δεν αντεχω την στενοχωρια..

[anxious4ever]

ναι σιγουρα...αλλα εχω ενα βαρος που δεν παλευεται..κ δεν ξερω πια γιατι τοσο πολυ με επηρρεασε αυτο που εγινε..
ελεος!! αντε να συνελθω!

[tg1]

Κοιτα κ γω απο ενα στεναχωρο γεγονος μου προεκυψε κριση πανικου,υπαρξιακο κ στο τελος φοβια της αντιληψης του ειναι μου,για να συμβει ολο αυτο ομως μαζευα πραγματα για καιρο κ ξαφνικα εσκασε!το σωμα σου χρειαζεται χρονο για να επανελθει στα φυσιολογικα του επιπεδα,δως του το και μην ανησυχεις οσο μπορεις γιατι προσθετεις αγχος κ στεναχωρια στον ηδη επιβαρυμενο ψυχισμο σου

[anxious4ever]

ΝΑΙ...καθε φορα που νιωθω ετσι φοβαμαι πολυ...αλλα οκ..θα αναρρωσω σιγα σιγα κ απο αυτο..απλα δεν θεωλ να τρωω καθολου κ με κανει να νιωθω πιο αδυναμη..αν φαω θα το βγαλω..δεν μπορει να κατεβει τιποτα κατω.μονο νερο.

[tg1]

Σε καταλαβαινω απολυτα,κ γω ετσι ημουν, κανε ομως μια χαρη στον εαυτο σου αλλα κ στους δικους σου να φας κατι,εστω κ φρυγανια,μην αφηνεις το σωμα σου,δως του την δυναμη που χρειαζεται για να επανελθει,ολα θα πανε καλα θα το δεις

[Αλαφροίσκιωτος]

Ισως εχεις περασει πολλα στραβα μαζεμενα και δεν ειχες χρονο να ανασανεις.Και καθε φορα που παθαινεις κατι λες ''οχι παλι ρε γαμωτο'' και δεν εχεις δυναμεις να ξανασηκωθεις (δεν ειναι τοσο ευκολο οσο ακουγεται,ειδικα οταν πεφτεις συχνα)

[kerasi]

Δεν ειναι κ τοσο ασχημο να σου κλεινει το στομαχι αμα σου συμβαινει κατι, ετσι θα κανεις και κορμι απ το να τρεχεις με διαιτες. Ειναι ενα αντανακλαστικο του οργανισμου για την επιβιωση. Αλλοι παρακαλανε να βρουνε τροπο να κοψουνε τη μασα.

[Αρ_ιάδνη]

Γεια σου Boom! Σε καταλαβαινω απολυτα, τα συναισθηματα μας ξεφευγουν πολλες φορες απο τον ελεγχο μας και διογκωνονται σε σημειο του να τρυπιεται το στηθος απο το αγχος, ενω η απαισιοδοξια η οποια το διαιωνιζει ειναι και το αμεσο αποτελεσμα, ωστε γινεται ενας φαυλος κυκλος.. Υπαρχουν ανθρωποι που το ξεπερνανε μονοι τους κανοντας κατι που τους ηρεμει και τους ευχαριστει και, αφου ηρεμησει το μυαλο βλεπει το προβλημα διαφορετικα. Παντως ενα πραγμα βοηθαει σιγουρα : Να πιεις ενα καφε στον ηλιο (οκ αυτες τις μερες δυσκολα πετυχαινεις ηλιο οποτε θα προτεινω ζεστο φωτεινο μερος) με μια/εναν φιλη/φιλο που να μπορεις να της/του ανοιχτεις κατ αρχην για αυτο που σε απασχολει, να το απομυθοποιησετε μαζι με χιουμορ και καλη διαθεση και, τελος, να μιλησετε για ασχετα πραγματα ωστε να φυγει η σκεψη σου απ' αυτο. Μετα θα νιωσεις καλυτερα. Ακομα κι αν το πλακωμα επιστρεψει το χειροτερο κομματι θα εχει φυγει. Επισης, καμια φορα μπορεις να διαχωριζεις τον εαυτο σου στα 2, στον φροντιστη και το παιδι, οταν το παιδι δεν θελει να φαει, ο φροντιστης θα του πει με αγαπη οτι πρεπε να φαει και οτι του αξιζει να φαει.

[μυσπ]

Κουραγιο σου μπουμ,πρεπει να μαθεις να αξιολογεις τα αρνητικα πραγματα που σου συμβαινουν κ μην τα μεγαλοποιεις αποκλειεται να ειναι ολα ζητημα ζωης η θανατου ορισμενα δεν θα ειναι τρομερα σοβαρα για να φτανεις σε αυτο το σημειο,γνωριζω οτι θελεις ενα παιδι οσο θελω κ εγω κ αυτο σιγουρα ειναι επιβαρυντικος παραγοντας κανε ομως κατι εστω με εξωσωματικη μην περναει ο καιρος κ βασανιζεσαι ετσι,εφοσον δεν εχεις λεφτα για ειδικο προτεινω κεντρο ψυχικης υγειας η να μιλησεις δωρεαν σε τηλεφωνικες γραμμες που διαφημιζουν για ανθρωπους που εχουν προβλημα,μιλησε κ σε κοντινα σου προσωπα να σου σταθουν