Έχετε νιώσει ποτέ ότι ώρες ώρες συνωμοτεί το σύμπαν εναντίον σας;

[féerie]

Αυτό το έχω κάνει ήδη όσο μπορούσα και έκανα αρκετούς γνωστούς.Μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με κινητά και υπολογιστές και όλα αυτά τα χρόνια που είμαι μέλος σε διάφορα τεχνολογικά φόρουμ στην Ελλάδα βοηθώ και βοηθιέμαι απο άλλα άτομα και έχω βγει και με κάποια άτομα για καφέ απο την πόλη μου και την Αθήνα (καλώς ή κακώς οι περισσότεροι είναι εκεί) αλλά γενικά δεν βρήκα τρόπο να ταιριάξω μαζί τους γενικότερα και να ενταχθώ στην παρέα τους.Πόσο μάλλον μέσω αυτού μου το χόμπυ,να βρω κοπέλα..

Θα σου πρότεινα κάτι διαφορετικό: εργαστήρια ψηφιακής φωτογραφίας. Μπες στο site του Δήμου σου να δεις αν έχει. Δεν χρειάζεται να σ' αρέσει τρελά, 1 ώρα πας να περάσεις καλά, να πεις μια κουβέντα, να βγεις κ.τ.λ. Δοκίμασέ το!

[Deleted-member-19102015]

Κοίτα η δουλειά μου έτσι και αλλιώς έχει να κάνει με επεξεργασία βίντεο και ήχου και μέσω αυτής έκανα τι άλλο; Πολλους γνωστούς που ξέρουν το "κολλημα" μου με pc και κινητά και με θυμούνται για τσάμπα επισκευές..Φωτογραφικό εργαστήρι τέτοιο έχει αλλά να σου πω την αλήθεια,ποτέ δε με ενδιέφερε η φωτογραφία έτσι σκέτη ως αντικείμενο.Και εμένα όταν δε με ενδιαφέρει κάτι,δε μπορώ να ασχοληθώ μαζί του ούτε 1 λεπτό...

[féerie]

Κοίτα η δουλειά μου έτσι και αλλιώς έχει να κάνει με επεξεργασία βίντεο και ήχου και μέσω αυτής έκανα τι άλλο; Πολλους γνωστούς που ξέρουν το "κολλημα" μου με pc και κινητά και με θυμούνται για τσάμπα επισκευές..Φωτογραφικό εργαστήρι τέτοιο έχει αλλά να σου πω την αλήθεια,ποτέ δε με ενδιέφερε η φωτογραφία έτσι σκέτη ως αντικείμενο.Και εμένα όταν δε με ενδιαφέρει κάτι,δε μπορώ να ασχοληθώ μαζί του ούτε 1 λεπτό...

Τι άλλο σχετικό να σου προτείνω; Δεν σε ξέρω κιόλας να σε βοηθήσω περισσότερο. Δες πάντως στην περιοχή σου τις δραστηριότητες και κάνε μια αρχή από εκεί. Το ζήτημα, όπως ανέφερα και στον φίλο πιο πάνω, είναι να αλλάξουμε την υπάρχουσα κατάσταση, όχι να την διαιωνίζουμε περισσότερο. Και για να αλλάξει, θα πρέπει να δράσουμε. Τίποτα δεν μας χαρίζεται σε αυτή τη ζωή. Και για το "τόσο δα", που λέει ο λόγος, πρέπει να κάνουμε κάτι για να το αποκτήσουμε. Μακάρι όλα να μας έρχονταν ουρανοκατέβατα...

[Deleted-member-19102015]

Συμφωνώ ότι τίποτε δεν έρχεται ουρανοκατέβατο και εγώ το ανέφερα άλλωστε πρώτος.Το ότι σήμερα έχω μια δουλειά που την έχω κρατήσει για 15 ολόκληρα χρόνια και είμαι ανεξάρτητος,ένα σπίτι να μένω,ένα αμάξι για να κινούμαι και να οδηγώ που μου αρέσει πολύ ως δραστηριότητα είναι γιατί πάλεψα γιαυτά.Γιατί εντελώς μαγικά,ναι το τονίζω αυτό,ήταν σαν να ηξερα πως να τα κάνω αυτά.Πως να ενεργήσω για να μάθω.Εβγαινε μόνο του.Ομως στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων και στην γενικότερη κοινωνική επικοινωνία απο το νηπιαγωγείο νιώθω ότι υστερώ.4 χρονών ήμουν και στο νηπιαγωγείο δε μπορούσα να συννενοηθώ με τα άλλα παιδάκια.τύχαινε το νηπιαγωγείο να είναι δίπλα απο το σπιτι μου και έτσι επειδή δεν ένιωθα καλά εκει με τα άλλα παιδάκια,ειχα βρει τροπο να περνάω απο ένα φράχτη και να πηγαίνω να κάθομαι μόνος μου στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού.Με εβρισκαν η μανα και η γιαγιά μου,με έστελναν πάλι πίσω και εγώ κοιτούσα πάλι πως να φύγω.

[deleted-member17-03-2016]

Γιατί δεν το δοκιμάζεις; Τι έχεις να χάσεις;

Όπως έγραψα παραπάνω, δεν ξέρω τι να πω και κολλάω. Με πιάνει μουγκίτιδα ένα πράγμα και αγχώνομαι. Πιστεψέ με, δεν είναι καθόλου μα καθόλου όσο εύκολο λέγεται να γίνει στην πράξη για έναν αρχάριο άντρα. Δεν είμαι μαμούχαλος και ούτε θεωρώ κριτήριο αυτό το παραπάνω για αν εάν κάποιος έχει αυτοπεποίθηση η όχι.

Δεν κάνεις κάτι κακό. Αφού έχεις καλές προθέσεις. Δεν πας να τεμαχίσεις άνθρωπο, κουβέντα πας να ανοίξεις.

Το ξέρω αυτό, αλλα δυστυχώς έτσι με αντιμετωπίζουν. Έχω λόγο που το λέω. Για παράδειγμα, αμα κοιτάξω κάποια κοπέλα στο δρόμο (και ας φοράω γυαλιά ηλίου) καθώς περπατάω, με αποστρέφεται με απαξιωτικό τρόπο και είναι κάτι που μου γίνεται συνέχεια. π.χ. Βλέπω μια κοπέλα, και μόλις με βλέπει, αμέσως φοράει τα γυαλιά ηλίου της και ας είναι σχεδόν βράδυ (έχει τύχει λίγες φορές) λες και είναι... Terminatorισσα!:D, άλλες φορές αλλάζει μέχρι και δρόμο. Ε, κάτι τέτοια βλέπω και με πιάνει όχι φόβος, άλλα τρομοκρατούμαι ολόκληρος απο τις γυναίκες. Το φτύσιμο πού'χω φάει, απλά δεν περιγράφεται. Αυτά τα παραπάνω που ανέφερα είναι ένας απ'τους λόγους που δεν πλησιάζω άγνωστη γυναίκα με τίποτα.

Ξεκίνα με το γυμναστήριο που γράφτηκες. Βάλε στόχο να ρωτάς κάθε φορά που πηγαίνεις μία διαφορετική κοπέλα από κάτι σχετικό με το γυμναστήριο (υπάρχουν άπειρες ερωτήσεις που μπορείς να κάνεις). Και πήγαινε επίσης διαφορετικές ώρες και μέρες κάθε φορά, μη βλέπεις όλο τα ίδια πρόσωπα.

Το να ρωτήσω για κάτι σαν κι αυτό που λες, μπορώ να το κάνω και τό'χω ξανακάνει. Εκεί δεν κολλάω. Το θέμα είναι ότι μόλις ρωτήσω αυτό που θέλω και πάρω απάντηση, μετά δεν ξέρω πως να συνεχίσω την κουβέντα. Εκεί κολλάω. Το ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι οτι μπορώ να να καταλάβω εγω με τη μία αμα θέλει η κοπέλα να συνεχίσει την συζήτηση ή όχι. Καταρχάς, θα το καταλάβω απ'τον τρόπο που θα μου απαντήσει. Οχι μόνο απ'την απάντηση, αμα θά'ναι μονολεκτική η όχι. Αλλα και απ'τον τόνο της φωνής της, τον τρόπο της, αν συμπεριφέρεται βιαστικά, τη γλώσσα σώματος, τον τρόπο που θα κοιτάξει, αν χαμόγελάσει, πως θα χαμογελάσει, τα πάντα. Κόβει το μάτι μου εμένα σε τέτοια. Δεν είμαι άσχετος σε καμία περίπτωση. Τώρα, σχετικά με την επιλογή ωρών, εκεί θα υπάρξει περιορισμός λόγω εργασίας.

Αν δεν θελήσεις την αλλαγή, η αλλαγή δεν θα έρθει ποτέ! Το να λέμε "δεν μπορώ", τι νόημα έχει; Μια ζωή την έχουμε. Άρπαξε τις ευκαιρίες.

Αλλαγές έχω κάνει γενικά η αλήθεια είναι. Τουλάχιστον στην εξωτερική εμφάνιση μου, άλλα και στον χαρακτήρα μου. Δε μπορώ να πω. Κάποια πράγματα μπορώ να τα κάνω, κάποια όχι. Πιο εύκολα λύνω την πυρινική φυσική (στην πραγματικότητα δεν ξέρω) παρά να μιλήσω σε άγνωστη κοπέλα. Γι'αυτό και ψάχνω μια πιο ενδιάμεση λύση, πιο προσιτή σε εμένα.

Και μια φιλική συμβουλή που έχω να σου δώσω: θέλουμε να μας μιλάτε και να μας προσεγγίζετε. Αυτό που μας ενοχλεί είναι να κοιτάτε με τις ώρες και να μην μας πλησιάζετε. Τότε ξενερώνουμε απίστευτα.

Εμ δεν είναι τόσο απλό. Όταν έχουμε φάει πόρτα με το κουτάλι, χάνουμε το θάρρος μας έτσι. Και χειρότερα ακόμα οι αρχάριοι.

[féerie]

Συμφωνώ ότι τίποτε δεν έρχεται ουρανοκατέβατο και εγώ το ανέφερα άλλωστε πρώτος.Το ότι σήμερα έχω μια δουλειά που την έχω κρατήσει για 15 ολόκληρα χρόνια και είμαι ανεξάρτητος,ένα σπίτι να μένω,ένα αμάξι για να κινούμαι και να οδηγώ που μου αρέσει πολύ ως δραστηριότητα είναι γιατί πάλεψα γιαυτά.Γιατί εντελώς μαγικά,ναι το τονίζω αυτό,ήταν σαν να ηξερα πως να τα κάνω αυτά.Πως να ενεργήσω για να μάθω.Εβγαινε μόνο του.Ομως στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων και στην γενικότερη κοινωνική επικοινωνία απο το νηπιαγωγείο νιώθω ότι υστερώ.4 χρονών ήμουν και στο νηπιαγωγείο δε μπορούσα να συννενοηθώ με τα άλλα παιδάκια.τύχαινε το νηπιαγωγείο να είναι δίπλα απο το σπιτι μου και έτσι επειδή δεν ένιωθα καλά εκει με τα άλλα παιδάκια,ειχα βρει τροπο να περνάω απο ένα φράχτη και να πηγαίνω να κάθομαι μόνος μου στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού.Με εβρισκαν η μανα και η γιαγιά μου,με έστελναν πάλι πίσω και εγώ κοιτούσα πάλι πως να φύγω.

Οκ. Εφ' όσον, αναγνωρίζεις "τι φταίει", δώσε έμφαση στο κομμάτι αυτό. Ανέπτυξε τις κοινωνικές σου δραστηριότητες. Ξεκίνα από κάτι απλό και προχώρα σιγά-σιγά. Μπορούμε να γράψουμε ένα σωρό αιτίες-αποτελέσματα και φτου κι απ' την αρχή. Δεν έχει νόημα. Πρέπει να δράσεις. Αλλιώς δεν θα υπάρξει "αντίδραση". Χημεία είναι όλα...

[Deleted-member-19102015]

Φυσικά και αναγνωρίζω τι φταίει.Στα λόγια...Στην πράξη όμως σε όλη μου την ζωή στις κοινωνικές δεξιότητες νιώθω εξωγήινος.Να σου δώσω άλλο παράδειγμα.Στο σχολείο τα άλλα παιδιά,γελούσαν μαζί μου γιατί πάντα έκανα αντίθετα απο τους άλλους τις ασκήσεις.παρέλαση έκανα μόνο στην πέμπτη δημοτικού.τις άλλες φορές,έβλεπαν πως πήγαινα και με έβγαζαν γιατι χαλούσα το σύνολο.Μπερδεύω ακόμη το δεξί με το αριστερό και είμαι αριστερόχειρας.Απο θέμα παιδικής-εφηβικής κοινωνικοποίησης πήγα και σε χορευτικούς συλλόγους και σε tae-kwon-do και στους προσκόπους και πάντα κατάφερνα να νιώθω ο εξωγήινος.Στους προσκόπους παίζαμε παιχνίδια και εγώ είχα ένα θέμα να καταλάβω τις οδηγίες...χτυπούσαμε παλαμάκια και όλοι μαζί και εγώ ξεχωριστά μόνος ξεκάρφωτα.Προσπαθούσα να κάνω όπως όλοι αλλά δε μου έβγαινε.Ενιωθα χαζός... και αυτό με απογοήτευε κάθε μέρα και με οδηγούσε όλο και πιο πολύ στο να απομονώνομαι αφού ένιωθα ξένος ως προς την κοινωνία
Και κάπου έμαθα να ζω μόνος αλλά τελικά βλέπω ότι δε μπορώ να την παλέψω άλλο και το θέμα είναι ότι προβλήματα 37 χρόνων δεν κατάφερα να τα λύσω.Και η αλήθεια ειναι ποτέ δεν προσπάθησα να λύσω το πρόβλημα γιατι ποτέ δε με θεώρησα προβληματικο αλλά διαφορετικό.Θεωρούσα ότι είμαι αυτός που είμαι και σε όλη μου την ζωή ψάχνω άτομα σαν και μένα.Ατομα που να μπορούμε μεταξύ μας να είμαστε ο ευατός μας.Να κάνουμε την χαζομακακια μας και να το θεωρούμε φυσιολογικό.Να κάνουμε παρέα,να μιλάμε 2 λεπτά και να καθόμαστε σιωπηλοί 10 και να το θεωρούμε φυσιολογικό
Μου φαίνεται όμως ότι θα γεράσω και ποτέ δε θα μπορέσω να βρω αυτά τα άτομα

[féerie]

[QUOTE=wjsrp;560953]

Το να ρωτήσω για κάτι σαν κι αυτό που λες, μπορώ να το κάνω και τό'χω ξανακάνει. Εκεί δεν κολλάω. Το θέμα είναι ότι μόλις ρωτήσω αυτό που θέλω και πάρω απάντηση, μετά δεν ξέρω πως να συνεχίσω την κουβέντα. Εκεί κολλάω. Το ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι οτι μπορώ να να καταλάβω εγω με τη μία αμα θέλει η κοπέλα να συνεχίσει την συζήτηση ή όχι. Καταρχάς, θα το καταλάβω απ'τον τρόπο που θα μου απαντήσει. Οχι μόνο απ'την απάντηση, αμα θά'ναι μονολεκτική η όχι. Αλλα και απ'τον τόνο της φωνής της, τον τρόπο της, αμα συμπεριφέρεται βιαστικά, τη γλώσσα σώματος, τον τρόπο που θα κοιτάξει, αν χαμόγελάσει, πως θα χαμογελάσει τα πάντα. Κόβει το μάτι μου εμένα σε τέτοια. Δεν είμαι άσχετος σε καμία περίπτωση. Τώρα, σχετικά με την επιλογή ωρών, εκεί θα υπάρξει περιορισμός λόγω εργασίας.

Ωραία. Πρέπει αμέσως μετά την επόμενη ερώτηση να ρωτήσεις κάτι άλλο για να συνεχιστεί η κουβέντα (π.χ. για ένα άλλο πρόγραμμα, αν είναι καλό, ποιος το κάνει, αν το παρακολουθεί η ίδια κ.τ.λ.). Και μετά, αν δεις ότι υπάρχει διάθεση, συνεχίζεις την κουβέντα με αντίστοιχα παραδείγματα: Αααα, εγώ δεν μπορώ να έρθω σε αυτό γιατί δουλεύω εκείνες τις ώρες και και και.... θα δεις πως θα πάει και συνεχίζεις...
Πάντως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η κοπέλα να θέλει να συνεχίσει την κουβέντα μαζί σου και να μην ξέρει τι να πει είτε γιατί ξαφνιάζεται εκείνη τη στιγμή που τη ρωτάς είτε γιατί ντρέπεται είτε για ένα σωρό γιατί της στιγμής. Την επόμενη φορά που θα την δεις στο χώρο, πλησίασέ την και πες της ένα "γεια". Και ίσως ξεκινήσετε κι άλλη κουβέντα. Θέλω να σου πω δηλαδή να μην απογοητεύεσαι αν σταματήσει η κουβέντα σε 1-2 ερωτήσεις. Είναι πολύ σύνηθες και λογικό.

[féerie]

Να κάνουμε παρέα,να μιλάμε 2 λεπτά και να καθόμαστε σιωπηλοί 10 και να το θεωρούμε φυσιολογικό
Μου φαίνεται όμως ότι θα γεράσω και ποτέ δε θα μπορέσω να βρω αυτά τα άτομα

Σε γενικές γραμμές είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε τόσο ταιριαστούς ανθρώπους όλοι μας (έτσι δηλαδή όπως τους θέλουμε). Κατανοώ απολύτως αυτό που λες. Πάντως, το σκηνικό που περιγράφεις (για να κάνουμε και λίγο χιούμορ:)), παραπέμπει είτε σε συγκεντρώσεις αντρών στο σαλόνι του σπιτιού να παρακολουθούν ποδόσφαιρο από την τηλεόραση (μιλάμε 2 λεπτά, καθόμαστε σιωπηλοί άλλα 10), είτε σε χώρους βιβλιοθήκης (μιλάμε 2 λεπτά, καθόμαστε σιωπηλοί άλλα 20), είτε σε θέατρα/κινηματογράφους κ.τ.λ. (μιλάμε 2 λεπτά, καθόμαστε σιωπηλοί άλλα 30). Δεν ξέρω αν σου έχω δώσει κάποια ιδέα. Μήπως να αρχίσεις να συχνάζεις εκεί;

[Deleted-member-19102015]

χαχαχα.θα απαντήσω σε αυτό
1.Δε μου αρέσουν καθόλου τα αθλητικά.Δε παρακολουθώ ποτέ κάποιο άθλημα
2.Δε μου αρέσει το διάβασμα ή το θέατρο οπότε δε θα πάω εκει
3.Μου αρέσουν τα ταξίδια και οι βόλτες.Να πηγαίνω με παρέα και να χαζεύουμε τα τοπία.Ειναι πολλά μέρη που θα ήθελα να πάω αλλά δεν πήγα γιατί δεν είχα παρέα και μόνος μου αισθανόμουν κάπως...
4.Μου αρέσει το φαϊ.Να πηγαίνουμε σε διάφορα μαγαζιά και να τρώμε
5.Δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσει στο σαλόνι.το βαριέμαι.προτιμώ μια βόλτα στη φύση και να βλέπω το ηλιοβασίλεμα,να ακούω τα πουλιά και τα τζιτζίκια,να βλέπω το φεγγάρι και τα αστέρια με την κατάλληλη φυσικά παρέα

[féerie]

χαχαχα.θα απαντήσω σε αυτό
3.Μου αρέσουν τα ταξίδια και οι βόλτες.
προτιμώ μια βόλτα στη φύση και να βλέπω το ηλιοβασίλεμα,να ακούω τα πουλιά και τα τζιτζίκια,να βλέπω το φεγγάρι και τα αστέρια με την κατάλληλη φυσικά παρέα

Λοιπόν, το βρήκα! Για βόλτες έξω στο δρόμο, στη φύση κ.τ.λ., μέχρι να βρεις παρέα, πάρε ένα σκύλο. Δεν κάνω πλάκα! Ξέρεις πόσο κόσμο βλέπω στην περιοχή μου να πιάνει κουβέντα το βράδυ (ειδικά το βράδυ), όταν βγάζουν τα σκυλιά τους έξω; Κάθονται στα παγκάκια και μιλάνε και πολύ μάλιστα... Και δεν θα νιώθει και μόνος.... κι ούτε σαν τη μύγα μεσ' το γάλα. Όλοι μόνοι πάνε τα σκυλιά τους βόλτα...

[Deleted-member-19102015]

άμα σου πω ότι φοβάμαι τα σκυλιά; με δάγκωσε ένα όταν ήμουν μικρός και απο τότε μακριά και αγαπημένοι...

[féerie]

άμα σου πω ότι φοβάμαι τα σκυλιά; με δάγκωσε ένα όταν ήμουν μικρός και απο τότε μακριά και αγαπημένοι...

Σηκώνω τα χέρια ψηλά! Δεν έχω να προτείνω κάτι άλλο....Είναι η ιδανική λύση. Μήπως να το προσπαθήσεις;

[Deleted-member-19102015]

μου έδωσες ιδέα...θα ανοιξω ένα νέο θέμα εδώ στο φόρουμ με τίτλο "ψάχνω άτομα" και ίσως βγει κάτι..

[ironman]

βρισκω πολλες ομοιοτητες και εγω πολεμαω μια ζωη τον κακο εαυτο μου πολλες φοβιες ανασφαλειες και αγχοι που θεωρω οτι βιωνω στο δεκαπλασιο του επιτρεπτου πχ σε περιβαλλον νεας εργασιας πριν πιασω δουλεια δεν θα κλεισω ματι η θα εχω τοσο αγχος που δεν θα βλεπω μπροστα μου θα θολωνει το μυαλο μου απλα πρεπει να εξικοιωθω καλα με καποιες καταστασεις για να θεωρησω οτι ειναι ασφαλεις για εμενα θαυμαζω ατομα που εγκληματιζονται αμεσως σε νεες καταστασεις κανουν φιλους και γενικα τους αρεσουν οι αλλαγες..εγω εκει κολλημενος παντα σε διαφορα δεν κανω ευκολα φιλους αν και μου αρεσει σε ενα βαθμο οτι ειμαι πιστος σε παλιες φιλιες χωρις να επιζητω αλλες ειμαι ντροπαλος χαμηλων τονων στην ουσια ειμαι ατομο που δεν ειμαι επικοινωνιακος δεν βαζω ευκολα σαλτσες πχ μπορει μια δικη μου ιστορια αν την ελεγε καποιος να την εκανε συναρπαστικη και πραγματικα θεωρω οτι εχω συναρπαστικους δαιμονες να με κατατρεχουν μια ζωη αλλα ειμαι κλεισμενος στο καβουξι μου μια ζωη φοβομουν τι θα πουν τι θα σκεφτουν τριτοι και δεν σκεφτομουν τι να κανω εγω για να περασω καλα για εμενα...ειμαι συναισθηματικος ειμαι δοτικος μεσα στο μυαλο μου αλλα πραγματικα ειμαι δυσκοιλιος στο να εκφρασω συναισθηματα ηγια να εκφρασω πρεπει να παρω πρωτα κατι να νοιωσω σιγουρος τωρα πχ που θελω να διεκδικησω την πρωην φιλη μου να ξερατε μονο ποσο δυσκολο μου ειναι να δειξω τι πραγματικα νοιωθω για εκεινη..ξερω και εγω τα λαθη μου δεν προσπαθω να τα διορθωσω ομως εχω παραιτηθει ειμαι φυγοπονος ολο απο αυριο και αυριο ξερω οτι χωρις προσπαθεια δεν αλλαζει τιποτα αλλα φοβαμαι οτι αν προσπαθησω και αποτυχω τοτε πραγματικα θα χασω καθε ελπιδα μετα απο αναζητηση στο που οφειλονται ολα αυτα πιστευω οτι η ριζα ειναι η χαμηλη αυτοεκτιμηση η οποια πηγαζει απο τα γυμνασιακα μου χρονια εξωτερικα ειμαι ενας ρωμμαλαιος αντρας που φαινεται να πιανει πετρες και να τις στιβει εσωτερικα ειμαι ενα μικρο γατακι που εχει αναγκη πολυ την αγαπη και την φροντιδα ευθραστο και ευαισθητο