δεν ειμαι καλα

[aifel]

Καλησπερα! Δεν ειμαι καθολου καλα τις τελευταιες μερες με αποκορυφωμα τη σημερινη μερα. Νιωθω θλιψη δε μπορω να περασω καλα σε οτιδηποτε και να κανω. Μουδιαζουν τα χερια και το κεφαλι μου και εχω παρατηρησει οτι εκνευριζομαι πολυ ευκολα. Παρολα αυτα προσπαθω στους γυρω μου να δειχνω οτι ειμαι μια χαρα χαρουμενη και ηρεμη. Οταν κατι καταλαβαινουν και με ρωτανε τι εχω απαντω παντα οτι ζαλιζομαι λιγο. Η αληθεια ειναι οτι μερικες φορες η θλιψη μου ειναι τοσο εντονη που μου κοβει την ανασα. Τα βραδια δεν κοιμαμαι καλα πεταγομαι καθε μια ωρα κανω ενα τσιγαρο και ξανακοιμαμαι. Βλεπω κατι ονειρα ολοκληρες περιπετειες και ξυπναω περισσοτερο κουρασμενη. Οταν ξημερωνει με πιανει παλι στεναχωρια γιατι θα ξαναρχισουν τα βασανα μου. Δεν μπορω αλλο θελω να τελειωνει ολο αυτο να σταματησει να φυγει. Δεν περναω καλα. Ολα τα παραπανω γινονται ακομα πιο εντονα οταν βγαινω εξω με φιλους και φιλες. Εκει αρχιζω μεσα μου την συγκριση. Τους βλεπω να γελανε μεσα απο την καρδια τους κι εγω καθομαι σαν χαμενη και προσποιουμαι την χαρουμενη και την ψυχη της παρεας. Παω ωστοσο στην τουαλετα κλαιω λιγο και μετσ γυρναω σαν να μην εγινε τιποτα. Αισθανομαι οτι δεν παιρνω χαρα απο πουθενα. Οτι και να γινει οπου και να παω εγω θα ειμαι θλιμμενη. Τι να κανω???? Υπαρχει κατι που μπορει να το αλλαξει ολο αυτο?

[elis]

πολυ πιθανο να ειναι απλα πιο θεατρινοι απο σενα και οχι πιο καλα απο σενα

[aifel]

πολυ πιθανο να ειναι απλα πιο θεατρινοι απο σενα και οχι πιο καλα απο σενα

Λες ελις να πεφτει προσποιηση και απο τους αλλους? Λες να ειναι τοσο καλοι σαν εμενα, γιατι εδω μιλαμε για το απολυτο κωμικοτραγικο εμενα μου λενε τι αναγκη εχεις εσυ αιφελ ολα σου ειναι καλα και δεν ξερουν οτι εγω οταν κλεινει η πορτα θελω να πεθανω για να σταματησει ολη αυτη η θλιψη

[αλεξανδρος_77]

μα το λες κ μονη σουτι φταιει λεςοτι προσποιησαι οτι εισαι χαρομουμενη.

[aifel]

μα το λες κ μονη σουτι φταιει λεςοτι προσποιησαι οτι εισαι χαρομουμενη.

Ναι αλεξανδρε γιατι δεν θελω να ειμαι ακεφη και μουτρωμενη και να ξενερωνω τους παντες γυρω μου. Κρυβω τη θλιψη μου πισω απο ενα χαμογελο. Δεν καταλαβαινω ομως τι εννοεις οταν λες οτι αυτο φταιει για την κακοκεφια μου!

[MARO_86]

aifel απλά να σου πω ότι όλοι το περνάμε αυτό...Εγώ παλεύω με αυτό το Γολγοθά 2 χρόνια σχεδόν και κυρίως τους τελευταίους 11 μήνες(αφότου γέννησα)έχει γίνει δραματική η καθημερινότητα μου...Θα κάνει το κύκλο του και θα φύγει...Μην το αφήνεις να σε κυριεύει γιατί θα γίνει χρόνιο πρόβλημα και μετά θα δυσκολευτείς πολύ να επανέλθεις όπως κι΄εγώ.Βρες μία καλή ψυχολόγο και μίλα...βγάλτα όλα από μεσα σου και να σκέφτεσαι θετικά!!!Μη βάζεις στις φράσεις σου πότε αρνητικές λέξεις όπως ''δεν'',''μην'',''πρεπει''.
Απενατίας λέγε ''θα'',''ειμαι'' και διαφορα θετικά.

[αλεξανδρος_77]

Εγώ παλεύω με αυτό το Γολγοθά 2 χρόνια σχεδόν και κυρίως τους τελευταίους 11 μήνε

αυτα που γραφεις καπου τα εχω ξανακουσει πριν μπεις στο φορουμ ομως αμα ειναι ετσι θα πρεπει να προσλαβω ενα αραπη για να σε ψηνει συνεχεια για κουβεντα κ οπως καταλαβαινεις δε μπορω γιατι δεν εχω κ απεριοριστη υπομονη..
ελπιζω να εγινα κατανοητος...

[Κύκνος]

Καλησπερα! Δεν ειμαι καθολου καλα τις τελευταιες μερες με αποκορυφωμα τη σημερινη μερα. Νιωθω θλιψη δε μπορω να περασω καλα σε οτιδηποτε και να κανω. Μουδιαζουν τα χερια και το κεφαλι μου και εχω παρατηρησει οτι εκνευριζομαι πολυ ευκολα. Παρολα αυτα προσπαθω στους γυρω μου να δειχνω οτι ειμαι μια χαρα χαρουμενη και ηρεμη. Οταν κατι καταλαβαινουν και με ρωτανε τι εχω απαντω παντα οτι ζαλιζομαι λιγο. Η αληθεια ειναι οτι μερικες φορες η θλιψη μου ειναι τοσο εντονη που μου κοβει την ανασα. Τα βραδια δεν κοιμαμαι καλα πεταγομαι καθε μια ωρα κανω ενα τσιγαρο και ξανακοιμαμαι. Βλεπω κατι ονειρα ολοκληρες περιπετειες και ξυπναω περισσοτερο κουρασμενη. Οταν ξημερωνει με πιανει παλι στεναχωρια γιατι θα ξαναρχισουν τα βασανα μου. Δεν μπορω αλλο θελω να τελειωνει ολο αυτο να σταματησει να φυγει. Δεν περναω καλα. Ολα τα παραπανω γινονται ακομα πιο εντονα οταν βγαινω εξω με φιλους και φιλες. Εκει αρχιζω μεσα μου την συγκριση. Τους βλεπω να γελανε μεσα απο την καρδια τους κι εγω καθομαι σαν χαμενη και προσποιουμαι την χαρουμενη και την ψυχη της παρεας. Παω ωστοσο στην τουαλετα κλαιω λιγο και μετσ γυρναω σαν να μην εγινε τιποτα. Αισθανομαι οτι δεν παιρνω χαρα απο πουθενα. Οτι και να γινει οπου και να παω εγω θα ειμαι θλιμμενη. Τι να κανω???? Υπαρχει κατι που μπορει να το αλλαξει ολο αυτο?

Καλημέρα! Έχεις σκεφτεί να επισκεφτείς κάποιον ψυχίατρο και να δεις αν χρήζεις φαρμακευτικής αγωγής; Στο λέω γιατί πολλά από τα συμπτώματα σου τα έχω κι εγώ όπως για παράδειγμα τον ανήσυχο ύπνο και την κούραση το πρωί καθώς και την έντονη θλίψη κι αυτή τη στιγμή έχω τόσο άγχος που έχω δύσπνοια κι αυτά τα προβλήματα τα παλεύω με φάρμακα...

[MARO_86]

αυτα που γραφεις καπου τα εχω ξανακουσει πριν μπεις στο φορουμ ομως αμα ειναι ετσι θα πρεπει να προσλαβω ενα αραπη για να σε ψηνει συνεχεια για κουβεντα κ οπως καταλαβαινεις δε μπορω γιατι δεν εχω κ απεριοριστη υπομονη..
ελπιζω να εγινα κατανοητος...

Αλέξανδρε_77 βλέπω δε χάνεις ευκαιρία να σχολιαζεις και να απαντας σε κάθε συμβουλή που δίνω...

[white]

Αλέξανδρε_77 βλέπω δε χάνεις ευκαιρία να σχολιαζεις και να απαντας σε κάθε συμβουλή που δίνω...

Κλασικά πράγματα...

aifel υπάρχει λύση για όλα τα προβλήματα.Πρέπει να πας σε ψυχολόγο ή ψυχιάτρο.Εδώ θα σε αποπροσανατολίσουμε γιατί θα ακούσεις πολλές διαφορετικές διαγνώσεις.

[dcat]

Μάρω που είσαι ??

[Remedy]

αιφελ, ποσο καιρο σου συμβαινουν ολα αυτα?

[aifel]

aifel απλά να σου πω ότι όλοι το περνάμε αυτό...Εγώ παλεύω με αυτό το Γολγοθά 2 χρόνια σχεδόν και κυρίως τους τελευταίους 11 μήνες(αφότου γέννησα)έχει γίνει δραματική η καθημερινότητα μου...Θα κάνει το κύκλο του και θα φύγει...Μην το αφήνεις να σε κυριεύει γιατί θα γίνει χρόνιο πρόβλημα και μετά θα δυσκολευτείς πολύ να επανέλθεις όπως κι΄εγώ.Βρες μία καλή ψυχολόγο και μίλα...βγάλτα όλα από μεσα σου και να σκέφτεσαι θετικά!!!Μη βάζεις στις φράσεις σου πότε αρνητικές λέξεις όπως ''δεν'',''μην'',''πρεπει''.
Απενατίας λέγε ''θα'',''ειμαι'' και διαφορα θετικά.

Σε ευχαριστω μαρω μου για την απαντηση. Ναι σκεφτομαι θετικα και μακαρι να κανει τον κυκλο του και να φυγει.

[aifel]

αιφελ, ποσο καιρο σου συμβαινουν ολα αυτα?

Κοντα ενα μηνα ρεμεντυ. Ποτε περισσοτερο ποτε λιγοτερο αναλογα με το τι σκεφτομαι

[aifel]

Παιδια βλεπω και ψυχολογο και ψυχιατρο. Ψυχοθεραπεια κανω εναμιση χρονο. Στον ψυχιατρο πηγα οταν χωρισα και μετα οπου μου βρηκε καταθλιψη και οτι ειμαι οιστριονικη προσωπικοτητα. Κανω και φαρμακευτικη αγωγη. Σημερα δεν πηγαινε αλλο και τον πηρα τηλ οπου μου αυξησε τα αντικαταθλιπτικα. Δεν νομιζω ομως να κανουν κατι! Εμενα βλεπω τιποτα δε με ευχαριστει αν και πραγματικα το προσπαθω. Βγαινω μιλαω γελαω και καθε φορα αδημονω να γυρισω σπιτι να ξαπλωσω και να μεινω εγω και οι σκεψεις μου ή καλυτερα εγω η θλιψη μου και οι σκεψεις μου. Ειναι πολυ δυσκολο και πολυ σκληρο αυτο που περναω και ολοι οι υπολοιποι γυρω δεν το καταλαβαινουν. Μολις παω λιγο να πω κατι ή να παραπονεθω η γνωστη καραμελιτσα εισαι μια χαρα τα χεις ολα. Πραγματικα ο επομενος που θα μου πει οτι δεν εχω λογο να στεναχωριεμαι και ειμαι μια χαρα θα φαει μπουνια και θα πληρωσει για ολους τους υπολοιπους. Μου ρχεται να φωναξω.