κρισεις πανικου

[αλεξανδρος_77]

παντως οι καταστασεις που περιγραφεις μου ειναι αρκετα γνωστες ειδικα αυτο που ελεγες με το φαγητο...

[αλεξανδρος_77]

καταλαβα τι ακριβως ενοουσες.
το γραφω κ εδω γιατι θα το εβρισκα χρησιμο να το ακουσουν κ οι υπολοιποι..

για να ειναι κανεις καλα το μονο που χρειαζετε να κανει ειναι να εξωτερικευει οτι τον ενοχλει κ οτι τον φρικαρει απο τη στιγμη που το κανει αυτο ειναι σε καλο δρομο για να λυσει τα προβληματα του

οταν για παραδειγμα δικαιολογει οσους δε του φερθηκαν καλα ετσι μετα πεφτει ψυχολογικα.

οταν υπερασπιζεσε τον εαυτο σου κ εκφραζεις οτι σε φρικαρει ετσι πηγαινεις καλα.

[kerasi]

Οταν λες οτι εσυ ας πουμε εχεις αναλαβει το ρολο να στηριζεις τι εννοεις? για πες παραδειγματα.

[αλεξανδρος_77]

αυτο που με φοβιζει πιο πολυ στις κρισεις ειναι το οτι ειναι βραδυ και δεν μπορω να "κοινωνικοποιηθω"

Κωνσταντινα...

ο καθε ανθρωπος χρειαζετε ανθρωπους διπλα του που να τον υποστηριζουν για να μπορει να τα βγαλει περα στη ζωη του κ να του πανω ολα καλα... θα πρεπει να προσανατολιστεις σε αυτη τη κατευθυνση.κανεις δε μπορει να το παλεψει μονος μια ζωη.

[k0nstantina]

Οταν λες οτι εσυ ας πουμε εχεις αναλαβει το ρολο να στηριζεις τι εννοεις? για πες παραδειγματα.

τι εννοεις; δεν θυμαμαι να ειπα καπου αυτο που λες.

[αλεξανδρος_77]

βασικα ειχα κ γω επεισοδια με εμετους αρκετα παλιοτερα.

[kerasi]

Εκανα λαθος ντινα, σε αλλο θεμα ηταν να το ρωτησω.

[μυσπ]

γεια σας. τους τελευταιους μηνες παθαινω κρισεις πανικου.
ειχα περασει καποιες ασχημες στιγμες ασθενειας κατα τις οποιες ειχα εντονους εμετους, ταχυκαρδιες, τρεμουλα και τετοια. απο τοτε οποτε κανω εμετο παθαινω κρισεις πανικου.
εχω προβλημα με το στομαχι μου (γαστριτιδα) για αυτο πολυ συχνα καθε 15-20 μερες κανω εμετο. καθε φορα που κανω εμετο παθαινω κριση πανικου.
οι εμετοι ειναι παντα βραδυ (αυτο δεν εχω καταλαβει γιατι συμβαινει) ετσι και η κριση πανικου ειναι βραδυ και ετσι δεν μπορω να βγω εξω να περπατησω να δω κοσμο ή κατι.
ειναι βραδυ νυσταζω και δεν μπορω να κοιμηθω λογω των εμετων και της κρισης πανικου.
με πιανει υπερενταση υπερκινιτικοτηα ξεφυσαω συνεχεια τρεμουν τα χερια και τα ποδια μου δεν μπορω να ηρεμησω και να ελεγξω τον εαυτο μου. δεν μπορω να συγκεντρωθω στο να κανω κατι οπως για παραδειγμα να δω τηλεοραση , ή να κοιμηθω. και ετσι "αφηνομαι" στη κριση πανικου..

δεν ξερω πως να τις αντιμετωπισω, φοβαμαι φοβαμαι παρα πολυ δεν ξερω τι να κανω. αν μπορει καποιος να με βοηθησει. πηγαινω ψυχολογο μου ειχε πει για κατι αναπνοες και να σκεφτομαι μια ωραια εικονα που με ηρεμη αλλα δεν ειχε αποτελεσμα αυτη η μεθοδος.
φοβαμαι.

αυτο που με φοβιζει πιο πολυ στις κρισεις ειναι το οτι ειναι βραδυ και δεν μπορω να "κοινωνικοποιηθω" ωστε να ξεφυγω απο την σκεψη της κρισης. επισης με τρομαζει το οτι ενω ειναι 1-2 το βραδυ και ειμαι πολυ κουρασμενη και νυσταζω , δεν μπορω να ηρεμησω να κοιμηθω λογω της κρισης και των εμετων. και ειναι σαν να παλευει ο εαυτος μου με τον εαυτο μου. ενω ειμαι κουρασμενη και νυσταζω ταυτοχρονα ειμαι σε απιστευτη υπερενταση. και ολο αυτο με αγχονει και μου προκαλει ακομη περισσοτερο πανικο.

αν μπορει να βοηθησει καποιος .. το εχω αναγκη. φοβαμαι :'(

Κουραγιο σου μελος,εκτος την γαστριτιδα εχεις κ εντονο στρες που σωματοποιειται κ σου βγαινει κανοντας εμετο,Προτεινω να δοκιμασεις να κοιμασαι με χαλαρωτικα ροφηματα οπως τιλιο χαμομηλι κ πρασινο τσαι κ με εντολη γιατρου ισως παρεις κ καποιο ηρεμηστικο χαπι αρκει μην βλαπτει το στομαχι σου,Εφοσον ειναι βραδυ κ δεν μπορεις να μιλησεις με κοσμο εστω μπαινε στο φορουμ να απαντας κ σε θεματα μελων το φορουμ ειναι για ολο το 24ωρο ειναι σημαντικο να δεις οτι ειναι ανθρωποι με παρομοια η χειροτερα προβληματα απο σενα κ μπορεις να τους πεις μια ενθαρρυντικη κουβεντα,επισης κινητοποιησου για να κουραζεσαι κ κατα την διαρκεια της μερας για να κοιμασαι ευκολοτερα

[66psy]

Όντως αν προσπαθήσεις και στραφείς σε κάτι άλλο θα σε βοηθήσει απίστευτα! Το μυαλό σου θα επικεντρωθεί σε αυτό το άλλο και θα σε κάνει να ξεχαστείς. Εγώ κρίσεις πανικού είχα όταν ήμουν φοιτήτρια, ένα γεγονός με είχε ταράξει και φοβόμουν ότι θα επαναληφθεί στη συνέχεια μου δημιουργήθηκε ο φόβος του θανάτου και δεν έλεγα να το ξεπεράσω με τίποτα. Τι έκανα? Πήγε σε ψυχίατρο μου έδωσε φάρμακα αλλά εγω τα πήρα για ελάχιστες εβδομάδες και είπα μέσα μου θα το ξεπεράσεις μόνη σου, όπως και το έκανα αλλά μου πήρε χρόνο και πόνο ψυχής. Εγώ συνήθως προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι ευχάριστο, όχι να κάνω κάτι αλλά να διώξω τη σκέψη μου από αυτό το κακό και να σκεφτώ θετικά. Με βόηθησε πολύ η μητέρα μου που μου έλεγα συνέχεια δεν έχεις τίποτα μην ανησυχείς είναι ψυχολογικό και της κρατούσα το χέρι όταν κάποια βράδια έμενα στο πατρικό κι έτσι αποκοιμιόμουν! ΜΑΝΑ είναι μόνο μία παιδιά!!!!

σιγουρα αλλα εινα καθε φορα που καποιος παθαινει κρισεις να τρεχει στην μαμα του.. ε δεν ειναι και το καλυτερο για μια υγιης αναπτυξη.
οι κρισεις πανικου ειναι πολυ τρομακτικες κι αν βρεις στην μαμα σου συμπαρασταση πολυ πιθανον να μαθεις μια σχεση εξαρτησης που δεν ειναι φυσιολογικη για εναν ενηλικα.. οπως το μυαλο μαθαινει τι να φοβαται ετσι μαθαινει και τι ανακουφιζει τον φοβο..
και γενικως επειδη η διαταραχη πανικου χαρακτηριζεται απο εντονο φοβο, καλο ειναι οποιος τις παθαινει να κραταει οσο περισσοτερο μακρια τους γονεις του και να το παλευει μονος του..
εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου.. και δεν εννοω μακρια απο τους γονεις του γενικως.. απλως οχι με καθε κριση να τρεχει στην αγκαλια τους.. αυτο δεν μου φαινεται σωστο απο αποψη αναπτυξης.. ειναι παλινδρομηση

[k0nstantina]

σιγουρα αλλα εινα καθε φορα που καποιος παθαινει κρισεις να τρεχει στην μαμα του.. ε δεν ειναι και το καλυτερο για μια υγιης αναπτυξη.
οι κρισεις πανικου ειναι πολυ τρομακτικες κι αν βρεις στην μαμα σου συμπαρασταση πολυ πιθανον να μαθεις μια σχεση εξαρτησης που δεν ειναι φυσιολογικη για εναν ενηλικα.. οπως το μυαλο μαθαινει τι να φοβαται ετσι μαθαινει και τι ανακουφιζει τον φοβο..
και γενικως επειδη η διαταραχη πανικου χαρακτηριζεται απο εντονο φοβο, καλο ειναι οποιος τις παθαινει να κραταει οσο περισσοτερο μακρια τους γονεις του και να το παλευει μονος του..
εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου.. και δεν εννοω μακρια απο τους γονεις του γενικως.. απλως οχι με καθε κριση να τρεχει στην αγκαλια τους.. αυτο δεν μου φαινεται σωστο απο αποψη αναπτυξης.. ειναι παλινδρομηση

εγω δεν τρεχω στη μαμα μου επειδη μου ανακουφιζει τον φοβο, τρεχω σε αυτην γιατι δεν εχω κανενα αλλον εκεινη την στιγμη και δεν μπορω να μεινω παντελως μονη σε μια κατασταση κρισης. αλλα ακομη και να ηθελα να εξαρτηθω απο την μαμα μου αυτο δεν γινεται, γιατι αυτη οταν πηγαινω στο κρεβατι της την ωρα της κρισης δεν μου δινει καθολου σημασια γιατι θελει να κοιμηθει. και μου δειχνει με το χειροτερο τροπο ποσο πολυ την ενοχλει η παρουσια μου. αρα μην φοβασαι 66psy δεν προκειται να εξαρτηθω απο ενα ατομο που δεν με αγαπαει, δεν με καταλαβαινει, δεν με στηριζει και δεν ενδιαφερεται για μενα. τελος παντων

[66psy]

εγω δεν τρεχω στη μαμα μου επειδη μου ανακουφιζει τον φοβο, τρεχω σε αυτην γιατι δεν εχω κανενα αλλον εκεινη την στιγμη και δεν μπορω να μεινω παντελως μονη σε μια κατασταση κρισης. αλλα ακομη και να ηθελα να εξαρτηθω απο την μαμα μου αυτο δεν γινεται, γιατι αυτη οταν πηγαινω στο κρεβατι της την ωρα της κρισης δεν μου δινει καθολου σημασια γιατι θελει να κοιμηθει. και μου δειχνει με το χειροτερο τροπο ποσο πολυ την ενοχλει η παρουσια μου. αρα μην φοβασαι 66psy δεν προκειται να εξαρτηθω απο ενα ατομο που δεν με αγαπαει, δεν με καταλαβαινει, δεν με στηριζει και δεν ενδιαφερεται για μενα. τελος παντων

βασικα ντινα μου το ποστ δεν ηταν για σενα ! απλως χρησιμοποιησα β προσωπο λογω εκφρασης. γενικως μιλουσα!
εγω μενω θεσσ φοιτητρια. οταν με επιασαν οι πρωτες κρισεις που δεν ηξερα ακριβως τι παιζει πηρα τους γονεις μου τηλ γιατι τρομαξα..και μετα απο μερες οταν εφυγαν απο το σπιτι μου ενιωθα 3 φορες χειροτερα που θα εμενα ξανα μονη μου! ενω οταν περναω τις μερες μου ολομοναχη ειναι καλυτερα, γιατι μαθαινω πως να ξεπερναω τις κρισεις με δικους μου τροπους κι οχι με την παρουσια αλλου... πολλες φορες μεσα σε αυτα τα 2 χρονια ετυχε να δημιουργησω παροδικες σχεσεις εξαρτησης λογω φοβου με γονεις, φιλη μου, το αγορι μου και μετα το πηρα χαμπαρι οτι αυτο κανει τα πραγματα χειροτερα. γι αυτο εγραψα αυτο το ποστ

[k0nstantina]

Κουραγιο σου μελος,εκτος την γαστριτιδα εχεις κ εντονο στρες που σωματοποιειται κ σου βγαινει κανοντας εμετο,Προτεινω να δοκιμασεις να κοιμασαι με χαλαρωτικα ροφηματα οπως τιλιο χαμομηλι κ πρασινο τσαι κ με εντολη γιατρου ισως παρεις κ καποιο ηρεμηστικο χαπι αρκει μην βλαπτει το στομαχι σου,Εφοσον ειναι βραδυ κ δεν μπορεις να μιλησεις με κοσμο εστω μπαινε στο φορουμ να απαντας κ σε θεματα μελων το φορουμ ειναι για ολο το 24ωρο ειναι σημαντικο να δεις οτι ειναι ανθρωποι με παρομοια η χειροτερα προβληματα απο σενα κ μπορεις να τους πεις μια ενθαρρυντικη κουβεντα,επισης κινητοποιησου για να κουραζεσαι κ κατα την διαρκεια της μερας για να κοιμασαι ευκολοτερα

προτιμω να αποφευγω τα χαπια. πιστευω στη δυναμη της θελησης και του σωματος.

[αλεξανδρος_77]

με αυτα που λες μου εξαπτεις φοβερα τη περιεργεια αφου δεν εχω καταλαβει ακομα μεχρι σε πιο σημειο εχουμε κοινα...

[SteinSkin]

Γειά σου Κωσταντίνα. Πάσχω απο διαταραχή πανικού εδω και αρκετά χρόνια και καταλαβαίνω τι περνάς.
Πρώτα απ'όλα να σου πω ότι είναι χαρακτηριστικό τα βράδια να επιδεινώνεται η κατάσταση της οποιασδήποτε αγχώδους διαταραχής. Δεν έχει να κάνει με κάποια συγκεκριμένη εμπειρία σου. Συνήθως το βράδυ, και ειδικά όταν πέφτουμε στο κρεβάτι, επειδή δεν υπάρχει κάτι να μας αποσπά την προσοχή, η αγχώδης διαταραχή βγαίνει πιο έντονα και πιο εύκολα στην επιφάνεια.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως ο εμετός ξεκινάει πολύ πολύ εύκολα μια κρίση πανικού. Όχι μόνο επειδή είχες παλιότερα τέτοια προβλήματα, όχι μόνο επειδή σε πιάνει φοβία, αλλά επειδή ο εμετός είναι μια κατάσταση που προκαλεί απότομα τεράστιο σοκ στο σώμα σου.

Εμένα προσωπικά οι ψυχολόγοι δε με βοήθησαν ποτέ. Δε λέω ότι δεν είναι καλό να μιλάς και να εξωτερικεύεις αυτά που νιώθεις, ίσα ίσα είναι βασικό για να γίνεις καλύτερα. Απλά καλό είναι να το κάνεις με κοντινούς σου ανθρώπους (κατα προτίμηση φίλους και όχι γονείς).

Το μόνο πράγμα που μπορώ να σου πω και που θα σε βοηθήσει σίγουρα είναι η φαρμακευτική αγωγή. Διάβασα που είπες ότι είσαι ενάντια, αλλά δε θα πρεπε.
Υπάρχει γενικά αυτή η άποψη πως δεν είναι καλό να καταφεύγουμε στα φάρμακα, γιατί δε λύνουν το πρόβλημα παρά μόνο κρύβουν τα συμπτώματα. Και είναι αλήθεια, αλλά είναι η μισή αλήθεια. Τα χάπια δε τα παίρνεις για να γίνεις καλά (γιατί δε θα γίνεις).
Όλες οι αγχώδης διαταραχές και η κατάθλιψη έχουν να κάνουν 9 στις 10 φορές με τις συνθήκες γύρω μας. Υπάρχουν κάποια πράγματα που σε επηρεάζουν, κάποια προβλήματα στην καθημερινότητα σου, κάποιοι άνθρωποι, κάποιες αναμνήσεις, το οτιδήποτε. Αυτό είναι που σε φέρνει σε αυτή την κατάσταση. Για να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου, πρέπει να βρεις τα πράγματα που πρέπει να αλλάξεις γύρω σου.
Η φαρμακευτική αγωγή είναι μονάχα ένα εργαλείο να σε βοηθήσει. Εγω πέρναγα κάθε μέρα κρίσεις πανικού, συνεχόμενες, όλη τη μέρα και δεν είχα το κουράγιο να κάνω τίποτα απολύτως. Οι κρίσεις πανικού σε εξαντλούν, όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και σωματικά. Είναι σαν μόνιμα βάρη στα πόδια σου. Θα σου πρότεινα να πας σε έναν ψυχιάτρο να σε καθοδηγήσει φαρμακευτικά, με μια ελαφρυά αγωγή και θα δεις ότι θα σε βοηθήσει πάρα πολύ.
Απλά δε πρέπει να ξεχνάς, ότι τα φάρμακα, ενω θα διώξουν τα συμπτώματα, δεν είναι ποτέ η λύση. Άλλαξε ότι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου, και όλα θα πάνε καλά .

[66psy]

προτιμω να αποφευγω τα χαπια. πιστευω στη δυναμη της θελησης και του σωματος.

Μακαρι γιατι αυτο ειναι το καλυτερο!
απλως ειναι θεμα πως να το πω.. ευαισθητο......
γιατι αν φτασεις στο αμην εκει πια μπορει να εχεις την θεληση αλλα δεν θα εχεις την δυναμη της
ΑΝ ΚΑΙ σαφως και υπαρχουν ατομα που το ξεπερνουν χωρις καποιο χαπι, αλλα προσωπικα δεν γνωριζω τετοια ατομα....
αν και θα ηθελα πολυ να γνωρισω!