καταθληψη και ομοιοπαθητική

[pap1]

Φιλοι καλή σας μέρα. Βρήκα τυχαία το site ψαχνοντας για πληροφορίες στο internet. Εδώ και πολλά χρόνια η μητέρα μου αντιμετοπίζει πρόβλημα κατάθληψης. Στο παρελθόν έχει αλλάξει πολλά φαρμακα και πάντα μετά απο ένα διάστημα υποτροπιάζει, για να μην αναφερθώ στα φάρμακα που δοκίμασε και την έκαναν 10 φορές χειρότερα απο ότι ήταν, με αποτέλεσμα να κάνει να συνέλθει πολύ περισότερο χρόνο. την βλέπω και πονάει η ψυχή μου θελω παση θυσία να την βοηθήσω να ξεπεράσει το προβλημα της και να απεξαρτητοποιηθεί απο τα φαρμακα, γιατί είναι κάτι που το λέει συνεχώς και η ίδια " θα τα πετάξω δεν μου κάνουν τίποτα, είμαι για λίγο καλά και μετά παλί τα ίδια". Αυτό όμως που με ενδιαφέρει πιο πολύ απο όλα είναι να είναι καλά και να την δω να ξαναχαμογελάει, να κανει όνειρα για το μέλλον, να ασχολείται με τα πράγματα που στο παραρελθόν της προκαλούσαν ευχαρίστηση και τώρα ειναι για αυτή καταναγκαστικές εργασίες. Για να σας πω την αληθεια εχω λίγο απογοητευτει απο τα φαρμακα και τους γιατρούς, και σκέφτηκα να την παω και σε έναν ομοιοπαθητικό γιατρό και να ξεκινήσει θεραπεια αλλά παντα με την προυπόθεση ότι δεν θα κόψει τα συμβατικά φαρμακα. Τουλάχιστον στην αρχή, οταν και άν την βοηθήσουν τα ομοιοπαθητικά βλέπουμε.... τι λέτε εχει καποιος απο εσας ασχοληθεί με το θέμα? ξέρει καποιος να μου πει αν δουλεύουν τα ομοιοπαθητικά ή όχι τα έχει δοκιμάσει κανεις σας?
Ξέχασα να σας πω ότι η μητέρα μου είναι 44 ετών, και αυτη τη στιγμή παίρνει efexor και cibralex.
*συγχωρέστε την φλιαρεία μου αλλα ηθελα καπου να πω τον πονο μου, και η αισθηση που έχω είναι οτι εσεις τουλαχιστον θα με καταλαβετε, σας ευχαριστώ.

[just_40]

καλημερα,

Κατα την γνωμη μου η ομοιπαθητικη κανει καλη δουλεια. Εγω προσωπικα ξεκινησα ομοιοπαθητικη για τις εντονες ημικρανιες που ειχα. Ημικρανιες τελος.
Στην πορεια τις ζωης υστερα απο μια εντονη απογοητευση επεσα περιπου για δυο χρονια και κατι σε καταθλιψη. Το αντιμετωπισα με την βοηθεια της ομοιοπαθητικης ( εδω να διευκρινησω πως ο ομοιπαθητικος γιατρος ειχε την ειδικοτητα του ψυχιατρου) αφου παραλληλα υπηρχε και ψυχοθεραπευτικη υποστηρικτικη προσεγγιση. Εμαθα πολλα για μενα και πως να αντιμετωπιζω \"ασχημες\" καταστασεις και πως να βγαινω μεσα απο αυτες. Μου πηρε περιπου δυο χρονια αλλα αυτο δεν εχει σημασια. Καθε ανθρωπος θελει τον δικο του χρονο. Δεν υπηρξα αλλοστε και ιδιαιτερα συνεργασιμη ασθενης.
Η γνωμη μου ειναι να βρεις ομοιοπαθητικο-ψυχιατρο και αυτος θα μπορεσει να σας καθοδηγησει. Θελει λιγο χρονο βεβαια για να βρει το καταλληλο \"ομοιο\" φαρμακο για την μητερα σου και να τις κοψει σιγα σιγα το χημικα φαρμακα. Εχε υπ\'οψιν σου πως η καταθλιψη δεν τελειωνει με φαρμακα μονο. Θελει και μια διερευνηση ψυχοθεραπευτικη.

Φιλικα
Μαργαριτα

[magda-ps.]

Από όσους γνωστούς μου ξέρω, που προσπάθησαν να καταπολεμήσουν την κατάθλιψη με τα ομοιπαθητικά φάρμακα, είχαν μια προσωρινή βελτίωση, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό κατέληξε μετά από λίγους μήνες με βαρύτερα συμπτώματα και με έντονη ανάγκη ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής με τα κλασικά φάρμακα. Βέβαια, αν ο ομοιοπαθητικός είναι και ψυχίατρος θα ναι καλύτερα, αλλά και πάλι δεν έχω και την καλύτερη γνώμη για την ομοιοπαθητική. Είδα ανθρώπους που έφτασαν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση για να καταλάβουν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν τους βοηθούσαν καθόλου και να τα σταματήσουν. Καλύτερα ακολούθησε την κλασική ιατρική. Στο κάτω- κάτω δεν είσαι σίγουρος ότι ο γιατρός θα της προτείνει φαρμακευτική αγωγή και αυτή τη φορά, απαραίτητα. Αυτό είναι στην κρίση του. Μπορεί να προτείνει ψυχοθεραπεία. Μπορεί η μητέρα σου να δοκιμάσει σε κάποιον άλλον γιατρό.

[pap1]

Καλημέρα
Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την άμμεση απαντηση σας στο ερωτημα μου. Η αληθεια ειναι ότι οι πληροφοριες που εχω και εγω είναι λίγο αντιφατικές σε ότι αφορά την ομοιοπαθητική. Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που την εχουν δοκιμάσει και εχουν δει σοβαρα αποτελέσματα, αλλα σε αλλες παθησεις (τουλαχιστον αυτοι που ξερω εγω) και υπαρχουν και αλλοι που ειναι παντελως αντιθετοι με το θεμα ομοιοπαθητική.
Αυτο που σκεφτομουν ειναι να μην σταματησει την συμβατική της θεραπεια και αυτο που δεν ξερω ειναι αν μπορει να παιρνει παραλληλα αντικαταθλιπτικά και ομοιοπαθητικά χαπια.
Κατι αλλο που θα ηθελα να σας ρωτησω ειναι πως μπορω να πεισω την μητερα μου να κανει ψυχοθεραπεια.
Η ιδια θεωρει πως το να παει και να λεει τα προβληματα που στο παρελθον της δημιουργησαν την καταθληψη στον γιατρο ειναι αχρηστο και δεν την βοηθαει και πως τωρα δεν εχει προβληματα. Η ανασκοπηση λοιπον της ζωης της ειναι κατι που την ποναει και που στην τελικη δεν αλλάζει, ειναι πραγματα που ανηκουν στο παρελθον. Πρέπει λοιπον να τα δεχθει και να τα ξεχασει.
Η δικη μου γνωμη ειναι οτι θα πρεπει να αλλάξει τον τροπο που σκεφτεται και αντιδρα σε πραγματα και καταστασεις για να μπορεσει μονη της να βοηθησει τον εαυτο της, εχω δικιο? ή απλά αφου δεν ειμαι μεσα στο προβλημα βλεπω διαφορετικά τα πραγματα? πως σκεφτεται καποιος οταν εχει καταθλιψη? τι να κανω για να την βοηθησω?
Σας ευχαριστώ όλους για την πολυτιμη βοηθεια σας!

[magda-ps.]

Δεν γίνεται να παίρνει ομοιοπαθητικά φάρμακα ταυτόχρονα με τα άλλα. Οι ομοιοπαθητικοί απαγορεύουν όλα τα συμβατικά φάρμακα. Όσο για την ψυχοθεραπεία, δελέασέ την με το γεγονός ότι θα γίνει γρηγορότερα καλά αν κάνει ψυχοθεραπεία, κι ότι θα απαλλαγεί γρηγορότερα απ\'τα φάρμακα. Δε χρειάζεται να πάει σε ψυχοθεραπευτή που θα κάνει όλη την ανασκόπηση της ζωής της. Βέβαια, ένα καλό ιστορικό χρειάζεται πριν ξεκινήσει η θεραπεία. Υπάρχουν όμως και σχολές ψυχοθεραπείας που επικεντρώνονται στα τωρινά συμπτώματα και την αντιμετώπισή τους χωρίς να \"σκάψουν\" όλο το παρελθόν του ασθενούς. Αυτό έγγειται στον θεραπευτή και θα γίνει και παράκληση από τη μαμά σου. Βοήθησέ την προς αυτήν την κατεύθυνση. Αξίζει τον κόπο. Όσο για τον τρόπο σκέψης των καταθλιπτικών, η γνωστική λειτουργία επηρεάζεται. Μπορεί να επιβραδύνεται κατά κάποιο τρόπο η σκέψη, και το περιεχόμενο των ιδεών της να είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό απαισιόδοξο και καταθλιπτικό. Δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον, δεν κάνει μελλοντικά σχέδια και όνειρα. Επίσης δεν βρίσκει ικανοποίηση πουθενά, σε καμιά απ\'τις δραστηριότητες που την ευχαριστούσαν παλιότερα. Αυτή ειναι η λεγόμενη ανηδονία, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της κατάθλιψης και αφορά το συναίσθημα.