Συμπασχοντες,φιλοι κλπ κλπ κλπ.Προσφατα διαβασα μια δημοσιευση σχετικα με την ψυχοχειρουργικη.Απο οσους εχουμε αυτην την παθηση υπολογιζεται πως το 80% απο εμας γινεται καλα με φαρμακα και ψυχοθεραπεια(ευτυχως νομιζω οτι ανηκω σε αυτο),αλλα και γι αυτο το 20% που ειναι σχετικα πιο ατυχο,υπαρχει λυση.Με μια εγχειρηση,λειζερ στοχευει μια συγκεκριμενη περιοχη του εγκεφαλου,που ειναι υπευθυνη για την παθηση μας,και την καιει.Σαν αποτελεσμα,απο το πληθος των δυσκολων περιπτωσεων,το 50% επανερχεται πληρως στο φυσιολογικο,ενω αλλο ενα 35-40% ζει με την παθηση αλλα με σημαντικα λιγοτερα συμπτωματα.Mε λιγα λογια στους 100 πασχοντες,με τις συγχρονες μεθοδους θεραπειας,μονο ενας με δυο ειναι θεωρητικα ανιατοι πλεον.Κι αν αυτη η λυση φανταζει βαρβαρη,στο μελλον θα βγουν ακομα πιο αποτελεσματικες και ανωδυνες θεραπειες οπως αναφερουν οι επιστημονες.

Δεν ξερω για εσας,αλλα εγω(αν και πολυ καλυτερα) γνωριζοντας πως το θεμα μου ειναι χρονιο και πως παντα θα χω εξαρσεις και υφεσεις αναλογα με το ποσο στενοχωρημενος η αγχωμενος ειμαι,θα περιμενω να περασει καμια 5ετια με 10ετια ακομα και αναλογα με το πως εχουν εξελιχθει τα πραγματα σε αυτον τον τομεα και το πως πανε οι στατιστικες,θα την παρω την μεγαλη αποφαση και θα το ξεφορτωθω αυτο το πραγμα μια και καλη.Αυτα:)