Δεν μπορω πια

[stefamw]

Σπανια ξεκιναω θεματα σε forum αλλα νιωθω πως πνιγομαι πλεον και εχω φτασει στην απολυτη απογνωση. Δεν μπορω πλεον να σταματησω τα δακρυα που τρεχουν οποτε βρισκομαι μονος στο σπιτι και φοροντας μια μασκα οτι ολα ειναι ενταξει οσο ειμαι με κοσμο ή με την οικογενεια μου. Ημουν απο παντα επιρρεπης στην καταθλιψη με μικροεπεισοδια που μπορει να κρατουσαν 1-2 μερες. Αιτια η κοινωνικη φοβια ή ισως και αποφευκτικη διαταραχη με κρισεις πανικου και γενικευμενο αγχος. Σημειωτεον εδω οτι κατα τα σχολικα μου χρονια ημουν συνεχως θυμα λεκτικης και σωματικης επιθεσης λογω ξενου επιθετου και επειδη δεν μ'αρεσε το ποδοσφαιρο οπως επισης ημουν και το παιδι των μετακομισεων λογω δουλειας του πατερα μου, κατι που πιστευω οτι επαιξε σπουδαιοτατο ρολο στο να μου καταστρεψει ολοκληρωτικα τη μετεπειτα ζωη μου και να εμφανιστει η φοβια.

Αρχικα να αναφερω πως ειμαι σχεδον 24 και ακομα δεν εχω κανει σχεση, δεν εχω βγει ποτε με καμια, δεν εχω φιλησει ποτε καμια. Καπως ετσι ξεκινησε αυτος ο γολγοθας τις τελευταιες 4 μερες.
Μου στελνει κοπελα στο FB συνεχως μυνηματα επιδιωκοντας γνωριμια. Για να μην πολυλογω, αποφασιζω να βγω μαζι της χωρις καμια προσδοκια οτι θα γινει κατι, εχοντας παρει 2,5mg Clonotril για το αγχος. Δεν εγινε τιποτα στο ραντεβου εκτος απο συζητηση σε φιλικο επιπεδο. Επιστρεφοντας σπιτι μου στελνει μυνημα και μου λεει πως της αρεσα παρα πολυ και ηθελε να με φιλησει κ το θελει την επομενη φορα που θα ξαναβγουμε. Μην εχοντας καμια εμπειρια και πιστευοντας πως απλα δεν θα ξαναεπικοινωνουσε μαζι μου, εμεινα εκπληκτος. Απο εκεινη τη στιγμη και μετα αρχισα να κομπλαρω ασχημα και να αγχωνομαι σε σημειο που να παιρνω βαθιες ανασες και να μη μου φτανει ο αερας. Αρχισα να παθαινω κρισεις πανικου πλεον και απο το γενικευμενο αγχος.

Σταματησα να της στελνω μυνηματα στο FB (μονο απο κει επικοινωνουσαμε) και μπηκα στο τρυπακι των ηρεμιστικων. Ζαναξ, centrac, Clonotril, Tavor οτι ειχα και δεν ειχα αρχισα να κανω καταχρηση με το που ενιωθα να περναει η δραση να συνεχιζω να παιρνω για να μη νιωθω τιποτα. Η σκεψη και μονο να της στειλω μυνημα για να βγουμε με εστειλε στο να πινω μπυρες με 2 centrac των 20mg μιας και κρατανε περισσοτερο σε σχεση με τις υπολοιπες βενζοδιαζεπινες. 4η μερα σημερα και καμια επικοινωνια. Μου εστελνε συνεχως μυνηματα ποσο τρελαμενη ειναι μαζι μου κτλ κτλ. Πλεον ανεβαζει στον τοιχο της φωτογραφιες του τυπου "επειδη σε επρηξα με το ενδιαφερον μου, τωρα σου χαριζω την αδιαφορια μου" και οπως ειναι λογικο δεν στελνει πια. Νιωθω ασχημα γιαυτην που βγηκα εξαρχης μαζι της και δεν της ειχα πει απλα οτι εχω σχεση και καλα για να ληξει εκει το θεμα και να μη γνωριζομασταν ποτε. Δεν το αξιζε.

Το προβλημα μου ειναι πως φοβαμαι την επαφη με τον κοσμο, φοβαμαι οσο τιποτα αλλο στον κοσμο να κανω σχεση, χωρις ηρεμιστικα δεν λειτουργω, τρεμουν τα χερια, κοκκινιζω, δυσκολευομαι να μιλησω σωστα κ.ο.κ.
Δεν μπορω πλεον να ευχαριστηθω τιποτα, με το ζορι πλεον αρθρωνω λεξεις με οποιον τυχει να μιλησω και προσπαθω να φαω με το ζορι γιατι εχω χασει την ορεξη εδω και 2 μερες. Βγηκα μια τεραστια βολτα 40 χιλιομετρων με το ποδηλατο (κατι το οποιο λατρευα να κανω) μηπως και νιωσω καλυτερα αλλα δεν. Δεν ειναι οτι συνειδητα αποφασισα να κοψω καθε σχεση με την κοπελα επειδη νιωθω ανικανος και ειμαι "κοινωνικα καθυστερημενος", αλλα πλεον αρχισα να συνειδητοποιω πως ειμαι τελειωμενος σ'αυτη τη ζωη. Δεν ευχαριστιεμαι τις ανθρωπινες σχεσεις, θελω να περναω χρονο μονο με τον εαυτο μου γιατι δεν νιωθω ανετα με τον κοσμο. Με αγχωνει ο κοσμος...με τρομαζει...Ο ψυχιατρος μου λεει βουτα στον κοσμο, βουτα σε αυτο που σε αγχωνει. Δεν βλεπω καμια βελτιωση. Πλεον θελω να μιλησω και απλα καθομαι μουγκος γιατι φοβαμαι να μιλησω.

Κλαιω συνεχως και δεν μπορω να το ελεγξω. Νομιζω πως καποια στιγμη θα τελειωσουν τα δακρυα αλλα νιωθω συνεχως τα δακρυα που πρεπει να βγουν.
Δεν μπορω πλεον να κοιμηθω χωρις ζαναξ και περιφερομαι περα δωθε παρακαλωντας το θεο να μου στειλει καρκινο να τελειωνω. Παρακαλαω να κοιμηθω και να μην ξαναξυπνησω. Να βγω εξω στο δρομο και να με χτυπησει αυτοκινητο για να σταματησει ο πονος. Δεν εχω δικαιωμα σε σχεση, μου δωθηκε μια ευκαιρια και την κατεστρεψα καλως ή κακως, δεν εχω δικαιωμα να ευχαριστηθω παρεα με φιλους και να διασκεδασω με ανθρωπους, δεν μπορω να βρω δουλεια γιατι μια παρατηρηση απο το αφεντικο μου μπορει να με κανει να το σκεφτομαι για μερες και να νιωθω ενα μηδεν.

Πηγαινω σε ψυχιατρο μονο και μονο για να παρω χαρτι για να αποφυγω το στρατο, κατι το οποιο θα με κατεστρεφε οριστικα. Αρνουμαι να παρω SSRI που προτεινει γιατι ξερω οτι οταν πλεον θα σταματησουν να δουλευουν δεν θα το αντεξω να συνεχισω. Δεν θελω συμπτωματικη θεραπεια. Δεν ξερω τι να κανω, δεν βρισκω σε τιποτα ευχαριστηση πια.

[aggelos11]

Καλημερα φιλε.Αποφασισα να το παρω σερι σημερα κι ελιωσα στο forum πεφτοντας ετσι πανω στο θεμα σου.Πρωτα απο ολα αν δεν εχεις κανει ψυχοθεραπεια να κανεις οπωσδηποτε.Κι τα αγχολυτικα ειναι καλα και απαραιτητα αλλα απλα ανακουφιζουν τα συμπτωματα κι συχνα εχουν κι την δυσαρεστη παρενεργεια οτι χαλανε την ποιοτητα της σκεψης σου.Με την ψυχοθεραπεια θα χτυπησεις το προβλημα στην ριζα του.Δευτερον,προσπαθησε να αντιμετωπισεις τους φοβους σου μεθοδικα,με υπομονη,εναν εναν την φορα.Δυστυχως ειναι τετοια η φυση των ψυχολογικων θεματων που μπορουν να σε βασανιζουν για χρονια κι απαιτουν σταδιακη αργη και αδιακοπη αντιμετωπιση.Τριτον,ειτε το θελουμε ειτε οχι πρεπει να ειμαστε δυνατοι απεναντι στην ασθενεια κι να της δειχνουμε τα δοντια μας.Οσο την αφηνουμε να μας τρομοκρατει τοσο πιο πολυ πατημα θα βρισκει.Αν κατσεις σε μια γωνια και περιμενεις απλα να περασει μονη της, ειναι πολυ πιθανο να μην περασει ποτε.Πρεπει να εισαι γενναιος απεναντι στην ασθενεια ωστε να επιτυγχανεις τις μικρουλες επιτυχιες που θα οδηγησουν στην νικη σε βαρος της.Μια πρωτη νικη θα ειναι με το που περασει καπως η ωρα,να στειλεις μηνυμα στην κοπελα.Αν χρειαστει εξηγησε της τον λογο που δεν της εστελνες χωρις να μπεις σε πολλες λεπτομερειες σχετικα με αυτο που εχεις.Μονο να κερδισεις μπορεις απο ολο αυτο.

[Deleted240217a]

Stefamw, καταρχάς γιατί λες ότι η κοπέλα δεν άξιζε; Εγώ πιστεύω ότι άξιζε και παραάξιζε........Δεύτερον, πολλά από αυτά που έχεις, όπως το ότι σε τρομάζει ο κόσμος, να μην ευχαριστιέσαι τίποτα κτλ τα 'χω κι εγώ και σίγουρα είναι πολύ άσχημα.......Αλλά αντί να θέλεις να πεθάνεις, θα σου πρότεινα να πάρεις φάρμακα............Αντί να σκέφτεσαι πότε θα σταματήσεις να τα παίρνεις και ότι θα επανέλθουν τα συμπτώματα σκέψου ότι μπορεί να τα παίρνεις ακόμα και για μια ζωή αν χρειαστεί αρκεί να είσαι καλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη θέλεις να θεραπευτείς και να ζεις έτσι........Τα ηρεμιστικά-αγχολυτικά δεν βοηθάνε, πίστεψέ με όταν έχεις κατάθλιψη.......

[Deleted-member-220416]

Stefamw, καταρχάς γιατί λες ότι η κοπέλα δεν άξιζε; Εγώ πιστεύω ότι άξιζε και παραάξιζε........Δεύτερον, πολλά από αυτά που έχεις, όπως το ότι σε τρομάζει ο κόσμος, να μην ευχαριστιέσαι τίποτα κτλ τα 'χω κι εγώ και σίγουρα είναι πολύ άσχημα.......Αλλά αντί να θέλεις να πεθάνεις, θα σου πρότεινα να πάρεις φάρμακα............Αντί να σκέφτεσαι πότε θα σταματήσεις να τα παίρνεις και ότι θα επανέλθουν τα συμπτώματα σκέψου ότι μπορεί να τα παίρνεις ακόμα και για μια ζωή αν χρειαστεί αρκεί να είσαι καλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη θέλεις να θεραπευτείς και να ζεις έτσι........Τα ηρεμιστικά-αγχολυτικά δεν βοηθάνε, πίστεψέ με όταν έχεις κατάθλιψη.......

Δεν ''της'' άξιξε εννοεί ο φίλος μας.ΌΤι δε της φέρθηκε σωστά δηλάδη.Έχει ενοχές επειδή δεν μπορεί να της πει την αλήθεια .Εγώ αυτό κατάλαβα....

[Deleted240217a]

Δεν ''της'' άξιξε εννοεί ο φίλος μας.ΌΤι δε της φέρθηκε σωστά δηλάδη.Έχει ενοχές επειδή δεν μπορεί να της πει την αλήθεια .Εγώ αυτό κατάλαβα....

Ναι, το σκέφτηκα και αυτό αλλά σίγουρα αυτό εννοεί; Γιατί έτσι όπως το έχει γράψει είναι σαν να λέει το αντίθετο. Πάντως, ομολογώ ότι νόμιζα εγώ ότι έχω κατάθλιψη, και όντως έχω κανα δυο στοιχεία κοινά με το παιδί, αλλά καμία σχέση τελικά.......Διάβασα αυτό όπως επίσης και ένα άλλο θέμα που απάντησα και έπεσα ψυχολογικά που υπάρχουν άτομα που είναι τόσο χάλια, ρε παιδιά γιατί δεν παίρνετε φάρμακα να συνέλθετε, σας αρέσει να υποφέρετε; Και να σας αρέσει δεν είναι φυσιολογικό! Επιπλέον να πω πάνω στην πρώτη απάντηση του φίλου μας aggelos11, ότι η ψυχοθεραπεία εμένα δεν με βοήθησε και με έκανε χειρότερα, πρέπει να βρεις σωστό θεραπευτή αλλιώς καλύτερα να μην την κάνεις καθόλου!

[Guest17012017]

Διάβασα αυτό όπως επίσης και ένα άλλο θέμα που απάντησα και έπεσα ψυχολογικά που υπάρχουν άτομα που είναι τόσο χάλια, ρε παιδιά γιατί δεν παίρνετε φάρμακα να συνέλθετε, σας αρέσει να υποφέρετε; Και να σας αρέσει δεν είναι φυσιολογικό! Επιπλέον να πω πάνω στην πρώτη απάντηση του φίλου μας aggelos11, ότι η ψυχοθεραπεία εμένα δεν με βοήθησε και με έκανε χειρότερα, πρέπει να βρεις σωστό θεραπευτή αλλιώς καλύτερα να μην την κάνεις καθόλου!

Όχι, απλώς ίσως μερικοι φοβομαστε τις συνεπειες που θα εχουν τα κωλοφαρμακα στον οργανισμο μας(πχ να γινουμε σαν ενα κουφαρι ή να παρουμε πολλα κιλα κλπ) και στο τελος να εξαρτηθουμε κιολας απο αυτα και να μην μπορουμε να ζησουμε με τις δικες μας δυναμεις, οπως και να το κανουμε δεν ειναι καραμελες για τον βηχα...Τους ψυχολογους και τους ψυχοθεραπευτες, τα coaching και δεν ξερω εγω τι αλλο, ουτε που τα εμπιστευομαι και δεν θελω να τα δοκιμασω, τα ιδια πανω κατω λενε σε ολους σαν παπαγαλακια...

[Guest17012017]

Παντως εχω και εγω τα ιδια με το θεματοθετη και χειροτερα και τα εχω γραψει ηδη αυτα, εδω οταν ερχονται τα γενεθλια μου που ειναι για εμενα η χειροτερη ημερα του χρονου ευχομαι απο μεσα μου να με πατησει την επομένη κανα αμαξι στον δρομο και να ψωφησω μονομιας, πλεον μετα απο τοσα χρονια αδικιας, ζηλειας, απογοητευσης, κλαματος δεν νιωθω καμια κοινωνικη ντροπη, στρες κλπ με τον κοσμο, νιωθω μισος και ακομη χειροτερα...

[Anakin]

Στειλε της μηνυμα τωρα αν γινεται και πες της οτι κι εσυ θες πολυ να την φιλησεις, σκεφτεσαι οτι μπορει να μην παει καλα και φοβασαι σε καταλαβαινω, ειμαι αντικοινωνικο ατομο κι εγω οπως κι εσυ αλλα σε μικροτερο βαθμο, στειλε της, αν κατσεις ετσι θα συνεχισεις να εισαι 24 χρονων χωρις να εχεις κανει τιποτα αν βγεις ομως οχι και τωρα σου παρουσιαστηκε μια ευκαιρια για να μην εισαι μονος σου, ακομα και αν στο τελος δεν παει καλα δεν πειραζει γιατι εχει περισσοτερα καλα η ιστορια, εκανες το επομενο βημα στο προβλημα σου, αν τωρα σε αγχωνει το γεγονος οτι δεν εχεις ξαναφιλησει ψαχτο στο google για να εισαι πιο σιγουρος οταν θα το κανεις και να εχεις λιγοτερο αγχος, το τελευταιο αν δεν θες μην το κανεις το ειπα σε περιπτωση που σε αγχωνει αυτο.

[Deleted240217a]

Όχι, απλώς ίσως μερικοι φοβομαστε τις συνεπειες που θα εχουν τα κωλοφαρμακα στον οργανισμο μας(πχ να γινουμε σαν ενα κουφαρι ή να παρουμε πολλα κιλα κλπ) και στο τελος να εξαρτηθουμε κιολας απο αυτα και να μην μπορουμε να ζησουμε με τις δικες μας δυναμεις, οπως και να το κανουμε δεν ειναι καραμελες για τον βηχα...Τους ψυχολογους και τους ψυχοθεραπευτες, τα coaching και δεν ξερω εγω τι αλλο, ουτε που τα εμπιστευομαι και δεν θελω να τα δοκιμασω, τα ιδια πανω κατω λενε σε ολους σαν παπαγαλακια...

Περαστικέ λες βλακείες!!!!!!!!!!!!! Τα φάρμακα μόνο καλό θα σου κάνουν, από το να θες να αυτοκτονήσεις πολύ καλύτεραααα. Ούτε κιλά θα πάρεις αν πάρεις τα κατάλληλα (Ladose, Wellbutrin) ούτε είναι εξαρτησιογόνα τα αντικαταθλιπτικάαα. Τα ηρεμιστικά είναι. Αν πάρεις μετά θα νιώθεις τόσο καλά που δεν θα θες να σταματήσεις να τα παίρνεις, ή αν τα σταματήσεις με τη βοήθεια του γιατρού και ξαναπάθεις κατάθλιψη θα τα ζητάς από μόνος σου όχι επειδή είναι εξαρτησιογόνα αλλά επειδή σε βοήθησαν πραγματικά. Η κατάθλιψη είναι νόσος και αντιμετωπίζεται με φάρμακα πως να το κάνουμε δηλαδή. Είναι σαν τα παραπάνω κιλά, χωρίς δίαιτα δεν φεύγουνε τα ρημάδια, έτσι και η κατάθλιψη..........

[stefamw]

Ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια, καταρχην να διευκρινισω το "η κοπελα δεν αξιζει", εννοω οτι εγω δεν αξιζα για την κοπελα, ενω ειναι εξαιρετικα εμφανισιμη και ελκυστικη θα μπορουσε να εχει τον οποιοδηποτε παρ'ολα αυτα επελεξε εμενεα. Οσον αφορα την συμπεριφορικη θεραπεια, μου ειχε κλεισει ο ψυχιατρος ραντεβου με ψυχολογο αλλα δεν πηγα. Ειναι το κοινωνικο αγχος τωρα που θα πρεπει να μιλησω και με την ψυχολογο ?
Αλλωστε δεν πιστευω οτι θα βοηθηθω. Η κοινωνικη φοβια εχει σχεση με την απελευθερωση ντοπαμινης στον εγκεφαλο και τους νευρωνες που ειναι υπευθυνοι για τη μεταφορα της ή κατι τετοιο τελος παντων (δεν το πολυκαταλαβα πως δουλευει αλλα αυτο ειναι το ζουμι) αρα καταληγουμε στο συμπερασμα οτι ειναι κατι οπως η καταθλιψη και η σχεση της με τη σεροτονινη.
Στην τελικη τι να με κανει η ψυχολογος στο θεμα των σχεσεων ? Να μου διδαξει πως να φιλαω και πως να κραταω μια γυναικα ? Δεν ξερω ουτε πως να αγγιξω μια γυναικα, εχω δει απειρα βιντεο με μαθηματα φιλιου παρ'ολα αυτα ακομα μου φαινεται πυρηνικη επιστημη.
Στο θεμα των SSRI το εχω ψαξει αρκετα και ειναι δρομος χωρις επιστροφη. Τα SSRI δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μια χημικη σταδιακη λοβοτομη. Τηγανιζει κυριολεκτικα κυτταρα στον εμπροσθιο λοβο του εγκεφαλου που σχετιζεται με το συναισθημα (αναζητηστε SSRI fry brain στο google) και διαβαστε παρομοιες ιστοριες. Ατομα που τα χρησιμοποιουσαν χρονια και τα σταματησαν πλεον δεν νιωθουν τιποτα, λενε πως νιωθω ενα κενο, δε νιωθω ουτε χαρα ουτε λυπη.
Χρησιμοποιω τα ζαναξ οταν με πιανουν ασχημα δακρυα και σκεψεις αυτοκτονιας γιατι εχει μια μικρη αμεση αντικαταθλιπτικη δραση και μετα πεφτω για υπνο.

@Anakin οσο για το μυνημα που ειπες το προσπαθησα αυτες της μερας, απλα εγραφα πολλα και διαφορα μυνηματα και το δαχτυλο μου δεν πηγαινε με τιποτα στο enter για αποστολη. Ηταν λες και εμενε ενα κουμπι για να βομβαρδισω ολοκληρη πολη. Ξερω ποσο διαολομενα ειναι τα ηρεμιστικα και πως η διακοπη του ζαναξ ειναι χειροτερη και απο την ηρωινη. Αν θα βγαινουμε καθε μερα τι θα κανω ? Ειτε καποια στιγμη τα κοβω και καθομαι σπιτι μεχρι να περασει ο εφιαλτης των παρενεργειων (αρα της λεω τελειωσαμε για προσωπικους λογους) ή τα συνεχιζω για πολυ καιρο οσο κρατησει η σχεση και μετα κινδυνευω απο θανατηφορα επιληπτικη κριση λογω διακοπης.
Τα Clonotril ηταν τα μονο που με βοηθουσαν με το αγχος με μεγαλη διαρκεια και χωρις σχεδον καμια παρενεργεια (το πολυ πολυ να ειμαι λιγο πιο ευερεθιστος τις επομενες 1-2 μερες) σε αντιθεση με το ζαναξ που με κανει παρανοικο και μπορει να με κανει να μην μπορω να κοιμηθω για μερες μετα.
Το Clonotril (επισημα αντιεπιλιπτικο) αποσυρεται πλεον.

[Deleted240217a]

Άστο άμα είναι να την πληγώσεις την κοπέλα μην κάνεις τίποτα. Βασικά αυτά για τα φάρμακα δεν τα 'ξερα, κρίμα πολύ, εγώ θα πάρω για ένα διάστημα και μετά θα τα σταματήσω....

[LaZerBeam]

Λοιπον, αν και δεν ειμαι ειδικος θα σου πω την προσωπική μου εμπειρια με το αγχος και τους ψυχολογους κλπ...
Ειχα και εγω πολυ αγχος αλλα το ξεπερασα με εναν τροπο που οι περισσοτεροι που με ηξεραν διαφωνουν. Συνηθως ολοι λενε να αντιμετωπιζουμε το προβλημα καταματα κλπ...Ειναι καλο που επισκεπτεσαι εναν ειδικο, αλλα δεν ειναι αναγκη να κανουμε κατι εαν νιωθουμε οτι δεν βοηθαει.

Εαν σε αγχωνει τοσο πολυ να βγαινεις εξω και εαν πιεζεσαι να επικοινωνεις με κοσμο, απλα σταματα να το κανεις. Κατσε σπιτι, η σε οποιοδηποτε αλλο μερος νιωθεις το λιγοτερο αγχος. Ειναι πολυ ασχημο να νιωθεις ετσι και απο πανω να νιωθεις και το αγχος οτι πρεπει να αντιμετωπισεις τις φοβιες σου. Αυτα σου δημιουργουν ακομα πιο μεγαλο αγχος απο οτι εχεις ηδη, και σε οδηγουν σε κατασταση πανικου. Τι μπορεις να καταφερεις οταν βρισκεσαι συνεχως σε πανικο? Κατα την γνωμη μου τιποτα. Οποτε πρεπει πρωτα να δουλεψεις στο αγχος σου και να μην σκεφτεσαι αλλους εξωτερικους παραγοντες, οπως πχ το οτι πρεπει να αντιμετωπισεις καταματα την φοβια για τον κοσμο.

Κατα την γνωμη μου, προσπαθησε να μειωσεις οσο το δυνατον περισσοτερο τους παραγοντες που σε κανουν να νιωθεις αγχος. Δεν ειναι κακο να μενεις σπιτι εαν ξερεις οτι θα νιωσεις αγχος εαν βγεις.
Το πιο συμαντικο, προσπαθησε με τον ψυχολογο να εντωπισεις τον πραγματικο λογο για τον οποιο φοβασαι τον κοσμο. Ισως εχεις μια τραυματικη εμπειρια/ες που σου δημιουργησαν την φοβια. Παντα υπαρχει μια ριζα, προσπαθησε να την συνειδητοποιήσεις. Βρισκονται μεσα στον υποσυνείδητο, εαν οχι στο συνειδητό.
Μην νιωθεις τυψεις για αυτο που συνέβει με την κοπελα. Δεν ξερει τους λογους που ισως συμπεριφερεσαι ετσι. Απλα μην φορτωνεις το φταιξιμο στον εαυτο σου. Δεν χρωστας τιποτα σε κανεναν επειδη νιωθεις ετσι. Εαν νομιζεις οτι θα σου κανει καλο προσπαθησε να της μιλησεις. Πες μονο αυτο που σε κανει να νιωθεις καλυτερα, δεν ειναι αναγκη να αποκαλυψεις κατι που δεν αισθανεσαι ανετα να ξερει. Εαν απο την αλλη δεν νιωθεις καλα, μην της μιλας. Καποια στιγμη θα το ξεχασει, και εχετε βγει μονο μια φορα οποτε δεν θα ειναι τοσο δυσκολο. Απο την αλλη θυμήσου οτι και αυτη ηθελε να βρεθειτε και δεν την υποχρεωσε κανεις να βγει μαζι σου.

Ειναι πολυ καλο που κλαις και ξεσπας. Μην νιωθεις ασχημα και τυψεις γι αυτο. Εγω θα σου ελεγα να κλαις οσο θες. ισως, επισης, εκεινη την στιγμη που κλαις να σου ερχονται και καποιοι λογοι που νιωθεις ετσι, τους οπους δεν σκεφτεσαι οταν δεν κλαις. Μπορεις να τους γραφεις σε ενα χαρτι και μετα να τους συζητας με τον ψυχολογο σου. Επισης εκτος απο χαπια θα μπορουσες να δοκιμασεις (χωρις να κοψεις τα χαπια) και εναλλακτικές λυσεις για το αγχος.
Εγω επινα τσαι, οπως χαμομηλι. το ξερω οτι δεν βοηθανε οσο τα χαπια, αλλα μην υποτιμας το φαινομενο Πλασιμπο. Το αγχος ξεκιναει απο το μυαλο, και αμα πιστεψεις οτι κανεις κατι που σε βοηθαει, μπορει να λειτουργησει.

[stefamw]

Lazerbeam αν και εχω παρεα, τον πιο πολυ χρονο τον ξοδευω σε ατομικες δραστηριοτητες για να φορτισω τις μπαταριες μου. Εχω γινει απο τους δυνατους solo ορειβατες γιαυτο το λογο. Περναω πολυ χρονο ανεβαινοντας στον ολybo και στις κορυφες του, μονος κανοντας μπορει και 10ωρες πορειες μεσα σε δαση χωρις να συναντησω κανενα. Αρκετα επικινδυνο απο τη μια λογω πανιδας και ατυχηματων, αλλα νιωθω πολυ ομορφα στη φυση χωρις να υπαρχει κανενας διπλα μου. Εχω τη δυνατοτητα να παω και με ομαδες γιατι εχω κανει σχεσεις με αλλους του "αθληματος" ωστοσο ομως θελω να το κανω μονος γιατι δεν με ευχαριστει τιποτα περισσοτερο στη ζωη απ το να καθομαι μονος στην κορυφη της Ελλαδας το απογευμα και να αγναντευω την βορεια Ελλαδα πανω απ τα συννεφα. Ειναι το μονο πραγμαει που με ευχαριστει κ με κραταει στα λογικα μου για την ωρα. Οπως επισης και τα ατελειωτα χιλιομετρα με το ποδηλατο στους δρομους προσπαθωντας να ξεχαστω.
Κλεινοντας την παρενθεση, κλαιγοντας νιωθω πως φευγει ενα βαρος καθε φορα απο πανω μου. Οταν με ξαναπιανει ομως μετα, νιωθω πως θα ειναι ετσι για παντα και καθομαι και παρακαλαω να μην ξαναξυπνησω. Πιστευω πως ζω κυριολεκτικα μια κολαση, και πληρωνω για αμαρτιες που εκανα σε αλλη ζωη.
Για την φοβια που αντιμετωπιζω ειχα μιλησει σε μια φιλη μου αλλα δεν φαινεται να καταλαβε και πολλα πραγματα. Η κοπελα με την οποια ηταν να γινει κατι ειναι 17 χρονων, και σιγουρα δεν υπηρχε περιπτωση να της πω τι συμβαινει κ να καταλαβει τι περναω ενα ανηλικο και με κινδυνο να με κανει ρεζιλι σε ολη μου την παρεα μην πω και για την τοπικη κοινωνια, γιατι χωριο ειμαστε πως να το κανουμε.

[LaZerBeam]

Εαν ειναι 17 τοτε καλυτερα να μην πεις τους πραγματικους λογους. Βρες μια δικιολογια, δεν ειναι κακο. Δεν ειχα διαβασει τα σχολια, αλλα τωρα βλεπω οτι λες πως δεν θες να πας σε ψυχολογο. Κατα την γνωμη μου, εαν και ειμαι κατα της αποψης να πιεζεσαι οπως ειπα και πιο πανω, ο ψυχολογος ειναι ενα πολυ σημαντικο κομματι στο να βοηθηθεις. Και 8α πρεπει να κανεις προσπαθεια να πας. Εαν δεν αισθανεσαι καλα που ειναι γυναικα κλεισε ραντεβου με εναν αντρα ψυχολογο. Πρεπει να εντοπίσεις την ριζα που σου δημιουργει κοινωνικη φοβια. Ετσι μονο θα μπορεσεις να το ξεπερασεις.
Συνεχισε να κανεις αυτες τις δραστηριοτητες, ειναι πολυ καλο. Και εαν αισθανεσαι ετσι μετα που κλαις, ειναι φυσιολογικο. Για να γραφεις την ιστορια σου εδω στο φορουμ, σημαινει οτι θες να το ξεπερασεις, και αυτο ειναι ενα καλο κινητρο να σκεφτεσαι οταν κομπλαρεις να πας σε ψυχολογο.

[stefamw]

Ισως παω καποια στιγμη, λεφτα για ιδιωτικο δεν εχω και στο ΚΨΥ της περιοχης μου υπαρχουν μονο γυναικες ψυχολογοι.
Παντως θα ηθελα να αναφερω και ενα αστειο παραδειγμα για τους computer freak το forum που καταλαβαινουν, οι σχεσεις για μενα ειναι σα να βαζεις την πιο ακριβη καρτα γραφικων στον υπολογιστη, χωρις να υπαρχουν drivers για την καρτα. Οσο καλα και να μαι εσωτερικα και εξωτερικα, δυστυχως νιωθω πως δεν ειμαι προγραμματισμενος για σχεση. Νιωθω πως ειμαι ακομα 8 χρονων σαυτο το επιπεδο.
Σημερα νιωθω καπως καλυτερα, οχι οτι ειμαι οκ, απλα το κλαμα δεν μου βγαινει σημερα. Ηπια χθες φασκομηλο το οποιο βοηθαει αρκετα με την καταθλιψη, αλλα εμπειρικα εχει διαρκεια 48 ωρες μονο. Μετα τα συμπτωματα επιστρεφουν.