τρανς θεμα/η μητερα της θελει να μας χωρισει

[stefan]

Καλησπερα σας..παρακολουθω τους τελευταιους μηνες το forum και αποφασισα να γραψω και εγω το προβλημα που αντιμετωπιζω.Ειμαι ενα νεο αγορι 22 χρονων που σπουδαζω μακρια απο την πολη που γεννηθηκα.Εκει γνωρισα τον μεγαλο μου ερωτα...μια κοπελα ενα χρονο μικροτερη απο εμενα με την οποια ειμαστε πολυ δεμενοι και θελουμε τα ιδια πραγματα.Εχω ακριβως αυτα που ζητουσα και δεν μπορουσα να βρω σε μια σχεση..το σεβασμο, την ειλικρινια, την αγαπη.Μετακομισε απο το πατρικο της και αρχισαμε να μενουμε μαζι..ειχαμε γνωρισει ο ενας τους γονεις του αλλου και ολα πηγαιναν μια χαρα...οσπου καποια στιγμη,επειδη ειμαστε και σε μικρη σχετικα πολη η μητερα της μαθαινει απο καπου μια πληροφορια που δεν επρεπε για εμενα...η κοπελα μου πηγε αμεσως να της το επιβεβαιωσει...εχω κανει αλλαγη φυλου...γεννηθηκα βιολογικα κοριτσι και στα 17 μου ξεκινησα τις απαραιτητες διαδικασιες για να αλλαξω.Οπως γινεται αντιληπτο κατι τετοιο με τιποτα δεν εγινε αποδεκτο απο τη μητερα της...ξερω οτι υπαρχουν πιο απλοι λογοι για να μην εγκρινει καποιος γονιος του συντροφο του παιδιου του...ομως εδω νιωθω πως εχει ξεφυγει η κατασταση...ενω με συμπαθουσε λεει συνεχως στην κοπελα μου οτι ειμαι μπλεγμενος με ναρκωτικα, με πορνεια,απατες,εχω παραλληλες σχεσεις με αγορια.οτι ειμαι ψυχικα διαταραγμενος και θα θελω να σκοτωσω εκεινη ή οποιοδηποτε αλλο δικο της...καταλαβαινω να εχει τις αμφιβολιες και τις φοβιες της για μια κατασταση που δεν ξερει αλλα οχι να με προσβαλει με αυτον τον τροπο...προφανως απο εκεινη τη στιγμη της απαγορευει να με συνανταει να μιλαει μαζι μου και γενικοτερα να εχουμε την οποιαδηποτε επαφη...η σχεση μας εχει παγωσει συναντιομαστε και μιλαμε κρυφα απο ολους,για πολυ λιγο (γιατι εχει αγχος) σαν να ειμαστε εγκληματιες.Ξερω πως τα λογια της μπορω να τα αποσιωπησω στο μυαλο μου και να μην με επηρεζουν καθολου.Δεν μπορω να κανω το ιδιο ομως με τις πραξεις διοτι επηρεαζουν τη σχεση μου.Υποτιθεται πως η μητερα της ξερει πως ειμαστε ακομα μαζι αλλα θα πρεπει να μην διατηρουμε καθολου επαφες μεχρι η κοπελα μου να καταλαβει το ποσο λαθος ατομο ειμαι και να με χωρισει.Σε μια τετοια περιπτωση ξερω πως το βαρος πεφτει πανω στην συντροφο μου..να διαλεξει αν τη ζωη της θα την ελεγχει η μανα της ή θα κανει εκεινη τις δικες τις επιλογες και θα παλεψει για αυτες.

Να αναφερω πως η μητερα της ειναι υπερπροστατευτικη,ιδιαιτε� �α παρεμβατικη σε καθε τομεα της ζωης των παιδιων της και δεν υπαρχει ιδιωτικοτητα παρακολουθει τα παντα (ξαφνικες επισκεψεις,ακολουθει τα παιδια οπου πανε, τα ηχογραφει κλπ) Επισης απο τη δικη μου την πλευρα δεν προκαλω με τον χαρακτηρα και την εμφανιση μου,τα πηγαινω πολυ καλα με τις σπουδες μου και τα επαγγελματικα μου,εχω πολυ καλες σχεσεις με την οικογενεια και το φιλικο μου περιβαλλον..γενικοτερα καποια προβληματικη και τραγικη ιστορια που να συνοδευει την αλλαγη,οπως θα ηθελαν να πιστευουν πολλοι, δεν υπαρχει.Η κοπελα μου ειναι straight,ηξερε απο την αρχη για εμενα πριν καν αρχισουμε να φλερταρουμε,οποτε δεν τη παγιδευσα με καποιο τροπο παριστανοντας κατι διαφορετικο απο οτι ειμαι.

Θελουμε και οι δυο να συνεχισουμε μαζι,κανουμε σχεδια για το μελλον,πως θα τελειωσουμε τις σπουδες μας και θα μπορεσουμε να ζησουμε μαζι καπου ηρεμα χωρις να μας επηρεαζει κανεις,εχοντας τη δικη μας οικογενεια.Στα ματια τα δικα μου μοιαζει λιγο απιθανο αυτο το σεναριο ομως με την εννοια οτι απο τη στιγμη που δεν μπορει να δηλωσει ανοιχτα στην μητερα της οτι θα με συναντησει για ενα καφε πως θα της πει οτι θα φυγει απο το σπιτι για να ζησει σε καποια αλλη πολη??

Δεν ξερω τι ακριβως να κανω,με τη μητερα της νομιζω πως δεν ειναι σωστο να εχω καποια επαφη...ετσι κι αλλιως δεν εχω να απολογηθω ή να εξηγησω κατι...με την κοπελα μου ομως??πως μπορω να εχω καλυτερες συνθηκες στη σχεση μας, να μπορουμε να μιλαμε και να βρισκομαστε δηλαδη.Δεν μπορω να καταλαβω ακομα το λογο που δεν δηλωνει ανοιχτα καποια πραγματα στη μητερα της απο τη στιγμη που δεν υπαρχει καποια απειλη (δεν της λεει αν τον ξαναδεις δεν θα σου δωσω χρηματα θα σε διωξω απο το σπιτι θα σε χτυπησω κλπ)

Η κοπελα μου εχει ξεκινησει να βλεπει μια ψυχολογο η οποια απο τη πρωτη στιγμη της ειπε οτι πρεπει νa βαλει καποια ορια και να πατησει στα ποδια της...δεν βλεπω ομως καποια εξελιξη,τα πραγματα παραμενουν παγωμενα.Ο δικος μου ο ρολος ειναι λιγο αχαρος επειδη οι αποφασεις και η αντιμετωπιση των προβληματων δεν ειναι δικα μου.Θελω να της μιλησω για αυτο χωρις ομως να υπαρχει ενταση,απειλη,χειραγωγηση.� �ιστευω οσο τιποτα στην ελευθερια που δικαιουται να εχει καθε ατομο και θελω απλα να δωσω μια συμβουλη και να μαθω πως σκεφτεται εκεινη καποια πραγματα.

Τι μου προτεινετε να κανω με εκεινη και την μητερα της??

Ευχαριστω :)

[stefan]

Να αναφερω πως η μητερα της ειναι υπερπροστατευτικη, ιδιαιτερα παρεμβατικη σε καθε τομεα της ζωης των παιδιων της και δεν υπαρχει ιδιωτικοτητα παρακολουθει τα παντα (ξαφνικες επισκεψεις,ακολουθει τα παιδια οπου πανε, τα ηχογραφει κλπ) Επισης απο τη δικη μου την πλευρα δεν προκαλω με τον χαρακτηρα και την εμφανιση μου,τα πηγαινω πολυ καλα με τις σπουδες μου και τα επαγγελματικα μου,εχω πολυ καλες σχεσεις με την οικογενεια και το φιλικο μου περιβαλλον..γενικοτερα καποια προβληματικη και τραγικη ιστορια που να συνοδευει την αλλαγη,οπως θα ηθελαν να πιστευουν πολλοι, δεν υπαρχει.Η κοπελα μου ειναι στρειτ,ηξερε απο την αρχη για εμενα πριν καν αρχισουμε να φλερταρουμε,οποτε δεν τη παγιδευσα με καποιο τροπο παριστανοντας κατι διαφορετικο απο οτι ειμαι.

Θελουμε και οι δυο να συνεχισουμε μαζι,κανουμε σχεδια για το μελλον,πως θα τελειωσουμε τις σπουδες μας και θα μπορεσουμε να ζησουμε μαζι καπου ηρεμα χωρις να μας επηρεαζει κανεις,εχοντας τη δικη μας οικογενεια.Στα ματια τα δικα μου μοιαζει λιγο απιθανο αυτο το σεναριο ομως με την εννοια οτι απο τη στιγμη που δεν μπορει να δηλωσει ανοιχτα στην μητερα της οτι θα με συναντησει για ενα καφε πως θα της πει οτι θα φυγει απο το σπιτι για να ζησει σε καποια αλλη πολη??

Δεν ξερω τι ακριβως να κανω,με τη μητερα της νομιζω πως δεν ειναι σωστο να εχω καποια επαφη...ετσι κι αλλιως δεν εχω να απολογηθω ή να εξηγησω κατι...με την κοπελα μου ομως??πως μπορω να εχω καλυτερες συνθηκες στη σχεση μας, να μπορουμε να μιλαμε και να βρισκομαστε δηλαδη.Δεν μπορω να καταλαβω ακομα το λογο που δεν δηλωνει ανοιχτα καποια πραγματα στη μητερα της απο τη στιγμη που δεν υπαρχει καποια απειλη (δεν της λεει αν τον ξαναδεις δεν θα σου δωσω χρηματα θα σε διωξω απο το σπιτι θα σε χτυπησω κλπ)

Η κοπελα μου εχει ξεκινησει να βλεπει μια ψυχολογο η οποια απο τη πρωτη στιγμη της ειπε οτι πρεπει να βαλει καποια ορια και να πατησει στα ποδια της...δεν βλεπω ομως καποια εξελιξη,τα πραγματα παραμενουν παγωμενα.Ο δικος μου ο ρολος ειναι λιγο αχαρος επειδη οι αποφασεις και η αντιμετωπιση των προβληματων δεν ειναι δικα μου.Θελω να της μιλησω για αυτο χωρις ομως να υπαρχει ενταση,απειλη,χειραγωγηση. Πιστευω οσο τιποτα στην ελευθερια που δικαιουται να εχει καθε ατομο και θελω απλα να δωσω μια συμβουλη και να μαθω πως σκεφτεται εκεινη καποια πραγματα.

Τι μου προτεινετε να κανω με εκεινη και την μητερα της??

Ευχαριστω

[Deleted240217a]

Δεν υπάρχουν λύσεις σε αυτά τα θέματα, όσο ακούει τη μάνα της δεν έχετε μέλλον, και τότε πρέπει να την ξεχάσεις γιατί δεν αγαπάει εσένα, αλλά τη μάνα της αφού δεν την απειλεί με κάποιο τρόπο να φύγει από σένα. Αν όμως τη θες τόσο πολύ, μπορείς να της θέσεις το ζήτημα να ζήσει μαζί σου και μέχρι να βρει δουλειά να την φροντίζεις εσύ.

[stefan]

η μοναδικη απειλη που ισως υπαρχει ειναι οτι ο πατερας της δεν γνωριζει κατι...και αν το μαθαινε σιγουρα η σχεση μας θα τελειωνε και μαλιστα με ασχημο τροπο.Λογω της καταστασης μου και του δικου του τροπου σκεψης,οπως ειχε πει και η μητερα της "θα μας σακατευε και τους 2".

Απο εκει και περα ισως παιζουν ρολο αλλοι 2 παραγοντες...
1ο η κοπελα μου εχει ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη (ευαισθητη, αγχωδης και αρκετα ενοχικη απο οσο εχω διακρινει)
2ο ηταν ενα ατομο που πηγαινε παντα με τα νερα της μανας της και τωρα για πρωτη φορα αρχιζει να παλευει για δικα της θεματα

Εμενα μπορει να μου μοιαζουν ευκολα καποια πραγματα πλεον επειδη την δικη μου επανασταση την εκανα λογω της αλλαγης και καταφερα να κερδισω τους γονεις μετα απο αυτο...την καταλαβαινω οτι θα περασει δυσκολα και θα ειπωθουν βαριες κουβεντες απλα πρεπει με καποιο τροπο να κανει την αρχη αλλιως οντως οπως λες λυση αλλη περα του χωρισμου δεν υπαρχει

αυτη τη κουβεντα δεν ξερω πως και αν πρεπει να την ξεκινησω,γιατι ειναι ενας ευαισθητος χαρακτηρας και το τελευταιο πραγμα που θελω να κανω ειναι να την πληγωσω
και αν πρεπει να προσεγγισω εκεινη, την μητερα της, και τις δυο ή απλα να κανω υπομονη??

(Ολο αυτο εγινε επειδη τα χαρτια μου δεν μπορουν να αλλαξουν ακομα οποτε αναγκαστικα γινεσαι θεμα οπου και να πας)

[Deleted240217a]

Τι να σου πω βρε stefan, κι εγώ αντιμετωπίζω προβλήματα με τους δικούς μου, μου βγάζουν το λάδι!!!!! Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τους γονείς να είναι δήθεν υπερπροστατευτικοί αλλά στην ουσία ελεγκτικοί γιατί τους αρέσει να έχουν εξουσία!!!!!! Αν ήξερα τη λύση θα στην έλεγα, εκτός των άλλων, έχεις να αντιμετωπίσεις και την πατριαρχική οικογένεια, με τον πατέρα να κάνει κουμάντο στην 22 χρονών κόρη του........Δεν μπορεί να βρει κάποια δουλειά η κοπέλα; Τα 'χαμε όλα, έχουμε και την κρίση, μας χτυπάνε από παντού, αλύπητα, δεν πάει άλλο.........Είχα πει ότι δεν ήθελα να αυτοκτονήσω για τους γονείς μου......ίσως ήταν μια δικαιολογία, τους αξίζει να χάσουν το παιδί τους αλλά εμένα δεν μου αξίζει να πεθάνω! Σόρυ που μιλάω και για μένα απλά είμαι εκτός εαυτού τώρα, και έχουμε κοινό θέμα να συζητήσουμε!!!!
Αυτό που σου είπα, δεν παίζει; Δηλαδή να την τρέφεις εσύ προσωρινά μέχρι να βρει μια δουλειά; Ή, ακόμα καλύτερα να της βρεις μια δουλειά; Δεν θυμάμαι αν το είπες, στην ίδια πόλη μένετε; Αν όχι, καλύτερα να έρθει εκεί που μένεις εσύ............Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, ειλικρινά.......

[stefan]

Κανεις δεν χρειαζεται να ''φευγει'' οσο μεγαλη πιεση και αν δεχεται...ή ανεχεσαι πληρως τους γονεις σου ή βρισκεις τη δυναμη να ξεκαθαρισεις τα πραγματα
Ο καθενας επιλεγει και δεχεται τις συνεπειες.Ο πραγματικος γονιος θα πρεπει να ειναι ετοιμος να δεχτει να αγκαλιασει και να στηριξει το παιδι του (για αυτο ετσι και αλλιως χαρακτηριζεται δυσκολο το εργο του) οχι να το κρινει ουτε να το καταπιεζει ουτε να το οδηγει στους δικους του δρομους.
Αν δεν ειναι ποτε ικανος να κανει κατι τετοιο τοτε δεν αξιζει να υπαρχουν στενες επαφες μαζι του.Ο καθενας παιρνει τον δρομο του απο εκει και περα
Να μην παρεξηγθω θεωρω την οικογενεια πολυτιμη και ιερη.Αλλα πρεπει να καταλαβουμε οτι οικογενεια μας ειναι οσοι μας αγαπανε μας στηριζουν και παλευουν για εμας και εμεις αντιστοιχα για εκεινους.Ας σταματησουμε πια ολοι απο τη μια να μηδενιζουμε πορειες και ανθρωπους και απο την αλλη να κοβουμε τα φτερα στους δικους μας.Το οτι εχουμε το ιδιο αιμα δεν σημαινει οτι εχουμε και την ιδια ζωη.

Δυστυχως δεν ειναι ετοιμη να φυγει ακομα απο την προστασια τους.Εγω μενω στην ιδια πολη μαζι της καθολη τη διαρκεια του ετους εκτος απο τωρα που λογω της καταστασης εχω γυρισει για λιγο στο πατρικο μου

[Deleted240217a]

Αυτό που λες να τους ανέχεσαι πλήρως τους γονείς σου είναι αυτό που θα έπρεπε να αποφύγουμε όλοι.........Καλύτερα να φεύγουμε από το σπίτι τότε, αν δεν φεύγουμε από τη ζωή. Δεν μπορούν δύο άνθρωποι, επειδή μας γέννησαν να μας ορίζουν όλη μας τη ζωή και να μας λένε τι να κάνουμε. Δεν είμαστε πιόνια, άνθρωποι είμαστε! Συμφωνώ με αυτά που λες ότι πρέπει να κάνει ο πραγματικός γονιός. Τι εννοείς να κόβουμε τα φτερά στους δικούς μας; Ότι οι νέοι κόβουν τα φτερά στους γονείς τους; Μήπως γίνεται το αντίθετο; Τεσπα, δεν ήθελα να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, πίστευε ότι θέλεις, πιστεύω και εγώ ότι θέλω, από κει και πέρα, επειδή μπήκα για να βοηθήσω, να σου πω ότι αν δεν τα βάλει με τη μάνα της δεν έχετε ελπίδες. Και αν δεν έχετε ελπίδες επειδή δεν τα έβαλε με τη μάνα της σημαίνει ότι δεν αξίζει τον κόπο, μπορεί η κοπέλα να αξίζει, αλλά να μη δίνει τόσα όσα εσύ, άρα εσύ αξίζεις παραπάνω. Αυτά είχα να σου πω.

[stefan]

Για ολους μας μιλουσα παραπανω
για τους γονεις μας αναφερομαι για αυτα που κανουν τωρα και για εμας (αν ποτε μπορεσουμε να εχουμε οικογενεια) μελλοντικα...να μην διαιωνισουμε αυτη τη νοοτροπια της καταπιεσης με διαφορετικες μορφες και για διαφορετικους λογους

Να σαι καλα σε ευχαριστω γα το χρονο και τις απαντησεις σου

[elis]

κοιτα θα στα πω δε ξερω αν θα τα καταλαβεισ θελεισ θελει αλλα δε γινεται
δλδ μπορει εγω αυριο να ερωτευτω μια απατεωνισσα που χρωσταει παντου
την ερωτευτηκα με ερωτευτηκε αλλα δε γινεται να ανοιξουμε σπιτι το ιδιο και το αναποδο ετσι εγω να χρωσταω παντου
τι θελω να σ πω οτι καμια φορα οι καταστασεισ ειναι περιεργεσ και δε γινεται
συγνωμη κι ολασ που στο λεω αλλα παρτο υποψιν σου κι αυτο το δεδομενο
και τα λενε και γυναικεσ αυτα δε τα λεω μονο εγω
φιλικα