ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[αλεξανδρος_77]

ποσους καφεδες ειπες μια ντουζινα

[Ορέστης]

Ορέστη δεν ξέρω πόσο ετών είσαι. Εγώ επειδή υπήρξα παιδί γονέων με λατρεία στις κακοποιητικες ταμπέλες πάντα προσέχω τα παιδιά. Τα παιδιά και να μην μιλήσουν μιλάει το σώμα τους η στάση τους ακόμα και το τρέμουλο στη φωνή τους. Σήμερα ίσως να υπάρχουν περισσότερα τηλεφωνήματα ανώνυμα για ενδεχόμενη κακοποίηση παιδιών από ότι παλαιότερα. Έχεις επίγνωση του ότι σου έκαναν κακό αλλά σε ρώτησα εαν πρακτικά μπορείς να αλλάξεις την ζωή σου. Να φύγεις από κοντά τους. Τι αταξίες έκανες δηλαδή που σε κατηγορουσε τόσο βαριά;

Και τι δεν κανει; Βαραει τη μανα του! Βριζει τον πατερα του!

[Constantly curious]

Ότι χτυπούσες τη μαμά σου;;; είχε σημάδια ( μήπως τη χτυπούσε ο πατέρας σου ) ;; συμφωνούσε εκείνη ;; Δεν έχω λόγια. Δεν ξέρω γιατί έκαναν τέτοια πράγματα. Δεν μπορείς να φύγεις μακριά τους;;;;

[Ορέστης]

Χτες εψαχνα δυο ωρες το αριστερο παπουτσι για να βγω εξω. Το ειχε παρει γιατι ηταν λεει πεταμενο στο πατωμα και το εβαλε πανω σε ενα ντουλαπι στη βεραντα. Τα γνωστα κολπα που κανει απο οταν ημουν 13 ετων για να μη βγαινω εξω. Προχτες ετριβε την κοιλια της σα να ποναει και μου ελεγε παραλιγο να τρεχουμε στο 166 τον αδερφο σου, δεν ειναι καλα, προσεχε τον, ευτυχως που εισαι εδω, ειδα το κακο το ονειρο (σαραντα χρονια καλο ονειρο δεν εχει δει)..Καθε μερα τωρα θα εχουμε τα ιδια, επειδη τις προαλλες γυρισα αργα σπιτι. Κλασσικα εικονογραφημενα. Οσο τους παω κοντρα, τοσο θα με δηλητηριαζουν. Νιωθω το στομαχι μου να στριβει κομπος καθε φορα, και την καρδια μου να ποναει. Καλυτερα καθε πρωι να με δαγκωναν φιδια παρα αυτο. Το 12 που τους πηγαινα κοντρα και εβγαινα με εστειλαν στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια.

[elisabet]

Χτες εψαχνα δυο ωρες το αριστερο παπουτσι για να βγω εξω. Το ειχε παρει γιατι ηταν λεει πεταμενο στο πατωμα και το εβαλε πανω σε ενα ντουλαπι στη βεραντα. Τα γνωστα κολπα που κανει απο οταν ημουν 13 ετων για να μη βγαινω εξω. Προχτες ετριβε την κοιλια της σα να ποναει και μου ελεγε παραλιγο να τρεχουμε στο 166 τον αδερφο σου, δεν ειναι καλα, προσεχε τον, ευτυχως που εισαι εδω, ειδα το κακο το ονειρο (σαραντα χρονια καλο ονειρο δεν εχει δει)..Καθε μερα τωρα θα εχουμε τα ιδια, επειδη τις προαλλες γυρισα αργα σπιτι. Κλασσικα εικονογραφημενα. Οσο τους παω κοντρα, τοσο θα με δηλητηριαζουν. Νιωθω το στομαχι μου να στριβει κομπος καθε φορα, και την καρδια μου να ποναει. Καλυτερα καθε πρωι να με δαγκωναν φιδια παρα αυτο. Το 12 που τους πηγαινα κοντρα και εβγαινα με εστειλαν στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια.

Ορέστη διαβάζω ότι έχεις έναν αδερφό. Υπάρχουν άλλα αδέρφια; Πώς τα πας μαζί τους; Σου παίρνει κάποιος το μέρος να σε βοηθήσει να φύγεις;

[WhyAlwaysMe?]

Σκέφτομαι πόσο αντιπαθής μπορεί να είναι ο νάρκισσος και μεγαλομανής άνθρωπος.

[αλεξανδρος_77]

σκεψου τωρα οτι δε τον νιαζει

[Ορέστης]

Ορέστη διαβάζω ότι έχεις έναν αδερφό. Υπάρχουν άλλα αδέρφια; Πώς τα πας μαζί τους; Σου παίρνει κάποιος το μέρος να σε βοηθήσει να φύγεις;

Ενας ειναι και παντα τσιγγλαγε τους γονεις μας εναντιον μου. Μια μερα θυμαμαι ηρθε και μου ανακοινωσε με μεγαλο χαμογελο οτι ο πατερας μου ειπε στο θειο μου να με βαλουν στο νταου Πεντελης και ο θειος μου του ειπε οχι γιατι εκει θα με γαμησουν απ την πρωτη νυχτα. Ηδονιζοταν με αυτα ο αδελφος μου που ηταν ενηλικας τοτε γιατι με περναει πολλα χρονια.

Το 12 μου ελεγε η μανα μου εσυ φταις που δεν παντρευεται ο αδερφος σου γιατι η νυφη δεν θελει τον τρελο αδελφο και τωρα που παντρευεται ο αδελφος σου θυμηθηκες γερο οτι θες γυναικα, τοσα χρονια δεν το θυμοσουνα, σαν τη θεια σου τη γεροντοκορη που παντρευτηκε στα γεραματα. Εγω βεβαια δεν ειχα κανει καποια νυξη για γυναικα, ουτε ειχα φιλιες και τηλεφωνα με αλλους ανθρωπους, απλα μετα απι μια μακρα περιοδο καταθλιψης ειχα παρει τα πανω μου και μου αρεσε να βγαινω τα βραδια, πραγμα που στενοχωρησε σφοδρα τη μανα και τον αδελφο μου. Δεν ξερω τι φανταζοταν η κακομοιρα, οτι βγαινω εξω και πεφτουν οι γυναικες στα ποδια μου και μου κανουν προτασεις γαμου.
Της εβαζε λογια αυτος, γκρινιαζε οτι του τρωω τα λεφτα του, οτι θα πεθανει κλπ. Μου εχει και η χειριστικη γκομενα του μια αντιπαθεια, αλλα προφανως δεν εχω καμια σχεση εγω με την επιλογη τους να μην κανουν οικογενεια. Ειναι σχεδον 50 χρονων ο αδελφος μου σημερα.

[Ορέστης]

Τα πραγματα ησυχασαν αρκετα οταν διευθετησαμε τα περιουσιακα και τους εγγυηθηκα οτι δεν εχω καμια απαιτηση στην οικογενειακη περιουσια που ηταν ετσι κι αλλιως υπο το ονομα και την διαχειριση του αδερφου μου. Το κακο μου το ειχαν κανει βεβαια και δυσκολευομουν ακομα και το σκυλο να βγαλω βολτα λογω δυσπνοιας και ταχυκαρδιας.

[Ορέστης]

Ο αδερφος μου βεβαια δεν φταιει για το χαρακτηρα του. Μεγαλωσε σαν μοναχοπαιδι κακομαθημενο που του εκαναν ολα τα χατιρια. Οι γονεις μου, που χρησιμοποιουσαν την εκτρωση ως μεθοδο αντισυλληψης, με αφησαν να γεννηθω οταν ο αδελφος μου επαθε σοβαρα εγκαυματα παιζοντας με τα σπιρτα. Φοβηθηκαν την πιθανοτητα να μεινουν ατεκνοι. Μετα βεβαια μετανιωσαν την επιλογη τους και ελεγαν γιατι δεν το ριχναμε κι αυτο οπως τα αλλα.

Οταν γεννηθηκα ο αδελφος μου ζηλευε πολυ και πεταγε παντοφλες απ οτι μου εχουν πει στη θεια μου για να της πεσω κατω. Αυτο ειναι συνηθισμενο προβλημα σε μικρα παιδια και οι γονεις τα βοηθανε να τα ξεπερασουν. Ο πατερας μου ομως ως πασχων απι ναρκισσιστικη διαταραχη της προσωπικοτητας, ενω κακομαθαινε ως πρωτοτοκο τον αδερφο μου, δεν παρελειπε να τον ταπεινωνει συχνα, και να υποδαυλιζει τη ζηλια του για να τον χειραγωγει. Τσακωνονταν και μετα ο πατερας μου που παντα μου φεροταν με σκληροτητα επαιρνε τρυφερο υφος και φωναζε ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Ορεστη ελα κοντα μου. Για να τον ακουσει ο αδελφος μου αυτο, καταλαβαινετε. Εγω φυσικα δεν τσιμπαγα, αλλα το μισος στην καρδια του αδερφου μου φουντωνε. Θεωρουσε με εναν σχεδον μεταφυσικο τροπο, εμενα υπευθυνο για καθε κακο που του συνεβαινε, για καθε ματαιωση και ανεκπληρωτη φιλοδοξια. Ολα αυτα νομιζω ειναι μετουσιωσεις του υποσυνειδητου "φταιει ο αδελφος μου που οι γονεις μου δεν με αγαπανε".

Ετσι κυλησε μια ζωη που ο αδελφος μου ηταν ευτυχισμενος να βοηθαει τους γονεις μου να μου καταστρεφουν τη ζωη, και ο πατερας μου ηταν ευτυχισμενος να τον εχει συνεργατη.

Για παραδειγμα: Οταν ημουν 13 ο πατερας μας απαγορευσε στην οικογενεια τις διακοπες. Ουτε η κακομοιρα η μανα μου που δουλευε διπλοβαρδιες ειχε την αδεια να παει εστω για μια ημερα.
Οταν ημουν 16 πεθανε ο παππους μου οριζοντας κληρονομους της περιουσιας στο χωριο εμενα και τον αφελφο μου. Αμεσως ο πατερας μου που χρονια επιθυμουσε να τα πουλησει ολα και να τα φαει στο τζογο και αλλες διασκεδασεις, γνωριζοντας οτι δεν θα πηγαινα με τα νερα του, επιασε τον αδελφο μου και εκαναν συμφωνια. Απο φετος αυτος, και οχι εγω, θα μπορουσε να πηγαινει διακοπες. Σε ανταλλαγμα για αυτο το προνομιο θα μου εκρυβαν την αληθεια για τη διαθηκη, και την περιουσια θα διαχειριζοταν ο πατερας μου οπως ηθελε. Ετσι κι εγινε. Ο μεγαλος πηγε το ιδιο καλοκαιρι καμπινγκ στην Ιο και συντομα αρχισαν οι πουλησιες. Καταλαβαινετε οτι αν ο πατερας μου επετρεπε και σε εμενα καποια στιγμη να παω καπου, θα εχανε τη λαβη που ειχε στον αδελφο μου.

Μετα απο λιγα χρονια οι τραπεζες αρχισαν να δινουν στεγαστικα και αλλα δανεια μεχρι και σε ανθρωπους σαν τον πατερα μου. Ο αδερφος μου ηταν εκει να του κανει πλατες με ανταλλαγμα καποια προνομια ελευθεριας και φυσικα αυτο που υποσυνειδητα ερμηνευε ως αγαπη.

Κατι επιανε το αυτι μου, τι συμβαινει χ τον ρωταγα. Χαμογελαγε ο χ. Παρεπιπτοντως οτι ημουν συγκληρονομος του παππου μου το εμαθα σε ηλικια 32 ετων απο εναν μπαρμπα που εσπασε τη σιωπη (για τους δικους του συμφεροντολογικους λογους). Ο πατερας μου ειχε πεθανει εδω και μερικα χρονια και ακομα μου το κρατουσαν κρυφο.

Απο τα 13 μου μεχρι και σημερα, οσες φορες και αν το ονειρευτηκα, κυριολεκτικα και μεταφορικα, δεν καταφερα ακομα να παω διακοπες ουτε μια μερα.

[elisabet]

Ο αδερφος μου βεβαια δεν φταιει για το χαρακτηρα του. Μεγαλωσε σαν μοναχοπαιδι κακομαθημενο που του εκαναν ολα τα χατιρια. Οι γονεις μου, που χρησιμοποιουσαν την εκτρωση ως μεθοδο αντισυλληψης, με αφησαν να γεννηθω οταν ο αδελφος μου επαθε σοβαρα εγκαυματα παιζοντας με τα σπιρτα. Φοβηθηκαν την πιθανοτητα να μεινουν ατεκνοι. Μετα βεβαια μετανιωσαν την επιλογη τους και ελεγαν γιατι δεν το ριχναμε κι αυτο οπως τα αλλα.

Οταν γεννηθηκα ο αδελφος μου ζηλευε πολυ και πεταγε παντοφλες απ οτι μου εχουν πει στη θεια μου για να της πεσω κατω. Αυτο ειναι συνηθισμενο προβλημα σε μικρα παιδια και οι γονεις τα βοηθανε να τα ξεπερασουν. Ο πατερας μου ομως ως πασχων απι ναρκισσιστικη διαταραχη της προσωπικοτητας, ενω κακομαθαινε ως πρωτοτοκο τον αδερφο μου, δεν παρελειπε να τον ταπεινωνει συχνα, και να υποδαυλιζει τη ζηλια του για να τον χειραγωγει. Τσακωνονταν και μετα ο πατερας μου που παντα μου φεροταν με σκληροτητα επαιρνε τρυφερο υφος και φωναζε ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Ορεστη ελα κοντα μου. Για να τον ακουσει ο αδελφος μου αυτο, καταλαβαινετε. Εγω φυσικα δεν τσιμπαγα, αλλα το μισος στην καρδια του αδερφου μου φουντωνε. Θεωρουσε με εναν σχεδον μεταφυσικο τροπο, εμενα υπευθυνο για καθε κακο που του συνεβαινε, για καθε ματαιωση και ανεκπληρωτη φιλοδοξια. Ολα αυτα νομιζω ειναι μετουσιωσεις του υποσυνειδητου "φταιει ο αδελφος μου που οι γονεις μου δεν με αγαπανε".

Ετσι κυλησε μια ζωη που ο αδελφος μου ηταν ευτυχισμενος να βοηθαει τους γονεις μου να μου καταστρεφουν τη ζωη, και ο πατερας μου ηταν ευτυχισμενος να τον εχει συνεργατη.

Για παραδειγμα: Οταν ημουν 13 ο πατερας μας απαγορευσε στην οικογενεια τις διακοπες. Ουτε η κακομοιρα η μανα μου που δουλευε διπλοβαρδιες ειχε την αδεια να παει εστω για μια ημερα.
Οταν ημουν 16 πεθανε ο παππους μου οριζοντας κληρονομους της περιουσιας στο χωριο εμενα και τον αφελφο μου. Αμεσως ο πατερας μου που χρονια επιθυμουσε να τα πουλησει ολα και να τα φαει στο τζογο και αλλες διασκεδασεις, γνωριζοντας οτι δεν θα πηγαινα με τα νερα του, επιασε τον αδελφο μου και εκαναν συμφωνια. Απο φετος αυτος, και οχι εγω, θα μπορουσε να πηγαινει διακοπες. Σε ανταλλαγμα για αυτο το προνομιο θα μου εκρυβαν την αληθεια για τη διαθηκη, και την περιουσια θα διαχειριζοταν ο πατερας μου οπως ηθελε. Ετσι κι εγινε. Ο μεγαλος πηγε το ιδιο καλοκαιρι καμπινγκ στην Ιο και συντομα αρχισαν οι πουλησιες. Καταλαβαινετε οτι αν ο πατερας μου επετρεπε και σε εμενα καποια στιγμη να παω καπου, θα εχανε τη λαβη που ειχε στον αδελφο μου.

Μετα απο λιγα χρονια οι τραπεζες αρχισαν να δινουν στεγαστικα και αλλα δανεια μεχρι και σε ανθρωπους σαν τον πατερα μου. Ο αδερφος μου ηταν εκει να του κανει πλατες με ανταλλαγμα καποια προνομια ελευθεριας και φυσικα αυτο που υποσυνειδητα ερμηνευε ως αγαπη.

Κατι επιανε το αυτι μου, τι συμβαινει χ τον ρωταγα. Χαμογελαγε ο χ. Παρεπιπτοντως οτι ημουν συγκληρονομος του παππου μου το εμαθα σε ηλικια 32 ετων απο εναν μπαρμπα που εσπασε τη σιωπη (για τους δικους του συμφεροντολογικους λογους). Ο πατερας μου ειχε πεθανει εδω και μερικα χρονια και ακομα μου το κρατουσαν κρυφο.

Απο τα 13 μου μεχρι και σημερα, οσες φορες και αν το ονειρευτηκα, κυριολεκτικα και μεταφορικα, δεν καταφερα ακομα να παω διακοπες ουτε μια μερα.

Ορέστη όλα αυτά που περιγράφεις είναι φρικτά!
Είσαι αρνητικός στο να λάβεις βοήθεια; διάβασα κάπου που έλεγες οτι δεν παίρνεις φαρμακευτική αγωγή κι ότι είσαι αρνητικός με τους ψυχολόγους/ψυχιατρους γιατί φοβάσαι πως θα σε κλείσουν κάπου. Αντιλαμβάνεσαι όμως πως μην έχοντας άλλους συμμάχους είναι η μόνη ελπίδα για βοήθεια που σου μένει;
Αποκλείεις το σενάριο να μπορέσεις μέσα από την ψυχοθεραπευτική ή φαρμακευτική θεραπεία να δυναμώσεις ψυχικά αρκετά ώστε να μπορέσεις να απομακρυνθείς από αυτό το περιβάλλον; Γιατί τώρα νιώθεις πως δεν μπορείς να το κάνεις προφανώς. Αλλά αφού είναι τόσο χάλια εκει που είσαι, τι θα χάσεις να δοκιμάσεις κάτι άλλο;

[Ορέστης]

Γιατι πρεπει να παρω εγω φαρμακα οταν οι αλλοι ειναι ψυχασθενεις;

Με το που ξυπνησα αρχισε η μανα μου, Αχ Παναγια μου! Τι ηταν αυτο σημερα;

Ποιος απο τους δυο μας χρειαζεται αγωγη;

Δε θελει να εχω φιλους ή ακομα και να πηγαινω σε μερη που συχναζουν αλλοι ανθρωποι. Γουρλωνει τα ματια σαν να κανω κατι πολυ ενοχο, σαν να προκειται να με αποπλανησουν. Ρε μανα της λεω, δεν ειμαι 10 χρονων. Οι ενηλικες που βλεπω εξω θα μπορουσαν να ειναι και παιδια μου. Γιατι θες να τους φοβαμαι και να ντρεπομαι;

Επιμενει οτι δεν ειναι για μενα ο κοσμος των ενηλικων. Ποιος πρεπει να παρει το φσρμακο; Υπαρχει φαρμακο που θα με κανει να πηγαινω να παιζω με παιδακια 10 χρονων; Νομιζω θα με συλλαβουνε.

[elisabet]

Γιατι πρεπει να παρω εγω φαρμακα οταν οι αλλοι ειναι ψυχασθενεις;

Με το που ξυπνησα αρχισε η μανα μου, Αχ Παναγια μου! Τι ηταν αυτο σημερα;

Ποιος απο τους δυο μας χρειαζεται αγωγη;

Δε θελει να εχω φιλους ή ακομα και να πηγαινω σε μερη που συχναζουν αλλοι ανθρωποι. Γουρλωνει τα ματια σαν να κανω κατι πολυ ενοχο, σαν να προκειται να με αποπλανησουν. Ρε μανα της λεω, δεν ειμαι 10 χρονων. Οι ενηλικες που βλεπω εξω θα μπορουσαν να ειναι και παιδια μου. Γιατι θες να τους φοβαμαι και να ντρεπομαι;

Επιμενει οτι δεν ειναι για μενα ο κοσμος των ενηλικων. Ποιος πρεπει να παρει το φσρμακο; Υπαρχει φαρμακο που θα με κανει να πηγαινω να παιζω με παιδακια 10 χρονων; Νομιζω θα με συλλαβουνε.

Ορεστη αλλάζεις θέμα κάθε φορά που λέμε τι μπορείς να κάνεις.
Εσύ έχεις πει νομίζω ότι δεν μπορείς πια να απεγκλωβιστείς από αυτή τη σχέση με τους γονείς σου και να ζήσεις ανεξάρτητος. Αν κάνω λάθος διόρθωσε με.

Εφόσον δεν μπορείς σημαίνει πως χρειάζεται βοήθεια για να μπορέσεις. Δεν είπα απαραίτητα φάρμακα, αλλά μπορεί να χρειάζονται κι αυτά, πού είναι το κακό αν είναι να σε ελευθερώσουν;

Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή μπορείς να το κάνεις οπότε...απλά κάντο ή δεν μπορείς οπότε χρειάζεται να λάβεις βοήθεια για να μπορέσεις. Θες να φύγεις απο κει; Θες να δουλέψεις πχ να ζήσεις ανεξάρτητος;

[boo]

τους τελευταιους 2.5 μηνες μια μερα ειχα φωνες καπου στα μεσα αυτου του διαστηματος.
σημερα ειχα παρακολουθηση ενω ημουν εξω.
δε ξερω αν ειναι αξιο λογου για εσας ή καποιου ειδικου.
αλλα ομολογω τρομαξα πολυ

[αλεξανδρος_77]

φαγωθηκες με τη παρακολουθηση μαλον επειδη δε σ αρεσει το να ασχολουνται ολοι μαζι σου εγω το εχω συνηθισει αν δεν ειναι ενοχητικοι δε με πειραζει