ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[giannis000]

Γιαννη,ναι. Δεν υπαρχουν πολλες επιλογες. Γι αυτο προσπαθεις σε καθε μερος που θα βρεθεις να εισαι ανοιχτος, να μιλας με ατομα. Ξεκινησε ενα χομπι. Ακόμα και μονος σου, πηγαινε μια βολτα και μιλα σε καποιον. Δε ξερω εγω προσπαθω να τα κανω και δεν μου εχουν βγει σε κακο μεχρι ωρας.

γενικα ουτε εμενα. αλλα ενδιαμεσα υπυρχαν κ αποιοι στραβοι. κ πιστευω εκει ειναι που πρεπει να δειξεις ποσο κουραγιο κ θεληση εχεις προκειμενου να προσπερασεις αυτους κ τα λογια τους κ να συνεχησεις

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

[maria4]

Μακαρι να έρθει μια μέρα και να σωθω

[giannis000]

Μακαρι να έρθει μια μέρα και να σωθω

δεν θα ερθει απο μονη της. εσυ θα σημηουργισεις αυτη τη μερα

[maria4]

Όλο αυτό κάνω και δε πιάνει τόπο βρε Γιάννη. ...

[elis]

Θα μου πει κάποιος που ξέρει τι κάνει το Ναταλάκι

[elis]

Αφιερωμένο στο Ναταλάκι
https://youtu.be/-arWd1EqurI

[elis]

Στις μέρες μας υπάρχουν ειδωλολάτρες που κοιτούν το χρήμα κ πιστοί που κοιτούν την αγάπη

[savatage]

Μια χαρα ειναι η ναταλια

[ioannis2]

Όχι πάντα. Πολλές φορές αναλώνεται κανείς σε ψυχοθεραπείες για παιδικά τραύματα/βιώματα και στο τέλος τι; Διαπιστώνει απλά πως σε πολλές περιπτώσεις η αιτία είναι η ανισορροπία στον εγκέφαλο. Καθαρά βιολογική δηλαδή. Κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν. Η κόλαση είναι να το αποδεκτείς και να ζήσεις με αυτό (αν δεν περνάει αλλιώς). Ακόμα καλύτερα όταν υπάρχουν λύσεις που σε κάνουν να μην το σκέφτεσαι (όπως τα αντιψυχωσικά που κάνουνε την μπου μας λειτουργική).

Η ανισορροπία στον εγκέφαλο δεν θα εκδηλωνόταν σε ψυχολογικό πρόβλημα αν δεν μεσολαβούσαν τα τραύματα. Τυχόν ανισορροπία/βιολογικά αίτια δλδ δεν πρέπει να λειτουργούν σαν δικαιολογία, δλδ έχω βιολογικό πρόβλημα και γι αυτο εχω καταθλιψη, ΙΨΔ κπ, εκτός κι αν η δικαιολογία ειναι τροπος για να ξεχαστούμε από τις τραυματικές εμπειρίες.

[maria4]

Συμφωνώ Γιαννη. Είναι τοσο δύσκολη/περίπλοκη η καταθλιπτικη διαταραχη ομως που και δικαιολογια θεωρω να θελει ν το εχει κανεις, δεν ειναι αυτο που τον κραταει πίσω. Καταθλιψη εχεις κι εσυ;

[blackbird]

Η ανισορροπία στον εγκέφαλο δεν θα εκδηλωνόταν σε ψυχολογικό πρόβλημα αν δεν μεσολαβούσαν τα τραύματα. Τυχόν ανισορροπία/βιολογικά αίτια δλδ δεν πρέπει να λειτουργούν σαν δικαιολογία, δλδ έχω βιολογικό πρόβλημα και γι αυτο εχω καταθλιψη, ΙΨΔ κπ, εκτός κι αν η δικαιολογία ειναι τροπος για να ξεχαστούμε από τις τραυματικές εμπειρίες.

Δεν με θυμάμαι βρε Γιάννη να έχω τραυματικές εμπειρίες στα 12. (Μετά υπήρχαν άλλα πράγματα αλλά δεν σχετίζονται με αυτά που έχω τώρα, τα έχω αναλύσει). Από τότε ξεκίνησε και τώρα είμαι 25 χρονών. Τόσα χρόνια έχω δοκιμάσει ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ποτέ δεν επαναπαύτηκα. Ψυχοθεραπεία ένα χρόνο (τόσο καιρό ψάχναμε παράλληλα αιτίες και δώστου οι αναλύσεις και το παλεύαμε και με γνωστική-συμπεριφοριακή), διατροφή, έντονη γυμναστική, εργασιοθεραπεία, να το παλεύω με την λογική, να προσπαθώ να το ξεχνάω με διαστηριότητες. Οι ιδεοληψίες δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σε περιόδους έντονου στρες κιόλας δεν παλεύονται... Επίσης μην ξεχνάς ότι η ψυχανάλυση δεν βοηθάει στην ΙΔΨ. Και τις αιτίες να έβρισκα δηλαδή και τραύματα που την πυροδότησαν να υπήρχαν, από εκεί και πέρα τι κάνεις; Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Απλά τόσο καιρό τα έβαζα με τον εαυτό μου, τι συνέβη ώστε να έχω τέτοιες ιδέες και να ντρέπομαι γι' αυτές. Τόσα χρόνια η ίδια ιστορία και να μην μιλάς σε κανέναν για όλα αυτά πέρα από ειδικούς που είχες φτάσει στο αμήν για να επισκεφθείς. Και τελικά να σου λένε να δοκιμάσεις τα φάρμακα, οι ίδιοι οι γιατροί να παραδέχονται πως απλά θα ανακουφιστείς για τις περιόδους που δεν αντέχεις τις εξάρσεις της διαταραχής, και μετά να ξέρεις και εσύ ο ίδιος πως μπορεί να επανέλθουν γιατί ούτε η επιστήμη δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση για την ΙΔΨ. Δεν υπάρχει φάρμακο ειδικά γι' αυτήν. Τουλάχιστον να μπορώ να το αντέχω όμως όταν βιώνω την κόλαση. Ο ένας μου πρότεινε αντικαταθλιπτικό με ζάναξ, ο άλλος μικρή δόση αντιψυχωσικού μόνο, ο παράλλος αντιψυχωσικό με αντικαταθλιπτικό, και άντε να διαλέξεις. Οπότε ειδικά για μένα, ειλικρινά, δεν το δέχομαι. Μόνο δικαιολογία δεν είναι. Τόσα χρόνια κιόλας έχω μάθει να ζω με εκείνη, να προσπαθώ να το αντέξω και να φανώ δυνατή και κάνω όοοο,τι περνάει από το χέρι μου να την ξεφορτωθώ. Δεν με αφήνει. Ειλικρινά σκέφτομαι να πάρω φάρμακα γιατί δεν την παλεύω άλλο, κουράστηκα και όσο περνούν τα χρόνια γίνομαι χειρότερα. Υπάρχουν τόσα είδη ιδεοληψιών και ψυχαναγκασμών εντομεταξύ. Αν είχα ιδεοληψίες μόλυνσης και καθαριότητας μπορεί η ψυχοθεραπεία και μόνο να με βοηθούσε. Τώρα κοντεύω στη φάση της ψύχωσης.

Υ.Γ: Η κατάθλιψη γιατρεύεται και χωρίς φάρμακα. Δεν είναι δύσκολη διαταραχή όσο η ΙΔΨ λόγου χάρη ή η ανορεξία ή κάποιες διαταραχές προσωπικότητας.

[maria4]

blackbird δε ξερω τι συμβαινει με την ΙΔΨ , απλα ξερω απο γνωστα μου ατομα οτι δεν φευγει ποτε τελειως και ειναι κτ που το εχεις και εκ γενετης.

Η καταθλιψη επειδη παλι λενε οτι θεραπευεται, δε συμφωνω οτι ειναι ευκολη. Παροτι κι εγω δεν εχω βεβαρυμενο ιστορικο απο παιδικη ηλικια κ επειτα και δεν ειναι κ τοσο "τραγικα" και "σοβαρα" οσα μου εχουν συμβει, εγω τη βιωνω με τρομερα επεισοδια κ μαλιστα για χρόνια. Μαλιστα, οι περισσοτεροι ειναι σε αυτη τη κατασταση για χρόνια, οπότε;
Και να σου πω την αληθεια δεν ειμαι σιγουρη και για εμας εαν ποτε θεραπευτουμε τελειως...

[blackbird]

Παλούκι είναι και εκείνη όταν την βιώνεις. Εύκολη με την έννοια ότι με τα φάρμακα είσαι μια χαρά. Και ότι ακόμα και χωρίς φάρμακα πολλοί μπορούν να το παλέψουν. Αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις διαταραχές, ειδικά σε αυτές που ανέφερα.

Το γιατί κάποιος μπορεί να είναι στην ίδια κατάσταση για χρόνια... Σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

[maria4]

Μπορεί (να το παλευουν και χωρις αλλα ειναι λιγοι) ή τουλαχιστον εγω συναντω και ξερω και εδω που βλεπω τα περισσοτερα ατομα ειναι με αγωγη για χρόνια. Κοίτα, το μόνο σιγουρο που διαρκεί για χρόνια είναι γιατί δεν εχει αλλαξει ο τροπος αντιληψης σε πολλα πραγματα(εαυτός,ζωή). Τώρα απο εκει κ περα συμβαλλουν και αλλοι παραγοντες και συνθηκες ισως. Κυρίως ειναι ο τροπος αντιληψης και η δραση σου. Τουλαχιστον,με βαση τη προσωπικη μου εμπειρια. Ψαχνομαι ακομα να βρω τι αλλο μου φταιει, τι αλλο μπορει να συμβαινει βεβαια.

[ioannis2]

Δεν με θυμάμαι βρε Γιάννη να έχω τραυματικές εμπειρίες στα 12. (Μετά υπήρχαν άλλα πράγματα αλλά δεν σχετίζονται με αυτά που έχω τώρα, τα έχω αναλύσει). Από τότε ξεκίνησε και τώρα είμαι 25 χρονών. Τόσα χρόνια έχω δοκιμάσει ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ποτέ δεν επαναπαύτηκα. Ψυχοθεραπεία ένα χρόνο (τόσο καιρό ψάχναμε παράλληλα αιτίες και δώστου οι αναλύσεις και το παλεύαμε και με γνωστική-συμπεριφοριακή), διατροφή, έντονη γυμναστική, εργασιοθεραπεία, να το παλεύω με την λογική, να προσπαθώ να το ξεχνάω με διαστηριότητες. Οι ιδεοληψίες δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σε περιόδους έντονου στρες κιόλας δεν παλεύονται... Επίσης μην ξεχνάς ότι η ψυχανάλυση δεν βοηθάει στην ΙΔΨ. Και τις αιτίες να έβρισκα δηλαδή και τραύματα που την πυροδότησαν να υπήρχαν, από εκεί και πέρα τι κάνεις; Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Απλά τόσο καιρό τα έβαζα με τον εαυτό μου, τι συνέβη ώστε να έχω τέτοιες ιδέες και να ντρέπομαι γι' αυτές. Τόσα χρόνια η ίδια ιστορία και να μην μιλάς σε κανέναν για όλα αυτά πέρα από ειδικούς που είχες φτάσει στο αμήν για να επισκεφθείς. Και τελικά να σου λένε να δοκιμάσεις τα φάρμακα, οι ίδιοι οι γιατροί να παραδέχονται πως απλά θα ανακουφιστείς για τις περιόδους που δεν αντέχεις τις εξάρσεις της διαταραχής, και μετά να ξέρεις και εσύ ο ίδιος πως μπορεί να επανέλθουν γιατί ούτε η επιστήμη δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση για την ΙΔΨ. Δεν υπάρχει φάρμακο ειδικά γι' αυτήν. Τουλάχιστον να μπορώ να το αντέχω όμως όταν βιώνω την κόλαση. Ο ένας μου πρότεινε αντικαταθλιπτικό με ζάναξ, ο άλλος μικρή δόση αντιψυχωσικού μόνο, ο παράλλος αντιψυχωσικό με αντικαταθλιπτικό, και άντε να διαλέξεις. Οπότε ειδικά για μένα, ειλικρινά, δεν το δέχομαι. Μόνο δικαιολογία δεν είναι. Τόσα χρόνια κιόλας έχω μάθει να ζω με εκείνη, να προσπαθώ να το αντέξω και να φανώ δυνατή και κάνω όοοο,τι περνάει από το χέρι μου να την ξεφορτωθώ. Δεν με αφήνει. Ειλικρινά σκέφτομαι να πάρω φάρμακα γιατί δεν την παλεύω άλλο, κουράστηκα και όσο περνούν τα χρόνια γίνομαι χειρότερα. Υπάρχουν τόσα είδη ιδεοληψιών και ψυχαναγκασμών εντομεταξύ. Αν είχα ιδεοληψίες μόλυνσης και καθαριότητας μπορεί η ψυχοθεραπεία και μόνο να με βοηθούσε. Τώρα κοντεύω στη φάση της ψύχωσης.

Υ.Γ: Η κατάθλιψη γιατρεύεται και χωρίς φάρμακα. Δεν είναι δύσκολη διαταραχή όσο η ΙΔΨ λόγου χάρη ή η ανορεξία ή κάποιες διαταραχές προσωπικότητας.

Τα ψυχοφάρμακα μια ιδέα είναι. Απλά και μόνο η ιδέα να τα ξεκινήσουμε μας πανικοβάλλει. Δεν είναι κάτι το φοβερό να τα ξεκινήσεις, απλά τα παίρνεις. Θα έχεις λιγότερη ένταση, θα είσαι πιο χαλαρή, λιγότερα αισθήματα και νεύρα, κι αυτο είναι το βιολογικό, το ιατρικό κομμάτι για το οποιο συνηθως μιλω χωρις να ειμαι ειδκος. Απλά αυτο που σου προσφερουν τα φραμακα θα πρεπει να το δεις σαν μέσο και όχι σαν τη λύση.
Έχεις μάθει τη μέθοδο της εσωτερικής παρατηρησης αφού έκανες τη γνωστική συμπεριφορική μέθοδο? Δηλαδη τη μεθοδο που αναγνωρίζεις τις διαστρεβλώσεις στη σκέψη σου σαν παρατηρητης του εαυτου σου και εξασκεισαι στο να τις διωχνεις? Εχω γραψει σε πολύ παλαιοτερες αναρτησεις μου στην ενοτητα ΙΨΔ για τη μεθοδο αυτη. Πιθανον να υπαρχουν κάποιοι που με τη μεθοδο αυτη ξεπερασαν την ΙΨΔ, αλλοι είδαν βελτίωση.
Το να φυγει η ΙΨΔ το θεωρω εξαιρετικα δυσκολο, απλα γινεται λιγοτερο εντονο το προβλημα κι αυτη ειναι η βελτίωση.
Η ΙΔΨ για μενα ειναι σκεψης, ειναι αλληλουχια σκέψεων, όπως μια σπίθα που ξαφνικα αναβει και εξελίσσεται σε φωτια, γι αυτο τη θεωρω διαστρεβλωση της σκεψης. Καποτε τα ερεθίσματα απο το περιβαλλον μπορεί να ειναι ελαχιστα για να γινουν αιτια της ΙΨΔ, μπορει να μην υπαρχουν καν τραυματικες εμπειριες όπως το λες εσύ. Μπορεί να ναι θεμα μιας έμφυτης αναλυτικής σκεψης στο ατομο, ως θεμα χαρακτηρα, όπου η πολλή αναλυση κάπου πεφτει έξω ή φερνει στο νου λάθος ιδεες και αντιλήψεις και ιδεες τις οποίες η σκέψη επεξεργαζεται, όμως τα ερεθίσματα, έστω ασυναίσθητα, έρχονται από έξω.