ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[Vox]

Πλέον είναι σαν και έχουμε δύο εποχές.

Ναι αυτό με τις εποχές ισχύει όντως, έχουν εξαφανιστεί πια άνοιξη και φθινόπωρο έτσι όπως τα χουμε καταφέρει με τον πλανήτη

Αυτό ήταν πάντα ένα πρόβλημα με τη μεσογειακή ζώνη. Τα πράγματα μπορεί να ήταν καλύτερα στο παρελθόν αλλά δεν είχε ποτέ τέσσερις ευδιάκριτες εποχές. Θυμάμαι έναν Ιανουάριο στην Αθήνα που τα πλατάνια είχαν ακόμα αρκετά πράσινα φύλλα πάνω τους! Δεν πίστευα τα μάτια μου. Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια και δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω αυτή την εικόνα.

Προσωπικά προτιμώ κλίμα με ηπειρωτικό ή ορεινό χαρακτήρα. Δε μ' αρέσει καθόλου η παραθαλάσσια ζώνη, κυρίως του νότου, ακριβώς γιατί είναι πολύ ανιαρή καιρικά.

[elisabet]

Σε μένα αρέσει αυτό ακριβώς. Το ότι έχει σκοτάδι, μπορεί να σιγοβρέχει με τις ώρες, ο καιρός είναι μουντός και γκρίζος, μ' αρέσει να βλέπω τα φύλλα των δέντρων να περιδινούνται στον αέρα, τη νύχτα να απλώνει το πέπλο της νωρίς ... Αλλά εγώ δεν κρυώνω ούτε χρησιμοποιώ ομπρέλες.


Κι εγώ παιδί του σκότους. Υπάρχουν στιγμές, όταν χάνομαι με ζωηρό βήμα στις ομίχλες και τα σκοτάδια, που νιώθω ότι έχω γίνει ένα με τον καιρό. Είναι όμορφη αίσθηση να μη δυσανασχετείς και να δέχεσαι τα στοιχεία της φύσης όταν εκτίθεσαι έξω σ' αυτά.

Η φάση είναι ότι ενώ δεν μου αρέσει γενικά ο χειμώνας , με τις περιγραφές σου με κάνεις να νιώθω ότι μου αρέσει!!!!
Και μόλις τώρα κατάλαβα γιατί.
Μιλάς για φύση και το πόσο όμορφο είναι να δέχεσαι τα στοιχεία της όταν εκτίθεσαι σε αυτά χωρίς να δυσανασχετείς και έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Εσύ λοιπόν περιγράφεις ομολογουμένως όμορφες εικόνες του χειμώνα (περπατώ στην φύση, βλέπω τα φύλλα να πέφτουν, αφήνω να βρέχομαι απτην ξαφνική βροχή....τέλεια όλα αυτά. Αλλά έτσι όπως έχουν γίνει οι ζωές μας , οι περισσότεροι δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα χαρούμε όλα αυτά. Και μένα μ αρέσει τρελά να μένω χωρίς ομπρέλα στην βροχή αλλά όχι όταν πηγαίνω στην δουλειά και μετά θα φτάσω στα χάλια μου και θα αναγκαστώ να μείνω μούσκεμα μέχρι να σχολάσω. Επίσης δεν θυμάμαι από πότε είχα χρόνο να πάω έναν περίπατο τον χειμώνα για να μπορέσω να δω τα φύλλα που πέφτουν και τα παίρνει ο αέρας. Ίσως έχω συνδέσει τελικά το καλοκαίρι με περισσότερο ελεύθερο χρόνο και απόλαυση της φύσης απ ότι τον χειμώνα και φταίει αυτό.

[george1520]

Η φάση είναι ότι ενώ δεν μου αρέσει γενικά ο χειμώνας , με τις περιγραφές σου με κάνεις να νιώθω ότι μου αρέσει!!!!
Και μόλις τώρα κατάλαβα γιατί.
Μιλάς για φύση και το πόσο όμορφο είναι να δέχεσαι τα στοιχεία της όταν εκτίθεσαι σε αυτά χωρίς να δυσανασχετείς και έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Εσύ λοιπόν περιγράφεις ομολογουμένως όμορφες εικόνες του χειμώνα (περπατώ στην φύση, βλέπω τα φύλλα να πέφτουν, αφήνω να βρέχομαι απτην ξαφνική βροχή....τέλεια όλα αυτά. Αλλά έτσι όπως έχουν γίνει οι ζωές μας , οι περισσότεροι δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα χαρούμε όλα αυτά. Και μένα μ αρέσει τρελά να μένω χωρίς ομπρέλα στην βροχή αλλά όχι όταν πηγαίνω στην δουλειά και μετά θα φτάσω στα χάλια μου και θα αναγκαστώ να μείνω μούσκεμα μέχρι να σχολάσω. Επίσης δεν θυμάμαι από πότε είχα χρόνο να πάω έναν περίπατο τον χειμώνα για να μπορέσω να δω τα φύλλα που πέφτουν και τα παίρνει ο αέρας. Ίσως έχω συνδέσει τελικά το καλοκαίρι με περισσότερο ελεύθερο χρόνο και απόλαυση της φύσης απ ότι τον χειμώνα και φταίει αυτό.

Εγώ αυτή την πολυτέλεια την έχω. Αφού μένω σε χωριό.. Και σε βουνό.. Τι πιο ωραίο;;

[αλεξανδρος_77]

και ετσι να ειναι μαλον εχουν ξεχασει οτι θα τα καταφερει ο επομενος

[elis]

λοιπον τα λεφτα τα παιρνουν τα παιδια 1 απο τισ ελιεσ 1 απο τα σχεδια κι 1 απο τισ θεραπειεσ εμενα δεν ειναι το προβλημα μου οτι θα παρουν τα λεφτα τα παιδια μου κανενα προβλημα χαρα μου κι ολα ομορφα το προβλημα μου ειναι γτ βρεχει λεφτα αν βρεχει λεφτα γτ εγω ωσ γονεασ πρεπει να εξασφαλισω τα παιδια μου ωσ που να γινουν γονεισ κ να εξασφαλισουν με τα παιδια τουσ αυτοι αν βρεχει λεφτα γι αυτο το λογο καλωσ αν βρεχει για αλλο λογο εχουμε προβλημα αυτα απο εδω

[elis]

εγω ρωταω απλα τα καραγκιοζιλικια με τη μαφια τι τα θελετε μια χαρα ειναι οι ανθρωποι τουσ ξερω απο την αλανα τι ανθρωποι ειναι ολουσ τα αλλα τα καραγκιοζιλικια με το νατο τουσ ξερω απο το στρατο το προβλημα που ειναι εγω δεν βλεπω προβλημα δουλευω ειτε ελιεσ ειτε εδω με αυτα που γραφουμε ειτε οτι παρουσιαστει τα λεφτα που βγαινουν τα παιρνουν τα παιδια κι ολα καλα κι αμα πεθανω πεθανα τα παιδια ειναι μεγαλα και επρεπε να βρουμε λεφτα οτι μπορουμε κανουμε το προβλημα που ειναι εγω δεν βλεπω τελοσ παντων αυτα

[Ορέστης]

Ειναι τοσο μα τοσο ασχημη η ζωη...

[αλεξανδρος_77]

το παιζεις φτωχουλης τωρα ξαφνικα.
εμενα μου δωθηκε εξουσια δια του λογου και οταν δε περνανε τα λογια εχω ολοκληρωσει την αποστολη μου αλλα θα σας κανω περιγραφη για το πως θα γινουν ολα αγνωριστα και πως μια μερα οταν θα επιστρεψει ο χριστος στη γη θα δημιουργηθει μια κυβερνηση που δε θα ειναι αντιπαλος του λαου ουτε βασιλειο της ψευτιας αφου ειναι αδυνατο να υπαρξει σωστη κοινωνια με λαθος κυβερνητη ο κυβερνητης ειναι αυτος που οριζει το πως θα ειναι οι κοινωνια.

[ioannis2]

Όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαινω την αξία του να έχεις κάποιον δίπλα σου να σε στηρίζει και να σε καθοδηγεί, σε βαθμό που να σου επιβάλλει, με την καλή έννοια.

Πριν μέρες κάποιος είχε ανοίξει εδώ θέμα πνευματικός, εξομολόγος ή ψυχολόγος. Απλά θυμάμαι όταν σπούδαζα, κάποιο παιδί. Σπούδαζε σε μια πολύ καλή σχολή. Για κάποιους σοβαρούς λόγους είχε πάθει σοβαρή, εμφανή, ψυχική κατάπτωση και μάλιστα σε κατάσταση μοναξιάς. Κι όμως είχε κάποιον δίπλα του, έστω από απόσταση, απ αυτούς που προείπα, με ρόλο σαν κι αυτόν που έγραψα στην πρώτη παράγραφο. Στο τέλος παρά το χάος, έστω και αργοπορημένα, τελείωσε τις σπουδές του, έχει καλή δουλειά και μάλιστα στον τομέα του και έχει ανέβει και η ψυχολογία του.

Αν δεν έχεις αυτόν τον κάποιον που προείπα είναι σφόδρα πιθανό να πέσεις ψυχολογικά και να βρεθείς εκτός στόχων, θα πελαγοδρομείς στη ζωή με αποτέλεσμα κόπωση, θα βρίσκεσαι σε διλημματικές καταστάσεις τις οποίες εσύ ο ίδιος θα προκαλείς, δεν θα ξέρεις τον τρόπο πως θα κάνεις κάτι ή πως θα χειριστείς καταστάσεις κι έτσι ενώ θα κουράζεσαι θα επιτυγχάνεις πολύ λίγα, θα βλέπεις άλλους να σε έχουν προσπεράσει σε πολλούς τομείς της ζωής ενώ εσύ θα είσαι ακόμα στην κοπιώδη προσπάθεια, θα σου προκύπτει κάτι κι αντί να το χειρίζεσαι αμέσως θα πανικοβάλλεσαι μη ξέροντας τι να κάνεις.

Δεν μιλάω για φάση να σε κρατάει κάποιος απ το χέρι ούτε να σε μαμόθρεφτος. Δεν είναι θέμα να βρεις τις ψυχικές δυνάμεις μέσα σου, μπορεί να τις έχεις βρει αλλά να μην ξέρεις πως να τις αξιοποιήσεις κατάλληλα ή να ναι θέμα αυτού του φυσιολογικού επιπέδου ενθάρρυνσης το οποίο έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος.

[haritini86]

σχεδον παντα ειναι

Ειναι τοσο μα τοσο ασχημη η ζωη...

[Ορέστης]

Παλι κωλωσα να παω στο μαθημα. Ηθελα να ξυπνησω νωρις, για να κατσω εξω απ το κτιριο μεχρι να βρω το θαρρος να μπω μεσα. Οντως ξυπνησα αν και ειχα κοιμηθει λιγες ωρες. Αυτο δειχνει οτι ηταν σημαντικο για μενα. Ηπια ενα καφεδακι να ξυπνησω καλα - τι το ηθελα! Πηγα δεκα φορες στην τουαλετα. Εν τελει εφυγα πιο αργα. Εφτασα 45 λεπτα πριν την εναρξη του μαθηματος. Οχι αρκετος χρονος για μενα. Δε μπορουσα να σχηματισω ενα θετικο κινητρο στο μυαλο μου. Στο τελος εφυγα "ανταμοιβοντας" τον εαυτο μου με μια βαρετη βολτα στο κεντρο της Αθηνας. Στην Ερμου ενιωσα ενα δυνατο πονο στο ματι. Ειχαν ψεκασει αρωματα. Κοπελα μου λεω προσεχετε λιγο που ψεκαζετε. Κατι μουρμουρησε αυτη σε στυλ στο μουνι μου για το ματι σου. Ετσι ειναι. Ο καθενας κοιταει το προσωπικο του συμφερον και τι εχει ο ιδιος να κερδισει. Θα μου στραβωσει εμενα το ματι, να παρει το μεροκαματο της να το ξοδεψει οπου θελει.

[Ορέστης]

Ειναι πολυ δυσκολο να προσαρμοστω στην επαφη με ανθρωπους. Εμαθα ολη μου τη ζωη να με πολεμανε. Η οικογενεια μου, οι συμμαθητες μου, οι γειτονες, οι δασκαλοι. Απο παντου εκδιωγμενος. Παντα καποιος να με κοιταει απειλητικα. Ακομα και στη γραμματεια της σχολης ο υπαλληλος με κοιταζε βλοσυρα οσο περιμενα στην ουρα - μονο εμενα - και εκανε ενα ειρωνικο σχολιο οταν με εξυπηρετουσε η συναδελφος του. Μετα στην ταξη η αρνητικη συμπεριφορα της καθηγητριας. Πως να σκεφτω θετικα σεναρια;

[elis]

αυτη ειναι η κολητουλα μου που λατρευω και δεν με εκτιμαει κολητουλα 10 χρονια φιλιασ στο τελοσ θελω τη γνωμη σου
https://www.facebook.com/35258952487...7938/?sfnsn=mo

[elis]

θεραπεια για σχιζο οποιοσ θελει εχινακεια συμπληρωμα 2 κομτρεξ 1 νορτζεσικ 1 σεικερ πρωτεινη ξεκουραστοι την αλλη μερα μια δυο σταγονεσ αιθεριο ελαιο λεβαντασ ρωτηστε γιατρο και παρτε ολοι θα παθετε πλακα

[Constantly curious]

Ειναι πολυ δυσκολο να προσαρμοστω στην επαφη με ανθρωπους. Εμαθα ολη μου τη ζωη να με πολεμανε. Η οικογενεια μου, οι συμμαθητες μου, οι γειτονες, οι δασκαλοι. Απο παντου εκδιωγμενος. Παντα καποιος να με κοιταει απειλητικα. Ακομα και στη γραμματεια της σχολης ο υπαλληλος με κοιταζε βλοσυρα οσο περιμενα στην ουρα - μονο εμενα - και εκανε ενα ειρωνικο σχολιο οταν με εξυπηρετουσε η συναδελφος του. Μετα στην ταξη η αρνητικη συμπεριφορα της καθηγητριας. Πως να σκεφτω θετικα σεναρια;

Εχω μπερδευτει λιγο. Εαν μπορεις βοηθησε με σε παρακαλω. Πρωτον σε ενα αλλο νημα εγραψες πως ρωτας τον εαυτο σου " εαν οχι τωρα ;; τοτε πότε;; " λεγαμε οτι κυλα ο χρονος με αφορμη τι στερει η καταθλιψη. Καπου αλλου εγραψες οτι πηγες αγγλια αλλά γυρισες με πτυχιο ή χωρις;;; τελικα τωρα που εφυγε ο αδερφος ειναι καλυτερα στο σπιτι ;