Results 31 to 45 of 49
Thread: ΑΥΤΙΣΜΟΣ
-
29-11-2007, 02:51 #31
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 5,668
πολύ όμορφη εξέλιξη....κ πολύ συγκινητική για μας τους απ΄έξω, ποσο μάλλον για σας που ζειτε ολη αυτη την πορεια....ελπίζω να συνεχίσετε να γράφετε στο φορουμ.πολλοι δεν εχουν το σθενος κ την υπομονή σας.μπραβο το λιγοτερο που μπορω να πω....
- 29-11-2007, 21:05 #32
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 241
χάρηκα πολύ που διάβασα ότι τα πράγματα πάνε καλά. εγώ είμαι αρκετά αισιόδοξος πλέον για το γιό μου και χαίρομαι που αρχίζεις να νιώθεις κι εσύ το ίδιο. κάτι θετικό που βγήκε σε μένα απότην κατάσταση είναι ότι άρχισα να χαίρομαι με μικρά πράγματα και να τα εκτιμάω.
29-11-2007, 22:12 #33
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 5,668
κάτι μικρά πράγματα κρύβουν τοση ομορφια....
30-11-2007, 12:56 #34
- Join Date
- May 2007
- Posts
- 328
Για τους γονείς που σας έλεγα, που \"δέρνονταν\" μπροστά στο παιδί τους που έχει αυτισμό, σήμερα θα πάνε σε σύμβουλο γάμου και ο μπαμπάς είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να διορθώσει την κατάσταση και έχει μετανιώσει για την συμπεριφορά του. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα τα νέα. Μακάρι το παιδάκι να έχει την καλύτερη φροντίδα που του αξίζει και να μην ξαναδεί παρόμοιες καταστάσεις.
01-12-2007, 01:48 #35
- Join Date
- Nov 2007
- Posts
- 15
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΡΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΥΤΗ.ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ;ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ;ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΓΩ ΞΕΡΩ-ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ-ΟΤΙ ΑΝ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ.ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΚΕΦΤΗ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΗΜΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ;ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΓΩ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΔΙ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΝΑ. ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ
01-12-2007, 01:48 #36
- Join Date
- Nov 2007
- Posts
- 15
Originally posted by magda-ps.
Για τους γονείς που σας έλεγα, που \"δέρνονταν\" μπροστά στο παιδί τους που έχει αυτισμό, σήμερα θα πάνε σε σύμβουλο γάμου και ο μπαμπάς είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να διορθώσει την κατάσταση και έχει μετανιώσει για την συμπεριφορά του. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα τα νέα. Μακάρι το παιδάκι να έχει την καλύτερη φροντίδα που του αξίζει και να μην ξαναδεί παρόμοιες καταστάσεις.
13-02-2008, 13:12 #37
- Join Date
- Mar 2006
- Location
- θεσσαλονικη
- Posts
- 63
Μπραβο και σε εσας και στο μικρουλι σας, μετα απο τρια χρονια στο χωρο της ειδικης αγωγης αυτο που εχω καταλαβει ειναι πως οσο προσπαθεις παντα εχεις θετικη εξελιξη;)
Μπορει να μην ονειρευτηκες ενα παιδι με αναπτυξιακη διαταραχη και μπορει να μην ειχες φανταστει ποτε την ζωη σου ετσι ομως σκεψου ποσα πραγματα μπορουν να αλλαξουν, και αν οχι να γινουν οπως τα ονειρευοσουν πρωτου καν γινεις γονιος, τουλαγχιστον ομως να εισαι περηφανος για σενα το παιδι σου και για το αποτελεσμα της προσπαθειας καθε μερας που περναει.
Χαιρομαι ειλικρινα και για τους δυο σας!
14-02-2008, 12:54 #38
- Join Date
- Apr 2007
- Posts
- 24
Εχω γνωρίσει αρκετά παιδιά με αυτισμο και μπορώ να πω τα εξής..
ολα τους είναι αξιαγάπητα και μοναδικά. το καθένα έχει τη δική του διαφορετική προσωπικότητα και μπορεί να δυσκολεύονται λίγο να εκφραστούν συναισθηματικά και όχι μόνο, αλλά όταν το κάνουν θα γεμίσετε απο ικανοποίηση και ενθουσιασμό. Ο αυτισμός είναι μια γενική έννοια. τα παιδιά με αυτισμό διαφέρουν μεταξύ τους όσο δεν φανταζεστε. συνήθως απολαμβάνουν τη \"μοναξιά\" τους και γίνονται χαρούμενα με πολύ διαφορετικά-περίεργα-ασήμαντα για εμάς πράγματα. και αντίστοιχα αναστατώνονται εξίσου με πράγματα τα οποία εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε. τα παιδιά με αυτισμό δεν μπορούν να διαγνωστούν έγκαιρα και έγκυρα σε μικρότερη των 3 ετών ηλικία συνήθως, λόγω του γεγονότος οτι η διαταραχή είναι μή εμφανής - ενώ τα πρώτα σημάδια που συνήθως παρατηρούν οι γονείς είναι ολική ή μερική απουσία λόγου, εγωκεντρισμός και στερεοτυπες κινήσεις.
Έχω κάνει την πτυχιακή μου εργασία πάνω στο πως διαχειρίζονται συναισθηματικά οι γονείς των παιδιών με αυτισμό τη διαταραχή του παιδιού τους απο την προ-διάγνωσης εποχή. Ενα απο τα πράγματα που έχω να πω για τους γονείς που έχουν παιδιά με αυτισμό έιναι να προσπαθήσουν να δουν την έγκαιρη διάγνωση ως \"ευκαιρια\" να δράσουν. Όσο πιο ομαλά πάρουν οι γονείς τη διάγνωση, και όσο πιο νωρις την αποδεχτούν τόσο πιο γρήγορα θα μπορεσουν να δράσουν θεραπευτικά προς το παιδί τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο όλο αυτό σίγουρα, αλλά έχω γνωρίσει γονείς που μετά απο 20 διαγνώσεις απο 20 διαφορετικούς γιατρούς δεν αποδέχονται οτι το παιδί τους έχει αυτισμό και κατα συνέπεια δεν μπορούν να αποδεχτούν και το παιδί τους. Το συγκεκριμένο αγγελούδι όταν το γνώρισα ήταν ήδη 8 χρονών και ενώ θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο και να βελτιωθεί, οι γονείς του άλλαζαν συνεχώς σχολεία ακύρωναν κάθε προσπαθεια δασκάλων και ψυχολόγων και απλά τον έκαναν να κλειστεί περισσότερο στον εαυτό του - δίχως να το καταλαβαίνουν.
Δεν θέλω να πω περισσότερα , απλά να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους γονείς-ήρωες που έχω γνωρίσει και που θα ήθελα να γνωρίσω γιατί αφιερώνουν τη ζωή τους στο μικρό αγγελούδι τους και μαθαίνουν να είναι ευτυχισμένοι μέσα απο αυτό σε μια κοινωνία που γυρνά την πλάτη σε οτιδήποτε διαφορετικό.
Και σε όλους τους υπόλοιπους να περάσω το μήνυμα οτι απο όλους τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί απο εμάς, το μόνο που μπορούμε να \"πάθουμε\" είναι να μάθουμε.
03-09-2008, 11:32 #39
- Join Date
- Sep 2006
- Posts
- 10
Εδώ θα ήθελα να πω πως είμαι και εγώ μαμά ενός 5χρονου αγοριού με αυτισμό και οποιος γονιός θέλει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου για πληροφορίες κλπ
Επίσης μπορεί να βρει κατάλληλες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του www.noesi.gr (δυστυχώς έχει κάποιο προβλημα αυτές τις μέρες και δεν λειτουργεί) αλλά και στο http://www.aspergerhellas.org/ καθώς και στο http://www.parents.gr/forum/viewtopic.php?t=2
εχω γράψει σε αυτές τις ιστοσελίδες και χρησιμοποιώ πάντα το ίδιο όνομα \"angela\".
12-11-2011, 14:55 #40
- Join Date
- Mar 2010
- Location
- ΑΘΗΝΑ
- Posts
- 22
Φίλε μου καλησπέρα.Πρίν 3 μέρες πήγα το μωράκι μου σε κάποιο κέντρο και μίλησα με ειδικό,ο οποίος μου είπε οτι ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχουν κάποια στιχεία αυτισμού στο παιδι μου.Δεν μου περνούσε απο το μυαλό κάτι τέτοιο,καθώς πρίν 2 μήνες έκλεισε τα 3 και ξέρει ήδη τόσα πολλά!Μετράει μέχρι το 30,λέει την Α-Β, το ίδιο και στα αγγλικά, ξέρει ΟΛΑ τα σχήματα,ξεχωρίζει το τετράγωνο απο το ορθογώνιο,ξέρει πάρα πολλά τραγουδάκια, το πρόβλημα ξεκινάει απο την στέρηση της έκφρασής του στον λόγο του και το οτι είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ νευρικό παιδί.Μας έχει απάσει τα νευρα και πλέον επιτείθεται στον μικρότερο αδελφό του.τον ενοχλεί και μόνο η παρουσία του.Δεν είναι κοινωνικός με τα υπόλοιπα παιδάκια και μόνο όταν παίζω μαζί του είναι χαρούμενος.Αν τον κάνω δηλαδή εγώ να γελάσει!
Αρχικά μπήκα για να σου δώσω κουράγιο....η ειδικός που μίλησα,μου είπε οτι πλέον ο αυτισμός αντιμετωπίζεται όπως η μοιωπία...δηλαδή,ένα μεγάλο μέρος του πληθισμού μπορεί να έχει απο 0,5 εως 1 βαθμό αυτισμού και να μην το ξέρει κάν....γι'αυτο προσπαθούμε να διαγνώσουμε όσο νωρίτερα γίνεται σε τι βαθμό υπάρχει η πάθηση και να "δουλέψουμε" με το παιδί ωστα να μπορεί να επανέλθει στο φυσιολογικό για την ηλικία οτυ επίπεδο...Κρατούσα ελπίδες οτι ο δικός μου,μάλλον ΔΕΝ έχει κάτι τέτοιο,(ωσπου να γίνει η σωστ'η του αξιολόγηση),Κάπου διάβασα όμως που έλεγες οτι το δικό σου μικρό κοιτούσε άστοχα στο ταβάνι σαν κάτι να έβλεπε,και αμέσως θυμήθηκα να μου λέει ο σύζυγος οτι το ίδιο πρόσεξε να κάνει κι ο δικός μας και μάλιστα αγριεύτηκε λέει....
Η αγωνία μου κορυφώθηκε περισσότερο για το τι συμβαίνει στο μικρό μου ανυάκουο ατίθασο,χειριστικό παιδάκι που όλη την ημέρα στριγκλίζει πολλές φορές θυμώνει και μαλώνει με τα παιχνίδια του...Ελπίζω όλα να πάνε καλά και τα πράγματα να είναι τόσο "ελαφρά" όσο τα έχω αντιληφθεί σχετικά με αυτή την πάθηση..Θα ήθελα πολύ να μοιραστώ κι εγώ την αγωνία σου με το μικρό σου,καθώς με αφορά ΑΜΕΣΑ πιστευω...
14-11-2011, 03:39 #41
- Join Date
- Nov 2011
- Location
- Λαγουδόπολη
- Posts
- 58
Καλή τύχη στο παιδάκι σου εύχομαι. Αν είναι ευαίσθητος ένας άνθρωπος θέλει απλά λίγη περισσότερη αγάπη από τους γονείς του. Ίσως να νιώθει παραμελημένο. Νομίζω τα παιδικά τραύματα δεν ξεπερνιούνται ποτέ αλλά κανονικά από άμυνα μεγαλώνοντας τα θάβουμε όλα αυτά σε κάποιο σημείο του μυαλού μας. Εγώ το μετάνιωσα που έκανα ψυχοθεραπεία χωρίς να έχω λεφτά δικά μου. Πολύ απλά δεν είχα βοήθεια. Δεν υπάρχει βοήθεια.
14-11-2011, 04:14 #42
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 4,495
Και γω σου εύχομαι όλα να πάνε καλά, το παιδί σας να λάβει την κατάλληλη φροντίδα, εκπαίδευση και στοργή από σας και όλες όσες θα αναμειχθούν στην πορεία αυτή της ζωής του. Όμως θα ήθελα να σου πω επίσης πως η γνώμη μου είναι να λάβετε και οι γονείς εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη καθώς ήδη όπως έγραψες υπάρχει και θυμός. Το "ανυπάκουο, χειριστικό, ατίθασο" παιδί απλά έτυχε να γεννηθεί με μια διαφορετικότητα. Αν ήδη λοιπόν τα νεύρα σας είναι σπασμένα, που λόγω των συνθηκών, πρόσεξε, είναι φυσικό να υπάρχουν και αυτά σε φάσεις, θα χρειαστείτε οι γονείς και σεις υποστήριξη στο έργο σας, τόσο για να μην καταρρεύσετε κάτω από τα καθημερινά φορτία, αλλά και για την ίδια σας τη σχέση. Υπάρχουν πολλές πλευρές πιστεύω που χρήζουν συζήτησης, ανοίγματος αν το θες και ενασχόλησης, ο τυχόν θυμός, η διαπραγμάτευση με τα νέα δεδομένα, οι γονεικές σχέσεις, η μετεξέλιξη της καθημερινότητας, κλπ
Και πάλι καλή σας πορεία και εύχομαι υγεία αγάπη και ισορροπίες σε όλα τα μέλη της οικογένειάς σας."Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
Σπύρος Μπιμπίλας
14-11-2011, 16:29 #43
- Join Date
- Jul 2011
- Location
- Αθήνα (δυστυχώς...)
- Posts
- 394
Αγαπητέ κύριε Παπαδάκη, η αδερφή μου έχει ένα φίλο ο οποίος είναι αυτιστικός αλλά επειδή έλαβε μεγάλης προσοχής από το σπίτι του ζει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή.... τώρα είναι μεγάλος (πρέπει να είναι γύρω στα 30-35).. εγώ τον γνώρισα σε μια κοινή μας έξοδο με την αδερφή μου πέρυσι το χειμώνα και παρόλο που μου φάνηκε λίγο παράξενος ο τρόπος που μιλούσε (αργούσε ελαφρώς να συντάξει μια πρόταση), αν δε μου έλεγε η αδερφή μου ότι είναι αυτιστικός δεν θα το είχα καταλάβει...θέλω να πω ότι προφανώς υπάρχει ελπίδα για το παιδάκι σας αν λάβει την ανάλογη προσοχή και θεραπεία... εύχομαι ότι καλύτερο...
14-11-2011, 16:56 #44
- Join Date
- Mar 2010
- Location
- ΑΘΗΝΑ
- Posts
- 22
Σας ευχαριστώ πολύ,κι εσένα flu,ακόμη προσπαθώ να δώ τι είναι καλύτερο για το παιδάκι μας,που ακριβώς να τον εμπιστευτώ δηλαδή.Ξέρει μήπως κάποιος απο εσάς για το ΔΙ.ΚΕ.Ψ.Υ?
Οι σχέσεις μας με τον άντρα μου έχουν γίνει πλέον..."αδελφικές",λόγω των 2 μικρών παιδιών,και την ιδιεταιρότητα του μεγάλου,μερικές φορές αισθάνομαι οτι αδυνατω να είμαι επαρκείς και για τα 2,πόσο μάλλον για έναν σύζυγο...άλλωστε ο μεγάλος δεν ξεκολλάει απο το κρεβάτι μας,έστω κι αν του έχω μάθει να αποκοιμιέται τουλάχιστον στο δικό του κρεβατάκι...ξυπνάει τη νύχτα κι έρχεται μαζί μας...Ναι,η αλήθεια είναι οτι δεν έχω πλέον άλλη υπομονή,νιώθω να καταρρέω....ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΗΠΟΤΕ χρειάζομαι υποστήριξη ωστε να μπορώ να επαναφέρω τόσο στο παιδί μου,όσο και στην υπόλοιπη οικογένεια μιά κάποια ισορροπία....
29-01-2012, 20:01 #45
- Join Date
- Dec 2011
- Posts
- 934
φυσικα και εχεις δυναμη...ενα μωρο που στα πρωτα 3 χρονια της ζωης του κανει σκι,μπορει να κανει τα παντα πιστευω ως γυναικα!!!!!!!!!!
μην τρελαθειτε γνωριζω προσωπικα την bebe-q καλυτερα απο τον καθε ενα!Last edited by secretly; 30-01-2012 at 00:24.
Να σκεφτεσαι γρηγορα μα να μιλας αργα...
Επίπονη και Επίμονη Κοινωνικη Φοβία: Η Ζωή μου σε Αδιέξοδο
26-04-2024, 15:53 in Κοινωνικό Άγχος-Φοβία