο χώρο που ειμαι τωρα?
Μήπως με καθοδήγησε η καταστροφικότητα ως τροπος αντικρισης του άγνωστου?

Το ρεζίλεμα είναι πως πάλεψα για αυτο το άγνωστο και τωρα τους λεω όχι. Το όχι ειναι αποτελεσμα παρεναίσεων, θετικότατης στασης έναντι μου των ανθρωπων με τους οποιους τώρα είμαι. Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος με το τώρα. Σίγουρα όταν πάμε να χάσουμε κάτι τότε κατανοούμε την αξία του. Υπήρχε και μια αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια αυτού του άγνωστου και ως προς το αν θα ήταν κάτι πολύ καλό όπως το τώρα.

Η επιλογη της ασφαλειας εκμηδενίζει, αποτρεπει το στρες της αλλαγης και τα όσα ψυχολογικα πλην το συνοδεύουν.
Τελικά είμαι αδύναμος για αλλαγές ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?

Ιωάννη πιστεύω ότι από όλη αυτή την εμπειρία πρέπει να κρατήσεις τα θετικά. Τι θέλω να πω. Μας λες ότι έψαξες για μια νέα δουλειά, την πήρες, η τωρινή σου δουλειά θέλησε να σε κρατήσει κι εσύ από όλα αυτά τα θετικά κρατάς ότι είσαι αδύναμος. Εγώ σαν αντικειμενικός παρατηρητής σου λέω ότι βλέπω έναν άνθρωπο που προφανώς είναι πολύ καλός εργαζόμενος αφού σε τέτοιους καιρούς όχι απλά πέρασε επιτυχώς μια οποιαδήποτε συνέντευξη αλλά μια συνέντευξη για μια θέση που τον ενδιέφερε πολύ. Βλέπω επίσης ένα άτομο που είναι αγαπητό στον τωρινό χώρο εργασίας του, όπου του ζήτησαν να μείνει. Εσύ μπορεί να επέλεξες εντέλει να μην αλλάξεις θέση και να θεωρείς ότι όλο αυτό έγινε μάταια. Όμως όλο αυτό έγινε για να θυμίσει και σε σένα και στην τωρινή σου δουλειά πόσο σημαντικός είσαι για αυτούς και πόσα έχεις να προσφέρεις. Εγώ αυτό δεν το θεωρώ και λίγο. Επίσης το ότι επέλεξες να μείνεις γιατί το θεωρείς αδυναμία; Μπορεί η άλλη δουλειά να είχε πχ περισσότερο πρεστίζ αλλά και περισσότερη ανασφάλεια. Δεν επιλέγουμε όλοι με ίδια κριτήρια. Το να είναι για σένα σημαντικό να νιώθεις ασφάλεια στο χώρο εργασίας σου δεν είναι λιγότερο σημαντικός παράγοντας από το να θέλει κάποιος άλλος πχ να πάει στο καλύτερο γραφείο αλλά να δουλεύει 12ωρα και να ξέρει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να τον σουτάρουν. Δέξου αυτό που είσαι και ότι δεν πρέπει να απολογηθείς σε κανέναν για τα κριτήρια επιλογής της δουλειάς σου. Και κοίτα να χαρείς λίγο γιατί ειλικρινά στεναχωριέμαι να σε βλέπω να κατηγορείς τον εαυτό σου για κάτι που αποτελεί αντικειμενικά επιτυχία.