ψυχολογο ή ψυχιατρο?

[amelie]

Γεια σας. Ειμαι νεο μελος.
Θα ηθελα να διαπιστωσω αν πασχω ή οχι απο διατροφικη διαταραχη (υπερφαγια). Θα ηταν χρησιμο να συμβουλευτω ψυχολογο ή ψυχιατρο?
Θα ηθελα να μου απαντησει και ο NikosD.
Ευχαριστω.

Υ.Γ. Η αρχικη καταχωριση της ερωτησης εγινε σε ασχετη κατηγορια (σχολια, προτασεις, προβληματα). Οποτε επανορθωνω...

[Φοίβη]

Γειά σου amelie.

Ρίξε μια ματιά εδώ : www.eatingdisorders.gr. Υπάρχει και forum μέσα σε αυτή τη σελίδα, παρόμοιο με αυτό εδώ, αλλά που επικεντρώνεται στις διατροφικές διαταραχές. Ίσως διαβάζοντας αποφασίσεις μόνη σου αν πάσχεις ή όχι από υπερφαγία.

[NikosD.]

amelie,
να απευθυνθείς σε ψυχολόγο.
Η θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται ψυχοθεραπευτικά.
Η χρήση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων στη θεραπεία των E.D. ολοένα και λιγότερο ενδείκνειται, σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα στο χώρο.
Εάν με την διαταραχή πρόσληψης τροφής συνυπάρχει οτιδήποτε άλλο που χρήζει αγωγής, ο ψυχολόγος θα χρειαστεί (και οφείλει) να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο έτσι ώστε η ψυχοθεραπεία να υποστηριχθεί και φαρμακευτικά.

[marily]

Ένα άλλο site πολύ καλό που ειδικεύεται πάνω σε διατροφικές διαταραχές είναι αυτό.. http://www.hcfed.gr/

[amelie]

ευχαριστω πολυ ολους σας...

[Kassi]

Εγώ γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι ψυχίατροι είναι εκπαιδευμένοι σε τουλάχιστον ένα ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και τοιουτοτρόπως είναι εξίσου και ίσως περισσότερο καταρτισμένοι από τους ψυχολόγους;;;Αμελί όποια ειδικότητα και αν επιλέξεις να φροντίσεις ο ειδικός να είναι καλός.......

[Dalia]

Δίκιο έχει η Κασσι.Σημασία έχει να είναι καλός στη δουλειά του και να αισθάνεσαι ότι σε καταλαβαίνει και ότι μπορεί να σε βοηθήσει.Είτε αυτός είναι ψυχολόγος είτε ψυχίατρος.

[PSYCHOANS]

Να απευθύνεσαι πρώτα σε ψυχίατρο....γιατί έχει καλύτερη γνωστική επάρκεια και εκείνος αν κρίνει μπορεί να σε παραπέμψει σε ψυχολόγο.Υπάρχει ταμπού με τους ψυχιάτρους αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερα καταρτισμένοι και μην ξεχνάς ότι αν χρειάζεται η περίπτωση σου φάρμακο μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να στο δώσει.

Το έργο του ψυχολόγου είναι επικουρικό και κανονικά θα πρέπει να είναι υπο την επίβλεψη ή την καθοδήγηση του ψυχιάτρου.Υπάρχουν εξετάσεις που ο ψυχίατρος μπορεί να σε προτρέψει να κάνεις για να αποκλεισθούν τυχόν οργανικά αίτια και υπάρχουν και οργανοδυναμικές προσεγγίσεις σε θέματα που αφορούν την ψυχή που πάλι ο ψυχίατρος μπορεί να τις χρησιμοποιήσει.

[Έλξη]

PSYCHOANS οι ψυχιατροι ομως δεν ειναι υπερ των φαρμάκων; ειδικά αν κάποιος δεν εχει χρηματα και πάει στο νοσοκομείο τις συνταγες τις \"κόβουν\" σαν εισητήρια για το κινηματογραφο. Εχω δουλέψει με εφηβους που ειχαν ηπιες φοβιες και η ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου τους εδινε φάρμακα που εξοκολουθουσαν να τα παιρνουν χωρις αλλαγες στην συνταγογράφηση και χωρις ξεκούραση του οργανισμού. Ποσο μαλλον οι ιδιώτες που το βλέπουν και ανταγωνιστικά με τους ψυχολόγους και δύσκολα κανουν σε αυτούς παραπομπές. Δεν θελω να το γενικευσω για ολους τους ψυχιατρους, εχει να κανει με τον καθε γιατρό που ειναι υπερ των φαρμάκων ή οχι. Απλα ρωτάω αν εχεις το θεμα.

Παντως εγω νομίζω πως καλό ειναι τα φαρμακα να παρέχονται με συνεση γιατί εχουν πολλές παρενεργειες απο την μια και απο την άλλη ο οργανισμός τα συνηθίζει σε μερικά χρόνια με αποτελεσμα να απαιτούνται ισχυρότερα.

[PSYCHOANS]

Έλξη
Junior Member
**



Μηνύματα: 24
Registered: 8-5-2008
Member Is Offline

Διάθεση: Τέλεια!


Εστάλη στις 22-5-2008 στις 07:38 PM Απάντηση με παράθεση Αναφορά μηνύματος στον Administrator


PSYCHOANS οι ψυχιατροι ομως δεν ειναι υπερ των φαρμάκων; ειδικά αν κάποιος δεν εχει χρηματα και πάει στο νοσοκομείο τις συνταγες τις \"κόβουν\" σαν εισητήρια για το κινηματογραφο. Εχω δουλέψει με εφηβους που ειχαν ηπιες φοβιες και η ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου τους εδινε φάρμακα που εξοκολουθουσαν να τα παιρνουν χωρις αλλαγες στην συνταγογράφηση και χωρις ξεκούραση του οργανισμού. Ποσο μαλλον οι ιδιώτες που το βλέπουν και ανταγωνιστικά με τους ψυχολόγους και δύσκολα κανουν σε αυτούς παραπομπές. Δεν θελω να το γενικευσω για ολους τους ψυχιατρους, εχει να κανει με τον καθε γιατρό που ειναι υπερ των φαρμάκων ή οχι. Απλα ρωτάω αν εχεις το θεμα.

Παντως εγω νομίζω πως καλό ειναι τα φαρμακα να παρέχονται με συνεση γιατί εχουν πολλές παρενεργειες απο την μια και απο την άλλη ο οργανισμός τα συνηθίζει σε μερικά χρόνια με αποτελεσμα να απαιτούνται ισχυρότερα.



Ο νόμος της έλξης...



Πρωτού μιλήσω για την ψυχιατρική τεχνική.....να ξεκινήσω απ το ότι γενικώς υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι στους ψυχιάτρους που λίγο πολύ ο κόσμος τους έχει σαν τους επιστήμονες που ασχολούνται με βαριά περιστατικά ψυχοπαθολογίας τέτοια που συνήθως συναντά κανείς σε φρενοκομεία......Αυτό βέβαια δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό κομμάτι της αλήθειας γύρω απ την ψυχιατρική.Ο ψυχίατρος έχει διπλή επιστημονική υπόσταση,πρώτα απ όλα είναι γιατρός που πολύ απλά σημαίνει ότι υπερτερεί σε θέματα διάγνωσης και διαφοροδιάγνωσης αλλά ταυτόχρονα έχει και περισσότερα μέσα στην θεραπευτική του φαρέτρα ανάμεσα στα οποία είναι και αυτό που πολύ γενικά λέμε \"φάρμακα\".....αλλά είναι λάθος να τα τσουβαλιάζουμε και να τα θεωρούμε ως το μόνο ψυχιατρικό θεραπευτικό μέσο.Η δεύτερη του υπόσταση είναι αυτή που έχει να κάνει με αυτό που λέμε \"ψυχή\" και που δεν είναι τίποτα άλλο απ τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου,τα στοιχεία προσωπικότητας και γενικά το συμπεριφορικό κομμάτι του ανθρώπου.

Πηγαίνοντας στο διαγνωστικό και διαφοροδιαγνωστικό σκέλος (ιατρική σκέψη) ο ψυχίατρος είναι ειδικευμένος όχι μόνο στο να ανιχνεύσει μια ψυχική πάθηση αλλά να ερευνήσει αν η πάθηση αυτή είναι όντως ψυχική ή κάποια οργανική πάθηση που έχει δευτεροπαθώς και μια ψυχιατρική σημειολογία και τελικά να παραπέμψει τον ασθενή στην αρμόδια ειδικότητα.Είναι γνωστό λχ ότι ο υπερθυρεοειδισμός συνοδεύεται απο αγχωτικές εξάρσεις ή κάποια αμιγώς νευρολογικά νοσήματα έχουν επίσης και μια ψυχική έκφραση ή ακόμα και κάποιοι όγκοι.Ομοίως βέβαια και κάποιες οργανικές παθήσεις έχουν ψυχογενή αιτιολογία....και ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας καλείται να συνεργαστεί με τον ψυχίατρο...κάτι που θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο να γίνει με έναν ψυχολόγο,ακριβώς γιατί ο τελευταίος στερείται ιατρικών γνώσεων.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη....υπάρχουν οι πιο οργανοδυναμικοί ψυχίατροι αυτοί που ψάχνουν την αιτία σε καθαρά εγκεφαλικό επίπεδο και χρησιμοποιούν περισσότερο φάρμακα αλλά υπάρχουν και οι ψυχοδυναμικοί που το φάρμακο έχει πιο περιορισμένοι,ελεγχόμενη και επικουρική χρήση και ο βασικός θεραπευτικός άξονας είναι κυρίως ψυχοθερπαευτικός. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι θεωρητικοί που διδάσκονται ακόμα και οι ψυχολόγοι (ΦΡΟΥΝΤ,ΑΝΤΛΕΡ,ΛΑΚΑΝ) ήταν γιατροί-ψυχίατροι.Υπάρχουν παθήσεις που όντως απαιτούν κυρίως φαρμακευτική παρέμβαση για να μπεί ο ασθενής σε νορμάλ ρυθμούς ζωής.Υπάρχουν παθήσεις που έχουν καλύτερη εξέλιξη με μια μικτή αγωγή (φαρμακευτική,ψυχοθεραπευτ ική) και φυσικά παθήσεις (που τείνουν να είναι οι περισσότερες) που το φάρμακο χρησιμοποιείται κατ\'εξαίρεση για να ανακουφίση τον ασθενή απο κάποια πιεστικά συμπτώματα ή να τον βοηθήσει να γίνει συνεργάσιμος με τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες....και μόλις ο ασθενής προσαρμοστεί στην διαδικασία των συνεδριών και κυρίως δεν βασανίζεται απο έντονη νευροφυτική συμπτωματολογία....το φάρμακο ελαττώνεται μέχρι να κοπεί εντελώς.

Βεβαίως το δημόσιο σύστημα υγείας έχει το κουσούρι να θέλει τον γιατρό υπερπαραγωγικό (να εξετάζει σε μικρότερο χρόνο περισσότερους ασθενείς) και σε συνδυασμό με τον έντονο φλερτάρισμα των γιατρών απ τις φαρμακευτικές εταιρείες τους κάνει πιο εύαλωτους στο να συνταγογραφούν χωρίς να πολυσκέφτονται. Αλλά αυτό αφορά κυρίως το σύστημα και τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα έπρεπε να έχει και δεν έχει. Δεν έχει να κάνει με την επιστημονική επάρκεια των ψυχιάτρων.

Οι ψυχολόγοι.....είναι γεμάτοι θεωρητικές γνώσεις (πολλές απ τις οποίες έχουν ιατρική/βιολογική καταγωγή) αλλά βέβαια δεν μαθαίνουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιατρικά (θεραπευτικά).Αυτόνομα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν περισσότερο σαν σύμβουλοι (σχέσεων κλπ) που κι εδώ θα βρούνε δυσκολίες ή ακόμα και σαν εκπαιδευτικοί σε σχολεία με θέματα που έχουν να κάνουν με βασικές αρχές ψυχολογίας ,σεξουαλικής αγωγής ή και υποστηρικτικά σε μαθητές που θα το έχουν ανάγκη. Κλινικά ο ψυχολόγος μόνο υπο την καθοδήγηση και τον έλεγχο ψυχιάτρου μπορεί να αξιοποιηθεί.....και όσο για τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να χαϊδεύει την προκατάληψη μας γύρω απ τους ψυχιάτρους αλλά θεραπευτικά ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει εφόσον βέβαια καταφέρει να κάνει και μια σωστή διάγνωση.Ίσως τα ψυχομετρικά τέστ και κάποιες στατιστικές μελέτες που αφορούν τη συμπεριφορά να είναι ο καταλληλότερος τομέας να προσφέρουν επιστημονικό έργο.

[Sofia]

\"Είναι γνωστό λχ ότι ο υπερθυρεοειδισμός συνοδεύεται απο αγχωτικές εξάρσεις ή κάποια αμιγώς νευρολογικά νοσήματα έχουν επίσης και μια ψυχική έκφραση ή ακόμα και κάποιοι όγκοι.Ομοίως βέβαια και κάποιες οργανικές παθήσεις έχουν ψυχογενή αιτιολογία....και ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας καλείται να συνεργαστεί με τον ψυχίατρο...κάτι που θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο να γίνει με έναν ψυχολόγο,ακριβώς γιατί ο τελευταίος στερείται ιατρικών γνώσεων.\"

Θα μπορουσες να μας πεις πού, πώς κ πότε γινεται αυτο?

Ή να το αναλυσεις περισσοτερο? Ρωτάω γιατι πραγματικα μενω αφωνη..ποιος γιατρος αντιστοιχης ειδικοτητας καλειται να συνεργαστει με ψυχιατρο? καλειται απο που? απο ποιον κ με ποιον τροπο?

[PSYCHOANS]

Όταν μια πάθηση δεν έχει οργανική αιτιολογία.....τότε ναι ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας παραπέμπει σε ψυχίατρο.Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι λχ η στυτική δυσλειτουργεία,η δυσκολία στην στύση του πέους.Συνήθως πίσω απο αυτήν κρύβεται μια νόσος που προσβάλει τα αγγεία (μιας και η στύση του πέους έχει καθαρά αγγειακό μηχανισμό).Όταν λοιπόν απ τον παθολόγο/ουρολόγο γίνουν οι αντίστοιχες εξετάσεις .....και ο ασθενής βρεθεί καθαρός του συνιστούν να πάει σε ψυχίατρο.

Υπάρχουν δερματικές παθήσεις που έχουν καθαρά μα καθαρά ψυχογενή χαρακτήρα.....κι εκεί ο ασθενής μπορεί να πάρει ανάλογη κατεύθυνση.Γαστρεντερικές διαταραχές πχ σπαστική κολίτιδα...έχουν την ανάγκη προσφυγής σε ψυχίατρο.Ξέρω γιατρούς που το κάνουν αυτό......ωστόσο σε τι ποσοστό γίνεται δεν μπορώ να ξέρω.

Είναι γνωστή αυτή η διαδικασία ως ψυχοσωματική ιατρική και έχει να κάνει με την προβολή (σωματοποίηση) ενδοψυχικών συγκρούσεων σε όργανα του σώματος μας.Η επιλογή του οργάνου που θα προσβληθεί δεν είναι τυχαία αλλά έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα ψυχοδυναμικά .

[Sofia]

\"Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη....υπάρχουν οι πιο οργανοδυναμικοί ψυχίατροι αυτοί που ψάχνουν την αιτία σε καθαρά εγκεφαλικό επίπεδο και χρησιμοποιούν περισσότερο φάρμακα αλλά υπάρχουν και οι ψυχοδυναμικοί που το φάρμακο έχει πιο περιορισμένοι,ελεγχόμενη και επικουρική χρήση και ο βασικός θεραπευτικός άξονας είναι κυρίως ψυχοθερπαευτικός. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι θεωρητικοί που διδάσκονται ακόμα και οι ψυχολόγοι (ΦΡΟΥΝΤ,ΑΝΤΛΕΡ,ΛΑΚΑΝ) ήταν γιατροί-ψυχίατροι.Υπάρχουν παθήσεις που όντως απαιτούν κυρίως φαρμακευτική παρέμβαση για να μπεί ο ασθενής σε νορμάλ ρυθμούς ζωής.Υπάρχουν παθήσεις που έχουν καλύτερη εξέλιξη με μια μικτή αγωγή (φαρμακευτική,ψυχοθεραπευτ ική) και φυσικά παθήσεις (που τείνουν να είναι οι περισσότερες) που το φάρμακο χρησιμοποιείται κατ\'εξαίρεση για να ανακουφίση τον ασθενή απο κάποια πιεστικά συμπτώματα ή να τον βοηθήσει να γίνει συνεργάσιμος με τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες....και μόλις ο ασθενής προσαρμοστεί στην διαδικασία των συνεδριών και κυρίως δεν βασανίζεται απο έντονη νευροφυτική συμπτωματολογία....το φάρμακο ελαττώνεται μέχρι να κοπεί εντελώς.\"

Αφου βάζουμε τα πράγματα σε μια ταξη, μήπως να αναφέρουμε κ τις περιπτώσεις εκεινες που δεν απαιτουν φαρμακευτικη αγωγή? Νομίζω πως υπάρχουν ΚΑΙ αυτες...Και σιγουρα αφου εγω ΔΕΝ ειμαι γιατρος, και ΔΕΝ εχω την επιστημονικη κατάρτιση καταννοοω οτι οι ψυχιατροι μπορουν να γνωριζουν εμπεριστατωμενα ποια περιστατικα απαιτουν φαρμακευτικη υποστήριξη κ ποια οχι.Παρολα αυτα πολλοι ψυχιατροι, συνταγογραφουν αδιακριτως κ αβασανιστα. Χωρις πολλά πολλά....χωρις πολλες συζητησεις κ εξηγησεις. Κ Φυσικα κ δεν αναφέρομαι σε ολους αλλα σε μια μεριδα απ αυτους.

[Sofia]

\"Οι ψυχολόγοι.....είναι γεμάτοι θεωρητικές γνώσεις (πολλές απ τις οποίες έχουν ιατρική/βιολογική καταγωγή) αλλά βέβαια δεν μαθαίνουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιατρικά (θεραπευτικά).\"

Ευτυχως θα ελεγα εγω...που υπάρχει κ μια αλλη ματια, ενας αλλος τροπος προσέγγισης για το ιδιο πραγμα.

Αληθεια, θεωρεις οτι η θεραπεια ας πουμε απο κατάθλιψη μπορει να επελθει μεσω της ιατροφαρμακευτικης οδου υποχρεωτικα? Κ πώς εξηγεις το οτι πολλοι ανθρωποι που πασχουν απο κρισεις πανικου ή καταθλιψη το ξεπερασαν χωρις τη βοηθεια ψυχιατρου ή τη συνεργασια ψυχιατρου & ψυχολογου? Ή ακομα πως καποιοι ψυχιατροι στελνουν τους πελάτες τους σε ψυχοθεραπευτη λεγοντας τους πως η παρουσια τους ειναι περιττη?

[Sofia]

\"Κλινικά ο ψυχολόγος μόνο υπο την καθοδήγηση και τον έλεγχο ψυχιάτρου μπορεί να αξιοποιηθεί.....και όσο για τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να χαϊδεύει την προκατάληψη μας γύρω απ τους ψυχιάτρους αλλά θεραπευτικά ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει εφόσον βέβαια καταφέρει να κάνει και μια σωστή διάγνωση.Ίσως τα ψυχομετρικά τέστ και κάποιες στατιστικές μελέτες που αφορούν τη συμπεριφορά να είναι ο καταλληλότερος τομέας να προσφέρουν επιστημονικό έργο.\"

Εχω βοηθηθει πολυ απο την ψυχοθεραπεια μου..... Κ ξερεις, οταν ημουν στα πατωματα, δεν μ ενοιαζε αν θα παρω χαπια ή οχι. Το μονο που μ ενοιαζε ηταν να αισθανθω ωραια....καλα! Κ ημουν ανοιχτη σε καθε τροπο προσεγγισης. Η ψυχοθεραπεια με βοηθησε, η ψυχολογος μου επισης....χωρις κανενα ψυχομετρικο τεστ... Προκαταληψη δεν ειχα. Αποτελει εμποδιο στη σκεψη μου.