ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Κασανδρα μου τι να πω ειμαι αλαλη δε θελω να ζω πια ξερω δεν ειναι ωραιο αυτο που λεω αλλα ετσι αισθανομαι τον εχασα τοσο ξαφνικα που δε το εχω πιστεψει ακομα ηταν το στηριγμα μου πατερας αδερφος μανα τα παντα για μενα με τη βοηθεια του καταφερα να σταθω στα ποδια μου απ το χαμο της μανας μου και μολις ειχε αρχισει η ζωη μου να παιρνει φυσιολογικη τροπη πατησα ξαφνικα πανω σε ναρκη δε μπορω να το διαχειριστω αυτη τη στιγμη εχω πολλες υποχρεωσεις στα ξαφνικα εχω καποιους ανθρωπους διπλα μου αλλα μου μοιαζει γολγοθας τα παιδια μου με χρειαζονται και γω το ιδιο εσυ που βλεπεις τη ξαδερφη σου πως το περασε αυτο το μονοπατι απαλυνθηκε ο πονος?

Ο πόνος υπάρχει και μπορώ να πω οτι τώρα της λείπει ίσως πιο πολύ. Είναι βλέπεις ακόμα νωρίς, στις 30 Αυγούστου κλείνει ένας χρόνος που έφυγε από κοντά μας. Το σημαντικό όμως που μπόρεσε να καταφέρει σε αυτό το διάστημα είναι να επαναπροσδιοριστεί ψυχολογικά και κοινωνικα. Δηλαδη, να προσαρμοστεί στις νέες καταστάσεις, αυτές τις πολύ δύσκολες, να τις αποδεκτεί και να "πορευτεί" αναλόγως. Και δεν ηταν καθόλου εύκολο για μια γυναίκα που δεν ηξερε ούτε πώς ανοίγει και πώς κλείνει το κλιματιστικό του σπιτιού της, ούτε πώς πληρώνεται ένας λογαριασμός της ΔΕΗ. Και να είναι άνεργη, με χρέη, με δάνεια, με δύο ανήλικες κόρες, να μην έχει ούτε για τον τάφο, ουτε αν θα φάνε την άλλη μέρα δεν ήξερε. Αυτό όμως που έλεγε ενα μήνα μετα το θάνατό του είναι πως "ο άντρας μου τόσα χρόνια πάλευε για μας, τωρα χρειάζεται να παλέψω εγώ και για εκείνον. Δεν θα τον απογοητεύσω, θα βάλω όλες μου τις δυνάμεις κι ότι γίνει !". Στα σαράντα ειχε έρθει σεμνά ντυμένη, όμως πολύ περιποιημένη και όμορφη και με ωραίο χτένισμα. Ηταν αποφασισμένη να το παλαίψει ψυχολογικά. Και τα καταφέρνει σου λέω, τα καταφέρνει! Ηταν και δεκτικη στην βοήθεια των γύρω, την ψυχολογική και την πρακτικη βοήθεια. Και όπως ξέρεις κι εσύ είχε ένα σωρό τρεχάματα με εκκρεμότητες, τράπεζες, υπηρεσίες, τα κληρονομικά, ατέλειωτες καταστάσεις! Δεν τα σκεφτόταν όμως όλα μαζί, αλλά μόνο τα πιο επείγοντα που "έτρεχαν" για τις επόμενες μέρες. Μπορώ να πω και οτι ψυχολογικά έχει ορθοποδήσει τώρα αν και πονάει μέσα της. Όπως σου είπα ήταν από τα λίγα ευτυχισμένα και ερωτευμένα ζευγάρια μετά από πολλα χρόνια γάμου, κι εκείνη πρόσφατα έχασε τους γονείς της. Έτσι ειναι η ζωή, σκληρή, δύσκολη και πικρή. Σε πολύ λίγους "χαρίζεται".
Ασπασία μου, ήρθε η ώρα να δώσεις τον μεγάλο αγώνα της ζωής σου. Σκέψου οτι είχες την τύχη να βρεις έναν καλό σύντροφο και να κάνεις μαζί του οικογένεια, να αποκτήσεις και να μεγαλώσεις παιδιά. Είναι πολύ σημαντικά αυτά που έκανες και έζησες. Εγώ θαυμάζω τις γυναίκες που έχουν μεγαλώσει παιδιά και μάλιστα καλά παιδια. Εγώ δεν μπόρεαα να το κάνω. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βρει κάποιον να τους αγαπήσει και δεν είναι λίγοι, πίστεψέ με. Έχεις μπροστά σου να ζήσεις και ωραίες στιγμές, να ζήσεις χαρές, όσο κι αν αυτό σου φαίνεται τώρα απίθανο. Σε παρακαλώ να κάνεις για λίγο καιρό την καρδιά σου πέτρα και να κάνεις αυτό που πρέπει και όχι αυτό που αισθάνεσαι.
Ναι, εγώ είμαι αυτή τη στιγμή "εξω απ τον χορό", αλλά κι εσένα αυτή τη στιγμή το έντονο συναίσθημα του πόνου σου διαστρεβλώνει την εικόνα της πραγματικότητας. Γι αυτό μην λες οτι δεν θέλεις να ζήσεις και ιδιαίτερα μην το πεις στα παιδιά σου. Μην τους προσθέσεις και άλλη αγωνία και πόνο.
Δες και αυτό που σου έγραψε ο elis.

[ασπασια]

Γεια σας 9 μερες χωρις το συντροφο μου απιστευτο περιμενω να γυρισει να βαλει το κλειδι στη πορτα ο πονος δεν εκφραζεται με λογια δεν υπαρχουν τη μια θελω να πεσω στο κενο και την αλλη σκεφτομαι τα παιδια μου δεν εχω το δικαιωμα πατησα μια ναρκη στη κυριολεξια καταστραφηκε σε 5 λεπτα οτι φτιαξαμε 30 χρονια που θα βρω τη δυναμη μεσα απο που τωρα ειμαι μεσα σε μαυρη θαλασσα χωρις να ξερω κολυμπι

[αλεξανδρος_77]

εκφρασε τον οπως να ναι δε πειραζει εχω συνηθισει να ακουω αυτο το τροπο ομιλιας κ να τον καταλαβαινω συνεχισε...

[ασπασια]

ζω πραγματικο εφιαλτη ολη μερα βολοδερνω με τυπικες διαδικασιες που ειναι απαραιτητες δεν τρωω το σωμα μου δεν εχει ζητησει τροφη ακομα μονο νερο σα να περναει φωτια απ ολο μου το κορμι το βραδυ ακομα πιο βασανιστικο κλεινουν μεν τα ματια μου αλλα στην ουσια δε κοιμαμαι παιρνω χαπια για να κοιμηθω και να ξεχασω ποσο θα κρατησει αυτο?οι ωρες κυλουν αργα και βασανιστηκα θελω να σηκωθω και να εχουν περασει χρονια

[αλεξανδρος_77]

................................

[ασπασια]

ξυνησα μετα απο 2 ωρες εφιαλτικου υπνου τα ποδια μου δε με κρατανε πως θα περασει παλι η μερα?δεν θα αντεξω το σωμα μου δε με κρατα το μυαλο μου εχει τερματησει δε θα ζησω το καταλαβαινω φαινομαι αδυναμη αλλα ετσι νοιωθω αυτη τη στιγμη το κουραγιο με εγκατελειψε βοηθειααα

[αλεξανδρος_77]

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιι

[ασπασια]

αλεξανδρε ειχα πει οτι δεν εχω μεγαλη ανεση με το φορουμ πες μου λιγο σε παρακαλω πως μπορω να στελνω μυνηματα πμ εννοεις μαλλον προσωπικο μυνημα που θα το βρω?

[αλεξανδρος_77]

πανω πανω δεξια στις σημειωσεις

[ασπασια]

παιδια αν ειναι καποιος μεσα ας μου μιλησει το εχω αναγκη δεν μπορω να αναπνευσω

[Deleted-member-250416b]

παιδια αν ειναι καποιος μεσα ας μου μιλησει το εχω αναγκη δεν μπορω να αναπνευσω

ασπασια μου καλημέρα, είμαι εδώ..μπορεις να μιλησεις?

[ασπασια]

ρεα γεια σου τωρα μπηκα ειχα ενα πολυ ψυχοφθορο πρωινο σημερα

[ασπασια]

παιδια με παιρνει απο κατω δε τη παλευω ωρες ωρες μου κοβεται η ανασα δεν προκειτε ποτε να ξαγυνω η ιδια ποτε ποτε ποτε

[Deleted-member-250416b]

καλησπέρα ασπασια μου...συγνωμη τωρα μολις ειδα το μυν σου. ειμαι εδω για σενα ... πες μου τι εκανες σημερα? που πήγες? πες μου για την μερα σου...?

[ασπασια]

ετρεχα σε τραπεζες εφοριες δεν θα τα καταφερω κοπελα μου δεν εχω καρδια για τιποτα πρεπει αλλα ολα ειναι βουνο πως θα το κανω νοιωθω τελειωμενη