Άγχος εν όψει στρατιωτικής θητείας

[Dean86]

Μακάρι να γινόταν, αλλά δυστυχώς λόγω εργασίας και στενής οικονομικής κατάστασης δεν μπορώ να κάνω τίποτα απ' τα δύο... Αν ξεπεραστεί το πρόβλημα με τη διανυκτέρευση νομίζω πως θα είμαι εντάξει.

[αλεξανδρος_77]

BASIKα γρΑφεις οτι ο στρατος ειναι κατασκηνωση αντρων κλπ αλλα εχεις προβλημα με τη διανυκτερευση εγω ομως εχω την εντυπωση οτι σκεφτεσαι το αντιθετο. εισαι σιγουρος οτι τα ενοεις οσα λες?

[Loading...]

Δεν είναι τίποτα στανταρ φίλε Dean86. Εξαρτάται σε τί είδους μλκες θα πέσεις.

Γενικά όμως ο στρατός, για την ηλικία που είσαι, είναι διακοπές. Δεν είσαι μικρός για να είσαι θερμοκέφαλος αλλά ούτε και παππούς για να σε πονάνε τα κοκκαλάκια σου.
Οι κρίσεις πανικού είναι κάτι που θα προσπαθήσεις να το προσαρμόσεις και κατά τη γνώμη μου, σίγουρα πρέπει να βγεις άοπλος, γιατί από ψυχολογικής πλευράς αν το συζητήσουμε, εγώ δεν θα ένιωθα άνετα με κάποιον που μπορεί να είναι τέρμα στρεσσαρισμένος, να έχει όπλο με αληθινές σφαίρες, έστω και αν τα πρώτα είναι άσφαιρα. Πιστεύω καταλαβαίνεις πώς το λέω, έτσι δεν είναι; Και αν υπάρχει και σωματικό τρέμουλο, θα σου γλιστρήσει και καμμια ώρα το όπλο, θα φας και καμμια στέρηση εξόδου!
Εγώ να σου πω από προσωπική εμπειρία, τα 2 απ'τα 3 παιδιά που κολλήσαμε ήταν Ι4 άοπλοι και ήταν και πολύ ωραίοι χαρακτήρες, παρά τα ιατρικά θέματα.

Χαλαρά πάντως, θα περάσει ο χρόνος χωρίς να το καταλάβεις, κάνε και κανα καινούργιο φιλαράκι και θα περνάς και ευχάριστα.

[Dean86]

Άοπλος μπορώ να ζητήσω να βγω;

[Loading...]

Υπο κανονικές συνθήκες με τα όσα περιγράφεις θα σε έβγαζαν άοπλο από μόνοι τους οι γιατροί, αλλά επειδή όπως σου είπα είναι σε τί μλκ θα πέσεις και το πόσο καλά περνάει η μέρα του... εσύ θα το πεις κιόλας. Δεν είναι κάτι κακό, απλώς πολλοί είναι που το ζητούν επίτηδες γιατί νομίζουν οτι θα κάθονται ή γιατί έχουν μέσο να πάνε αλλού αν ειναι άοπλοι κτλ... ο ψυχολόγος άλλωστε γι'αυτό υποτίθεται οτι είναι εκει, για να ακούσει τί έχει να του πει ο στρατεύσιμος.
Θα εξηγήσεις οτι είναι κάτι που σε αγχώνει, που ίσως σε φοβίζει γιατί δεν ξέρεις πώς θα σε κάνει νιώθεις.
Θέλεις να βγεις άοπλος έτσι δεν είναι;

[αλεξανδρος_77]

να εξηγισει οτι ειναι κατι που τον αγχωνει? δε μου φαινετε αρκετο αυτο.. υποθετω οτι για να τον θεωρησουν μη ικανο να κρατησει οπλο θα πρεπει να τρεμουν τα χερια του το πιο λογικο αυτο μου φαινετε τουλαχιστον... αφου με βαση μια λογικη αποφασιζουν...

[elis]

δεν υπαρχει λογικη στο στρατο μην ψαχνεισ να βρεισ λογικη ειναι ενα μαθημα που πρεπει να παρει μονοσ του
οσοι εχουν παει ξερουν πρεπει να τα ζησεισ για να καταλαβεισ και για να μαθεισ

[Dean86]

Δεν προτίθεμαι να πω ψέμματα, όπως δεν είπα και όταν είχα περάσει από τους γιατρούς για την αναβολή. Είχα πει ευθέως ότι έγραψα κι εδώ περι άγχους και κρίσεων πανικού και ο γιατρός επιβεβαίωσε ότι δεν το κορόιδευα. Προτιμώ να είμαι άοπλος όχι για να κάθομαι ούτε για να γλιτώνω τίποτα, αλλά γιατί κάτι τέτοιες στιγμές. Για ΄μενα θέλω απλά ο στρατός να βγει ήρεμα γιατί τα προβλήματα που με περιμένουν όταν απολυθώ είναι σοβαρότερα. Θέλω μόνο να βρω τον τρόπο ώστε να μην με καταβάλλει μια ενδεχόμενη κρίση πανικού τις νυχτερινές ώρες.

[Loading...]

Αλεξ δεν διαφωνώ αλλά το γράφω "επιδερμικά" γιατί δεν ξέρω αν για τον Dean ισχύει το πρόβλημα για το όπλο και σε τί βαθμο...
Αλλά πραγματικά δεν γνωρίζω αν κάποιος γιατρός που θα διάβαζε για "κρίση πανικού" σαν διάγνωση και θα έλεγε οκ, ας τον αφήσουμε ένοπλο, δηλαδή θα χρειαζόταν να προσπαθήσεις να τον πείσεις για να σε βγάλει άοπλο. Εσένα πώς θα σου φαινόταν αυτό; Εμένα κάπως παράλογο... Αλλά οκ, στην Ελλάδα ζούμε, υπάρχουν και "επαγγελματίες".

[elis]

να στο πω να το καταλαβεισ οτι προβληματα εχεισ εξω θα χεισ και μεσα απλα με την πιεση οτι δε θεσ να εισαι εκει
πρωτον και δευτερον ειναι σαν να δουλευεισ ολη μερα σου λενε πανε εδω κανε αυτο και κατσε οταν σου πουμε
με τον καιρο τα διαχειριζεσαι ολα αυτα στην αρχη σ φαινονται πρωτογνωρα

[Dean86]

Μια διευκρίνηση. Πρέπει να έχω νέα διάγνωση για κρίσεις πανικού ή θα έχουν στον φάκελό μου αυτή που υπήρχε από πέρυσι; Γιατί πλέον δεν επισκέπτομαι γιατρό

[Loading...]

Δεν έχω ιδέα Dean αλλά εγώ στη θέση σου θα πήγαινα πλήρως εξοπλισμένος... Δεν υπάρχει λόγος να το αφήσεις στην τύχη.

[Ο Σελτζούκος]

Γεια σου Dean 86.

Προσωπική μου άποψη είναι να δείξεις επιμονή τις πρώτες ημέρες, τουλάχιστον την πρώτη εβδομάδα που θα μπεις. Η πρώτη μέρα θα είναι αρκετά κουραστική καθώς θα περάσεις απο πολλά και ένα απο αυτα θα είναι ψυχολογική εξέταση, στην οποια θα σου κάνουν διάφορες ερωτήσεις και θα έχεις και την ευκαιρία να πεις το πρόβλημα σου και να τους δειξεις τι φαρμακευτική αγωγή παίρνεις.
Κατά πάσα πιθανότατα μέσα στη πρώτη εβδομάδα θα σε στείλουν σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο μαζί με τους άλλους φαντάρους οπου εκεί θα αποφασίσουν τι Γιώτα θα βγεις.

Αν μου λες οτι ο γιατρος σου ειπε οτι δεν εχεις προβλημα και ολα ειναι στο μυαλο σου, απο αυτη την οπτικη, τότε δεν βλεπω λογο να ΜΗΝ πάρεις όπλο.
Εν πάσει περιπτωση, έτσι οπως τα περιγράφεις θα βγεις άοπλος ΑΛΛΑ αν δεις οτι υπάρχει μια μικρή πιθανοτητα να βγεις ενοπλος, αν δεις οτι ο στρατιωτικός γιατρός δεν διακρίνει τη σοβαρότητα της κατάστασης καλό είναι να πάρεις τη πρωτοβουλία να του μιλήσεις και να του εξηγήσεις για΄τι πρέπει να βγεις άοπλος. (Ελπίζω μόνο να μη θεωρείς οτι ως αοπλος θα περασεις καλυτερα στο στρατο γιατι μπορει να ανακαλυψεις οτι κατι τετοιο δεν ισχυει) Κατά πάσα πιθανοτητα θα σε βγαλουν Ι3 ψυχολογικό....


Να ξερεις το εξης: Στο στρατο ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΙΕΙΑΣ Θα ανακαλύψεις οτι η σίτιση των στρατιωτών είναι αρκετά σημαντική (δεν μιλω για ποιοτητα) και πάντα οι ανώτεροι θα δείχνουν μια κάποια ανησυχία και προβληματισμό όταν τους λες οτι έχεις προβλήματα υγιείας, στο λέω απο προσωπική πείρα.

Μην μπερδευεσαι απο καποιους που μπορουν να ισχυριστούν οτι κάποιοι ανώτεροι μπορεί να είναι κόπανοι και βλάκες και να μην ενδιαφερθούν, η συντριπτική πλειοψηφία ενδιαφέρεται και μάλιστα με το παραπάνω.


Περισσότερο θα έπρεπε να ανησυχείς με το ποιόν των φαντάρων με τους οποιους θα μοιράζεσαι το θάλαμο. Αν στη πλειοψηφία τους είναι καλά παιδιά ήπιων τόνων και φιλικοί χαρακτήρες αυτό θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα και θα ξέρεις οτι αν παθεις καποια κρίση θα σε βοηθήσουν.

Αν απο την άλλη εισαι με τιποτα τσαμπουκαλεμένους οι οποιοι είναι εχθρικοι και ανταγωνιστικοί και σε κάνουν να νιωθεις αβολα ή να έχεις άγχος, τότε κοίταξε να εστιάσεις στους ανθρώπους με τους οποιους ταιριάζεις. Λιγες οι πιθανοτητες βεβαια να βρεθεις με τραμπουκους, και συνηθως αυτοι ειναι 2 ή τρεις.

Αλλά στη τελική, περισσότερο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που θα έχεις γύρω σου.


Εφόσον βαλατε μέσο για να εισαι στο στρατοπεδο της πολης σου, αυτο ειναι καλο, αλλα κοιταξε μη πεσεις στην εξης παγίδα: Πρόσεξε να μην εξαρτάσαι υπερβολικά απο την διανυκτέρευση, καθώς, οταν θα τρως στέρηση εξόδου ή όταν θα εχεις υπηρεσιες για πολλές μερες συνεχόμενα τότε δεν θα μπορείς να διανυκτερεύσεις σπίτι σου.





"χωρίς να γνωρίζω ποτέ τον ουσιαστικό λόγο, μιας και ο στρατός είναι πλέον μια κατασκήνωση ενηλίκων και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν κάποτε."

Αυτό ισχύει, ΑΛΛΑ για τα δικά μας στανταρντ ζωής η ζωή του στρατού μπορεί ακόμα να θεωρηθεί δύσκολη. Εγω προσωπικά παρουσιάστηκα στης Καλαμάτας, το οποιο αρκετοί λένε οτι μαζί με της Τρίπολης θεωρούνται απο τα πιο δύκολα κέντρα εκπαιδευσης της Ελλαδος, χωρις να γνωριζω (και χωρις να με ενδιαφερει κιολας) αν ισχυει ή οχι. Φιλε μεσα σε ενα μηνα έχασα 15-20 κιλά. Το πρωι κάναμε "εκπαιδευση" (το βαζω σε εισαγωγικα γιατί η εκπαιδευση που κανεις δεν θεωρειται σοβαρή) το μεσημέρι είχαμε μονο μισή ώρα για ξεκουραση, και μετά κατευθείαν απογευματινή εκπαιδευση.
Ηρεμούσα μόνο απο τις 7-7:30 και μετά. Κάθε φορά που έμπαινα στο θάλαμο μου έβλεπα τους στρατιωτες να έχουν τσουβαλιαστει στο πάτωμα (μας απαγορευαν να κάτσουμε με τα ρουχα στο κρεβατι) και ξαπλωναμε για αυτη τη μισή με 1 ώρα που είχαμε ελεύθερη, στάζοντας στον ιδρώτα.
Προσωπικά θυμάμαι 4 άτομα είχαν λιποθυμίσει, σε τυχαίες ημέρες, απο τη κούραση, κάθε βράδυ τα πόδια μου πόναγαν ΑΦΟΡΗΤΑ ( μιλάμε είχα φτασει σε νέο επίπεδο πόνου) ενώ απο την έλλειψη ώρας οι περισσότεροι κάναμε μπάνιο κάθε 4-5 μέρες (συνήθως τα Σ/Κ)

Κάποιο πρωϊνό θυμαμαι βγηκε ο διοικητης του λοχου και παραπονιόταν οτι το κεντρο εκπαιδευση της Θηβας δεν κανει τιποτα, ουτε καν βολες, ενω εμεις κανουμε τα πάντα. Απο αυτο συμπεραίνω οτι το επιπεδο δυσκολιας απο κεντρο σε κεντρο δεν ειναι το ιδιο και εννιαίο αλλά διαφέρει.

Διαφέρει πολύ απο τους ανωτέρους που θα έχεις. Αν είναι ολίγον στρατοταυλοι, όπως οι δικοί μου, ισως να ιδρώσεις λιγάκι. Αν είναι χαλαροί, οπως φιμολογούνται οτι ήταν οι ανώτεροι στη Θήβα, ίσως να ειναι πιο χαλαρό το κέντρο.

Επίσης, είπες οτι είσαι σίγουρος οτι μετά την εκπαιδευση θα είναι πιο χαλαρά.. Αυτό ισχύει, αλλά απο τους υπολογισμους σου βγάλε τον πρώτο μήνα μετά τον μήνα εκπαιδευσης. Διότι εκεί θα κάνεις το ΣΠΕΝ (Προκεχωημένη εκπαιδευση) στο οποιο ως αοπλος μπορει να μη κανεις βολες αλλά θα σε κουβαλουν μαζι στους εξομοιωτες (εξομοιωτες βολες) στις 4 πορειες (ψυχολογικα εχεις, οχι προβλημα ορθοπεδικο) στα σχοινάκια (θα στήνετε σκηνές και λοιπες χαζομάρες), κάλυψη-αποκρυψη, οπου θα πρεπει να γεμισεις τη μάπα σου με λασπη και κλαριά, σε ασκήσεις ρίψεως χειροβομβίδας (ψεύτικες) όπου θα πρέπει να σκάψεις Ο ΙΔΙΟΣ και μια λακούβα για να έχεις υποτιθέμενη κάλυψη (και επειδή μπαινει καλοκαίρι, θα στάξεις λιγάκι) κλπ κλπ και μετά απο ολα αυτα θα εχεις να κανεις και την υπηρεσια σου

Φυσικά ολα τα παραπανω μπορει να μη τα κανεις, ή μπορει να τα κανεις σε πιο ηπιο και χαλαρο τονο. Εγω εκανα ΣΠΕΝ στον Εβρο, οποτε, καταλαβαινεις... αλλά -10 κιλά.

Να προσθέσω οτι ήταν αρκετές οι ημέρες στον Εβρο που δούλεψα σκληρά και μάλιστα έκανα δυνατές εργασιες που δεν είχα κανει ποτε στη ζωη μου, όπως τσάπισμα, βάψιμο κλπ. Αυτες οι μερες δεν ηταν η πλειοψηφία των ημερών μου αλλά μια μεγάλη μειοψηφία, οπότε και πάλι μην είσαι σιγουρος οτι η ζωη μετά το κεντρο είναι χαλαρη. Θα είναι χαλαρη, αυτό μπορω σχεδον να στο υποσχεθω, απλά θα υπαρξουν δυσκολες μερες που θα πρεπει να εργαστεις εντονα.

Ανάλογα και σε ποιο στρατοπεδο θα υπηρετήσεις να γνωρίζεις οτι θα αναλαβεις και ανάλογα πόστα ή ανάλογες δουλειές, κατά τις οποιες και παλι θα πρέπει να δεις ποιες σε βολευουν ανάλογα με το πρόβλημα που έχεις. Για παράδειγμα αν παθαίνεις κρίσεις πανικού δεν μπορείς να γινεις "Επιλοχας" (ο στρατιωτης που βγαζει τις υπηρεσιες) ούτε να δουλεψεις στο αρτοποιειο (αν έχει το στρατόπεδο). Για ΟΛΑ ΑΥΤΑ βεβαια δεν θα χρειαστει να σπαζοκεφαλιασεις ιδιαιτερα, καθως οι ανωτεροι σου θα έχουν ηδη μια εικονα για σένα και θα εχουν αποφασισει πανω-κατω τί είναι το ιδανικό για σένα.

Νομίζω οτι το μεγαλύτερο ατού σου είναι αυτο που ειχες πει στην αρχη, οτι είσαι πολύ κοινωνικός. Όταν εχεις κοινωνική αποδοχη τότε και οι αλλοι ακολουθουν πιο ευκολα τις εντολες σου. Αυτο το λεω διοτι αναλογα παντα με το στρατοπεδο που εισαι θα πρεπει να κανεις καποιες υπηρεσιες με τις οποιες θα εισαι υπευθυνος για ορισμένα πράγματα και θα πρεπει να κατευθυνεις τους φανταρους ανάλογα. Είναι σημαντικο λοιπον να εξετάσεις, μετά το κεντρο εκπαιδευσης, ποιες υπηρεσιες μπορεις να κανεις ευκολοτερα και ποιες μπορει να σε φέρουν σε δυσκολη θέση.



ΟΟΟΟΟΛα τα παραπάνω, ισχυουν μόνο αν υπηρετησεις Πεζικο.. αν υπηρετησεις Ναυτικό η Αεροπορια νομιζω τα πραγματα πλεον ειναι πολυ πιο διαφορετικά.


Ολα αυτά στα ειπα γιατι θελω να ξεχάσεις την εξης φραση που ειπες, οτι είναι κατασκήνωση για Ενηλικους. Καλό ειναι να μην μπεις με αυτο το σκεπτικο στο κεφάλι, και ακόμα καλυτερο είναι να μην εχεις αγχος γιατι οταν θα μπεις θα δεις οτι τα πράγματα ειναι πολυ πιο καλυτερα απο οτι τα σκεφτοσουν πριν. Θα τα απομυθοποιήσεις ολα, θα εξοικειωθείς γρήγορα, και να θυμασαι οτι δειχνουν ΜΕΓΑΛΗ κατανόηση και ανεκτικότητα σε ανθρωπους που εχουν προβληματα υγιειας.

[venom]

Μια διευκρίνηση. Πρέπει να έχω νέα διάγνωση για κρίσεις πανικού ή θα έχουν στον φάκελό μου αυτή που υπήρχε από πέρυσι; Γιατί πλέον δεν επισκέπτομαι γιατρό

Παρε οτι μα οι ιστορικο εχεις . Και αν χρειαστει στις περισσοτερες περιπτωσεις περνας και απο τους γιατρους τους. Για ειδικα θεματα μιλαω. Στο κεντρο Ολοι περναν γιατρους

[Dean86]

Φίλε μου σε ευχαριστώ καταρχήν για την αναλυτική και κατατοπιστικότατη απάντηση. Να επισημάνω πως δεν έχω πλέον χαρτί που να αποδεικνύει γραπτά ότι πάσχω από άγχος. Δεν παίρνω επίσης καμία φαρμακευτική αγωγή. Αυτό που σκοπεύω να κάνω, είναι να είμαι ειλικρινής με τον ψυχολόγο του στρατοπέδου λέγοντάς του ότι έχω όντως αυτό το θέμα, αλλά δεν επισκέπτομαι γιατρό πλέον. Τώρα απο 'κει και πέρα θα δείξει τι Ι θα μου δώσουν. Ωστόσο γνωρίζω ότι τα άτομα που δηλώνονται άοπλοι επί της ουσίας δεν γλιτώνουν τιποτα. Σε ότι αφορά το βύσμα, η αρχική μου σκέψη και απόφαση είναι να γίνει χρήση και όχι κατάχρηση. Εννοώ πως απλά θέλω να μεταφερθώ μετά το κέντρο-ειδικότητα-σπεν στην πόλη μου. Δεν έχω καμία πρόθεση να "ενοχλώ" για να έχω παραπάνω εξόδους ή να κάνω παράπονα. Το πρόβλημα μου δεν έγκειται στην λειτουργία του στρατού ως ιδεολογία, αλλά στην αλλαγή ζωής και ρουτίνας των πρώτων ημερών και κατά πόσο θα εντείνει το ήδη υπάρχον θέμα που αντιμετωπίζω. Από τις απαντήσεις όλων των παιδιών που ασχολήθηκαν με το θέμα μου εδώ, κατάλαβα πως πάντα θα υπάρχει ένας άνθρωπος (γιατρός, φαντάρος, ψυχολόγος) ο οποίος θα σε βοηθήσει την ώρα μιας πιθανής κρίσης και ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα ξεπεραστεί. Ήθελα περισσότερο να πάρω μια συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσω όταν έρθει, αλλά και αν έχει συμβεί παρόμοιο περιστατικό και σε κάποιον άλλον.