ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΠΟΝΟΣ

[ασπασια]

Γεια σας παλι εδω δεν ξερω τι αλλο να κανω απο που να πιαστω να παρηγορηθω δεν θα πιστευα οτι μπορει καποιος να νοιωσει τοσο πονο τοσο κενο τοσο αδειασμα τοσο χαμενος πληγωμενος τρομοκρατημενος τιαλλο να πω.Το σφιξιμο στο στομαχι δεν περνα τα ματια δεν κλεινουν ουτε μερα ουτε νυχτα το μυαλο δε ξεκολαει απ το θανατο η καθημερινοτητα ειναι ανυπαρκτη εχει κολησει οι κινησεις ειναι μηχανικες το νοιωθω οτι ετσι δε παει παρακατω η μοναξια ειναι αφορητη οι αναμνησεις πληγωνουν παρα πολυ δε ξερω πια πως να το διαχειριστω.Δεν θα αντεξω για πολυ ετσι μοιαζει .Διαβαζω διαφορα αρθρα για το πενθος δε με βοηθουν πολυ αντιθετα με απογοητευουν.Στο βαθος του μυαλου μου θελω να πιστευω οτι ολα καλα θα πανε και το κουβαρι θα ξετυληχτει και παλι πισωγυριζω και βυθιζομαι.Αν αγαπησες βαθεια δε θα πονεσεις ρηχα το διαβασα και ειναι τοσο μα τοσο αληθεια.Το ξερω δεν υπαρχουν συνταγες για το καθενα ειναι διαφορετικα απλως ελπιζω οτι καποιος που ειναι σ αυτο το κομματι του πενθους θα εχει βιωσει κατι αντιστοιχο και κατι θα χει να μου πει.Ευχομαι ποτε κανενας ανθρωπος να μη βρεθει σ αυτη τη θεση και αν και ολοι περναμε απο τετοιες καταστασεις ποτε καποιος δεν ειναι ετοιμος.Πριν 2 χρονια εχασα μανα με ασχημο τροπο και σκληρο μου πηρε πολυ για να το αποδεχτω αλλα ειχα καποιον διπλα μου να κλαιω στην αγκαλια του και ειχα μονο το πενθος τωρα τι γινεται αυτος που με στηρηζε εφυγε αιφνιδια και εχω και πενθος και προβλημα επιβιωσης δεν μπορω να το παλεψω βαθεια μεσα μου θελω να σταθω ορθια αλλα δε βρησκω τροπο.Γυρω μου υπαρχουν ατομα που βοηθουν αλλα αισθανομαι οτι τους ειμαι βαρος και αυτο δε θα κρατησει πολυ το ξερω .Το κενο μου δε θα συμπληρωθει ποτε ενα κομματι μου το μεγαλυτερο εφυγε για παντα και αυτο με σκοτωνει.Το γελιο εχει χαθει οι ξενιαστες μερες χαθηκαν για παντα και ο φιαλτης πηρε τη θεση του μονιμα στη ψυχη μου.Τα παιδια μου αυτα ειναι η ακτινα φωτος και μονο αλλα και παλι σκεφτομαι οτι δεν μπορω να τα βοηθησω οπως αν θα ζουσε ο πατερας και απελπιζομαι.Ειναι μεγαλα πονουν και αυτα πολυ οταν μου στελνουν μυνημα προσπαθω να λεω οτι ολα καλα και οτι ολα θα πανε καλα αλλα νοιωθω εν μερη οτι τα εξαπατω και αυτο με σκωτωνει.Σιγουρα το καθενα θα χαραξει το δρομο του αλλα θα ειναι δυσκολα χωρις τον πατερα τον αγαπουσαν παρα πολυ η καθε μια με τον τροπο της.Ολα κουβαρι στο μυαλο αυτη η ανασφαλεια τρελαινει.Ευχαριστω οποιον θα μπει στο κοπο να με ξαναδιαβασει για ακομη μια φορα για μενα λειτουργει καταπραυντικα καθε σχολιο σας ακομα και τα σκληρα λογια που ισως σκεφτει καποιος τα δεχομαι και τα επεξεργαζομαι μπας και βγαλω καμμια ακρη.

[αλεξανδρος_77]

xμ κ ομως εχουν βρεθει κ αλλοι πολοι που δε φανταζεσαι γιατι δε το δειχνουν προς τα εξω.. επειδη εχουν μια ταση να μη το διχνουν κ ετσι εχεις την εντυπωση οτι εισαι η μονη αλλα κ αυτοι την ιδια εντυπωση εχουν οτι ειναι οι μονοι...

[elis]

ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΘΙΚΑ ΚΟΛΗΜΑΤΑ
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Η ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΛΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΩ ΟΜΩΣ ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΟΥ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΠΩΣ ΤΑ ΧΩ ΔΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΟΠ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΑΟΠΤΥΓΧΑΝΟΥΝ
ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ

[αλεξανδρος_77]

δεν υπαρχει αλλος δρομος για τον εαυτο σου ενοεις απο το να προσποιησαι οι αλλοι μως ειναι διαφορετικοι.

[elis]

ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΓΩ ΤΑ ΛΕΩ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΑΜΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ
ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΞΕΡΩ ΝΑ ΤΙΣ ΠΩ ΤΑ ΥΟΠΛΟΙΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΚΛΠ
ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΩ ΓΤ ΖΩ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΕΧΩ ΔΛΔ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ
ΙΣΑ ΙΣΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΦΗ ΤΑ ΕΚΟΨΑ ΟΛΑ
ΚΑΙ ΦΥΤΟΖΟΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΖΩΗ ΚΑΝΟΝΙΚΗ
ΣΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ

[αλεξανδρος_77]

το ακριβως αναποδο συμβαινει δεν εχει καταλαβει ακομα οτι υπαρχει κ αλλος δρομος εκτος απο το να μη διχνεις τι εχεις

[elis]

ΕΓΩ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΠΑΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΔΕΧΤΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ
ΑΡΑ ΜΑΛΛΟΝ ΚΙ ΑΥΤΗ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΑΛΑ ΓΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ
ΕΓΩ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ

[elis]

ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΙΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ

[μπερδεμενη76]

Τόύλάχίστόν έίχές τήν τύχή νά γνώρίσέίς ένάν άνθρώπό πόύ σέ άγάπήσέ κάί σέ στήρίξέ σκέψόύ ότί άλλόί άνθρώπόί δέν έίχάν τήν τύχή νά τόν γνώρίσόύν σέ όλή τή δίάρκέίά τής ζώής τόύς.ξέρώ θά πέίς ότί .έφύγέ νώρίτέρά κάί ότί ό δίκός σόύ πόνός έίνάί άβάστάχτός .ίσώς .τώρά άύτή τήν πέρίόδό έτσί μόίάζέί νάί. .ή σκλήρή άλήθέίά έίνάί ότί τίπότά μά τίπότά όμώς δέν δίάρκέί γίά πάντά,όύτέ κάν έμέίς όί ίδίόί. Σκλήρό άλλά πρέπέί νά έξίκέίώθόύμέ μέ τήν ίδέά σύτή καί νά τήν άπόδέχτόύμέ..Ίσώς μίά βόήθέίά άπό κάπόίόν έίδίκό ψύχόλόγίάς θά σέ βόήθόύσέ στήν δίάχέίρίσή τής άπώλέίάς.πόλλόί πάλί στρέφόντάί στή θρήσκέίά .

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Είναι ένα πολύ πικρό ποτήρι, είναι ένας αβάσταχτος πόνος αλλά το χειρότερο είναι αυτό το ξαφνικό σπρώξιμο στον γκρεμό, από την ευτυχία στην δυστυχία, από τη γαλήνη στην φουρτούνα, από την ευταξία στο χάος.. Σε νιώθω Ασπασία, τα έχω νιώσει αυτά τα συναισθήματα σε κάπως διαφορετικές καταστάσεις. Είναι αλήθεια οτι είχες την ευλογία να αγαπήσεις και να αγαπηθείς και να κάνεις μια όμορφη οικογένεια. Αυτό όμως τούτες τις στιγμές δεν μπορείς να το καταλάβεις. Γιατί εσύ θέλεις τη ζωή σου πίσω, τη ζωή που σου άρπαξε και την διέλυσε ο θάνατος τόσο βίαια! Δυστυχώς, η φύση των πραγμάτων είναι τέτοια που με ένα μικρό άγγιγμα της μοίρας τα πάντα διαλύονται. Όλα αυτά που με υπομονή και αγάπη και κόπους χτίζουμε φυσάει ένας άνεμος κάποτε και τα διαλύει, σαν πύργο από τραπουλόχαρτα. Είναι τραγικό αλλά είναι πραγματικότητα για τους περισσότερους ανθρώπους. Βέβαια, τώρα εσένα σου είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς, προς το παρόν σου μοιάζει περισσότερο με κακό όνειρο. Αλλά αυτό είναι που θα πρέπει να προσπαθήσεις και ταυτόχρονα το πιο σημαντικό: Η προσαρμογή! Όσο γρηγορότερα, τόσο καλλίτερα για σένα και τα παιδιά. Κάμε την καρδιά σου πέτρα εν ανάγκη και προχώρα. Μην σκέφτεσαι, μην αισθάνεααι, γίνε κουφή και αναίσθητη στα συναισθήματά σου. Και άσε πίσω και εγωισμούς και υπερηφάνειες και ντροπές, αυτά είναι καταστάσεις πολυτελείας, δεν είναι της δύσκολης εποχής της δικής μας πλέον. Θα σφίξεις τα δόντια και θα παλαίψεις όσο μπορείς και ό,τι μπορείς. Και να δεις που κάποια στιγμή, εκεί που δεν το περιμένεις, θα αρχίσεις να ξανανιώθεις μικρά συναισθήματα χαράς και σιγά σιγά όλα θα πηγαίνουν προς το καλύτερο. Είναι όμως νωρίς ακόμα...

[Cicada]

Στέλνω όλη μου την αγάπη και την λιγοστη μου ενέργεια. Ζεις αυτό που τρέμουν όλοι. οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν πεθαίνουν ποτέ . Και το πιστεύω. Εκείνος έφυγε μα λάμπει δια της απουσίας του! Είναι κομμάτι σου και ζει μαζί σου. Ζει στις αναμνήσεις και σε ότι πήρες από αυτόν. Ζει στην ύπαρξη των παιδιών σας. Έχει υπάρξει εκεί και θα συνεχίσει. Οι άνθρωποι μας δεν πεθαίνουν Ασπασία . Είναι εμείς ! Υπομονή! !! Κρατά γερά . Μπορεί να ακούγομαι κοινότυπη και γραφική και μπορεί ο πόνος σου να μην μικραίνει αλλά θα δεις φως μην παραιτεισαι . Να μας γράφεις πως είσαι ... να μαθαίνουμε νέα σου. Δεν είσαι μόνη....

[Deleted-member-19102015]

Τόύλάχίστόν έίχές τήν τύχή νά γνώρίσέίς ένάν άνθρώπό πόύ σέ άγάπήσέ κάί σέ στήρίξέ σκέψόύ ότί άλλόί άνθρώπόί δέν έίχάν τήν τύχή νά τόν γνώρίσόύν σέ όλή τή δίάρκέίά τής ζώής τόύς.ξέρώ θά πέίς ότί .έφύγέ νώρίτέρά κάί ότί ό δίκός σόύ πόνός έίνάί άβάστάχτός .ίσώς .τώρά άύτή τήν πέρίόδό έτσί μόίάζέί νάί. .ή σκλήρή άλήθέίά έίνάί ότί τίπότά μά τίπότά όμώς δέν δίάρκέί γίά πάντά,όύτέ κάν έμέίς όί ίδίόί. Σκλήρό άλλά πρέπέί νά έξίκέίώθόύμέ μέ τήν ίδέά σύτή καί νά τήν άπόδέχτόύμέ..Ίσώς μίά βόήθέίά άπό κάπόίόν έίδίκό ψύχόλόγίάς θά σέ βόήθόύσέ στήν δίάχέίρίσή τής άπώλέίάς.πόλλόί πάλί στρέφόντάί στή θρήσκέίά .

Αυτό σκέφτηκα να το γράψω και εγώ αλλά είπα ότι θα φανώ κακός..Προσωπικά όσο και αν ακουστώ κάπως θεωρώ την ασπασία τυχερή που κατάφερε έστω και γιαυτά τα χρόνια της ζωής της να βρει έναν άνθρωπο να της συμπαραστέκεται,να έχει φτιάξει μια ωραία οικογένεια και γενικά να έχει περάσει κάποια όμορφα χρόνια στη ζωή της.Καταλαβαίνω ότι είναι μεγάλος ο πόνος της απώλειας αλλά στο τέλος όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν μιας και κανείς δε ζει αιώνια.Σαφώς είναι αλλιώς να πεθάνεις στα 50 και αλλιώς στα 90 αλλά υπάρχουν άλλοι τόσοι εκεί έξω που ψάχνουν μια ολόκληρη ζωή να βρουν το άλλο τους μισό και στο τέλος καταλήγουν να πεθάνουν μόνοι και έρημοι και ξεχασμένοι απο όλους.
Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να επικεντρωθείς στο να είναι ευτυχισμένες οι κόρες σου,κάποια στιγμή λογικά θα πετύχουν και αυτές στη ζωή τους,θα κάνουν και παιδάκια και εσύ θα είσαι μια ευτυχισμένη γιαγιά που ναι μεν θα σου λείπει ο σύζυγος αλλά θα ξέρεις ότι χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο έχεις 2 παιδιά που σε υπεραγαπάνε και θέλουν να σε βλέπουν ευτυχισμένη.

[somuchpain]

Ελπίζω στον πόνο σου να μην σε φορτώσει κάνεις με παραπάνω πόνο. Δεν πειράζει να το νιώσεις αρκεί να προσέχεις τον εαυτό σου. Να τρως και να κάνεις τα βασικά καθημερινά αναγκαία που έκανες πάντα. Αυτά αρκούν. Είσαι στην αρχή και θα πρότεινα να μην μένεις μόνη σου. Οι κόρες σου πρέπει να είναι μεγάλη παρηγοριά. Δεν πειράζει να ακουμπήσεις πάνω τους όπως κι εκείνες σε σένα. Ελπίζω να είσαι δυνατή. Πραγματικά λυπάμαι πάρα πολύ που έχασες τον άνθρωπό σου. Σου άφησε όμως δώρα τα παιδιά σας. Μην φοβάσαι να τα αξιοποιήσεις. Σε χρειάζονται κι εκείνα πιστεύω.