Φοβος θανάτου

[Guest17012017]

Τους τα λεω και εγω αλλα δεν με ακουνε καθολου, κλεινουν επιδεικτικα τα ωτα τους...Να ας πουμε ο φιλος μου ο αλεξαντρος με λεει συνεχεια "κασσανδρα" για τις δηλωσεις μου

[Johnc]

Κατι τοσο παγκοσμιο οπως ο θανατος , δεν μπορει να ειναι κακο . Εγω πιστευω στην μεταθανατια ζωη , αλλα δεν βιαζομαι καθοοοοοοοοολου να μεταβω στην αλλη οχθη .

++++++++++++++

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Τους τα λεω και εγω αλλα δεν με ακουνε καθολου, κλεινουν επιδεικτικα τα ωτα τους...Να ας πουμε ο φιλος μου ο αλεξαντρος με λεει συνεχεια "κασσανδρα" για τις δηλωσεις μου

Κι εγώ ως Κασσάνδρα, 47 χρόνια μετά τη γέννησή μου μπορώ να πω "μετα βεβαιότητος" πως ο άνθρωπος είναι μιά τραγική ύπαρξη.
Όμως, στα 17 σου έχεις όνειρα. Έχεις πολλά να δεις και να κάνεις και να μάθεις. Από την τέχνη, από τα ταξίδια, από τις φιλίες, από τις σχέσεις. Υπάρχουν ένα σωρό συναρπαστικα πράγματα στη ζωή. Γιατί δεν το σκέφτεσαι κι αυτό;

[Guest17012017]

Και οχι μονο αγαπητη ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, και οχι μονο απλως τραγικη υπαρξη!! Αλλα τωρα με αυτα που μου θετεις ανοιγεις πολυ μεγαλο θεμα, εχω φαει πολλες απογοητευσεις και κυριως μιζεριες στην ζωη μου και πλεον δυσκολα σκεφτομαι θετικα, να σε αλλο τοπικ λεω οτι με το ζορι μπορω οχι να γελασω εστω να χαμογελασω, σκετη μιζερια, μουχλα ψυχικα...Μακαρι ομως να μπορεσουν να αλλαξουν τα πραγματα, τι να πω και εγω! Συνηθως βεβαια τα καλα εργα φαινονται απο την αρχη τους περιπου το αν θα ειναι ωραια, ενδιαφεροντα κλπ αλλα ποτε δεν ξερεις...

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Συνηθως βεβαια τα καλα εργα φαινονται απο την αρχη τους περιπου το αν θα ειναι ωραια, ενδιαφεροντα κλπ αλλα ποτε δεν ξερεις...[/QUOTE]
"Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" είναι ακόμη ένας μύθος. Εγώ που είχα όλες τις καλές προυποθέσεις να ευτυχίσω, (ή έτσι νόμιζα) όλα μου ήρθαν ανάποδα (ή τα σκάτωσα και από μόνη μου). Έχω όμως φίλη που ξεκίνησε μίζερα η ζωή της και σταδιακά έφτιαξε και τώρα είναι χαρούμενη. Εντάξει, τα προβλήματα πάντα υπάρχουν, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι εξ αρχής ένα πρόβλημα γιατί από την αρχή της ζωής του είναι δέσμιος της ανάγκης και του φόβου. Και όσο περισσότερο είμαστε δεμένοι με την ανάγκη και τον φόβο τόσο λιγότερο ελεύθεροι είμαστε να αναπτυχθούμε, να δημιουργήσουμε και να αγαπήσουμε.
Προσωπικά, η ζωή μου επεφύλασσε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις, όμως ξέρεις, μέσα από αυτά έμαθα πολλά νομίζω και αυτό είναι ανεκτίμητο. Την γνώση αυτή δεν θα την είχα αν δεν περνούσα από τα σκοτεινά μονοπάτια της θλίψης και της απαγοήτευσης.. Θα είχα μια ψεύτικη εικόνα για τη ζωή και τους ανθρώπους.
Και είναι πολύ παράξενο αλλά από μικρή αυτό που ήθελα στη ζωή μου ήταν να γνωρίσω την ουσία και την αλήθεια των πραγμάτων! Νομίζω οτι τώρα είμαι σε έναν καλό, επώδυνο δρόμο (έτσι νομίζω δηλαδή). Κάποια στιγμή, πριν 3 χρόνια περίπου είχα σκεφτεί να αυτοκτονήσω γιατί δεν
αντεχα άλλο. Σήμερα, σκέφτομαι πόσα ενδιαφέροντα πράγματα δεν θα είχα μάθει για τη ζωή αν το είχα κάνει αυτό. Μέσα στα τελευταία 10 χρόνια των απανωτών ατυχιών, θλίψεων, απαγοητεύσεων, έμαθα όσα δεν ήξερα 37 ολόκληρα χρόνια!
Ειλικρινά, πιστεύω τελικά οτι η ζωή κάτι έχει να πει στον καθένα μας, κάτι να μας μάθει.
.