σκορπιες σκεψεις

[Guest17012017]

Απο την ηλικια των 5-6 χρονών, ίσως και πρωτύτερα, έχω συνέχεια τις εξής σκέψεις οι οποίες χρόνο με τον χρόνο γίνονται ισχυρότερες και πιο καλα θεμελιωμενες με βαση τα όσα βιώνω και αντιλαμβανομαι για τον κόσμο μας...Κάθε χρόνο αντιλαμβάνομαι ότι εγώ απο την ηλικία των 5 χρόνων είχα δώσει απαντήσεις σε οριακά ερωτήματα που οι ενηλικες ουτε κατα διανια μπορούν έστω και να αντιληφθουν, ποσο μαλλον να μου δωσουν μια πειστικη απαντηση...Αυτές είναι οι βασικές σκέψεις που κάνω απο τότε που με θυμάμαι και που ποτέ δεν έχουν καταρριφθει...

- Σιχαίνομαι την έννοια τη ζωής! Αυτός είναι και ο μοναδικος λογος που δεν θα ήθελα να γίνω γιατρός...Προτιμώ να βλέπω ανθρώπους που πεθαίνουν και υποφέρουν παρα να βλεπω ανθρωπους που γλεντανε και διασκεδαζουν! Θεωρω ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι το οδυνηρό αλλά ίσα ίσα που αν ξέραμε το τι επακολουθει μετα τον θανατο θα αυτοκτουσαμε όλοι σχεδον ομαδικως...Μισώ την γαμημενη ζωη και την νιωθω σαν μια απλή αρρώστεια, σαν μια γελοια καταρα σαν αυτή που έφαγε ο Οιδίποδας στα μουτρα και δεν μπορουσε να γλυτωσει...

- Ηδονίζομαι απίστευτα πολύ όταν σκέφτομαι τον ακαριαίο, ανώδυνο θάνατο...Θα ήθελα πολύ να ζήσω έναν αυτοπυροβολισμό στον κεφάλι ή να πέσω απο κάποιο ψηλό κτηρίο ή να πατήσει κάποιο τρένο στις ράγες του ή να συμβεί καμια έκρηξη ή να γίνει κανας σεισμος και να πεσει το ταβανι επανω στο κεφάλι μου κοκ...Ηδονιζομαι στην σκεψη ότι ενω απο την μια στιγμη υπαρχω και αναπνέω και σκέφτομαι και αίσθανομαι ξαφνικά με τον ακαριαιο θανατο μέσα σε λιγοτερο απο μια στιγμη θα σβηστεί ολοκληρωτικα αυτη μου η ύπαρξη και καθε βασανο και δυστηχια που υπαρχει στο μυαλο μου...

-Σιχαίνομαι το ανθρώπινο είδος! Απο μικρός είχα την εξης σκεψη στο μυαλό μου...Ένας πρωτόγονος μπαμπουίνος που έμαθε να περπαταει στα δυο του πόδια και να μιλάει διαλέκτους και πλέον έχει θεοποιήσει τον εαυτό του...Κάθε φορα που βλεπω εναν ανθρωπο βλεπω απλα ενα πιθηκοειδες που νομιζει ότι καποιος θεουλης τον εχει και στο κεντρο του συμπαντος...

-Οι άνθρωποι είναι μαλακες! Άντι να ζήσουμε την ζωή μας ήρεμα και ευτηχισμενα όσο το δυνατόν περισσοτερο χαντακωνομαστε για τα κωλολεφτα(που ειναι και αυτα μια εφευρεση), χαραμιζουμε την ζωη μας σε εργασιες που κατα πασα πιθανοτητα δεν ηταν ποτέ το όνειρο μας, ότι όνειρα εχουμε στην παιδικη και εφηβικη ηλικιας απλα δεν θα πραγματοποιηθει γιατι δεν εχουμε τα απσιτουμενα λεφτά, καταστρέφουμε το φυσικο περιβάλλον και αρα και εμάς τους ίδιους κλπ...Άντι να είμαστε όλοι μας ενωμενοι και σαν ένα είδος να εξελιχθουμε στον ύστατο βαθμο εχουμε χωριστει σε κωλοκράτη που το σκοτωνεται με το άλλο, αντι να κυνηγησουμε τα όνειρα μας κυνηγαμε τις δουλειες που απλως μας δινουν χρημα, αντι να γνωρισουμε λιγο τον κοσμο πχ με ταξιδια σε ομορφους προορισμους αναλωνομαστε σε μιζεριες, γκρινιες, συζητησεις για φτώχεια κλπ κλπ, αντι να εχουμε την λογικη σαν οδηγο μας ασχολομυαστε με τις κωλοθρησκειες κοκ...Το 99,999% της ανθρωποτητας είναι άχρηστο, μόνον το 0,0001% των ανθρώπων έχει κάνει την διαφορά μέχρι σήμερα και έχουμε εξελιχθει...

- Απο μικρος ήθελα να είχα ζήσει πριν απο τουλαχιστον χιλια χρόνια...μονο και μονο για να ημουν νεκρος τωρα!

- Απο μικρος ηθελα να πεθανω! Μου αρεσε τόσο πολύ η σκέψη...Προβληματιζόμουν για το αν οι άνθρωποι καταλαβαινουν ότι ερχεται η στιγμη του θανατου τους, για το αν περναει πραγματι όλη η ζωη τους μπροστα απο τα ματια τους, για το τι ακριβως αισθανεται καποιος ακριβως την στιγμη που πεθαινει(πόνο?? ασφυξία?? βυθιζεται απλά σε "ύπνο"??), για το τι ακολουθει μετά κοκ...

- Απο μικρος με αηδιαζε ο χριστιανισμος....Τον θεωρω γελοία θρησκεια όπως και τις υπολοιπες ιουδαϊκες θρησκειες...Δεν θα επεκτεθαώ περαιτέρω σε αυτό το τόπικ! Θα πω απλα ότι οι ηθικες αξιες του χριστιανισμου ειναι για τα πανηγυρια και ότι η αποψη που δινει για την ζωη και τον θανατο ειναι ό,τι χειροτερο και τραχυτερο που θα μπορουσε να διατυπωσει καποιος...

- Συμφωνώ με τον βουδδισμό! Η ζωή είναι πόνος και μια απλή φευγαλέα αναμνηση, όπως ορθά είπε ο Γαουταμα, και για να απαλλαγεις απο τον πόνο(που είναι η καθε λογης ανεκπληρωτη επιθυμια) θα πρέπει να απαλλαγεις απο την ριζα του πονου...Ο Βουδδας εννοουσε την νιρβανα, δηλαδη την καταπαυση ολων των συναισθηματων σε μια προσπαθεια συνενωσης με τον θεο, εγώ ως <<ριζα του πονου>> αντιλαμβανομαι την ίδια την ζωή...

- Σιχαινομαι το <<να τα εκατοστησεις>> που λεμε στα γενεθλια...Μα τι ηλιθια ευχη!! Σοβαρα υπαρχει λογικός ανθρωπος που θελει να ξεπερασει τα 70?? Να ειναι συνεχεια εξαρτημενος απο τα φάρμακα και τα κωλοχάπια, να παιρνει συνεχεια την πιεση του μην τυχον του συμβει κανα εμφραγμα, να επισκεπτεται συνεχεια γιατρους και νοσοκομεια, να ειναι αδυναμος και ανημπορος, να χάσει ένα σωρό αγαπημενα του πρόσωπα, να ζησει ενδεχομενως σε καποιο γηροκομειο, να μην εχει πλεον πολλες επιλογες, να "τρελαθει" καποια στιγμη ενδεχομενως(ανοια) κοκ....Εγω τωρα ειμαι νεος και υγιεστατος και εχω τετοια αποψη για την ζωη....

- Ειμαι αθεος και θεωρω ότι μετα τον θανατο δεν υπαρχει τιποτα, ειναι η υστατη ελευθερια του ανθρωπου...Αυτη ειναι η παρηγορια μου!

- Φοβαμαι και φοβομουν να κανω αποπειρα για να μην βρεθω αντιμετωπος με το ενστικτο της επιβιωσης...Φανταζομαι όποιος απο εδω μεσα το εχει δοκιμασει, καταλαβαινει τι εννοώ...Το να καταπιεις χαπια ή να κοψεις τις φλεβες σου αντιστοιχει σε πονο, σωματικο αλλά κυριως ψυχικο και καθε στιγμη που καθυστερεις ο πονος πολλαπλασιαζεται μεσα στο μυαλο σου...Καθε φορα που δοκιμασα να το κανω(απο μικρη ηλικια) λιγο πριν ξεκινησω ενιωθα εναν τρομαχτικο διχασμο μεσα μου, εδινα δηθεν παρηγοριες στον εαυτο μου ότι όλα είναι ένα ψέμα και συντομα θα περασουν κλπ κλπ...Και για μια στιγμη το πιστευα αληθεια μα δεν μπορουσα να αλλαξω κατι...

- Στις πρώτες τάξεις του δημοτικου οι περισσοτεροι οταν ξυπναν στο κρεβατι τους παρακαλουν να δουν μπροστα τους τον αγιο βασιλη ή κανα δωρο κλπ...Εγώ απλά παρακολουσα να είχα αλλάξει ζωή με έναν μαγικο τρόπο, να είχα μετατραπει σε καποιο άλλο πρόσωπο στον κοσμο με καλυτερη ζωη....Δεν γινεται δυστηχως...

- Καθε μερα απορω πως γινεται ποσα εκατομμυρια ανθρωποι να πεθαινουν καθημερινα χωρις να το θελουν...και εγω που δεν θελω να ζω συνεχιζω να ζω...

- Μου ειναι αδυνατον να καταλαβω πως γινεται απο έναν μικροκοσμο κουαρκς, ηλεκτρονιων, πρωτονιων, γκραβιτονιων, γκλουονιων κλπ κλπ που μελεταει η κβαντομηχανικη να προκυπτει ο δικός μας βαρετός, τρισαθλιος κωλοκοσμος.,...Στην τελική όλο το συμπαν δεν ειναι παρα ενεργεια που αποθηκευεται στο χωροχρονικο συνεχες και μετατρεπεται σε ύλη, δεν υπαρχουμε λογω του κενου μεταξυ αλλά και μεσα των ατομων μας και ομως υπάρχουμε...shit...

- Θα ήθελα να ήμουν κατι διαφορετικο, καποιος πιο τυχερος, πιο ιδιαιτερος, πιο πλουσιος, πιο ευτυχισμενος...Αντι αυτου δεν εχω σχεδον τιποτα...Και πρέπει και να είμαι και χαρουμενος και ευγνομων...ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΟΜΩΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!! Ούτε στον επουρανιο θεουλη θα πω ποτε ευχαριστω για αυτην την μιζερη κωλοζωη, ουτε στους συγγενεις μου ουτε σε κανεναν...

- Σιχαινομαι τις σχεσεις των ανθρωπων! Πάντα τις έβρισκα υποκρτικες και ψευτικες....Απο αυτες του <<να'χουμε να λεμε>>....

Θα έλεγα και άλλα πολλά αλλά ας το σταματησω εδω καλυτερα....

[αλεξανδρος_77]

ειναι το βραδυ των τρολ αποψε...

[Guest17012017]

ειναι το βραδυ των τρολ αποψε...

ΤΡΟΛ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΥΡΑ ΠΟΣΤ!!

[αλεξανδρος_77]

xaxa καλο μου εκανες τη καρδια περιβολι χιι χιι

[Guest17012017]

xaxa καλο μου εκανες τη καρδια περιβολι χιι χιι

επειδη υπάρχουν άτομα πιο προχωρημενα και εξυπνα απο εσενα εσυ εκτοξευεις τις μπαρουφες σου μπας και σε προσεξει κανενας...Αυτή μάλλον είναι και η προσωπική σου ζωή, όταν κάποιος σου ρωταει για κατι τους πετάς δυο τρεις μαλακιες που θα κατεβουν εκεινη την ωρα (όπως κανεις στο φορουμ που αντι για τα δακτυλα γραφει ο κωλος σου)και τέλος, αμα σε ρωταει για κατι πιο προχωρημενο και ανωτερο επειδή εσύ έχεις ταραγμένα νερά ειρωνευεσαι μπας και ηρεμησεις και εσυ ο ιδιος...Να φανταστώ είσαι απο τους ηλίθιους που πιστεύουν ότι η ζωή είναι κανα δώρο, ότι ο καλός και επουράνιος θεουλης μας προσέχει και μας δίνει δωράκια μετα θανατον και ότι το ανθρώπινο ειδος ειναι πιθανον ενα τελειο δημιουργημα...χαχαχαχαχαχα� �α

[Guest17012017]

Απο την ηλικια των 5-6 χρονών, ίσως και πρωτύτερα, έχω συνέχεια τις εξής σκέψεις οι οποίες χρόνο με τον χρόνο γίνονται ισχυρότερες και πιο καλα θεμελιωμενες με βαση τα όσα βιώνω και αντιλαμβανομαι για τον κόσμο μας...Κάθε χρόνο αντιλαμβάνομαι ότι εγώ απο την ηλικία των 5 χρόνων είχα δώσει απαντήσεις σε οριακά ερωτήματα που οι ενηλικες ουτε κατα διανια μπορούν έστω και να αντιληφθουν, ποσο μαλλον να μου δωσουν μια πειστικη απαντηση...Αυτές είναι οι βασικές σκέψεις που κάνω απο τότε που με θυμάμαι και που ποτέ δεν έχουν καταρριφθει...

- Σιχαίνομαι την έννοια τη ζωής! Αυτός είναι και ο μοναδικος λογος που δεν θα ήθελα να γίνω γιατρός...Προτιμώ να βλέπω ανθρώπους που πεθαίνουν και υποφέρουν παρα να βλεπω ανθρωπους που γλεντανε και διασκεδαζουν! Θεωρω ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι το οδυνηρό αλλά ίσα ίσα που αν ξέραμε το τι επακολουθει μετα τον θανατο θα αυτοκτουσαμε όλοι σχεδον ομαδικως...Μισώ την γαμημενη ζωη και την νιωθω σαν μια απλή αρρώστεια, σαν μια γελοια καταρα σαν αυτή που έφαγε ο Οιδίποδας στα μουτρα και δεν μπορουσε να γλυτωσει...

- Ηδονίζομαι απίστευτα πολύ όταν σκέφτομαι τον ακαριαίο, ανώδυνο θάνατο...Θα ήθελα πολύ να ζήσω έναν αυτοπυροβολισμό στον κεφάλι ή να πέσω απο κάποιο ψηλό κτηρίο ή να πατήσει κάποιο τρένο στις ράγες του ή να συμβεί καμια έκρηξη ή να γίνει κανας σεισμος και να πεσει το ταβανι επανω στο κεφάλι μου κοκ...Ηδονιζομαι στην σκεψη ότι ενω απο την μια στιγμη υπαρχω και αναπνέω και σκέφτομαι και αίσθανομαι ξαφνικά με τον ακαριαιο θανατο μέσα σε λιγοτερο απο μια στιγμη θα σβηστεί ολοκληρωτικα αυτη μου η ύπαρξη και καθε βασανο και δυστηχια που υπαρχει στο μυαλο μου...

-Σιχαίνομαι το ανθρώπινο είδος! Απο μικρός είχα την εξης σκεψη στο μυαλό μου...Ένας πρωτόγονος μπαμπουίνος που έμαθε να περπαταει στα δυο του πόδια και να μιλάει διαλέκτους και πλέον έχει θεοποιήσει τον εαυτό του...Κάθε φορα που βλεπω εναν ανθρωπο βλεπω απλα ενα πιθηκοειδες που νομιζει ότι καποιος θεουλης τον εχει και στο κεντρο του συμπαντος...

-Οι άνθρωποι είναι μαλακες! Άντι να ζήσουμε την ζωή μας ήρεμα και ευτηχισμενα όσο το δυνατόν περισσοτερο χαντακωνομαστε για τα κωλολεφτα(που ειναι και αυτα μια εφευρεση), χαραμιζουμε την ζωη μας σε εργασιες που κατα πασα πιθανοτητα δεν ηταν ποτέ το όνειρο μας, ότι όνειρα εχουμε στην παιδικη και εφηβικη ηλικιας απλα δεν θα πραγματοποιηθει γιατι δεν εχουμε τα απσιτουμενα λεφτά, καταστρέφουμε το φυσικο περιβάλλον και αρα και εμάς τους ίδιους κλπ...Άντι να είμαστε όλοι μας ενωμενοι και σαν ένα είδος να εξελιχθουμε στον ύστατο βαθμο εχουμε χωριστει σε κωλοκράτη που το σκοτωνεται με το άλλο, αντι να κυνηγησουμε τα όνειρα μας κυνηγαμε τις δουλειες που απλως μας δινουν χρημα, αντι να γνωρισουμε λιγο τον κοσμο πχ με ταξιδια σε ομορφους προορισμους αναλωνομαστε σε μιζεριες, γκρινιες, συζητησεις για φτώχεια κλπ κλπ, αντι να εχουμε την λογικη σαν οδηγο μας ασχολομυαστε με τις κωλοθρησκειες κοκ...Το 99,999% της ανθρωποτητας είναι άχρηστο, μόνον το 0,0001% των ανθρώπων έχει κάνει την διαφορά μέχρι σήμερα και έχουμε εξελιχθει...

- Απο μικρος ήθελα να είχα ζήσει πριν απο τουλαχιστον χιλια χρόνια...μονο και μονο για να ημουν νεκρος τωρα!

- Απο μικρος ηθελα να πεθανω! Μου αρεσε τόσο πολύ η σκέψη...Προβληματιζόμουν για το αν οι άνθρωποι καταλαβαινουν ότι ερχεται η στιγμη του θανατου τους, για το αν περναει πραγματι όλη η ζωη τους μπροστα απο τα ματια τους, για το τι ακριβως αισθανεται καποιος ακριβως την στιγμη που πεθαινει(πόνο?? ασφυξία?? βυθιζεται απλά σε "ύπνο"??), για το τι ακολουθει μετά κοκ...

- Απο μικρος με αηδιαζε ο χριστιανισμος....Τον θεωρω γελοία θρησκεια όπως και τις υπολοιπες ιουδαϊκες θρησκειες...Δεν θα επεκτεθαώ περαιτέρω σε αυτό το τόπικ! Θα πω απλα ότι οι ηθικες αξιες του χριστιανισμου ειναι για τα πανηγυρια και ότι η αποψη που δινει για την ζωη και τον θανατο ειναι ό,τι χειροτερο και τραχυτερο που θα μπορουσε να διατυπωσει καποιος...

- Συμφωνώ με τον βουδδισμό! Η ζωή είναι πόνος και μια απλή φευγαλέα αναμνηση, όπως ορθά είπε ο Γαουταμα, και για να απαλλαγεις απο τον πόνο(που είναι η καθε λογης ανεκπληρωτη επιθυμια) θα πρέπει να απαλλαγεις απο την ριζα του πονου...Ο Βουδδας εννοουσε την νιρβανα, δηλαδη την καταπαυση ολων των συναισθηματων σε μια προσπαθεια συνενωσης με τον θεο, εγώ ως <<ριζα του πονου>> αντιλαμβανομαι την ίδια την ζωή...

- Σιχαινομαι το <<να τα εκατοστησεις>> που λεμε στα γενεθλια...Μα τι ηλιθια ευχη!! Σοβαρα υπαρχει λογικός ανθρωπος που θελει να ξεπερασει τα 70?? Να ειναι συνεχεια εξαρτημενος απο τα φάρμακα και τα κωλοχάπια, να παιρνει συνεχεια την πιεση του μην τυχον του συμβει κανα εμφραγμα, να επισκεπτεται συνεχεια γιατρους και νοσοκομεια, να ειναι αδυναμος και ανημπορος, να χάσει ένα σωρό αγαπημενα του πρόσωπα, να ζησει ενδεχομενως σε καποιο γηροκομειο, να μην εχει πλεον πολλες επιλογες, να "τρελαθει" καποια στιγμη ενδεχομενως(ανοια) κοκ....Εγω τωρα ειμαι νεος και υγιεστατος και εχω τετοια αποψη για την ζωη....

- Ειμαι αθεος και θεωρω ότι μετα τον θανατο δεν υπαρχει τιποτα, ειναι η υστατη ελευθερια του ανθρωπου...Αυτη ειναι η παρηγορια μου!

- Φοβαμαι και φοβομουν να κανω αποπειρα για να μην βρεθω αντιμετωπος με το ενστικτο της επιβιωσης...Φανταζομαι όποιος απο εδω μεσα το εχει δοκιμασει, καταλαβαινει τι εννοώ...Το να καταπιεις χαπια ή να κοψεις τις φλεβες σου αντιστοιχει σε πονο, σωματικο αλλά κυριως ψυχικο και καθε στιγμη που καθυστερεις ο πονος πολλαπλασιαζεται μεσα στο μυαλο σου...Καθε φορα που δοκιμασα να το κανω(απο μικρη ηλικια) λιγο πριν ξεκινησω ενιωθα εναν τρομαχτικο διχασμο μεσα μου, εδινα δηθεν παρηγοριες στον εαυτο μου ότι όλα είναι ένα ψέμα και συντομα θα περασουν κλπ κλπ...Και για μια στιγμη το πιστευα αληθεια μα δεν μπορουσα να αλλαξω κατι...

- Στις πρώτες τάξεις του δημοτικου οι περισσοτεροι οταν ξυπναν στο κρεβατι τους παρακαλουν να δουν μπροστα τους τον αγιο βασιλη ή κανα δωρο κλπ...Εγώ απλά παρακολουσα να είχα αλλάξει ζωή με έναν μαγικο τρόπο, να είχα μετατραπει σε καποιο άλλο πρόσωπο στον κοσμο με καλυτερη ζωη....Δεν γινεται δυστηχως...

- Καθε μερα απορω πως γινεται ποσα εκατομμυρια ανθρωποι να πεθαινουν καθημερινα χωρις να το θελουν...και εγω που δεν θελω να ζω συνεχιζω να ζω...

- Μου ειναι αδυνατον να καταλαβω πως γινεται απο έναν μικροκοσμο κουαρκς, ηλεκτρονιων, πρωτονιων, γκραβιτονιων, γκλουονιων κλπ κλπ που μελεταει η κβαντομηχανικη να προκυπτει ο δικός μας βαρετός, τρισαθλιος κωλοκοσμος.,...Στην τελική όλο το συμπαν δεν ειναι παρα ενεργεια που αποθηκευεται στο χωροχρονικο συνεχες και μετατρεπεται σε ύλη, δεν υπαρχουμε λογω του κενου μεταξυ αλλά και μεσα των ατομων μας και ομως υπάρχουμε...shit...

- Θα ήθελα να ήμουν κατι διαφορετικο, καποιος πιο τυχερος, πιο ιδιαιτερος, πιο πλουσιος, πιο ευτυχισμενος...Αντι αυτου δεν εχω σχεδον τιποτα...Και πρέπει και να είμαι και χαρουμενος και ευγνομων...ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΟΜΩΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!! Ούτε στον επουρανιο θεουλη θα πω ποτε ευχαριστω για αυτην την μιζερη κωλοζωη, ουτε στους συγγενεις μου ουτε σε κανεναν...

- Σιχαινομαι τις σχεσεις των ανθρωπων! Πάντα τις έβρισκα υποκρτικες και ψευτικες....Απο αυτες του <<να'χουμε να λεμε>>....

Θα έλεγα και άλλα πολλά αλλά ας το σταματησω εδω καλυτερα....

- Πάντοτε οι άνθρωποι ήταν για εμένα σαν τις κατσαρίδες...Όπως μια κατσαρίδα την πατάς και την εξολοθρευεις διχως να εχεις καθολου συναισθηματα για αυτήν, έτσι και εγώ πάντα ήθελα να κανω κακό σε ανθρωπους διχως να εχω καθολου τυψεις και συμπόνιες...Θα κάνατε εμετό αν σας έλεγα τα πόσα υπέροχα βασανηστηρια εχω σκεφτεί ήδη απο την παιδική μου ηλικία...

- Πάντα μου άρεζαν οι ταινίες τρόμου! Και ιδίως οι snuff...Μπορώ να σας συστησω αρκετες αν θελετε!

- ο άνθρωπος είναι άχρηστη ύπαρξη για τον πλανήτη! Ούτε κάτι καλό μπορει να κανει αφού δεν μετεχει κανονικά στην τροφική αλυσίδα αλλά ούτε και κακό, είναι πιο ανούσιος και αχρηστος και απο τα σκουληκια της αυλης...Τουλαχιστον τα σκουληκια της αυλης κανουν καλλο στις ριζες των φυτων...Ο άνθρωπος δεν κανει καλο ουτε καν στον ιδιο του τον εαυτο...

- Άλλοι γεννιούνται στα πουπουλα διχως να το αξιζουν και ειναι πλουσιοι και ισχυροι και αλλοι γεννιουνται στα σκατα παλι διχως να το αξιζουν και ζουν <<φυσιολογικες>> ζωες...

-Οι άνθρωποι είναι αποχαυνωμένοι, κοιμισμένοι και ηλιθιοι....Δεν θα παραξενευτώ αν μια μερα δω ζόμπι να περπατανε στους δρόμους!

- Αν σκεφτεις ότι σκοτώνεις με βαρβαρο και σαδιστικο και αιματικό τροπο εναν ανθρωπο που σε εκνευρισε, εξαφανιζεται η οργη σου!

- Βλέπω ανθρωπους να κάνουν τον σταυρό τους...και σκεφτομαι ποση πλακα θα είχε αν δεν είχαν χέρια!

[favvel]

- Απο μικρος ήθελα να είχα ζήσει πριν απο τουλαχιστον χιλια χρόνια...μονο και μονο για να ημουν νεκρος τωρα!

μ'άρεσε αυτό!
και αυτό:

- Καθε μερα απορω πως γινεται ποσα εκατομμυρια ανθρωποι να πεθαινουν καθημερινα χωρις να το θελουν...και εγω που δεν θελω να ζω συνεχιζω να ζω...

την έχω κι εγώ αυτήν την απορία..είναι ακόμα ένα από τα παράλογα και παράδοξα αυτού του κόσμου..

περαστικέ συμφωνώ με όοοολα όσα λες!και τα διατύπωσες πολύ ωραία και κατατοπιστικά!
απλά απ'τη στιγμή που έχουμε πάρει απόφαση να ζήσουμε,καλύτερα να περάσουμε τη ζωή μας όσο πιο ανώδυνα γίνεται..
δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε την καταστροφή τη δική μας,των άλλων και του περιβάλλοντος..
η ζωή είναι ένα αίνιγμα,δε μας αποκαλύπτει τα μυστικά της και τον τρόπο λειτουργίας της και τους κανόνες της..
είναι και θα είναι ένα μυστήριο..
το θέμα είναι να μην κολλήσουμε σε αυτό που ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως είναι η ζωή γιατί αυτό κάνουμε οι περισσότεροι και κολλάμε και μιζεριάζουμε και θέλουμε να πεθάνουμε στο τέλος..
αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αυτό που ΕΙΝΑΙ η ζωή..κι αυτό θέλει πολλή έρευνα..
τόσοι άνθρωποι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για να αποκαλύψουν τα μυστικά της ζωής μεταξύ αυτών και ο Βούδας που αναφέρεις..
είμαστε λογικά όντα..είναι λογικό να μην μπορούμε να αποδεχτούμε το παράλογο της ζωής..
εγώ πιστεύω κάτι άλλο κρύβει η ζωή που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει..ή μάλλον που κάποιοι το έχουν ανακαλύψει ανά τους αιώνες μέσω εσωτερικής βουτιάς την οποία δεν μπορούν να κάνουν όλοι και την οποία ίσως δεν μπόρεσαν να τη μεταδώσουν στους άλλους αυτοί που την έκαναν γιατί είναι εσωτερική υπόθεση..

Προσωπικά δεν μπορώ να αποδεχτώ το ότι έχουμε ανάγκες πχ για φαγητό,νερό,για ρούχα,για στέγη και ζεστασιά,για μπάνιο,για μετακίνηση..και όλες τις άλλες ανάγκες που έχουμε..
καμία ανάγκη δεν μπορώ να αποδεχτώ..και άλλο η επιθυμία που λες και άλλο η ανάγκη..εκτός κι αν ο Βούδας αναφερόταν και στις ανάγκες όταν μίλαγε για επιθυμίες..
οι ανάγκες είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις,είναι υποχρεωτικό να υπάρχουν στη ζωή μας και όμως αυτές μας δεσμεύουν,μας δένουν τα χέρια,μας στερούν την ελευθερία γιατί μια ζωή τρέχουμε να τις καλύψουμε,δεν κάνουμε τπτ άλλο..και αυτό δεν έχει νόημα απλά!!

[favvel]

- Βλέπω ανθρωπους να κάνουν τον σταυρό τους...και σκεφτομαι ποση πλακα θα είχε αν δεν είχαν χέρια!

ωραίο κι αυτό!δεν το είχα σκεφτεί!πλάκα δεν έχει που λες αλλά αυτή η σκέψη δείχνει πόσο δεν έχει νόημα να κάνουμε το σταυρό μας!!

- Αν σκεφτεις ότι σκοτώνεις με βαρβαρο και σαδιστικο και αιματικό τροπο εναν ανθρωπο που σε εκνευρισε, εξαφανιζεται η οργη σου!

αυτό όμως γιατί το σκέφτηκες?κι επειδή εξαφανίζεται η οργή σου τι σημαίνει?ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε στους άλλους ανθρώπους?
μην ξεχνάς ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος είτε το θες είτε όχι δεν είσαι εξαίρεση απ'τον κανόνα!
θα σ'άρεσε με την ίδια λογική κάποιος που τον εκνεύρισες να σε σκοτώσει έτσι?και γενικά να σε σκοτώσει?
μην το κάνουμε κι εδώ σαν τους αστυνομικούς της Αμερικής που σκοτώνουν αβέρτα όποιον κακομοίρη αισθανθούν ότι τους απειλεί ενώ στην ουσία δεν έχουν αποδείξεις!
όπως οι αστυνομικοί που σκότωσαν έναν μεθυσμένο που του είπαν να σηκώσει τα χέρια ψηλά κι ο καημένος τα σήκωσε αλλά κάποια στιγμή επειδή ήτανε τύφλα τα κατέβασε,εκείνοι νόμισαν ότι ψάχνει για όπλο,τον πυροβόλησαν και τέλος..

Πάντοτε οι άνθρωποι ήταν για εμένα σαν τις κατσαρίδες...Όπως μια κατσαρίδα την πατάς και την εξολοθρευεις διχως να εχεις καθολου συναισθηματα για αυτήν, έτσι και εγώ πάντα ήθελα να κανω κακό σε ανθρωπους διχως να εχω καθολου τυψεις και συμπόνιες...Θα κάνατε εμετό αν σας έλεγα τα πόσα υπέροχα βασανηστηρια εχω σκεφτεί ήδη απο την παιδική μου ηλικία...

έχω τη εντύπωση ότι πέφτεις σε ένα λογικό σφάλμα..
είσαι κι εσύ άνθρωπος,δεν αποτελείς εξαίρεση θα σ'το ξαναπώ..δεν μπορεί να είσαι ο πιο λογικός και έξυπνος άνθρωπος που έχει περάσει από αυτόν τον κόσμο ποτέ ώστε να δικαιολογείται το μίσος σου αυτό προς τους άλλους ανθρώπους..
μάλλον μίσος μπορείς να έχεις για όποιον θες..δεν εξετάζει κανένας τα συναισθήματά σου..αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις κανέναν..
δεν μπορεί να είσαι θεός,μπορεί να είσαι πράγματι έξυπνος αλλά υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα..
το ότι μπορεί να είσαι πιο έξυπνος δεν δικαιολογεί την πράξη της δολοφονίας..πώς να το πω??
και να σκοτώσεις κάποιον τι θα καταλάβεις?
ωραία θα σου φύγει η οργή προσωρινά μέχρι να βρεθεί άλλος άνθρωπος που θα σε εκνευρίσει και θα τον σκοτώσεις κι αυτόν κλπ...δε τελειώνει αυτό..ειδικά όσο βλέπεις τον εαυτό σου σαν θεό και τους άλλους ανθρώπους σαν κατσαρίδες και σκουπίδια..
η λύση που έχω να σου προτείνω είναι να αγνοήσεις τα ζόμπι που υπάρχουν και κυκλοφορούν γύρω σου και να επικεντρωθείς σε ανθρώπους όμοιους με εσένα που να έχετε τις ίδιες απόψεις και να μπορείτε να συνεννοηθείτε,να μιλάτε την ίδια γλώσσα..

[deleted-member-09-05-2016]

Και εγω βλεπω ταινιες τρομου γιατι με διασκεδαζουν.Οι πιο hardcore που εχω δει ειναι το the human centipede 2 sequel και το A serbian film.Snuff δεν εχω δει και δεν ξερω αν ειναι αληθεια η αστικος μυθος τα οσα λεγονται για αυτου του ειδους ταινιες.Παντως η ζωη ειναι πολυ πιο τρομακτικη απ'της ταινιες τρομου.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Δεν ξέρουμε τί ακριβώς συμβαίνει μετά το θάνατο. Αν γνωρίζαμε, αυτό θα ήταν μεγάλη βοήθεια για το πώς θα ζήσουμε.

[Guest17012017]

favvel, έχω στα αλήθεια τρομερή μιζέρια και αυτό δεν ισχύει απο σήμερα, εχθές, πέρυσι κλπ, ισχυει απο τοτε που με θυμάμαι! Πιστεύω ότι έχω διπολική διαταραχη μέτριας αν οχι βαριας μορφης, διχως να έχω παει ποτε μου σε ψυχολογο...Δεν τους χωνεύω κιόλας, παώ στοιχημα ότι αν τους αναλύσω τετοιες σκεψεις θα με παρουν στο ψιλο κλπ και δεν τα γουσταρω αυτά...Έχω απώλλεια συναισθημάτων, με δυσκολία νιώθω αγαπη ή συμπονια για τον συνανθρωπο, η ζωη νιωθω να επαναλαμβανεται, η σημερινη μερα θα ειναι η ιδια ακριβως με την χθεσινη οπως και με την αυριανη, η μιζερια χτυπάει κόκκινο, οι πληγές στις φλέβες μου ειναι σουβενίρ απο μια άλλη-καθολου μακρινη-εποχή, εχω παει κατα καιρους σε νοσοκομεια για εξετασεις ρουτινας και παρακαλαω να ακουσω οτι μου συμβαινει κατι δυσαρεστο και οτι εχω μονον μια δυο εβδομαδες ζωης...Τέσπα, η ζωη για εμενα ειναι ενα απλο στατιστικο ατυχημα! Θα μπορούσα να ειχα αποβληθει, θα μπορουσα να ειχα υποβληθει σε εκτρωση, θα μπορουσα να ειχα γεννηθει καποιος αλλος καπου αλλού με αλλες ικανοτητες, θα μπορουσε να ειχε συμβει κανα δυστηχημα και να τραυματιζομουν θανασιμα, τιποτα απο αυτα δεν συναιβει παροτι οι πιθανοτητες να συμβουν ηταν συντριπτικά μεγαλυτερες...Αυτό είναι και το μόνο αξιοπεριεργο που βλεπω στον κοσμο...Δεν υπαρχει θεος αλλά απο την άλλην γεννιέσαι ξαφνικά απο την άβυσσο πλουσιος ή φτωχος, τυχερος ή άτυχος, όμορφος ή άσχημος, εξυπνος ή ανοητος, εξωστρεφης η εσωστρεφης, χωρις να σου αξιζει απλά ετυχε...Θα ήθελα να υπαρχει μια απαντηση ως προς αυτο μετα θανατον οπως και για άλλα ερωτηματα...Αυτή είναι η περιπτωση μου ή τουλαχιστον μια γευση της...

ΥΓ ο Βουδας νομιζω μιλουσε και για τις αναγκες γιατι απο οσο ξερω στα πρωτα σταδια του διαλογισμου του υπεβαλε τον εαυτο του σε αυστηροτατες νηστειες, δεν ετρωγε σχεδον τιποτα και-οπως περιγραφεται-ειχε φτασει σε σημειο να αδυνατισει τοσο που μπορουσε να ζουληξει τη κοιλια του με το χερι του και να ακουμπησει την σπονδυλικη του στήλη!

[Remedy]

καλα βρε περαστικε..
νοιωθεις ετσι απο τοτε που σε θυμασαι και δεν εχεις κανει μια προπαθεια με ψυχιατρο?
απαραδεκτος!
κι αν καποτε διαπιστωσεις, οτι αυτο αλλαζει και μπορεις με βοηθεια να νοιωσεις τελειως διαφορετικα, δεν θα νοιωσεις τεραστιο θυμα του εαυτου σου?
δεν θα κλαις τα χρονια που εφαγες στην μαυριλα?
εγω ετσι θα σκεφτομουν, παντως.

[Guest17012017]

Και εγω βλεπω ταινιες τρομου γιατι με διασκεδαζουν.Οι πιο hardcore που εχω δει ειναι το the human centipede 2 sequel και το A serbian film.Snuff δεν εχω δει και δεν ξερω αν ειναι αληθεια η αστικος μυθος τα οσα λεγονται για αυτου του ειδους ταινιες.Παντως η ζωη ειναι πολυ πιο τρομακτικη απ'της ταινιες τρομου.

Έχω δει και εγω το human centipede 2 και μαλιστα 2 φορες :p:
Είδα και το human centipede 3 που βγηκε φετος, επισης "αρρωστο"!!
Εγώ απο snuff έχω δει το A serbian film (το έχω δει σε λιστες με ταινιες snuff) και το A flower of flesh and blood...Απλός αστικός μύθος είναι, σε όλες αυτές τις ταινίες που δειχνουν φονους και αυτοκτονιες με πολυ ρεαλιστικο τροπο εγιναν μυνησεις και οι σκηνοιετες αναγκαστηκαν να δειξουν τους ηθοποιους τους οι οποιοι δεν ειχαν παθει το παραμικρο...Ο μύθος ξεκινησε απο την πρώτη ταινια αυτού του ειδους, την Snuff (που σημερα δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο) στην οποιαν ο σκηνοθετης ειχε πληρωσει ηθοποιους να ντυθουν σαν αστυνομικους πρακτορες του FBI εξω απο τις αιθουσες των κινηματογραφων για να σκορπισει φημες, δεν ισχυει κατι τετοιο(τουλαχιστον για αυτες που προβαλονται στις οθονες του κινηματογραφου)...

[Remedy]

...Απλός αστικός μύθος είναι, σε όλες αυτές τις ταινίες που δειχνουν φονους και αυτοκτονιες με πολυ ρεαλιστικο τροπο εγιναν μυνησεις και οι σκηνοιετες αναγκαστηκαν να δειξουν τους ηθοποιους τους οι οποιοι δεν ειχαν παθει το παραμικρο......

χοχοχοχο!!!!
δεν ξερεις, ποσο χαιρομαι!

[Guest17012017]

καλα βρε περαστικε..
νοιωθεις ετσι απο τοτε που σε θυμασαι και δεν εχεις κανει μια προπαθεια με ψυχιατρο?
απαραδεκτος!
κι αν καποτε διαπιστωσεις, οτι αυτο αλλαζει και μπορεις με βοηθεια να νοιωσεις τελειως διαφορετικα, δεν θα νοιωσεις τεραστιο θυμα του εαυτου σου?
δεν θα κλαις τα χρονια που εφαγες στην μαυριλα?

εγω ετσι θα σκεφτομουν, παντως.

Δεν έχω μαθει να μιλάω για τον εαυτο μου, βασικα δεν μου αρεσει καθολου! Οι συγγενεις και οι γνωστοι μου δεν πολυενδιαφερονται και απλα κανουν τα στραβα ματια, εχω συνηθισει να κρυβω τα συναισθηματα μου και να μην αποκαλυπτομαι σε κανεναν απολυτως, πλεον μετα απο τοσα χρονια συνηθειας αναρωτιεμαι αν αυτο εχει γινει ενα με το πετσι μου, ισως εχω κρισεις ανασφαλειας, μισώ τους συμμαθητες μου που εχουν ολην την ωρα τα κωλοiphon και τα κωλοκινητα(μεσα στην γαμημενη-και καλα-κριση)διχως να το αξιζουν, βαρεθηκα να ειμαι παθητικος ή εστω απαθης......Βαρέθηκα......Μου αρεσει η κακια, μου αρεσει το μισος και η μοχθηρια, οταν ημουν μικρος και εβλεπα ταινιες ειτε παιδικα ειτε τρομου μου αρεσαν πιο πολυ οι κακοι και ταυτιζομουν μαζι τους, θεωρω οτι οι κακοι χαρακηρες ειναι πιο κουλ, οι καλοι απλα θυσιαζονται για τους αλλους και στο τελος απλα ολοι τους ξεχνανε ή τους εγκαταλειπουν....btw υπονοεις οτι ειμαι ψυχακι εε και για αυτο αναφερεις τον ψυχιατρο?? :p: