Συναισθηματική υπερφαγία.......!!!

[Deleted240217a]

Καλησπέρα,
Γράφω αυτό το θέμα όπως καταλαβαίνετε για να με βοηθήσετε σχετικά με την συναισθηματική υπερφαγία. Είμαι σίγουρη ότι πάσχω από αυτήν, καθώς έχω μόνιμα αρνητικά συναισθήματα, πολύ σπάνια είμαι κάπως καλά, και συνεπώς ξεσπάω στο φαί. Ήθελα να ρωτήσω, εσείς που δεν αντιμετωπίζετε πχ πρόβλημα με το βάρος σας, πως διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας; Δεν θέλω να μου πείτε δίαιτες και τέτοια! Μόνο αυτό που ρώτησα, να καταλάβω λίγο την ψυχολογία κάποιου που δεν αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Είστε γενικά ευδιάθετοι, ή όχι, βρίσκεστε σε αδιέξοδα; Όταν είστε πολύ χάλια συναισθηματικά ή έχετε απίστευτο άγχος, ή νιώθετε πολύ εκνευρισμό ή έχετε οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα πως το αντιμετωπίζετε; Απλά περιμένετε να περάσει ή κάνετε κάτι; Γενικά, είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, γιατί είναι πάθηση, δεν είναι απλά μια απόλαυση για το φαγητό. Και επηρεάζει και όλους τους τομείς, πχ νιώθω σαν να μη θέλω να κάνω δίαιτα, να μην κάνω γυμναστική, όλο βρίσκω δικαιολογίες και για τα δύο, και επίσης δεν θέλω να πάω πουθενά λόγω του βάρους μου, αποφεύγω δηλαδή την έξοδο οποιασδήποτε μορφής. Με άλλα λόγια, υποφέρω και το ρίχνω στο φαί, το ρίχνω στο φαί και υποφέρω, καμμία δίαιτα ή γυμναστική δεν θα με σώσει αν δεν μπορέσω να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου, λόγω της φύσης του προβλήματος......

[Gothly]

Καλησπέρα,
Γράφω αυτό το θέμα όπως καταλαβαίνετε για να με βοηθήσετε σχετικά με την συναισθηματική υπερφαγία. Είμαι σίγουρη ότι πάσχω από αυτήν, καθώς έχω μόνιμα αρνητικά συναισθήματα, πολύ σπάνια είμαι κάπως καλά, και συνεπώς ξεσπάω στο φαί. Ήθελα να ρωτήσω, εσείς που δεν αντιμετωπίζετε πχ πρόβλημα με το βάρος σας, πως διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας; Δεν θέλω να μου πείτε δίαιτες και τέτοια! Μόνο αυτό που ρώτησα, να καταλάβω λίγο την ψυχολογία κάποιου που δεν αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Είστε γενικά ευδιάθετοι, ή όχι, βρίσκεστε σε αδιέξοδα; Όταν είστε πολύ χάλια συναισθηματικά ή έχετε απίστευτο άγχος, ή νιώθετε πολύ εκνευρισμό ή έχετε οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα πως το αντιμετωπίζετε; Απλά περιμένετε να περάσει ή κάνετε κάτι; Γενικά, είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, γιατί είναι πάθηση, δεν είναι απλά μια απόλαυση για το φαγητό. Και επηρεάζει και όλους τους τομείς, πχ νιώθω σαν να μη θέλω να κάνω δίαιτα, να μην κάνω γυμναστική, όλο βρίσκω δικαιολογίες και για τα δύο, και επίσης δεν θέλω να πάω πουθενά λόγω του βάρους μου, αποφεύγω δηλαδή την έξοδο οποιασδήποτε μορφής. Με άλλα λόγια, υποφέρω και το ρίχνω στο φαί, το ρίχνω στο φαί και υποφέρω, καμμία δίαιτα ή γυμναστική δεν θα με σώσει αν δεν μπορέσω να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου, λόγω της φύσης του προβλήματος......

εγω τα διαχειροζομαι, ειτε συζητόντας με τον συντροφο μου για το προβλημα που με απασχολει ή με εκνευριζει κλπ, ή παω βολτα οπου βγαλει (γιατι παρκα δν εχουμε δυστυχως τεσπα) α, κ νομιζω πως μου κανει πολυ καλο γενικά η ψυχολογος στην αντιμετοπιση καποιων καταστασεων.
υπαρχουν κ οι περιπτωσεις που ειμαι τελειως χαλια κ τοτε αν δν εχω τπτ να κανω απλα κοιμαμαι. αλλα δν ειναι συχνο.

παντως αν δε μενεις κοντα σε θαλασσα ειλικρινα που να πας, σε καταλαβαινω.
εγω κ μια φορα που πηγα θαλασσα φετος καηκα κ δν εκατσα πολυ ισα ενα μπανιο. αλλιως δν ειναι να βγαινεις.
εγω πλεον αν δν εχω να κανω υποχρεωτικα κτ το απογ. βγαινω μονο πρωι οσο πιο νωρις μπορεσω να ξυπνησω για υποχρεωσεις.
απο το μεσημερι κ μετα δε παλευεται (μιλαω για οσους δν εχουν αμαξι)
κ γυμναστικη να θες να κανεις ή θα τα σκασεις στο γυμναστηριο, ή θα πας σε καμια θαλασσα να δροσιστεις κ λιγο.
μενεις μονη σου? με γονεις, συντροφο?

[Deleted240217a]

Δεν μένω πάντως με σύντροφο, δεν θέλω να πω περισσότερα, εκτός το ότι δεν έχω! Έχω μέρη να πάω, το θέμα είναι ότι δεν έχω το κουράγιο........λόγω και ψυχολογικών προβλημάτων.......είναι σαν να σαμποτάρω τον εαυτό μου, όπως μου έγραψες σε άλλο θέμα, το θέμα είναι γιατί το κάνω αυτό.......ίσως άμα έβρισκα την πηγή αυτού του "κακού" να μπορούσα να λύσω και την υπερφαγία........Αν είχα σύντροφο σίγουρα θα με βοήθαγε πολύ ψυχολογικά. Σε ψυχοθεραπευτή (κιόλας, όχι απλά ψυχολόγο!) πήγαινα, αλλά δεν με βοήθησε.....ίσως οι εξωτερικές δουλειές να είναι μια λύση, όπως ψώνια-σουπερμάρκετ, τράπεζες, κτλ, αλλά αυτά είναι μόνο το πρωί.............και κανα χόμπυ αλλά όλο δικαιολογίες βρίσκω στο να ξεκινήσω!!! Φοβάμαι γενικά πολύ.......μην πληγωθώ (κι άλλο), μην απογοητευτώ (κι άλλο), μην στεναχωρηθώ κτλ

[Gothly]

Δεν μένω πάντως με σύντροφο, δεν θέλω να πω περισσότερα, εκτός το ότι δεν έχω! Έχω μέρη να πάω, το θέμα είναι ότι δεν έχω το κουράγιο........λόγω και ψυχολογικών προβλημάτων.......είναι σαν να σαμποτάρω τον εαυτό μου, όπως μου έγραψες σε άλλο θέμα, το θέμα είναι γιατί το κάνω αυτό.......ίσως άμα έβρισκα την πηγή αυτού του "κακού" να μπορούσα να λύσω και την υπερφαγία........Αν είχα σύντροφο σίγουρα θα με βοήθαγε πολύ ψυχολογικά. Σε ψυχοθεραπευτή (κιόλας, όχι απλά ψυχολόγο!) πήγαινα, αλλά δεν με βοήθησε.....ίσως οι εξωτερικές δουλειές να είναι μια λύση, όπως ψώνια-σουπερμάρκετ, τράπεζες, κτλ, αλλά αυτά είναι μόνο το πρωί.............και κανα χόμπυ αλλά όλο δικαιολογίες βρίσκω στο να ξεκινήσω!!! Φοβάμαι γενικά πολύ.......μην πληγωθώ (κι άλλο), μην απογοητευτώ (κι άλλο), μην στεναχωρηθώ κτλ

ναι οντως τον σαμποταρεις, μη νομιζεις κ γω με σαμποταρω μου το λεει κ η ψυχολογος, αλλα προσπαθω.
απλα ρωτησα μηπως αν μενεις με γονεις σε επηρεαζει το ενδοοικογενειακο περιβαλλον αρνητικα.
εμενα πχ με επηρεαζε παρα παρα πολυ ισως 1000% παλια πχ στα κιλα ειχα αρκετα σκαμπανευασματα, τωρα εχω χρονια να παρω κιλο παρολο που εχω πολλα αλλα προβληματα (οικονομικα).
ομως εφυγα απο το αρρωστημενο περιββαλον και με εσωσα.
γενικα οσο πιο πολυ μπορεις να βγαινεις, σιγουρα βοηθαει πολυ.
χομπι μπορεις να ξεκινησεις κ απο το σπιτι, μεσω ιντερνετ μπορεις να μαθεις απειρα πραγματα πλεον.
η ζωη ετσι ειναι θα πληγωνομαστε , θα υπαρχουν συνεχεια μα συνεχεια αναποδιες. οπως κ να τα προγραματισεις κ να τα οργανωσεις κ να προστατευθεις παντα η ζωη ειναι απροβλεπτη!
αλλιως δε μπορουμε να ζησουμε στη προστατευμενη γυαλα μας, ισως να ηταν κ αρκετα βαρετο!

[Deleted240217a]

Γενικά αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα, δεν μπορώ να πω παραπάνω εδώ, αν είχα βρει ένα σύντροφο θα με βοηθούσε σίγουρα πολύ να ξεφύγω συναισθηματικά! Γενικά είμαι σπιτόγατος, νιώθω ότι αν φύγω από το σπίτι φεύγω από την ασφάλεια, και επίσης δεν θέλω να κάνω το δώρο στον εαυτό μου το να αδυνατίσω, όσο και αν θα μου κάνει πολύ καλό, κάτι με τραβάει πίσω.....ευχαριστώ πολύ πάντως για τις απαντήσεις!

[deleted-member-09-05-2016]

Παντως μπορεις και με εναν αλλον τροπο να λυσεις την υπερφαγια και τα κιλα.Αντι για ανθυγιεινο φαγητο η σνακ να εχεις διπλα σου μπαρες δημητριακων,αναλατους ξηρους καρπους,φρεσκα αλλα και αποξηραμενα φρουτα,λαχανικα,φρεσκους χυμους,γιαουρτι χαμηλων λιπαρων κτλ.Θα τρως φαγητα και σνακ με λιγες θερμιδες και πολυ υγιεινα!

[Deleted240217a]

Παντως μπορεις και με εναν αλλον τροπο να λυσεις την υπερφαγια και τα κιλα.Αντι για ανθυγιεινο φαγητο η σνακ να εχεις διπλα σου μπαρες δημητριακων,αναλατους ξηρους καρπους,φρεσκα αλλα και αποξηραμενα φρουτα,λαχανικα,φρεσκους χυμους,γιαουρτι χαμηλων λιπαρων κτλ.Θα τρως φαγητα και σνακ με λιγες θερμιδες και πολυ υγιεινα!

Το θέμα είναι ότι με τόση πίεση που νιώθω δεν θέλω να τρώω υγιεινά φαγητά, είναι σαν ένα είδος αυτοκαταστροφής για να πεθάνω και να σταματήσω να ζω αυτό το μαρτύριο που ζω!

[Remedy]

Το θέμα είναι ότι με τόση πίεση που νιώθω δεν θέλω να τρώω υγιεινά φαγητά, είναι σαν ένα είδος αυτοκαταστροφής για να πεθάνω και να σταματήσω να ζω αυτό το μαρτύριο που ζω!

τα ανθυγιεινα φαγητα, δλδ στην ουσια το πολυ λιπος και η ζαχαρη, ειναι εθιστικα, γιαυτο δεν μπορεις να τα κοψεις ευκολα.
αν βαλεις στοχο να πιεστεις καμια βδομαδα, το πολυ 10 μερες, θα τα κοψεις μια χαρα.

[Deleted240217a]

Μπορεί και να έχεις και δίκιο, Ρέμεντυ, εχτές ήμουν σε αρκετή πίεση, γι'αυτό το 'γραψα! Το 'χα πει κι εγώ παλιά ότι είναι εθιστικά.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Γειά σου pillow. Είμαι παντρεμένη κι εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Καμιά φορά δεν έχει να κάνει με το αν έχεις σύντροφο ή όχι.

[Deleted240217a]

Γειά! Πιστεύω πως αν κάποιος είναι καλά μέσα του, είτε μόνος του ή όταν έχει βρει έναν πραγματικό σύντροφο που τον αγαπάει, και κυρίως οι γυναίκες, δεν το ρίχνουν στο φαί αν έχουν συναισθηματική υπερφαγία, παρα μόνο ελάχιστα. Γιατί η συναισθηματική υπερφαγία έχει να κάνει με αρνητικά συναισθήματα συνήθως, και άρα το ρίχνουμε στο φαί μόνο όταν δεν είμαστε καλά. Αλλά εγώ δεν είμαι καλά μόνη μου, αν βρω έναν καλό σύντροφο θα είμαι και καλά, οπότε δεν θα τρώω τόσο πολύ. Καλό όμως, όχι ότι κι ότι.

[deleted-member141015]

Για μένα η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να σηκωθώ και να κάνω κάτι, να κινηθώ. Δεν μιλάω απαραίτητα για γυμναστική, αλλά για οτιδήποτε θα κάνει το σώμα να κινηθεί και να κουραστεί για πάνω από μισή ώρα. Αν κάποιος μπορεί να κάνει και συστηματικά άσκηση, ακόμα καλύτερα.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Γειά! Πιστεύω πως αν κάποιος είναι καλά μέσα του, είτε μόνος του ή όταν έχει βρει έναν πραγματικό σύντροφο που τον αγαπάει, και κυρίως οι γυναίκες, δεν το ρίχνουν στο φαί αν έχουν συναισθηματική υπερφαγία, παρα μόνο ελάχιστα. Γιατί η συναισθηματική υπερφαγία έχει να κάνει με αρνητικά συναισθήματα συνήθως, και άρα το ρίχνουμε στο φαί μόνο όταν δεν είμαστε καλά. Αλλά εγώ δεν είμαι καλά μόνη μου, αν βρω έναν καλό σύντροφο θα είμαι και καλά, οπότε δεν θα τρώω τόσο πολύ. Καλό όμως, όχι ότι κι ότι.

Έχεις δίκιο pillow, αλλά ξέρεις, η ζωή έχει διάφορες προκλήσεις και προβλήματα πάντοτε. Εγώ για παράδειγμα, έχω προβλήματα οικογενειακά με τον έναν αδελφό μου και τον πατέρα μου από τότε που πέθανε η μητέρα μου. Αυτό με έχει "ρίξει" πάρα πολύ.
Επίσης, ο άντρας μου έχει πάθει εδώ και χρόνια κατάθλιψη με αφορμή κάποια προβλήματα σοβαρά που αντιμετώπισε στη δουλειά του και από τότε, αν και αγαπιόμαστε πολύ, είναι με φάρμακα και αυτό επίσης μας δημιουργεί διάφορα προβλήματα καθημερινότητας.

[Deleted240217a]

Για μένα η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να σηκωθώ και να κάνω κάτι, να κινηθώ. Δεν μιλάω απαραίτητα για γυμναστική, αλλά για οτιδήποτε θα κάνει το σώμα να κινηθεί και να κουραστεί για πάνω από μισή ώρα. Αν κάποιος μπορεί να κάνει και συστηματικά άσκηση, ακόμα καλύτερα.

Ευχαριστώ Μαρίνα! Καλή ιδέα, θα προσπαθήσω να την εφαρμόσω!

[Deleted240217a]

Έχεις δίκιο pillow, αλλά ξέρεις, η ζωή έχει διάφορες προκλήσεις και προβλήματα πάντοτε. Εγώ για παράδειγμα, έχω προβλήματα οικογενειακά με τον έναν αδελφό μου και τον πατέρα μου από τότε που πέθανε η μητέρα μου. Αυτό με έχει "ρίξει" πάρα πολύ.
Επίσης, ο άντρας μου έχει πάθει εδώ και χρόνια κατάθλιψη με αφορμή κάποια προβλήματα σοβαρά που αντιμετώπισε στη δουλειά του και από τότε, αν και αγαπιόμαστε πολύ, είναι με φάρμακα και αυτό επίσης μας δημιουργεί διάφορα προβλήματα καθημερινότητας.

Καταλαβαίνω γλυκιά μου Κασσάνδρα έχεις δίκιο. Κι εγώ έχω παρόμοια προβλήματα με σένα, εκτός από τον σύντροφο, που δεν έχω. Άστα, λέω θα ησυχάσουμε ποτέ από τα προβλήματα ή μια ζωή θα έχουμε 100 να μας βασανίζουν;