To ημερολογιο του φόβου

[margo44]

Στάθηκα πάλι να κοιτάζω το πρόσωπο μου με απορημένο ύφος στον καθρέφτη του δωματίου. Μια φάτσα φαινομενικά ήρεμη και γλυκεία που δεν δείχνει τίποτα από την κόλαση μέσα της. Τι ειρωνεία θεέ μου… Λες και περιμένω κάτι να γίνει ξαφνικά.
Να γυρίσω και να φαίνεται κάτι στο πρόσωπο μου…Αλλά τίποτα.
Αυτό που με χτυπάει είναι καλά παγιδευμένο μέσα μου άγριο και επιθετικό. θέλει πάλι να με διαλύσει, βουβά χωρίς ήχους μόνο με μια απειλή τόσο πραγματική όσο και τα κρύα χέρια μου. Μια κρίση πανικού. Σαν τόσες και τόσες που πέρασαν.
Όσο και να προσπαθώ να κερδίσω δεν γίνεται. Απλά είμαι καταδικασμένη να χάσω κάθε άνιση μάχη. Είναι απόγευμα και νιώθω πάλι τον φόβο να τρυπώνει στο σώμα μου αργά και προοδευτικά. Προσπαθώ να βρω κάτι να ξεχαστώ αλλά το μυαλό θέλει πάλι να παίξει το παιχνίδι του βασανιστηρίου. Πως να ξεχαστείς όταν κουβαλάς τον εφιάλτη μέσα σου. Πρέπει να φύγω γρήγορα από εδώ πριν χειροτερέψω.
Όλα πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα. Δεν το αντέχω άλλο το σπίτι όταν είμαι μόνη μου. Τι εφιάλτης.. Θα πάω σε έναν φίλο που δουλεύει εδώ κοντά να σταματήσω να σκέφτομαι τόσο πολύ. Ετοιμάζομαι στα γρήγορα. Το σπίτι αρχίζει να φαίνεται ολοένα και πιο απειλητικό. Αλλά και το να φύγω δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχει πέσει πια και η νύχτα και όλα είναι χειρότερα. Βγαίνω έξω έντρομη και προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου. Τα φώτα του δρόμου είναι τρομακτικά όπως και όλα τα πράγματα που κοιτάω… Περπατάω μηχανικά προσπαθώντας πάντα να μην σκέφτομαι τίποτα.
Κάποτε οι σκέψεις ήταν κάτι όμορφο.. Μου άρεσε πολύ μπαίνω στο λεωφορείο να ακούω μουσική και να χάνομαι σε αυτές.. Θυμάμαι να κουνιέμαι λίγο από την μουσική στο walkman και να με κοιτάνε επιθετικά διάφορες γιαγιάδες. Πολύ γέλιο. Όμορφες μέρες. Μέρες που δεν θα καταλάβαινα τίποτα από όλα αυτά. Τι καλά να μην μπορείς καν να καταλάβεις…Παράδεισο� �..
Επιτέλους έφτασα και ευτυχώς είναι εδώ κάποιοι φίλοι. Όλα είναι λίγο καλύτερα τώρα.
Θα ξεχαστώ λίγο θα περάσει και αυτή η μέρα. Είναι τρομερό το πώς θέλω να περνάνε γρήγορα οι μέρες λες και βιάζομαι να τερματίσω. Δεν είναι παιχνίδι όμως.
Αυτό συμβαίνει όταν σταματάς να χαίρεσαι. Θες απλά να τελειώνεις να πας για ύπνο. Ελπίζεις ότι αύριο δεν θα είσαι το ίδιο τρελή – αδύναμη. Η ελπίδα σε κρατάει και η ανάμνηση μιας άλλης πραγματικότητας που τίποτα δεν ήταν τρομακτικό εκτός από τα θρίλερ που έβλεπες με μανία . Πόσο μου λείπει αυτή που ήμουν.. τίποτα δεν μου λείπει πιο πολύ από αυτό. Και που να ψάξω και με ποιο τρόπο να με γυρίσω πίσω..

[liberchild]

Να διαβάσεις το \'\' Σύνδρομο αγοραφοβίας \" του Κωστή Παπαγιώργη.

[magda-ps.]

Θυμήσου εκείνες τις μέρες που είσουν ευτυχισμένη και προσπάθησε να μπεις σ\'εκείνο το συναίσθημα. Χαλάρωσε με κάποιον τρόπο, ξάπλωσε, πάρε αναπνοές και μπες σ\'εκείνο το feeling. Τι σε έκανε τότε να νιώθεις ευτυχισμένη? Ποια μικρά πραγματάκια και δραστηριότητες μπορούν να σου δώσουν έστω και λίγη χαρά.?Ξεκίνα μ\'αυτά το παζλ και φτοιάξτο σιγά-σιγά. Μίλα για τους φόβους σου, όπως μιλάς εδώ. Αυτό βοηθάει να τους ξορκίζεις και σταδιακά να τους διώχνεις. Τι είναι αυτό που σε φοβίζει? Φαντάσου το στο μυαλό σου και σιγά σιγά συρίκνωσέ το. Να γίνει μια μικρή κηλίδα, μια σκιά, να σβήσει.Κορόιδεψε τους φόβους σου. Γελιοποίησέ τους.

[margo44]

Δυστηχως δεν αλλαξα τιποτα απο οτι εκανα παλιοτερα που ημουν καλα
απλα τωρα ολα τα εχει σκεπασει ο φοβος. το μυαλο μου εχει κολλησει και δεν εχω δυναμη να το ξεκολησω.

[margo44]

Γεια σου Αφροδιτη ! Λες να μην προσπαθω να κανω πραγματα
δεν κανω και τιποτα αλλο! Δεν τα ευχαριστιεμαι ομως και κατοικιδια πηρα που γενικα τα λατρευω αλλα τιποτα, και φίλους εχω που τους ανοιγομαι (αν και κοντευω να γινω γραφικη) ο φοβος εκει.. Επιπλεον δεν μπορω να ξεκινησω να κανω πραγματα μονη μου γιατι ακομα και το να παω σε εναν φίλο που δεν εχω σταματησει ειναι δυσκολο. Επιπλεον λογω του Θυροειδη η δυναμη μου επεσε παρα πολυ και σερνομαι..
Αλλα για να μην λεω μονο τα δυσαρεστα σημερα δεν ειχα ταχυπαλμιες και ουτε ιδιαιτερα κατι.. Μακαρι να αρχιζει να ισορροπει ο οργανισμος μου με τα χαπια..

[margo44]

Αχ τι θα κανω με τον φοβο να μεινω σπιτι μονη μου?? το εχει παθει κανεις σας?
Πως το αντιμετωπισατε?

[watermark]

σε νοιωθω margo, πολυ συγκηνητικο το μυνημα σου... δεν ειμαι εμπειρος και γω για να συμβουλεψω αλλα ευχομαι να νοιωσεις ξανα ελευθερη, να νοιωσεις ξανα τη φωτια της ψυχης να σε ζεσταίνει....

φιλια..

[GIORGOS296]

margo se katalavaino apolita giati pathaino ta idia akrivos alla exo mia taktiki pou me exei kanei toulaxiston na niotho eidi ligo kalitera , tha sou kanei kalo na perpatas kai as to kaneis kai mixanika na pas na psoniseis rouxa na dokimaseis xero min fonazeis den boreis to idio kai ego alla pao , pare mia fili sou se ena club se mia kafeteria kai pigene kai flertare xero einai para poli diskolo ma para poli den peirazi kanto , pigene gymnastirio , ego pantos prosopika me talaipori 7 mines alla ton teleutaio mina aisthanomao kalitera giati pao kontra ston paniko mallon oxi pia paniko mono panikouli kai naa xereis eimaste pio dynatoi apo auto giati apla polemame kati pou den yparxi alla to xero einai poli diskolo alla kai toso eukolo arkei na kaneis auto pou theleis pragmatika

[margo44]

Kαλη χρονια σε ολους ευχομαι το 2008 να μας δωσει δυναμη να ξεπερασουμε αυτα που μας βασανιζουν... Watermark ευχαριστω για την συμπαρασταση..
Γιωργο αυτο αποφασισα και εγω να αρχισω να εκτειθεμαι στου φοβους μου...
Mε δειλα και βαρια βηματα στην αρχη αλλα θα συνεχισω να προχωραω. Δεν γινεται αλλιως πρεπει να προχωρησω... ΔEN MΠOPΩ NA TO AΦHΣΩ NA ME EΛENXEI TOΣO!!!!!

Tο πολυ πολυ να παθω ακομα μια κριση πανικου!!!

[GIORGOS296]

ΜΑΡΓΚΟ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ .. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ..

[margo44]

Γαμωτο σημερα ηρθα παλι στη δουλεια με το ιδιο ασχημο συναισθημα σαν να ειναι ολα παραξενα και να με τρομαζουν.. Δεν μπορω να το εξηγησω καλυτερα.
Σαν να εχω μια θολουρα οχι στην οραση αλλα στην αντιληψη. Σαν να βλεπω τα παντα μεσα απο ενα πρισμα τρομου ενω ολοι οι αλλοι συνεχιζουν κανονικα.
Kαι πρεπει να το κρυβω και αυτο πραγμα που με φρικαρει τελειως..
Σαν να μην εφταναν ολα οι κρισεις το ανχος ελεος!!!!
Λες και οποτε παιρνω λιγο θαρρος ερχεται να με αποθαρυνει αυτο το τερας.. Για ποσο καιρο ακομα θα καταφερνω να το κρυβω στη δουλεια??? Tι ειναι αυτο ρε παιδια???

[GIORGOS296]

ΜΑΡΓΚΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΨΙΛΟΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ , ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ, ΩΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

[margo44]

Oλο νομιζω οτι θα ουρλιαξω αλλα δεν το εχω κανει ποτε μεχρι τωρα...
Tουλαχιστον στη δουλεια. Ξερεις πως ξεκινησα να φοβαμαι εδω στο γραφειο? Παντα ενιωθα ασφαλεια εδω με τον κοσμο μεχρι που ειπα να ξεκινησω αντικαταθλιπικα αφου πηγα σε ψυχιατρο και πηρα το πρωτο εδω στη δουλεια και εκει που ημουν μια χαρα ξαφνικα τα ειδα ολα... Δεν φανταζεσαι τι επαθα... Φυσικα προφαστικα μια δικαιολογια και εφυγα..

[GIORGOS296]

ΜΑΡΓΚΟ ΑΝ ΘΕΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΣΤΗΣΩ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΑΠΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ , ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ , ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΑΛΙΑ ΓΙΑ 10 ΜΗΝΕΣ

[margo44]

Στείλε μου U2U mε λεπτομερειες please