Πεθανε το σκυλακι μου κ νομιζω οτι φταιω εγω γι αυτο...

[ΒΙΒΙΑΝ]

Καλημέρα...τι ωραία ονόματα..ευχαριστώ πολύ!!

[ΕΛΠΙΔΑ85]

Όταν έχεις ένα σκυλί είσαι υπεύθυνος για την ζωή του. Υπάρχουν εννοείται και στιγμές που δεν μπορείς συνέχεια να το προστατεύεις. Είναι οπως με τα παιδιά...τα προστατεύεις αλλά υπάρχουν και οι στιγμές που δεν περιμένεις να συμβεί το κακό. Πρέπει να είμαστε προστατευτικοι γτ το ζώο δεν γνωρίζει πχ το ποντικοφάρμακο από ένα φαι...πρέπει να του μάθεις να τρώει μόνο από σένα! Είναι ευθύνη μεγάλη γενικότερα! Τα συλλυπητηρια μου! εύχομαι να νιώσεις καλύτερα με τον καιρό...δεν θα ήταν κακή ιδέα να πάρεις άλλο σκυλάκι..θα σε βοηθήσει αρκει να ξέρεις οτι θα είσαι αρκετα υπεύθυνη και θα το φροντίζεις όπως πρέπει...

Εύχομαι το καλύτερο!

Ευχαριστω. Μου επιτρεπεις ομως να σου πω οτι δεν ηταν δικο μου το λαθος κ τωρα το βλεπω λιγο πιο καθαρα. Φυσικα κ το ειχα μαθει να τρωει μονο απο μενα. Φυσικα κ το προστατευα κ πολυ παραπανω απ οσο θα πρεπε. Φυσικα κ ημουν υπευθυνη. Φυσικα κ το φροντιζα οσο θα πρεπε κ ακομα παραπανω. Ολοι γυρω μου με θεωρουσαν τρελη γιατι του φερομουν σαν ενα μικρο παιδι. Αν με γνωριζες θα καταλαβαινες τι εννοω.
Γιατι εγινε το κακο?
Πρωτον εριξε ο πατερας μου ποντικοφαρμακο (δεν το γνωριζα) σε αποθηκη στην οποια εμπαιναν τα σκυλια. ΠΟΤΕ δε βαζουμε φαρμακα σε σημεια που μπορει να εχουν προσβαση παιδια κ κατοικιδια. Κ το φαρμακο ηταν εκτεθειμενο δεν ηταν πχ κατω απο καποιο επιπλο. Μεγα λαθος.
Δευτερον μπηκε μεσα στην αποθηκη ο αντρας μου κ ενω ειδε τα φαρμακα αφησε μεσα κ το σκυλι να κοβει βολτες χωρις να σκεφτετε οτι μπορει να τα φαει. Αν ημουν εγω στη θεση του σιγουρα θα το εβγαζα εξω.
Φυσικα ομως εχω κ μεριδιο ευθυνης. Με την εννοια οτι θα επρεπε να το εχω μαζι μου συνεχεια κ να μην το εμπιστευομαι σε κανεναν ουτε στον αντρα μου ουτε στον μπαμπα μου. Οπως λες κ συ δεν μπορουμε να τα προστατευουμε παντα εγω εκεινη την στιγμη ας πουμε εκανα δουλεια στον υπολογιστη. Ποτε στη ζωη μου δεν φανταστηκα οτι θα γινοταν αυτο. Δεν εβαλα εγω τα ποντικοφαρμακα δεν τα εφαγε παρουσια μου! Οπως κ να χει κανενας δεν το δηλητηριασε σκοπιμα! Το κακο εγινε κ απ τη μια φταιμε απ την αλλη δε φταιμε. Φυσικα κ δεν το γνωριζε το ποντικοφαρμακο... Ολα αυτα τα φαρμακα που ηταν χυμα στο κυμα το οτι πηγε να το ταισει ο αντρας μου κ οχι εγω το οτι μπηκε στην αποθηκη το οτι πηγαμε στου μπαμπα μου εκεινο το απογευμα ολες αυτες οι κακες συγκυριες που ειχαν σαν αποτελεσμα να χαθει το σκυλακι. Πολυ αδικο κ πολυ κριμα! Μακαρι να μπορουσα να τα αλλαξω ολα αλλα δεν μπορω.

[ΕΛΠΙΔΑ85]

Πριν 2 μερες συγκλονιστηκα με ενα γεγονος που συνεβη σε φιλους μου. Ειχαν βγει ενα βραδυ κ πηραν φαι στο χερι. Πηραν κ στο αγορακι τους μικρο σε ηλικια. Καποια στιγμη στο αγορακι του εκατσε στο λαιμο ενα κομματακι κρεας. Του εδωσαν τις πρωτες βοηθειες αλλα δεν εγινε τιποτα. Του ειχε φραξει το λαιμο κ δεν μπορουσε να αναπνευσει κ ξεψυχησε στα χερια τους. Μπορεις λοιπον να κατηγορησεις τους γονεις για ποιο λογο βγηκαν η γιατι του πηραν φαι? Ηταν ανευθυνοι? Προς θεου δεν συγκρινω το σκυλι μου με το παιδακι. Αλλα θελω να καταληξω οτι η ζωη παιζει σκληρα παιχνιδια καμια φορα. Συμβαινουν συνεχεια ατυχηματα. Βεβαια στην περιπτωση που ο αλλος θα οδηγησει υπο την επηρεια αλκοολ κ θα προκαλεσει ατυχημα αυτο ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο. Αλλα καμια φορα συμβαινουν κ αναποδιες ατυχιες ασχημα πραγματα στην τελικη εκει που δεν τα περιμενεις κ εκει που δεν τα φανταζεσαι. Αλιμονο σ αυτους που φευγουν ετσι αδικα κ συντομα...

[Deleted-member-250416b]

Μολις δυομιση χρονων. Πηγα στο σπιτι των γονιων μου κ σε καποια φαση πηγε ο αντρας μου να ταισει τα σκυλια. Οι ζωοτροφες βρισκονται στην αποθηκη κ καθως την ανοιξε τρυπωσε μεσα κ το σκυλακι. Δεν γνωριζα οτι οι γονεις μου ειχαν βαλει παντου ποντικοφαρμακο κ ενω ο αντρας μου το ειδε δεν σκεφτηκε οτι θα μπορουσε να το φαει! Μετα απο λιγες μερες ενφανιστηκαν τα συμπτωματα κ δεν μπορεσαμε να το σωσουμε. Νιωθω οτι φταιω γιατι πολλες φορες του πετουσα κατω μεζεδακια κ ετσι ειχε μαθει να τρωει απο κατω κ απο την αλλη σκεφτομαι αν το ειχα αφησει στο δικο μου σπιτι δεν θα ειχε συμβει τιποτα θα ζουσε τωρα κ θα ηταν υγιεστατο. Παντα οταν χτυπουσε καπου αμεσως ετρεχε στην αγκαλια μου να το προστατευσω κ τωρα που συνεβη αυτο δεν μπορουσα να το βοηθησω. Σκεφτομαι συνεχεια ποσα θα μπορουσαμε να ειχαμε ζησει ακομα μαζι! Κοντευει ενας μηνας τωρα που εγινε κ ποναω ακομα. Πειτε μου τη γνωμη σας. Ευχαριστω.

κορίτσι μου , εχω και εγω σκύλο και μπορώ να φανταστω πόσο πονάει η απουσία του. Εννοείται οτι δεν φταιτε εσεις! δυστηχως συμβαινουν αυτα. τα σκυλάκια τρωνε και γλύφουν πραγματα απο κάτω ...και εγω προσπαθω συνεχεια να τον αποθαρρυνω τον δικό μου ματαια..ειναι λιχούδικα!!..οταν ηρεμησεις θα το καταλάβεις και μόνη σου!...
συλληπητηρια!!!!