Εχετε πεσει θυμα μπουλινγκ?Αν ναι πως σας επηρεασε/πως το αντιμετωπισατε?

[ioannis2]

H ζωή μου σήμερα είναι καλύτερη γιατί πλέον δεν μένω σε εκείνη την πόλη.Βγαίνω έξω κανονικά χωρίς να φοβάμαι ότι αντι με το όνομά μου θα βρεθεί κάποιος εξυπνάκιας στο απέναντι πεζόδρομιο να με φωνάζει με επίθετα όπως σατανιστή και παιδεραστή (επειδή μω την ατυχία μου μέσα στην Α λυκείου κουβάλησα μέσα στην τάξη ένα θρανίο που δεν είδα ότι είχε πάνω χαραγμένη μια πεντάλφα και γενικά επειδή δε μιλούσα και απο το δημοτικό ήδη μου είχαν κολλήσει διάφορα,μου κόλλησαν και αυτό) και και να γελάνε όλοι μαζί μου.Δε πήγα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση,δεν είχα ποτέ σχέση και απο δουλειά αν έχεις χρόνο να διαβάσεις ρίξε μια ματιά σε αυτό το θέμα http://www.e-psychology.gr/forum/sho...8E%CF%83%CF%89
Προσωπικά πιστεύω ότι έχω κάποια θέματα απο την στιγμή που γεννήθηκα και όλα τα άλλα που πέρασα,απλά οδήγησαν στο να νιώθω ακόμη πιο άσχημα με μένα.Και το χειρότερο από όλα είναι ότι ο εγκέφαλος μου ή γενικά του ανθρώπινου είδους έχει μια μανία να θυμάται και να κολλάει πιο πολύ στα αρνητικά γεγονότα και αυτά να επηρεάζουν την ζωή μας και να ξεχνάει άλλα θετικά πράγματα.

Τουλάχιστον ανεξαρτητοποιήθηκες από τους γονεις σου, έχεις δικό σου σπίτι, εργάζεσαι, σου χρωστάνε άρα έχεις δουλειές κλπ. Αυτά ειναι θετικά στοιχεία στη ζωή σου.
Από φιλίες πως τα πας? Ρωτώ επειδή άτομα που είχαν πέσει θύματα απομόνωσης και αποκλεισμού κατά την παιδική (κι αυτό συνεχίζει και στη νεανική) τους ηλικία, το πρόβλημα εξελίσσεται στη συνεχεια ως συνειδητοποιημένη προσπάθεια αποδοχής από τους άλλους και απογοήτευσης όταν αντιλαμβάνεσαι ότι σε προσπερνουν ή δεν κατορθώνεις να τους κερδίσεις. Διαπιστωνουν ότι πολλές φορές σχετίζονται με ατομα τα οποια στην πραγματικοτητα δεν ειναι οι χαρακτηρες που θα θελαν να εχουν για παρεα κι απλα τους κανουν παρεα λόγω δυσκολίας να σχετιστούν με άλλους, έτσι για να μην καταλήξουν μόνοι.
Όντως, ο νους προσκολλάτε στις αρνητικές εμπειρίες κι αυτο δυστυχώς διοχετεύται στη συνέχεια της ζωης του πχ γινεται καχύποπτος και συγκρατημένος έναντι των άλλων. Αποτελεσμα ειναι να χανει ανθρωπους και ευκαιριες.

[Deleted-member-19102015]

Αυτά όλα που γράφεις ισχύουν.Φίλο που έχω γνωρίσει εκτός ίντερνετ είναι 1 και μοναδικός και αυτόν τον είχα γνωρίσει όταν υπηρετούσα.Μετά χάρη στο ίντερνετ και στην ενασχόλησή μου με τεχνολογία και gadgets έχω γνωρίσει κάποια άτομα όλα αυτά τα χρόνια που είναι σε άλλες πόλεις και συνήθως λέμε κανένα γεια μέσω mail καπου-καπου.Εχω συναντηθεί και με μερικούς απο αυτούς όλα αυτα τα χρόνια αλλά απο ότι κατάλαβα ουσιαστική φιλία δεν υπήρξε ή δε μπορούσα εγώ να επιτύχω κάτι τέτοιο.
Και από γνωστούς μέσω της δουλειάς έχω αρκετούς αλλά όχι φίλους.Ειναι μάλλον αυτό που έγραψες "στο τι σκέφτεστε" σήμερα http://www.e-psychology.gr/forum/sho...l=1#post530014 και συνήθως αυτοί οι γνωστοί έχουν τις ζωές τους,τις οικογένειές τους κτλ και όταν χρειάζονται κάποια χάρη πχ να τους παραγγείλω κάτι απο ebay,να τους βρω κανένα πρόγραμμα για κινητό ή pc,κανέναν χάρτη gps κτλ με θυμούνται.Και είτε εξυπηρετώ ηλεκτρονικά μέσω mail ή αν είναι κάποιος που δεν το κατέχει με κατέβασμα αρχείων,εγκαταστάσεις κτλ,βγαίνουμε για κανένα καφέ και τον εξυπηρετώ εκεί ή μπορεί να τύχει να πάω σπίτι τους εφόσον πρόκειται για κάτι που πρέπει να γίνει σε desktop pc.Αυτά...
και συνήθως δεν απορρίπτω ανθρώπους απο τη ζωή μου απλά νιώθω ότι δεν έχω κοινά μαζί τους που θα μπορούσα να μοιραστώ και να γίνουμε φίλοι.Μέχρι στιγμής σε ολόκληρη τη ζωή μου,μια φορά έτυχε να πω ότι σταματώ να μιλάω συνειδητά με κάποιο άτομο και αυτό έγινε πολύ πρόσφατα.Και σε αυτή την περίπτωση,προτίμησα την μοναξιά.Με τους άλλους που δε μιλάω είναι γιατί δε βρίσκω τι να πω.

[ioannis2]

"Δε βρίσκω τι να πω" δεν σημαινει δεν έχω τι να πω, σημαινει δεν υπάρχει κοινό έδαφος για επικοινωνία ανάμεσα σε δυο ανθρωπους. Κι αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να με θεωρούν κλειστό χαρακτήρα. Δεν σου έτυχε να θες να κερδίσεις τη φιλία συνομίλικων σου τους οποίους θεωρεις ευχαριστα και αξιόλογα άτομα, που ο χαρακτηρας τους σε ελκύει, αλλά να μην το κατορθώνεις και τελικά να γίνεσται απλά γνωστοί?
Το συμπέρασμα μου ειναι πως τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχεσεις που δημιουργούνται από παιδικής ηλικίας συνεχίζουν και στην υπόλοιπη ζωή του ατομου, απλά με κάποιες βελτιώσεις.