με παρακολουθουν

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

θελω με καποιον να μιλησω αλλα δεν βρισκω κανεναν........ στα κεπα πηρα ξανα 67%, και μου εγραψαν οτι πασχω απο σχιζοφρενεια, προτιμουσα απλα ψυχωτικο συνδρομο.......νοιωθω λιγο ασχημα.....

Σε αυτη την περιπτωση ισχυει το καθε εμποδιο για καλο γτ με 67 μπορεις να παρεις συνταξη κ ετσι ξενοιαζοντας απο λεφτα να καταλαγιασει κ η ψυχωση,αλλωστε κ οι συνταξιουχοι μπορουμε να κανουμε πραματα στη ζωη...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

Σε αυτη την περιπτωση ισχυει το καθε εμποδιο για καλο γτ με 67 μπορεις να παρεις συνταξη κ ετσι ξενοιαζοντας απο λεφτα να καταλαγιασει κ η ψυχωση,αλλωστε κ οι συνταξιουχοι μπορουμε να κανουμε πραματα στη ζωη...

τοσες παραβιασεις γινονται στο φορουμ αλλοι το παιζουν ειδημωνες γιατροι κ φωναζουν για διακοπη φαρμακων αλλοι περιμενουν να τους παρεις την αδεια για να γραψεις θρεντ κ.α. κ σε μενα μονο η διαχειρηση με εριξε φαουλτ για κεφαλαια γραμματα,ειναι αστειο δλδ...παντελεις ελλειψη ευαισθησια ς λοιπον...

[Sonia]

Καλημέρα παιδιά.

boo σχετικά με τα της πάθησης, πιστεύω ότι όσες δυσκολίες κι αν σου δημιουργεί η αγωγή στην καθημερινότητά σου, πρέπει να τα συζητάς με τον γιατρό και να μην κάνεις αλλαγές από μόνη σου.Διότι με καλή πρόθεση έκανες αλλαγή, για να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της σχολής ας πούμε, αλλά να που τελικά είχες πισωγύρισμα και έκανες άθελά σου κακό παρά καλό.

Στα όχι καθαρά της πάθησης όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να δώσεις πιο πολύ βάση. Εννοώ σε κάποια ψυχανάλυση/ψυχοθεραπεία, ώστε να μάθεις να βάζεις όρια και να βελτιώσεις τον εαυτό σου να μην αισθάνεται ενοχικά. Να μειώσεις το άγχος να ανταπεξέλθεις σε πράγματα που πιο πολύ είναι επιθυμίες άλλων παρά δικές σου. Να αρχίσεις να αισθάνεσαι πιο άνετα με τον εαυτό σου και να δεις τι θέλεις να κάνεις εσύ βρε παιδί μου. Το άγχος επιδεινώνει τα πάντα και ψυχολογικά και σωματικά. Προσπάθησε να δεις τι θέλεις εσύ να κάνεις στο μεσοπρόθεσμα και άσε τους γονείς. Να δυναμώσεις ψυχολογικά και να μην σκας και πολύ για βλακείες. Άρχισε να δουλεύεις πιο πολύ αυτό το κομμάτι.

Παύλο έχω μία φίλη πάρα πολύ λειτουργική, με διπολική, δεν καταλαβαίνεις ότι έχει αυτό το θέμα, είναι μία χαρά η κοπέλα. Επειδή δουλεύει με παιδάκια, βρήκε μία δουλειά τώρα για κάποιους μήνες και ζητάνε χαρτί απο ψυχίατρο ανάμεσα σε άλλα και δεν τους το έχει πάει ακόμα. Ο γιατρός είπε ότι δεν μπορεί να το κρύψει, άλλωστε κάποιος επόμενος γιατρός πάντα θα βλέπει στα σύστημα τι αγωγή παίρνει. Η φίλη μου φοβάται ότι αν δουν σε ένα χαρτί διπολικότητα, θα υποθέσουν τα τέρατα για αυτή. Από τη μία άποψη την καταλαβαίνω, είναι σε μικρό μέρος και υπάρχει αμάθεια και κοινωνικό στίγμα ακόμα σε αυτά τα θέματα, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να κρύβεται και μία ζωή, ιδίως όταν στη δουλειά της θα το συναντάει συνεχώς αυτό. Επειδή είναι δουλειά 8μηνο, σκέφτεται αν της το ζητήσουν το χαρτί να πει κάποια δικαιολογία και να παραιτηθεί. Δεν είναι κι αυτό λύση όμως, μπορεί αργότερα να προκύψει κάποια καλή δουλειά που να την ενδιαφέρει πολύ, τότε τι θα κάνει; Άλλωστε στη δουλειά δεν θα έχει κάποιο κόλλημα λόγω της ασθένειας, απλά φοβάται μην βγει προς τα έξω. Δεν υπάρχει λόγος να νοιώθετε άσχημα επειδή ο κάθε τριμάλαξ ζει 100 χρόνια πίσω από τα γομάρια και μπορεί να σχολιάσει αρνητικά, πάντα κάποιος κακοπροαίρετος θα βρεθεί. Αν δεν ξέρει τι είναι αυτό, να πάει να μάθει, αφού είστε εντάξει εσείς σε αυτό που καλείστε να κάνετε, αφήστε τους να λένε. Αν είχες 67% κι έγραφε διαβήτης ή καρκίνος ή μειωμένη όραση (χτύπα ξύλο) θα ένοιωθες πάλι άσχημα; Μην υιοθετείτε την βλακεία του καθενός, εσείς ξέρετε το τι είστε και τι αξίζετε!

[GeorgeGr1]

Καλημέρα παιδιά.

boo σχετικά με τα της πάθησης, πιστεύω ότι όσες δυσκολίες κι αν σου δημιουργεί η αγωγή στην καθημερινότητά σου, πρέπει να τα συζητάς με τον γιατρό και να μην κάνεις αλλαγές από μόνη σου.Διότι με καλή πρόθεση έκανες αλλαγή, για να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της σχολής ας πούμε, αλλά να που τελικά είχες πισωγύρισμα και έκανες άθελά σου κακό παρά καλό.

Στα όχι καθαρά της πάθησης όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να δώσεις πιο πολύ βάση. Εννοώ σε κάποια ψυχανάλυση/ψυχοθεραπεία, ώστε να μάθεις να βάζεις όρια και να βελτιώσεις τον εαυτό σου να μην αισθάνεται ενοχικά. Να μειώσεις το άγχος να ανταπεξέλθεις σε πράγματα που πιο πολύ είναι επιθυμίες άλλων παρά δικές σου. Να αρχίσεις να αισθάνεσαι πιο άνετα με τον εαυτό σου και να δεις τι θέλεις να κάνεις εσύ βρε παιδί μου. Το άγχος επιδεινώνει τα πάντα και ψυχολογικά και σωματικά. Προσπάθησε να δεις τι θέλεις εσύ να κάνεις στο μεσοπρόθεσμα και άσε τους γονείς. Να δυναμώσεις ψυχολογικά και να μην σκας και πολύ για βλακείες. Άρχισε να δουλεύεις πιο πολύ αυτό το κομμάτι.

Παύλο έχω μία φίλη πάρα πολύ λειτουργική, με διπολική, δεν καταλαβαίνεις ότι έχει αυτό το θέμα, είναι μία χαρά η κοπέλα. Επειδή δουλεύει με παιδάκια, βρήκε μία δουλειά τώρα για κάποιους μήνες και ζητάνε χαρτί απο ψυχίατρο ανάμεσα σε άλλα και δεν τους το έχει πάει ακόμα. Ο γιατρός είπε ότι δεν μπορεί να το κρύψει, άλλωστε κάποιος επόμενος γιατρός πάντα θα βλέπει στα σύστημα τι αγωγή παίρνει. Η φίλη μου φοβάται ότι αν δουν σε ένα χαρτί διπολικότητα, θα υποθέσουν τα τέρατα για αυτή. Από τη μία άποψη την καταλαβαίνω, είναι σε μικρό μέρος και υπάρχει αμάθεια και κοινωνικό στίγμα ακόμα σε αυτά τα θέματα, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να κρύβεται και μία ζωή, ιδίως όταν στη δουλειά της θα το συναντάει συνεχώς αυτό. Επειδή είναι δουλειά 8μηνο, σκέφτεται αν της το ζητήσουν το χαρτί να πει κάποια δικαιολογία και να παραιτηθεί. Δεν είναι κι αυτό λύση όμως, μπορεί αργότερα να προκύψει κάποια καλή δουλειά που να την ενδιαφέρει πολύ, τότε τι θα κάνει; Άλλωστε στη δουλειά δεν θα έχει κάποιο κόλλημα λόγω της ασθένειας, απλά φοβάται μην βγει προς τα έξω. Δεν υπάρχει λόγος να νοιώθετε άσχημα επειδή ο κάθε τριμάλαξ ζει 100 χρόνια πίσω από τα γομάρια και μπορεί να σχολιάσει αρνητικά, πάντα κάποιος κακοπροαίρετος θα βρεθεί. Αν δεν ξέρει τι είναι αυτό, να πάει να μάθει, αφού είστε εντάξει εσείς σε αυτό που καλείστε να κάνετε, αφήστε τους να λένε. Αν είχες 67% κι έγραφε διαβήτης ή καρκίνος ή μειωμένη όραση (χτύπα ξύλο) θα ένοιωθες πάλι άσχημα; Μην υιοθετείτε την βλακεία του καθενός, εσείς ξέρετε το τι είστε και τι αξίζετε!

Όχι δεν θα σκεφτούν τέρατα για αυτήν και θα την διώξουν αν δουν το χαρτί. Απλα και να την συμπαθούν και να την εκτιμούν θα αναγκαστούν να την διώξουν διότι αυτό λένε οι κανονισμοί, φαντάζομαι του παιδικού σταθμού η κάτι τέτοιο.
Άν κάνουν τα στραβά μάτια και γίνει κάτι στο μέλλον, χαιρετάνε άδεια λειτουργίας η αν απλά μαθευτεί χαιρετάνε τους πελάτες.
Οι κανονισμοί λοιπόν τους βλέπουν σαν "τερατα" και όχι οι εργοδότες και συνήθως οι κανονισμοί βασίζονται σε ιατρικό υπόβαθρο.

[Sonia]

Όχι, το έχει ψάξει και δεν θα τη διώξουν, διότι απαιτείται ψυχιατρική γνωμάτευση και εκεί ο γιατρός της δεν θα γράψει απλά ότι έχει η κοπέλα διπολική, της κάνει όλο το προφίλ και θα γράφει ότι δεν έχει πρόβλημα και μπορεί να εργαστεί με παιδιά.

Ήδη έχει εργαστεί πολλά χρόνια με παιδιά και δεν της είχαν ζητήσει το χαρτί ως τώρα, οπότε δεν είχε βρεθεί σε αυτό το δίλημμα. Εγώ της είπα να μην το κρύψει, δεν έχει κάτι να κρύψει βασικά. Φυσικά και οι κανονισμοί στηρίζονται σε ιατρικό υπόβαθρο και πολύ καλό είναι να ζητείται γνώμη ψυχιάτρου σε τέτοιες δουλειές.

[Mrgilleas]

θελω με καποιον να μιλησω αλλα δεν βρισκω κανεναν........ στα κεπα πηρα ξανα 67%, και μου εγραψαν οτι πασχω απο σχιζοφρενεια, προτιμουσα απλα ψυχωτικο συνδρομο.......νοιωθω λιγο ασχημα.....

μην νιωθεις ασχημα που εγραψαν αυτο ισα-ισα να χαιρεσαι....

θα σου εξηγησω γιατι υπαρχει νομοθεσια που λεει οτι οταν περνας επιτροπη απο κεπα για να γινει μονιμο το επιδομα και να μην ξαναπερασεις επιτροπη πρεπει να συμπληρωσεις 10 χρονια με 67% που να γραφει ομως σχιζοφρενεια αν γραψει ψυχωτικο συνδρομο δεν μετραει... Για μονιμο ποσοστο αναπηριας 67% πρεπει να γραφει σχιζοφρενεια για τουλαχιστον 10 χρονια επιτροπων...

τωρα το προηγουμενο ποσοστο αναπηριας που εγραφε ψυχωτικο συνδρομο δεν προσμετραται στα 10 χρονια συνεχομενων απαλλαγων για να γινει μονιμη η αναπηρια απο δω και περα μετρας 10 χρονια

[Mrgilleas]

η σχιζοφρενεια ειναι στις παθησεις που δικαιουνται επ αοριστον αναπηρια.π.χ. η σχιζοφρενεια θελει 10 χρονια ενω η διπολικη διαταραχη θελει 12 χρονια και ουτω καθεξης για τις υπολοιπες παθησεις

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

Μηδεν κακο αμιγες καλου,ετσι κ στην ψυχωση το καλο ειναι τα επιδοματα κ οι συνταξεις...γτ δεν φτανει π εχουμε να παλεψουμε ψυχωση κ καταθλιψη κ τα παρεκλομενα τους οπως πχ η παχυσαρκεια να μην στεναχωριομαστε ιδιαιτερα κ για βιοποριστικους λογους...τιμιο

[boo]

παυλο πως εισαι?

sonia ναι εκανα βλακεια που τα πειραξα αλλα δεν εβγαινε αλλιως.ειναι θεμα υποχρεωσεων που πρεπει να ανταπεξελθω
παω σε ψυχολογο και μου λεει οτι ειμαι οντως ενοχικη το δουλεουμε μερικες φορες αλλες παλι λεμε για αλλα

[pavlosla]

καλα ειμαι εχουν φυγει η φωνες μετα την αυξηση στα 600 μγ σολιαν..... εε ενταξη προσαρμοζομαι στο χαρακτηρισμο σχοζοφρενεια.... ο ντοκτορας με καλεσε να με δει δευτερα να δει πως τα παω......
ποια οικονομικα ειμαι αυτονομος αλλα ανεξαρτητος δεν ειμαι πρεπει να ζω με τους γονιους μου, δεν μπωρο να νοικιασω δικο μου χωρο....... σιγα σιγα ψαχνω δουλεια ξανα....

[boo]

καλησπερα παιδια

τι κανετε?

πηγα διακοπες μετα την εξεταστικη 2 εβδομαδες.το χρειαζομουν και περασα πολυ καλα. περασα και αρκετα μαθηματα τελικα στη σχολη! ολα κομπλε..

την τεταρτη το απογευμα τσακωνοντουσαν οι δικοι μου.
την πεμπτη, χτες δηλαδη, κατεβηκα καποιες στασεις νωριτερα απο τη συνηθισμενη καθως γυρνουσα απο τη σχολη.
ε εκει αρχισε η παρανοια.
περπατουσα και ολοι με κοιταζαν και μιλουσαν για εμενα.ενιωθα οτι ξερουν τα παντα για εμενα και ειχα σκεψεις ή μια φωνη να μου λενε για τους ανθρωπους τι σκεφτονται για μενα ή να τους χαρακτηριζουν και ετσι ηταν πολυ πιο εντονη η φαση γιατι αυτες οι σκεψεις/φωνη επιβεβαιωναν οτι οι αλλοι με παρακολουθουν..

χτες παλι καυγαδες στο σπιτι.γυρισα με αυτοκινητο σπιτι αλλα τωρα εχει αρχισει να με ξαναπιανει παρολο που λειπουν οι γονεις απο το σπιτι..
μπορει οι τσακωμοι να με επηρεαζουν στην παρακολουθηση?
και επειδη αυτοι οι τσακωμοι ειναι καθημερινοι τι μπορω να κανω?
οταν τσακωνονται με πιανει πολυ αγχος και φοβος και κλεινομαι στο δωματιο μου δε ξερω γιατι ομως αντιδρω ετσι? ειναι φυσιολογικη η αντιδραση μου?

ευχαριστω για το χρονο σας παιδια!

[george1520]

καλησπερα παιδια

τι κανετε?

πηγα διακοπες μετα την εξεταστικη 2 εβδομαδες.το χρειαζομουν και περασα πολυ καλα. περασα και αρκετα μαθηματα τελικα στη σχολη! ολα κομπλε..

την τεταρτη το απογευμα τσακωνοντουσαν οι δικοι μου.
την πεμπτη, χτες δηλαδη, κατεβηκα καποιες στασεις νωριτερα απο τη συνηθισμενη καθως γυρνουσα απο τη σχολη.
ε εκει αρχισε η παρανοια.
περπατουσα και ολοι με κοιταζαν και μιλουσαν για εμενα.ενιωθα οτι ξερουν τα παντα για εμενα και ειχα σκεψεις ή μια φωνη να μου λενε για τους ανθρωπους τι σκεφτονται για μενα ή να τους χαρακτηριζουν και ετσι ηταν πολυ πιο εντονη η φαση γιατι αυτες οι σκεψεις/φωνη επιβεβαιωναν οτι οι αλλοι με παρακολουθουν..

χτες παλι καυγαδες στο σπιτι.γυρισα με αυτοκινητο σπιτι αλλα τωρα εχει αρχισει να με ξαναπιανει παρολο που λειπουν οι γονεις απο το σπιτι..
μπορει οι τσακωμοι να με επηρεαζουν στην παρακολουθηση?
και επειδη αυτοι οι τσακωμοι ειναι καθημερινοι τι μπορω να κανω?
οταν τσακωνονται με πιανει πολυ αγχος και φοβος και κλεινομαι στο δωματιο μου δε ξερω γιατι ομως αντιδρω ετσι? ειναι φυσιολογικη η αντιδραση μου?

ευχαριστω για το χρονο σας παιδια!

Είδες που άδικα είχες τόσο άγχος? Πέρασες και τα μαθήματα. Συγχαρητήρια..

Φυσικά και οι καβγάδες τους μπορούν να επηρεάσουν την ψυχολογία σου. Θα ήταν καλό να συζητήσεις με τον γιατρό σου για να σου προτείνει τρόπους για να φτιάξεις ένα τοίχο προστασίας έτσι ώστε να μην σε ρίχνουν οι εντάσεις τους..

[boo]

ευχαριστω να σαι καλα!

τι να κανω δε ξερω. εχω τολμησει να τους πω πως ενοχλουμαι και να σταματησουν και απλα με παιρνει και εμενα η μπαλα μετα.
το ειχα πει στη ψυχολογο καιρο τωρα και μου ελεγε τι σε φοβιζει και κλεινεσαι στο δωματιο και τι σε αγχωνει αλλα ποτε δε μπορεσα να απαντησω αυτο το ερωτημα.
ποσο θα ηθελα να μεινω μονη μου αλλα δε γινεται λογω οικονομικων..
δε ξερω πως να το χειριστω και ειναι μια καθημερινη κατασταση
ειναι φυσιολογικο αυτο? εννοω τοσο συχνοι τσακωμοι? ειμαι παραλογη?
τωρα με εχει πιασει φοβια να περπαταω μονη στο δρομο μην το ξαναπαθω

[george1520]

ευχαριστω να σαι καλα!

τι να κανω δε ξερω. εχω τολμησει να τους πω πως ενοχλουμαι και να σταματησουν και απλα με παιρνει και εμενα η μπαλα μετα.
το ειχα πει στη ψυχολογο καιρο τωρα και μου ελεγε τι σε φοβιζει και κλεινεσαι στο δωματιο και τι σε αγχωνει αλλα ποτε δε μπορεσα να απαντησω αυτο το ερωτημα.
ποσο θα ηθελα να μεινω μονη μου αλλα δε γινεται λογω οικονομικων..
δε ξερω πως να το χειριστω και ειναι μια καθημερινη κατασταση
ειναι φυσιολογικο αυτο? εννοω τοσο συχνοι τσακωμοι? ειμαι παραλογη?
τωρα με εχει πιασει φοβια να περπαταω μονη στο δρομο μην το ξαναπαθω

Ξανά κάνε συζήτηση. Πρέπει να σου δείξει τρόπους για να μην επηρεάζεσαι γενικά με ότι γίνεται γύρω σου..
Όταν αρχίζουν τον καβγά να πηγαίνεις στο δωμάτιο σου, βάζε ακουστικά με μουσική και άστους εκεί να μαλώνουν.. Απλά αυτό είναι μια προσωρινή λυση.

[boo]

σε καμια 15αρια με 20 μερες θα κλεισουμε ραντεβου.. μεχρι τοτε να δω αν και δε νομιζω να βοηθηθω
φοβαμαι τοσο πολυ εξω..
αλλα πως σχετιζονται οι τσακωμοι με την παρακολουθηση? δεν καταλαβαινω τι μου γινεται