ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ...

[kisavos]

Μετα από μερικά χρόνια καλής ζωής, περνάω μια παρατεταμένη κατάθλιψη που κρατά πάνω απο 5 χρόνια...(Είμαι 34 χρονών)
Μέχρι και το 2009 η ζωή μου ήταν ονειρική. Είχα χρήματα, έιχα όμορφες γυναίκες, κανουριο αυτοκίνητο δική μου δουλειά (ξενοδοχείο σε νησι).
Χωρίς να θέλω να το παίξω σπουδαίος, ο περίγυρος μου με καμάρωνε για τα παραπάνω. Έκανα υπέροχες διακοπές, γλεντούσα, είχα τα χόμπυ μου, είμουν παραπάνω από καλά (αν και ανέκαθεν αιθανόμουν μια ανασφάλεια για το μέλλον).
Από το 2010 και μετά όλα άλλαξαν σαν να γύρισε ένας διακόπτης. Η δουλεία μου καταστράφηκε, πνίγηκα στα χρεή, ξεπούλησα τα πάντα.
Εκτός αυτού η οικογένεια μου ξεκίνησε να έχει σοβαρά προβλήματα (μητέρα με εγκεφαλικό , πατέρας με εμφραγμα ,)
Ταυτόχρονα η αδερφή μου είχε ενα πολύ ασχημο διαζυγιο όντας εγκυμονούσα και αδερφός μου ενα σοβαρό τροχαίο.
Λόγω των παραπάνω, παράτησα τη ζωή μου εντελώς. Ξενοίκιασα το σπίτι μου και επέστρεψα στους γονείς μου όπου το κλίμα μου προκαλούσε καταθλιπτικά αιθήματα καθώς τα προβλήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν.
Κλείστηκα εντελώς στον εαυτό μου, ξέχασα τι είναι το χαμόγελο ενώ πλέον δεν έχω διάθεση ούτε καν να συζητήσω οτιδήποτε.
Δυστυχώς η οικογένεια μου με φορτωσε με βάρη και έννοιες που δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και το αλκοολ έγινε ο καλύτερος μου φίλος αφού οι παλιοί μου φίλοι προφανώς κουράστηκαν να αντιμέτωπίζουν έναν "προβληματικό" άνθρωπο και με έκαναν ελαφρώς στην άκρη. Δεν τους κατηγορώ, φταίω και εγω για αυτο.
Πλέον χωρίς αλκοολ δεν κοιμάμαι και οποιαδήποτε προσπαθεια για βοηθεια απο επαγγελματία με απογοήτευσε τελείως.
Ο μόνος λόγος που δεν έχω δώσει τέλος στο μαρτύριο είναι γιατι σκέφτομαι τι θα προκαλέσει αυτο στην οικογένεια μου.
Η εμφάνιση μου πλεόν είναι για λύπηση. Πάχυνα πολύ και η γενικότερη εμφάνιση μου μάλλον είναι αποκρουστική.
Μέσα μου πλεον αισθάνομαι άσχημος-άχρηστος-ανικάνος και φυσικά αυτο έχει συνεποιες στη προσωπική μου ζωή καθως εδω και 4 χρόνια δεν έχω καμία σχέση.
Το γεγονός αυτό μου έχει τσακίσει την αυτοεκτίμιση. Ντρέπομαι για αυτό. Αποκακρύνομαι απο φίλους ή γνωστους που ξέρουν ότι τόσα χρόνια είμαι μόνος.Το βλέπωστο βλέμμα τους ότι με λυπούνται και τρελαίνομαι όσο θυμάμαι το καλό μου παρελθόν και τις ωραίες γυναίκες που συναναστράφηκα...
Ντρέπομαι και λυπάμαι για τα στείρα χρόνια που περνω στη δήθεν πιο παραγωγική μου ηλικία.
Ντρέπομαι και λυπάμαι που δεν έχω τη παραμικρή διάθεση να βγω απο το δωμάτιο.
Ντρέπομαι και λύπάμαι που απομάκρυνα τους πάντες απο γύρω μου
Ντρεπομαι για το κατάντημα μου
Τη μαυρίλα που αισθάνομαι δεν μπορώ να τη κάνω λέξεις.
ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ


Συγχωρεστε με για το παραπάνω μακροσκελες κειμενο αλλά κάπου ήθελα να μιλήσω και ίσως κάποιος που περνά κάτι παρόμοιο να με καταλαβει

[the only peace I can find]

Το συνταρακτικό της ιστορίας σου είναι η αλλαγή που βιώσες. Θα πρέπει να πάρεις την κατάσταση ως δεδομένη και να την ορίσεις αφετηρία για τη ζωή σου από δω και πέρα και όχι ώς την εξέλιξη μιας ζωής που ζούσες. Συνοπτικά, γιατί και εγώ είμαι κάπως πεσμένος και βαριέμαι να γράφω, καμία κατάσταση δεν είναι μόνιμη. Ούτε καλή ούτε κακή. Επισκέψου έναν ψυχίατρο να σου γράψει κάτι που θα σε βοηθήσει χημικά να "ισιώσεις" και με έναν έμπειρο ψυχολόγο άρχισε συνεδρίες.

[Αρ_ιάδνη]

Ετσι οπως το θετεις φαινεται σαν η ευτυχια σου να εξαρτιοταν -σε μεγαλο βαθμο- απο υλικα πραγματα. πολλες φορες αυτα ελκουν εναν επιφανειακο περιγυρο. Δες αυτο που εγινε σαν εναν αποκαλυπτικο καταλυτη για το ποιοι απο τον περιγυρο σου ηταν πραγματικα φιλοι σου και ποσες απ αυτες τις γυναικες σε ηθελαν γι α και ποσοι εμειναν διπλα σου. Επισης ισως καποιους οι οποιοι οντως σε νοιαζονταν να τους εκανες εσυ με τον τροπο σου περα γιατι δεν ηθελες να σε βλεπουν "προβληματισμενο".Οπως το βλεπω εγω, για να καταφερεις πραγματικα να στηριξεις και να βοηθησεις την οικογενεια σου ισως πρεπει να αποστασιοποιηθεις απο το ολο κλιμα για να καταφερεις να το αλλαξεις μεσα σου και να τους μεταδωσεις την ελπιδα. Το αλκοολ ειναι ενα βασικο σου εμποδιο στο στοχο σου της αναδομησης του εαυτου και της ζωης σου.Χρειαζεται να το βαλεις αυτο ως στοχο και με συνδυασμο επαγγελματικης βοηθειας και ανθρωπων που σε νοιαζονται πραγματικα μπορεις να το καταφερεις. Η παραγωγικη ηλικια δεν ειναι σε ολους η ιδια. Η οποιουδηποτε ειδους γυμναστικη θα σε βοηθουσε και ψυχικα και ως προς την εμφανιση και, κατ' επεκταση, την αυτοπεποιθηση σου. Οσον αφορα της γυναικες τωρα εχεις την πιθανοτητα περισσοτερο απο πριν να γνωρισεις καποια που θα θελει εσενα και οχι τα φραγκα τα αυτοκινητα και το "φαινεσθαι". Διαφωνω οτι κατι χημικο θα σε "ισιωσει" απαραιτητα, πρωτη σου επιλογη θα επρεπε να ειναι φυσικα αντικαταθλιπτικα. Δυναμη φιλε μου, νομιζω οτι εισαι πιο κοντα στον εαυτο σου απο πριν οσο σκοτεινο κι αν φαινεται το παρων

[elis]

αδερφε θα σου κανω μια αναλυση για να δεισ πωσ νομιζω εγω οτι ειναι η ζωη
η ζωη λοιπον οταν γεννιεσαι σου δινει η δε σου δινει καποια δωρα πχ δωρο ειναι ενασ πλουσιοσ πατερασ
αλλα δωρο ειναι κι ενασ εξυπνοσ πατερασ δωρο ειναι και ενασ εργατικοσ πατερασ ακομα κι ενασ τεμπελησ πατερασ ειναι δωρο
γιατι πρεπει να μη γινεισ σαν κι αυτον κλπ αυτα λοιπον τα δωρα καλειται καθε ανθρωποσ να τα αξιοποιησει αυτα τα δωρα σε πανε μεχρι μια ηλικια μετα πρεπει μονοσ σου να βρεισ τισ δυναμεισ εκεινεσ που εχεισ μεσα σου που ολοι εχουμε να μπορεσεισ να χτισεισ κατι, κατι μικρο κατι μεγαλο δεν εχει σημασια κι οταν λεμε να χτισεισ ξερεισ τι ενοουμε παρεεσ σχεσεισ και στη δουλεια προσπαθησε αυτο που κανεισ να ειναι ομορφο για σενα ειτε μικρο ειτε μεγαλο δεν εχει σημασια οτι και να ναι αυτο ετσι μπορεισ να πασ παρακατω

[kisavos]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.
Ωστόσο όποτε επισκεφθηκα ψυχολόγο- ψυχίατρο, απλά με εκανε να νιώσω περισσότερο άρρωστος. Για κάποιο λόγο δεν θέλω να πάρω φαρμακα. Αν κάποιος μπορούσε να μου προτείνει ένα φυτικό θα ήμουν ευγνώμων.
Αυτο που μου λείπει δεν ειναι τα χρήματα. Μια χάρα ζω και με τα λίγα και λέω δόξα τω Θεο που πρόλαβα και έζησα και 5 πράγματα.
Αυτό που με έχει καταρακώσει είναι ο φόβος που συνεχώς αισθάνομαι και αυτή η "μαυρίλα" που έχω καθημερινά μέσα στο κεφάλι μου από το πρωι μέχρι το βράδυ.
Αυτά με έχουν κάνει να δυσκολεύομαι πλεόν μεχρι και να μιλήσω.
Εχω προσπαθήσει να ξεκινήσω ποδήλατο , τρεξιμο κλπ αλλά μου φαίνεται βουνό να φορέσω μέχρι και τη φόρμα μου.
Όποτε σκέφτομαι το αύριο ή το μέλλον πραγματικά σφίγγεται το στομάχι μου.
Σε μια προσπάθεια να ψυχολογήσω τον εαυτό μου, νομίζω οτι η έλλειψη συντροφιάς είναι το πιο επιβαρυντικό στοιχείο στη όλη μου κατάσταση.
Και το χειρότερο πλέον είναι ότι με το τρόπο ζωης μου δεν βλέπω προοπτική να γνωρίζω κάποια συντροφο ξανα...

[Macgyver]

Κισσαβε , δεν ξερω τι να πω , η ιστορια σου ειναι καρμπον με την δικη μου , ολα ιδια , μα ολα σου λεω . Λεφτα που εχασα , δουλεια αξιοζηλευτη , δεν εχω χρεη βεβαια , ωραιες γυναικες , χομπυ , σπορ , υπεροχη ζωη , και ολα ιδια , μα ολα , μεχρι και στο αλκοολ το εριξα , το εκοψα το 2010. Μονο που η δικη μου κτθλψη κραταει 10 χρονια , αρχιζω και ανακαμπτω ομως , ενω και εγω ειχα αρχισει να πιστευω οτι ολα τελειωσαν . Εχω 12 χρονια να παω για μπανιο στη θαλασσα να φανταστεις ! αλλα φετος το βλεπω οτι θα παω , κι εγω δεν εχω οικονομικο προβλημα , δλδ λες και διαβαζω την ιστορια της ζωης μου . Η ανακαμψη η δικη μου αρχισε με μια γνωριμια προ 5 μηνων , και αρχισα δειλα δειλα να βγαινω , μετα απο 7 -8 χρονια απομονωσης . Δεν εχω συνελθει εντελως φυσικα ,θαλεγα οτι εχω συνελθει ενα 25-30% , αλλα παω απο το καλο στο καλυτερο . Εισαι και αρκετα νεωτερος μου , και θελω να σου μεταφερω το μηνυμα οτι η κατασταση ειναι αναστρεψιμη , στο εγγυωμαι .
Δεν ξερω τι αλλο να σου γραψω , δεν συνηθιζω να γραφω σε τετοια θρεντ , αλλα η ιστορια σου εχει τοσα κοινα με την δικη μου , που με σοκαρε η ομοιοτης . Μην το βαζεις κατω , εγω αν και γυμναζομαι 25 χρονια , τωρα απλως κανω συντηρηση , εχω παρει και 15 κιλα , αλλα ειχα παρει 23 , και τα χανω σιγα σιγα . Σε καταλαβαινω απολυτα , γιατι κι εγω απο μια υπεροχη ζωη που ειχα , ολα πηραν την κατω βολτα . Πηρα διαφορα φαρμακα , δεν ειδα απο κανενα καλο , μονος σου θα βοηθησεις τον εαυτο σου , ισως δεν ηρθε η ωρα ακομα .
Αγγελος

[Macgyver]

Κισσαβε , ρωτα οτι θες , με εχει αγγιξει πολυ η ιστορια σου , λογω της εκπληκτικης ομοιοτητας .
Η ομοιοτης ειναι ανατριχιαστικη , αληθεια .

[kisavos]

Άγγελε καλησπέρα,
Φαντάζομαι λοιπον ότι με καταλαβαίνεις...
Το αλκοολ πως καταφερες να το κόψεις? Εμένα μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο. Με χαλαρώνει και με κάνει να ξεχνώ τα πάντα. Πίνω σπίτι μονος μου για να χαλαρώσω. Ούτως ή άλλως έξω δε βγαίνω λόγω έλλειψης παρέας.
Και εδω παραδέχομαι ότι ειναι δική μου απόφαση. Εγω έκανα άκρη τους 2-3 καλους μου φίλους γιατι όποτε βγαίναμε μαζί τελευταία, ένοιωθα ότι "βουλιάζω" ψυχολογικά. Ενω η παρέα μου ήταν σε έυθυμη κατασταση έγω για κάποιο λόγο αισθανόμουν κάτι να με πλακώνει. Ετσι λοιπόν οδηγήθηκα να "διασκεδάζω" μονος σπίτι μου με αλκοολ και μουσική ενω οι φίλοι με παρακαλούσαν να βγούμε έξω.
Έγω έχω πάρει 25 κιλά σε 4 χρόνια και όπως και εσυ δεν έχω πατήσει σε παραλία.
Σε ότι αφορά τα οικονομικά είσαι πολύ τυχερος που δεν έχεις χρέη. Εγω προσωπικά χρωστάω παντου (ικα, τεβε , εφοριές, τράπεζες) και είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε οικογενειακώς στο δρόμο καθώς όλο αυτο δεν είναι διαχειρίσιμο.
Κατα τα άλλα μια φωνή μέσα μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ , ΣΗΚΩ αλλά εγω δεν μπορώ ψυχοσωματικά. Αισθάνομαι διαρκώς κουρασμένος σωματικά.
Μερικές φορές βλέπω φωτογραφιές απο το παρελθον, από τα ταξίδια μου και απο τις γνωριμίες μου και λέω δε μπορεί, ο ίδιος άνθρωπος είμαι, πρέπει να το παλέψω. Αλλά στη πράξη δεν μπρορώ να ξεκολλήσω από το κρεβάτι ούτε για ένα περίπατο. Δεν έχω το κουράγιο ούτε να βουρτσίσω τα δόντια μου , ούτε να κόψω τα νύχια μου και όπως έγραψα και παραπάνω η εμφάνιση μου είναι πλέον τραγική....
Σε ότι αφορά τα προσωπικά μου, όπως έγραψα και παραπάνω η κατάσταση είναι εξίσου τραγική.
Σκεφτομαι πως αν αναγκαστώ να επιστρέψω στο νησι μου τότε θα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα..

Χαίρομαι που εσύ μετά απο αντιστοιχη κατάσταση επανέκαμψες. Είχες βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο σε όλο αυτο?
Με το αλκοολ πως τα κατάφερες??

[Macgyver]

Κισσαβε , οπως σου ειπα οι λεπτομερειες ειναι ανατριχιαστικες . Εκανα και εγω περα ολους τους φιλους μου , ειχα πολλους , ημουν δημοφιλης . Και εγω αισθανομαι ακομα κουρασμενος , ουτε μπορουσα να παω εστω μια βολτα για πολλα χρονια , παρ οτι εχω 3 καλες μοτοσυκλεττες , και το αυτοκινητο μου , μοντελο 2002 εχει 38.000 χλμ , δλδ πληρης κλεισουρα . Ειχα εγκαταλειψει τον εαυτο μου , και τωρα σιγα σιγα ανακαμπτω .
Τωρα για το αλκοολ . Κι εγω επινα μονος , απο το 2004-2010 . Προσπαθουσα να το κοψω απο το 07 , αλλα αποτυχαινα . Απευθυνθηκα σε μια ψυχιατρο το 07 για να με βοηθησει , μου χορηγησε topamac , αποτελεσμα 0 . Τον 4/2010 , ειπα στον ψυχιτρο που πηγαινω ακομα καθε 2 μηνες , να μου γραψει NALOREX , το εκανε , ειναι ενα φαρμακο που καταλαμβανει τους υποδοχεις της ντοπαμινης , δλδ και να πιεις , δεν σε αφηνει να φτιαχτεις . Το πηρα για ενα μηνα , 14 tabs εχει το κουτακι , 17 ευρω , και μετα εκανα 6 μηνες να πιω οτιδηποτε . Δεν ειναι το μαγικο χαπι , αλλα σιγουρα βοηθαει , πιο πολυ ομως βοηθαει το ποσο το θες να απαλλαγης απο το αλκοολ . Οταν ξαναηπια , μετα 6μηνο , ηπια με μετρο , και οχι με σκοπο να μεθυσω , γιατι απο το 04-10 η ζωη μου περιστρεφοταν γυρω απο το αλκοολ , το οποιο σημειωτεον επιδεινωνει κατα πολυ την καταθλιψη . Αλλο ?

[IceFire]

Κισσαβε και ολοι μας....κανενας κατηφορος δεν ειναι ατελειωτος. Μερικες φορες για να ταρακουνηθουμε και να ανεβουμε στην επιφανεια, πρεπει ειτε να κατρακυλησουμε ειτε να βουλιαξουμε φτανοντας στον πατο,ειτε να καουμε εντελως και μετα μεσα απο τις σταχτες μας να γινουμε δυνατοι.
Λες "Κατα τα άλλα μια φωνή μέσα μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ , ΣΗΚΩ αλλά εγω δεν μπορώ ψυχοσωματικά. Αισθάνομαι διαρκώς κουρασμένος σωματικά. " Ειναι πολυ λογικο αυτο που νιωθεις αλλα οχι ακατορθωτο να αλλαξει. Ενας καλος ψυχολογος μπορει να βοηθησει εαν το θες κι εσυ (αυτο ισχυει για ολους μας). Ολα αυτα που περιγραφεις οντως μοιαζουν με καταθλιψη αλλα αν δεν σου αρεσει ολο αυτο πρεπει να πιεσεις τον εαυτο σου να κανεις κατι να το αλλαξεις.

"Ωστόσο όποτε επισκεφθηκα ψυχολόγο- ψυχίατρο, απλά με εκανε να νιώσω περισσότερο άρρωστος. Για κάποιο λόγο δεν θέλω να πάρω φαρμακα."
Μα το παρον σου ετσι κι αλλιως ειναι δυσλειτουργικο και σε αρρωσταινει,γιατι να νιωθεις οτι το φαρμακο σε κανει αρρωστο; Μπορεις να το ονομασεις "βοηθητικο ζωης", ονομασε το κατι αλλο, μια που συνδυαζεις φαρμακο με αδυναμια, που κακως το σκεφτεσαι ετσι. Εξαλλου μη νομιζεις οτι το φαρμακο θα σε σωσει,εσυ ο ιδιος θα το κανεις, απλα αυτο ειναι μια βοηθεια για να μη πεφτεις τοσο πολυ και να κινητοποιεισαι....τιποτα αλλο. Αν θες να τελειωνουν ολα τα κακα πρεπει να κανεις καποιες υποχωρησεις. Εστω να δοκιμασεις.

Τα κιλα, το αλκοολ συν οτι δεν εχεις ορεξη να περιποιηθεις κτλ δειχνουν λες και "τιμωρεις" τον εαυτο σου ενδομυχα.
Δεν φταις εσυ αν η ζωη κανει κυκλους, δεν υπαρχει λογος να ντρεπεσαι επειδη εχασες τον ελεγχο, δεν εισαι εγκληματιας, μη το ψαχνεις τι εγινε και πως ησουν καποτε, το θεμα ειναι να τα πιασεις ολα με τη σειρα και να τα διορθωνεις ενα ενα σιγα σιγα και θα δεις μεσα σε λιγους μηνες η ζωη σου κι εσυ ο ιδιος θα βελτιωθεις.

Παρε πισω τον ελεγχο.Ολα αλλαζουν.Μετα απο αυτο που περασες, οταν συνελθεις οχι μονο θα γινεις αυτος που ησουν αλλα καλυτερος και δυνατοτερος.

[Deleted-member-18-05-2015]

Ετσι οπως το θετεις φαινεται σαν η ευτυχια σου να εξαρτιοταν -σε μεγαλο βαθμο- απο υλικα πραγματα. πολλες φορες αυτα ελκουν εναν επιφανειακο περιγυρο. Δες αυτο που εγινε σαν εναν αποκαλυπτικο καταλυτη για το ποιοι απο τον περιγυρο σου ηταν πραγματικα φιλοι σου και ποσες απ αυτες τις γυναικες σε ηθελαν γι α και ποσοι εμειναν διπλα σου. Επισης ισως καποιους οι οποιοι οντως σε νοιαζονταν να τους εκανες εσυ με τον τροπο σου περα γιατι δεν ηθελες να σε βλεπουν "προβληματισμενο".Οπως το βλεπω εγω, για να καταφερεις πραγματικα να στηριξεις και να βοηθησεις την οικογενεια σου ισως πρεπει να αποστασιοποιηθεις απο το ολο κλιμα για να καταφερεις να το αλλαξεις μεσα σου και να τους μεταδωσεις την ελπιδα. Το αλκοολ ειναι ενα βασικο σου εμποδιο στο στοχο σου της αναδομησης του εαυτου και της ζωης σου.Χρειαζεται να το βαλεις αυτο ως στοχο και με συνδυασμο επαγγελματικης βοηθειας και ανθρωπων που σε νοιαζονται πραγματικα μπορεις να το καταφερεις. Η παραγωγικη ηλικια δεν ειναι σε ολους η ιδια. Η οποιουδηποτε ειδους γυμναστικη θα σε βοηθουσε και ψυχικα και ως προς την εμφανιση και, κατ' επεκταση, την αυτοπεποιθηση σου. Οσον αφορα της γυναικες τωρα εχεις την πιθανοτητα περισσοτερο απο πριν να γνωρισεις καποια που θα θελει εσενα και οχι τα φραγκα τα αυτοκινητα και το "φαινεσθαι". Διαφωνω οτι κατι χημικο θα σε "ισιωσει" απαραιτητα, πρωτη σου επιλογη θα επρεπε να ειναι φυσικα αντικαταθλιπτικα. Δυναμη φιλε μου, νομιζω οτι εισαι πιο κοντα στον εαυτο σου απο πριν οσο σκοτεινο κι αν φαινεται το παρων

Η καλυτερη απαντηση που ελαβες ηταν αυτη..
Ο υλισμος και ο γυρω γυρω κοσμος της ειναι μια απατη..Αντιλαμβανομαι την βουτια που εκανες στο οικονομικο κομματι , δεν ειναι οτι καλυτερο αλλα μηπως ηρθε η ωρα να καταλαβεις οτι ισως απλα εξαγορασες (οχι ηθελημενα) τους "καλους φιλους" , τις "ομορφες γυναικες" λογω του κοινωνικου σου στατους?
Δες αυτον τον κατηφορο σαν μια ευκαιρια να γνωρισεις καλυτερα τον εαυτο σου και την αληθινη πλευρα της ζωης και τους αληθινους ανθρωπους-φιλους .
Ευχομαι συντομα να παρεις τον ανηφορο

[kisavos]

Σας ευχαριστώ όλους και κύριώς εσένα Αγγελε που λόγω συνθηκών αντιλαμβάνεσαι περισσότερο τη κατάσταση μου.
icefire σε ευχαριστώ όπως και εσένα mnimonio.
Συγχωρέστε με όμως αλλά αυτά που μου λέτε τα αντιλαμβάνομαι και τα έχω σκεφθεί.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΡΑΣΩ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ
Ειναι σαν να είμαι δεμενος χειροπόδαρα.
Συμπαθάτε με αν δεν μπορω να γίνω κατανοητος αλλά πλέον δυσκκολεύομαι σχεδόν και να μιλήσω.
πλέον σκέφτομαι οτι αυτη η ζωη που ζω ειναι μαρτύριο και αν δε λυπόμουν την οικογένεια μου θα είχα φουνταρει
Ωστόσο η ανταπόκριση σας μου δίνει ελπιδα
Φίλε Αγγελε σε ευχαριστώ παρα παρα πολύ
σας ευχαριστω πολύ όλους, δε με ξερετε, δε σας ξέρω. Δε μπορώ να μιλήσω αλλού
Μπορει μια κουβεντα σας να ειναι θεραπευτικη για μενα
Μετα απο χρόνια πρωτη φορά μίλησα κάπου για το βάσανο μου
αν καποιος μπορει κάτι να μου προτείνει για να σωσω τη ζωη μου θα είμαι ευνομων !!!

[kisavos]

ειμαι στο δωματιο, μόνος μου.
Εχω πιει, όπως κάθε βράδυ
Θλίβομαι για όλα, έχω φόβο μέσα μου.
Δε τη θέλω αυτη τη ζωή
Χαίρομαι που απο αυτό τη βήμα βρίσκω ανθρώπους που μπορεί να με νοιώσουν .
Συγχωρέστε με αλλά πως μπορέι κάποιος να ανταπεξέλθει?
υπάρχει σωτηρία?
υπαρχει ένα φυσικό φάρμακο?
υπάρχει ένας καλός άνθρωπος - ψυχολογος να βοηθήσει?
σας παρακαλώ μη μου λέτε για φάρμακα
έχω λίωσει στις κόκες, στα τσιγάρα , στα μανιτάρια
δεν μεν πιάνουν, θέλω βοήθεια

*άγγελε σε ευχαριστω

[IceFire]

Κισσαβε στην ιδια θεση σου ειμασταν λιγο πολυ ολοι. Δεν εισαι μονος. Κρατα οτι σου ειπαμε ολοι και μη χανεις την ελπιδα σου. Ενας καλος ψυχολογος θα σε βοηθησει.

[kisavos]

βοήθεια θέλω κα εγώ φίλε
Μακάρι να είχα ενα κλαό ψυχολόγο
'Εχεις κάποιο να μου προτείνεις ?