ψυχοσωματικα η κατι αλλο???

[Ιωάννα Στ.]

Καλησπερα ειμαι νεα εδω και πραγματικα ευχομαι καποιος απο εσας να μπορεσει να με ηρεμησει.Πριν απο 3 χρονια ξεκινησαν οι πρωτες κρισεις πανικου οι οποιες κρατησαν για 4 μηνες..εχασα πολλα κιλα δεν εβγαινα ζαλιζομουν συνεχεια..τα φτερουγισματα εδιναν και επαιρναν..μετα απο αυτους τους μηνες χωρις ψυχοθεραπεια και φαρμακα παλεψα και τα συπμτωματα υποχωρησαν για 5 μηνες ομως..απο τοτε εχω μια διαρκη ανησυχια παρολο που εχω επισκεφτει καθε γιατρο πως κατι εχω...τον τελευταιο καιρο εχω σφιξιμο στο στηθος,πιασιμο στην πλατη τον αυχενα και τους ωμους,μουδιασματα στο προσωπο σε καθημερινη βαση...αποφασισα να παω σε ψυχολογο μεσα στην εβδομαδα ομως ο φοβος πως κατι εχω δεν μπορει να φυγει με τις διαβεβαιωσεις κανενος γιατρου...να κανω παλι μαγνητικη εγκεφαλου??εχουν περασει 3 χρονια απο την πρωτη...δεν μπορω να βαλω στο μυαλο μου οτι ολα αυτα εχουν μια αιτια...το αγχος

[66psy]

δεν μπορω να βαλω στο μυαλο μου οτι ολα αυτα εχουν μια αιτια...το αγχος
για να το λες αρα υπαρχει ηδη μεσα στο μυαλο σου, και μαλιστα ειναι μια χαρα εδραιωμενο.. απλως ειναι το γ@μημενο αγχος που σε κανει να καταστροφολογεις..
ο ψυχολογος θα σε βοηθησει να σκεφτεσαι διαφορετικα, ορθολογικα και θετικα! Θα δεις!
κατα την γνωμη μου εστιασε στον ψυχολογο και ασε ολους τους αλλους γιατρους.. δεν εχεις τιποτα! (απο την στιγμη μαλιστα που λες οτι εχεις παει ηδη σε γιατρους και εχεις κανει καποιες εξετασεις)!
οσο για τα συμπτωματα ε ενταξει... ολοι εμεις οι αγχωτικοι τα γνωριζουμε και με το παραπανω.. εχω σφιξιμο στο στηθος,πιασιμο στην πλατη τον αυχενα και τους ωμους λογικο το αγχος εκδηλωνεται πανω κατω σ αυτα τα σημεια, οπως και σε αλλα βεβαια (εγω για παραδειγμα εχω πολυ μουδιασμα στα ποδια οταν με πιανει κριση ) .. ειναι η σωματοποιηση..
περα απο το μυαλο ολο το σωματικο συστημα διεγειρεται οταν αγχωνομαστε, οποτε αυτα τα συμπτωματα εχουν λογικη εξηγηση, που ειναι η αλλη απο το αγχος !

[Ιωάννα Στ.]

σε ευχαριστω πολυ 66psy...ελπιζω να τα καταφερω με τον ψυχολογο(αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη) γιατι πραγματικα δεν αντεχω αλλο...δεν θυμαμαι μερα που να νιωσω πραγματικη χαρα γιατι καθομαι και παρατηρω καθε στιγμη τι συμβαινει στο σωμα μου...εσυ πηγαινεις σε ψυχολογο?εχεις δοκιμασει φαρμακα??δεν ξερω νιωθω οτι βρισκομαι σε ενα φαυλο κυκλο...ανθρωποι με αγχωτικες διαταραχες γινονται ποτε καλα?? οπως και να εχει σου ευχομαι ο,τι καλυτερο!!!!

[66psy]

αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη... ολοι μα ολοι μα ολοι μας αντιμετωπιζουμε προβληματα καποια στιγμη στην ζωη μας και δεν πρεπει αν αισθανομαστε καμια ντροπη γι αυτο ή απεχθεια! ετσι ειναι η ζωη! κανεις δεν ζει τελεια χωρις προβληματα! μα κανεις!
θα σε βοηθησει πολυ, θα αλλαξεις το σκεπτικο σου μεσα απο την θεραπεια!
εγω εκανα ενα χρονο ψυχοθεραπεια μαζι με ζαναξ και τωρα πλεον εχω παρει μια ανιουσα πορεια ! δεν ειμαι 100% καλα -ο διαμονας παντα καραδοκει σε καποια μερια του μυαλου μου-, αλλα τουλαχιστον δεν ειμαι οπως ημουν πριν.. που ετρεμα ολοκληρη απο το αγχος και φωναζα απο μεσα μου "πεθαινω"..

ναι φαυλος κυκλος ειναι τα ψυχοσωματικα.. σκεψεις αρνητικες π.χ "δεν μπορω να αναπνευσω" που οδηγουν σε σωματοποηση "πονος στο στηθος" κι αυτος ο πονος με την σειρα του εντεινει την σκεψη "δεν μπορω να αναπνευσω" και το συμπτωμα γινεται χειροτερο και δωστου παλι :P
εμενα λοιπον σε ενα απο τα πολλα πραγματα που με βοηθησε ο γιατρος μου ηταν αυτο: να σπασω τους φαυλους κυκλους και να χαλαρωσω..
εγω εχω διατ.πανικου και αγοροφοβια , δεν εχω μεγαλο θεμα δλδ με αρρωστιες, αλλα και παλι το αγχος ειναι κοινο μας στοιχειο..
βγαλε απο το μυαλο σου οτι "κατι θα παθω" -δεν προκειται στο υπογραφω-, ασε τους γιατρους και εστιασε στον ψυχολογο
Εμεις οι αγχωτικοι ειναι αυτο που λεμε πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο!
"α θα παθει κατι το ενα, το αλλο, α θα λυποθυμησω, α εχει προβλημα η καρδια μου" και στο τελος δεν γινεται και τιποτα..
αι σιχτιρ πια :P

[Gina Ch.]

Γεια σου Ιωάννα..
Σε καταλαμβαίνω απόλυτα.. Έχω πάθει κατι πολύ παρόμοιο.
Τέλος του καλοκαιριού έπαθα για 1η φορά στη ζωή μου ίλιγγο όταν σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Φοβήθηκα τόσο πολύ γιατί μόλις είχα ξεκινήσει να παίρνω αντισυλληπτικά χάπια και είχα διαβάσει στις παρενέργειες τον ίλιγγο. Αμέσως πήγα στις πρώτες βοήθειες (2 το πρωί) όπου με επιβαιβέωσαν ότι ο ίλιγγος ηταν λόγω της αποτομης αλλαγής στη στάση σώματος όταν σηκώθηκα και ότι 1 αντισυλληπτικό χάπι δεν κάνει τόση ζημιά. Μου θύμωσε και ο γιατρός που ζήτησα 25 χρονών κοπέλα να κάνω καρδιογράφημα. Και μέ έστειλαν στο σπίτι. Από τότε και μετά ξεκίνησε ο εφιαλτης. Φτερουγίσματα στην καρδιά, αίσθημα ότι δεν μπορώ να ανασάνω, τρομερές ζαλάδες..Ειδικά οι ζαλάδες διήρκησαν για 2 ολόκληρους ΜΗΝΕΣ Νόμιζα ότι έχω κατι πολυ πολυ σοβαρό δεν έβγαινα από το σπίτι γιατί φοβόμουν μήπως με πιάσει κρησάρα στη καφετέρια ή στο μπαράκι και γίνω ρεζίλι. Πήγα σε νευρολόγο, ωριλά, παθολόγο, και έκανα αναλύσεις αίματος. Κανείς δεν βρήκε κάτι. Μέχρι που ο τελευταίος μου είπε οτι αυτά που του περιγράφω είναι ψυχολογικά, όχι παθολογικά και απέρριψε κατηγορηματικά το αίτημα μου για μαγνητική τομογραφία! Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και για περίπου 3 μήνες ήμουν καλά. Μέχρι που προχτές ένιωσα μια αδυναμία, φοβήθηκα, και ο φόβος μου προξένησε πάλι ζαλάδες. Από τότε παιρνώ τις ώρες μου στο ιντερνετ και ^ερευνώ^ .. Μου πήρε πολύ καιρό να δεχτώ ότι όλα αυτά είναι λόγω άγχους, αλλα είναι......

[BillytheKid]

Τα ιδια ακριβως ειχα και εγω και αλλα πολλα. Ετρεχα σε νευρολογους, καρδιολογους , οφθαλμιατρους , παθολογους κλπ.. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Ολα ειναι απο την ψυχολογια σου που σωματοποιηται. Α κουσε με τα εχω περασει απο το 2010. Τα μονα που με βοηθησαν ηταν τα αντικαταθλιπτικα, 2 ανθρωποι που με αγαπανε και ο εαυτος μου. Γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με καταθλιψη ειχα και να μην σου πω περι σωματικων. Δεν θες να ξερεις. Εκανα ψυχοθεραπεια πανω απο ενα χρονο και δεν μπορω να πω οτι με βοηθησε τοσο. Το φαρμακο ομως ναι , η ψυχιατρος μου και μαλιστα σχετικα γρηγορα και εγινα ανθρωπος ξανα. Μεσα σε ενα μηνα ημουν καλυτερα.. Δεν μπορουσα να το πιστεψω γτ ειχα βρεθει στον πατο. Κι ομως.. Η γνωμη μου ειναι εφοσον πηγες μην ξαναπας σε αλλους γιατρους. Αστους, σου μιλω εκ πειρας, μονο αγχος μου εφερνε οτι πρεπει να παω.. Πηγαινε σε ενα ειδικο,ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα. Αμαρτια, ξερω ποσο φριχτο ειναι.. Ειτε ψυχολογο ειτε ψυχιατρο. Απλα με ψυχολογο θα αργησει λιγο το αποτελεσμα.. Μια ζωη ημουν καλος να ακουω τον πονο των αλλων να τους συμπαραστεκομαι αλλα να μην λεω τον δικο μου.. Πουθενα..

[P73]

οπως ειπαν και οι αλλοι ειναι απο το εντονο στρες, δεν ειμαι γιατρος αλλα η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, αν ειναι ανυποφορα τα συμπτωματα νομιζω πως ο ψυχιατρος θα δωσει την λυση, ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα, η ψυχοθεραπεια θα βοηθησει σε δευτερο χρονο και δεν δινει αμεσα αποτελεσματα!

[αλεξανδρος_77]

ετσι οπως τα γραφεις μετα απο 5 λεπτα που διαβασα οσα λες κ τα χαρτια να ειχα ριξει δε θα μπορουσα να σου απαντησω σοβαρα γιατι δε λες απολυτως τιποτα σχετικο με τη ζωη σου γενικοτερα.

[olpr]

Με αφορμη αυτο το θεμα θελω να πω και εγω κατι που μου συμβαινει, παρομοιο. Εδω και περιπου 2 χρονια αρχισε να με πιανει ενα σφιξιμο στη καρδια και να προσπαθω να παρω βαθια ανασα γιατι νομιζω πως το οξυγονο δε μου αρκει! Σαν ενα αισθημα πνιγμου θα μπορουσα να το περιγραψω. Αυτο μεχρι τωρα μου συνεβαινε πολυ σπανια (μπορει και 1-2 φορες το διμηνο), τωρα ομως τις 2 τελευταιες εβδομαδες γινετε πολλες φορες μεσα στη μερα. Την πρωτη φορα που μου συνεβη ειπα παει, εχω σοβαρο προβλημα με τη καρδια και πηγα κατευθειαν για εξετασεις. Δεν υπαρχει κανενα προβλημα μου ειπαν, ευτυχως! Μπορει ολο αυτο να προκαλειται απο αγχος; Αν ναι, πως δεν βρεθηκε κατι στην εξεταση; Ειναι καθαρο ψυχολογικο γι'αυτο; Η αληθεια ειναι πως εχω παρα πολυ αγχος για το οτιδηποτε. Και σπιτι να καθομαι και να βλεπω τηλεοραση ηρεμα, παλι για καποιο ανεξηγητο λογο αγχωνομαι!

[Ιωάννα Στ.]

η ζωη μου ειναι σχετικα καλή και χωρις σημαντικα προβληματα...παντα ειχα αγχος ομως για την καθημερινοτητα..να προλαβω το χρονο.. να τακτοποιησω τις οικονομικες υποχρεωσεις μου..να ειμαι καλα στη σχεση μου...να συμπαρισταθω στον συντροφο στα τρομερα του οικονομικα θεματα επισης...ομως απο τοτε που ξεκινησαν οι κρισεις και οι σωματοποιησεις του αγχους απο ενας ευδιαθετος χαμογελαστος ανθρωπος με διαθεση για διασκεδαση εγινα στριφνη νευρικη και κλειστηκα στο σπιτι και δεν μπορω να αντεξω τον εαυτο μου ποσο μαλλον τα προβληματα των αλλων...αυτα οσο πιο συντομα μπορω Αλεξανδρε...η ζωη μου οπως ηταν παντα ειναι και τωρα με τα πανω και τα κατω της..εγω αλλαξα και δεν μπορω να βρω το γιατι...

[Ιωάννα Στ.]

να ξερες ποσο σε καταλαβαινω olpr...σου ευχομαι να πανε ολα καλα...

[kerasi]

Γιαννα λες οτι η ζωη σου ειναι καλη χωρις σημαντικα θεματα παρα μονο τα κλασσικα που εχει ολος ο κοσμος. Μηπως ομως τοτε πριν 3 χρονια που ξεκινησαν οι κρισεις πανικου ειχε συμβει κατι αλλο που σε πρεσαρησε?

[Ιωάννα Στ.]

Γεια σου Ιωάννα..
Σε καταλαμβαίνω απόλυτα.. Έχω πάθει κατι πολύ παρόμοιο.
Τέλος του καλοκαιριού έπαθα για 1η φορά στη ζωή μου ίλιγγο όταν σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Φοβήθηκα τόσο πολύ γιατί μόλις είχα ξεκινήσει να παίρνω αντισυλληπτικά χάπια και είχα διαβάσει στις παρενέργειες τον ίλιγγο. Αμέσως πήγα στις πρώτες βοήθειες (2 το πρωί) όπου με επιβαιβέωσαν ότι ο ίλιγγος ηταν λόγω της αποτομης αλλαγής στη στάση σώματος όταν σηκώθηκα και ότι 1 αντισυλληπτικό χάπι δεν κάνει τόση ζημιά. Μου θύμωσε και ο γιατρός που ζήτησα 25 χρονών κοπέλα να κάνω καρδιογράφημα. Και μέ έστειλαν στο σπίτι. Από τότε και μετά ξεκίνησε ο εφιαλτης. Φτερουγίσματα στην καρδιά, αίσθημα ότι δεν μπορώ να ανασάνω, τρομερές ζαλάδες..Ειδικά οι ζαλάδες διήρκησαν για 2 ολόκληρους ΜΗΝΕΣ Νόμιζα ότι έχω κατι πολυ πολυ σοβαρό δεν έβγαινα από το σπίτι γιατί φοβόμουν μήπως με πιάσει κρησάρα στη καφετέρια ή στο μπαράκι και γίνω ρεζίλι. Πήγα σε νευρολόγο, ωριλά, παθολόγο, και έκανα αναλύσεις αίματος. Κανείς δεν βρήκε κάτι. Μέχρι που ο τελευταίος μου είπε οτι αυτά που του περιγράφω είναι ψυχολογικά, όχι παθολογικά και απέρριψε κατηγορηματικά το αίτημα μου για μαγνητική τομογραφία! Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και για περίπου 3 μήνες ήμουν καλά. Μέχρι που προχτές ένιωσα μια αδυναμία, φοβήθηκα, και ο φόβος μου προξένησε πάλι ζαλάδες. Από τότε παιρνώ τις ώρες μου στο ιντερνετ και ^ερευνώ^ .. Μου πήρε πολύ καιρό να δεχτώ ότι όλα αυτά είναι λόγω άγχους, αλλα είναι......

gina πραγματικα διαβαζοντας οσα γραφεις νιωθω καπως καλυτερα...δυστυχως στον περιγυρο μου και την οικογενεια μου δεν εχω ατομα δεκτικα στο να ακουσουν τι μου συμβαινει...θελεις απο αγνοια θελεις απο φοβο θελεις απο αδιαφορια...το ιντερνετ ομως μαλλον θα πρεπει να το κοψουμε γιατι αυτο μαλλον μας εχει τρελανει ολους...

[Ιωάννα Στ.]

Γιαννα λες οτι η ζωη σου ειναι καλη χωρις σημαντικα θεματα παρα μονο τα κλασσικα που εχει ολος ο κοσμος. Μηπως ομως τοτε πριν 3 χρονια που ξεκινησαν οι κρισεις πανικου ειχε συμβει κατι αλλο που σε πρεσαρησε?

ναι ειχα χασει τη δουλεια μου πριν απο μερικους μηνες,ημουν σε μια σχεση που δε με καλυπτε και πεθανε ενα νεαρο συγγενικο μου προσωπο απο καρδια...καποιες μερες μετα το τελευταιο ξεκινησαν ολα...εχουν περασει ομως 3 χρονια αυτο δεν μπορω να καταλαβω..εχουν διορθωθει πολλα απο τοτε..σωματικα ομως και ψυχικα δεν ειμαι καλα..

[Ιωάννα Στ.]

Τα ιδια ακριβως ειχα και εγω και αλλα πολλα. Ετρεχα σε νευρολογους, καρδιολογους , οφθαλμιατρους , παθολογους κλπ.. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Ολα ειναι απο την ψυχολογια σου που σωματοποιηται. Α κουσε με τα εχω περασει απο το 2010. Τα μονα που με βοηθησαν ηταν τα αντικαταθλιπτικα, 2 ανθρωποι που με αγαπανε και ο εαυτος μου. Γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με καταθλιψη ειχα και να μην σου πω περι σωματικων. Δεν θες να ξερεις. Εκανα ψυχοθεραπεια πανω απο ενα χρονο και δεν μπορω να πω οτι με βοηθησε τοσο. Το φαρμακο ομως ναι , η ψυχιατρος μου και μαλιστα σχετικα γρηγορα και εγινα ανθρωπος ξανα. Μεσα σε ενα μηνα ημουν καλυτερα.. Δεν μπορουσα να το πιστεψω γτ ειχα βρεθει στον πατο. Κι ομως.. Η γνωμη μου ειναι εφοσον πηγες μην ξαναπας σε αλλους γιατρους. Αστους, σου μιλω εκ πειρας, μονο αγχος μου εφερνε οτι πρεπει να παω.. Πηγαινε σε ενα ειδικο,ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα. Αμαρτια, ξερω ποσο φριχτο ειναι.. Ειτε ψυχολογο ειτε ψυχιατρο. Απλα με ψυχολογο θα αργησει λιγο το αποτελεσμα.. Μια ζωη ημουν καλος να ακουω τον πονο των αλλων να τους συμπαραστεκομαι αλλα να μην λεω τον δικο μου.. Πουθενα..

μου δινει δυναμη να βλεπω οτι μετα απο ολα αυτα αντιμετωπιζεις τα πραγματα με θαρρος..εγω ειμαι μαλλον ακομα στην αρχη..πρεπει πρωτα να πειστω οτι η υγεια ειναι ενταξει..φαρμακα δεν θελω να παρω..αν και δεν αντεχω...θα το παλεψω με τον ψυχολογο και βλεπουμε...