ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[αλεξανδρος_77]

το θυμαμαι αυτο που περιγραφεις και ειχα αντιληφθει τη διαφορα

απλα ηταν δικη σου επιλογη οτι συμβαινει

εκτος αν ολο αυτο που περιγραφεις ειναι το πως βλεπεις το κοσμο απο τα ματια των εξωγηινων και οτι λες ειναι μια αντανακλαση

πραγματικα δε μπορω να βρω τι απο τα δυο συμβαινει αλλα για το μονο που ειμαι σιγουρος ειναι οτι ο εαυτος σου εξαφανιστηκε και εγινες μια αλλη που δε γνωριζω αλλα μπορει και να μη μαθω και ποτε αφου δεν εχεις τιποτα κοινο με οτι ηξερα

[ioannis2]

η σκεψη και η ευφυια μου σταματησε στα 23.μετα αρχισαν τα φαρμακα και τα χοντρα επεισοδια και σταματησαν ολα...31 τωρα με μυαλο 23ων

Δούλεψε με τον εαυτό σου boo πριν να ρθουν τα 41 όπου θα κλαις για άλλα 10 χρόνια χαμένα. Το ευχάριστο είναι ότι είχες σκέψη και ευφυία, άρα με κόπο μπορείς να την επανακτήσεις.

[ioannis2]

Πόσο εύκολο να ομαλοποιηθεί μέσα σου μια διαπροσωπική σχέση και ένας χώρος όταν υπέστης προσβολή! Είναι εύκολο ή η φυγή είναι ο μονόδρομος?

[elis]

https://youtu.be/H-DU4TdHLXw

[elisabet]

Με πιάνω να μην θέλω να αποχωριστώ πράγματα του. Λες κι η ύπαρξη θα κρεμαστεί από ένα ζευγάρι γυαλιά ή ένα καπελάκι και θα εγκλωβιστεί εκεί για πάντα. Ακούστηκε η ιδέα να πετάξουμε κάποια και το ρήμα το ίδιο με εξαγρίωσε. Με έκανε να βάλω τα κλάματα σα μωρό και να νομίσω πως μπορώ να ορμήξω σε όποιον τολμήσει να ακουμπήσει το παραμικρό από την θέση του. Λες κι απαιτώ να σταματήσει ο χρόνος και να μείνουν όλα ως είχαν. Εκεί η αγαπημένη του κούπα, το καλό του πουκάμισο, τα παπούτσια. Ούτε στην συνηθισμένη του θέση θέλω να βλέπω άλλον να κάθεται, σα να περιμένω πως θα επιστρέψει και θα καθίσει ο ίδιος.

Αντιλαμβάνομαι το παράλογο της απαίτησης, ξέρω πως δεν μπορώ να ξεγελάσω τον χρόνο και η μυρωδιά από τα ρούχα θα φύγει κι αυτή. Το ρήμα με ενόχλησε μάλλον, σα να μου στριψε το μαχαίρι στην πληγή το ένιωσα. Προτίμησα να τα δώσω κάπου που θα φανούν χρήσιμα. Όχι όλα . Πάλι δεν μπόρεσα να αντισταθώ στις ιστορίες πίσω από μερικά και τα κράτησα, αλλά τα πολλά τα αποχωρίστηκα. Μου φάνηκε κάπως παρήγορο ότι κάποιος ή κάποιοι θα γίνουν λίγο περισσότερο χαρούμενοι από αυτά, με ικανοποίησε σαν σκέψη. Πώς θα ναι άραγε να φτάνει στα χέρια σου το δώρο που δόθηκε κάποτε σε κάποιον άλλον με τόση αγάπη; Μεταβιβάζεται η αγάπη; Θα μπορείς να λάβεις κι εσύ έστω μια σταλιά από αυτήν κι ας μην δεν προοριζόταν ποτέ για σένα το δώρο; Νομίζω πως γίνεται.

[Ορέστης]

Αν ημουν λιγο πιο δυνατος δεν θα ειχα παρει το 166 το Μαρτιο, δε θα ημουν ετσι χαλια τωρα.

[αλεξανδρος_77]

συνηθως οι περισσοτερες σχεσεις καπως ετσι ειναι το ψηστηρι συνηθως πετυχαινει στη πιο ασχετη με εσενα που θα βρεις

[Ορέστης]

Τελικα αντιλαμβανομαι οτι η μανα μου ειναι ενας σατανικος ανθρωπος που παριστανει τη χαζη και αθωα χωριατισα ενω με σχεδιο και δολο με οδηγησε στην καταστροφη.

[ioannis2]

Ψάχνουν για αδύνατους, εξιλαστήρια θύματα για να βγάζουν τα απωθημένα τους.

Όταν κατορθώσουν τους στόχους τους, πχ να φτιάξουν οικογένεια, να στρωσουν δουλειά, τοτε γαληνευουν, δεν σε ενοχλούν πια, ίσα ίσα μπορεί να σε χαιρεταν και να σου φέρονται λες και ησασταν φιλοι.

Η ζημιά όμως σου έμεινε και τρέχεις στους ψυχοθεραπευτες και στους παπάδες, οι δε τελευταίοι σου λένε να συγχωρεσεις, οι ίδιοι, χωρίς να έχουν υποστεί στη ζωή τους, έχουν την ιδέα οτι αμα τους συγχωρεσεις θα γιανει η ψυχή σου κι αν δεν τους συγχωρείς εσύ είσαι ο κακός της υπόθεσης.

Εσύ, λόγω των τραυμάτων εκφοβισμού και προσβολής εμεινες πίσω στη ζωή στους τομείς που όλοι αυτοι σε είχαν για εξιλαστήριο θύμα.

Κι έπειτα, απλα ψαχνεις για διεξόδους που θα σου δίνουν γαλήνη αντί για πως να φτιαξεις τη ζωή σου με τους στόχους που παντα υπήρχαν στο πίσω μέρος του μυαλού σου.

[boo]

Δούλεψε με τον εαυτό σου boo πριν να ρθουν τα 41 όπου θα κλαις για άλλα 10 χρόνια χαμένα. Το ευχάριστο είναι ότι είχες σκέψη και ευφυία, άρα με κόπο μπορείς να την επανακτήσεις.

πως μπορω να επανακτησω τη σκεψη μου κα την εφυια που ειχα? νοιωθω τοσο χαζη οτι δε μου κοβει πια.. πως μπορω να το βελτιωσω τωρα? φταινε τα φαρμακα ή η ηλικια μου?

Με πιάνω να μην θέλω να αποχωριστώ πράγματα του. Λες κι η ύπαρξη θα κρεμαστεί από ένα ζευγάρι γυαλιά ή ένα καπελάκι και θα εγκλωβιστεί εκεί για πάντα. Ακούστηκε η ιδέα να πετάξουμε κάποια και το ρήμα το ίδιο με εξαγρίωσε. Με έκανε να βάλω τα κλάματα σα μωρό και να νομίσω πως μπορώ να ορμήξω σε όποιον τολμήσει να ακουμπήσει το παραμικρό από την θέση του. Λες κι απαιτώ να σταματήσει ο χρόνος και να μείνουν όλα ως είχαν. Εκεί η αγαπημένη του κούπα, το καλό του πουκάμισο, τα παπούτσια. Ούτε στην συνηθισμένη του θέση θέλω να βλέπω άλλον να κάθεται, σα να περιμένω πως θα επιστρέψει και θα καθίσει ο ίδιος.

Αντιλαμβάνομαι το παράλογο της απαίτησης, ξέρω πως δεν μπορώ να ξεγελάσω τον χρόνο και η μυρωδιά από τα ρούχα θα φύγει κι αυτή. Το ρήμα με ενόχλησε μάλλον, σα να μου στριψε το μαχαίρι στην πληγή το ένιωσα. Προτίμησα να τα δώσω κάπου που θα φανούν χρήσιμα. Όχι όλα . Πάλι δεν μπόρεσα να αντισταθώ στις ιστορίες πίσω από μερικά και τα κράτησα, αλλά τα πολλά τα αποχωρίστηκα. Μου φάνηκε κάπως παρήγορο ότι κάποιος ή κάποιοι θα γίνουν λίγο περισσότερο χαρούμενοι από αυτά, με ικανοποίησε σαν σκέψη. Πώς θα ναι άραγε να φτάνει στα χέρια σου το δώρο που δόθηκε κάποτε σε κάποιον άλλον με τόση αγάπη; Μεταβιβάζεται η αγάπη; Θα μπορείς να λάβεις κι εσύ έστω μια σταλιά από αυτήν κι ας μην δεν προοριζόταν ποτέ για σένα το δώρο; Νομίζω πως γίνεται.

σε καταλαβαινω.. εγω εχω γινει αποθηκη αναμνησεων και δε ξερω κατα ποσο ειναι καλο αυτο.. δεν ειναι καλο αλλα λεω κρατα κι αυτο που σου θυμιζει αυτο, κρατα και το αλλο που σου θυμιζει κατι αλλο.. κολαω σε αναμνησεις και δε μπορω να κανω καινουρια αρχη..

Αν ημουν λιγο πιο δυνατος δεν θα ειχα παρει το 166 το Μαρτιο, δε θα ημουν ετσι χαλια τωρα.

αυτο το σκεφτομαι κι εγω.. αν δεν ειχα παει σε γιατρο στα 23 μου πως θα ημουν τωρα.. αλλα και τοτ εφτασα στα ορια μου οποτε δε ξερω αν αξιζει να με κατηγορω..

[oboro]

boo Γνωσιακα συμπτωματα προκαλουν και τα φαρμακα και η νοσος, κι εσυ παιρνεις κι ενα καρο κιολας οποτε πολυ απιθανο να μην επηρεαζουν. Η αλλαγη στο λεπονεξ που σου προτειναν ποσο τη μειωνει τη λιστα; Το ακινετον ας πουμε φευγει; Απ' τα πρωτης γενιας; Δε γραφω ποτε σε θεματα για ψυχωση γιατι ως μη πασχων η ειδικος δε δικαιουμαι, αλλα απο γνωσιακα εχω περασει τοτε που ειχα την ατυπικη καταθλιψη. Οι επιπτωσεις των γνωσιακων στην καθημερινοτητα ειναι πολυ μεγαλες και παραγνωρισμενες. Οποτε ειναι ενας παραγοντας κι αυτος να λαβεις υπ' οψιν και να συζητησεις με τους γιατρους για ο,τι αποφαση παρεις.

[boo]

boo Γνωσιακα συμπτωματα προκαλουν και τα φαρμακα και η νοσος, κι εσυ παιρνεις κι ενα καρο κιολας οποτε πολυ απιθανο να μην επηρεαζουν. Η αλλαγη στο λεπονεξ που σου προτειναν ποσο τη μειωνει τη λιστα; Το ακινετον ας πουμε φευγει; Απ' τα πρωτης γενιας; Δε γραφω ποτε σε θεματα για ψυχωση γιατι ως μη πασχων η ειδικος δε δικαιουμαι, αλλα απο γνωσιακα εχω περασει τοτε που ειχα την ατυπικη καταθλιψη. Οι επιπτωσεις των γνωσιακων στην καθημερινοτητα ειναι πολυ μεγαλες και παραγνωρισμενες. Οποτε ειναι ενας παραγοντας κι αυτος να λαβεις υπ' οψιν και να συζητησεις με τους γιατρους για ο,τι αποφαση παρεις.

ισως ειναι απο τα φαρμακα κυριως..
και στα 16 μου που ειχα παρανοικες ιδεες παρακολουθησης οπως τα ονομασανε αργοτερα οι γιατοι που τους τα εξιστορησα ημουν πολυ καλυτερη νοητικα, ηταν πιο ελαφρυας μορφης αυτες οι ιδεες ισως και γι αυτο..

..
η αληθεια ειναι πως ειναι πολλα τα φαρμακα και ειδικα με την τελευταια αλλαγη ειμαι ζομπι..
αν πρεπει να ξυπνησω πρεπει να περασει 1-1.30 ωρα..
για αυτο αν ας πουμε οτι πρεπει σε 2 μερες να ξυπνησω, για 2 μερες πριν δεν παιρνω αυτο που μου φερνει μεγαλη καταστολη..το clopixol.. εχει χρονο ημιζωης 20 ωρες το λιγοτερο..

και με το leponex εχω ακουσει να παιρνουν και 2ο αντιψυχωτικο.. αλλα δε θελω να το παρω.φοβαμαι πολυ και επισης δε θελω να ξαναμπω για νοσηλεια (εχω μπει 2 φορες και ηταν επιεικως χαλια) και να μουν κανουν ανα εβδομαδα εξετασεις αιματος για τις 18 πρωτες εβδομαδες και στη συνεχεια καθε μηνα..

τωρα ο γιατρος επειδη μου το προτεινε του ειπα οτι εγω δεν το παιρνω αυτο το πραγμα..οποτε προσπαθησε να βρει αλλα φαρμακα σας εσχατη λυση..

εχω διαβασει ομως και ατομα που το παιρνουν και παρ ολα αυτα συνεχιζουν να εχουν ψυχωτικα..

[oboro]

Τους σταθεροποιητες εν τω μεταξυ εχεις και διαγνωση σχιζοσυναιθηματικης και στους γραφουν; Η ειναι για τα καταθλιπτικα συμπτωματα μονο;

Κι εμενα με ειχε προβληματισει στο αλλο θρεντ σου, που αν κανεις ριζικη αλλαγη στην αγωγη εχεις και τη μεγαλη πιθανοτητα υποτροπης... Εγραφες οτι οι δικοι σου δεν δεχονται με τιποτα να ξαναμπεις μεσα. Πως το εννοουν αυτο ακριβως; Οτι δεν υπαρχει περιπτωση με τιποτα, ο,τι κι αν γινει; 'Η για να αποφυγεις οποιαδηποτε κινηση που μπορει να οδηγησει σε μεγα επεισοδιο;

Κατα τα αλλα το καταλαβαινω απολυτα αυτο που λες. Απ' τη μια να ανησυχεις για τις νεες παρενεργειες αν θα ειναι απ' τις επικινδυνες, να εχεις τις εξετασεις δαμοκλειο σπαθη και να παιζει και νεα υποτροπη ενδιαμεσα για μπονους. Απ' την αλλη ομως, κακα τα ψεματα, η μονη αλχημεια που εχει να δειξει η ψυχιατρικη σε ολα αυτα ειναι ο πειραματισμος μεταξυ γιατρου και ασθενους για το ποια αγωγη ειναι η καλυτερη... Μονο με προσθαφαιρεση απ' τη βασικη λιστα, χωρις ριζικη αλλαγη, δε μπορεις να αντλησεις και πολλα νεα δεδομενα.

[boo]

εχω παρασημα διαφορες παθησεις μεχρι να φτασω στην παρανοικη ψυχωση..
στην αρχη με ειπαν οριακη, μετα διπολικη, μετα σχιζοσυναισθηματικη, μετα ατυπη ψυχωσικη, και τωρα παρανοικη σχιζο..

δεν τους κατηγορω σχεδον ολους τους γιατρους, εκτος απο 2 που ηταν στην καρακοσμαρα τους, ομως γιατι μεχρι το μεγαλο επεισοδιο με ακουστικες και οπτικες ψευδαισθησεις ειχα περασει διαφορα σταδια..

ο 1ος γιατρος επειδη κοβομουν με εβγαλε οριακη..
η 2η της ελεγα 5 μηνες οι ακουω φωνες και το μονο που εκανε ηταν να μου λεει οτι ηταν της φαντασιας μου.. 5 μηνες δε μου αλλαζε φαρμακα και κατεληξα να νοσηλευτω για 2η φορα οπου εγινε και η διαγνωση της σχιζο.

τωρα τον ισορροπιστη μου τον δινουν γιατι μεχρι πριν 2.5 εκανα σοβαρες καταθλιψεις αναμεσα στα ψυχωτικα..

σκοπος μας τωρα ειναι να βγαλουμε risperdal και ισως πιο μετα remeron και lamictal


γενικα εχω περασει απο 6-7 ψυχιατρους.. οι τελευταιοι 3 συμφωνησαν στην παρανοικη ψυχωση

οι δικοι μου δε θελουν να ειμαι σε νοσοκομειο και ειδικα σε ψυχιατρικη κλινικη..γι αυτο και τη 2η νοσηλεια τους την ειχα κρατησει κρυφη..
επισης ριχουν κατηγοριες για τον τελευταιο γιατρο και εμενα για το οτι παιρνω τοσσ φαρμακα και με κανουν ετσι..

γενικα δεν εχω υποστηρικτικο περιβαλλον..μονο μου λενε οτι εχω τα χαλια μου και οτι ειμαι σαν μαστουρωμενη μου λενε τους τελευταιους μηνες και διαφορα τετοια..

[oboro]

Να λες σε γιατρο ακουω φωνες και να μη το πολυπαιρνει στα σοβαρα, πρωτη φορα το ακουω. Ευθεια για Νομπελ Ιατρικης η τυπισσα...

Δε θα μπορουσες να τους κρατησεις κρυφη και μια επομενη νοσηλεια με καποιον τροπο; Δεν ξερω κιολας πως το ειχες καταφερει την προηγουμενη φορα.