ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

[deep]

Περιεργο , εγω τον αγαπω πολυ , αλλα και τους αλλους , λιγοτερο ομως ....

Να' ξερες πόσο σε "ζηλεύω"
Υπάρχει και κάτι θετικό όμως. Στο ότι αγαπάω τους άλλους πολύ περισσότερο από μένα (αλίμονο, μιας και με μισώ ) και αυτό μου δίνει κίνητρο να συνεχίζω για να μην τους πληγώνω ή να μην τους απογοητεύομαι συνεχώς.

[elis]

Ρε συ κούκλα σε βλέπω ταλαιπωρείσαι ξέρεις γιατί έχουν προσδοκίες οι άλλοι από σένα γιατί τους προσφέρεις κάτι ένα συναίσθημα μια χαρά αν είναι γονείς σου αν είναι γκόμενος μπορεί να είναι πολλά δε θα γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν για να πάρεις αγάπη ή αποδοχή ή ότι άλλο ζητάς

[deep]

http://www.anapnoes.gr/megalonis-ota...gapi-den-arki/ <3

[Deleted-150217]

Όλα αυτά τα τρως σε μια μέρα? Μια περιουσία θα δίνεις φαντάζομαι............
Και έξω βρίσκεις μαγειρευτά πάντως ή καμιά σαλάτα......
Εγώ λέω πιο νόστιμο το μαγειρευτό παρά σουβλάκια κλπ......

Ναι σε μια μέρα...και φυσικά έχω ξοδέψει μια περιουσία σε φαγητά..
Κανείς δεν αντιλέγει ότι το μαγειρευτό φαγητό είναι πιο νόστιμο,ειδικά αν αυτός που το μαγειρεύει ξέρει να το κάνει καλά.πχ εδώ μέσα υπάρχει κάποια που μου έκανε την τιμή να δοκιμάσω αρκετά σπιτικά φαγητά της και ήταν όλα τέλεια όπως και αυτά που μαγείρεψα εδώ με δικές της οδηγίες.

το βλεπεις μονο με εξετασεις (και παλι οχι σιγουρα), για αυτο κανε τουλαχιστον ετησια τσεκαπ, σιγουρα αιματολογικα και ισως και ελεγχο του κυκλοφορικου σου, να ξερεις τι γινεται..

Αν είναι να έχω κάτι θα το μάθω όταν είναι πολύ αργά.Γιατί στους γιατρούς πατάω μόνο όταν δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.Αν εξαιρέσεις τα χρόνια που ήμουν μικρός και με πήγαιναν οι γονεις μου για τα κλασικά πχ εμβόλια και τις φορές που έπεσα και χτύπησα και χρειάστηκε να κάνω ράμματα και μετά τον στρατό τους γιατρούς τους αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι!! και πάω μόνο όταν δε μπορώ να κάνω αλλιώς.πχ στα τελευταία 16 χρόνια που απολύθηκα απο το στρατό πήγα μια φορά το 2010 τέτοια εποχή γιατί είχα πάθει φαρυγγίτιδα (που ήταν και η μοναδική φορά που πήρα αντιβίωση καθώς γενικά αποφεύγω τα φάρμακα και στην ζωή μου άντε να πήρα 3-4 φορές depon ή ασπιρίνη και στο σχολείο απο Α δημοτικού μέχρι Γ Λυκείου δεν έλειψα ούτε μια μέρα με απουσία λόγω αρρώστειας τύπου γρίπη καθώς γενικά είχα ανθεκτικό οργανισμό) και δεν έβγαινε η φωνή μου και 2 φορές έδωσα αίμα για συγγενή και φίλο.
Οπότε αν πάθω κάτι και μια μέρα καταλήξω,θα είναι εντελώς στα ξαφνικά καθώς απο πριν δεν πρόκειται να πάω να το ψάξω.

[elis]

http://www.anapnoes.gr/megalonis-ota...gapi-den-arki/ <3

Η ζωή αρχίζει στα τριάντα το λέω εγώ

[elis]

Αλάνια τα ΤΕΙ θα γίνουν πανεπιστήμια εφαρμόσμενων επιστημων επιτέλους θα λέω κι εγώ ότι έβγαλα πανεπιστήμιο σήμερα το διάβασα

[ioannis2]

Αναρωτιέμαι αν κουράζομαι άσκοπα, ιδίως με τα διαβάσματα που έχω τις τελευταίες μέρες που άρχισα και νιώθω αρκετή σωματική κόπωση.
Εν μέρει αυτή η κόπωση έχει να κάνει με το χρόνιο μου πρόβλημα που το ονομάζω πλατιασμός στη μελέτη, κάτι σαν σύγχυση δλδ, που διαβάζω πολλά πράγματα είτε περιττά και λεπτομέρεια είτε επαναλαμβανόμενα. Άλλοι τα ίδια μαθήματα τα περνάνε με λιγότερο διάβασμα και με τα ίδια με μένα βαθμολογικά αποτελέσματα. Βιώνω δλδ αυτο που λέγεται σύγχυση και ανασφάλεια, στο κεφάλαιο μελέτη.

Το θέμα ειναι πως αυτή η κόπωση, στη ζωη μου, δεν βλέπω να εντάσσεται ούτε σε vision ούτε σε mission, δλδ να ξέρω για τι είμαι, τι θέλω και πως έχω καθορίσει για το εξης ορισμένη αποστολή στη ζωη (στοχο) για μενα, άρα πορεία, σαφείς δλδ επαγγελματικό στόχο για το μέλλον. Νιώθω πως ο φιλόδοξος στόχος χάθηκε με το που τελείωσα τις σπουδες, λόγω ακριβως της χάλια ψυχολογίας.
Από τότε ναι μεν μπήκα κάπου επαγγελματικά (αρκετά καλό) αλλά βρίσκω τον εαυτο να ναι σε ένα αόριστο ψάξιμο, λόγω του ανικανοποίητου που προκάλεσαν τα όσα επεσώρευσε τότε η χάλια ψυχολογια, ίσως και σταδιακα να παραιτούμε απ αυτο το ψάξιμο, κι ο κάθε κόπος είναι απλά για να δίνει χρώμα, νόημα στη ζωη και μια ελπίδα ότι κάποτε το αποκτωμενο με τον κόπο θα τυχει κάποιας ανταμοιβής.

Το θέμα τωρα είναι η βίωση αυτής της κόπωσης. Νιωθω ακόμα έντονα την αναγκη μόλις τελειώσω απ αυτα να πάω ένα ταξίδι για χαλάρωση, σε μια πόλη του εξωτερικού με πολλές ευκαιρίες και πράγματα να δω ή κάπου σε ένα βουνό με πράσινο. Εδω βεβαια ειναι που κολλάει το θέμα μοναξια. Κι όμως θα ναι μια καλή ξεκουραση.

[Remedy]

κι εγω την χαλαρωση και το ταξιδι σκεφτομουν, ιωαννη οσο διαβαζα το μηνυμα σου.
να το επιδιωξεις με πρωτη ευκαιρια μολις βρεις λιγο χρονο. θα νοιωσεις καλυτερα.

[boo]

η αρνηση και η θλιψη για ενα προβλημα ειναι το 1ο σταδιο πριν το αποδεχτεις?

[Natalia_sups]

Δεν μπορω να αναπνεύσω σχεδον από το άγχος...κοιμάμαι και πάνω στο χουζουρι εκεί που δε μπορώ να το φιλτραρω και ειναι πεσμένες οι άμυνες της λογικής (επειδή το άγχος πηγαζει από μία τεράστια αλλαγή στη ζωή μου), νιώθω μια ναυτία, ενα πλακωμα, δε μπορώ να ανασανω σχεδόν...μα τι χεστης που ειμαι :/
Άλλος θα χαιρόταν...και οκ στο ξυπνιο μου χαιρομαι και έχω μία φυσική περιέργεια και όρεξη για το πώς θα ειναι αυτή η αλλαγή...αλλά ο ύπνος λίγο πριν το ξύπνημα καθε μέρα είναι βασανιστικος :/ βασικά μου επηρεαζει ασχημα το ξεκίνημα της κάθε μέρας... Νιώθω σαν πανικόβλητο λεμινγκ...

[Macgyver]

η αρνηση και η θλιψη για ενα προβλημα ειναι το 1ο σταδιο πριν το αποδεχτεις?

Ναι , μονο που παρεμβαλλεται η διαπραγματευση ( με τον εαυτο σου σε συναρτηση με το προβλημα ) ..........

[deep]

Δεν μπορω να αναπνεύσω σχεδον από το άγχος...κοιμάμαι και πάνω στο χουζουρι εκεί που δε μπορώ να το φιλτραρω και ειναι πεσμένες οι άμυνες της λογικής (επειδή το άγχος πηγαζει από μία τεράστια αλλαγή στη ζωή μου), νιώθω μια ναυτία, ενα πλακωμα, δε μπορώ να ανασανω σχεδόν...μα τι χεστης που ειμαι :/
Άλλος θα χαιρόταν...και οκ στο ξυπνιο μου χαιρομαι και έχω μία φυσική περιέργεια και όρεξη για το πώς θα ειναι αυτή η αλλαγή...αλλά ο ύπνος λίγο πριν το ξύπνημα καθε μέρα είναι βασανιστικος :/ βασικά μου επηρεαζει ασχημα το ξεκίνημα της κάθε μέρας... Νιώθω σαν πανικόβλητο λεμινγκ...

Φυσιολογική αντίδραση. Οι μεγάλες αλλαγές ακόμη και οι θετικές προκαλούν αναστάτωση. Η αλλαγή χώρας/μετακόμιση είναι από τα πρώτα στην λίστα με τα πιο στρεσογόνα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου. Χέστης θα ήσουν αν έπρεπε και ήθελες να πας αλλά από τον φόβο έκανες πίσω.

(Αν θες πες μου πότε φεύγεις)


Προς το παρόν φιλιά και κουράγιο ειδικά με το πρωινό ξύπνημα και το ξεκίνημα της μέρας... <3

[ioannis2]

Καμιά θεραπευτική μέθοδος δεν λέει να σταματήσει τη διαταραχή στο κεφάλι μου.

Από το πρωι με κτυπουν αλύπητα απωθημένα από το παρελθόν, μετανιωμα που δεν αντεδρασα όπως αξιζε, παραγνωριση στη δουλειά για την οποία οι υποψιες μου δεν είναι καθόλου αβάσιμες.

Στο κεφάλι μου αυτοβασανίζομαι ανεξέλεγκτα με φανταστικές σκηνές αντίδρασης που φτάνουν στη βια και ακραίες συμπεριφορές.

Βάσιμα πιστεύω, στηριζόμενος σε συμβαντα και ενεργειες έναντι μου, ότι με κοροϊδεύουν κανονικά. Δεν έχει άλλη λύση από την αντίδραση. Διότι όλοι αυτοί ξέρουν να περιθωριοποιούν και να υποβιβάζουν τον άλλο πλαγίως. Τη σημερινή μέρα σε βλαφτουν και πλαγιως αν κάνεις το λάθος και τους δώσεις αερα.

Τόσο το παρελθόν όσο και καταστάσεις στο τώρα που δεν μου κόλλανε στο μάτι με βασανίζουν μεσα μου αλύπητα. Απόδειξη και τα σωματικά συμπτώματα ριγους και ημικρανίας που είχα σήμερα και που δύσκολα θα με παρει υπνος απόψε.

Τίποτα δεν ωφελά. Εγκλωβίστηκα πριν χρόνια και τώρα βασανιζομαι σε μερη που δεν με γεμίζουν.

[elis]

Ρε ιωαννη δεν καταλαβαίνεις ότι τα περιβάλλοντα εργασίας αλλάξανε κ γίναν πιο πολεμικά στρατό έχεις πάει;

[ioannis2]

Ρε ιωαννη δεν καταλαβαίνεις ότι τα περιβάλλοντα εργασίας αλλάξανε κ γίναν πιο πολεμικά στρατό έχεις πάει;

Έχω πάει στρατό φίλε και σε μονάδα πρώτης γραμμής μάλιστα (δεν είχα κάποιον να με βολέψει αλλού)!!

Ό εργασιακός χώρος είναι ένας άλλος πολεμικός χώρος με πισώπλατες μαχαιριές, γλείψιμο και παραγνώριση και να σαι του δικού τους τρόπου σκέψης και με "καλές συστάσεις" για να προχωράς. Όλα αυτά γίνονται με πολλή ευγένεια. Αντίδραση είναι η λέξη που κολλάει σε όλα τα θέματα που συζητάμε στο φόρουμ. Κι ελπίζω εσύ να σαι καλα..