Είναι κατάθλιψη;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 4 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 47
  1. #1
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229

    Είναι κατάθλιψη;

    Καλησπέρα. Πρώτη φορά μέλος σε ένα τέτοιο φόρουμ και είναι κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα γίνει. Είμαι ο Α. 28 ετών (μένω σε αυτό γιατί επιθυμώ ανωνυμία και γράφω εδώ γιατί λόγω μικρής κοινωνίας εδώ που μένω ντρέπομαι να πάω σε κάποιον ειδικό)

    Το πρόβλημα μου επιγραμματικά λοιπόν.. Από μικρός έξυπνος και κατάφερνα πάντα ότι στόχο εθετα. Σε κάποιες φάσεις ως φοιτητής είχα κάποια θέματα αλλά γρήγορα τα ξεπερνούσα. Στα 24 τελείωσα το πολυτεχνείο πολύ καλή σχολή. Ακολούθως είχα κάποια σχέδια για μεταπτυχιακό αλλά επειδή δεν έβρισκα δουλειά ως και τον Σεπτέμβρη του 15 το άφησα και έκανα το φανταρικο. Αφού τελείωσε κι αυτό όλα άρχισαν να αλλάζουν. Να πω την αλήθεια πέρυσι από τον Απρίλη ως τον Οκτώβρη δούλευα με σύμβαση κάπου και ήμουν αρκετά καλά. Αφότου όμως δεν υπήρχε δυνατότητα ανανέωσης άρχισε η κατρακύλα.

    Από το περασμένο Νοέμβρη είμαι χάλια ψυχολογικά, νοιώθω άχρηστος στο να κάνω οτιδήποτε και δεν έχω διάθεση για τίποτα. Και ενώ μέσα Δεκέμβρη βρίσκω νέα δουλειά όπου υπογράφω σύμβαση ως το καλοκαίρι και πίστεψα πως όλα θα αλλάξουν, ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον όπου δεν μπορώ να ανταπεξελθω. Οπου νοιώθω άσχετος κάθε μέρα που περνάει, όπου έχω παρατήσει τα πάντα με τα οποία ασχολιομουν και η μόνη μέρα που δεν νοιώθω πίεση είναι Κυριακή πρωί. Νοιώθω ανίκανος στο να κάνω το οτιδήποτε. Πιστεύω κάθε στιγμή ότι οι συνάδελφοι μου συζητούν το ποσό άχρηστος είμαι. Κάθε βράδυ παρακαλαω να μην ξημερώσει να πάω στην γαμωδουλειά. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου εκεί μέσα. Και όλα αυτά δεν είναι ιδέα μου επειδή δεν είμαι καλά ψυχολογικά αλλά πραγματικότητα.. Έχω αχρηστευτει. Ξεχνάω πράγματα, συνεχώς κάνω λάθη.. Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συνέβη και έχω αχρηστευτει έτσι. Νοιώθω να είμαι ένα σκουπίδι που δεν έχω να προσφέρω τίποτα πάρα να γίνομαι βάρος σε όλους, θέλω να ψοφησω. Δεν έχω να προσφέρω τίποτα σε κανέναν. Φίλοι μου μου λένε πως είμαι υπερβολικός και να χαλαρωσω, όμως δεν καταλαβαίνουν καθόλου πως είναι. Με πρηζουν να βγούμε αλλά δεν γουστάρω και το κάνω από υποχρέωση και ευγένεια να μην τους ακυρώσω ξανά και ξανά.

    Εν τέλει ζήτησα παραίτηση την προηγούμενη βδομάδα. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να πείσω τον υπεύθυνο ότι να κάτσω λίγο ακόμη και αν θέλω να φύγω να το ξαναδούμε κατά το Πάσχα. Επειδή μένω με γονείς και το αφεντικό είναι οικογενειακος φίλος είπα να δοκιμάσω να μείνω ως τότε. Το θέμα μου όμως δεν είναι αν θα κάτσω ακόμα 2-3 βδομάδες αλλά το πως έχω αχρηστευτει και πλέον δεν είμαι ικανός για τίποτα. Ειλικρινά δεν είμαι ικανός να κάνω τίποτα πλέον. Ψωμί να με βάλεις να κόψω ούτε αυτό δεν μπορώ. Δεν αντέχω να ζω άλλο έτσι.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2017
    Posts
    101
    Καλησπέρα! Αρχικά ξέρω ότι είναι δύσκολα εκεί έξω να προσπαθήσεις να ενταχθείς σε μια δουλειά που δν σου αρέσει καθόλου και το κάνεις για να παίρνεις κάποια χρήματα σίγουρα θα είναι πολύ δύσκολο το ξέρω γτ κι εγώ το έχω περάσει αυτό.
    Δες όμως και την θετική του πλευρά και μην σε παίρνει τελείως από κάτω μπορεί να νιώθεις δυσφορία αλλά και με το να σταματήσεις αυτήν την δουλειά και να παραιτηθείς μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Ωστόσο και ενώ είσαι εκεί ψάχνεις παράλληλα και κάτι άλλο που μπορεί να τα πηγαίνεις εκεί καλύτερα κάνε λίγη υπομονή ακόμα και πίστεψε με δν θα χάσεις τα καλύτερα έρχονται από κει που δν το περιμένεις και θα φτιάξουν όλα. Σου εύχομαι καλή συνέχεια στην ζωή σου ότι και αν κάνεις!

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2018
    Posts
    279
    Δεν εισαι αχρηστος απλα εχεις παθει οτι εχουν παθει πολλοι ανθρωποι αυτα τα χρονια.Εκανες σχεδια να σπουδασεις να πιασεις δουλεια να παρεις αμαξι να ανεξαρτητοποιηθεις και παει λεγοντας και ολα φαινονται απιστευτα δυσκολα γιατι ζουμε σε αρρωστημενο περιβαλλον οπου γινονται παγκοσμιες εξελιξεις και για πολλους εχει σταματησει ο χρονος.Οσοι εχουν την ατυχια να μη βρισκουν κατι καλο και μονιμο ειναι με ενεσεις συμβασεων και κωλοδουλειες.
    Επαθα κι εγω αυτο που λες βρηκα καλη δουλεια αλλα ηταν με συμβαση που εληξε και με επιασε μινι καταθλιψη γιατι θεωρω παρα πολυ δυσκολο να ξαναβρω κατι καλο αλλα ξεγελαω τον εαυτο μου να σκεφτεται θετικα που και που.
    Για μενα φυγε απο αυτη τη δουλεια που εισαι αν εφτασες στο αμην,αλλα προσπαθησε να μη μεινεις πολυ καιρο ανεργος γιατι σε παιρνει η κατω βολτα.4 χρονια συνεχομενα ειχα μεινει ανεργος και τρομαξα να συνελθω απο την αχρηστιλα.

    Εισαι απογοητευμενος γιατι πανε στραβα τα πραγματα.Θελει υπομονη,δυστυχως ΠΟΛΛΟΙ θα χασουμε χρονια απο τη ζωη μας και η καταθλιψη ερχεται γιατι δε το πιστευαμε ποτε οτι θα πανε ετσι τα πραγματα.Οπως λεει και μια ραψωδια ''ριξαν ενα εθνος σ ενα συνεχες πενθος''

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    Μονο ενας γιατρος θα σου κανει σωστη διαγνωση , οτι γραφεται εδω περα ειναι ανακριβειες ........ δεν γινεται διαγνωση απο μια παραγραφο .....

  5. #5
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by ntiaki View Post
    Δες όμως και την θετική του πλευρά και μην σε παίρνει τελείως από κάτω μπορεί να νιώθεις δυσφορία αλλά και με το να σταματήσεις αυτήν την δουλειά και να παραιτηθείς μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Ωστόσο και ενώ είσαι εκεί ψάχνεις παράλληλα και κάτι άλλο που μπορεί να τα πηγαίνεις εκεί καλύτερα κάνε λίγη υπομονή ακόμα και πίστεψε με δν θα χάσεις τα καλύτερα έρχονται από κει που δν το περιμένεις και θα φτιάξουν όλα. Σου εύχομαι καλή συνέχεια στην ζωή σου ότι και αν κάνεις!
    Κατ αρχάς να σε ευχαριστήσω για το παρηγορητικο ύφος και τα καλά σου λόγια. Είναι δεδομένο ότι θα φύγω από τη δουλειά αυτή. Δεν πρόκειται να βγάλω καρκίνο για να κάνω μια δουλειά για 550€ το μήνα μόνο και μόνο για να κάνω κάτι που έχει μια μικρή σχέση με το πτυχίο μου και κάθε μέρα εκεί μέσα να αρρωσταινω. Επίσης έχω πάψει να πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται.. Μια ζωή λάθος επιλογές είμαι. Η πρώτη σωστή που θα κάνω είναι να ξεκουμπιστώ από εκεί μέσα. Μια ζωή λάθος επιλογές τώρα τις βλέπω όμως όλες.

  6. #6
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by oeo View Post
    Δεν εισαι αχρηστος απλα εχεις παθει οτι εχουν παθει πολλοι ανθρωποι αυτα τα χρονια.Εκανες σχεδια να σπουδασεις να πιασεις δουλεια να παρεις αμαξι να ανεξαρτητοποιηθεις και παει λεγοντας
    Ναι η πραγματικότητα αυτή είναι. Πίστευα πως μετά το φανταρικο και έχοντας σπουδάσει κάτι καλό είχα όλα τα παρασημα για να κάνω κάτι καλό για μένα και να φύγω από τους γονείς.. Μέχρι και το αμάξι που θα έπαιρνα μεταχσιρισμενο είχα σκεφτεί.. Ένα Suzuki Swift.. Τώρα βλέπω ότι είμαι για γέλια ούτε για πιτογυρα δεν έχω. Τα ενοίκια στην πόλη μου ακόμη και για γκαρσονιέρα είναι 300+€ αν θες για μόνιμη κατοικία και όχι να σε διώχνουν το καλοκαίρι και στη δουλειά είμαι βάρος για τους συναδέλφους μου.

    Και αυτό που λέω δεν προκύπτει επειδή είμαι νέος εκεί ή απογοητευμένος. Προκύπτει επειδή δεν ξέρω τι στο διάολο έχω πάθει και έχω αχρηστευτει, δεν κάνω για τίποτα.. Κάτι απλό να με βάλεις να κάνω και θα τα κάνω μπ@@ρδελο. Πλέον δεν είμαι ικανός για τίποτα απολύτως και δεν ξέρω γιατί έχω γίνει τόσο άχρηστος. Συνεχώς είμαι στα χαμένα. Βγαίνω με φίλους και αφαιρούμαι συνεχώς. Μου λένε όλοι τι σκέφτομαι μα δεν σκέφτομαι τίποτα.

  7. #7
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by Macgyver View Post
    Μονο ενας γιατρος θα σου κανει σωστη διαγνωση , οτι γραφεται εδω περα ειναι ανακριβειες ........ δεν γινεται διαγνωση απο μια παραγραφο .....
    Θέλησα να πάρω απόψεις από άτομα που ίσως έχουν μια πιο σχετική από μένα άποψη στη φάση που είμαι. Αποκλείω το θέμα να πάω σε κάποιον ειδικό γιατί όπως είπα εδώ που είμαι σε ξέρουν και οι πέτρες και το ενδεχόμενο να μάθει έστω και συγγενής κάτι σχετικά θα με έκανε να εξαφανιστω από προσώπου γης. Αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει επομένως όπως και το να πάω σε γειτονικό νομό σε κάποιον ειδικό καθότι δεν έχω πως να το κάνω. Έχω καταλήξει με τους γονείς μου να μην μιλάω και να μην με βλέπουν πάρα μόνο κάνα μεσημέρι στο τραπέζι. Όλα αυτά διότι δεν θέλω να εξωτερικεύσω σε αυτούς αυτα που γράφω εδώ. Δεν έχει κανένας από το περιβάλλον μου καταλάβει κάτι και ούτε πρόκειται.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    765
    Από το περασμένο Νοέμβρη είμαι χάλια ψυχολογικά, νοιώθω άχρηστος στο να κάνω οτιδήποτε και δεν έχω διάθεση για τίποτα. Και ενώ μέσα Δεκέμβρη βρίσκω νέα δουλειά όπου υπογράφω σύμβαση ως το καλοκαίρι και πίστεψα πως όλα θα αλλάξουν, ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον όπου δεν μπορώ να ανταπεξελθω. Οπου νοιώθω άσχετος κάθε μέρα που περνάει, όπου έχω παρατήσει τα πάντα με τα οποία ασχολιομουν και η μόνη μέρα που δεν νοιώθω πίεση είναι Κυριακή πρωί. Νοιώθω ανίκανος στο να κάνω το οτιδήποτε.
    Από αυτό που παρέθεσα και δεδομένου του ότι έχεις τελειώσει μια πολύ καλή και δύσκολη σχολή, ξεμπέρδεψες με τον στρατό και έχεις ήδη δουλέψει, ήσουνα από πριν αγχωμένος για το πού πρόκειται να δουλέψεις και πώς θα τα βγάλεις πέρα και όλο αυτό σου δημιουργούσε άγχος και θλίψη. Βρίσκεις κάτι, ξαναελπίζεις και ανασαίνεις και τσουπ η πραγματικότητα. Πολύ πιεστικό περιβάλλον, εμπειρία δεν έχεις αφού τώρα ξεκινάς και απογοητεύεσαι. Νομίζεις πως με τέτοια ψυχολογία μπορείς να είσαι σε θέση να ανταπεξέλθεις; Στο υπογράφω, δεν μπορείς. Όταν νιώθεις τόσο ανίκανος, τότε μάντεψε, είσαι. Το μυαλό σου είναι επικεντρωμένο στις αρνητικές σου σκέψεις και όλα σου φαίνονται βουνό, ακόμη και το πιο απλό. Εδώ θα δυσκολευόταν ο οποιοσδήποτε, πόσο μάλλον στην αρχή, και ειδικά αν είναι κάτι δύσκολο. Πόσο μάλλον να νιώθεις τόσο χάλια. Ε πώς να λειτουργήσεις μετά; Ξέρω το συναίσθημα που περιγράφεις, όπου κάθε βράδυ κοιμάσαι με κλάματα επειδή δεν θες να ξαναπατήσεις το πόδι σου στη δουλειά και νιώθεις ότι αρρωσταίνεις. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Όμως στην φάση που είσαι που λες ότι δεν μπορείς να κάνεις ούτε απλά πράγματα (λόγω άσχημης ψυχολογίας που αυτό με την σειρά του έχει επίπτωση και στην συγκέντρωση και στο σώμα), χρειάζεσαι έναν ειδικό να σε καθοδηγήσει και να σε βοηθήσει για να πάρεις μπρος και να σταματήσεις να σκέφτεσαι βλακείες. Ψάξε για κέντρο ψυχικής υγείας που είναι δωρεάν. Κανείς δεν θα σε δει, και ισχύει το ιατρικό απόρρητο. Όσο το αναβάλλεις και νιώθεις έτσι θα γίνεσαι χειρότερα. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι η πραγματικότητα. Ακόμα και αν είχα μπροστά μου κάποιον που θα δυσκολευόταν να μου φέρει ένα ποτήρι χωρίς να το σπάσει, τα πράγματα να ξέρεις ότι βελτιώνονται με προσπάθεια και επιμονή. Αν κλαις την μοίρα σου όμως τίποτα δεν θα αλλάξει. Ακόμα και πανέξυπνοι άνθρωποι, ικανότητοι με ένα σωρό επιτυχίες, κάποιες περιόδους μπορεί να νιώθουν το ίδιο ή να μην μπορούν να λειτουργήσουν. Μην υποτιμάς τις επιπτώσεις μιας ψυχικής νόσου. Χρειάζεται επίγνωση της κατάστασής σου και από 'κει και πέρα να το πάρεις απόφαση να βοηθήσεις τον εαυτό σου. ΚΑΝΕΙΣ δεν αχρηστεύεται αν καθημερινά μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να παλέψει για την ζωή του.

  9. #9
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by blackbird View Post
    όλο αυτό σου δημιουργούσε άγχος και θλίψη.
    ....
    Ξέρω το συναίσθημα που περιγράφεις, όπου κάθε βράδυ κοιμάσαι με κλάματα επειδή δεν θες να ξαναπατήσεις το πόδι σου στη δουλειά και νιώθεις ότι αρρωσταίνεις. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Όμως στην φάση που είσαι που λες ότι δεν μπορείς να κάνεις ούτε απλά πράγματα (λόγω άσχημης ψυχολογίας που αυτό με την σειρά του έχει επίπτωση και στην συγκέντρωση και στο σώμα), χρειάζεσαι έναν ειδικό να σε καθοδηγήσει και να σε βοηθήσει για να πάρεις μπρος και να σταματήσεις να σκέφτεσαι βλακείες. Ψάξε για κέντρο ψυχικής υγείας που είναι δωρεάν. Κανείς δεν θα σε δει, και ισχύει το ιατρικό απόρρητο. Όσο το αναβάλλεις και νιώθεις έτσι θα γίνεσαι χειρότερα. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι η πραγματικότητα. Ακόμα και αν είχα μπροστά μου κάποιον που θα δυσκολευόταν να μου φέρει ένα ποτήρι χωρίς να το σπάσει, τα πράγματα να ξέρεις ότι βελτιώνονται με προσπάθεια και επιμονή. Αν κλαις την μοίρα σου όμως τίποτα δεν θα αλλάξει. Ακόμα και πανέξυπνοι άνθρωποι, ικανότητοι με ένα σωρό επιτυχίες, κάποιες περιόδους μπορεί να νιώθουν το ίδιο ή να μην μπορούν να λειτουργήσουν. Μην υποτιμάς τις επιπτώσεις μιας ψυχικής νόσου. Χρειάζεται επίγνωση της κατάστασής σου και από 'κει και πέρα να το πάρεις απόφαση να βοηθήσεις τον εαυτό σου. ΚΑΝΕΙΣ δεν αχρηστεύεται αν καθημερινά μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να παλέψει για την ζωή του.
    Θεωρώ πως ναι όλο αυτό και οι προσδοκίες που είχα τελειώνοντας με τις υποχρεώσεις σε σχολή και στρατό, αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί γύρω μας μου δημιούργησαν έντονο το άγχος για να καταφέρω πράγματα αλλά και θλίψη όταν άρχισα να βλέπω πως για να τα καταφέρω μάλλον πρέπει να ζήσω 500 χρόνια.

    Γενικότερα ναι όπως ακριβώς τα λες είναι. Συμφωνώ και αντιλαμβάνομαι σε μεγάλο βαθμό όλα όσα περιγράφεις. Να φανταστείς κάποτε αν έβλεπα κάποιον να κλαιγεται μόνο που δεν τον εσπαγα στο ξύλο για να το πω πεζά. Και τώρα είμαι εγώ αυτός.. Πως τα φέρνει η ζωή Ε;

    Θέλω να το αντιμετωπίσω αλλά δεν. Κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο και κάποιες στιγμές σκεπτόμενος τα όσα έγιναν μες τη μέρα τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου χωρίς να κλαίω. Κάποια στιγμή αποκοιμιέμαι και το πρωί ενώ δουλεύω 8.30 θα έχω ξυπνήσει κατά τις 6. 30 και θα σκέφτομαι πως θα περάσει άλλη μια μέρα. Δεν αντέχω δεν θέλω να ζω τις μέρες αυτές. Σκέφτομαι ότι καμία δουλειά σχετική με ότι σπουδαζα δεν θα μου αρέσει. Έχω σιχαθει τις επιλογές τον εαυτό μου.

    Τέλος, εδώ που μένω κέντρο ψυχικής υγείας ή κάτι παρόμοιο δεν υπάρχει. Ωστόσο πέραν αυτού επώνυμα δεν είμαι διατεθιμενος να μοιραστώ τίποτα από όσα περιγράφω.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    Ενταξει , καταλαβα , δεν ξερω αν εχεις κτθλψη , πολυ δυσκολο να πεις , εχεις σοβαρες αντιξοοτητες / δυσκολιες / στεναχωριες / που αν δεν αντιμετωπιστουν εν καιρω , μπορει να πυροδοτησουν μια κτθλψη , μπορει και οχι ........

    δεν σημαινει οτι οποιος αντιμετωπιζει αντιξοοτητες θα παθει κτθλψη καλα και ντε .........

    πχ. αμα αγχωθεις πολυ και για καιρο , θα παθεις ψωριαση ? εσυ οχι , εγω ναι , την εχω στα γονιδια μου .......

    ειναι συνηθες να συγχεονται οι δυσκολιες / αντιξοοτητες με την ασθενεια κτθλψη , ενω ειναι μια στεναχωρια σοβαρη απλα ........

  11. #11
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by Macgyver View Post
    Ενταξει , καταλαβα , δεν ξερω αν εχεις κτθλψη , πολυ δυσκολο να πεις , εχεις σοβαρες αντιξοοτητες / δυσκολιες / στεναχωριες / που αν δεν αντιμετωπιστουν εν καιρω , μπορει να πυροδοτησουν μια κτθλψη , μπορει και οχι ........

    δεν σημαινει οτι οποιος αντιμετωπιζει αντιξοοτητες θα παθει κτθλψη καλα και ντε .........

    πχ. αμα αγχωθεις πολυ και για καιρο , θα παθεις ψωριαση ? εσυ οχι , εγω ναι , την εχω στα γονιδια μου .......

    ειναι συνηθες να συγχεονται οι δυσκολιες / αντιξοοτητες με την ασθενεια κτθλψη , ενω ειναι μια στεναχωρια σοβαρη απλα ........
    Βασικά θεωρώ πως και η διάγνωση της κατάθλιψης ακόμη και για έναν γιατρό, αν δεν είναι σε προχωρημένο επίπεδο, δεν είναι τόσο απλό. Τι να πω μπορεί να αλλάξω δουλειά και εκεί να τα καταφέρνω και να αλλάξουν όλα. Απλά είναι στιγμές που σκέφτομαι τι ζω, τι προσφέρω, τι νόημα έχει να ζω, δεν θα πετύχω τίποτα στη ζωή μου και όλα αυτά θέλω να αλλάξουν να μην υπάρχουν άλλο στο μυαλό μου. Θέλω να βρω την ηρεμία μου.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    Μπαα , μην το λες , ειναι πανευκολη η διαγνωση μιας κτθλψης , απο ατυπη κτθλψη , λαιτ , μεσαια , η σοβαρη ....... αυτα που γραφεις , οι σκεψεις , δεν συνιστουν μειζονα κτθλψη ( που χρηζει νοσηλειας ) .......... νομιζω οτι εισαι σενα κομβικο σημειο της ζωης σου , και λογικο ειναι να ζοριζεσαι ........... οπωσδηποτε ενας ψυχολογος , οχι ψυχιατρος θα μπορουσε να σε βοηθησει , δεν ειναι αναγκη νασαι αρρωστος για να πας , αλλα αφου ανεφερες οτι δεν μπορεις να πας για τους λογους που προανεφερες ( χωριο ) πρεπει να το αντιμετωπισεις μονος .........
    ολοι αντιμετωπιζουμε αντιξοοτητες σε χρονικα σημεια στην ζωη μας , ετσι ειναι η ζωη απλα .......................,

  13. #13
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by Macgyver View Post
    πρεπει να το αντιμετωπισεις μονος .........
    ολοι αντιμετωπιζουμε αντιξοοτητες σε χρονικα σημεια στην ζωη μας , ετσι ειναι η ζωη απλα .......................,
    Χμ κατάλαβα. Ίσως να ήταν καλύτερο αν ήταν κάποια πράγματα διαφορετικά για να το αντιμετωπισω αλλιώς. Τώρα όμως έστω αυτή την απογοήτευση, τις δυσκολίες που με έχουν φέρει στη θέση αυτή μόνος πως τις ξεπερναω; Πόσο εύκολο είναι να πετύχω να είμαι πάλι καλά όταν έχω χάσει την όρεξη για όλα;

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    765
    Quote Originally Posted by disillusioned View Post
    Θεωρώ πως ναι όλο αυτό και οι προσδοκίες που είχα τελειώνοντας με τις υποχρεώσεις σε σχολή και στρατό, αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί γύρω μας μου δημιούργησαν έντονο το άγχος για να καταφέρω πράγματα αλλά και θλίψη όταν άρχισα να βλέπω πως για να τα καταφέρω μάλλον πρέπει να ζήσω 500 χρόνια.

    Γενικότερα ναι όπως ακριβώς τα λες είναι. Συμφωνώ και αντιλαμβάνομαι σε μεγάλο βαθμό όλα όσα περιγράφεις. Να φανταστείς κάποτε αν έβλεπα κάποιον να κλαιγεται μόνο που δεν τον εσπαγα στο ξύλο για να το πω πεζά. Και τώρα είμαι εγώ αυτός.. Πως τα φέρνει η ζωή Ε;

    Θέλω να το αντιμετωπίσω αλλά δεν. Κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο και κάποιες στιγμές σκεπτόμενος τα όσα έγιναν μες τη μέρα τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου χωρίς να κλαίω. Κάποια στιγμή αποκοιμιέμαι και το πρωί ενώ δουλεύω 8.30 θα έχω ξυπνήσει κατά τις 6. 30 και θα σκέφτομαι πως θα περάσει άλλη μια μέρα. Δεν αντέχω δεν θέλω να ζω τις μέρες αυτές. Σκέφτομαι ότι καμία δουλειά σχετική με ότι σπουδαζα δεν θα μου αρέσει. Έχω σιχαθει τις επιλογές τον εαυτό μου.

    Τέλος, εδώ που μένω κέντρο ψυχικής υγείας ή κάτι παρόμοιο δεν υπάρχει. Ωστόσο πέραν αυτού επώνυμα δεν είμαι διατεθιμενος να μοιραστώ τίποτα από όσα περιγράφω.
    Για το τελευταίο σε καταλαβαίνω, αν και κάποιες φορές μπορεί να σου κάνει κακό γιατί τα κρατάς όλα μέσα σου, δεν ξεσπάς όπως πρέπει και αν το αφήσεις θα γίνεις χειρότερα. Πάντως συμφωνώ κι' εγώ με τον Μακ ότι η διάγνωση της κατάθλιψης είναι εύκολη. Υπάρχουν συγκεκριμένα πραγματάκια που εξετάζει ο γιατρός και αν είναι έμπειρος η κατάθλιψη φαίνεται μέσα στα πρώτα 10 λεπτά. Χρονικό διάστημα, ένταση συμπτωμάτων, αρνητικές σκέψεις/αυτοεκτίμηση, ύπνος, διατροφή κτλ και μπορεί άνετα να καταλάβει τι συμβαίνει. Δεν ξέρουμε από πότε ταλαιπωρείσαι, ούτε με ποιά ένταση και τι σου προκαλούνε αυτά τα συναισθήματα, βλέπουμε μόνο ότι είσαι σε μια φάση όπου καθημερινά δυσκολεύεσαι να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου λόγω του άγχους και των προσδοκιών που είχες και αυτό είναι ήδη αρκετά σημαντικό. Δεν έχει σημασία το πώς ήσουν πριν και πώς σκεφτόσουν. Πολλές φορές οι δυσκολίες μας αναγκάζουν να αλλάξουμε. Ξέρεις και εσύ ότι τα λόγια είναι εύκολα, αλλά πολλές φορές για να καταφέρεις να αλλάξεις οπτική αλλά και να περάσεις στην δράση θα πρέπει να ταρακουνηθείς και να το βάλεις πείσμα. Δεν σ' αρέσει η δουλειά σου; Άλλαξε δουλειά. Θες να μείνεις να το παλέψεις; Βάλε πείσμα ότι θα προσπαθήσεις να μην σκέφτεσαι βλακείες περί αναξιότητας και ότι πηγαίνεις για να βγάλεις απλά τα προς το ζην σου. Επιστρέφεις σπίτι και κάνεις ό,τι γουστάρεις. Πολλοί είχαμε ένα σωρό προσδοκίες, κοπιάσαμε σπουδάζοντας ελπίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον... Και τι μας μένει; Στην τελική το μόνο που αξίζει είναι να μπορεί κανείς να νιώθεις έστω και για λίγες στιγμές ΗΡΕΜΙΑ. Να μπορεί να αδειάζει το μυαλό του και να χαίρεται με τα μικρά. Πάντα υπάρχουν επιλογές. Πάντα υπάρχουν λύσεις. Απλά έχουμε συνηθίσει να στεκόμαστε μόνο στα αρνητικά και να χαωνόμαστε. Φοβόμαστε να προχωρήσουμε και στην πρώτη απογοήτευση χτυπάμε τον εαυτό μας και τα βάζουμε με την μοίρα.

    Στην θέση σου τώρα περισσότερο από ποτέ θα ήθελα να παλέψω τον φόβο και τα αρνητικά συναισθήματα πηγαίνοντας στην δουλειά. Θα εκτιμούσα τον εαυτό μου και ταυτόχρονα θα το έβλεπα σαν μια ευκαιρία και δοκιμασία για να ξεπεράσω κάποια πράγματα και να μπορώ να αλλάξω οπτική. Αν συνεχίζεις να αρρωσταίνεις όμως, πήγαινε αλλού, ακόμα και αν είναι εκτός αντικειμένου. Η ψυχική σου υγεία μετράει περισσότερο.

  15. #15
    Banned
    Join Date
    Mar 2018
    Location
    In the middle of nowhere
    Posts
    229
    Quote Originally Posted by blackbird View Post
    Στην θέση σου τώρα περισσότερο από ποτέ θα ήθελα να παλέψω τον φόβο και τα αρνητικά συναισθήματα πηγαίνοντας στην δουλειά. Θα εκτιμούσα τον εαυτό μου και ταυτόχρονα θα το έβλεπα σαν μια ευκαιρία και δοκιμασία για να ξεπεράσω κάποια πράγματα και να μπορώ να αλλάξω οπτική. Αν συνεχίζεις να αρρωσταίνεις όμως, πήγαινε αλλού, ακόμα και αν είναι εκτός αντικειμένου. Η ψυχική σου υγεία μετράει περισσότερο.
    Συμφωνώ απόλυτα στα όσα λες και καταλαβαίνω την οπτική από την οποία τα περιγράφεις. Φαντάζομαι πολλοί ίσως έχουν φάει τη φρίκη αυτή. Εγώ σαν άνθρωπος πως ήμουν πριν; όπως είπα σε προηγούμενο σχόλιο ήμουν ο τύπος που αν έβλεπε κάποιον να κλαιγεται τουλάχιστον θα τον εκραζε και θεωρούσα ότι πάντα έπρεπε να εκτιμαμε όσα έχουμε ακόμη και αν πχ στερουμαστε πολλά σε σχέση με άλλους από τον κοινωνικό μας περιγυρο. Εκτός αυτού πάντα ήμουν ο τύπος με το χαμόγελο που θα σου έφτιαχνε τη διάθεση και πάντα ήθελα να βλέπω άτομα ευτυχισμένα γύρω μου και ήμουν και γω έτσι κι ας μην είχα πχ υλικά αγαθά που άλλοι είχαν έτοιμα. Φίλοι μου πχ έχουν αυτοκίνητα, σπίτια κ.α.. Εγώ ακόμη και για το πρώτο μου smartphone δούλευα σε ένα φροντιστήριο που έκανα εργασίες φοιτητών για να καταφέρω να το πάρω κι αυτό. Ποτε όμως δεν ένοιωσα κάτι παρόμοιο με αυτά που νοιώθω τώρα. Ποτέ η διάθεση μου δεν ήταν κακή. Ποτε δεν γύρισα σε κάποιον να κλαφτω. Τώρα όμως τα πάντα μου φαίνονται βουνό. Δεν θυμάμαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που χαμογελασα η ένοιωσα χαρά με κάτι. Ποτε το τελευταίο διάστημα δεν πήρα πρωτοβουλία για κάτι ούτε θέλησα να βρω τι θα με κάνει ευτυχισμένο για να το κάνω..

    Θα κλείσω με την τελευταία σου παράγραφο λοιπόν. Στη δουλειά προσπάθησα.. Είδα όμως ότι δεν μου βγαίνει. Θα κάνω λίγο υπομονή ακόμη και θα μείνω ως το Πάσχα που θα έχει κίνηση για να μην κρεμάσω και τον άνθρωπο ο οποίος με εμπιστευτηκε για να με πάρει ως υπάλληλο του. Πέρα από εκεί όμως δεν θα κάτσω. Γιατί τότε θα συνεχίσω να αρρωσταινω και θεωρώ πως δεν αρρωσταινω μόνο στο ψυχικό κομμάτι αλλά και γενικότερα συνεχίζοντας κάτι που με επηρεάζει τόσο πολύ. Άρα γιατί να προσπαθήσω να παλέψω κάτι που με τρώει και με τα τωρινα δεδομένα εκτός του ότι το θεωρώ ανεφικτο μάλλον δεν θα έχω και τα εφόδια να το κάνω..

Page 1 of 4 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Καταθλιψη-Ειναι πληρως ιασιμη??
    By savatage in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 40
    Last Post: 14-07-2017, 20:49
  2. Εχω απελπιστει/ειναι καταθλιψη?
    By lms12 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 14
    Last Post: 19-01-2016, 11:27
  3. ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ;
    By deleted-member06-04-2015 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 4
    Last Post: 08-03-2010, 03:51
  4. Τι είναι η κατάθλιψη τελικά?
    By fly in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 62
    Last Post: 20-12-2007, 00:00
  5. κατάθλιψη: Είναι μόνιμη ή ξεθυμαίνει;
    By Holyman in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 23
    Last Post: 06-06-2007, 20:40

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •