καταστροφικες εμμονες και φοβιεςι

[ασπασια]

γεια σας αν καποιος απο σας εχει βρει τροπο να αντιμετωπιζει τις φοβιες του και τις εμμονες του ας μου πει.η ζωη μου ειναι πολυ δυσκολη λογω των φοβιων μου και των εμμονικων σκεψεων.Γενικα ειμαι φοβικο ατομο απο παιδι και σιγουρα σ αυτο συνεβαλε ο τροπος που μεγαλωσα .Παντα οι δικοι μου απο υπερπροστασια απο αγνοια?οπως θελετε πεστε το μου υπερτονιζαν τον κινδυνο στη θαλασσα στην εκδρομη στη παρεα θεωροντας οτι ετσι με προστατευουν αυτο ομως εγινε ενα μεγαλο φρενο για πολλα πραγματα στη ζωη μου και μεχρι τωρα αντιμετωπιζα φοβιες και εμμονες σχετικα καλα ποτε με τη λογικη ποτε με τη βοηθεια της οικογενειας υστερα ομως απο μια ασχημη εμπειρια που ειχα απο αρρωστια δικου μου ανθρωπου τον οποιο και εχασα το πραγμα εχει ξεφυγει εχω αρρωστοφοβια σωματοποιω καθε μερα και διαφορετικα συμπτωματα τους γιατρους εννοειται οτι δεν θελω ουτε να τους δω και ο φαυλος κυκλος συνεχιζεται.Εχω πολλες κενες ωρες μια που τα παιδια μου ειναι πια μεγαλα και δε με χρειαζονται γιατι σ αυτα ειχα αφιερωσει τη ζωη μου μεχρι σημερα αυτο ειναι κακο γιατι εχεις ολο το χρονο να αναπτυξεις εμμονες να τις επεξεργαζεσαι καθημερινα και στο τελος να τις πιστευεις σαν να ειναι αληθηνες.Η ζωη δυσκολευει ο φοβος γινεται θηριο και δεν μπορεις τιποτα να ευχαριστηθεις ουτε το φαγητο σου πχ.Πολλες φορες θυμωνω με τον εαυτο μου που ειναι τοσο αδυναμος και ζηλευω τους φιλους μου που ειναι δυνατοι τι να κανω?εχω παρει αντικαταθληπτικα και με βοηθησαν τωρα ομως που τα σταματησα ειμαι ξανα στα ιδια

[MARO_86]

καλησπέρα Ασπασία,
Τα ίδια πράγματα είχα και εγώ...Και χρησιμοποιώ αόριστο μιας και είμαι στο δρόμο της λύτρωσης από αυτό τον φαύλο κύκλο που τόσο μου είχε πάρει τη ζωή μου!!!!!!!!!
Αυτό που έχω εγώ να σου πω,είναι να βρεις αρχικά καποιον ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει να βρεις τρόπους για το πως θα μάθεις να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις σου,να δίνεις λογικές ερμηνείες και να καταργείς τις αρχικές σου πεποιθήσεις,που ουσιαστικά είναι πράγματα που υπάρχουν στο υποσυνείδητο σου από μικρό παιδί,όπως σε όλους μας!!!Όλα είναι παιδικά βιώματα...
Και εγώ με τη σειρά μου βίωσα άσχημες παιδικές καταστάσεις και όλα μπήκαν στο υποσυνείδητο με αποτέλεσμα ένα χρόνο τώρα που έχω γεννήσεις αλλά και κατά τη διαρκεια της εγκυμοσύνης μου να ζω μέσα με ένα διαρκές άγχος,απέκτησα φοβίες,εμμονές και μπήκα σε ένα φαύλο κύκλο που μέχρι πρότεινος πίστευα ότι δεν έχει επιστροφή.
Σε πληροφορώ λοιπόν ότι με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου,κατάφερα και διέκοψα ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΗΜΕΡΑ τη τρίμηνη θεραπεία που μου είχε χορηγήσει ψυχίατρος και η οποία τελικά μου έκανε χειρότερο κακό απ΄ότι καλό...Είμαι ένα μήνα χωρίς αυτά τα κωλοφάρμακα.
Τώρα είμαι στη φάση που το σωματοποιημένο άγχος αρχίζει και υποχωρεί και η ΛΟΓΙΚΗ μου αρχίζει να βρίσκει χώρο σε αυτό το παράλογο που ζω τοοοοσους μήνες και που μου έχουν στερήσει πολλές όμορφες στιγμές με την οικογένεια μου...Οι φοβίες είναι σχετικά διαχειρίσιμες και όλο και πιο πολύ με τη πάροδο του χρόνου θα βελτιωθούν...
ΌΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.Μέσα σε ενα σ/κ βρήκα τις ρίζες όλων των προβλημάτων μου που προέρχονταν όοοοολες μας όλες από τα παιδικά μου χρόνια...
Σκέψου ότι ΟΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ!Κάθε φορά που θα σου έρχεται μία σκέψη να λες[B] ''ΟΚ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ,ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ'',και να θυμάσαι καλά ότι ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΑΣ!!!
Αυτά τα ολίγα από εμένα...

''ONCE YOU REPLACE NEGATIVE THOUGHTS WITH POSITIVE ONES,YOU'LL START HAVING POSITIVE RESULTS''

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Ασπασία, έχοντας μεγαλώσει παιδιά έχεις αντιμετωπίσει διάφορες δύσκολες καταστάσεις και σπρόοπτα. Αυτό δεν σε έκανε να αισθάνεσαι δυνατή και να έχεις αυτοπεποίθηση;

[αλεξανδρος_77]

δυνατος αισθανεσαι οταν ακολουθεις τον εαυτο σου γενικοτερα
οταν πιστευεις οσα λες αυτο σου δινει δυναμη αλλα κ το αντιθετο ισχυει..

[ασπασια]

Κασανδρα γεια σου πραγματι μεγαλωσα τρια παιδια και αντιμετωπισα πολλες καταστασεις και ακομα αντιμετωπιζω εννοειται σε αλλα επιπεδα ειναι λες ομως και ειμαι διαφορετικο ατομο αλλο σαν μανα και αλλο σαν φοβικο ατομο αυτη τη στιγμη δε κανω τον απολογισμο της μανας αλλα τον απολογισμο της ασπασιας μερικες φορες αναρωτιεμαι και γω η ιδια πως τα εβγαλα περα αυτο ειναι ομως αλλο κεφαλαιο καλα το καταλαβες και η αυτοεκτιμηση μου πασχει τωρα ομως αυτο που με καιει ειναι οι εμμονες και οι φοβιες γιατι απ αυτες υποφερω ασχημα

[ασπασια]

Μπραβο MARO πολυ καλα εκανες και σταματησες τα φαρμακα και γω ειμαι ενα μηνα χωρις τα επαιρνα ομως εναμιση χρονο και ειχα πολυ ασχημα σωματικα συμπτωματα απο τη διακοπη ζαλες ναυτιες εκνευρισμους επρεπε ομως να τα παρω γιατι αφησα το μυαλο μου ανεξελεγκτο μετα το θανατο της μητερας μου και εφτασα σε σημειο να μην μπορω να πιω ουτε νερο εχασα δεκα κιλα τοτε τα οποια τα πηρα και με το παραπανω με τα κ@λ@φαρμακα οπως λες και συ

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Πόσο καιρό έχει πεθάνει η μητέρα σου Ασπασία; Μήπως οι φοβίες σου και οι εμμονές σου σχετίζονται με αυτό το γεγονός;
Εγώ για παράδειγμα έχασα τη μητέρα μου πριν τρία χρόνια μέσα σε δύο μήνες από καρκίνο στο πάγκρεας και ήταν 64 χρονών. Πέθανε με πολύ τραγικό τρόπο μετά από μιά επέμβαση πειραματόζωου στην κυριολεξία από έναν εγκληματία ασυνείδητο. Αν και μου λείπει πολύ και δεν έχω και παιδιά, ωστόσο ψυχολογικά το ξεπέρασα. Πέντε χρόνια πριν το θάνατο της μητέρας μου πέθαναν ο παππούς μου και η γιαγιά μου, οι γονείς της μητέρας μου, σε ηλικία 80+ χρονών, και σε διάστημα 2 μηνών ο ένας απ´ τον άλλον... Η μητέρα μου, ιδιαίτερα μετά το θάνατο της μητέρας της έπεσε σε κατάθλιψη και επιπλέον εμφάνισε συμπτώματα σχιζοφρένειας. Παρόλα τα φάρμακα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει και ίσως και αυτό να έπαιξε ρόλο στην δημιουργία του καρκίνου της. Η μητέρα μου ήταν μοναχοπαίδι μετά τον πρόωρο θάνατο του αδελφού της (17ετών) και ζούσε (ζούσαμε δηλαδη) με τους γονείς της σε οικογενειακή πολυκατοικία.
Στην δική σου περίπτωση ίσως να πρέπει να επικεντρωθείς στην θεραπεία της πληγής της απώλειας της μητέρας σου και εννοώ οτι ίσως να πρέπει να δοκιμάσεις και την ψυχανάλυση. Μήπως δηλαδή μπορέσεις να βρεις μόνη σου το δρόμο προς την έξοδο από τον λαβύρινθο των φοβιών και των εμμονών.

[ασπασια]

Γεια σου Κασσανδρα ετσι που τα λες ειναι με τον ιδιο τραγικο τροπο εχασα τη μητερα μου πραγματικο πειραματοζωο οπως λες πριν 2 χρονια ακριβως με συνοπτικες διαδικασιες και ενω μας ελεγαν αλλα αλλα εγιναν.Εγω περιμενα την καλυτερευση τη συνοδευα για ενα μηνα καθε μερα στο νοσοκομειο για χημειοθεραπειες και την πηρα καμενη με γαστροστομια με τραχειοστομια και γενικα σε μια κατασταση που δεν αξιζει σε κανενα ζωντανο οργανισμο την ειχα ετσι περιπου 2 μηνες στο σπιτι μου οργηστικα εκλαψα τα εβαλα με το θεο με τους γιατρους αναρωτιομουν και ακομα αναρωτιεμαι τι πηγε τοσο στραβα τι αλλο θα μπορουσαμε να κανουμε αλλα απαντηση δε βρηκα και απο κει και μετα ολα θεριεψαν μεσα μου καταθληψη και φοβιες.Το παραδοξο ειναι οτι οσο εξυπηρετουσα αυτη την κατασταση δε ξερω που εβρισκα το κουραγιο ολα ηρθαν μετα που ολα ειχαν τελειωσει.Δεν ξερω αν θα το ξεπερασω ποτε. Εχω ακομα εφιαλτες και αυτο το αναθεματισμενο σφιξιμο στο στομαχι που πολλες φορες συνοδευεται και απο ταχυκαρδιες δεν βρησκω ηρεμια πουθενα.

[66psy]

καλησπέρα Ασπασία,
Τα ίδια πράγματα είχα και εγώ...Και χρησιμοποιώ αόριστο μιας και είμαι στο δρόμο της λύτρωσης από αυτό τον φαύλο κύκλο που τόσο μου είχε πάρει τη ζωή μου!!!!!!!!!
Αυτό που έχω εγώ να σου πω,είναι να βρεις αρχικά καποιον ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει να βρεις τρόπους για το πως θα μάθεις να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις σου,να δίνεις λογικές ερμηνείες και να καταργείς τις αρχικές σου πεποιθήσεις,που ουσιαστικά είναι πράγματα που υπάρχουν στο υποσυνείδητο σου από μικρό παιδί,όπως σε όλους μας!!!Όλα είναι παιδικά βιώματα...
Και εγώ με τη σειρά μου βίωσα άσχημες παιδικές καταστάσεις και όλα μπήκαν στο υποσυνείδητο με αποτέλεσμα ένα χρόνο τώρα που έχω γεννήσεις αλλά και κατά τη διαρκεια της εγκυμοσύνης μου να ζω μέσα με ένα διαρκές άγχος,απέκτησα φοβίες,εμμονές και μπήκα σε ένα φαύλο κύκλο που μέχρι πρότεινος πίστευα ότι δεν έχει επιστροφή.
Σε πληροφορώ λοιπόν ότι με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου,κατάφερα και διέκοψα ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΗΜΕΡΑ τη τρίμηνη θεραπεία που μου είχε χορηγήσει ψυχίατρος και η οποία τελικά μου έκανε χειρότερο κακό απ΄ότι καλό...Είμαι ένα μήνα χωρίς αυτά τα κωλοφάρμακα.
Τώρα είμαι στη φάση που το σωματοποιημένο άγχος αρχίζει και υποχωρεί και η ΛΟΓΙΚΗ μου αρχίζει να βρίσκει χώρο σε αυτό το παράλογο που ζω τοοοοσους μήνες και που μου έχουν στερήσει πολλές όμορφες στιγμές με την οικογένεια μου...Οι φοβίες είναι σχετικά διαχειρίσιμες και όλο και πιο πολύ με τη πάροδο του χρόνου θα βελτιωθούν...
ΌΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.Μέσα σε ενα σ/κ βρήκα τις ρίζες όλων των προβλημάτων μου που προέρχονταν όοοοολες μας όλες από τα παιδικά μου χρόνια...
Σκέψου ότι ΟΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ!Κάθε φορά που θα σου έρχεται μία σκέψη να λες[B] ''ΟΚ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ,ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ'',και να θυμάσαι καλά ότι ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΑΣ!!!
Αυτά τα ολίγα από εμένα...

''ONCE YOU REPLACE NEGATIVE THOUGHTS WITH POSITIVE ONES,YOU'LL START HAVING POSITIVE RESULTS''

??? μαρο πολυ χαιρομαι που επιτελους ειδες φως στο τουνελ!!:)

ο λογος που υπογραμμισα ο,τι υπογραμμισα ειναι οτι εισαι πολυ απολυτη και επειδη εσενα προσωπικα σε βοηθησε η συγκεκριμενη προσεγγιση που απο οτι καταλαβαινω ειναι ψυχοδυναμικη-γνωστικη δεν σημαινει οτι θα βοηθησει και το μελος που ανερτησε το ποστ..
γνωμη μου για τα διαφορα ειδη θεραπειας που υπαρχουν: ΜΗΝ απορριπτεται ΤΙΠΟΤΑ.

το γεγονος οτι η ψυχαναλυση εχει ασκησει τεραστια επιδραση στον χωρο της ψυχολογιας δεν σημαινει οτι ολα τα προβληματα μας προκαλουνται απο ασυνειδητες συγκρουσεις.
το γεγονος οτι οι σκεψεις γεννανε ψυχοσωματικα δεν ειναι ο κανονας· μπορει να συμβει και το αντιθετο
το γεγονος οτι τα φαρμακα εχουν ορισμενες παρενεργειες δεν σημαινει οτι θα σε καταστεψουν και δεν σημαινει πως δεν θα σε βοηθησουν
επισης το γεγονος οτι η ψυχολογια ειναι ενας ανερχομενος κλαδος της τελευταιες δεκαετιες δεν σημαινει πως πρεπει να αποκλεισουμε νευροβιολογικους-γενετικους παραγοντες


δεν λεω πως αυτα που πιστευεις ειναι λαθος! σε καμια περιπτωση! οντως σε σενα ισχυαν αυτα τα πραγματα κι οντως το γεγονος οτι τα συνειδητοποιησες σε ωφελησαν!
απλως επειδη εσυ φανηκε να το γενικευεις, εγω σχολιασα αυτη την γενικευση ΟΧΙ την δικη σου περιπτωση αυτη καθαυτη.


αυτα για να μην παρεξηγηθω :)

[ioannis2]

Δυστυχώς δεν βρίσκονται όλα στο μυαλο, όλα ξεκινάνε από τραυματικές εμπειρίες, όπως αυτές τις ασπασίας.

Συνήθως οι καταστροφικές εμμονές και οι φοβίες προϋπάρχουν και δεν δημιουργούνται οπωσδήποτε από ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας. Απλά ένα τετοιο γεγονός τις οξύνει ή τις επαναφέρει στην επιφανεια ή τις εμπλουτίζει ως μια νέα πηγή τους. Απλά δεν πρέπει ένα (όσο τραυματικό κι αν ειναι ) γεγονός να το κάνουμε κανόνα στο πως θα εξελιχθούν όλα τα υπόλοιπα στη ζωη μας. Δεν του επιτρεπουμε να εξελιχτει στη σκεψη μας σε μια αυθαίρετη γενίκευση. Η καταστροφικότητα και η φοβία έχουν ως αιτίες την υπερβολή και την μη αντικειμενική αντίκριση της πραγματικότητας. Ο νους φτιάχνει αμέσως φανταστικά σενάρια μολις περιλθει κατι στην αντιληψη του, δεν του επιτρεπουμε να αντικρισει κατι στις πραγματικές του διαστασεις, το όντως μικρό το φουσκωνει παριστανοντας το δύσκολο και ακατόρθωτο.

Και πλην εξαιρεσεων, μια εκ των υστερων προσεκτική παρατήρηση φερνει τις νοσηρές αυτες σκεψεις μας να διαψευδονται.

Ασπασία, παρα τον πόνο μην γενικεύεις. Μεινε κοντα στα παιδια σου και στους αγαπημενους σου, βρες πραγματα να κανεις, κανε παρεα με θετικους ανθρωπους, απλα για να ξεφευγεις καπως και να βιωνεις λιγη γαληνη στον πόνο. Η απορρόφηση από τις σκεψεις, όπως στα προανεφερα, θα κανει περαιτερω ζημια στη ψυχολογια σου.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Γεια σου Κασσανδρα ετσι που τα λες ειναι με τον ιδιο τραγικο τροπο εχασα τη μητερα μου πραγματικο πειραματοζωο οπως λες πριν 2 χρονια ακριβως με συνοπτικες διαδικασιες και ενω μας ελεγαν αλλα αλλα εγιναν.Εγω περιμενα την καλυτερευση τη συνοδευα για ενα μηνα καθε μερα στο νοσοκομειο για χημειοθεραπειες και την πηρα καμενη με γαστροστομια με τραχειοστομια και γενικα σε μια κατασταση που δεν αξιζει σε κανενα ζωντανο οργανισμο την ειχα ετσι περιπου 2 μηνες στο σπιτι μου οργηστικα εκλαψα τα εβαλα με το θεο με τους γιατρους αναρωτιομουν και ακομα αναρωτιεμαι τι πηγε τοσο στραβα τι αλλο θα μπορουσαμε να κανουμε αλλα απαντηση δε βρηκα και απο κει και μετα ολα θεριεψαν μεσα μου καταθληψη και φοβιες.Το παραδοξο ειναι οτι οσο εξυπηρετουσα αυτη την κατασταση δε ξερω που εβρισκα το κουραγιο ολα ηρθαν μετα που ολα ειχαν τελειωσει.Δεν ξερω αν θα το ξεπερασω ποτε. Εχω ακομα εφιαλτες και αυτο το αναθεματισμενο σφιξιμο στο στομαχι που πολλες φορες συνοδευεται και απο ταχυκαρδιες δεν βρησκω ηρεμια πουθενα.

Κι εγώ το ίδιο, φρόντιζα την μητέρα μου πριν πεθάνει. Πριν την εγχείρηση ο γαστρεντερολόγος στο Κρατικό Νικαίας δεν μας έλεγε πολλά. Οι εξετάσεις της έβγαιναν μπερδεμένες αλλά εκείνος μας έλεγε οτι έχει καρκίνο στο πάγκρεας.
Όταν εγχειρίστηκε της έκανε πάρα φύσιν έδρα (κολοστομία) και μετά από 10 μέρες μας είπε οτι μπορούμε να την πάρουμε σπίτι, ενώ είχε συνέχεια διάρροιες και αφυδάτωση. Από τότε (και αφού πήρε το φακελάκι) αδιαφόρησε πλήρως, μας έλεγε οτι είναι εντάξει ( ενώ του λέγαμε οτι λιποθυμάει συνέχεια και της πέφτει η πίεση), οι διάρροιες συνεχίστηκαν ώσπου τελικά έκαψε τα νεφρά της και πέθανε από αφυδάτωση. Το διάστημα που ήταν στο σπίτι, πριν πεθάνει, ήταν ένας εφιάλτης, για εκείνη πρώτα και μετά για μας. Η διαδικασία αλλαγής της κολοστομίας ήταν δύσκολη και με τις διάρροιες άνοιγαν συνεχώς τα σακουλάκια και καταλαβαίνεις...
Ούτε κι εγώ ξέρω πού έβρισκα τη δύναμη σε τόσο δύσκολη περίπτωση. Νομίζω όμως οτι είναι η δύναμη της αγάπης.
Μάλλον με τη μητέρα σου ήσασταν πολύ δεμένες, μπορεί και να συνυπήρχε σχέση εξάρτησης ( ψυχολογικής).
Μήπως νιώθεις οτι ο σύζυγος και τα παιδιά σου δεν σε αγαπούν αρκετά και είχες ψυχολογικό στήριγμα την μητέρα σου που τώρα πια δεν υπάρχει; Μήπως θα πρέπει να ασχοληθείς και να αναπτύξεις λίγο τις σχέσεις αυτές; ( δεν εννοώ βέβαια να γίνεις φορτική).
Εγώ τί να πώ που δεν έχω και παιδιά, ο άντρας μου έχει κατάθλιψη, ο ένας μου αδελφός μετά το θάνατο της μητέρας μου παραφρόνησε και ο πατέρας μου έχει γίνει σαν φυτό; Και είχαμε και σοβαρά προβλήματα με τα κληρονομικά (και ακόμα έχουμε).
Έπαθα και τρεις κρίσεις πανικού "στο καπάκι", που νόμιζα οτι θα πεθάνω.
Η γνώμη μου είναι οτι αφού σε βοήθησαν τα φάρμακα, ξαναπάρτα. Και προσπάθησε να βρεις κάποιες απασχολήσεις να ξεφεύγει το μυαλο
σου. Για παράδειγμα θα μπορούσες να πάς λίγο γυμναστήριο, χορό, χειροτεχνία, ζωγραφική, έχουν πολλά τέτοια προγράμματα οι δήμοι, με λίγα λεφτά και πηγαίνουν και μεγάλοι άνθρωποι (συνήθως μεγάλοι πηγαίνουν).. Μάθε τί υπάρχει στην περιοχή σου. Ακόμη και οι μικρές εκδρομές με πούλμαν είναι καλή ιδέα. Πάρε γνωστές και φίλες για έναν καφέ έξω ή για βολτίτσα.
Εμένα με βοηθάει που τις Κυριακές πηγαίνω εκκλησία, φτιάχνω και κόλλυβα στη μαμά μου τα ψυχοσάββατα και κάπως με παρηγορεί αυτό.