Αίσθηση ανικανοποίητου

[unhappy]

Καλησπέρα σας.

Είχα ξαναγράψει πάλι σε αυτό το φόρουμ πριν μήνες. Τελος πάντων, είμαι από Καλαμάτα και τον Οκτώβριο ήρθα να σπουδάσω στην Πάτρα στο Τει Λογοθεραπείας. Από την αρχη είχα πρόβλημα προσαρμογής. Το ένα μου ξίνιζε, το άλλο μου βρώμαγε, όλα μου έφταιγαν με λίγα λόγια, η πόλη, η σχολή, τα παιδιά, το κλίμα, η γειτονιά κ.λ.π. Ε ντάξει έλεγα θα είναι πρόβλημα προσαρμογής, λογικό μου φαινόταν αφού από όταν γεννήθηκα ζούσα στο ίδιο μέρος. Το θέμα είναι ότι έχει περάσει τόσος καιρός κ αν και προσπαθώ να αγαπήσω την πόλη και τη ζωή μου εδώ αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να "κοροιδέψω" τον εαυτό μου γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Αισθάνομαι μέσα μου μία αίσθηση ανικανοποίητου πως να το πω! Στις αρχές είχα μιλήσει με την ψυχολόγο μου από την Καλαμάτα τηλεφωνικώς για αυτά που με απασχολούν και μου είπε ότι επειδή είμαστε μακριά και δεν μπορεί να με βοηθήσει, να παρω καποια αντικαταθλιπτικα ελαφριά για να την παλέψω και από τότε κοντά πέντε μήνες τα παιρνω. Και από τότε που τα πήρα δεν έχει αλλάξει κ τίποτα ιδιαίτερο στην καθημερινότητα μου λόγω οικονομικών κυρίως λόγων δεν μπορώ να κάνω πολλά, μόνο η διάθεση άλλαξε λίγο (στην αρχή ήμουν χάλια!). Και η βλακεία είναι ότι από επιλογή μου έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι στο pc απέχω απο ερωτικά ενώ στην αρχή όταν ήρθα λύσσαγααααα και είχα ενθουσιασμό πολύ.

Τωρα δεν ξέρω. Σαν να έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου και είμαι και πρώτο έτος! Φανταστείτε στα επόμενα! Όντας ομοφυλόφυλος χρησιμοποιώ ένα σάιτ γνωριμιών στο οποίο εχω φαει πολλές απογοητεύσεις, πήγα και σε μια ομάδα για lgbt ατομα εδώ, τιποτα το ιδιαιτερο, δεν με εκφράζει, δεν πατάω πλέον. Αρχικά ήθελα να πιάσω ψυχολογία Aθήνα αλλά λόγω του ότι δεν διάβαζα τόσο πολύ που έπρεπε, διάβαζα όσο άντεχα και την έχασα για 1.500 μόρια, έχω και αυτή τη σκέψη να με βασανίζει ώρες ωρες κ να σκεφτομαι κ τα λόγια της καθηγήτριας μου "Αν διάβαζες παραπάνω τώρα θα την είχες πιάσει αλλά τώρα πάει...." Με λίγα λόγια είμαι στην καλύτερη ηλικία της ζωής μου και αισθάνομαι σα γέρος μίζερος και καταθλιπτικός. Η πόλη φταίει; Γιατί πολλοί σε φόρουμς τη λένε χάλια... Η σχολή φταίει; Φταίει που δεν έπιασα αυτό που ήθελα; Αν έπιανα τότε τον στόχο μ κ ήμουν αλλού τώρα θα ήμουν τέλεια ξερω γω; Αισθάνομαι λες και πήρα το λάθος δρόμο κ ο Θεός με τιμωρεί που δεν διάβαζα κ κάτι τέτοια... Δεν ξέρω ίσως είναι πρόβλημα προσαρμογής. Θα χαρώ να ακούσω οποιονδήποτε έχει να πει κάτι.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Γ.Κ.

[kerasi]

Ουτως ή αλλως ενα σοκ προσαρμογης θα το ειχες εφοσον καλεισαι να ζησεις σε αλλη πολη. Εγω στη θεση σου θα κοιτουσα και σχολες στην καλαματα. Το αντικειμενο σ αρεσει της λογοθεραπειας? Μηπως πρεπει να βρεις κατι αλλο?

[αλεξανδρος_77]

θα δοκιμασω να μαντεψω προσδεθειτε
μηπως πρεπει να κανεις κ μια στρειτ σχεση?
αν βρεις τη καταληλη ειμαι σιγουρος οτι θα αλαξεις γνωμη αν εισαι αρχικα αρνητικος απλα μπορει να μην εχει περασει ακομα απο το μυαλο σου πια ειναι
το βρισκω πολυ πιθανο να βρισκετε καπου εκει γυρω σου χωρις να το εχεις προσεξει.
για να λες οτι εχεις απογοητευτει απο τα ερωτικα κατι τετιο μυριζομαι...

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Γειά σου unhappy! Να σε ρωτήσω κάτι: Πώς ήταν το γενικό κλίμα στην οικογένειά σου όταν ήσουν μικρός; Ήταν χαρούμενο, όπως θα πρέπει να το ζει ένα παιδάκι;

[unhappy]

Kerasi μα ο σκοπος μου τοσα χρονια ηταν να φυγω απο την Καλαματα για να αποφυγω την ολη κατασταση. Γενικα σαν οικογενεια περα απο οικονομικα εχουμε κ αλλα προβληματα. Μεγαλωσα με τη γιαγια μου τοσα χρονια, ο πατερας μου περιεργος και η μανα μου εδω κ χρονια εχει παρατησει τη δουλεια και κλειστηκε στο σπιτι κ παιρνει ψυχοφαρμακα. Οποτε οπως καταλαβαινεις επρεπε να φυγω οσο δυσκολο κ αν ηταν. Νταξει μου αρεσει η λογοθεραπεια απλα ακομα δεν εχω και ιδιαιτερο παθος για το αντικειμενο... Δεν ξερω...

[unhappy]

Χαχαχ δεν ξερω ισως και να εχεις δικιο... Ισως σαν στρειτ να ημουν καλυτερα απλα οι προτιμησεις δεν αλλαζουν ευκολα. Ετσι γεννηθηκα κ αυτο με ελκυει. Οταν λεω οτι εχω απογοητευτει εννοω λογω των απορριψεων. Και γενικα εχω αρχισει να αποφευγω το θεμα ερωτας-σεξ. Φαντασου απο επιλογη ειμαι ακομα παρθενος στα 19..!!

[unhappy]

Γειά σου unhappy! Να σε ρωτήσω κάτι: Πώς ήταν το γενικό κλίμα στην οικογένειά σου όταν ήσουν μικρός; Ήταν χαρούμενο, όπως θα πρέπει να το ζει ένα παιδάκι;

Καλησπερα. Ε οπως ειπα παραπανω δεν ηταν και το καλυτερο. Εχω περασει πολλα σαν παιδι κ εχω μαζεψει πολλα. Παλι καλα που στο Λυκειο πηγα σε μια ψυχολογο κ αυτη δεχτηκε να με βοηθησει παρα τα δυσκολα οικονομικα μου. Η γιαγια μου μονο το ηξερε οτι πηγαινα τοσα χρονια, αλλιως δεν θα αντεχα θα ειχα αυτοκτονησει με τοσα που ειχα μαζεψει...

[αλεξανδρος_77]

Χαχαχ δεν ξερω ισως και να εχεις δικιο... Ισως σαν στρειτ να ημουν καλυτερα απλα οι προτιμησεις δεν αλλαζουν ευκολα. Ετσι γεννηθηκα κ αυτο με ελκυει. Οταν λεω οτι εχω απογοητευτει εννοω λογω των απορριψεων. Και γενικα εχω αρχισει να αποφευγω το θεμα ερωτας-σεξ. Φαντασου απο επιλογη ειμαι ακομα παρθενος στα 19..!!

k ομως για να λες οτι εχω δικιο κατι θα παιζει δε μπορει αλλιως δε θα το ελεγες καθολου εγω επιμενω οτι αργα η γρηγορα θα εμφανιστει κ καπια γυναικα που η θα τη καταλαβεις οτι ειναι για σενα η θα μινεις ετσι απλα.για να λες οτι δεν εισαι ευχαριστημενος απο τη ζωη σου κατι τετιο θα συμβαινει.

[unhappy]

k ομως για να λες οτι εχω δικιο κατι θα παιζει δε μπορει αλλιως δε θα το ελεγες καθολου εγω επιμενω οτι αργα η γρηγορα θα εμφανιστει κ καπια γυναικα που η θα τη καταλαβεις οτι ειναι για σενα η θα μινεις ετσι απλα.για να λες οτι δεν εισαι ευχαριστημενος απο τη ζωη σου κατι τετιο θα συμβαινει.

Καλησπερα και παλι. Κοιταξε δεν με απασχολει το ερωτικο σε αυτη τη φαση.. Ισως οντως να γινει κατι τετοιο μελλοντικα αν και εγω μεχρι τωρα δεν νιωθω καποια ελξη για το αντιθετο φυλο αλλα εμενα τωρα αλλα θεματα με καινε. Το ερωτικο παει πιο μετα! :)

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Καλησπερα. Ε οπως ειπα παραπανω δεν ηταν και το καλυτερο. Εχω περασει πολλα σαν παιδι κ εχω μαζεψει πολλα. Παλι καλα που στο Λυκειο πηγα σε μια ψυχολογο κ αυτη δεχτηκε να με βοηθησει παρα τα δυσκολα οικονομικα μου. Η γιαγια μου μονο το ηξερε οτι πηγαινα τοσα χρονια, αλλιως δεν θα αντεχα θα ειχα αυτοκτονησει με τοσα που ειχα μαζεψει...

Κατά τη γνώμη μου λοιπόν δεν φταίει ούτε η πόλη, ούτε η σχολή. Η απάντηση και "η άκρη του μίτου της Αριάδνης" βρίσκεται σε αυτό που έγραψες, νομίζω: Δεν είχες καλά παιδικά χρόνια και έχεις μαζέψει πολλά. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να μην είσαι στην πραγματικότητα ομοφυλόφιλος αλλά να είναι μία αντίδραση στο κακό πρότυπο πατέρα που είχες. (Συγνώμη κι όλας, δεν έχω πρόθεση να προσβάλω τον μπαμπά σου, απλώς να βοηθήσω). Η γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις πάλι με ψυχολόγο και αν δεν βρίσκεις ή δεν έχεις τα χρήματα να προσπαθήσεις να τελειώσεις τη σχολή σου αγνοώντας την έλλειψη ενθουσιασμού και ναι, "κοροϊδεύοντας τον εαυτό σου" μέχρι να πάρεις το πτυχίο σου γιατί αυτό θα σε βοηθήσει μετέπειτα στην επαγγελματική σου αποκατάσταση. Όσο για τα συναισθηματικά σου, εγώ λέω να μην ψάχνεσαι σε σάιτ γνωριμιών και να βάλεις τον εαυτό σου στην "αναμονή" μέχρι να ισορροπήσεις κάπως ψυχολογικά. Κι αυτό για να μην φτιάξεις έναν ψευδή εαυτό, μιά αταίριαστη για σένα σεξουαλική ταυτότητα και εγκλωβιστείς σε αυτό.

[αλεξανδρος_77]

εμενα τουλαχιστον η αποψη μου αυτη ειναι τωρα ο καθενας οπως θελει το παιρνει το θεμα.

[cherrybanana]

Καλησπέρα σας.

Είχα ξαναγράψει πάλι σε αυτό το φόρουμ πριν μήνες. Τελος πάντων, είμαι από Καλαμάτα και τον Οκτώβριο ήρθα να σπουδάσω στην Πάτρα στο Τει Λογοθεραπείας. Από την αρχη είχα πρόβλημα προσαρμογής. Το ένα μου ξίνιζε, το άλλο μου βρώμαγε, όλα μου έφταιγαν με λίγα λόγια, η πόλη, η σχολή, τα παιδιά, το κλίμα, η γειτονιά κ.λ.π. Ε ντάξει έλεγα θα είναι πρόβλημα προσαρμογής, λογικό μου φαινόταν αφού από όταν γεννήθηκα ζούσα στο ίδιο μέρος. Το θέμα είναι ότι έχει περάσει τόσος καιρός κ αν και προσπαθώ να αγαπήσω την πόλη και τη ζωή μου εδώ αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να "κοροιδέψω" τον εαυτό μου γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Αισθάνομαι μέσα μου μία αίσθηση ανικανοποίητου πως να το πω! Στις αρχές είχα μιλήσει με την ψυχολόγο μου από την Καλαμάτα τηλεφωνικώς για αυτά που με απασχολούν και μου είπε ότι επειδή είμαστε μακριά και δεν μπορεί να με βοηθήσει, να παρω καποια αντικαταθλιπτικα ελαφριά για να την παλέψω και από τότε κοντά πέντε μήνες τα παιρνω. Και από τότε που τα πήρα δεν έχει αλλάξει κ τίποτα ιδιαίτερο στην καθημερινότητα μου λόγω οικονομικών κυρίως λόγων δεν μπορώ να κάνω πολλά, μόνο η διάθεση άλλαξε λίγο (στην αρχή ήμουν χάλια!). Και η βλακεία είναι ότι από επιλογή μου έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι στο pc απέχω απο ερωτικά ενώ στην αρχή όταν ήρθα λύσσαγααααα και είχα ενθουσιασμό πολύ.

Τωρα δεν ξέρω. Σαν να έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου και είμαι και πρώτο έτος! Φανταστείτε στα επόμενα! Όντας ομοφυλόφυλος χρησιμοποιώ ένα σάιτ γνωριμιών στο οποίο εχω φαει πολλές απογοητεύσεις, πήγα και σε μια ομάδα για lgbt ατομα εδώ, τιποτα το ιδιαιτερο, δεν με εκφράζει, δεν πατάω πλέον. Αρχικά ήθελα να πιάσω ψυχολογία Aθήνα αλλά λόγω του ότι δεν διάβαζα τόσο πολύ που έπρεπε, διάβαζα όσο άντεχα και την έχασα για 1.500 μόρια, έχω και αυτή τη σκέψη να με βασανίζει ώρες ωρες κ να σκεφτομαι κ τα λόγια της καθηγήτριας μου "Αν διάβαζες παραπάνω τώρα θα την είχες πιάσει αλλά τώρα πάει...." Με λίγα λόγια είμαι στην καλύτερη ηλικία της ζωής μου και αισθάνομαι σα γέρος μίζερος και καταθλιπτικός. Η πόλη φταίει; Γιατί πολλοί σε φόρουμς τη λένε χάλια... Η σχολή φταίει; Φταίει που δεν έπιασα αυτό που ήθελα; Αν έπιανα τότε τον στόχο μ κ ήμουν αλλού τώρα θα ήμουν τέλεια ξερω γω; Αισθάνομαι λες και πήρα το λάθος δρόμο κ ο Θεός με τιμωρεί που δεν διάβαζα κ κάτι τέτοια... Δεν ξέρω ίσως είναι πρόβλημα προσαρμογής. Θα χαρώ να ακούσω οποιονδήποτε έχει να πει κάτι.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Γ.Κ.

μηπως τα λες ολα αυτα επειδη σε ενδιαφερουν πολλοι οι αλλοι και τους βαζεις πανω απο εσενα?δηλαδη αλλου τι σε κανει να πιστευεις οτι θα εβρισκες ''διαφορετικα'' ατομα που να ταιριαζετε?

[nikiii]

Γιατί δεν ξαναδίνεις να περάσεις εκεί που θέλεις;